장음표시 사용
201쪽
Et omnino ita se res habuit. Defuncto Epit copo alicuius Ecclesita asmonebatur Metropolitanus, ut visitatorem Episcopum aliquem ex suis Suffraganeis mitteret, qui futurae Electioni praeesset; Populum. & Clegum conuocaret; hortaretur, dia doceret, quid in electione obserua
Vocabatur autem, non tantum Clerus Ecclesiae Matricis, sed etiam aliarum Ciuitatis Parceciarum. Imo de aliquando ex aliis Ecclesiis extra Ciuitatem : itemque de Monasteriis quidam seligebantur. Post omnium vota & suffragia perquisita , componebatur Decretum Electionis, qucd communi omnium subscriptione roboratum , ad Λ e- , tropolitanum mittebatur , a quo Confirmatio , de Consecratio , siue
Benedictio ordinandi postulanda erat : qui postea in formam Electi nis , & Electi personam sedulb inquirebat , dc eam demem confirmabat.
Deinde in praesentia tam eligentium , quam Episcoporum Comprouincialium , examinabatur Consecrandus. & interrogabatur. Quod ii idoneus reperiretur; ante Consecrationem, Metropolitano suo Professionem tradere tenebatur , qnae fidei suae declarationem . M subiectionem, de obedientiam Metropolitanae sedi continebat , secundum sacros Canones Conciliorum , de decreta Apostolicae sedis , ex sacris Canonibus & hegibus, quibus autoritas Metropolitanorum scilicet constituta est.
Tertio profitcbatur se seruaturum quaedam documenta ex sacris Conciliorum placitis exscripta, quae ad officium Episcopi rite administrandum pertinebant : & secundum Ecclesiasticum morem , ab omnibus
Episcopis Comprouincialibus subsaipta , nouis Episcopis J. tradi so
Postremum, his omnibus peractis , consecrabantur. Post consecrationem ordinatores, ne obscuritas dubiae ordinationis incurreret, Canonicas litteras dabant Ordinato , ad Clerum & Plebem , a quibus electus fuerat, quibus literis omnis ordo rei gestae continebatur , se scriptionibus omnium Ordinatorum firmabatur, & dies simul & Consul adscribendus erat ex Concilio Mileuitano. Comprouinciales autem Episcopi tres ad minus ordinationi praesente, debent intereste; reliqui vero Comprouinciales, saltem per litteras consentire : quod constitutum est propter haereses; ne in eo aliquid contra
fidem Ecclesiae , unius tyrannica autoritas moliretur, Isidorus lib. a. is Ecclesiast. O . cap. 6. orcap. o. hoc tit. in ρ. Collerit. Rabanus Maurus ti b. a. de Institutione Clericorum , cap. - . in fine. Quae hactenus diximus pluribus confirmantur , in tomo 2. Conciliorum Galliae pag. 633. st seqq. Et ex OMine Ro. in tib. de Diuinis OD. parre r. pag. 9s. y o. ctfqq. ibi: incipit examinatio in Ordinat one Difcopi , secundum Gallorum institutiones. Albinus Flaccus in eodem lib. 8am 2. 'V. 72. st seqq. Examinationis autem praecipua capita reseruntur in ordine Rom. par,
97. st seq. de dicto tomox. Conciliorum Galliae pag. 6 si . ct sqq. in Omdinatione Ville berti Catalaunensis Episcopi. Et notandum Iolenne Ca pimiam , quod incipit his vortas et iaput Ordinandus est, quod tradeo batu
202쪽
AD LIBRI I. DECRET. Tl T. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. iii
batur legendum ordinando Episcopo ; cuius et Iam nominatim fit mei tio in dicta ordinatione Ville berti , sumptum esse ex can. I. Carthaginensis Concilij IV. Extat in ca . i. qm Episcopus, D . xxi O. Ad quem locum recte Correctores Romani notant . canones . qui trI-buuntur dicto Conc. Carthaginens I U. esse desumptos ex antiquis stuutis Ecclesiae s nec esse revera ex ullo Concilio specialit quare in multis editionibus inscribuntur, Statura Eeciam antiqua. Similiter Isiadorus tib . E. de Ecclesia hc. O . cap. ro. er t3. indistincte ita eos citat, Sicut ait canon. Hincmarus Remense tamen . de alii Collectores canonum cum Gratiano , cuidam Concilio Carthaginensi IV. eos tribuunt. Utcumque sit . constat eos esse antiquissimos.
