Summa apologetica de Ecclesia Catholica ad mentem S. Thomae Aquinatis

511쪽

Art IV Utrum Romanus Pontifex sit beati Petri te successor 93 pastorem luim amissurae, hae scribit: Solus Jesu Christus illam vice episc0pi reget ἐπισκο1r σεν atque vestra caritas ἀγα rru cap. IX.) seu in concreto, nisi salior, Romana ecclesia.

3' Pensandum et hoc, quod ad magisterii pote8tatem pertinere dixerim: alios docuistis. Ego vero illa quoque si ma 88eV0l0, quae docetis et praecipitis cap. III. . 4 Sanctus martyr maj0rem ecclesiae Romanae quam aliis, ad quas epist0las direxit, ecclesiis reverentiae testiscati0nem exhibet. S. Tenaeus , quoniam valde longum est in tali volumine

Omnium eccle8iarum enumerare successiones maximae et antiqui88imae et omnibus cognitae, a gloriosissimis Apost0lis Petro et Paulo Romae sun datae et constitutae eccleSiae, eam, quam habet ab Apost0lis traditionem et annuntiatam hominibus dem,

per Succe88iones episcop0rum pervenientem u8que ad nos, indieantes, c0nsundimus omnes, qui quoquo modo . . . praeterquam oportet, colligunt. Ad hanc enim ecclesiam propter potentiorem principalitatem necesse Si omnem convenire eccle8iam,

hoc est, qui sunt undique fideles, in qua semper ab his, qui

Sunt undique conservata est ea quae est ab Apostolis traditio. Adn haer. III. 3. S. Gregorius Nagian Zenus Romam veterem novae Consipoli)e0nfert illamque laudat, qu0d Occidentem totum devinciens salutari doctrina, Quemadmodum par St, ut quae universis praesidet, totam colat Dei concordiam. Carm. Lib. II. v. 579. Theodoretus, ep. CyrenSi8: Habet enim sanctissima illa Sedes Romana ecclesiarum, quae in toto sunt orbe principatum. s. ad enatum Graeci omne usque ad Theodorum Studitam, antiqua ecclesia Syro-Chaldaica ecclesia r-

mena, , qui in etiam ripse Ph0tius irimatum Romanum haud

ἡ praesidet in loco regionis Romanorum cresei in aliud praesidens caritatis', ita ut prius centrum praesidii seu potestatis in loco regionis Romanorum, postea amplitudo significari videtur, caritatis, seu in concreto simpliciter ecclesiae. Ex quibus colligitur, ecclesiam in loco regionis Romanorum esse praesidentem eccleSiae uni-Versae. Cujus quidem salutationis, sic intellectae, congrua clausula:

Christi legem habens, patris nomine insignita. Jos Bar David Antiqua ecclesiae syro-chaldaicae traditio circa

512쪽

94 Quaesti XIV. me primatu Romani Pontificis.

obscure professus St, atque in hymnis liturgicis ecclesiae Graeco-Ru8sicae S. Leo Magnus, Romanus Pontifex appellatur

de S. Sylvestro, Rom. Pontifice, praedicantur. Cf. Hergen-rsither, Photius III. 337-340. Τondini The prima. of S. Peter demonstrate fro the liturg of the Greco-Russian Murch, p. 143. et Sqq. f Occidentales Tertulliantis Zephyrinum, Papam, irriden 8, quod hic definiisset, vere poenitentibus demitti posse peccata quaedam impudicitiae: Audi inquit etiam edictum esse prop08itum, et quidem peremptorium, Pontifex scilicet Maximus, quod St, Episcopus Episcoporum, edicit etc. De pud. c. I. Quibus verbis Montanista publicam catholicorum opinionem de auctoritate peremptoria Episcopi Epiεcoporum Speri veIbis, sed claris, manifestat.' S. Cyprianus asseclas Fortunati, viri schismatici, perstringit, qui navigare audent ad Petri cathedram atque ad ecclesiam principalem, unde unitas sacerdotalis eaeorta est. Ep. 55. 0mam navigante hortatus est, uι ecclesiae catholicae radicem et matricem agnoscerent ac tenerent. Ep. 45. S. Hieronymus ad Damasum apum scribit: ἡBeatitudini tuae, id est cathedrae Petri, communione con 80eior. Super illam petram aediscatam ecclesiam scio. Quicumque extra hanc domum agnum comederit, profanus est. Si quis in Noe arca non fuerit, peribit regnante diluvio. Ep. b. 8 Augustinus ecclesiam R0manam Veneratur, in qua Semper Apostolicae cathedrae viguit principatus' in qua e8t culmen auctoritatis Ep. XLIII. . De utilitate cred. XVII. Idem ad Donatistas: Numerate sacerdotes vel ab ipsa Petri sede,

