장음표시 사용
491쪽
Art Utrum beatus Petrus Romam venerit. 73
esse notiysima. Porro notus ille martyrii locus aut Roma aut alius locus suit. At alius locus nullo modo Romanum enim mari Urium apostoli, Vel adversariorum opinione, Saecul II. exeunte ratum erat onmibus. Hoc autem si error fuerit, equitur ut posteri notissimum tanti martyrii locum non s0lum jam saeculo II penitus et ad unum omnes obliti fuerint, verum etiam ut aliquorum dolo ac ceterorum stupiditate Vero martyrii loco Roma substituta sit. )b uatius Antiochenus, ap08tolorum discipulus, ad Romanos haec scribit: Non ut Petrus et Paulus vobis praecipio. Illi ap08toli, ego conden natus et c. o. ad Rom. c. IV. Jam vero dicendo: non ut Petrus et Paulus vobis praecipio', ostendit, ' peculiare Bomanorum cum Petro commercium, veluti cum doctore et magistro; 2 Petrum in praecipiendo Romanis exaequari Paulo quem verbo et scriptura Romani8 praecepi 8se constat. Atqui hae duo Petrum Romae fuisse monstrant. Ergo Minor probatur. Ista connexio peculiaris Petri cum Romanis, et Petri qu0ad 0manos cum Paul0, aut praecepti quibusdam, a Petro scriptis, aut Merbo orali tribuenda est. At nulla Petri ad Romanos exstat epistola. Ergo Petrus Romae fuit, siquidem illa connexio, de qua diximu8, causa congruenti caret, si Petrus, procul R0m Judaeorum studio lentus, Urbem nunquam inviserit. c Pspias, epi8e Hieropolitanus, qui cum apostoli ferme vixit, in pere, quod inscriptum erat Eaepositione sermonum Domini, testatus est, priorem Petri epistolam Romae scriptam esse . p. Elis. H. E. II. 15. - Clemens leaeandrinus, a. 189 scholae Alexandrinae praesectus, in suis 'polyposeon libris traditionem, a vetustioribus presbyteris acceptam, retulit atque Marci evangelium seriplum memorat, cum etrus in urbe Romae verbum Dei iublieae praedicasset. Ap. Eus. m. .
492쪽
74 Quaestio XIV. De primatu Romani Pontificis.
VI. 14. - us presbyter Zephyrino Papa 202-219 Romae
Nam sive in Vaticanum, sive ad 8tien8em viam pergere libet, occurrent tibi tropaea eorum, qui ecclesiam illam fundaverunt. μDisput cum Proclo ap. u8. H. . II. b.
O Dionysius Corinthius ' 180 in fragmento ad R0manos,
ap. u8. H. . II. 25. Irenaeus, epi800pu Lugdunensis, qui Polycarpi et Papiae, Virorum ap08tolicorum, c0nsuetudine usu8 est atque Asiam, Galliam, Italiam ipsosque rerum fonte vidit, in opere, quod a. 72-192 exaratum Adversus Haereses in-
ep. 52. et 55. aliique testes innumeri idem factum probant;
Veterum enim omnium 8 una sententia. De monumentis infra.
Arg. III. Eae catholicorum testimonio. Ex antiquissimi8 ecclesiae adversariis, sive haereticis ive pagani', nemo unquam Petrum Romam venisse negavit sectae Orientales Petrum Romae suisse vel in liturgiis profitentur inter ipsos etiam haereticos recentiores viri non pauci valde docti nobis assentiuntur.