In Electionibus autem , potissimum imprellio , dc vis sedularis potestatis prohibetur ἔ quae tanta turi aliquando in primitiva Ecclesia, ut populi inuitum Episcopum . oc Clerum compellerent , inuitos S nolentes . in Episcopos, vel Presbyteros ordinare. Quam vim canone v de leges merito damnauerunt. cleri enim in Electionibus , 5 ordinationibus praecipua autoritas esse debet, & libera ab omni violentia de coactione. Et ita intelligendum videtur , quod dicitur Laodice no n. I s. Iudicio PopuI. Elaetiones non esse faciendas e recte, .χλου , in Vide infra μή Graeco. id est, Plebis , dc vulsi , - χυδώ- A .. Non enim ordinis, tu. de T U & Honoratorum suffragia excluduntur , quae supra probauimus admit- latioue. V, H dii, nec tantum in occidente ; sed etiam in Oriente. Recte Diony- es. 1. de E sius Exiguus & Cresconius .Pis, turbas , & multitudinem. In l. 6. leuione in priC. Theodos . de Disopu , Ecclesiis , ct Gerae. vulgarem consensum ineque vulgara consensu ; neque qurbustibet petentibus. Cleri, ordinis ,
de Plebis, simul Electionem , Ac consensum requiri , statim probabiamus plenius; praesertim in Episcoporum Electionibus. Nec excludebatur consensus legitimus; sed tumultus. factio & iniuria, cap. 1 o. hoc rari in antiqvn Colle P. f. Noueua Leonis , & Maiori ni tit. a. in sine Ced Theodos can. docendus Dist. Lxii. Vide Elι- tomen Iuris Canonici Antonii Augustinx , parte t. lib. 4. tri. Φ. 22. quo etiam pertinent, erΗ. L. ct 43. hoc tin i Adde Chrysostomum tib. 2. de Sacerdotro cap. 4. eirca medium ct finem. σ lib. 3. cap. Is. Ubi corruptelas & fraudes, quae in Electionibus a Ciero Be Populo solebant frequentari eleganter describit. JQuare Zonaras Sc Balsamo , ad dictos canones 4. Nic. ct is . Laossic. O ad can. r. Apostolorum , non recte , in oriente aiunt , omninis desiisse adhiberi Populi consensum in Electionibus , etiam tempore Concilii mea αι , ct Laodiceni. Ad viam sui temporis potius respexisse videntur , quam ad antiquam obseruationem. Quod aci Nicaenos canones 4. cst ε. Graeci dc Latini antiquiores eos de Consecratione , ordinatione, dc Manuum Impositione , qum solis Episcopis competit , acceperunt , quam saepius per eminentiam χειροπινιου appellant , ut ab Electione distinguant. Vide Frontonen Ducaeum in notas ad tomum I Chrysostomi pag. 1. 9 3. ubi recti te Ordinationem 3e Consecrationem significare probat apud veteres
203쪽
ri . FR. FLORENTIS TRACTAT V s
cisse Graecae pag. 201. dc 4 3. ct seq. itemque veteres versiones care. an. Ferrandum num. 4. D ct s. Cresconium, dc quae ex Conc. C a Ithagin. II. notantur infra, ubi de OUecratione g. quod fi multi Melius nemo, quam ipsi Patres Concilij suam sententiam explicare poterit , in fine Nicaena Synodica 'stola ad Guntios , Episcopos
Quaestio ho- d. Epistola explicatur vera historia Ed. can. 4. or s. quibus autoritas , tam rum e n. . er Metropolitanorum, quam Alexandrini Patriarchae confirmatur et Iuso. Pertinet pro- nempe singulare confirmandi omnes Electiones Episcoporum suae Dic priE ad defita cestos, aduersus Meletianos, s& Arianos J Salvo manente populi Iureniendum nu- in Eumonibus. Illi quippe promiscue consecrabant Episcopos, in- merum Episco consultis Metropolitanis & Patriarcha Alexandrino , 8c plebibus. Me-porum, qui no- letius enim passim de solus, & per omnem AEgyptum Episcopos constiui Episcopi tuebat, non adhibito fidelium consensu, Epipnanius in Meletio. J Con- Consecrationi stantinus Magnus in Epigola ad Nicom vir es, quae post Concit. Nicae debent adhi- num solet subiici, eos hortatur, ut in Eusebij f Nicomediensis J locum alium
Conssistim bb. firmatur, saluo manente iure Electionum. In Sardicensi, quod aliquando 3. cap. Π7. ct 11. Appendix Nicaeni Concilij vocatur, ean. s. in Latinis , ostendi debere. Habertum ad quod P puli petant sibi Rectorem, ct hoc iustum esse, vi ct ipse veniat, cr
