장음표시 사용
41쪽
Art. V. Utrum assens fidei possit esse absque evident eredibilitatis 27
Resp. Dist ante: laudabiliter agimus cum judicio probabili in iis otionibus, quae requirunt veritatem absolutam Suiobjecti, nego in alii pleri8que cono Autus de quovis dubio excluso plane certus Sit p0rtet. Certus autem non erit, si quis dubitet, utrum Deus dei auctor exsistat. Revera Innocentius XI damnavit prop08itionem: Assensus dei supernaturalis et utilis ad salutem stat eum notitia solum probabili revelationis imo eum formidine, qua quis formidet, ne non sit locutus Deus. Instabis. Si regula proposita valeat, rudibus etiam pueri8que, qui ad discretionis aetatem pervenerint, evidentia credibilitatis neeessaria est. At haec evidentia perperam a rudibu8 tenerisve mentibus postulatur. Ergo. Rev. Diff. maj. rudibu et pueris necessaria est evidentia re'pectiva, conci absoluta, nego. Et sic distincta minore nego c0nclusionem. Rudes et pueri vident probeque Sentiunt sibi auctoritate quadam opus esse et magi Sterio qui, cum unum alterumve tantum credibilitatis motivum, etsi consu8e, attingunt nullamque non credendi rationem v Spicantur, eam revelationis notitiam certum habere videntur, quae adjuvante gratia divina, sussciat. s. alm De de disp. III.;Joan ara Thoma, De de quaest. I. disp. II. art. . . . 0M. III. Fides supernaturalis non pendet ex prudentia. Atqui admissa thesi sequitur uti des ex prudentia pendeat. Erg0. Resp. Dis . maj. Fides e prudentia non pendet in se, conας Nantum ad praecedens judicium de evidentia eredibilitatis, nego. Prudentia infusa dem non dirigit, sed praesupp0nit. Virtutes enim morales infusae cognitionem ni supernaturalis, quae per sdem habetur, praesupponunt. Sed tamen prudentia quaedam judicium de credibilitatis evidentia dirigit. Haec autem prudentia, quamvis infusa diei non debeat, ex auxilio tamen quodam actuali Dei et illustratione procedere videtur. Quaeres, utrum e motivi credibilitatis probetur solum mysteria dei esse credibilia, an pariter ea Sse credenda. Resp. Quam primum homini constiterit mysteria fidei esse redibilia se Deum esse locutum, in promptu est hominem 0bligari ad credendum Deo, qui fidem revelaVit.
42쪽
28 Quaestio I. me defensione fidei catholicae.
De demonstratione veritatis ecclesiae catholicae.
I. Demonstratio atholica summi momenti est. Demonstratio catholica est scientia fundamentorum, quibus auctoritas ecclesiae catholicae innititur. Per8picuum St, ejus modi demonstrationem momentum afferre ad efficaciam apologeticae.1' Quia hoc unice apologetis propo8itum 8 Veram religionem in concreto ostendere quam quidem divinitus in ecclesia catholica constitutam esse monstrabimus. 2 Common8trata ecclesiae veritate, iter certum ad controversias
de singulis dogmatibus dirimendas aperitur; rma namque quibusvis hominibus fidei regula erit ecclesia illa, cujus
testimonium Dei loquentis instrumentum organumque e8Se constiterit. 3' ei specta ecclesiae auctoritate malis plurimis liberabitur domestica quoque atque civilis societas. Quare Leo XIII de malis humanae societatis scribens: Horum autem inquit malorum causam in eo praecipue sitam esse Nobis persuasum St, quod despecta ac rejecta sit saneta illa et augustissima eclesiae auctoritas, quae Dei nomine humano generi praeest, et legitimae cujusque auctoritatis vindex est et praesidium. Encycl. Inserutabili Dei, 21. Aprilis 1878. II. Ecclesia per se ipsa est perpetuum moti Vum credibilitatis. Ad solam enim catholieam Eeclesiam - sicut patres Vaticani declarant ea pertinent omnia, quae ad Videntem dei christianae credibilitatem stm multa et tam mira divinitus sunt disposita. Quin etiam eclesia per Se ip8a, ob suam nempe admirabilem propagationem, eximiam anctitatem et inexhaustam in omnibus bonis Decunditatem, ob catholicam unitatem, invictamque tabilitatem, magnum quoddam et perpetuum est motivum credibilitatis et divinae suae legationis testimonium irrefragabile. Quo st ut ipsa veluti signum levatum in nationes,' hist