et in ordine illo atrum, qui cui successit videte: ipsa est

Petri, ejusque successorum Romanorum Ponti cum divinum primatum. Omae 1870. - Angarian, Ecclesiae Armenae traditio dei M. Pontiscis rimatu Romae 1870. ' Hermas ' 150 quoque Romani Pontificis auctoritatem in ecclesias exteras indicare videtur, inquiens: Mittet ergo Clemens Rom. Pont. in aeteras civitates librum Visionum); illi enim mandutum est,

ἐκείνω γάι ἐπιτέτραπται Pastor sis. II. cap. IV. n. 3.

513쪽

Αrt. IV. Utraim Romanus Pontifex sit beati Petri etc. necessor 95 Petra quam mon vincunt superbae inferorum portae. Psalm.

c. part Donat. Iure S. Prosper:

ἡSedes Roma Petri, quae pastoralis honoris Uaeta aput mundo, quidquid non possidet armis Relligione tenet.' Carmen de ingratis.

6 Concilia oecumenica. In concilio Ephesino, Decu

mente III., Philippus, Pontificis Romani legatus, patres hoc

modo alloquitur: Nulli dubium, imo saeculis omnibus notum est, qu0 8anctu beati8simusque Petrus, apost0lorum princeps et caput, fideique c0lumna et catholicae eccle8iae fundamentum, a Domino nostro Jesu Christo, Salvatore humani generis et Redempt0re, claves regni acceperit, solvendique et ligandi potestas ipsi data est; qui ad hoc usque tempus, et emper, in suis successoribus vivit, et judicium exercet. μPlus ducenti episcopi adorant, quorum non nisi pauci occidentales contradixit nemo. - Patres concilii Chalcedonensis, Oecumenici IV. . ad Leonem .: Quibus patribus Chalcedonensibus tu quidem, sicut membris caput, praeera8μ Dioscorum vituperant, qui suam insaniam μ X tendit contra ipsum,

cui vineae custodia a Domino commissa St in concilio conclamarunt: Petrus per Leonem locutu8 8 tW decretorum confirmationem postulantes, R0gamus igitur inquiunt et tuis decretis n0strum honora judicium et sient nos capiti in bonis conjecimus con 80nantiam, Sic et unamitas tua filiis qu0ddecet impleat. Aderant Chalcedone praeter occidentales aliquo circiter sexcenti patres orientales. In concilio politano III. Oecumenic VI. patres de Agathone, Romano Ponti- see, haec: Summus nobiscum certabat ap0stolorum princeps; illius enim imitatorem et sedis success0rem habuimus fautorem . . . Littera proferebatur et Petria per Agathonem loque - .

batur. Aderant praeter Occidentales plus 150 patres Orientales. Similiter patres concilii p0litani IV. Oecumenici VIII., subscript famoso libello idei, testimonium primatus Romani perquam illustre reliquerunt. Cf. Conc. phes. Aut III. D. syn Chalced ad Leonem M. et et Chale. Cono. polit. III., Aet. XVIII. Conc. polit. V., et. I. Omitto restentiorum conciliorum firmissima de primat judicia.