a Nec Phlegon, Adriani Augusti libertus, neque bionita
Orientalis, qui auctor esse videtur Praedicationis Petri Κηρυνμα aut opera seudoclementina, uti Recognitiones et Homiliae, neque opera gn08tica, neque Celsus, qui saecul II mediante adversum Christianos scripsit, neque ulianus Ap0stata, nullum denique documentum itineri Petri Romano reperitur contrarium. Imo testes isti actum illud saepissime verbis expres8i affirmant aut tanquam vulgatum subaudiunt, ut ulianus Ap08lata, qui monumenta Petri et Patili, Joanne apostolo nondum e Vita profect0, cultum jam obtinuisse signisseat. Apud S. Cyrili. Adn. Iul. lib. X. Atque hoc etiam considerandum St, quam graviter patres haereticos auctoritate edi R0manae, Ρetro sulgentis, redarguerint, ut S. Irenaeus gnosticos, Tertullianus haerese universim, a jus Cataphrygas S. Cyprianus N0Vatianos. S. Iren Adv. haer. III. Tert. De praescr. c. XXXVI. Εus Η Ε. II. 25. S. Cypr. p. 59 Nemo tamen refragatu e8t.
493쪽
Αrl. II. Utrum 1 Petrus suam cathodram Romae ollocaverit ob Orientis quoque antiquissimae sectae Petrum Romam Venisse prostentur, v. g. Nestoriani in risicio S. S. Petri et Pauli, quod saecul IV. adscribitur ' Orientales autem Petraim delesiae Romanae non tribuissent, nisi maxima suisset adventus illius in urbem evidentia. e Haereti ei recentiores a saeculo XVI. Petrum Romae fuisse saepissime quidem negarunt. At 1 causa negandi p0tiu8suere orthodoxis odium Ponti seatus et incredulis hypotheses panthe isti eae ae theae, quam documenta et ratione historicae. 2 Viri plurimi do e trina et ingenio praestantes adventum Petri Romanum pro certo ponunt, Cave Peur80n, 8her, Bl0Bdel, Joseph caliger Is Newton, eander, Gieseler, Seyerlen, Hil-geni elii. Grolius de Roma haec: ubi Petrum sui88 nem0 vere Christianus dubitavit. Innot in p. post et Ap0α, in I. et r. V. 13. )
Utrum beatus Petrus suam cathedram Romae collocaverit.
I. Status quaestionis. S. Petrum Romae edisse non ita intelligimus, ut Romanam tenens cathedram, nunquam peregre praedi eaverit, puta Hierosolymis aut Antiochiae. Sedes enim, titulus et residentia disserunt: sedes est locus, ubi ecclesia aliqua undata est et in dignitate episcopali constituta; titulus est ipsius ecclesiae, unde sede denominatur, Vocabulum;
P. Marti ex officio nocturno haec in linguam Gallicam translata, refert: Ρierre et Paul, tant fortisse par a verti de Espri faint, son entres danses' opulente Ome en portant 'etendar decla rotX. . . Pierre evangelis Rome, aut es Juis et les gentiis, mais ou deux Ont termine leur vi e combattant our a verite. Sain Pierre et s. Paul dans 'Eglis Nestorienne Rev. de seiune es delesia8t. 182b. ' Homer8ham Cox, protestans, ait: e have a hos of Witin essesto the fame facti that the Wo great apostles reache an suffered martyrdomat Rome. The eViden ce is o ample, and is derived rom Oman different Aources that it a be salal prono unce in disputabie.
The frs centur of Christianity, p. 84 1886.
494쪽
76 Quaestio XIV. me primatu Romani Pontificis.
residentia est commoratio in l0eo, ubi ecclesia fundata est. Petrus igitur, etiam susceptis longinqui itineribus, sedem suam retinuit, quemadmodum ius VI et Pius VII exsulantes; namque absente ontifice non nisi residentia interrumpitur. Quot autem annis Petrus Romae sederit, quaestio accidentalis esse videtur Baronius, quem plerique catholici sequuntur, apostolum amplius viginti quinque anni episeopatum Romanum ge88i88 arbitratur; alii cum Papebro hi quindecim alii eum Pagi du0decim alii quidam, plerumque protestante8, minus anno integro Nostra c0ntroversia non de diuturnitate, sed de ipso Petri episcopatu Romano erit. II. Sententia ape brochii de gemino episcopatu Romano Papebrochius et alii viri quidem docti duos insolidum ecclesiae Romanae putant fuisse episeop08, Petrum et Paulum; sed ita suisse, ut Petrus, c0llegii ap0stolici caput et princeps, uam quoque dignitatem tueretur. Cf. Boll. XIII.
