장음표시 사용
431쪽
Art. III. IItrum concilium Oecumenicum sit insallibile. 13
qui, talem ies nitionem, habet confirmationem lontis eis,
quasi anticipatam. Deoide, dis s. V. Se et VII. n. 10.lII. Patres concilii sunt vere judices Patres concilii, etsi Pontifex Romanus in dei causa decernenda, nullo etiam adhibito concilio, errare non potest, re ipsa tamen judices sunt, non tantummodo consiliarii. Namque ' non Romanus Episcopus modo, - ait Canus, verum reliqui etiam piscopi claves regni coelestis habent ergo in causa de ligandi quoque ac Solvendi pote8 talem. Visum est, inquiunt, Spiritui
sancto, et nobis, nihil ultra vobis imponere oneris, quam haec necessaria, ete. Omne ergo Epi8e0pi onus, praeceptumque imponunt, omne8que simul sententiae Synodalis auctores sunt. μL. c. 'Tpiseopi in c0nciliis judicio sententiaeque subscripserunt his verbis: Definiens subscripsi μ, ὁρίσας πεγραψα. ' PontifeXsdem deelarans et definiens his utitur formulis: sedentibus nobi8oum et judicantibus universi orbi epi800pi8μ; Sacro approbante concili0μ. Conc Vat. se88. III. IV. rgo concilii decretis standum est, etiam quia episcopi, Romano Ponti se conjuncti judicarunt. IV De relatione episcoporum in concilio judicantium ad Romanuria Pontificem Pontifex Romanus c0ncilio interest ut caput, et jude Supremu8 epi Scopi, ut judices sub ordinati. Hic sequentia notanda sunt. 1' piscopiet 0ntifex Romanus in concilio sententiam ferunt, ut unum corpus morale. 2' Episcopi, tamet8 e capite pendeant, caput tamen tuentur et juvant quo si, ut decreta communi episeoporum et Ponliseis auctoritate edantur. 3 Etiamsi Pontifex Romanus prius sententiam serat et episcopi suum judicium cum Pontifici conjungant, episcopi vere judices erunt. Eorum submissi erit judicium, et eorum judicium submissio. Certe judieii essentia n0 eonsistit in facultate dissentiendi a vero cognito, sed judicium, S. Thoma teste, Signiscat rectam determinationem justorum μ. II. II. quaest LX. art. 1 ad 1.)Atqui episcopi justa et vera re elissime determinare procul dubio censentur, si Pontificio suffragio haec justa cognoverint. Itaque Submi88i0, quam episc0pi capiti suo praestiterint, nihil prorsus impedii, quominus patres judicium Vere exerceant caput quippe et membra tanquam unum corpus in edendis decretis egerint.
432쪽
14 Quaestio XII. me conciliis.
4' Nulla vocum major pars Sedem Apostolicam ligare potest;
nec Pontifex plurium sententiam equi tenebitur, sed sive pauci, Canus ait - sive plures ad errorem deflexerint, munus est Apostoli Antistitis ad veram e08 sdem revocare. 5' Neo i major pars patrum vere sentiat, Summus Ecclesiae Pontifex repugnabit. Id enim ad peculiarem Christi procurationem pertinet, emperque pertinuit, ne Ecclesia in actiones duas dividatur. Nec Romanus unquam episc0pus, i Xemplum quaeritur, contra patres concilii vere sentientes dixit. loc. theot lib. V. cap. V. ' Etsi juris non est, sapienti tamen Oeconomiae causa non nisi ea decerni solita sunt, quae maj0ri suffragiorum parte, quin etiam longe majori parte ae eo ensu pene unanimi patrum approbantur. V. Quaenam a concilio Oecumenico prolata fide tenenda sint. 1' Fide tenenda sunt, quae patres fidei judicio decernunt. Judicia vero de fide seu definitiones dei, haberi debent, primo, si contrarium asserentes pro haeretici judicentur secundo, eum in hane formam synodus decreta praescribit: Si quis hoc aut illud senserit, anathema sit tertio, Si quicquam expresse et proprie a delibus firmiter credendum, aut tanquam dogma fidei catholicae accipiendum certo et firmo decreto dicatur, vel aliis similibus verbis, aliquid esse Evangelio doctrinaeve apostolorum contrarium Canus, lib. V. cap. V.); quarto, Si in eos, qui contra dixerint excommunicationi Sententia ipso jure feratur. Quae quidem nota quarta ita intelligenda est, ut doctrina sic damnata simpliciter falsa haberi
debeat utrum pariter haeretica, non aeque Semper On8tare
Videtur, cum fieri p0ssit, ut ipso laeto excommunicentur, qui
pr0908itiones non haereseos nota, sed alia censura DuStas,d0eere praesum pSerint.