514쪽

96 Quaestio XIV. me primatu Romani Pontiscis

Arg. III. Eae factis. Ab antiquissimis temporibus a Romani Pontifices in suis actis supremae suae auctoritati sinceram con8cientiam publice exprimunt. Ita Clemens R0m. m. I. ad Cor. Julius L Ep. I. 22. Dama8u8, p. ad Orient. Siricius, ep. ad Himeritim Innocentius L ep. 29. Leo M. te.

toto orbe diffusis velut caput suorum certum e8t S Se membr0rum, a qua se quisquis abscidit, fit christianae legis extorris. Ep. 14. ad Rufum. O Romani ontifices in quascunque ecclesia auctoritatem suam exercentia Nam Clemens R0m ad Corinthio ep. ., cap. LXlIL haec scribit: h laetitiam nobis praestabitis, si obedientes Ἐπεκοοι, facti iis, quae scripsimus per Spiritum anctum, re8ecetis illegitimum geli vestri tudium secundum ex-h0riationem, quam de pace ac concordia fecimus in hae

epistola μ Item Victor si 197 in controversia de celebrando Paschate,' Zephyrinus ' 21 T in damnandis Montanistis, Cornelius ' 252 adversus N0vatianum, Stephanus ' 257 in lite de rebaptigandis haereticis, Dionysius ' 269 in definiendo Incarnati0nis dogmate, Felix I. ' 274 in damnando Sam0Saten Summa auctoritate usi sunt. Anno 342 Julius I. S. Athanasium in sedem Alexandrinam restituit ep. Julii) Η0rmis das legat0s cum Fidei libello p0lim misit, cui episcopi Orientales

subscriberent, etc. Omnes celesiae R0mam interrogant, u88uum Romae prosequuntur, Basiliu8 Athana8iu8, Chry808t0mus,

S. Victor in tractatu De aleatoribus I. quem ab e Scriptum esse solidis argumentis probatur, hoc modo loquitur: Magna nobis ob universam fraternitatem cura est . . . et quoniam in nobis divina et paterna pietas apostolatus ducatum contulit et vicariam Domini sedem coelesti ordinatione ordinavit et originem authentici apostolatus, super quem Christus fundavit ecclesiam in superiore nostro portamus, accepta simul potestate solvendi ac ligandi et cum ratione peccata dimittendi salutari doctrina admonemur, ne dum delinquentibus assidue ignoscimus, ipsi cum eis pariter torqueamur. Cf. Harnae k,

515쪽

Art. IV. Utrum Romanus Ponti sex sit beati Petri te successor 97ἡCum, inquit in chartis ecclesiasticis juvarem Damasum Romanum episcopum, et Orientis Occidentisque synodicis consultationibus responderem. μυ delesiae ubique terrarum Pontificem R0 manum equuntur, sicut patres Ephesin c0ncilii Caelestinum . patres Chaleedonense Leonem M., Xelamante8: Petrus per Leonem locutus est bis mille quingenti episcopi Η0rmisdae formidae subscripserunt. X altera parte patre invietam ecclesiae R0manae auctoritatem haereticis ac c0ntumacibus quibuscunque 0pponunt; qu0 ab Irenae0, Cypriano Augustino aliisque inelyiis ecclesiae pr0pugnatoribu factum e88e, Supra probavimu8. Haeretici quoque, dum Subterfugiendi spe ulla fuerit, Romanae edis auctoritatem profe88 Sunt, a88enSum quae8iverunt,

tici, qui de peccato e purgandi cau8a dixerunt, Se ignora8Se, quid Sedes Apostolica censuisset Neque primatus ethnicos latebat. Etenim cum Paulus Samosatenus, qui a recta de simul et episcopatu exciderat, e domo quadam ecclesiae Antiochenae excedere nollet, interpellatus Imperator Aurelianus

270 275 rectissime, ita Eusebius 40 negotium dijudicavit, iis domum tradi praecipiens, quibus Italici Christianae

religiovis antistites et Romanus episcopus criberent. H. E. lib. VII. cap. XXX. Item Liberius Papa ab Ammiano Marcellino, viro ethnico, simpliciter Christianae legis antistes μ Rerum gestarum, lib. XV. nominatur deinceps mentionem iacit de auctoritate, qua potiores aeternae Urbis piscopi. μEcce primatus realis Prae8entia.