43쪽
Art. I. me demonstratione veritatis eccissi ad atholicae 29
ad se invitet, qui nondum erediderunt, et lios uos certiores suetat firmissimo niti fundamento dem, quam profitentur. μConst. Dei Filius, cap. III. CL Leonis XIII encycl. Aeterni
III. Connexio demonstrationis catholicae cum reliquis apologeti eae partibus 1 Divina Christi missio, quam argumenti permultis validisque demonstrant, qui religionis Christianae veritatem probandam suscipiunt 80lidis8imum est totius ecclesiae undamentum. Opus est idcirco in demonstrati0ne cath0lica quam firmissime probare, cath0licam ecclesiam ejusque constitutiva omnia ab ipso Christo prodiisse; e0acti scilicet testimoniis certissimis Christum habere cath0licae ecclesiae Auctorem, credibilitatem ecclesiae illius negare non
2 Ex altera parte signa divina, quae lucere in eccle8ia non desinunt, divinam Christi missionem ostendunt. Quod S. Augustinus his verbis deelarat: Apostoli Christum praesentem videbant, sed toto orbe terrarum diffusam celesiam non videbant videbant caput, et de corpore credebant. Habemus Vices nostras, habemus gratiam dispensationis et distributionis nostrae: ad credendum certi8simi documentis, tempora n0bis in una fide sunt distributa. Illi idebant caput,
et credebant de corpore nos videmus corpus, credamus de
ARTICULUS VII. de processu hujus pologiae per decem locos theologicos.
I. De definitione et indole locorum theologicorum. L0ci 'οποι Sunt argumentorum sedes. Loci ab Arist0tele dicuntur ei, qui communiter de rebus, quae ad mores et ad naturam et ad scientiam civilem multaque alia specie ab invicem disserentia spectant, argumenta continent. het. lib. I. cap. I. Jam vero l0ei theologici sunt sedes argumentorum theologicorum seu fontes, eae quibus theologi omnes Sua argu-
44쪽
30 Quaestio I. me defensione fidei catholicae. mentationes hauriunt. Quamobreui haec tria teneauius. ' L0ei
theologici non sunt schemata vacua, sed reapse promptuaria argumentorum 2 omnis argumentatio ad 0mnem disputationem sive ad 0nsirmandum, sive ad refellendum ex iis
invenitur 3 cum theologia in auctoiitate divina fundari debeat, in hoc genere disciplinae auctoritas locum habet principem, quamvis in reliquis disciplinis, ut ex Topicis Stagyriiae apparet,
ratio primum locum obtineat. s. an. De loc. theol. lib. . cap. III. II. Locorum theologicorum elenchus et divisio. Melchi0 Canus, locorum magister, decem loc0 enumerat, qui sunt 1 S. Scripturae auctoritas 2 auctoritas traditi0num Christi et apostolorum; ' auctoritas eclesiae catholicae; 4 auctoritas conciliorum ecumenicorum; ' auctoritas Romani Pontificis 6' auctoritas sanctorum patrum T auctorita theologorum 8 ratio naturalis; ' auctoritas phil08ophorum; 10 aucturitas humanae historiae. Angelieu I. q. I. R. 8.1re loco numerat, auctoritatem . Scripturae, anctorum Octorum, et philosophorum tribus autem illis decem nostros comprehendi, ali patet. s. Sylvium in hunc locum, quaer. III. Dividuntur oei theol0gici 1 in loc0s proprios Seu tricietheologico et in communes, qui late sic dicuntur; ' in l0eos
primarios, Secundario8, et subsidiarios.
1' 0ei proprii in auctoritate Dei revelantis nituntur. Quae quidem auctorita per . Scriptura8, traditionem divinam, ecclesiam catholicam dispersam ecclesiam in conciliis ecumeni ei congregatum Romanum Pontificem, communem patrumconSensum, denique per ententiam c0mmunem the0l0golum
manifestatur. Loci communes illi sunt, quibus reliquae etiam disciplinae utuntur. Ex naturali rati0nis lumine procedunt, videlicet ex ratione naturali, ex auctoritate philos0phorum et humana historia. Loci commune a nonnulli eaetranei appellantur.
2' Loc0 primarios dicimus qui eae se argumenta praebent necessaria. Sunt autem quinque triotes decundarii appellantur qui non eae se Dece88ario probant, me quatenus illud, quod in loco aliquo primario continetur, certo manifeStani.