Paralip ad Conatum in catat Pontis p. 33. Cui tamen Sententiae, quamvis Petri primatum singularem non excludat, repugnare Videtur patrum, urbis episcopatum eaeclusive Petro tribuentium, a catal0goium major numerus ea Ver testimonia, quae gemino episcopatui avere creduntur, et formula, qua Romani Pontifices se Petri et Pauli successore e88 declarant, epi8copatum urbis sensu latiori Paulo tribuere videntur, ita ut hic episcopus in urbe, non urbis fuerit, quemadmodum et Linus, letus a Clemens Romae, Petro superstite, episcopalia munia obiisse feruntur.
III. Adversarii. catholici aliqui non pugnant, quin
Petrus Romam inviserit, sed Calvini suffragantur sententiae: hΕpi8copum Petrum Romae fuisse, praesertim l0ng tempore per8uaderi nequeo. Instit. lib. IV. cap. I. Ita russetius scrip8it De Petro Romae martyre, non pontifce CaVe euSet, aegre pati rationem muneris apostolici, etrum Romanae cathedrae affixum fuisse tanquam peculiarem epise0pum. Contra quo sit Thesis Beatus Petrum cathedram suum Romae collocavit.
495쪽
Arg. I. Eae testium narratione. Testes, qui factum interniis re poluerunt, decipere autem nequiverunt ac noluerunt,
si de digni sunt. Et hujusmodi testes episcopatum Petri 0-
manum reserunt. Ergo Explicatur major. Scriptoribus mox recensendis, si tantum factum iamque publicum salso retulissent, contradixissent quam plurimi. Nec decipere voluerunt; tum
quia ip808 probitatis magnae fuisse constat, tum quia nulla potest excogitari utilitas, quae homine tam diversos ad fraudem illexerit. Prob. minor. O . Ignatius Antiochenus ait, . Petrum Romani praecepisse Papias affirmat Petrum R0mae divini verbi praeconem exstilisse Dionysius Corinthius meminit apostolum Romanos instituisse. Atqui haec testimonia, etsi episcopatum Petri Romanum non demonstrant, epi Scopi tamen muneri apprime quadrant. Ergo conjuncta subsequentibus testimoniis iisque perspicuis thesin probandam illustrant. art. praec. b S. Irenaeus ait: Fundantes igitur et instruentes beati apostoli ecclesiam, Lino episcopatum administrandae ecclesiae
tradiderunt . . . Succedit autem ei neneletus. Post eum tertio loco ab apostolis episcopatmia sortitur Clemen8. Adv. haer. III. 3. Tertiulianus: percurre ecclesia apoSt0liea8, apud quas ipsae adhuc cathedrae Apostolorum suis locis praesident . . . Si autem Italiae adjaces, habes Romam, unde nobi quoque auctoritas praeSto est. De praescr. cap. XXXVI. Auctor Carminis adn. Marcionem, Tertulliani fere coaevus:
Hac cathedra Petrus qua sederat ipse loeatum Maxima Roma Linum primum considere jussit . . . Constabat pietate vigens ecclesia Romae Composita a Petro, cujus successor et ipse Jamque loco nono cathedram suscepit Hyginus.
6 8 Cyprianus: Facius Si Corneliu epiScopi S . . . quum Fabiani 0eus, id est quum locus Petri et gradus cathedra sacerdotalis acaret. Ep. 51. Praeterea ecclesia Romana a 8criptoribus ecclesiasticis passim cathedra Petri, sedes Petri, etc.
