장음표시 사용
481쪽
Art. III. IJtrum S. Petrus primatum a Christo solus aeceperit 63 Resp. Dist. ejusmodi decretorum formulae sensu latiori intelligendae sunt, conci; tricli ori sensu, nego. Labor unus ac martyrium, cum beato apostolo Romae conjunxerint, illarum sormularum est ratio valde congruens. lara Leo .: Isti sunt, qui te R0ma ad hanc gloriam VeXerunt ut . . . per sacram beati Petri sedem caput orbis effecta, latius praesideres religione, quani 0 minatione terrena. In natat apost Petri et Pauli. Pontifices quandoque non Pauli solum, verum etiam omnitim anctorum auctoritatem invocant, ut S. Nicolaus M.
contra Ph0tium et lexander II., p. 9. equis jam viderit totidem capita ecclesiae γ0 . II. Frequens est, ut in monumentis antiquis Paulus ad dexteram, Petrus laeva locatus videatur. Ergo veteres omnimodum aequalitatem inter Petrum et Paulum profitentur. Rev. Transeat ante: nego con8eq. a De Rossi existimat dispositi0nem illam dexterae et sinistrae exigui momenti 88e, utpote quam artifices saepe neglexerint. Ita quandoque S. Agne dextram, B. V. Maria sinistram tenet maritus saepe ad inistram uxoris visitur in templo capitolino et in omnibus fere monumentis antiquis uno, dea major, ad sinistram J0vis collocata est, Minerva ad dextram. Quin etiam in bullis Romanorum Pontiscum S. Paulus ad dextram conspicitur.
M Archaeologi in eo genere duplicem imaginum eriem
di 8tinguunt, unam, in qua conceptus ordinaritis dextrae et sinistrae retinetur, alteram, in qua sensus symbolicus praevalet. Nempe apud Varronem haec: a deorum sede cum in meridiem 8peetes, ad sinistrum unt partes mundi eaeorientes, ad deaetram
occidentes φ. Jam vero Petrus magis Judaei praedicavit, hoc e8t, Orienti, Paulus potissimum gentilibus se Occidenti juxta illud creditum est iihi Evangelium praeputii, sicut et Petro circumcisionis Gal. I. T. Quapropter in imaginibus symb0lieis dextra Paulo verissime assignari potuit, sicut in prima serie consuevit assignari Petro. lias explicationes symboli eas videsis apud S. Petrum Damian Opuse XXXV. et de bullis Pontificiis . Thom. In Gal. cap. I. leel. I.
482쪽
64 Quaestio XIII. me primatura Petri.
Utrum beatus Petrus ex ordinatione divina perpetuos habeat
in primatu successores. Status quaestionis Apostolica pote8tas, praeter
potestatere epi Scopalem ordinariam, quam continebat, praerogativa complectebatur extraordinarias, quibus apostoli ecclesiae ubique propagandae operam navare OSSent. Hae vero pote8tas, cum aetraordinaria e88et ac niteretur in necessitate eaeorientis eccle8iae, ap0stoli mortuis, non perman8it. Haec
igitur thesis non est de p0testate Petri extraordinaria, sed deprimatu, quem non inchoantis duntaxat eccle8iae causa, sed societati Christianae regendae impliciter institutum, in ecclesia per legitim0 Petri sucee880res usque ad mundi nem c0ntinuari redimus. Adversus catholicos, ex quibu vel mitiores, qui Petri primatum Drta88e non rejiciunt, succe880re Petri aversantur, patre Vaticas decretum ediderunt: Si quis ergo dixerit, non esse ex ipsius Christi D0mini institutione se jure divino, ut beatus Petrus in primatu super universam Ecclesiam habeat perpetuos uecessore8 aut Romanum Pontificem non esse beati Petri in eodem primatu Successorem a. 8. Se88. IV. cap. II. De parte autem decreti ultima, et quis Petri successor sit, quaesti0ne equenti disseremus. Thesis: S. Petrus eae ordinatione Christi perpetuos habet
Arg. I. Eae perpetuitate ecclesiae. cele8iae essentia non mutatur. Primatus autem ad ecclesiae essentiam pertinet. Ergo primatu e8 perpetuus. At Petrus in pr0pria per80na primatum gerere desiit. Primatum igitur exercet per Successores. Revera nihil potest ordinatae societati esse magis es8entiale quam principatus et caput aliquod et quoniam constat nunquam sere ut portae inferi praevaleant adversu ecclesiam,
483쪽
Art. IV. IItrum b. Petrus etc. perpetuos habent in primatu sudeessores 65 pernianere ne eeSSe est petroni, super quam a Christo aediscola
est s. Matth. XVI. 18. S. Thom C. Gent. IV. cap. LXXVI.