8o. O seqq. 5c tissimὸ Synodica Concili j Constantinopolit . ad Damasum sub finem , Scquae nos infra ab Episcopis faciendam , id est, Consecrationem ; de Electio- ubi de Conse- nis Ius Imperatori, Clero , dc Populo asserit, in Nectari j Patriarchae
cratione; & maia Const.intinop . Ordinatione a Patribus uniuersi Concilij facta. In ordi-xime . ubi de natione Flauiani Patriarchae Antiocheni, ita de Nectario. NM- ρου Emσ-
a. de Electione aiana. Oratione in dscessu ad Patres Constan inop. Synodi, 3. quod ad sen- -ν αρέσκοντα τοις --οῖ. scopum praeficite , or ordinate , qui ρ νentiam , ubi pulo oratus es are plus est. Qualiter Neistarium Eleetiim dc ordinatumst mentior d. fuisse, Patres ipsi testantur in d. Synodica. an. 4. dum de Electione Athanasij & Basilij agitur. ' ω τοπι ων de Consecratione. Sic passim apud Athanasium xx ταώ σε ιr accipiuntur in fine Epistolae Sruodita Alexandrinae Synod, ' Vide Synesum p g. 286. Agitata iterum ea quaestio in Conc. Chaled. Actione x I. st xi r. in . Ordinari ne Episcopi Ephesini, totius Dioeceseos Asianae Exarchi: ubi, remotis Bassiano, & Stephano, praue & vitiosE , contra G. ctnρves Nic. 4. 2 Antioch. 36. & II. Ordinatis , alius substitutus est , nec semel fit
204쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. ut
ba , sicut supra in can. 13. Laaa . explicauimus. Anatolius Patriarcha Constantinop. in L Amone x I. ita censet. Dabitur Episcopus Ephesio
ψ. ει ρεων, idem Anatolius, qui & ibi χιο--. id est Consecratione indistinguit ab Electione aperti irime t quam Consecrationem sibi vindicabat, contra Asianae Dioecesios Episcopos ; & pluribus exemplis Philippus Presbyter Constantinopolitanae Ecclesiae confirmat , in fine didia Bonis xl. ad quam iunge Palladium in Dialogo elegantissimo de vita Ioam is Ch sostomi, σερ. 7. ET 8. In fine vero diEM AZBoπιι x i. dilatam fuisse constat quaestionem de Privilegio Patriarchae Constantinop. in ordinatione Ephesini Meta politani ; quae decisa postea fuit Aetione id licEt contradicentibus Pasichasino dc Lucentio Sedis Apostolicae Legatis , dc confirmatum Constantinopolitano Patriarchae ius ordinandi, siue per se in urbe Regia Metropolitas Asianae, Ponticae, vel Thracicae Diceceseos; vel etiam iubendi in suis Prouinciis, de Locis ordinari : seruato tamen Electionis Iure Clericis uniuscuiusque Metropoleos . Possessoribus , atque Ct xissimis Viris , dc λαμ-bis,.s vocat : Ordinem Latini, ct --γoratos vocare solent, ct Plebem. Omnibus praeterea Episcopis Suia fraganeis, dc Comprouincialibus , vel maiori parti eorum Ius eligendi '
De Electione vero 'tota , ab omnibus Eligentibus Relatio mitti debet Constantinopolitano Patriarchae ; cui Bc Ius Confirmationis Electionis antea factae, & Consecrationis competit. Merito enim illi, cui Permittitur Consecratio , per consequentias Electionis Inquisitio , de examinatio diligens, concessa intelligitur i sicut plenius in articulo de
Consecratione dicemus. Vide can. pen. Chalcedon. Synodi, cuius vera sententia, ex locis supra citatis elucet: ea verba potissimum, d ηνι riuat ν μφοινων G εθος , x, ἐπ' tanν Adde l. I 6. ct I .m . Od. de Sacrosan P. Ecessis , ct I. as 3. υ t. C. de Episcopao a lentia. Superest , ut in Electionum irere ostendamus conuenisse Ecclesiam orientalem cum Romana , dc eodem sensu accepisse d can. 4. Nicanum est Laodicenum ιs. ut nempe integrum & illibatum retinerent iussuffragii clerus, ordo , siue Honorati , ct Plebs , flue Possesserer et non autem solis Episcopis permissam simul Electionem, dc ordinationem ἱ dc ademptam reliquis Electionem. Et quidem initio tituli confirmauimus , ante Concilium Nicaenum, uniuersae Ecclesae Ius eligendi competiisse, siue in Oriente , sue in Ο cidente. Post Nicaenum, de Laodice num, idem Ius in Oriente rete eum diutissime probauimus : quin de in Occidetate statim , ex Concilio Sardicensi indicauimus. Studium tantum fuit Patribus , scilicet Concilii Nicaeni, & Laodiceni , autoritatem Metropolitanorum conserua Te ; dc ne a paucioribus , quam tribus Episcopis , Ordinationes , dc Consecrationes Episcoporum fierent : itemque ne ptae ualerent viles &seditiosae Plebeculae in Electionibus. Syricius Os. 4. cap. r. a. cst 3. Vide supr3 ubi