45쪽
Αrt. VII. De processu hujus pol igiae per decem li,ei,stheologiei,s illlujusmodi sunt sextus et Septimu e numeratis. Quare patrum auctoritas et theol0gorum per e Sunt loci non necessarii,
ex quibus non nisi probabiliter S. h0m. I. q. l. art. 3.)arguitur; sed c0gnito con8enSionem eorum 8Se unanimem, necessario probaui, utpote cum diVinam traditionem aut communem ecclesiae doctrinam manife8tent. Subsidiarii loci habentur tres illi posteri0re S namque principem locum apud theologos divina auctoritas habet. Rati deinde ait Canus, velut pedissequa sequitur. μIlI. De proce 88 huju8 ap0logiae per decem locos theologicos. Seopu hujus operi est, 1 ecclesiae cath0licae veritatem demonstrare; ' docere, unde the ,logi possint idonea
argumenta depromere, et di 8Serere, quam vim et usum unu8-
quisque locorum habeat. Cf. an. De oc theol. lib. I. cap. I. Locus autem ecclesiae in hoc opere primus erit. Id autem tribus ex causis sit maxime. Primo quia tractatus de veritate ecclesiae catholicae conneXa est cum loco illo, qui vocatur eculesiae auctoritas. Secundo S. Scripturae et divinae traditiones hominibus ab celesia tradendae sunt, juxta hoc Augustini: ἡ Ego vero Evangeli non crederem, nisi me catholicae ecclesiae commoveret auctoritas contra ep. fundam eap. V. 6.).
Tertio constat quae8tione illas, quae de S. Scripturis, ut sunt libri inspirati, et de traditione divina haberi con8ueverunt, valde illustrari posse desiniti0nibu non pauci8, qua ecclesiade quaestionibus hujusmodi delibus proposuit. Ob eamquerem, quamvis l0e S. Scripturae et traditionis divinae per se atque dignitate sua primi ini, ordine tamen apologetico prius
in locum ecclesiae ingredimur necnon in locos conciliorum Oecumenicorum et Eomani Ponti cis, qui cum tractatu de veritate ecclesiae catholicae cohaerere censentur. Po8thac de S. Scriptura, de traditione agemus deinceps de auctoritate
sanctorum patrum et de theologis po8trem rationem naturalem, philosophurum auctoritatem et timanam historiam tractabimus.
De locis consulantur Canus, De locis theologicis Gravina ' 1643),
Catholicae praescriptiones, in quo opere tractatur de traditionibus, de verbo Dei scripto, de patrum auctoritate, de eccle8ia, de ecclesiae divino magisterio, de conciliis ecumenicis et de
46쪽
32 Quasisti 1. me defensione fidei atholicae.
logia scholastico dogmatica, cujus operis . I locos theologicos complectitur Berthier, Praet de loc. theolog. Augu8tae Taurinorum 888, et alii.
De argumentatione et methodo hujus pologiae.
I. De argumentis e S. Scriptura et sanctis patribus 1 Sanctae Scripturae tum ut libri inspirati tum ut libri historici spectari possunt. In disciplinis theol0gicis ath0lici
viri sacrorum Librorum testimonii tanquam sententii auctorum inspiratorum utuntur. At apologetica, ne circulo viti080
circumagatur, sacro Libros, d0nec insallibilem celesiae auctoritatem pr0baverit, aut ut libros historicos affert, qui dem habent, si qua fides est in rebus humanis aut ut inspiratos illos quidem, sed in iis duntaxat ratiociniis, quae ad hominem, ut Muni, et adver8u eo proferuntur, qui S. Scripturas divinitus in8pirata e88e profitentur. De veritate autem hi8torica S. Scripturarum in aliis apol0gelieae partibus disseritur, qua8
demo=ιstriatio catholica, i. e. huju8 Operi materies Supp0nit. 2' Sanctos patre adducimus ut testes antiquitatis. 08 autem patre poti88imum citamu8, qui primis celesiae temporibus Scripserunt. Hoc enim ei Spicuum videtur, ut qui8que testis vetustissimus est, ita optimum adversus eos, qui ecclesiam in principio quidem immaculatam fuisse contendunt, edsequioribus saeculi foedatam err0ribus. II. De adhibendis ecclesiae desinitionibus. Dusnitiones ecclesiae duplicem usum habent. 1 In demonstranda ecclesiastiei magisterii auctoritate seu in tribus locis prioribus plurimum studii in eo ponendum est, ut eccle8ia ejusque auctorita talis a nobis exhibeatur, qualem esse fides ipsa catholica prostetur Definitiones igitur ecclesiae magis ad determinandas quam ad probandas theses asseruntur. 2' Probata autem iii fallibili ecclesiae uet0ritate desinitiones ecclesiasticae tam demonstrandis thesibus quam determinaudis aptissimae Sunt.
