Summa apologetica de Ecclesia Catholica ad mentem S. Thomae Aquinatis

501쪽

Αrt III. Utrum beatus Petrus Romae mortuus sit. 83

0 . I. Apud auctores synchronos de itinere Petri Romano nihil. Tacet enim auctor Actuum Apostolorum, tacet S. Paulus, qui nec in p. ad Romanos Petro nomine suo salutem dici jubet, ne in epistolis, Roma vel ex Italia scriptis, ad Philip penses, ad Colossenses, ad phe8i08, ad Philemonem, II ad Timotheum et ad Hebraeos, Petri Romani menti0nem acit. Ergo S. Petrus Romam non vidit. Resp. ego antee. Non pror8u silent synchroni, S. Petrus in p. prima Clemens R0manu et gnatiu Antiochenus, citati. Probationem dist. silenti illius causa fuit, qu0d Petrus Romam

nunquam Venit, nego alia quaedam cauSa, conc. Falla argumentum ex silentio, non probata loquendi necessitate Jam

S. Lucas in Act a capite XIII. Pauli labores resert de aliis autem ap0stoli non nisi ea, quae cum aut historia cohaerent; 0nnulla etiam ad Paulum pertinentia, ut naufragia, agella, iter in Arabiam, correptionem Petri Antiochiae actam, silenti praeterit. Fortasse verbis, testiori coaeVo satis manifestis, R0mam indicavit cap. XII. 17. egressus abiit in alium

Quod Paulus in p. ad Rom. Petro salutem dici n0 jubet, nihil probat. Ap0stolus enim nec in epistolis ad Corinthios, Galatas, Ephesios Thessalonicenses episcoporum illarum eccle- Siarum mentionem fecit. Deinde pr0num est ait de medicum oggini conjicere a Paulo peculiare ad O episeop08 litteras missa suisse per eumdem, qui epistolam ipsius ad ecclesiam deferebat. Neque epistola peculiari pus erat, quandoquidem Paulus per Phoeben R0m. XVI. l.), epi8tolae perlatricem, salutem ad Petrum mittere eumque rerum certiorem facere p0tuit. De epistolis etiam Romae scriptis illud valet, quod nuntius coram egit, quae litteris non expressa sunt. Sed et nescio utrum itentii causa indaganda sit, cum apostolus in iisdem epistolis et de Roma et de eccle8ia Romana prorsu88ileat. Ergone, cum seriberet, Romae non fuit mitio duas alias probabiles tacendi ausas: molam Petri absentiam

502쪽

84 Quaestio XIV. me primatu Romani Pontificis.

temporariam, et prudentiam, quae fuit iis temporibus, quibus

Actus et epistolae mem0ratae scriptae unt, magis minusve

Instabis. et XXVIIL, ubi Pauli adventus in urbem et ea, quae ap08t0l Romae c0ntigerunt, paucis narrantur, Pauli historia cum Petri comm0ratione Romana cohaeret. 0 igitur loco silentium aequi palandum est argumento p08itivo. Resp. Dist anteta connexio illa e8 ejusmodi, ut S. Lucas de Petro loqui debuerit, nego potuerit, transeat. Et ego On- seq. Spectat Lucae ne nulla conspicitur nece88ita commemorandi etrum. Fieri etiam potuit, ut in illa odii tempestate et angustiis temporum Petri praesentiam in urbe sedulo occultari oportuerit. Atque omne id genus objectiones, praesertim cum tot testimonia positiva nobis prae8to sint, non tam refellendi causam praebent quam inquirendi. Urgebis. In epistolis, Romae scriptis, Paulus nonnulla dixit Petro, si Romae fuerit, Valde contumeliosa, ut d Tim IV, 16.: Omnes me dereliquerunt item . . V. 11. Hi in II. 21. Coloss. V. 11. Resp. extuum illorum sensum dist. pertinent ad nonnullos, aut conjunctos, conci ad ecclesiam R0manam aut ad beatum Petrum, nego. Ita II. Tim IV iis tantum labe aspergitur, quorum erat Pauli coram judice defensionem suscipere.

