장음표시 사용
531쪽
Art. I. Utrum Rom. Pont potestatem suam a Deo immed accipiat. 113
ergo p0testatem immediate, populo omnino non mediante, obtinet. Prob. minor ex Scripturarum testimonii veterumque sententii8, pro primatu Petri et Romanorum Pontificum antea adscripti8.
0 . I. Potestas, in bonum ecclesiae e0llata, pote8tas ministerialis est. Atqui potestas Pontisci in bonum ecclesiae
eonfertur Ita ministerialis est ac mediata. Resp. Dist. M. hae potestas ministerialis est respectu Dei, conci respectu cele8iae, subdist. in quantum collata est pro celeSia, conci ab ecclesia, nego. Adversarii, desciente ratione positiva, a prior Suam aequivocationem commini8euntur. Nam in jure n0n eam potestatem, quae in bonum aliorum conceditur, ministerialem Vocant, sed illam, quae delegata ac nullo titulo proprio obtinetur. Potestas igitur Ponti- seia respectu ecclesiae proprio en8 juris principalis e8t, etsi P0ntifex potestate sua in bonum ali0rum utitur, sicut Filius hominis non enit ministrari, sed ministrare Matth. XX. 28. 0 . II. Deus et natura prius et immediatius ad sup-p0situm quam ad aliquam suppositi partem, quamvis nobilissimam, intendunt. Ergo Christus, pote8tatem supremam e0nserens, immediatius ecclesiam quam Romanum Pontificem intendit. Explicatur anteo exemplo hominum, qui videndi saeuitatem per oculum, tanquam per organum et mini8trum,
Resp. Transeat antee. Dist conseq. Christus, potestatem Supremam eonferens, immediatius ecclesiam intendit inaliter, concis formaliter, nego. Finis primatus 8 ecclesiae bonum,
et immediatum hujus potestatis subjectum Pontifex Maximus. Qu0 de oeulo dicitur ad rem non facit; quis enim credat videndi vim a corp0re in oculum derivari 20 . III. Ubi designatio personae et collatio potestatis ad diversos pertinent, seri potest, ut ille, qui pote8tatem conferat,
personam designatam, si digna non it, repudiet. Jam Veroab8que revelatione non constat, utrum electus Pontifex a Deo accipiatur. Ergo quis sit verus Pontifex, semper incertum erit, nisi ab ecclesia pariter ac eligit potestas conseratur.
532쪽
11 Quaestio XV De vi et ratione primatus Romani Pontificis.
Resp. Dist. M. haec regula Valet implieiter, transeat; secundum quid nego. Similiter dist. min. absque revelatione generiali de primatu, cono. ab8que revelatione toties quoties, nego Chri8tu 8, primatum perennem in8tituens, nusquam statui88elegitur, ut sanci soli supremo regendi munere fungerentur. Sed lege Christi absoluta posita, sequitur, qui electu Sit, eum a Deo semper accipi.
