장음표시 사용
231쪽
Contra eos, qui indignos eligunt, Vide S.
testata ct cap. 6.Gr 7. de Doloor Contumacia.
et 1 FR. FLORENTIS TRACTAT V s
uoluitur ad proxiimum superiorem. Novel ι Insi ras. lex menses com cedebat Eletioribus. Electus autem , ut diximus , intra mensem consentire debet; dc intra tres menses sequentes confirmationem petere can. postquam Disti L. cap. I. 9 vis. hoc tit. plenius es. 6. st ιο eodem titi m v a. Quibus ex locis constat , tempora supradicta a canonibus statuta . non esse continua, sed utilia, nempe die notitiae currere ; oc praeterea iusto impedimento cessante . cum scierint . yotuerantque- Alioquin deuois luitur ius ad Superiores ad supplendam negligentiam Praelatorum &Electorum. Ex aliis etiam causis Ius deuoluitur ad proxime Superiorem et nempe propter dolum Sc malitiam Electorum, qui scientes indignum elegerint, vel illiteratum , vel turpem moribus, vel illegitimum , vel aetate minorem cap. 7. σχω. hoc tit, Quibus tamen casibus si in eodem Scrutinio & Electione maior pars Capituli indignum; minor dignum elegerit: minoris partis Electio praeualet , dc confirmabitur evp. arias. er 13. hoc tu. nec illo casu ad superiorem ius eligendi deuo-l uitur. Quod si omnes indignum eligant, ipso iure poenam canonis Electores Incurrunt . citra lententiam Iudicis , poena ab ipso canone lata.
Hoc enim significant verba cap. 7. 3 penuis. Eligenis tunc potestate priuatos , de ibi Glossa et quod apertε explicauit postea Innocentius
III. in cap. 1o. hoc tit. νn sntegra Decretali' ibi r Eleἱtionem per Usum caAonem irritatam. Hoc amplissis : poena suspensionis a beneficiis per triennium irrogatur dιcto cap. 7,
Aliud dicendum , quoties in Electionis formis peccatum est; de quibus egimus. Tunc enim sententia opus est , per quam priuentur Electores dicto cap. 42. ibi : prauentur, Ac cap. so. Cumana Ecelesia hoc tit. Diligenter iraque separanda sunt Electionis vitia : si per dolum, verbi gratia, quando scientes indignos eligunt; vel per imperitiam; vel utrum in forma Electionis peccatum sit. Quod si per negligentiam non elegerint intra tempus ; vel si dolus arguatur ; statim ius deuoluitur ad proximε Superiorem et si vero in forma eligendi tantum, plerumque redit ius eligendi ad Electores. Excipiendum tantum , nisi ius Confirmationis , ad Sedem Apostolicam pertineat; velut in Exemptis , vel in illis Llectionibus , quae per appellationem , ad Sedeni Apostolicam deducuntur. Tunc enim ius omne deuoluitur ad Summum Pontificem immediatὸ : qui aliquando ad Ordinarios Electores
remittere solet aliquando ipse Praelatum constituit, cap. 16. cupientes, hoc tit. in VI. O capp. 2 o. 21. oe a 3. ct passim hoc tit. Quae supra cxplicauimus de Electionum variis formis, licEt ex ve bis cap. I. GV 42. hoc tit. videantur pertinere tantum ad Electiones
Episcoporum, & aliorum Praelatorum , qui Cathedralibus Ecclesis, vel Regularibus praeliant ; aequitas tamen suadet, extendi debere a reliquas inferiores Dignitates electivas. Quod εc Concordata nostra
significare videntur iit. de Elemonibus in fine. Itemque notandum , ex initio διξι cap. cyma propter, per appellationis obtentum canonicas Ele tioncs non posse tinpediri; dc confirmatur cap. 18. er I9. hoc tit.
232쪽
Co N s E QV E N s EST , Vt de Confirmatione Electionum dicamus.
Electionum inquam. Nam in omnibus Electionum speciebus necessa - tibis, ria est Confirmatio. Excipitur sola Pontificis Romani et de qua ; item- hque de Electione , 6c Confirmatione Episcoporum , Metropolitanorum, Abbatum, Priorum, & Abbatissarum ; imb & ipsius Imperatoris , separatim tractauimus. Addemus tantum , quatuor elegantes Epistolas Sidonij mltimam lib. I v. s. 8 ct 9. bb. v H. Ex quibus , &
ex Coluctis a quodam Floro , qui sub Ludovico Pio, & eius filii, J
Vixit, de Elemon: Episcoporum , ct Metropolitanorum, in fine operum Αgobardi , confirmantur ea , quae diximus s nempe ab initio in Gallia , Electionem Cleri, & Populi fuisse, quam Confirmatio ,& Conia secratio ab Episcopis facienda sequebatur. Confirmatio autem omnis a proximE Superiore obtinenda est e nisi aliud vel Privilegio, vel Consuetudine obtineat; verbi gratia in Exemptis , quorum Confirmatio immediate ad Summum Pontificem spectat. Quam vel personaliter , si fieri possit , aut saltem per idoneas pers nas, ad id specialiter destinatas , petere tenentur cap. 44. f. I hoc ait. Ad Confirmationem potissimum referenda sunt capp. 3. iuncto
cap. 13. in L. collem hoc tit. 4. 7. 9 19.2Ο. 22. 28, iuncta antiqua, 3s.