Quis autem dixerit, etrum coram judice patrocinari Paulo 90tuisse γ0bj. II. et XXVIII. 17-22. legimus a Paulo, cum

R0mam venisset, post tertium diem primo Judaeorum con-v0catOS, qui diaeerunt ad eum . . . Rogamus autem a te aridire quae entis: nam de secta hac notum est nobis quia tibique ei contradicitur. Haec autem cum apostolai Petri Romano c0nciliari non OSSunt. Rem Dist. isti primi Judaeorum religione Judaei erant, conci Christiani, nego. aulus primum, ut facere OBSUeVerat,

Act. IX. 15. XIII 5, 14 ), Iudaeis praedicavit; plures enim

constat Romae fuisse nondum ad Christum conversos, religi0ni8 Christi ignaros, sive quod Petrum praedicantem n0n audierant, sive quod etri despexerant humilitatem. Christianorum laus

503쪽

Art. III. Utrum beatus Petrus Romae mortuus sit. 85

in p. ad Rom. Ι 8. De Judaeis in urbe, es Dion Cass. LX.; Sueton in Claudio, XXV. Aet Apost XVIII.

Urgebis. S. Paulus assrmat, se non praedicare quo alius ap08tolus jam Venerat, ne super alienum fundamentum aedificaret. Rom. XV. 20. Romam igitur, quoniam Paulus Romanos invisit, ante ipsum ap08tolorum nemo appulerat. Resp. Dist antee. et haec fuit regula, transeat a qua non excipitur Roma, nego. Pauli regula haec suit: Sic autem praedicavi Evangelium hoc, non ubi nominatus est Christus, ne, etc. l. e. Nec dixit: ubi ab apostolo nominatus est, sed Simpliciter: tibi nominatus est. At nominatum Christum inter R0manos, patet e Rom. Ι 8.: des vestra annuntiatur in niverso mundo. Quapropter aulus non ni8 ad consa mandos R0manos et praeteriens R imam venire cupivit. Rom. Ι. 11.;XV. 24. Dices. S. Paulus, in epistola ad Romanos dem docens et contentiones sedaturus, dissidentes ad Petrum, si hic episeopatu Romano perfunctus esset, remisisset. Hoc autem n0nfeeit Erg0. Resp. Nego totum. Paulus enim, ut ap08tolus et d0ctor gentium, docendi qu0que Romanos et mundum universum potestatem a Christo acceperat. Imo doctrinae potius rmitate Christo devinciendi erant, quos auctoritas non Subegerat. Attamen haud constat, etrum eo tempore Romae fui 88e. 0 . III. Papiae, utp0 te mediocris ingenii viro, non valdesdendum est. Et nulla in scriptoribus eclesiasticis ante Papiam reperitur itineris et martyrii Petri Romani commemorati0 posteri autem forsitan ex Papia hauserint. Veterum ergo testimonium hac in re infirmum est. Resp. Dist. M. Papiae non valde fidendum est in speculativis, transeat in reserendo facto maxime publico, nego. Et nego minorem Objecti in tribus falsa est. a Et primo quidem Papias, episcopus Hieropulitanus, etiamsi millenarismum tuitus sit, acta tamen publiea scire potuit et voluit. Fuit enim Joannis auditor et sodalis Polyearpi μ. s. Irenaeum, Adv. aer. V. 3. Prostetur Se non 8ecutum heos qui nova quaedam et inusitata praecepta, Ied

504쪽

86 Quaestio XIV. De primatu Romani Pontificis.

illos qui Domini mandata . . . memorabantq; si quis inquit interdum mihi oecurrebat, qui cum senioribus versatus suisset, e eo curi08 Sciscitabar . . ., quid Andreas, quid

Petrus, etc. dicere soliti essent μ p. us. H. E. IlΙ. 39.b Ante Papiam Clemens R0manus et Ignatius Antiochenus Petrum Romae fuisse memorant Loeus, ubi Petrus martyri0 erat coronatus, ante Papiam notissimus erat. Unde igitur errorem hausisset suo noverant omnes, Papias non novit 2 o Posteriores ex Papia suum de martyrio Petri Romano notitiam hausisse, gratis asseritur; imo actum illud ab aliis Scripti et viva voce traditum esse, probavimus. Ip8 Papias sactum memoratum non nisi obiter indieat, quemadmodum in saetis jam pervulgatis fieri assolet. Praeterea inter veteres Dionysius Corinthius ex traditione ecclesiae suae, Irenaeus, Origenes, Tertullianus, cum Romam viderint, ex traditione

eccle8iae Romanae, omnes denique scriptores saeculi II ex contraria eclesiarum notitia errorem Papiae, si erraS8et, p0tuissent corrigere.