496쪽
78 Quaestio XIV. mo primatu Romani Pontificis.
Arg. I. Eae catalogis. M Hegesippus, medio aeculo II. Romam veniens, Romanorum Pontificum catalogum usque ad Anicetum ' 160 contexuit. Hic autem, etsi verba eju8 perierunt, Petrum primum R0manorum episcopum habuisse
creditur. Id ex eo colligitur, 1 qu0d Eusebius, qui Hegesippi
Commentariis saepius utitur, Petrum sedem suam Romae xisse narrat; ' quod nullus auctor, quanquam plurimi et Hegesippum c0gnoverunt et epi8copatum Petri R0manum expresse admiserunt, Hegesippi catalogum criminatu est forenaeus, Adv. aer. III. 3. et Euseb. H. E. III. . in recensendis episcopi Romanis post etrum et aulum munus episcopale in traditum, et a Lino susceptum affirmant. Epiphanius, Haer. XXVII. . .:ἡ Romae primi omnium Petrus et Paulus apostoli pariter et episcopi suerunt. Optatus Mileuitanus, De schismate Donati, II. 3. : sedit prior Petrus; cui successit Linu8μ, etc. Augustinus, ep. 53 ad Generosum: Petro enim successit Linu8μ, etc. Miratalogus tiberianus seu Bucherianus, ab Aegidio Bucherio S. ., quem catal0gum Furius Di 0nysius hil0eatus anno circiter 354 edidit, necnon catalogi ex Hieronymi Chronico, ex Georgii Syneelli Chron0graphia, ex Chronico Syriaco, Hormi 8dae, etc. Petrum primum urbis episcopum fuisse expressis verbis signi-seant. λ)Arg. III. Eae Romanae ecclesiae statu ante Linum. becclesiae primordiis in loci praecipuis, ubi 0rebant ecclesiae, episcopi constituebantur. Atqui ante Linum Romae, Paulo teste Rom. I. 8.), vigebat des. Praeterea Roma caput mundi Romani erat Romae igitur aetate apostolorum epi8e0pum sedisse, vix in dubium revocari potest. At praeter Petrum nominatur ante Linum nemo. Ergo Petru sedem suam Romae xit.' Cf. iis . . III. l. 2. V. 6. De medi, Dissertationes electae in hist eccl. Append. . Duchesne, e Liber Ponti scalis,
497쪽
Art. III. utrum beatus Petrus Romae mortuus sit. 79
Utrum beatus Petrus Romae mortuus it. Apud catholicos usque in hodiernum diem firma doctrina est S. Petrum Romae martyrio coronatum 8Se, et Romanum Ponti seem vices apostoli destinet excepisse. Cui quidem doctrinae de saeto tam publico maxime favet praesumptio inconcussae per tot saecula posse88ionis. Verum inde a saeculo XVI. saerum illud, impugnandi primatus causa, negatum e8t; et deinceps a Tubingensibus, ut folio gemini martyrii suae de Petri nismo ac Paulinismo hyp0thesi perficiendae inserviret scilicet factum martyrii memorali sentiunt hypothesi huic adversari.
Cf. supra all. 1. Thesis S. Petrus Romae mortuuS St.
Arg. I. Eae veterum testimonio S. Clemens Romanus, p. ad Cor. cap. V. Petrum Romae passum sati aperte signiscat. Dionysius Corinthius in stagmento p ad Romano seu ad boterem Romanum Pontificem Origenes p. 118. H. E. II. 15.; ertullianus, De praesci . cap. XXXVI. Sc0rpiaee, cap. XV.; eatalogus Liberianus Latini, Graeci, Orientales, inritalia Hispania, Africa, Asia, contradicente nemine, etrum Romae martyrio assectum liquid declarant denique ab omnibus, qui aeculo Ι-IV. scripserunt, Roma locus martyrii illius appellatur, praeter Romam alia civitas nunquam. Atqui nihil est quod omne 0mnino teste omnium ecclesiarum in admittendo factomaaeime publico cognitu et jacillimo semper et ubique erravi88 edicamus. Erg0. Arg. II. Eae adversariorum confessione. raditio de pa8si0ne Petri Romana, fatentibus adversariis, paulo post annum 150 communis erat. Atqui haec traditio legendaria non fuit,