4. & s7. hoc tit. ex quibus colligitur, Confirmationem fieri, causae cognitione diligenti habita. Et siue aliquis impugnet Electionem, siue non , ex officio confirmantis inquisitio diligens instituitur, tam de Electionis processu, de forma , an canonica fuerit, δc secundam ea, quae diximus , solemniter celebrata; quam de persona Electi potissi-mlim, an idonea sit: in qua quatuor . praecipuE requiruntur, aetas logitima, morum honestas , litteratura sufficicns, & vide legitimo Maiatrimonio susceptus sit. Si Electio rite peracta sir de Persona idonea,
Superior non potest Confirmationem denegare cap. 3. hoc tit. Per Confirmationem autem confertur libera administratio , tam in remporalibus, quam in spiritualibus , exceptis his qtrae sunt ordinis i. quae per Consecrationem accedunt. Ante Confirmationem omnis ad
ministratio interdicitur Electo. Excipiuntur tantum Electi , qui extra Italiam constituti , Electionis suae Confirmationcm a Pontifico tenentur obtinere. His enim cum hac limitatione , si concors facta fuerit Electio, nec ullus se opponat , administratio dispensatiuὸ permittitur interim in spiritualibus & temporalibus, propter necessitates viduatarum Ecclesiarum, i cap. 4. de Electione, J dc mi estita Regalia recipiant, ut nominatim additur , in eap. 28. hoc tit. in Antiqua. Quae verosnt Regalia , dicemus , ubi de Lume Regio in Elemonibus. Obseruandum vero in hoc articulo statuendam differentiam inter Electum, &Postulatum. Postulatus , eriam extra Italiam , & antequam confirmationem obtinucrit ; in spiritualibus , vcl temporalibus
ministrare non debet: alioqui Postulatio de ipso facta , irrita declaratur ; & Electores , si consenserint huiusmodi administrationi , potestate eligendi priliantur: quae ad reliquos, licEt pauciores deuoluitur, in eleganti specie cap. 1 L. hoc rit. in qua concurrit Postulatio eum Transsatione. Ratio differentiae inter Electionem & Postulationem di q*ia Electio iuris est Ordinarii ; Postulatio iure non nititur ; I
233쪽
1ed ex mera gratia, & dispensatione Pontificis pendul. Itaque cum in admittenda Pollulatione Pontifex ius conferar potius , quam antea datum confirmet I inconsulto Pontifice Postulatus non debet administrare. Notandum autem in L eap. 23. Postulationem Lupoldi, antea maciensis Episcopi, a Canonicis Moguntinensibus, tribus tanthim e
eeptis , fuisse si istam , post mortem Conradi. Quam hac potissimum ratione , supressa tamen a Raymundo , Innocentius IlI. rescidit quia: fuerat facta , adiuuante, & praesente Philippo Duce Suauiae nuper electo in Regem Romanorum ι cui insensus erat Innocentius' quia partes Othonis tuebatur. Quod nec Glossa insciatur, in verbo
metuebant , 8c pluribus docuimus , ad celebre cap 34. hoe Ωι Quare Suffridi Electionem , qui antea fuerat sancti Petra Mommtinensis iPraepositus , comprobauit hac Decreta ι , licet a tribus igitum factam , qui metum & Vim praetendebant , arrepta occasione de praesentia Regis Romanorum. Quod nec Bernardus agnorauit , loco δε--to. Quare, ut initio huius capituti in Glossa notatur ex antraria qui per impressionem Laicorum aliquem postularunt . ipso iure pri uati sunt potestate eligendi , quae ad pauciores , qui non consenserunt, deuoluatur. Tamen aduersante Philippo, Si dus, cuius Elee. tionem Innocentius II L confirmat hac Decretati . nunquam potuit acquirere temporalium administrationem. Conradus Ursper ensis in Phi ρο, ubi de hac Decretali locutus, audacter subiicit Super Ele Done hae, scit non iudic/um, sed iniuriam. Praeterea in interea De-eretati, quam M S. habemus ex l/b. s. Registra nu. a . notanda
se praedicto Archiepiscopo, id est Sasfrido , non opponat, quominus aro .runtinam Ecclesiam, tam in spiritualibus, 'a- - temp ratibus Ian brater valeat gubernare Super eadem re sequuntur Epistolae duas
quarum altera Siffrido Electo scribitur ; cui ctiam ius P eoneedit quod deinde Romam prosectus , ab ipso Innocentio Rccepit. Muad historiam huius De etalis pertinentia reperiuntur in λζ.