Instabis. Iter Petri Romanum a Clemente et Ignati non nisi obscure refertur. Eorum igitur testimonium certitudinem non Suppeditat. Resp. Dist antee. Clemens et gnatius factum illud

referunt obscure, id est, non Verbi eXpressis, concedo; verbis incertis, nego. X argumentis supra Xp08iii re8p0nsio patet.

Aededit quod isti testes non sunt solitarii, sed proxime continuantur Papiae, Dionysii Corinthii, Caji, Irenaei omniumque subsequentium testimonio, etc. Huc igitur facit hoc Ciceronis: . Aut hoc testium alis est, aut nescio, quid satis est. μ0 . IV. Apost0latus et episcopatus particularis alicujus

ecclesiae 80ciari n0n possunt, cum pastor ecclesiae particularis in mundum universum ire nequeat. S. Petrus igitur episcopus Romanus non fuit. Resp. Dist. Sociari non possunt apostolatu et epise0palus, quantum ad reSidentiam, transeat; quantum ad Sedem, nego.

Nihil obstabat, quominus S. Petrus sedem sibi xam eligeret: namque sede illa, nominatim Roma, laboris uberrimi, et centrum longe lateque dissusae activitatis campus esse potuit. Tx-

505쪽

Art. III. Utrum beatus Petrus Romae mortuus sit. 87

cedens autem residentia sua apostolus Jaud dubie nactus est vir0s, quibus ministerium episcopale pro urbe mandaret. Instabis. Veteres aliqui Petrum quidem Romae laborasse reserunt, episcopali autem munere unctum esse non addunt. Hinc certe actum est, ut Linus inter episcopos Romanos quandoque nominatus it primus ab apostolis. Resp. Veteres illi, quamvis episcopatum Petri Romanum e licite non memorent, sua tamen implieita testis statione veterum aliorum relationem corroborant. - Linus primus ab apostolis dieitur ab iis praesertim patribus, qui succe88ionem πο- stolicam haere8 cuicunque opponunt; quorum mens clara e81 ab apostolis di eunt, non excluso episcopatu, sed quia con Sentaneum erat, Petrum et apostolos seorsum a suceessoribus et qu0dam peculiari modo recensere ob eam extraordinariam dignitatem,

qua eminuerunt.

0 . . Iter Petri Romanum et ejusdem in urbe martyrium opp0rtunissima fuerunt prius udaico Christianis seu Anti- paulinianis, ut Paulo gloriam apostolatus Romani eriperent; p08tea saetioni renicae seu reconcilianti, quo concordiam Petri et Pauli ex gemino martyrio Romano penitius animis infigerent. Ergi utraque saetio, quippe cui sigmentum prodesset, fabellam

Petri Romanam excogitavit. Resp. Transeat ante in nego c0nseq. Petrum Romae fui 88 et pro Christo passum, historicis argumentis iisque certissimi probatur. Afferant sua documenta adversarii, relictis

iis, quae ex phil0s0phia Hegellana a priori statuuntur. Inst cibis Petri apostolatus in P0nto videtur c0ntrarius martyrio et ri Rhimano. Atqui juxta vetustissimam legendam Petri Ponticam, post0lus in Ponto, Cappadocia et Bithynia praedi eavit h0e enim testantur Acta . Andreae πρα μου, ὁοεου)ap0crypha in restensi0nibus iam catholicis quam haereti eis. Ergo.