205쪽
ἀν Esem embus quae ita Ferrandus citat nis. 4. ct 6. Concit. Tellense ex Epistori RD OFΦ- νn Drici j , quam totidem verbis exscripsit Innocentius I. in Epistola
cilium II. Carthag. stib Genethlio can. iu Carthag. III. can. 39. 4o. Qui duo canones in Concilio Africano vulgo dicto , in Cedis. canon m vetera i 6. er tr. habentur: disti vero can. I 1. Concilij Car thag. II. particula refertur in Collestione, vulgo Cuthaginensis Concilii in d. Codice appellata, eap. 13. quod Aiscerptum misere ex imbus Canonibus d. Concilij II. io ι 11. ct vis. Quare mirum non est . si vera mens d. can. non fuerit percepta a Zonara, vel Balsamone ; nec potucrit percipi, turbatis sontibus. ex quibus manavit.. Summorum Pontificum antiquos canones plurimos similes habemus,
Bonifacii I. Hilario Episcopo Narbonensi , in quo, Cterus , Ondo, OPlebs Lurubensiti , petitione sua cessante , conqueruritur Patroclum P rei tensem eis Episcopum ordinasse. Celestinus uniuersis Episcopis pir mennensem ct Narbonensem Praumeiam constitutis , cap. I 8. 1n Cod. veteri
Ecclesia: Curi . Plebis, ct Oriunis eonsensus , ac desiderium requiretur. Leo Magnus acerrimus Nicaeni Concilii assertor, in Responsionibus, ad δκquisitonos Rustici Narbon. cap. r. Tomo t. Concit. Gal. pag. m. ω plenius in v 'bla ad Anasia tum Thessalonic. 0sopum , cap. 32. 3s.ct 3ς. m d. O . veteri Ecclesiae r qui locus omnino coniungendus cum verbis ultimis cam 21. Concilij Chalced. supra citatis. De persona autem consecranae Epse a. or de Cieri , Plebisque consensu, Metropoli anu, Discopus ad Fraternitatem tuam referat; quodque in Prouincia bene placuit, scire te faciat, ut ordinationam rite celebrandam, tua quoque si et autontM. Non dedignantur Leges nostrae canones illos sequi, eosque sua autoritate confirmare : Nouella Theodosi, & Ualentiniani de Episcaporum ordinatione Leonis & Maioriani , de Episcopalia dicis, ct de ceteris negotiis , cto. in Cod. Theodosian. l. fr. r. Coae Iustin. de Disivis, ct Curteis, sincero omnium iudicio elgendus Episco
forma etifendi, O Decreti electionis conficiendi praefribitur. Sicut cnim inuitus Clericus, vel Episcopus ε, ita nec inuitis ,α non petentibus Populis , debuit ordinari. Ex illis originibus multa in Concilia Gallicanω, antiqua praecipue, translata fuerunt. Taurinense eap. 3. Celeberrimum Regense in causa Armentarii , Tomo I. Concilior. Galliae. Plura exempla suppeditabit Lectora doctissimus Sirmondus, in Appendue ad Tomum II. Conciliorum Galliae, de antiquis 'Ucoporum Promotion3bus. . Postremis tandem temporibus . in oriente prim bipostea in Occidente serios, Clari. & Populi consensus reiectus, cap. s6. hortiri Nintauerat Gratianus ad can. 3 . Dist. I. xi ix. Substitutus paulatim assensus Principum , quem post liberam Electionem . Pontifices postremi eantum concedunt, eam l . cr 28. hoc tu. Sed frustra : obnitentibus contra, & ius suum sedulo M obfirmato animo asserentibus Regibus ἰnostris praesertim, ut ex S. Ludovici Pragmatica de liberis Electiom-bus constat, & infra docebimus , ubi de Iure RVio in Elemo
206쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. 1ir