Utrum Romanus pontifex habeat totam plenitudinem potestatis
I. Conceptus plenitudinis potestatis ontificiae. Haec plenitudo est potestas jurisdictionis supremae tota et indivisa in uno Pontisce. Nam plene habetur, quod perfecte et totaliter habetur S. h0m. III. q. VII. art. 9. Diximus autem plenitudinem jurisdictionis, non ordinis. Ponti se enim, per o qu0d est piscoporum summus, non dicitur habere plenitudinem potestatis per relationem ad corpus Domini verum, sed per relationem ad corpus mysticum'. In IV. Sent dist. VII. quae8t. ΙΙΙ. art. 1. q. 3. Quae quidem p0testas spectari potesta in suis objectis, O in suis subditis de utrisque pauca ex
S. homa. M Objecitim potestatis memoratae sunt iam res omne8sdei et morum quam disciplinae et regiminis Papa non pote8t dispen8are quantum ad ea, quae sunt de jure naturali et quantum ad ea quae sunt de necessitate sacrament0rum et
fidei; sed in aliis quae sunt de institutione Apostolorum, cum Ecclesia habeat nunc eandem potestatem statuendi et destruendi, potest per eum, qui primatum in Ecclesia tenet, dispensari μ. In IV. Sent dist. XXVII. quaest. III. . . es. S. Theol. II. II. q. LXXXIX. art. . ad 3. C. Impugn. cap. IV. Quodl. IV. 13.b Subditi hujus potestatis sunt universalis ecclesia, deles et pastores tam eorsum singuli quam simul omneq. Scilicet, Papa habet plenitudinem pontiscalis potestatis, quasi eae in regno; sed pi8copi assumuntur in partem solicitudinis, quasi
533쪽
Art. H. Utrum Romanus Pontifex habeat totam plenitudinem ote II 5judices singulis civitatibus praepositi In IV. Sent dist. XX., art. 4.); apud eum est praelatio indistincte in omnes μ, et sub eo alii, qui Super diversos distinctam p0testatem aecipiunt. L. c. dist. XIX. . . art. 3. Ipse legibus mere ecclesiasticis non nisi directive ligatur; sed quaecumque sunt instituta per Ecclesiam Vel Ecclesiae praelatos, sunt dispensabilia a Papa μ. Quodl. IV. art. 13. Hoc autem privilegium Christus Romanae Ecclesiae contulit, ut omnes ei sicut Christo obediant imp. cap. ΙΙΙ.); e qu0 Sequitur, ut subesse Romano Pontifici, sit de necessitate salutis errores Graec cap. LXVIII. Omnis igitur potestas, quam Christus ecclesiae suae dedit, in Romano Pontisce tota residet cujus regimen est veremonarchicum, quia non modo habet p0te8tati partem maximam, sed plenitudinem. Haec m0narchia Sicut a corpore episcoporum n0n limitatur, ita supremae potestati misturam e monarchia et aristocratia nequaquam admittit.
II. Adversarii distincti Febroniana inter jura primatus essentialia et accidentulia. 1 Tempore c0neilii Pisani 1409 perhiberi coeptum e8t, apam Superiorem
esse ecclesia distributio non collective sumpta. Richeriani asseverant, potestatem Ponti seis, quem caput ministeriale vocant, ministeriali episcoporum potestate limitari nullam ipsi in corpus episcoporum auctoritatem competere ad illum tantum pertinere canonum Xsecutionem, legis interpretationem et dispensationem canonum loco concilii, quod permanenter c0ngregari non pote8t.2 Gallicani in Declaratione statuunt, concilia ecum enica 88e supra Summum Pontificem prop. 1. et eum in auctoritatis suae exercitio juri communi Subjacere Ius commune canoneSuniversales, et nonnulli etiam regni et ecclesiae Gallicanae consuetudines ac instituta intellexerunt. s. de 4 articulis Gallicanis sirin, echerohes hist fur assemble de I 682, ed. 2.3 Pessima certe habetur Febroniana distineti inter jura primatus essentialia et accidentalia. Febronius in suo opere e statu Ecclesiae S Severat, e8 Sejura quaedam primatus essentialia, quae divinitus primatui anneXa, ab eo Separari n0 possunt, originaria, naturalia, divina; sed alteriu generis esse jura aecidentalia, seu derivatiVa, Sae
534쪽
116 Quaestio XV. De vi et ratione primatus Romani Pontificis.
acce880ria, humana, quorum origo decretalia Isidori Mereatoris, temporum ruditas et ignorantia, dominandi cupido. Addit, certius et prudentius ad essentialia dignoscenda medium nullum reperiri, quam ut circa Singula primatus partes et jura consulatur constans usu et di8ciplina ecclesiae, qualem primis ex septemve saeculis cum maximo ecclesiae bono et unitatis c0n servatione vigui88e, ex Scripti patrum, acti conciliorum, ip80rumque Pontificum gestis constiterit. Postremo, ad essentialia jura referuntur jus supremae in8pectionis jus supremi provisorii regiminis jus concilia generalia convocandi i8que praesidendi, jus vindicandi canonum ob8ervantiam, etc. accidentalia censentur jus confirmandi episcop08, canonigandi sanctos,
recipiendi appellati0nes, dispensandi, instituendi festa, casus
Febroniana distinctione plenitudo potestatis ontiseiae prorsu negatur causa juris habendi ab occasione juris appli- eandi minime discernitur; accidentale, quod in tali usu juris situm est, in ipsum jus transfertur nec ulla habetur ratio hujus veritatis, luce clarioris et in pSa ecclesiae natura ac ne fundatae, videlicet primatum eae uno jure suo immutato et pleno posse ac debere in tempore varia jura ua particularia X-plicare et applicare pro variis ecclesiae utilitatibus et indigentiis. Haec est purior ista jurisprudentia, quam et Emsani conventus punctatores 1786 non exiguo ecclesiae damno secuti sunt. s. 08hovany De primatu Rom. Pont. Bruch, Gesohiohte der athol. irche in Deutschland.