47쪽
Art. VIII. me argumentatione et methodo hujus Apologiae. 33
Ceterum definitionibus illis saepenumero non nisi ut antiquitatis
testimoniis utimur. III. Cum argumentis ex auctoritate copuletur
lucidior factorum ac veritatum intelligentia. Quoniam in h0 opere responderi oportet inquirentibu8, an eccle8ia catholica divinitus instituta sit, auctoritatibus opus est. Quaedam enim disputatio ordinatur ad removendam dubitationem an ita sit; et in tali disputatione theol0gie maxime utendum est auctoritatibus, quas recipiunt illi cum quibus disputatur. μS. h0m. Quodl. IV. a. 18. Sed et rerum intelligentia, quoad seri potest, procuretur. Huc pertinet, quod . Thom. l. c. dixit: Quaedam vero di8putati est magistratis in scholis non ad removendum errorem, sed ad instruendum auditores ut inducantur ad intellectum veritatis quam intendit et tunc oportet rationibus inniti investigantibu veritatis radicem, et sacientibus scire quomodo sit verum quod dicitur alioquin si nudis auctoritatibus magister quaestionem determinet, certificabitur quidem auditor quod ita est, sed nihil scientiae vel intellectus aequiret, sed vacuus abscedet. μIV. De principiis ac methodo doctorum scholasti eorum et in primis doctoris Angelici. S. S. e XIII. nobis auetor sit, ut in apologeticis etiam disputationibus scholasticos doctores eorumque omnium principem, S Thomam Aquinatem, duces habeamus. Summus Pontifex: plurimi inquit ex iis hominibus qui abalienato a de animo, instituta catholica oderunt 80lam sibi esse magistram ac ducem rationem profitentur. Ad 08 autem sanandos, et in gratiam cum de catholica restituendos, praeter supernaturale Dei auxilium nihil esse opportunius arbitramur, quam Solidam Patrum et scholasticorum doctrinam, qui frmissima fdei fundamenta, divinam illius originem, certam veritatem, argumenta quibus suadetur, beneficia in humanum genus collata, perfectamque cum ratione concordiam tanta evidentia et vi commonstrant, quanta sectendis mentibus vel maxime invitis et repugnantibus abunde sufficiat. Eneycl. et Patris. Et quoniam, inter scholasticos doctores, omnium princeps et magi8ter,
l0nge eminet Thomas quinas l. α), idcirco tanti magistri
48쪽
34 Quaestio II De institutione ecclesiae.
non olum doctrinam, pro Viribus, secuti umus, Verum verba quoque plus emel retulimus, quibu8 Angelicus auream apientiam suam explicavit. De meth0do Thomistic Wolfianae praeserenda s. Zigliara, Summa philos. Logicae p. I. lib. III. cap. V.
Multifariam vitisque modis olim Deus loquens patribus in prophetis novissime, diebus istis locutus est nobis in illo. Hebr. I. 1. Filius Dei in terris religionem suam instituit; quod alias probatum esse in hoc opere supponitur. Hoc loco inquirendum est, utrum Christi religio eclesiae seu 80cietatis naturam induat Hinc quatuor quaeruntur: Primo. Quaenam sit vocabuli ecclesiae signiscatio. Re em n lo. Utrum Christus immediate ecclesiam instituerit. Tertio Utrum hominum sanetiscatio sit inis ecclesiae
Quarto. Quando ecclesia institui sit.
ARTICULUS I. duaenam sit vocabuli ecclesiae significatio.
