장음표시 사용
551쪽
Art. V. Utrum Rom. Pontifex ex cathedra loquens sit infallibilis 133
Utrum Romanus Pontifex ex cathedra loquens sit infallibilis. Ex S. Scriptura.
I. Decretum Vaticanum hoc est: Nos traditioni a fidei Christianae exordio perceptae deliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris nostri gl0riam, religionis Catholicae exaltati0nem et Christian0rum populorum alutem, sacro approbante concili0, docemus et divinitus revelatum d0gma esse des nimus Romanum fontiscem cum ex Cathedra l0quitur, id est, cum omnium Christianorum Pastoris et Doctoris munere fungens, pr Suprema sua apostolica auctoritate, doctrinam de fide vel moribus ab universa Ecclesia tenendam desnit, per assissentiam divinam, ipsi in beato Petro promissam, ea insallibilitate pollere, qua divinus Redemptor celesiam suam in definienda d0ctrina desde vel moribus instructam esse voluit; ideoque ejusmodi Romani Pontiscis definitiones e sese, non autem e con Sensu Ecclesiae irreformabile esse. Si quis autem huic Nostrae definitioni contradicere, quod Deus avertat, prae8um pSerit anathema sit. Sess. V. cap. IV. - Hoc decreto patet, definiri
activam Romani Pontificis insallibilitatem seu infallibile magi
II. In fallibilitatis Pontificia desinitio. Haec insallibilitas est charisma, quo Romanus Ponti eae, cum eae cathedra loquitur, per assistentiam divinam in de finienda doctrina de fide vel moribus errare non poteSt.1 Diximus eae cathedra. Cathedra, ait S. Thoma
pr0prie est Magistrorum et ideo illi super cathedrata dicuntur 8edere, qui uni successores Moysis. In Matth. XXIII. 1. Patre autem Vaticani metonymiae hujus, ab ipsis adhibitae, SenSum Sic Xplicant: cum ex Cathedra loquitur, id est, cum omnium Christianorum Patris et Doetoris munere fungens, pro 8uprema sua ap0stolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab omnibus tenendam desinit. i. c. 2 Per assistentiam disinam. Charisma insallibilitatis nee
552쪽
13 Quaestio XV. De vi et ratione primatus Romani Pontificis. donum naturale est neque habitus supernaturalis, neque Veri nominis inspiratio, neque revelatio. Patre Vaticani assistentiam esse d0cent. Nam haec clara sunt: Neque enim Petri successoribus Spiritus S promissus est, ut eo revelante noVam doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente, traditam per Ap0stolos revelationem seu fidei depositum sanete custodirent etfdeliter eae ponerent.' an porro assistentiam intelligimus auxilium divinum Pontiscem determinans, ut verum doceat. Cujus auxilii seu operationis divinae, quam S. Thoma instinctum Spiritus sancti Vocat, effectus internus 8t, ut Pontifex veritatem, in ecclesia dep08itam, cognoscat; aeternus, ut X cathedra loquens veritatem proponat. Cf. S. Thom. Quodl. IX. art. 16. Attamen triete opus esse n0 videtur, ut assistentia
divina peculiarem fidei rmitatem in anima Pontiseis efficiat. 3 In definienda doctrina de de et moribus. Insallibilitas igitur illimitat diei nequit. III. Quonam sensu ontificis infallibilitas sit personalis. Non eo sensu personalem Pontisci inerrantiam vocamus, ut insallibilitatem a se habeat; nam judicium eorum, qui ecclesiae prae8unt, errare potest, Si personae eorum tantum respiciantur. S. hom. Quodl. IX. 16. Ob eamque rem insallibilitas Pontificia participata dicitur, quia divinitus data.