Arg. II. Hae necessitate primatus. S. Thomas primatus perpetui talem his duobus argumentis probat a Ubicumque sunt multa regimina ordinata in unum oportet esse aliquod universale regimen supra particularia regi mitia alias non posset esse colligatio ad unum. Atqui tota ecclesia est unum corpus omniumque particularium ecclesiarum oportet esse colligationem ad unum. Ergo debet esse aliqua potestas regitiva respeetu totius ecclesiae et haec est p0testas Romani
Ponti scis Theol. Suppl. q. XL. art. 6.b ἡ Nulli dubium esse debet quin eclesiae regimen sit
optime ordinatum, utpote per eum di8p08itum per quem Reges regnant et legum conditores justa decernunt, Prov. VIII. 15. Optimum autem regimen multitudini est ut regatur per unum; qu0 patet ex ne regiminis, qui est pax; pax enim et unitas subditorum est ni regentis nullatis autem e0ngruentior ala Saest unus quam multi. Manife8tum est igitur regimen Ecclesiae sic esse dispositum ut unus toti celesiae praesit. μC. Gent. IV eap. LXXVI. Arg. III. Eae traditione. Ex veterum de Romano onii se testimoniis nosse licet, quid de primatus perpetuitate sentiant Remittentes autem lectorem ad quaestionem Sequentem, aliquos tamen teste adducimus. S. Ambrosius: ἡUbi ergo Petrus, ibi celesia. In s. XL. 30. - Petrus Chrys0logus: Petrus emper in propria sede et vivit et praesidet. s. ad Eutych. - Leo M. e Petrus edi uae praee88e nunquam de Sinet. Serm. V. 4. - Patre Ephesinae Synodi: Qui Petrus ad hoc usque tempus et semper in sui Successoribus vivit et judicium exercet. Act. III. - Permulta praeterea in hoc genere dicta sunt a patribus, primatum unitatis causa Petro datum affirmantibus inter qu0 S. Cyprianus, De uult. ecci et p. 37. Optatus Mileu. Contra Parmen. VII. 4.; Hieronymus, Adv. Iovinian. Ι. 4. Pacianus, cujus haec ententia: ad unum ideo, ut unitatem sormaret ex uno. Ep. 3.
484쪽
66 Quaesti XIII. De primatura Petri. Art. IV. Utrum b. Petrus ete.
0bj. I. Primatus donum est etri personale. xstinctu8 est igitur cum persona Petri. Resp. Dist ante: primatus est donum Petri personale, id est, non corii petit alii apostolis aut delibus, conci est donum privatum, non publicum, nego Principatus Petro datus est ad bonum reipublieae Christianae, quae ex indole uarectorem eXquirit. Instabis Apostolatus etiam ad bonum ecclesiae pertinuisse censendus est. Jam apostolatu in ecclesia non perman8it. Exspiravit ergo cum Petro primatus. Resp. Dist. M. apostolatu pertinebat ad bonum celesiae, tanquam medium extraordinarium, concis Ordinarium, nego. Et dist. minorem apostolatus non permanSit quantum ad potestatem extraordinariam, cono. quantum ad Ordinariam,
nego. Ecclesiae in debilitate sui exordii potestas extraordinaria
apo8tolorum opus erat, ut pr0pagaretur; propagata primatu carere non potuit, ne dilatatum regnum unitate Sua orbaretur.