Resp. Dist. M. ap08tolatus in Ponto contrarius est ap0stolatu et martyrio R0mano pro eodem tempore, concis pr0 diverso, nego. Et dis minorem in setis Andreae etiam refertur iter in Oecidentem, cone. exeluditur, nego. Sebola Neotub ingensis triplicem Petri legendam admittit, Ponticam, de qua in objectione. Romanam 'ub forma bionitica seu

506쪽

88 Quaesti XIV. me primatu Romani Pontificis.

Antipatiliniana et sub forma af holica seu Petro-Pauliniana, de quibus mox Porro Acta Andreae nec ententiae catholicae contraria sunt, cum praedi statio Oniana onticam non X- eludat; neque si adversa nobis essent hujusmodi oeumenta apocrypha Clemente, Ignatio, Irenaeo aliisque testibus recentiora, fidem scriptorum authenticorum et antiquiorum infirmarent.

Dices Acta Andreae hausta sunt ex Periodis Andreae περίοδοι Ἀνδρεου , Opere noStico aeculi II exeuntis. estimonium igitur Actorum illorum vetus est. Resp. Largiamur adversariis, apostolatum Petri Ponticum in Periodis memoriae traditum fuisse, quin etiam relatum fuisse ex traditione, ipsis Periodis multo vetustiori nihil contra thesin, cum ne conjectura quidem asseri 088it, nosticum auctorem Romam a Petri lab0ribus exclusisse. Et si gnosticus negasset, quod nega88 nullo in diei probatur, teste coaevi et alii Romanarum rerum periti negantem redarguerent.

0 . I. Juxta legendam Petri Romanam sub forma

Ebionitica seu Antipauliniana, Petrus eo fine Romam venit, ut Simonem Magum in urbe compesceret. Haec autem traditio de ne itineris Petri et de occasione ejus martyrii sabulosa est. Ergo iter et martyrium Petri Romanum n0 nisi sabella

esse videntur.

Resp. Data majori et min0ri, nego conclusionem. Certitudo, Petrum Romam venisse et ibidem pro Christo martyrio coronatum esse, ex legenda bionitica non pendet, sed ex

aliis testibus iisque de dignissimis; et sicubi sitit legendariamiXta eris, nequaquam e8t, cur factum principale in dubiis ponatur; quod nisi certissimum fuisset, haeretici sua figmenta

non adjunxi88ent. Urgebis. Operum Pseudoclementinorum, quae etri certamina contra Simonem Magum referunt, origo fuerunt Praedicationes Petri κζρυγματα), a quo fonte Anagnarisma Clementis ἀναγνωρισμοὶ), pu exeunti saeculi II seu inchoantis III.; hinc Recognitiones et Clementinae. At erygma Petri anno circiter 160 exaratum putatur, et in eo probabile est Romanam

Petri cum Mago disputationem jam indicatam suisse. Ergo

507쪽

Art. III. Utrum beatus Petriis Romae mortuus sit. 89

1abella illa Clementina tam antiqua cum primitiva traditione

adventus apost0li in urbem cohaere8eere videtur. Re . Transeat major cum minori. Et dist. conclusionem: ergo tabella illa cum primitiva facti traditione cohaerescere videtur ut identica aut ut causa, nego ut accidens aliquod, transeat. X argumentis, ad thesin probandam upra propositis omnino constat, traditionem catholicam de iis, quae ad commorationem Petri Romanam pertinent, a narratione sabulosa R0man Clementinorum aut quorumcunque p0eryphorum non sumpsi88 exordium; sed legendaria sunt accidens, ab haereticis

substantiae saeti adjectum. Ad majorem transeat eo dixi, quod perum Pseudoelementinorum incerta origo pariter ad minorem, quoniam plures, . . Hilgenseld, 0ntra ac ipsius, sentiunt, in Praedicationibus Petri de disputatione Romana apostoli cum Simone Mago nullam mentionem faciam suisse Verum argumentatio nostra ex hujusmodi c0ntrover8ii minime pendet. Instabis Legenda Petri Romana sub forma catholica seu Petro-Piatiliniana id contendit, ut Petri et auli 0ncordiame e per8piciamus, quod apostoli simul Romae laboraverint et necati sint. Atqui haec legenda prodiit ex Aetis Petri Ebioniticis, quae nullum argumentum historicum pro Petri adventu Romano praestare queunt. Iter ergo martyriumque Petri fundamento historie carent. Probatur min. 9 Acta Petri mediante aestulo II legendaque Petro lautiniana antiquiora sunt. 9 In setis Petri Paulum sub mytho Simonis Magi tum in Syria tum Romae a Petro impugnatum 88e fingitur. At Irenaeus, Tertullianus et auctor Philosophoumenon iam Simonem Magum quam Petrum Romae fuisse cogn0Seunt. Ergo suam de labore et passione etri in urbe Sententiam ex narratione sabulosa de certamine etri et Simonis Magi hausisse Videntur. Resp. Dist maj. hujusmodi tendentia reperitur in historia catholica S. Petri, nego in appendicibus quibusdam legendariis, subdist. tendentia illa conciliandi Petrinis mum ac Paulinismum,