Ι. Significatio vocabuli ecclesiae. Ecclesia, VOX graeca, ab ἐκκαλέω, unde ἐκκλησία seu vocatio, dedueitur. Signiscatione latissima c0llectum vocatione hominum coetum designat, sive bonum, ut in . Scriptura saepius, i V malum, prout habetur s. XXV. . Odivi ecclesiam malignantium. Si minus late sumitur, c0etum religiosum significat, sive partialem Aet VIII. I. Cor. I. 2.), sive universalem, ut Matth. XVI. 18. super hanc petram aediscabo ecclesiam meam. Meta-
49쪽
Art. I. Quaenam sit Vocabuli ecclesiae significatio. 35phorice ad 0cum restringitur, quo fideles ad Deum colendum
Specialiter ea vox ad ignis eand08 dele usurpatur, qui in conflenda Christi religione ociantur, secundum triplicem statum, h0 est 1' militante in terra; ' patientes in purgatorio; ' triumphantes in cael0. Ipsa ecclesia militan', quoniam ad eos quoque extenditur, qui Deum per Christum venturum coluerunt, tres status habuit primum in dam familiae0rumque poSteri8, quatenus in reVelatione primaeva permanserunt secundum in iis, qui legem eripiam a Moyse acceperunt tertium in iis, qui Christi incarnati religionem amplexi sunt; ad quem statum Significandum o ecclesiae in prae- Sentia usurpatur, Secundunt huc Catech. Romani: Militans Ecclesia est c0etus omnium delium, qui adhuc in terris vivunt; quae ideo militans vocatur, quod illi cum immensissimis h0stibus, mundo, carne, Satana perpetuum Sit bellum. Par I cap. V. 5.Cs. S. Thomam, III quaeSt. VIII. ari . . et . Visa sunt in ip80 voeabul ecclesiae, quod celesiae Christianae proprium esse consuevit, benignitatis divinae mysteria; he hac - ait Catech. Romanus, vocatione, qui nobis sinis propositu e88 debeat, nimirum aeternarum rerum c0gnitio et 088e88i0, 8 optime per8piciet qui animadverterit, cur olim fidelis populus sub lege p0situs synag0ga' id 8 c0ngregatio diceretur. Nam ut docet Sanctus Augustinus,' hoc ei nomen im-p08itum est, quia pecudum m0re, quibu magi 00ngregari convenit, terrena et caduca tantum bona Spectaret. Quare merito Christianus p0pulus non synag0ga, ed eccle8ia dicitur, quia terrenis et mortalibus rebus contempti caeleste et aeternasiantummodo consectatur. Par I cap. X. 3. II. De idea ecclesiae secundum catholicos. Hoc loco ' de haereti eis ante Lutherum 2 ' de Luther et novatoribus saeculi XVI. 3 de protestantibus incredulis 4 de reactione proteStanti ea. 1 Donatistae et Pelagiani, Cuthari et Valdenses asse-
Verant ecclesiam is se congregationem justorum Seu 0minum In Psalm LXXVII. et LXXXI.
50쪽
36 Quaesti II. me institutione ecclesiae.
peccati prorsus immunium Wicleffitae et Hussitae ecclesiam
congregationem praedestinatorum S Se contenderunt. At quaeritur, quomodo c0etu8, qui exclu8ive tam ex membris quam ex praepositis justi aut praedestinatis constet, ut institutum aliquod seu societas ab aliis coetibus secernatur. Et prosecto conceptus ille ecclesiae hujusmodi est, ut ipse c0etus et inprimis coetu istius regimen a mortalium conspectu omnino removeatur. Ita ad individualismum adducimur. 2' Lutherus, cujus doctrina hae in re inter protestantes plurimum potuit, pro ecclesia universali substituit particulares ecclesias Gemeinde); quin etiam, si principia protestantium penitius considerentur, non nisi individualismus a novatoribus admittitur. Etenim eorum principia sunt: ahyides sola byclara et suffciens scriptura o ob eamque rem oportet, quisquis dii deae liberrimus sit omnium a Deo solo doctus Luther, De instituendis eclesiae ministriso novas legis sacramenta eae opere operato non conferunt gratiam; 'he nulla datur hierarchia jure divino. Quibus p0siti nullo negotio intelligitur ecclesiam
eSSe massam ecclesiasticam, quae organismo nullo nullisque institutis objectivis adunetur. In ea ma88 latet ecclesia vera et perfecta, quae non ni Si per acciden appareat ex eadem massa, cum deles sese in communitates Gemeinde conjungunt, ecclesia imperfecta Visibiliter exoritur.3' Moderni excogitaverunt a ecclesiam dealem O ecclesiam ethicam eo ecclesiam pantheisticam ecclesiam aestheticam.
ς Ecclesia dealis reapse ut coetus non exsistit, sed inanis
) Gratiam ait illuar produci ex opere Operato est eam a Deo conferri intuitu peris, non ut procedit laudabiliter ab operante, sed ut est a Christo institutum, seu est eam produci vi et efficacia operis externi per virtutem ibi supernaturaliter communicatam ultra meritum ministrantis et recipientis, non tamen sine dispositionibus ex parte subjecti recipientis requisitis, non quae habeant vim essectivam
effectus, aut operi externo seu sacramento vim conferant, sed quae Sehabent per modum removentis obicem gratiae et conditionis sine qua Sacramentum effectum suum non produceret. De Sacram in communi, di88. ΙΙΙ. art. 1.