498쪽
80 Quaesti XIV. me primatu Romani Pontificis.
sed historia, a fontibus rerum deducta. Ergo Major negaria nemine potest, ni8 prius auctore omne saeculi II. spurios esse dixerit. Prob. minor. a Eae publica martyrii Petri inter facti aequaevos notitia. Fieri n0 p0tuit, ut laetum historicum, exeunte saeculo I. inter coaevos longe lateque ac distincte notum, Saeculo II substantialiter legendarium sat Coaevis autem saeti exeunte saeculo I longe lateque a distincte innotuerat, utrum etrus passu esset R0mae necne. Ergo traditio communis saeculi II de passione Petri Romana historia est, non fabula. Prob. min. 1 Longe lateque. Etenim ecclesia Romana omnium in conspeetu erat, ut satis liquet ex S. Paulo, Ad Rom. I. . et ex S. gnatio, Ad om. Similiter S. etrus apostolus conspectati88imu erat. Ergo hoc per se longe lateque inn0tuisse necesse e8t, utrum Petrus pa88u8 88et Romae necne. Reapse loeu martyrii innotuit Romae et Corinthi, ut patet e Clemente Ep. I. ad Cor. V. Antiochiae, ut satis certo colligitur ex gnatio, p. ad Rom. IV. lectoribus, pro quibus S. Joannes Vangelium suum primario cornp08uit, ut non obscure signiscatur in evangelio β. Ioan XXI. 18-19. 2 Distincte. Factum enim vagum nec a Clemente tam concrete nec a Joanne biter et ad illustrandum adductum fuisset. Ecclesia igitur una cum martyrio locum martyrii novit aliquis ergo, si Romanum martyrium sabella fuisset, fabellam nota88et.b Eae conneaeione patrum, qui . 50-290 scripserunt, cum Petri aequaevis. 8ta connexio ex tribus probatur. 1 Ex successione episcoporum in Sede Romana, qui prosecto aeculo II noverunt, utrum celeberrimus apostolus Romae pro Christo interfectus esset necne. 2' x paucissimis inter Petri coaevo et testes saeculi II intermediis. Ita Dionysius Corin-
S. Joannes verba Domini ad Petrum referens Amen, amendico tibi cum esses junior, cingebas te, et ambulabas ubi volebas: cum autem senueris, aetendes manus tuas, et alius te cinget, et ducet quo tu non vis, Observat: Hoc autem diaeit, Signi scans qua morte clariscaturus esset Deum. Quibus verbis evangelista prophetiam Christi de Petro, hujus mortem designando explicat quae quidem X-plicatio nihil effecisset, nisi martyrii factum lectoribus istis innotuisset
499쪽
Art. III. Utrum beatus Petrus Romae mortuus sit. lthius, qui anui i50 episcopale munus obibat et Irenaeus, anno 120 natus, una alterave tantum aetate a Petro distant. 3 Ex eo quod eriptores praeeipui saeculi I. antiquitatis studiosissimi erant, ut patet ex renaeo, Adv. aer. III. Clem Alexandr. Stroni. VII. 6. 0rim Hom. I. in Luci Tertuli. De praescr. cap. XXI. - H0 nempe Tertulliani apud omnes valebat: Id Verius quod prius. Adv. Marcionem. Ergo patres isti in re tanti momenti fabellam non amplexi unt. Arg. III. Confirmiatio hujus articuli duorumque praecedentium eae monumentis. 0mae monumenta antiquissima et traditiones locales omnes beatum Petrum in urbe fuisse, edi 8Se, pa88um esse testantur. Ergo Explicatur conseq. Verisimile non est, ab ecclesiae sere primordiis Romam repleri monumentis Petri, quem nullus unquam aut laicus aut clericus in urbe viderat, audierat; quin imo repleri urbem viri, procul ab urbe obscure exstincti, recordatione et memoria. Prob. antec. a Memoria e sepulcrum beati etri cujus quidem Crius mentionem facit his verbis: Ego vero Apostolorum tropaea reοπαια p088um 8tendere. Nam sive in alicanum, sive ad Ostiensem viam pergere libet, occurrent tibi tropaea eorum,