Arg. IV. Eae ratione divinae Providentiae. Quidquid unquam pro Deo et Jesu Christo praeclare gestum est, R0 manus Ponti se dux et auctor fuit. Ergo Romanus ontifex non 8t Antιchristus, sed i Dei. Cum conceptu enim divinae Providentiae, ecclesiam modo Speciali regenti8, valde repugnat, ut jura Dei et Christi regnum a principio usque ad hanc aetatem ip8 per se et directe defendenda relinquantur, qui sedeat in sede superbiae tanquam Antichristus. II probandum intec.

516쪽

98 Quasi8tio XIV. me primatu Romani Pontificis.

nonnulla saeta nomino, historicis Xponenda. Pontifices paganismo restiterunt, passi sortiter martyrium haereticis d0cendo, dirigend0, patiendo plurima, ut Sylvester, Julius, Damasus impugnando Arianos, Caelestinus Nestorianos, e M. utychianos, Martinus M0n0thelitas; barbaros subegerunt praedicando educando, puta Gregorius M. et Nicolaus M. dimicarunt adversus morum c0rruptelam et pro libertate Christi ecclesiae Gregorius VII. Innocentius ΙΙΙ. et: vindicarunt a secti unitatem fidei, sacramenta, hierarchiam, consilia evangelica libertatem Christianam, integritatem S. Scripturarum, uti ius V. adversati sunt phil0sophismo, ut ius VI et ius VII. eorum, qui in Christum eredunt, maximam partem ad dem adduxerunt, et tradiderunt praecepta vitae integerrimae. Hodieque tum IX. et Leonem XIII audimus collapsi rebus maximis, confusis haereti eorum et rationali8tarum sententiis, R0ma per Christum verba vitae aeternae habet. Nec Vate opus est, ut intelligatur, certaminis futuri dversus errore et pro Christo Deo duces flare Romanos Pontifices. s. iseman, Lectureson the principa doctrines an practices of he catholic church, leet. m.

0M. I. Antiquissimi patres de primatu non tractant in

extenso, et adeo obscure. Ex iis ergo parum probatur. Resp. Dist. patres illi de primatu non tractant in extenso, quod operum suorum argumentum hoc non poscit, concis quod primatum non crediderunt, nego. Neque Vetere obscure O-quuntur quamvis enim testimonia quaedam indirecta aut implicita per se sola primatum non demonstrent, magna copia

suppetit aliorum testim0niorum, de quibus, maxime Simul sumptis, dubitatio incidere non potest. Instabis. Ex antiquis testimonium Irenaei illustre habetur. At potior principalitas, quam hic ecclesiae Romanae tribuit,

fortasse ob urbis honorem et splendorem attributa est. Irenaeus ergo testis incertus est. Resp. Dist. min. illa potior principalitas ab renaeo fortasse is, urbis splendorem ecclesiae Romanae attribuitur,

517쪽

Art. lv. Utrui Romanus Pontifex sit beati Petri et c. suecessor b9

si extra textum ex opinione praeconcepta judicamus, transeat; si verba Irenaei ipsa pectamu8, nego. Ut de primatu interpretemur, cogunt littera leaetus, quae tota in dea ecclesiae insistit; conteaetus, qui S. Irenaeus de auctoritate traditionis apostolicae tractat; nis, quia tota Vi argumentationi a sancto doctore fundatur, non in urbium amplitudine ac temporali potentia, sed in charismate veritatis certo, quod apostoli e-cundum beneplacitum Patris in ecclesiam contulerunt; et loci paralleli, quandoquidem vetere ecclesiae Romanae auctoritatem venerari con8ueverunt, non quia in urbe constituta est, sed quod sit cathedra Petri locus Petri, etc. Urgebis. S. Irenaeus in c0ntroversia de celebrando Paschate Victorem Romanum Pontificem, adm0net, ne integra8 Dei ecclesias morem sibi a maj0ribus traditum custodientes, a communione abscindat. Eus. I. . lib. V. cap. XXIII. At, quo liberius Pontificem admonuit, eo minus primatum

agnovit. Resp. Dist ante: S. Irenaeus Victorem admonuit sedi-ii0Se, nego decenter conc. Irenaeum admonui88e decenter μ