0 . II. Paulus vivam ecclesiae imaginem nobi depingens
ait: quosdam quidem posvit Deus in ecclesia primum Apostolos, secundo Prophetas, etc. l. Cor. ΙΙ. 28. Cf. Ephes. IV. l. Unum vero omnibus praeesse non addit. Ergo Paulus primatum eccle8iae essentialem e88 non putavit. Resp. Dist maj. S. Paulli nominat charigmata, cono. gradus hierarchico recen8et, nego. Dist. min. ap08tolu deprimatu nihil addit, quia de hoc gendum non fuit, conci quia
primatum non admi8it, nego. S. Paulus, etsi regiminis potestatem attingit his verbis Primum Apostolos, internum potius ac my8ticum ecclesiae temperamentum quam ordinationem X- ternam con Siderat; quare subjungit Aemulamini autem charismata meliora. Et adhuc eaecellentiorem viam vobis demonstro.
0bj. III. Ecclesiae unitas servari potest, si sui singuli8
ecclesiis 88ignantur episcopi. Ergo primatus est superfluus. Rem Dist anteo. eo modo ervari potest unita ecclesiae particularis, transeat ecclesiae universalis, nego. Jurem Thoma8 h Manifestum AESP autem quod quamvis populi distin-
485쪽
Quaestio XIV. De primatu Romani Pontificis. 67guantur per diversas dioecese et civitates, tamen, sicut est una ecclesia, ita oportet esse num populum Christianum. Sicut igitur in uno speciali populo unius ecclesiae requiritur unus Episcopus, qui sit t0tius populi caput, ita in t0t populo christiano requiritur quod unus sit totius eccle8iae caput. Gent. lib. IV. cap. LXXVI. Instabis Christus totius ecclesiae caput est. Ergo primatus est upervacaneus. Resp. Christus est caput invisibile. At ecclesiae capite etiam visibili opus est. Dominus autem corporaliter n0 cum omnibus fidelibus praesentialiter futurus erat. Igitur quia Praesentiam corporalem erat eccle8iae ubtracturus, oportuit ut alicui committeret, qui loco sui universali ecclesiae gereret curam. S. hom C. Gent. IV. cap. LXXVI.
Comperto Christum sumini pastoris et rectoris jurisdictionem in totam ecclesiam beato Petro contuli 88e, necnon eju8m0di primatum lege divina 88 perpetuum, proXimum St, ut inquiramus, quem beatus etrus in primatu suo habeat suc-ee880rem. Succe88orem autem nullum prostemur nisi Romanum Pontificem. Quamobrem investigandum St, Primo. Utrum beatus Petrus Romam venerit. Secundo. Utrum beatus Petrus suam cathedram Romae collocaverit. Tertio. Utrum beatus Petrus Romae mortuu8 it. Quarto. Utrum Romanus Ponti eae beati Petri sit in
eodem primatu Succe8SOr. Quinto. Quonam jure primatus episcopatu Romano an-neaeu Sit.
486쪽
68 Quaestio XIV. is primatu Romani Pontificis.
Utrum beatus Petrus Romam venerit.