Separandum vero diligenter ab Electione Ius Nominationis, Praesentationis, siue Patronatus , quod etiam hodie Laicis competit. Item notandum, quod ait Gratianus in dic Lo can. 34. in aliquibus Ecclesiis Electionem Episcoporum pertinuisse ad Clericos tantum m loris Ecclesiae : quod probari ait ex Concilio VII. Nicamo ; de in Gangrens , autoritate Ferrandi Diaconi Carthaginensis in Breuiatrone Canonum : quem locum recte doct llimus Pithoeus notauit corruptum esse , & lcgendum, Ex Corelio Septimuniernsi , ct Maeraanensi. Extat locus integer , apud Ferrandum in Breuiat. canonum , nu. Ir.s Quare recte in cap. s. de Causa psss ct propriet. secundum Statuta Canonum, Electiones Episcoporum ad Cathedralium Ecclesiarum Clericos dicuntur regulariter pertinere. Vide MolinaeI notam ad d. cap. Nec tamen Canones, quos ad eum locum Glossa citat , probant solos Ecclesiae Cathedralis clericos electionibus Episcoporum interfuisse, remotis reliquis Conventualium Ecclesiarum Clericis: imo contrarium manifeste probant , virosque nimirum electionibus simul adhibi-
tos. JSicut autem Clericorum Matricis, seu Cathedralis Ecclesiae praecipua est in Electione autoritas , in qua etiam fieri sollat Electio ev. al. hoc rit.ιlor ita aequissimum est , de gremio illius Ecclesiae Epissopum assumi , dc reliquis praeserti, qui lunt alterius Ecclesiae, cann. H. Ix. cras. Dist. Lx r. Decreta Celestini cap. Ir. ct i 8. in Cod. vetera Ecclesia Romana. Primum enim illi, inquit Celestinus, propriae scilicet Eeclesiae Clerici reprobandi sunt , ut aliqui de alienis Ecclesiis merito praeferantur. vel si non in ea Ciuitate occurrunt, digni saltem peti debent ex eadem Dioecesi. Si ex alia 3 petenda est facultas ab Episcopo proprio, can. 34. Dist. Lx Iii. vide Hincmarum Renaeusem m. I r. Conciliorum Galliae , pag. 6 1. 64s. βb finem , di s V Aliquando enim iustae sunt causae, cur eligatur ex alia Ecclesia Epistopus, vel Abbas, cap. 8. de Postulatione , et eap. 1 3. hoc sit. de Haec de iure ordinario. Nam cxtra ordinem , siue de plenitudine potestatis, Pontifices Romani, Episcopos constituendi , vel confirmandi ius sibi reservarunt : imo de suis Legatis a latere, veI aliis aliquando contulerunt cap. s. hoe tit. His omnibus adde Sidonij Apollinaris tib. 4. Distolam Σ1. dc Hinc mari Epistolas pag. sis. ct seq. Editionis Pa siensis rubi plurima ad Electiones Episcoporum Galliae pertinentia , de ad Cleri, Regis, Se Populi autoritatem in dictis Eluctionibus , tam exHinc maro, quam ex aliis, referuntur.
NVNc DE METROPOLITAN ORV EIectionibus , in quibu, De Metroρνιμ etiam cieri, Regis , dc Populi ius idem sit pra probauimus , quod in o EI Episcoporum Electionibus. Praeterea Comprouincialium Episcoporum eonsentus requiritur et qui omnes simul , in sedem Metropolitanam conuenientes , qui omnibus praeesse debebat , communibus suffrigiis eligebant: ei tantum ordinandi Metropolitani priuilegio seruato, quem
eonsuctudo requirebat. Eligebatur autem ex Presbuteris , vel Diaconis eiusdem Ecclesiae; vel etiam cx Episcopis Comprouincialibus eap. 6. de temporibus oes naistionum, oe in hoc tit. cap. s. in I. citie t. In fine haec verba notandia.
207쪽
' H FR. FLORENTIS 1 - , α 1 via. i Illud autem quod de Archiepiscvs Consecr tirone, ordinatione , m. I tu i Etatu Ordinandorum. Quibus verbis ct catera , nos remittitcgm. f. DA L xvi. Tractatus enim ordinandorum incipit a T
Patriarchae autem quatuor sui mi confirmant Electiones Metropoli-' tanorum : imo & ordinant , id est, consecrant, vel ex eorum praevide infra. ubi cςpto . eisque Pallium tribuunt, & obedientiain cum iuramento Otia is Consis rudi- gunt . tam sibi, quam summo Pontifici. Quae priuilegia, ex Consue-kis ct Privile- tudine , paulatim sibi Patriarchae vindicarunt. Horum patestate Pontifex verb , Vel eius Legatus , Electiones omnium Metropolit a Elea. onibus . nor im Occidentis , qui eius P.itriarchatui subsunt , confirmat: quae probamus can. Io. ct i 8. Dist. Lx III. maxime vero ex his , quae collegit Antonius Augustinus Epitomes Iuris Canonicν parte t. lib. s. ii ι. ς p. 4. hoc tit. 2 cap. 4. supra de Postulatione r ubi sub finem n tanda haec verba : quamuis honestius videretur, si Suffraganei ad Metropolim suam accederent.