III. Desinitio Vaticana Concilium Vaticanum, innovato concilii Florentini judicio, plenitudinem potestatis Pontificiae his verbis definivit: Si quis igitur dixerit, Romanum Pontificem habere tantummodo officium inspectionis vel directionis,
non autem plenam et supremam potestatem jurisdictionis in universam celesiam, non solum in rebus, quae ad fidem et mores, sed etiam in iis, quae ad disciplinam et regimen Ecclesiae per totum orbem diffusae pertinent aut eum habere tantum potiore partes, non vero totam plenitudinem hujus supremae potestatis aut hanc ejus potestatem non esse ordinariam et immediatam sive in omnes ac singulas eccle8ias, sive iu
535쪽
Art. II. Utrum Ilomanus Ponti sex habeat totam plenitudinem te a17
omnes et singulos pastore et deles anathema sit. Sess. IV. cap. III. Thesis Romanus Ponti se habet totam plenitudinem potes
Arg. I. Eae S. Scriptura. Plenitudo potestatis est suprema p0testas jurisdictionis tota in uno. Jam vero hanc pote8tatem penes Romanum Pontificem esse, S. Scripturae ostendunt. Quod probatur. a Legentibus utramque quae8tionem, pr0Xime habitam,
sacile apparet, supremam jurisdictionis e regendi potestatem Petro ejusque successoribu conce8Sam, dicente Domino: uper hanc petram aediscabo ecclesiam meam, alth. XVI. 18. tibi dabo claves, etc. l. in confirma fratres tuos Luc. XXII. 32.;
quibus verbis alias S. Litterarum testimonia, primatum indicantia, ubjunXimus. b Haec porro potestas tota in uno est. Probavimus enim
ex iisdem S. Codicibus, eam non dividi in plures, sed indivisam uni concessam fuisse Eaque tota datur. tenim tota potestas datur, si nemo prorsus nullaque jurisdictionis ecclesiasticae pars subtrahitur. Atqui nemo subtrahitur ab obedientia illius, qui est simpliciter sub Christo fundamentum seu petra totius
ecclesiae, confrmator omnium fratrum, pastor totius gregis, cui claves regni caelorum et Ole8tas quodcunque ligandi om- mittuntur; nec ulla pars subtrahitur, eum dictis verbis tantum potestatis exprimatur, quantum usquam ecclesiae concessum legimus in de moribus ac disciplina. Arg. II. Eae traditione Veteres supremam in universam ecclesiam potestatem totam uni etro datam 88 testantur. Atqui unanimi veterum consensu similiter constat, Romanum
Politiscem Petro in primatu ita successisse, ut dici debeat Petrus in potestate. Albertus M. In Matth. XVI.). Ergo suprema Petri potestas est tota in uno Romano Pontisee, Seu in Pontifice est plenitudo potestatis Argumentum nititur testimonii quaest XIII et XIV. prolatis, quae ad du capita reduet 0terunt Videlicet:
536쪽
118 Quaostio XV De vi et ratione primatus Romani Pontificis.
a Patres docent, Romanum Pontiscem esse petram totiusque ecclesiae undamentum; ip8 competere claves Petri, et similia passim. Jam vidimus, Sub metaphora petrae, clavium, etc. supremam jurisdictionis potestatem totam ni collatam. x quo concluditur, patres potestatis plenitudinem in Romano Pontifice agnoVi88e. O Veteres affirmant, penes unum Romanum Pontificem esse p0testatem in omnes et in omnia, quae ad potestatem spiritualem pertinent. 1 In omnes, etiam simul sumptos Ideo Papa irridetur a Tertulliano haeretico tanquam episcopus episcoporum De pudic L); hon0rat S. Augu8tinus pastorem pastorum Contra duas epist. Pelagian. l. IV. cap. XII.); a cone. Oecumenico VI. apa vocatur Antistes universalis ecclesiae in
epist synod ad Agathonem apam) Gregorius M. ut Joannis Jejunatoris, episcopi politani, superbiam humilitatis exemplo
corrigeret, titulum epi8copi oecumenici ἐπίσκοπος οἰκουρονικος)respuit, sed rem affirmat, inquien8: claves regni caelestisaeeipit S. Petru8), cura ei totius ecclesiae et principatu committitur Ep. V. 20. ad aurit Imper.). Rur8u archimandritae et monachi secundae Syriae ad Hormisdam: Christus Deus no8ter principem pastorum, doctorem et medicum animarum constituit nobis vestrum sanetum angelum. Quare Romani
Pontifices summa auctoritate usi sunt in ecclesias Orientales et Occidentales in patriarcha Cp0litanum, Antiochenum, eici; in oecumenica c0ncilia, praecipiendo, ut Caelestinus patribus Ephesinis, qui agunt c0acti per canones et epistolam patris ac comministri Romanae ecclesiae episcopi Mansi I. 121 1.); appellationes a conciliis admittendo, . g. in casu heodoreti, qui, in conciliabulo Ephesino a Di0seor depositus, ad rectum ac justum tribunal Leonis M. provocavit. p. 113. inter ep. Theodor. 2 Pontificia potestas extenditur ad omnia spiritualia. Pontifices dem d0cuerunt, haeresin damnarunt ab iis per
diversam appellati0nem causarum aut retractata aut confirmata
sunt judicia Leo M. p. 10.); episcop08 et patriarcha re08 deposuerunt, in80ntes restituerunt, puta in causa S. Athanasii, eum omnis Aegyptus ac Alexandria litteras ad Romanum Pontificem daret, ad Julium prius de reddenda exsulanti Atha-
537쪽
Art. II. Utrum Romanus Pontifex habeat totam plenitudinem te a19
nasio communione, dein ad Liberium de tuenda S. Hil. Fragm. IV. 2. praecepta disciplinaria dederunt ep. cone. relat ad Sylvestrum), etc. Hinc Caelestinus . ad episcopos Illyrici
ep. .: Inter cetera curas et diversa negotia, quae ad nos e cunctis veniunt Semper ecclesiis, propensiorem no etiam vestri sollicitudinem gerere . . . poteriti advertere. Mox ita prosequitur: N0s praecipue circa omnes cura OBStringimur,
quibus necessitatem de omnibus tractandi Christus in . Petro apost0lo, cum illi claves aperiendi claudendique daret, indulsit. Atque Leo M. p. . ad Anastasium Thessalonicensem episc0pum, Pontificis delegatum: Vices enim nostras ita tuae credidimus caritali, ut in partem si vocatus 80licitudinis, n0ni plenitudinem potestatis. μΑrg. III. Eae ne ecclesiastici regiminis, qui est pax et unitas fidelium. Nam ut quodque regimen Si maXime unum, ita causa congruentissima habetur pacis et unitatis. Jam vero regimen maXime unum 8t, quando p0testatis plenitudo tota pene unum residet Regimini ergo ecclesia8tico maxime c0n-8entanea videtur doctrina de plena p0testate Romani Pontificis. Dices, Summum Pontificem universis seu singulis ecclesiis praee8Se, non niversae ecclesiae. Resp. Distinctioni huic Gallicanae jam obsoletae S. Scripturae et patres adVersantur. Liquet enim ex argumentis expositis, juxta Domini constitutum totam ecclesiam, totum gregem, totum Chri8ti regnum, universam ecclesiam, episcop08, etiam in concilium generale congregat08 Petr ejusque successoribus committi regendos. - Pro h00 articulo et seqq. plura de mente S. Thomae tradunt Joann. Turre-
cremata, Traci compendiosissimi septuaginta quaestionum super potestate et author Papali eae sent. S. Thomae collectarum; Bianehi, De constit monarchica ecclesiae, et Leitner, De hi Phomas v. quin liber das Vehibare Lehram des apstes.