2 Punctum doctrinae definitae plerumque in conclusi0ne, V. g. in canonibus Xprimitur. Sed et doctrina, quae alioqu0Vi modo, . . in capitibus proponitur, desinita et res de fide haberi debet, quotiescunque constat, concilium authentice et irreformabili judicio definire voluisse. Ita concilium Tridentinum, sessi0ne VI in decreto, per capita sexdecim eram
sanamque doctrinam justificati0nis exponit quibus absolutis
433쪽
Art. III. IItrum onei lium Oecumenicum sit insallibile. 15
statim ad reliqua pergens ait: Ροου hane Catholicam de justiscatione d 0ctrinam, quam nisi quisque fideliter firmiterque receperit, justificari n0n poterit, placuit sanctae synodo 08
canones ubjungere, ut omne sciant, quid tenere et equi,
sed etiam quid vitare et fugere debeant. Ergo in capitibus concilium doctrinam tenendtim et sequendam definitive docuit; ut ealh0lieam et quam nisi quisque deliter firmiterque receperit, justificari n0n poterit. μ3' Cum nihil definitum censeatur ultra intentionem definientis, primo definita 88 non cen8entur, quae in congregationibus, vel etiam in ipsis sessionibus extra capita et canone proferuntur patres enim in his definire nolunt. Secundo, argumenta, quae in ip8i capitibus et can0nibus ad doctrinam probandam aut declarandam, sive ex S. Scriptura et traditione sive ex alio quopiam s0nte asseruntur item quae sunt obiter
dicta praeter doctrinam desiniendam, ut objectioni respondeatur et similia, ea catholicae fidei judicia et obligatorie credenda,
tu talia, non unt. Si vero concilium, in decretis vel canonibus argumenta ex S. Scriptura aut ex traditione proserens, hunc illumve textum S. Scripturae in tali sensu declarat esse intelligendum, aut talem esse traditionem veram eccle8iae, hujusm0di declaratio ad dem pertinere certum est. Ita synodus ridentina sess. XIlI. cap. I. verba, quibus ueharistiae acramentum in ultima coena instituta est, authentice interpretatur. Tertio, ea quae sunt obiter dicta aut alio quovis modo n0 definitivo prop0sita, magnam tamen olidamque possunt habere auctoritatem haec autem adjunctis, v. g. deliberati0ne solemniori, internoscitur. Ad postremum in omnibus considerandum 8t, quae sit verborum pondus et proprietas. VI. dversarii Pr0testantes, qu0d nullus jude quaestiones fidei 80lvere melius possit quam Scriptura sola, conciliorum Oecumenicorum auctoritatem contemnunt, patrumque e0etui spiritum privatum objiciunt. Jansentani, doctrinam Richerianorum dem0eraticam amplexi, syn0do generale absqu6 Ou- sensu univerSalis ecclesias firmas esse, negant. Rituali8tae
in Anglia, quidquid de infallibilitate sentiunt, nullam certe
e0nciliis suetoritatem indubitatam uribuunt, quam communi
434쪽
16 Quaestio XII. me conciliis. Romanarum, Graecarum, u88iearum Anglicanarumque celesiarum On8enSu 0 acceptentur. - Catholicis ut veritas fidei tenenda est
Thesis, Concilia oecumenica sunt infallibilia.