Obseruandum etiam summε , Metropolitanos in Africa , vocatos fuisse Primates, & Primae Sed is Episcopos , aliquando absolute Senes Non enim, sicut in reliqua Eccles a ; ita& in Africa ius Metropoleos Ecclesiasticum, in una aliqua certa Ciuitate Prouinciae consistebat: sed inter Prouinciales Episcopos , qui primus ordinatus fuerat Episcopus, ipse iure erat etiam Metropolitanus. Ratio habebatur tantum temporis, quo quis. Episcopus fuerat ordinatus , non autem Civitatis. Soli Car- inaginensi Ecclesiae priuilegia multa in reliquas omnes Ecclesias Aseiacae tributa fuerunt. Quaenam veri, illa sint, doctissimὸ cxplicauit primum V. C. Iacobus Sirmondus in Propemptico lib. a. cap. 3. Quae priuilegia nominatim confirmauit Iustinianus , post receptam Africam, in Noueg 37. π rsi. cap. 4. ubi legendum , Disc ρο Iushmanea Gm-thaginis , totius Africa Diaecessos: male, Ciuitatis , legitur in versione. Dioecesis enim nomen, hoc loco, omnes Africae Prouincias sub se comprehendit ; quibus, & uniuerso Concilio totius Africae, praeesse ait Iudistinianus Episcopum Carthaginensem , initio Nouella integrae , quae habetur in fine Iuliani Novellarum ; cuius tantum Epitome refertur indicta Nouella 3 . Quare rectissimε , secundum hoc ius speciale Ascleae,
in Africa, siue Primae Sedis Episcopus , is est, qui in aliis Ecclesiis appellatur Metropolitanus , vel Arcsiepiscopus. Et hi quidem Prim,
tes, ut diximus. constituebanrur , non secundum potcntiam alicuius Ciuitatis, sed secundum tempus ordinationis. Omnibus tamen totius
Africanae Dioeceseos Episcopis praeerat Carthaginensis Episcopus et quςd totidem verbis expressit Leo IX. Epst. 3. σε. Sub odoratus est Clarissimus dc sagaci limus Nicolaus Faber ; cuius notam Is S. bona fide exscribimus, ad suppositiam Epsto iam cuiusdam Stephani Archiepiscopi, & trium Conciliorum Africae, ad Damasum
P p.rm de Privilegro, Erc. Suppstii est haec Epistola. N. m tempore D masi nondum Ponifex Romanus, summur omnium Prasulum Pontifex d cebatur, ut supra fol. II. l . i8. ct infra II 3. Item , num erant rchie-
208쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. tib
scopa in Africa. Is enim Primas et ni cu Uyue Prouincia censeba γ, qua eonsecrationis te sm antiquior erat , ut appiret ex Epistolis LebisisIX. cte. Sicut olim , 5 nunc, Primates inter Episcopos Pro uineia les dicuntur , qui tempore ordinationis priores fuerunt. Ad Prima
tum Africanum pertinet Gregorij Magni ob. r. Epist. Γ7 a. &J νι.
ex qua sumptus est can. 8. D/si xu. quem canonem τι-ων, localem, propter ignorationem Consuetudinis Ecclesiae Africanae , non intelle xerunt Interpretes I 8c textum corruperunt, hoc loco, clericorum ordo
deferat : delenda vox Clericorum ; ut hic sit sensus. Ad Primatum promoueantur in vingulis Prouinciis, qui priores sunt ordinatione, de tempore Episcopi. Notandum etiam doctissimum Augustinum in Epitome canonum malὰ inter minores Patriarchra, quos Vulgo Primates appellamus, in servisse ti utam, de Primatib. Africae. Primis in Ecclesia Africana, ap pellatur , qui in reliquis Ecclesiis Mecropolitanus. Primates autem vulgo dicimus, qui plures sub su habent Metropolitanos , qualis nullus in Africa, praeter Archiepiseopum Carthagin Uem , qui univcrsiae Eccle sae Africanae praeerat. Vide Goetissimum Sirmondum lib. 2. Propempti ci cap. s. Mira Paradoxa , dc planE singularia de Primatibus Aseleae, scripsit Abbas Netinus , qui nuper Notit m Ecclesia m Siciliensium edidit. Lege, si ridere velis. Obseruandum vero, post Electionem Metaopolitani , Sc eius Conia firmationem , imo de post Consecrationem I licet Episcopus ea, quae sunt iurisdictionis habeat , nomen tamen Archiepiscopi usurpare non posse , nec consecrare Episcopos, Vel conuocare Synodum ; nisi prius a summo Pontifice Pallit vlum obtinuerit , in quo conferri dicitur Plenitudo Pontificalis ossicij Praeterea in traditione Pallii, solemne tua
ramentum tenetur praestare Pontifici , o p. 4. hoc tis. quod integrum extat in notis Antoni j Augustini, ad veteres follectiones, inter omissa, de apud Baronium, ad annum C risti IIO 2. nu. 8. de ex eo, in Tomoris. Conciliorum , parte a. pag. 426. Vbi inscriptio aliter se habet nec mirum. Eodem enim exemplo, ad plures Metropolitanos missam fuisse , varietas inscriptionum indicat.