0 . . Consulendum est libertati. At libertati melius
consulitur, divisa inter plures potestate suprema per monarchiam mixtam. Tale igitur p0rtet esse ecclesiae regimen. Resp. Dist m .es libertati consulaturi secundum degem
538쪽
120 Quaestio XV De vi et ratione primatus Romani Pontificis.
Christi, conci ex judicio voluntatis humanae, nego. Et transeat minor. Errant profecte, qui c0nstitutionem ecclesiae divinam ex conceptu mere humano determinandam esse credant. Instabis. Plenitudo p0testati in uno, seu monarchia n0nmixta, tyrannidi periculum adducit. Ergo. s. S. h0m. I. ΙΙ. quae8t. V. art. 1. Resp. Dist anteci tyrannidem adducit per se, nego; per accidens, subdist. ubi adest assistentia specialis Spiritus sancti, nego; secus, transeat. Monarchia, quoniam unitatis aptior causa videtur quod est per se unum quam plures, optimum regimen esse putatur ad servandam unitatem spiritus inoinculo pacis. ph. IV. . Ad hoc autem quod per accidens tyrannis adduci pote8t, respondetur transeat, quia Angelieus: h Non minus, inquit contingit in tyrannidem verti regimen multorum quam unius, sed forte frequentius. De res princ. cap. V. At vero ecclesiastica monarchia, cum Christus ontificem Maximum in ecclesia gubernanda dirigat, eidem atque regna civilia tyrannidi periculo nunquam erit obnoxia. Urgebis. Abs0lute tamen seri potest, ut Pontifex aliquis potestate sua abutatur. Jam in tali casu, remedium nullum relinquitur adversus Pontiscem, plena jurisdictione pollentem. Resp. Dist maj. id absolute seri p0test extra res dei Re morum, concis ecus, nego. Quidquid acciderit, divina Providentia, quae regit eccle8iam, tempore opportuno remedium praebebit. piscopi praeterea, gregis Sui curam gerente8, servato tamen ordine dependentiae ab ecclesiae capite, malis plurimi poterunt mederi.
0 . II. Ad plenitudinem potestatis Pontisciae pertinet jus appellationes ex orbe tot recipiendi. S. Cyprianus autem in causa Basilidis et Martialis Pontifici Romano, Basilidem
Asturicae episcopum restituenti, reniSuS St. Resp. Dist. min. S. Cyprianus Stephani sententiae renisus est, ob obreptionem petentis, conci ob defectum potestatis sententiam ferentis, nego. Basilides episcopus Leonis et Asturicae, cum ipse et Martialis, episc0pus meritae, propter
gravia crimina, ipsis objecta, in Hispania depositi fuissent,
539쪽
Art. II. Utrum Romanus Ponti se habeat totam plenitudinem te a 2 lR0mam venit, a Stephano legitimus episcopus habitus est. Fideles di0eceseon, de quibus diximus, existimante Romanum P0ntiscem a Basilide deceptum fuisse, Felicem et Sabinum miserunt, qui Cyprianum, virum celeberrimum, de hoc negotio consulerent Cyprianus respondit, allaciam et obreptionem Basilidi prode8se non p088e. Obrepere utem inquit si Basilides hominibus potuit, Deo non pote8t. μΕp. 68. Instabis. Cum Fortunatus, in causa sua Felieissimum R0mam misisset, ad Cornelium, Romanum Pontificem, S Cyprianus haec scripsit: 0portet utique eo quibus praesumu8BOB circumcul Sare, ne episcoporum concordiam cohaerentem
sua subdola et allaci temeritate collidere, sed agere illic
cau8am Suam, ubi et accusat0res habere et testes sui criminis
p088int. Ep. 5. Cyprianus igitur jus appellationes rexipiendi rejecit.