Veteribus afficta, nego; secus, transeat. Ad minorem dist.: historia catholica Petri Romae c0mmorantis ex Aetis Petri pr0diit, nego cetera transeant. Et ego conclusionem.

508쪽

90 Quaestio XIV. io primatu Romani Pontificis.

a Primam probationem minoris dist. Acta Petri antiquiora sunt historie traditione de Petro R0mano, nego; Seeu8, transeat Testes historicos Petri coaevos adduximus, Clementem Romanum, Ignatium Antiochenum apostol0rum Sepulcra, quine ipsum Petrum, quibus Acta qualiacunque bionitie antiquiora dici nequeunt. Deinde patres saeculi II. Romam et plurimas eclesias catholicas viderunt, interrogarunt; nec seri potest, ut fetionem bionitieam amplexi sint omnes veluti clau8is oculis, contradicente nemine, rejecta veritate saeti maxime publiei. De ceteris dixi transeat; thesin non labe- saetant. Hoc tamen addamus, Actorum Petri bioniticorum seu mere Antipaulinianorum exsistentiam minime probari; quae si saeculo II exstitisse videantur, nullo modo equitur, ut laeti traditio atholica prodierit e deformatione saeti haereti ea, sed deformatio ex traditione catholica, Seu potius utrumque ex lacti Veritate. b Ad secundam probationem transeat major. Et dist. minorem patres illi Simonem Magum R0mam ivisse signi-seant, conci eorum notitia de Petro, Romae praedicante et martyrium passo, ex opinione illa de Simone Mago pendet, nego. Etiamsi 1 Acta Petri, nobis objecta, saeculo I. X-stiterint, et ' sub mytho Simonis . aulus designatus fuerit, patres Simonem Magum, Paulum et Petrum oppido distinguunt. Magum vero primitive Paulum non suisse, sed personam distinctam, et Apost VIII. et S. Justinus, pologia Leap. XXVI. ostendunt. Insuper auctor Philosophoumenon VI 20. ait: huSque ad 0mam progressus Sim0 Magus incidit in ap08tolos: cui multum Petrus adversatus est, quibus verbis

auctor, quoniam Petrum ante Simonem Romam veni8Se memorat,

nihil patrocinatur bionitis, si Petrum Simonis Magi impugnandi causa in urbem profectum 88 perhibuerint. Alias objectiones silentio praetereo, v. g. traditiones loeales Romae et monumenta aliquia legendaria esse. Nihil enim

resert utrum monurnent quaedam minus Vera Videantur, cum

in thesi ex authenticis conclusum sit. - Narratiunculae de Sepulcro Petri Alexandrino et de lapide sepulcrali, quem centurio Gallicus mecasi0ne expeditionis Napoleonticae, pr0pe J0ppeu

509쪽

Art. IV. Utrum Romanus Pontifex sitieati Petri etc. successor rat

Syriae detexit, obtusae sunt. Joppensis inscriptio: Simon Petrus discipulus Jesu hic jacet ab omnibus apocrypha nulliusque

momenti habetur in epulcro Alexandrino Petrum Alexandrinum, martyrem 'ill), conditum esse, novimus. - De crucifixione Petri, Romanis moribus non contraria, s Tacitum, Ann. XV.; Seneci Consol ad Marc. XX.

ARTICULUS IV. Utrum Romanus pontifex sit beati Petri in eodem primatu

successor.