Arg. I. Concilium Oecumenicum, c0nfirmatum auctoritate Romani Pontificis, suprenyam ecclesiae docentis potestatem repraesentat. Atqui ecclesia docens est insallibilis. Ergo concilium Oecumenicum est insallibile. U. patet ex ipso conceptu concilii Oecumenici quare Martinus V in c0ncilio Constantiens suspectos in fide jubet interr0gari: Utrum credant, quod Concilium generale universam Eccle8iam repraesentet. in loco Suo probata est. Ergo concilii patres jure optimo hoc ap08t0lorum ibi vindicant risum est enim Spiritui sancto, et nobis. Act. XV. 28. Arg. II. Ecclesia errare in fide non potest. At errante c0ncilio
oecumenico, in errorem duceretur uniVersa eccle8ia. Ergo Prob. min. M ve paSt0rum V0cem audire debent, pastores autem
solemnius quam concilii voce loqui nequeunt; b detrectato judiei tribunalis illius supremi, nulla certa via videtur reliqua, ut fidei controversiae, dubia, errore finiantur 6 rejecta conciliorum ecumente0rum insallibili auctoritate, haereses omne8, quotquot unquam fuerunt, liberrime redibunt. Arg. II. Eae traditione. Constans totius ecclesiae doctrina est, concilia oecum enica errare in de non p088e. rgo. Prob. antec a Patres docent, hujusmodi conciliorum decreta esse divina et a Spiritu sancto edita. Sic S. Athanasius: ἡ Verbum Domini per ecumenicam synodum leaenam manet
in aeternum. Ad Afric. n. 2. - S. Cyrillo patres Ephesi nidicuntur, a Spiritu sancto, ne a vero discederent afflati . . 15. cf. p. 39. - . Leo M. vocat concilii Nicaeni des nitiones a Spiritu Sancto inspiratas μ. p. 59. es. S. Ba8il. m. 114. S. Greg. Nagian Z. Orat. XXI. etc. Quae quam striete intelligenda sint, patet ex Socrate, Sabinum Maced0nianum, quod patre Nicaenos tanquam indoctos despexisset,
435쪽
Art. III. Utrum concilium Oecumenicum sit in fallibilo. 17
in hunc modum corripiente: Neque illud reputat, eos, qui ad
synodum illam convenerunt, quamvis rudes essent atque imperiti, Dei tamen et Spiritus sancti gratia illustratos, nulla--m a Veritate aberrare potuisse. Η. . lib. I. cap. XXXI. Item Constantinus M. voeat decreta Nicaena, mandalum
divinum μ, θείαν ἐντολῆν. Eus Vita Const. III. 20.b Conciliorum oecumenicorum judicia semper habita sunt irretractabilia. Quod probatur testimonio S. Ambrosii, inquientis: Sequar tractatum Nicaeni 0ncilii, a quo me nec mors nec gladius Separare poterit. Ep. 21. Item S. Gregorius Magnus: Sicut sancti vangelii quatuor libros, inquit sic quatuor concilia Nicaenum, politanum I. Ephesinum et Chalcedonense suscipere et venerari me fateor adhaesionis autem tam absolutae ratione addita, conciliorum immutabilitatem allegans ait: quia dum universali Aunt con8ensu constituta, se et n0 illa destruit, quisquis praesumit aut solvere quos religant, aut ligare quo solvunt. Ep. lib. I. 25.; lib. III. 10. t synodus Chalcedonensis a Leone M. Oeatur hirretractabilis consensus T8. ad Leon. Aug. cf. S. Aug. De baptismo lib. I. cap. VII.
6 Qui conciliorum oecumenicorum sententiam non Sequ6bantur, illi inter haereticos et aecommunicandos numerati sunt. Revera constitia eoumenica sub Dathematis p0ena Semper praeceperunt, ut omnes omnino deles, sive clerici
sive laici, des nitionibus suis bedirent. Hac de causa S Leo M. affirmat, non 88 inter cath0lic08 computandos, qui definitiones venerabilis concilii Nicaeni vel sanet Chalcedonensis concilii regulas non sequuntur. Ep. 9. 0dem pertinent testimonia patrum, qui a minori ad
majus sententiam Domini: Ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum, Matth. XVIII. 20. ad conciliorum oeeumenicorum auctoritatem aut referunt aut accommodant. Ita con Chalced. p. ad Leonem; e0nc. politanum III. et XVII. Caelestinus , p. ad cone. Ephesinum, etc.