I. Status quaestionis. Factum itineris Petri in urbem et episcopatu Romani, quo princeps et caput cele8iae usque ad mortem functus est, cum primatu Romani Pontiscis intime connexum esse videtur. Si quaeramu8, quid e88e potuerit, Deus haud dubie immediate aut per Petrum determinare potuit, ut episc0pus Romanus, etsi ap0stolus Romam nunquam Vidi88et, nec urbi episcopatum gessisset Petri Succe880 haberetur. In conereto factum successionis est quod Romanus episcopus Uecedat Petro in primatu. Conspectus hujus quaestionis aut dogmaticus 8 aut historicus Dogmatice hoc certe valet ratiocinium primatus Petri in Suecessoribus semper continuari debet; at praeter succe88ionem in episcopatu Romano, nulla unquam succe8sioni forma exstitit haec igitur successionis forma atque actum episcopatu8 Petri Romani, formae ejusdem fundamentum, vera in nece8Seest. Nobis autem argumenta historica hic adhibenda sunt. Sed in ipsa re historice tractanda essentiale tantum actum ipsius adventus et episcopatu Romani probandum suscipimus,ommissa quaestione accidentali, quando Petrus Romam Venerit, aliisque adjunctis majoris minori8ve momenti. II. Adversarii. M Petrum Romae fuisse, professi sunt per duodecim saecula tam catholici quam haeretici ac pagani omnes. Primi saeculo XIII. dubium moverunt Waldenses, ut resert pater Moneta in opere, quod in8cripsit Adversus Catharos et Maldenses. Saeculo XIV. Marsilius Patavinus in suo opere Defensor pacis episcopatum altem Petri40manum non constare perhibuit. Exorto Lutheri bello, Utricus Velenus a. 1520 edito Tractatu, quod Petrus apostolus nunquam Romae fuerit, contendit Petrum nunquam post Christi mortem Romae fuisse sed passum Hierosolymis, cath0licorum autem argumenta non esse nisi cauillos Multi haeretici Velenum secuti sunt, nominatim Spanheim junior in dissertatione sua, plurimorum protestantium repetitorio, De et profectione Petri apostoli in Ur-
487쪽
Art. I. Utrum beatus Petrus Romam venerit. 69bem Romam, deque non una traditionis origine. Contra Velenum anno 1522 scripserunt . istier, piso. offensis, Convrilsio calumniarum Virici Veleni, anno 1524 Coeli laeus et Dieten berger, in opere ob sant Peter u om se gewesaeu, et alii plures, qui usque ad uitium saeculi XIX. novos emper impugnatore8 eruditissime solideque consutarunt.b Hoc saeculo lX. actum itineris Petri Romani nova quadam ira et impetu coeptum est negari, duce praesertim Lich-hor in sua Introd. in . . Einteitunii das . . At
armis vetustis plerumque usi sunt, videlicet silentio S. Scripturarum et tractis in perversum ensum testimoniis veterum aut rejectis. Suis tamen peculiaribus argumenti non caruit facti illa rationalismi protestantici, vulgo dicta sch0la Tubingensis, cujus haec sere ratiocinatio. In principi religi0nis Christianae fuerunt actio Judaieο- Christiana seu Petrinismus et laetio ethnico-Christiana seu midinismus, nulla tamen ecclesia catholica deinde saeculo H. mediante co0rtus est Petro- Paulinismus seu factio catholica. Cf. quaest. V. art. 4. Huic porro hypothesi congruit etiam ponere, quae ad 0mmorationem Petri Romanam pertinent, ea conficta esse tam a Petrinismo quam a factione Petro-Pauliniana. sam utriusque intererat, haec ut sngerentur. Petrinismi, Paulo perquam iniqui, Petrum Romae praedicasse intererat, ut gloria fidei Romanae a uulo in Petrum transferretur, quin etiam ut Petrus Paulum sub gura Simonis Magi vicisse crederetur. Atque haec est legenda librorum pseudoclementinorum. Petro- Paulinianis, litis componendae studiosis, opportuni8Simum erat, Petrum et Paulum, jam a Sim0ne Mago distinctum, R0mae pacisce collaborasse, et pacem confirmatam 8Se glorios geminorum martyrio. Et fetum est ita Patres autem istius, uentis ex duplici lonte, setionis aut conscii sunt aut victimae. Haee argumentatio hyp0thetiea ab anno 183 plurium modernorum e8t, ex quibus . h. aur, Paulus, de Aposte Iesu Christi,