Insallibilitatem personalem prostemur, quia PontifeX, non ut persona priVata, sed ut persona qualiscata, ut Munt, Pontiscatu potest edere decreta, quae eae gese, non autem eae con8enSuecclesiae, irresormabilia sunt. Verum, etsi Papa decreta hujusmodi edere potest absque consensu ecclesiae, sive c0ngregatae in concilio sive per orbem dispersae, nullo tamen tempore pastor in ovibus erit, nec caput in membris, hoc est, Sine ecclesia, pro qua charisma divinum obtinet. Ita, quantum ad Pontiscet supremo suo munere ungentem, prorsus ejicitur quaevis distineti inter sedem et sedentem, inter seriem Pontiscum et Pontifices singulos, quasi sedentes an singuli errare p0ssent, non itidem sedes et series. Omanam Sedem, cathedram, ecclesiam si insallibilem asserimus, ipsos Pontifices, etiam singulos, erroris immunes intelligimus. IV. Quaenam ad locutionem ic cathedra requi-
553쪽
Αrt. V. Utrum Rom. Pontifex ex cathedra loquens sit inlallibilis. 135rantur. Jam n0 quaerimus, quibus indiciis locutionem exeathedra 88 cognoscamus, e quaenam requirantur, ut locutio ex cathedra sit. Haec enim, etiam quando de conciliorum oecumenicorum decretis agitur, disserunt. x des nitione Vati-eana conditiones ad locutionem ex cathedra nece88arias percepimus Requiritur autem 1 Sententia de finitiva. Non susscit sententia, quae absque credendi obligatione proferatur, puta adhortandi causa, aut ut Pontisces opinionem significent, et quid sibi probabilius aut certius esse videatur; sed necessaria est intentio Pontiscis decidendi veritatem; quod est apud S. Thomam onaliter ε- terminare ea quae sunt fidei ut ab omnibus inconcussa doteneantur, seu hut sic ejus sententia a tota ecclesia firmiter teneatur. II. II. . . art. 10.2 Sententia Ponti eis, in quantum loquitur ut pastor et doct0 8upremus, eu, ut ait S. Thomas, Sententia Papae, , quam profert in judicio. Quodl. IX. art. 16. Idcirco non cen8entur e cathedra latae sententiae, quas Pontifex edit ut
doctor privatus, Vel ut Pontifex est, sed non usus auctoritate sua suprema in universam ecclesiam.
3 In destilenda doctrina de de et mortibus. Patres Vaticani docent, Romanum Pontificem ea insallibilitate pollere, , qua divinus Redemptor Ecclesiam suam in definienda doctrina de fide vel moribus instructam esse voluit. De objecto autem infallibilitatis ecclesiae quaestione VIII di88eruimus.
Pontifex, ut docet quinas, errare potest in Sententiis, , quae ad facta particularia pertinent errare non potest in his quae ad dem pertinent g. s. Quodl. l. e. ΙΙ. II. q. I. art. 10.
Plura de extensione insallibilitatis ontificiae vide infra
in ne art. . ubi ad quaesita nonnulla re8pondetur. 4 Doctrina ab universa ecclesia tenenda id est a Pontisce definita, ut si ejus sententia a tota ecclesia si miter teneatur.' S. Thom. ut supra. Jam hae intentio Pontificis init Frangeli deeidendi veritatem et obligandi deles sufficienter manifestata sit oportet. Quamvis vero sint quaedam formae 80lemne documentorum, quae semper manifestant hanc intenti0nem ut ullae dogmaticae in iis, quae directe et 800pu
554쪽
136 Quaestio XV. io vi et ratione primatus Romani Pontiscis.
principali docent); non tamen desnitio per se ullis formis determinatis alligata est, quia ea, de qua loquimur, intenti decidendi veritatem multis ac diversis modis sufficienter manifestari potest. edita in opere period Eludes religieuses,
V. Adversarii. a Exordium erroris fuit calamitosa lis, quae saeculo XIV. de occupanda Petri ede exorta est. Ea
tempestate Petrus 'Aili seu de Alliae ' 1420 et Joannes Gerson 1429 p0testatem P0ntiscis concilio generali dirigendam et regulandam subdidisse videntur. Verum haec doctrina non ex traditione ecclesiae hau8ta est, sed fabricatam diceres, ut schisma niretur. Nec Gerson in systemate suo semper idem fuit, neque multi fuerunt, qui Sedem Apostolicam erroribus in fide obnoxiam esse crederent imo Canus anno 1562: Nolumus inquit hic nos eccle8iae ententiam praevenire, sed si ad generale concilium referatur, haereseos nota errori illi inuretur; addit sese tuto sententiam insallibilitatis Pontifeiae Sequi, quoniam communis catholicorum est M. De loe. heol.