436쪽
18 Quaestio XII. me conciliis.
0 . I. Christus inerrantiae privilegium ecclesiae univer8ae, non definito episcoporum numero, legavit. Jam vero in concilium Oecumenicum definitus tantum epi8coporum numeruS, non universitas fidelium, c0nvenit. Nulla igitur concilii decreta certa sunt niSi per unanimem acceptata con8en Sum ecclesiae.
Resp. Dist majorem Christus inerrantiam non legavit definito episcoporum numero extra concilium, transeat in concilio subdist. sine confirmatione Romani Ponti scis, concedo; accedente ea, nego. Objectio ex falsa opinione de constitutione ecclesiae democratica profluit. At vero cuneilium Oecumenicum, auctoritate Pontisci c0nfirmatum, ecle8iam, ut summa potestas t0tum regnum, repraesentat. Nulla ergo sive laicorum sive cleri eorum inferiorum, sed sola Romani Pontiscis c0nfirmatione opus est, ut concilii ruta sit certaque auctoritas.
Instabis. Ut concilii decreta sint auctoritatis insallibilis, debet constare nec studium, nec libertatem, nihil denique
earum rerum desuisse, quae ad rectum verumque judicium requiruntur His autem de rebus nunquam certo e0nStat. Resp. Trans maj. Dist. min. de his rebus nunquam
certo constat per judicium privatum singulorum fidelium, trans. per confirmationem Romani Pontifieis, nego. Confirmatio Summi Ponlisicis es scit, ut 0ncilium absolute definiat. Potestati vero supremae, sic absolute definienti, deles obedire debent nisi absurde dicas, munus custodiendi pa8tore concreditum esse delibus. Urgebis. heologi 0cent, pastoribus, sententiam laturis, concilium adhibendum esse. Ita inceri labore, incerta des nitio. Resp. Dist antee. ille labor pertinet ad os scium definientis, cono. ad certitudinem des nitionis, nego. Et ego conclusionem Chri Stu ecclesiae docenti, quam concilium repraesentat, et eccle8iae discenti, quae docentem audire, non judicare, debet, inerrantiae privilegium absolute pop0ndit. Quare dicendum est, aut nullum Mefinientium neglectum ipsi
437쪽
Art. III. Utrum donei lium Oecumenidum sit in fallibile. 9des nitioni derogare, aut diligentiae susscientiam ipso saeto
confirmatae delinilionis probari. Et sane cum voluntas divina inquit S. Thomas, sit efficacissima, non solum equitur qu0 fiant ea, quae Deus vult seri, sed et quod eo modosant, quo Deus ea seri vult μ. . quaest. LXXXIII. art. 1. ad 3. cf. S. Aug. De corrept et gratia, XIV. 45. Dices Periculum est, ne c0ncilium rem definiat, quae
non sit insallibilitatis objectum. Ex hac ergo parte dubia
videtur conciliorum auctorita 8.