488쪽
70 Quaestio XIV. De primatu Romam Ontificis.
Inter nuperrimos, qui Veterum argumenta recoxerunt, Milche, Die Mehligkeit, etc. 1886, succe88ionem apostolicam Romanorum Pontifidum inanem esse contendit; 0 pauci tamen, etiam X recentioribus Petrum Romae suisse jam non negant. Catholici, quemadmodum olim adventum, episcopatum et martyrium Petri Romanum luculenter probarunt, ita hoc saeculo se vindiciis sacti illius minime abstinuerunt. Cf. . Martin, Renue desquest hist. t. XIII. p. 5-107. t. XV. p. 5-92. t. XVIII. p. 202-210. De medi, Dissert in primam aetatem hist. eccles. p. 1-48. Lecter, De Romano S. Petri episcopatu; Hoens broech, Stimmenius Maria-Laach, 1888 H. VII et VIII. :Ε88er, Des H. Petrus Aufenthali etc. QRom. in his habemus turn argumenta hujus controversiae tum uberrimam litteraturam.
Ρr disputatione de Romano Petri itinere, R0mae habita a. 1872 diebus 9 et 10. Februarii inter Fabiani, uidi et Cipolia, sacerdotes Roman0s, et Sciarelli, Ribelli et avaggi, haereticos, es. Reseconio autentio della disputa dei . e 10. Febbraj0, 1872. Ἐ0ma 1872.
Thesis, Beatus Petrus Romam venit.
Arg. I. Eae S. Scriptura a S. Petru ep. I. cap. V. 13. ita seribit Salutat vos ecclesia, quae est in Babylone coelecta. Jam multa suadent Babylon hic signiscari Romam. Qu0dprobatur. 1 Eae Deterum consensu Babylon ut 8 Roma aut
Babylon juxta Euphraten aut Neo-Babylon seu Seleucia ad igridem aut Babylon in egypto haud procul a Memphide, aut Hierosolyma. y Tres autem ultimae interpretationes relictae unt. Inter veteres non nisi Cosma Indi copleustes saeculi l. Jesujabus Nisibenus saeculi XIII. et Pseudo-Amru'saeculi XIV. vocem Babylonis in sensu litterati intellexerunt; ceteri, et antiquissimi omnes Babylonem de Roma usurpatam
' Haneberg, qui a. 1863 in suo opere Geschichte de bibliachen Ossenbarun Babylone Antiochiam significari perhibebat, in editione anni 1876 Romam intelligendam affirmat.
489쪽
Αrt. I Utrum beatus etrus Romam venerit. lexistimarunt, uti Papias et Clemens Alexandrinus apud us. I l. E. II. 5. ipse Eusebius, . c. 14. et S. Hieron. De viris illi tr. VIII. - Omitto abylonem Assyriorum juxta Euphrateneo tempore multorum opinione desertam suisse es la v. os. Antiq. . d. XVIII. 9.), sicut Babylon Aegypti non erat nisi oppidulum seu statio militaris. Vetere sane, cum in Babylone μ legerent, non nisi videntia coacti sensum litteralem reliquerunt; quis enim non stupescat, commorationem Petri Babylonicam, ipsius Petri testis eatione firmatam, in antiquissimis patribus Syris a Chaldaeis et in liturgi Orientalium adeo p0tuisse obliterari γ2 Eae perluciditate metaphorcle abylonis. 0ma, qu0 cuneta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque , I ac Annal. XIII. 15. 0ptim jure Babel seu confusio dicitur. Metaphora illa tam obvia est, ut etiam S. Joannes in pocalypsi haud semel Romam figurate Babylonem appellaVerit, V. g. cap. XVII. V. 5. Babylon magna. Judaei quoque, utique ob apertissimam similitudinem, solemne erat, Romam V0care Babyl0nem. s. Sehoetigen, Horae hebr. Nec Seu SH8, eum untius, Silvanus, epistolam deseri et, quempiam latere potuit. Plura denique alia in ea epistola symbolice diei sunt saetisque ad . . allusionibus. 3' Fortasse etiam furor Helii Tigellini et Neronis causa fuit utendi voce, pagani recondita. O Epistola S. Pauli ad Rom. aliquam praebet pr0babilem theseos confirmationem. Etenim cap. I. . ap08tolus: des