Resp. Dist antee Cyprianus negat jus, ego Opportunitatem, subdist. in tali periculo subreptionis, cono. Simpliciter, nego Cyprianu aegre tulit Fortunatum, pseudoepi800pum Carthaginiensem, subdola et fallaci temeritate Romae per legato agita88e; quapr0pter causam significat, cur presbyteri rebelle juxta statuta Africana jus ulterius appellandi n0n haberent nimirum oportebat eos agere illic cauSam Suam, ubi et accusatores habere et testes sui criminis 088ent. Attendas etiam ad haec Primo ex factis Basilidis et Fortunati, ad Romanum Pontificem appellantium, thesis n08trae0nfirmatur. Tum S. Cyprianus in eadem epistola 55. ecclesiam R0manam vocat cathedram Petri et ecclesiam princi- Palem, unde unitas sacerdotalis eaeorta est . Ad Romanum
igitur Pontificem, naturali etiam ratione dictante, ab omnibus, tanquam ab inferioribus ad superi0rem, appellari as St. Denique cum Galliae episcopi de Marcian0, episcopo relaten8i, qui ovatianis se conjunxisset, nuntiassent ad Stephanum, Romanum Pontiscem, Cyprianus ad Pontificem illum seripsit: Dirigantur in pr0vinciam et ad plebem relate con-8i8tentem a te litterae, quibus abstento Marciano alius in ἰ0sum ejus substituatur Significa plane n0bi , quis in
540쪽
122 Quasisti XV. io vi et ratione primatus Romani Pontificis.
locum Marciani Arelate suerit sub8titutu8, ut sciamus, ad quem fratres nostros diriger et cui scribere debeamus. p. 7. Stephanus ergo ut judeae in causa episcop0rum Galliae agn0scitur.
0 . III. Asricani saeculo V. ineunte Romam appellare vetuerunt. Nam ab Episcopi Africani Z0simo 417-418 et Bonisaei I. 418-422 in causa piarii, presbyteri ad Pontificem appellantis, adversati sunt. b Synodus Carthaginiensis
anno 18 presbyteris et diaconis praecipit: non provocent ni8ia Asricana concilia vel ad primates provinciarum suarum. )Ad transmarina autem qui putaverit appellandum, a nullo intra Asrieam in communi0nem accipiatur. μRev. Diff. antee. Africani appellationes improbarunt 0 defectum juris in Summo Pontifice, nego ob incommoda praXe08, subdist. Simpliciter nego; in certis adjunctis, conc. M Ius non negatur. Etenim rationes, quibus Asricani appellati0nibus adVersantur, non desumuntur ex defectu juris Pontificii, sed con 8uetud0, longinquitas locorum, perieulum fraudi allegatur. b G causa Apiarii, ieeensis ecclesiae presbyteri, qui dep08itus ab Urbano episcopo suo, Pontiseem Romanum appella-Verat, plerique, lato adversu abusum canone XVII. Carthaginensi juris applicationem limitare conantur. Neque id simpliciter aciunt, sed certo moderamine respectu Summi P0ntiscis, quandoquidem in litteris ad 0ntificem Maximum:
h Deprecamur, inquiunt ut deinceps ad vestras aures
hinc venientes non facilius admittatis. labbe , II. p. 1674. 6 Can0ne XVII de sacerd0tibus, n0 de episcopis, decernitur. 30n8tat, ex ipsa ecclesia Africana non pauco Pontificem Iis manum appellasse, repugnante nemine, qu0d X p. 162. S. Augustini perspicuum est. Ulut est, si erraverint Africani, uniVel Sali ecclesiae c0nsensio jus recipiendi appellati0nes penes Pontificem R0 manum esse, probat. Instabis. V0simus in causa piarii definiens, episeop0s' Alio tempore, ut credunt canoni additum: aut ad uni-Versale concilium, sicut de episcopis saepe constitutum est. Verba autem Sicut de episcopis, etc. ad partem canonis positiVam spectare Videntur, quae est de appellando ad concilium, non ad negativam partem, qua judiei transmarina improbantur.