Resp. Dist antein id verendum est, negata S. Spiritus assistentia, conci eadem admissa, nego. Qui dat nem, dat
consequentia ad nem. Jam vero sinis insallibilitatis ait ngi nequit, Si seri p0test, ut auctoritas insallibilis circa suae insallibilitatis objectum fallatur. Fidelibus igitur inquirendum non est, quid sit desini bile, sed quid des nitum sit; nam
Christus, cum pilitum veritatis apostoli eorumque Suceessoribus promisit, h0 ipso spondet, nihil omnino illis defuturum, qu0 ad rectum verumque judicium est necessarium. Cf. Canum, De loc. theol. lib. V. cap. V. 0M. II. Patrum sanctorum doctrina in de sequenda At. Patres autem nullam oecumenicis conciliis auctoritatem imam et infallibilem tribuunt. Nimirum . Augu8tinus ait: his SaConcilia, quae per singula regi 0 ne vel provincias sunt, plenariorum Conciliorum auctoritati, quae sunt ex universo orbeeliristian0, sine ullis ambagibus cedere, ip8aque plenaria Saepe
priora p08terioribus emendari, quum aliquo experiment rerum aperitur quod clausum erat et cogn08 eitur quod latebat. De baptismo contra Donatistas, lib. II. eap. III. Resp. Dist maj. communis patrum doctrina in de sequenda est, conci unu et alter textus cujuspiam patris contra doctrinam c0mmunem, nego. Et negata minori, probationem dist. verbis istis . Augustinu respexit concilia triclo sensu Decumen jea, nego latiori Sensu generalia, conc. 1 Aetate sancti doctoris nonnisi duo concilia stricto en8u oecum enica celebrata sunt, Nicaenum et politanum . At prior synodus in altera nequaquam mutata est. Igitur concilia illa plenaria,
438쪽
20 Quaestio XII. me conciliis.srmata, sed ea, quae ab antiqui sensu latior plenaria et aeuniverso orbs, id St, e magna parte orbis Christiani 0ngregata dicuntur. 2 Si hoc adversariis largiamur, qu0d minime probant, concilia trictiori sensu oecumeni ea textu prolato designari, non ideirco evincunt, . Augustinum de de
emendanda cogita88e. Sanctu enim: quum aliquo, inquit eaeperimento rerum aperitur μ, etc. Ergo de factis loquitur. Sic autem a casu doctrinae ad casum fautorum transien8, conceptum tamen principalem emendationis evolvit, ut Donatistas confutet, Cypriani concilium, ut anterius, Omnibu conciliis posterioribus anteponentes. ' Neque ineptum videtur, si emendationem sensu generaliori accipiamu8, quae scilicet non in ipsa doctrina immutata, sed in majori eritatis ejusdem distinctione, declaratione, expositione consistat. Praeterea Augustinus De bapt. lib. I. a VII. concilii plenarii auctoritatem roburque ostendit. Instabis. S. Augustinus, di8putans adversus Maximinum Arianum: nec ego, inquit Nicaenum, nec tu debes Ariminens tanquam praejudicaturus praeserre Concilium. Contra Maaeim. lib. II cap. XIV. Ergo sanctus doctor concilii sententiam peremptoriam 88e, non putaVit. Resp. Dist ante: S. Augustinus hie abstrahit ab auctoritate concilii Oecumenici, conci eam in dubitationem adducit, nego. Sanctu doctor, cum adversarium Arianum, definitionis Nicaenae contemptorem, concilii hujus auctoritate perstringere non po8set, ab auct0ritate tum concilii Nicaeni, tum Ariminensis, a Maximo allegati, discussionis cau8a praescindit. Nempe
communi argumentatione opus est. Quare Sanctus: Scripturarum, inquit auctoritalibus . . . trisque communibus te8tibu8, re eum re, causa eum cau8a, rati cum rati0ne concertet. Quid quod verbis, immediate praecedentibus, homoousion Nicaenum veritatis auctoritate et auctoritatis veritat frmatum affrmat. Urgebis. S. Gregorius Nagiang. v. b. 130. ad Procopium haec: Ego si vera scribere oportet, hoc animo una, ut omnem episcoporum conventum fugiam; qu0niam nullius concilii finem laetum et austum vidi, me quod depulsionem
439쪽
Art. IV. Utrum concilium Oecumeni eum sit supra Papam Ilmalorum potius quam accessionem et incrementum habuerit. μHaec non sunt Viri, conciliorum auctoritatem prostentis.