Reges etiam & Principes , Vix admisisse huiusmodi iuramentum in traditione Pallii, quae dicitur fieri per Apocrisiarios, id est , Respontas ales Pontificis, les Nono's, ostendemus plenius . aistitutam proprium, de UD, ct auroritate Palij.
Quamuis autem Metropolitanus , anre acceptionem Pallij, Episto pos non possit consecrare , potest tamen rubere, ut consecrentur a suis Suffraganeis ,
Iste enim Iussus est Iurisdictionis, quam habet post Confirmationem Elechionis. Et ita Magistratus Populi Romani , quamuis de certis ne ootiis iiudicare ipsi per se non possent , poterant tamen iubere iudi
Notandum etiam huic , quod dicitur in cap. 4. quod 3c confirm rur tota Dist. xv II. Pontificem robur tribuere Conciliis Generalibus;: illis non teneri ; & , ut vulgo dicitur , esse supra Concilium I advertat mantiaste Concilia generalia , Constantiense M. Basileense, quae
209쪽
non tantum Ecclesia Gallicana amplectitur, ted etiam multa ala a Regna. Rus de materia vide quae ad d. cap. 4. hoc tit. diligenter adnotata sunt , in additionibus ad Panormitanum. Qui quidciri Panormitanus nonnihil immutauit sententiam , quam in Concilio Basileensi defenderat , pro ratione temporis & loci versatilis. Vide hic notas Molinaei. er cam si Papa Dist. x L . attende Glossam cap. 3. de Electione in v I. Vide in Galli- ad locum. Et certe cum constitutio ista, tam vistis, tanta Concitu , - isarum Libera & quae nuper collecta Tom. 2. Libertat. Ecclesiae Gallicanae cap. D. ratum tractaria Verum haec sufficiant in quaestione celebri.
bis, in . Ho- NOlim tamen Italico aceto perfusos Doctores Sorbonicos, in ed: ti iomani ιιbri 1. ne Actorum Concili j Florentini Roma t63I. curante, or adnotante m-har. 3ii. ct 312. ωro D tano, Bibliotheo Vaticina Custode Primaris , qui in Pr fata
vide Coquillij tione 3π Collectionem Actorum , ita censet de Basileerdis Concilii sena Histor, Nivem tentia : sever hac qu/stione , ess Nas ab eu veritates s de Concilio Bali--.issem pag. iς. leensi loquitur in verius Diptates , de Potestate Concιli1 supra Papam
damnauerit, scilicet Florentinum Concilium , 8cc. Quod ne per transennam videatur perstrinxisse , plenissime tiactat in notu fag. 3 7. Quia tamen Sorbonistarum Claritumum Theologorum Collegium prouocat; manum de tabula. Magistri adiunt, dc quidem lacessiti. quid aliud est , quam cicadas alis prehendere Nec proculdubio ei abibit impune, Gallis vigilantibus insultare, Agamus quod agimus. -Αd summi Pontificis Electionem pertinet, c. o. desuinptum ex cam t. D. Electione Conc. Generalis Lateranensis. sub Alexandro III. quod quidem sta-βmmi Ponti tim , post pacem inter Pontificem , de Fridericum initam , habitumos. est. Occasionem praebuit huic Constitutioui perniciosissimum schisma, quod octodecim annis durauit, aduersus Alexandrum verum & legiti mum Pontificem , a viginti tribus Cardinalibus electum. Autoritate Imperatoris fretus octavianus quidam insurrexit. Victoris nomine asi sumpto, qui a duobus tantum, vel tribus Cardinalibus fuerat electus: cui mortuo, Guido Cremensis, de postea tertius Ioannes Abbas Stru- mensis, successerunt. Auti papariam partes secuti sunt Germania , dc. Italiae pars maxima, quae Imperatori adhaerebat. Alexandri partes pri-mlim Gallia, cuius exemplum plurima Regna secuta , Constantinopolis , Anglia , Scotia, & reliquus orbis fere , ut narrat Continuator Aimoini tib . s. cap. 11. ad quod schisma pertinet cap. s. hoc tit. Er cap. . infra de Schismaticu , sumptum ex eap. a. dicti Concilii Lateraneinsis. Quin & in Galliam confugere Alexander coactus fuit, sicut &eius Praedecessbres, Calixtus , & Paschalis II. Qua de re sic Arnu, phus Lexovien fis Episcopus scribit ad Archiepi icopos de Episcopos