lib. VI cap. VI1.b Anno 1682 contra inerrantiam Romani Pontificis p0situs est Declarationis Cleri Gallicani art. . quo episcopi triginta quatuor, a Ludovico XIV. Parisios convocati, perhibent: Insdei quoque quaesti0nibus praecipuas Summi Pontiscis esse
partes ejusque decreta ad omnes et singula ecclesias pertinere, nec tamen irreformabile e88 judicium, nisi Ecclesiae consensus accesserit. Quot et qualium consentientium episcoporum consen8us requiratur, fuit ambiguum sed perinde esse putabatur, sive con8en8u8 8Set antecedens, Sive subsequens Vel comitans, expressus sive tacitus. Jansentani et Febronianie Venerunt, ut consensum completum et universalem si non fidelium omnium at omnium episcop0rum, atque etiam acerdotum postularent. s. Const. Inter multiplices, 4 Aug. 690 et Auctorem dei. e Saeculo XIX. sensus aliquorum schismaticu8, qui nationales ecclesias instituenda esse contendebant Chatel, 0nge), et scientia quaedam rationalismi non immunis effecerunt, ut viri aliquot catholici descere ab ecclesia quam decreti oecu-
555쪽
Art. V. Utrum Rom. Pontifex ex cathedra loquens sit infallibilis. 137
mente concilii Vaticani parere mallent. Dollinger, Erre ungense Considerationes pro episcopis, te. Janus Huber), Der Papst und das Conci seu Papa et concilium Gladstone, The Vatican decrees et alii dogima inerrantiae Pontiscis Romani impugnarunt. Orta et secta Neo- catholicorum, quae tantum n0 tabuit. Thesis Romanus Ponti eae eae cathedra loquens, est infal-rtibilis.
Arg. I. Generatim eae ipsa ratione primatus. X S. Scriptura duo patent op0rtere Romano Pontisci subesse universam ecclesiam ecclesiam in rebus dei et morum errori non esse obnoxiam. Atqui si Romanus Pontifex, ex cathedra loquens, insallibilitate non polleret, alterutrum destrueretur Ecclesia enim aut non paret Pontisci, aut eum sequitur; si paret erranti, una cum Poniisee periclitatur; si non sequitur Pontificem, plenitudo Pontis eiae potestatis evacuatur. Magi8terium ergo
insallibile Romani Pontificis admittendum 8t. Arg. II. Eae Matth. XVI. 18. O n 0llicitatione primatus Dominus ad . Petrum dixit: UPHr usso petram hephMaediscabo ecclesiam meam igitur Summus Pontifex est fundamentum totius ecclesiae. Atqui ad ecclesiae essentiam pertinetsde8, eaque nunquam defectura. Summus ergo PontifeX 8t fundamentum fidei nunquam defecturae. Jam si fundamentum succumbat, tota fabrica in ipso undata corruet. Ergo Summu8
Pontifex, quoniam sundamentum est infallibilis ecclesiae, in fide
errare non potest.b Christus ita prosequitur: et portae inferi non praevalebunt adversus eam, id est, adversus petram hepha), aut adver8u ecclesiam, quatenus in petra hepha Petro fundatur. At portae inferi sunt et haereses. Haereses igitur adver8us eum, qui est petra et firmitudo totius ecclesiae, nihil quidquam praevalebunt. Jam vero petra est Summus Pontifex. Hic ergo in de errare non potest. Quod magis propalatum habemus ex Matth. VII. 24-27. ubi domus viri stulti cecidisse dieitur quia stultus haediscanit 0mum Suam GuPer
556쪽
138 Quaestio XV. De vi et ratione primatus Romani Pontificis.
arenam domus viri sapientis, pluvia fluminibus, ventis simul in domum irruentibus, non cecidit fundata enim erat superpetram. odem modo rma est fides ecclesiae fundata enim est super petram. s. S. hom. In Mais h. XVI. . .