qui Ecclesiam illam fundaverunt. Ap. us. H. E. II. 25. Ita Cajus in disputatione cum Proclo, quam Romae habitam, Zephyrin Romano Pontisce 202-219), Romae scripsit Petri sepulcrum indicari, patet 1 ex sensu obvio textus 2 ex adjunctis, utpote qui Petri et Pauli roοπαι Proclo opponat, Plinlippi ap08t0li sepulcro τανος glorianti Eus. o. c. III. 1.);3 ex aliis antiquis testibus, inter quos Eusebius, loc. citatis et Liber Ontifidalis, edit. Duchesne, p. 118 te. 4 ex basilicis, qua Constantinus M. in ap0stolorum epulcri exstruxit et ex nonnullis indieiis archaeologicis antiquissimi coemeterii Vaticani. Cf. De ossi, Bullet. 1864 et 1876 De Waal, es hosteἶ-fiirsten Petrus glorreiche Euhestritte Duchesne, Lib. Pont. p. CV et 143 Hoensbroech, Stimmen aus M. Laach, 1888. Hi ac illud S. Chrysostomi: duos illa urbs habet oculos splendentes,
horum videlicet Sanctorum corp0ra . . . Hinc rapietur Paulus,
hinc Petrus. In p. ad Rom. 0m. XXXII. Nihil autem
refert, utrum Sanctorum corpora necessitatis aut utilitatis causa
500쪽
82 Quaestio XIV. mo primatu Romani Pontificis.
quandoque ad tempus a Vaticano in alium locum urbis translata fuerint.b Cathedra Vaticana S. Petri, cujus partes primitivae, X ligno querno confectae, in abside basilicae S. Petri asservantur. Anno 1867 De ossi cathedram investigavit et descripsit, sBullet. 186T; utrum vero pertineat ad antiquissima ecclesiae
tempora, percontari p088umus X Tert. De prae8cr. cap. XXXVI., ex auctore operi Contra Marcionem, ΙΙΙ. ex S. Optat Mileu. Adv. Parmen. II. 4.
6 Coemeterium strianum. In antiqui documentis saepe fit mentio cathedrae, ubi primum e prius . Petrus edit. Ita in catalogo oleorum, quae abbas Joannes, Gregorio M. Pontifice, ex lampadibus coram martyrum sepulcris ardentibus collecta, Theodoliudae reginae obtulit, oleum de sede, ubi prius sedit S. Petrus distinguitur ab oleo sepulchri S. Petri μ. Archaeologia documenta confirmavit. Nam anno 1876 inter viam Salariam et Nomentanam repertum est coemeterium Ostrianum, seu Fontis . Petri aut Ad Nymphas, in quo inscriptio et alia indicia, quae S. Petrum in eo loco lab0rasse signiscant. Inscriptiones autem universim symbola, omnia denique probare en Sentur, coemeterium illud ad saeculum I. aut II. pertinere. Ergo hoc altem concludendum videtur, jam primis ecclesiae temporibus . Petrum fidelium opinione cum c loco connexum suisse. Hic etiam fuisse creditur sedes, tibi prius sedit S. Petrus, quae ut cathedra striana a cathedra Vaticana distinguitur. Cf. Armellini, coperta dula cripta di
Alia plura connexionem specialem S. Petri cum ecclesia Romana consirmant 1 basilicae, traditionum localium testes; 2 picturae catacumbarum et scyphi vitrei, quibus eisgies S. Petri exhibetur saepissime et ex typo, qui videtur historicus; 3 festivitas b. Petri et Pauli, ex omni memoria temp0rum Romae celebrata eL us. H. . II. 25. Prudent. Peristeph., hymn. XIII. S. Paulin. p. 16. ad Delphin. - sestivitate Cothedrae S. Petri f. Combess, ibi foth. Patrum concionatoria, VI. necnon Zeitschrist fur hath. Theol. 188 9, p. 566-576.