Angliae. Benedictus Deus, qui Ecelsa Gallicana solitam misericordiam benignus smpendim, ut eam semper agnitione veritatis allustret, Gre. S cut ensm omnes , quos ad oppresionem Romana Ecclesia , rabida Teutonici furoris prouexit inuidia , virtus altissimi manifestata deiecit ; se omnibus , quos deuotio Gllicaua suscepit , victoriam semper contulit Grtriumphum. Insignes eam in re in dua Epistola Theobaldi Cantuariensis Archiepiscopi , quae inter Ioannis Saresberiensis Epistolas, . Sc 48. referuntur. Qui quidem Theobaldus Thomae Cantuariensis decetarfuit, & in cuius Postrema tempora incidit electio Alexandri III. &
210쪽
AD LlBRI I. DECRET. Tl T. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. intsib quo etiam in Anglia admissa est Nam in Fne Epist. - . ait, se fui
se infirmae valetudinis, de aetatis decrepitae r quod de Thoma Cantuatiensi non potest intelligi ex iis, quae scripsit Matthaeus Paris in Henrico II. ab anno Iis'. ad annum usque II 63. Iraque in d. epistolis litera singularis T. Theobaldum Cantuariensem significat, non Tiro- inuri, qui succcssit Theobaldo. In dicta veto 48. epistola. Ita loquitur Theobaldus. Ecce a ver Gallicana , sicut nobis veridiea relatione innotuit recepit Alexandrum ; ab Octauiano recessit. auod autem ad humanum spediat examen ,.meliori, saniora parti vιdetur adhaesisse : cum omnibus constet, quod persona Alexandra honestior est , prudentior , libera
tior, eloquenlsor, causa eius ab omnibus νnde vomentibus secerior, iustior predicetur. Et quamuis neutrius ιllorum adhue nuncium, aut scriptum vi
derimus ἱ sc mus tamen , quia omnes Nostrares, si vester consensus adfuerit, proniores sunt ιn partem eAlexandra . Audiuimus autem quod Imperator vos in partem Oftaurani trahere conetur sed absit ut an tanto ericulo Ecclesia, pro amore ct honore i ominis faciatis, nisi quod crederitis Domino ρIisciturum Nec decet Maiestatem vestram, si placet, ut in tota Ecclesia Regui vestri superponatis hominem, qui sine electione, ut publice dieitur, De gratia Domin , per fauorem unius Imperatoris, tantum honorem ausus est occupare. N M toxa fere Eeelelia Romana 3n parte Alexandri est. Incredibile autom est , quod pars illa possit obtinere, ρ ualere ter hominem, cui iustula deest, cui Dominus aduersetur. Eos vero in humili easu praeualuisse certa recolimus lectione , quos GaIlicana recepitae sust Ecclesia: ct infelicem exitum eorum, quos rematronis 1 eIμs ν ι roduxit. Sic obtinuerunt temporibus nostris Innocentius aduersus Petrum,
calixtus aduersus Burdinum , Urbanus aduersus Umbertum , Paschalis adversus tres, Albertum, Magis usum , Theodoricum : ct multi similiter in diebus Patrum. Q nibus ex locis refellitur, quod scribitur in epistola i 4. inter Petri Blesensis epistolas, quae est Eleonorae Angliae Reginae ad Celestinum Papam; quod scilicet, eum Reges Francia ct Anglia variis ab utraque parae Legax3on.αs tentarentur , cumque Rex
Francorum consiliorum varietate, mi Pontisci fauerat, dubius fluctuaret, Henricus Rex Anglia prιmum Alexandro Papa consensit, multaque cautela Regem Francorum ad easdem partes suis pertraxit consiliis. JEx freliquis J Ar lphi, Ioannis Saresterrensis, & Petri Cellentis σμstolis historia totius schismatis potest intelligi : potissimum vero ex Radeuico de Gestis Friderici lib. 2. cap. Jo. SL. 34. 63. 36. 66. σseq. qui tamen Historicus, Friderici , & Antipapae Victoris tuebatur partes. Addcnda, quae Baronius. dc post illum, Binius diligentissima
in Conciliis, ex variis Scriptoribus notauerunt et quibus iunge Guillelmum Neubrigensem lib. 2. cap. s. dc Petrum Ble sensem Epist 48. ad Guillelmum Papiensem Cardinalem; cuius potissimum opera, pax inter Pontificem, & Frideri cum tandem facta est Venetiis anno IIII. Neubrigensis lib. 3 cap. 1. Auctuarium Aquicissitinum Miraei ad 'f-bium: Edita etiam nuper Lutetiae Parisiorum anno 1632. Historia con catara in er Alexandrum III. ct Fridericum I. autore Felio conteIoro, 'Bibliotheca Vaticana Custode , ex optimis quibusque Autoribus,& MSS. Codd. diligenter collecta. Ex quibus locis illustrantur & ex-