Arg. III. Eae S. Loca XXII. 32. Verba Christi: ego autem
rogavi pro te, ut non desciat ides tua, et tu aliquando conversus con firma fratres tuos, reseruntur ad S. Petrum et successores ejus, ut caput ecclesiae. Jam iis ipsis verbis promittitur insallibile magisterium. Ergo caput ecclesiae Seu Summus Ontifex gaudet insallibili magisterio. Prob. min. a Petrus, jussus reliquo omnes in de confirmare, ipse r-
missimus sit necessum est. At Petro soli pro te, fides tua, tu, mandatur munus confirmandi in de reliquos omnes, quo Dominu vocat fratres tuos. Ergo Christus promisit, caput ecclesiae suae, hoc est S. etrum ejusque in primatu necessore ab omni semper errore permansuros illibatos, id est, Rom. Pontificem in docendo fore insallibilem. D Idem jure efficitur ex verbis ego rogavi pro te. Nempe
Christus orans etiam con firmandi munus spectavit Christus autem procul dubio eaeauditus est pro sua reverentia Hebr. . . e Neque parallelis mus idearum inter Matthaeum, ut supra, et Lucam obscurus est. Nam petra ecclesias et confrmator fratrum unum firmitudinis conceptum exprimunt. Cf. S. h0m. ΙΙ. II. q. I. art. 10. q. II. art. 6 ad 3. suppl. q. XXV. art. I.; In Symb. ari. IX.
Arg. IV. Eae S. Ioanne XXI. 15-18. Christus his verbis:
Sce agnos meos; - Pasce oves meas universum gregem
Summo Pontifici suprema auctoritate regendum commisit. AtheVangeligare pa8cere e8t M. S. Bern De consid. IV. 3. P0ntificis est igitur, universum Christi gregem evangelicae veritatis pabulo nutrire. Porro pastor supremus si esset errori obnoxius, fieri posset, ut universum Christi gregem a pabulo salubriveritatis ad venenosa errorum abduceret Christus ergo, qui media largitur sui congrua, Summo pastori charisma inerrantiae concessit. s. S. Thom in Ioan XXI. leel. III. et c0nc Vatio. Sess. IV. cap. IV.
557쪽
Art. V. Utrum Rom. Pontis' ex cathreda loquens sit insallibilis 139
0 . I. Id ex S. Litteris ratum ac frmum, solum Christum auctorem esse dei. Ergo infallibilita Pontificia, cum certe
superflua sit, a priori negatur. Resp. Dist antee. Christus est auctor dei intus ess-ciendae, conci proponendae fidei, subdist. auctor principalis, conci exclusa causa instrumentali magi8terii Pontificii, nego. Christus secundum utramque naturam imul est caput totius ecclesiae secundum gubernationem, dignitatem et influentiam. Cf. S. Thom. De erit. q. XXXIX. art. 4. Sed Pontificis magisterio tanquam instrumento utitur, ut celesiae suae dei veritatem ad credendum proponat.
Instabis. S. Petrus fidem negavit in atrio Caiphae, abscondit Antiochiae, Paulo resistente. Ergo Papa non magis insallibilis est quam beatus etrus. Resp. Dist ante: haec laeta sunt Petri, ex cathedra loquentis, nego; pertinent ad Petri dem personalem, subdist.: ratione fidelitatis aut prudentiae, cono. ratione dei proprie dictae, nego. Et sane Petri facinus in atrio privatum suisse nemo ignorat nec ejus de privata defecit, sed de professio adde, apostolum eo tempore in munere supremi pastoris eonsrmatum non fuisse, neque in eum venisse Spiritum Sanctum.