I. Status quaestionis. Agitur de primatu, quem P0ntis de Romani iure diuino et ratione Petri obtinent, non ecclesiαstico iure duntaxat, nec jure tantum historico. Distinguendum est autem inter ipsam Pontis cum potestatem et potestatis usum p0testa ip8a semper eadem fuit, applicatur paulatim et opportuno tempore ad varios caSu8.

II. Adversarii a Inter schismatico Ph0tius, jura primatu quandoque prosessus,' alia videtur perhibuisse cum imperatoribus primatum etiam ecclesiae Roma transmigrasso Constantinop0lin. Saeculo XV. Marcus Ephesinus fuit in sestissimus Romano Ponti sei. Anno 161 2 Zacharias opystensiit absolvit Palinodiam, opus a. 1878 typis mandatum, unitati R0manae hostile similiter contra primatum seripserunt Galla-lowski, Theophanes Proh 0p0Wilseli et alii, quo inter de Stourdga, qui . 816 pus edidit, inscriptum Considerations fur a doctrine et Pesprit de Peglis orthodoaee. - plura, sol period. Eludes de Theol0gie, etc. t. I.; erner, eschichte dei christi. Theol. t. III. R0ZaVen, selis catholique justi iee, te. b Inter haereticos a patribus Constantiensibus damnatus est teless, Oeens: Ecclesia Romana est synagoga Satanae, μprop. 5 l. Calvino constat, Pauli de Antichristo II. Thess. II. 4.)Sententiam non aliter quam de Papatu posse intelligi μ; Luther anno 1520 scripsit adversus execrabilem Antichristi

in s. Hei genrother, Photius, . I. p. 57. B. III. p. 336.

510쪽

92 Quaestio XIV. De primatu Romani Pontificis.

bullam. Generatim catholicis instar est dogmati8, primatum

Romanum non negare 80lum, sed XSecrari.

Thesis Romanus Pontife beati Petri in eodem primatu

Arg. I. Eae perpetuitate primatus. X quaestione XIII. art certum est S. Petrum jure divino perpetuos habere in primatu Succe880res. At successor aut nemo e8 aut Romanus Pontis ex Romanus igitur ontifex est Petri in primatu succe880r. Conclu8i patet. Successorem enim nullum esse, Christi ordinationi repugnat praeter Romanum ontificem autem nemo unquam indicari potuit. Atque conjunctam illam primatus et episcopatu R0mani successionem rerum etiam naturaecon Sentaneam 8se, nemo non intelligit. Arg. II. Eae veterum testimoniis. M Orientales. In ep. ad Romanos S. gnati Antiocheni quatuor m0menta Occurrunt, quae, simul Sumpta, primatum Romanum ostendere videntur. 1 Ecclesia Romana ab Ignati vocatur caritatis coetui prae-8idens', προκαθημένη τῆς r 'ς. Atqui vox τῆ ς r ad ecclesiam universam reserenda Videtur. Etenim o0καθῆσθαι cum genitivo e loquendi consuetudine patrum non locum, Sed objectum praesidii saepius ignis eat; ἀγάπη autem ab Ignatio, ut patet ex aliis ejus epistolis, hic in concreto pro cele8ia usurpatur. Jam ecclesia Romana dicitur praesidens τῆς ἀνάπηρς non particularis alicujus ecclesiae, ut alia Smyrnaeorum aut Ephesi 0rum, sed absque ulla limitatione ita ut vox ro ecclesiam universam designare putetur. Sic etiam optime X-plicatur connexio uotius textus. y ri acclesiae Antiochenae,

S. gnatius salutat ecclesiam, quae itiam praesidet in loco regionis Romanorum Si τις καὶ ποοκαθηται Ono χοιρέο I oi unio, ν), digna Deo, digna decore, digna quae beata praedicetur, digna laude, digna quae Voti compos sat digne casta et universo caritatis coetui praesidens προκαθημένη τῆς ἀγάn ς), Christi legem habens, patris ο-mine insignita' χριστονομος, πατρο νυμος). In sex reliquis epistolis non solemne illud προκαγῆται, sed tantum τῆ ἐκκλησία τῆ ἔση ἐν Ἐφεσω, hecelesiae quae St, non quae praesidet. Progrediente phrasi illud