προσοκονiως), apud uSebium legimus. Porro haec ipsa admonitio primatum ostendit, cum clarum sit eam seri non negandae p0te8tatis cau8a, sed Ponti scis placandi. 0M. II S. Cypriani magna auctoritas. Hi autem in concili Carthaginensi III. coram 86 episc0pi ait: Superest ut de hac ipsa re singuli quid sentiamus proferamu8 neminem judicantes . . . Neque enim quisquam no8trum piscopum e Epi8coporum constituit, aut tyrannico terrore ad obsequendi necessitatem collega Sua adigit, quando habeat omnis episcopus pro licentia libertati et potestati suae arbitrium proprium, tamque judicari ab alio non p08sit, quam nec ipse potest alterum judicare. Ergo. Resp. Dist majorem S. Cypriani auctoritas magna 8t generatim , conci semper in illa lite de rebaptigandi 8, nego. Dat0, 0 concesso, haec verba tacite etiam ad Stephanum Papam directa esse, minorem dist. his verbis Cyprianus rejicit jus primatus, nego; applicationem in ea8 Subterfugit, conc. Iboeus cille ei tribus aectius intelligetur Primo, serii.

518쪽

100 Quasisti XIV. me primatu Romani Pontificis.

potest ut vir ceteroqui laude dignus mente quieta recte sentiat, et in aestu controVer8iae quaedam Xaggerate pr0serat, atque etiam prorsus erronee. Tum, alias a Cypriano dicta sedato animo non delentur iis, quae, Xorta lite fortasse pronuntiaverit primatui minus consona Verba denique illa absolute dicta esse nequeunt cum absoluta l0quendi agendique potestas, singulis epi800pi c0nce88a, unitatem ecclesiae, opere egregio Cypriani celebratam, a stirpe tolleret. Verum Sanctus martyr quaestionem limitat: de hac inquit ipsa re, item p. 72. ad Steph. , Qua in re nimirum rem illam ut disciplinarem tractasse Videtur. At in ipsa controversia primatum in se non rejecit. Hinc, ut Stephano persuadeat hac in re ratione vincendum esse, allegato et ri exemplo: nec etrus, inquit quem primum Dominus elegit et super quem aediscavit ecclesiam, cum Secum Paulus de circumcisione disceptaret, vindicavit sibi aliquid ins0lenter aut arroganter ut diceret se primatum tenere, μ te. p. 71. cf. p. 70. ad Januarium, . . ep. 73.

n. 7. et 11. Qua8 diceret: ita nee tu ad primatum tuum provoces Ergo Petri primatum in Stephano 88e, non negat. Instabis. Firmilianus, Cypriani in lite socius, ad Cyprianum de Stephano vehementem epistolam scribens, inter alia his verbis utitur: Stephanus, qui per successionem Cathedram Petri habere se praedicat, nullo adversus haereticos gelo excitatur. Inter Cypr. p. 75. Ergo primatum despexit. Resp. Dist antee. Firmilianus Stephanum accusat, quod

primatu non usus sit adversu haereticos, conci quod primatu salso glorietur, nego. Mens Africani vehementissimi haec est: tu, Petri successor, in hac de rebaptigandi controversia primatum tuum, quem verbis extollis, factis dedec0ras. Dices. S. Cyprianu quoque Verbi praesumptionis, pravitatis aliisque non minus contumeliosis in Romanum Pontiscem usus est Quae certe non sunt epi8copi, primatum credentis. Resp. Dist ante: haec ab irato Sunt dicta, conci ex mente celeSiae, nego. Unanimem patrum de primatu consensum ostendimus. De Cypriano autem S. Augustinus: Illa quae in Stephanum iratus est udit, retractare nol0; quia et non

opu8 St, . . . et ea praeterire meliu est, quae periculum per

519쪽

Art. IV. Vtrii Romanus Ponti sex sit beati Petri te sue dessor 10 lniet 0sae dissensionis habuerunt. De up t. lib. V. cap. XXV. Veruntamen: si quid in eo fuerat emendandum, purgavit Pater falce passionis. Ep. 93 ad incentium. )0 . III. Primatus origo explicari potest per causa humanas, quae sunt ingens in urbe delium multitudo, splendor