Res Antiochena prudentiae offensio fuit, des nec publica nec privata ullo pacto defecit. Dices. Quandoque sit, ut Pontisces praebeant reprehensionis ansam aliquam. Vitia autem et insallibilitas pugnant. Resp. Transeat antee. Nego conseq. Scilicet ab integritate vitae descere et errare ex cathedra disserunt. Ita, Caipha quantumvis nequam tamen quia Pontis ex legitur etiam inscius prophetasse. S. Thom. Quodl. X. 16. Quod apte ad Pontificem Romanum transfertur, qui Deo assistentHex cathedra loquens, eaecedit seip8um. 0 . II. 0minus ad . Petrum: tu aliquando conversus confirma fratres tuos. Jam vox conversus confrmandi munus
ad Petri personam coarctat. x 0 igitur textu neutiquam probatur, ontifices in de judicio errare non p088e.
558쪽
140 Quaestio XV. De vi et ratione primatus Romani Pontificis. Resp. Dist. min. vo conversus munus ad Petri per80nam coarctat, nego; personam Petri accidentaliter determinat, cone. Vo conversus substantiam et indolem promissionis divinae: rogavi pro te, etc. nihil contingit, quasi Dominus instituisset con firmatorem conversum; Sed acciden e8t, significans postquam conversus es, vel aliquid hujusmodi. Dices. Omnes apost0los divinitus in sde confirmat08 esse, constat. Munere igitur confrmatoris et infallibilis doctoris non opus erat. Resp. Dist ante: omnes apostoli in de confirmati sunt, concis et munus confirmatoris ante omnia pro apostoli institutum e8t, nego Christus pro Petro oravit, et ipsum fidei confirmatorem ereavit, ut cathedra Petri arx dei esset pro Omnibus hominibus et saeculis, et pro ipsis ap08t0lis, inquantum alicujus confirmationis indigerent. Instabis. Primus Agatho, Papa ' 68 l), Lucam XXII ad primatum illustrandum attulit. Ergo interpretati illa, quia
Resp. ego a8Sertum, quod a Launolo ep. V. 6. inventum, tempore concilii Vaticani iteratum est. - S. Ambrosius, De de, lib. V. cap. L; S. Leo M. Serm. LXXXIII. 3. S. Cyrillus Alexandr. Comment in Lue XXII. 32. et alii locum illum ad primatum retulerunt. Ita S. Gelasius ep. . ad Honorium Dalmatiae episcopum: totius ovilis dominici curam sine ce88atione tractantes, quae beato Petro Salvatoris ipsius nostri voce
delegata est Et tu conversus con firma fratres tuos; et item: Petre, amas me Pasce oves meas dissimulare nec p088umu8
nec debemus, quae μ, etc. Apud hiel I. p. 321. Neque illam Agathonis interpretationem nonam esse censuerunt patre c0Π-eilii politani, eum de epistola, nobis objecta, Telamaverint:
is Petrus per Agathonem locutus est. μ0 . III. S. Codicum de magisterio testimonia sic explicari p0ssunt, ut Sedes Apostolica n0n erret in decisis, non ita firma sit in decidendis Ergo Papa definire non p0test. Resp. Dist ante: S. Scripturae sic explicari possunt, ut Papa sit insallibilis tam in decidendis quam in decisis, conci; in alterutro duntaxat, nego. Ind0les aditis, confirmat0ris,
559쪽
Art. I. Utrum insallibilitas Rom. Pont ex traditione monstretur 141
summi ecclesiae pastoris, haec est, ut Pontifex Summus firmi tale sua in decidendis praebeat ecclesiae decisa era. Instabis. Si seriem Pontificum ab omni pror8us errore illibatam dicimus, non singulos, Sede Romana tamen erit, quae omnes ad unitatem in de moveat. Hac igitur interpretati0ne S. Scripturis nulla vis infertur. Resp. Dist antec. Si eries Pontificum non erret, Sedes tamen R0mana erit, quae omnes ad unitatem in fide moveat omne omnium temporum, nego; secus, transeat Pollicitatio divina est, nunquam fore, ut portae inferi sive adversus ecclesiam, ive adversus petram eccle8iae praevaleant. Atque etiam