Resp. Dist antee. S. Gregorius istis vertis conciliorum oecumenicorum fallibilitatem docet, nego conciliorum particu larium infelicem eaeitum, subdist. simpliciter, nego restricte, conc. Gregorius episcopo Nicaenos summi laudibus extollit, is quos Spiritus sanctus in unum collegerat; concilium Nicaenum, , quantum in ip80 erat, morbum Arianismum compressit. μOrat. III. pro Athanasio. Verum agentibus Ariani et Macedonianis, aliis autem nonnullis dominandi cupiditate commotis, factum e8t, ut concilia complura, eo tempore habita, catholicis infeliciter ederent, v g Seleucien8e, Frien8 ac Ariminen8e. Gregorius hujusmodi synodos particulares, aut Saltem non perfecte oecumenicas, sui temp0ri re8pexerit vel si quid in ipso c0ncilio politano I. improbasse videatur, id pertinet non ad fidei professionem, ibidem commendatam, sed ad litem de sede Cpolitana, in illi concilio agitatam, et quae sanctum doctorem ad abdicationem episcopatus impulit. Quaeres. Utrum concilii decreta instar S. Scripturae sint, propterea quod synodus a S. Spiritu regatur. Resp. Cum S. Scriptura dicatur, quae S. Spiritu inspirante eripta est, conciliorum autem definitiones . Spiritu
assistente edantur, decreta c0nciliorum S. Scriptura non sunt.
Sed de vera inspirationis indole alias.
Utrum concilium Oecumenicum sit supra papam.
I. Status quaestionis. Quod auctoritas Superior concilio universali prae Papa vindicatur, id seri potest bifariam: Vel quod potestas episcoporum univer80rum, exclus Romano Pontifice, dicatur esse major p0 testa solius Romani Pontis eis; vel quod p0testas solius ontis eis habeatur inferior potestate epi8eop0rum universorum et Pontificis simul. Prior casus est praecipua hujus disputationis materies. Potestas in Romanum Pontificem episcopi8 seorsum in
440쪽
22 Quaestio XII. me conciliis.
Papa af sngitur aut pro ea su Papae dubii aliisque asibus, quibus Pontifex potestate ua quasi per se destitueretur, id quod doctores aliqui in manifesta Pontificis, ut hominis
privati, haeresi contingere existimant aut pro casu Pontiscis certi et legitimi. Jam vero a88ertores superioritatis concilii, coetum episcoporum in Papa eontendunt 88 8upra Papam, etiam certum et legitimum. Hic error jam nunc res ellendus est. II. Quonam sensu concilium generale sit potesta 8
ecclesiae suprema. Ad 0testatem ecclesiae supremam requiritur plenitudo potestatis in uniuersam ecclesiam.
Haec p0testa pene episcopos ingul08 88 nequit, tum quia Ponti se Romanus episcopalem juri8dictionem sua pote, late excedit, tum quia potestas epi Scopalis ultra regimen cele-8iae specialis per se ipsam non extenditur. Nec valde difficile, maneam conciliorum auct0ritatem demonstrare, si coetum episcop0rum eorsum a Pontifice Romano Spectaveris; corpus enim episcoporum, capite praeci 80, truncum 8t. Profecto, sicut caput essentialiter ad corpus pertinet et ad omnes c0rp0ris parte8, quas animat, ita Pontiscis auctoritas ad 0ncilium Oecumenicum, Suprema pote8tale munitum, pertinet, non ut e0nditi quaedam sine qua non, Sed ut elementum essentiale, principale, Vitale, quo plenitudo p0 testatis in universam ecclesiam per omnia membra diffunditur. Quare . homas ait: Sancti enim patres in Conciliis congregati nihil statuere possunt nisi auctoritate Romani Pontifici interveniente, sine qua etiam nee Concilium congregari potest. Contra impugnantes, cap. IV. III. Adversarii et decretum Vaticanum. Ioannes Gerson, habito coram patribu C0nstantiensibus sermone de auferibilitate Papae ab ecclesia, ' complures eo inclinavit, ut errorem de suprema conciliorum, etiam in Romanum Pon liticem, pote8tate complecterentur. In synod Basileensi sententia haech CL Gerson, De potestate ecclesiastica et de origine juris et
legum. Cajetanus de doctrina democratica eorum, qui ecclesiae superioritatem propugnarunt: hoe inquit ipsi non reputant inconveniens, quantum ad rem, licet vocabula horrere videantur. Pract.