R0mae, divitiae, carita eximia origo ap0stolica fides integerrima et intrepida, Roman0rum epi Scop0rum versutia, ambitio, decreta imperatorum, etc. Nulla igitur necessitas admittendae instituti0nis divinae. Resp. Dist antec. per cau8as illa primatus Iplicari potest, negatis omnibus certissimisque documentis historicis, transeat; secundum veritatem historicam, nego. Missum facio, qu0 de Pontis eum ambitione et versutia salso asseritur; de ad Si Ver0, quae primatum gignere potuerint, nihil ultra habemus dicere, quoniam S. Scripturae, patres, ratio, facta primatus originem divinam esse demonstrant. Instabis. Imperatores Valentinianus lΙ. Car0lus M., Ph0 eas, maximam decretis suis Romanae edi auctoritatem obtinuerunt. Ergo decreta ista primatus causa identur. Resp. Dist ante: ista deeret primatum creaverunt, nego c0nsi maverunt, subdist. in foro civili, conci in foro cele- Siatic0, nego. Nulla comminiscendi arte opus est constat enim Verissimis rationibu' primatus causam esse Christum. Quodsi decretum principis interdum iis vocabuli conceptum it, quae minus accurate dicantur, haec sane non ad verbum sed ex mente celesiae universalis et doctorum auctoritate interpretanda Sunt.

Urgebis Canone III. concilii p0litani I., quod est oecumeni eum secundum, statutum est hepolitanae civitatis Episcopum habere oportet honoris primatum i08 Romanum Epi8c0pum,

hanc controversiam pertinentium, authentiam non agnoscunt et ipsam controversiam ex integro aut ex parte commentitiam esse credunt.

Contra quos es L. Berti, e thesi disciplinis, reppei, S. Curienet Olise 'Afrique u III. Siecte, etc.

520쪽

102 Quaestio XIV. me primatu Romani Pontificis.

propfere quod sit nova Roma. Similiter can. XXVIII. conoilii Chalcedonensis: antiquae Romae throno, quod urbs illa imperaret, jure Patre privilegia tribuerunt. Et eadem consideratione moti 150 pi 'eopi nonae Romae throno aequalia privilegia tribuerunt. Ex quibus equitur, primatum ex civili

Romae imperio natum 88e. Resp. Dist ante: isti canonibus statuitur de Summo Pontifieatu, ego de patriarchatu, subdist. allegando causam, ab eclesia damnatam, c0nα cauSam, in jure receptam, nego.

Sophisma, quo patriarchatus p0litanu ext0llitur, Bygantinis muniolet; nec approbatum est ab ecclesia catholica. a Non agitur de Summo Pontiscatu . Quod patet 1 ex connexione canonis III. Cp0lliani cum canone IL, quem in determinando episcoporum ordine et honore complet 2 exeonclusione prolati canoni Chalcedonen8is; ut Ponticae, et Asianae et I hraciae dioece8e08 metrop0litani oti . . . a praedicto throno politanae Ecclesiae ordinentur μ 3 ex eo quod Leo M. n0niontis eatus Summi jura, sed tot metropolitanorum primatus et provincialium jura primatuum s attentata esse queritur ep. 105. et 106.); 4 ex historia, siquidem veteres totam de canonibus istis controversiam ad litem de patriarchatureferunt.b Causa allegata rejecta est. Nam 1 Leo M. declaravit:

halia ratio est rerum saecularium, alia divinarum nee praeter

illam petram, quam Dominus in undamento posuit, stabilis erit ulla constructio. Ep. 104 2 ' Ecclesia Romana canonem III. olitanum non accepit, ut patet e Leone M. v. 10 ad Anatolium politanum episc0pum et e Greg. M. Ep. lib. VII. 34. Cano autem Chalcedonensis a Leone M. concilii confrmationem rogato, his verbi repudiatus est: in irritum mittimus et per auctoritatem . Petri Apostoli generali prorsus donitione cassamus. Ep. 105. 3 Canon Chalced0nensis in collectionibus pluribus expunctus est, ut in collectione Latina

Dionysii xigui et Isidori in Prisca in Graeca Joannis Antiostheni in rabie Joseph Aegyptii 4 Anatolius episcuus politanus, tam Romanae edi auctoritateni quam canonis Chalced0nensis indignitatem professus est . haec rad