distinctio illa inter seriem et singulos insallibilitatem activam penitus delet. Nam quos Christus pavit, e08 jam pa8cunt singuli jus vicarii; at si in fide definienda possint errare singuli, infallibili certitudine fidendum est nulli. Dices. Saltem sas sit, sequi h0 Leoni M. : Aliud sunt
sedes, aliud praesidentes. Ep. 101. Resp. Dist. S. Leo distinguit inter sedem et sedentem, quantum ad ea, quae sedenti non competunt e sua sede, concis quantum ad ea, quae sedens non habet nisi ex sua Sede nego. In casu, Vitia Aeaci sedis episcopalis jura tollere non potuerant; at vero Pontifici Romano jura Petri exeathedra etri profluunt. Quis autem dixerit, fideles in vera fide insallibiliter servari per sedem, n0 per edentem Servatur Christi populus per Pontificem, quatenus hic vi muneris sui agit, id est, ex sede sua seu ex cathedra. Alia quae a nonnullis contra dicuntur, in disputationibus de primatu habitis, satis excu88 Videntur.
ARTICULUS I. Utrum infallibilitas Romani Pontificis ex traditione monstretur.
I. Adversarii. A Gallicanis qu0ndam quaesita sunt argumenta ex traditione factisque historicis, quae theologos, insallibilitatem Pontificiam asserentes, c0nsunderent ita B0SSuet, qui contendere videtur suae Defensioni patrocinari e loratam
560쪽
142 Quasistio XV. me vi et ratione primatus Romani Pontificis. patrum sententiam, repugnare nihil praeter novellas scholasticorum opiniones. Non majori jure dilinger, Eretoagungense Considerationes, ete , et qui cum eo concilii Oecumenici
Vaticani desnitionem de R0mani Pontificis insallibili magisterio
non secuti sunt, ecclesiam catholicam sensu historico carere
perhibent; qu0rum 88erta legens, crederes inter Orientales neminem unquam suspicatum esse insallibilitatem Pontificiam, factaque cuncta doctrinae Vaticanae esse contraria. Si qui patres Occidentales dogmatis hujus mentionem non faciant, illic nobis adversi dicuntur, et Aquinatem citanti respondent, sanctum deceptum monumentis suppositis. De S. Th0ma videari. 4. In praesentia probandum est, multo ante aetatem
Angelici et ab antiquissimis temporibus doctrinam de insallibili ontificis Romani magisterio in ecclesia vigui88e. Thesis: In fallibilitas Romani Ponti eis eae veterum testimoniis certa St.
Arg. I. Eae veterum testimoniis a S. Clemens Romanus et S. Ignatius Antiochenus non ad probandum sed ad confirmandum aliquid testimonii praebere videntur. Nam Clemens suam ad Corinthios epistolam tanta auctoritate scripsit, ut virum insallibili magisterio donatum valde deceat unde S. Irenaeus de illa epistola: scripsit, quae 8 Roma, eccle8ia p0tenti88imam ἱκανωτατην epistolam, reparans sidem illorum et annuntians, quam in recenti ab Apostolis acceperat traditi0nem. Ido haer. III. cap. ΙΙΙ. gnatius autem ad Romanos, cap. III.: Neminem unquam fascinastis; alios docuistis. Ego vero illa quoque firma esse volo, quae docetis et praecipitis. μVerum haec fortasse tantummodo de exhortatione ad martyrium dicta Sunt.b S. Irenaeus, Adv. haer. ΙΙΙ. .: Ad hanc enim ecclesiam propter potentiorem y principalitatem necesse est omnem
' Potentiorem hanc vocem enim omnes Codices manuscripti habent excepto Claromontano, in quo librarius pontiorem cripserat, antiqua tamen manuis expunctum est, ut legatur potiorem'. Schnee- mann S. Iren de ecclesiae Rom. primatu testimonium.