vestra annuntiatur in universo mundo rurSus cap. XV. 24.: Vero quod praeteriens videam vos. At tanta urb8 tantae
fidei et tam munita praesidiis spiritualibus, ut Paulu eam Oti ni8 praeteriens edocendam existimet, dem ab aliquo apostolo 8u8cepi88 videtur. Porro ante Paulum etrus solus ille Roma-n0rum apostolus esse potuit. Ex epi8tola igitur ad Romanos verisimile est beatum Petrum Romam veni88e. S. Th0m Eaepos. in Rom. XV. ecl. III. s. undhausen, Commentar Eum L Bri e Petri. Arg. II. Eae traditione. S. Petrum Romam Veni88e, B animi veterum et concors sententia est Ergo Prob. antec
490쪽
72 Quaestio XIV. me primatu Romani Pontificis.
ex scriptoribus asserendis. Sunt enim unanimes, et nullus contra dieit; sunt antiquissimi ac testium eries ab apostolorum coaevis contexitur nulla raus ipsis prode88 potuit loquuntur de re omnibus manifesta et valde publica plerique sunt et vitae sanctitate et doctrina rerumque praeteritarum inquisitione conspicui. Testes autem unt: mens Romantis, qui saeculo I. Xeunte Romanam rexit ecclesiam Romae ad Corinthios scribens ait: Sed ut vetera exempla relinquamus, ad proxim08 athleta veniamus; saeculi nostri generosa exempla prop0Damu . . . Ponamus nobis ante oculo b0 nos ap0stolos Petrum, qui pr0pter gelum iniquum non unum aut alterum, e plures lab0res sustulit
atque ita martyrium passus in debitum gloriae locum discessit . . . Viris istis Ρetro et Paul , Sancte vitam instituentibus magna electorum multitudo aggregata est, qui suppliciis multis et tormentis, pr0pter gelum pa88i, exemplar optimum inter nos extiterunt. I. Ad Cor. -VI. Atqui verbis istis directa et in directe significatur beatum Petrum Romae fuisse. Ergo.
1 Direete. tenim Clemens Petrum in persecuti0ne Neroniana pa88um sali aperte mem0rat. Hae autem persecutio Romae saeviit martyre Babylone pa8808 nu8quam legimuS. Deinde ei rus ab auctore Romano c0nnexu cum Paulo nominatur, quem Romae mortem ubii88 nemo negat. Adde quod Verba inter nos ἐν AtD, Romam deSignare Videntur. Denique Petro et Paulo aggregatur magna electorum multitudo μ, quae n0 videtur alia esse atque ingens multitudo martyrum, qu08 Romae pa8808 88e, acitu resert In n. XV. 44. )2 Indirecte. Auctor epistolae mortem Petri martyriique locum Romae. Corinthi, et inde per totam ecclesiam censeth Neander, Hil geniald et Seyerlen, protestantes a Clemente Romam designari docent. Recte Harnae ait: Li sub judice adhuc non esset, nisi eriti ei fabulis illis Pseudo elementis vel Judaigantium Christianorum plus quam par est auctoritatis tribuerent. - Quod ad verba: ει ι cap. I. attinet, interpretationi nostrae minime contradicit alterum ἐν ημῖν cap. LV. prout contextum legentibus patebit. Ceterum Clementis testimonium ex verbis illis non pendet.