dinatum, Ex his omnibus explicanda verba subobscura Decretalis nostrae ct si e de vi, quam ias, O sui metuebant, constares. Appellatio verb , cuius fit mentio, interposita fuerat adc quibusdam Canonicis, qui eum postea elegerunt Foem 'appellationis huiusmodi fuit, H V. 'se a n
Mogunna residentes . haberent in Electione praeessum. Naris a in oppidum Burgen , metu Philippi se-ceuerant , dc ibi Sufridum elegerant , post 1ooellis ori-- '
non obstante , iustas causas elige si habuz , pie , heidi
Riozςm , Innocentius probat. Vin Vim 1cui cepQuod autem generaliter notat Glossa s
234쪽
petiorem ; falsum esse supra diximus. In casu tamen nostrae Decre-t,lix , ideo ad Pontificem immediat E ius deuoluitur ; quia nullus erat superior Moguntinensis Ecclesiae , praeter Romanum Pontificem. Imb Magde- Est enim specialis Ecclasiae Romanae filia z ita eam appellat Inno- bur stensis Αrcentius in integra Decret/b; id est , immediat E pendet ab Ecclesia ehiepiseopo, Romana . ab eo scilicet tempore . quo Bonifacius a Zacharia Pon- est superior tiifiee missus Apostolicus in Germaniam, fidem collapsam in illis par- sed Eeelasia liba, instaurauit , & primus illius Sedis Arcthiepiscopuε constitutus Mostunt inensis fuit. Quam postremam rationem in decisione cui tuli Innocentius Lem Vt,. praetulisse videtur. Hoc enim posto , quod utraque pars deliqui se 1et , indignum eligendo I Pontifex utriusque partis Electione negle- , potuit alium praeficere. Itaque Sisfridi Electionem , a paucioribus factam , aut qua alia ratione vitiosam confirmando , pr ptio suo iure usus est i id est , potius praefecit & constituit A chiepiscopum, quam confirmauit Electionem : quae decisionis ratio
Notandum etiam quod dicitur in dicto capitulo eum , qui contra appellationem aliquid fecit , non posse aduersario obiicere, si paria ter delinquat cap. 23. de appellation. Itemque quod dicitur , ubi quid notorium publicum , ct manifestum
oecumerat , nec testibus esse opus , nec accusatore , nec Vocationes artis . imb nec appellationis , nec recusationis obstare obstacu-- : praesertim in criminibus eis Fus notorius exam1 trone non isdiget et confirmatur eap. 13. 14. a . Gr as. νnfra de a pellationibus. Ad maiorem tamen cautelam . tutius est seruare iuris ordinem. Nam ut prudenter ait Alexander III. in dicto capitulo I . cum multa disecantur notoria, qua non μυ ; prauidere debes , ne quod dubium est . pro notorio videaris habere. Quot aurem modis dicatur quid not rium , vide cap. l. or vlt. de cohabstatione mutierum e ubi Publicum , vel Notorium ex rumore publico . ex fama , reiicitur , quam etiam inter coeca testimonia Rhetores locant. Iunge Pragmatacam tιt. de Publicas concabinarias g. Publici autem , or notas , t lc Ioc. F
brum in Prafationem Institutionum. JVerum ut absoluamus , diximus in Confirmatione causae cognitionem necessariam esse ; item qui confirmat, potestatem confirmandi habere , & iuris solennitates obseruare debere : alioqui Co firmatio declaratur irrita e rata ramen manente Electione , si canonicE facta fuerit ; cuius a proximo Superiori, petenda erit Confir
Co NpIRMATIONEM sequitur Conlecratio , sue Benedictio. De Cinfera-Nam ut supra diximus I pag. ia . ubi de Elecitione. summ3 Ponis icti, J tioue oe Bene- ex Innocentio III. spirituale coniugium, quod est inter Episcopum iustione. de Ecclesiam , initiatuni dicitur in Electione , rarum in confirmatione , consummatum in Consecratione.
Saepissime ver b, ad quos Confirmatio Election is pertinet ad eos etiam perta net Consecratio : quo casu statim post Confirmationem , celebrari
Si ad alium pertineat Confirmatio , ad alium Consecratio ; non PAR s PRIMA. T
235쪽
temere tamen , & absque caulis cognitione , Consecratio debec perfici , dicis cap. vis. de Electionibus an m.
Ex his locis conficitur , Consecrationes Episcoporum , post tres menses, 1 Confirmatione numerandos , fieri debere, Anselmus Camiuar. lib. s. Dimia 1 o. Non tamen . sicut in ordinationibur. Clericorum , certa tempora sunt praefinita , t in quibus tantum phragi debeant Consecrationes Episcoporum. JPeraguntur vero a Metropolitano , aut saltem eius mandato, omnibus Comprouincialibus Episcopis conuocatis . vel saltem tribus, praesentibus . Sc reliquis consentientibus in scriptis D can. 4. or αConc. Niceni , de quibus supra , ubi de Elemonibus Episcoporum f.
quod ad Auanos , & infra tu. de Translatione ad cap. a. de EDλε- ne initio. Nee verb Suffraganei debent a Metropolitano contemni; . aliis Episcopis vocatis , Fulbertus epist. 18. 3 s. or 8 r. ad quarum intellectum adde quae habentur romo Φ. Historia Francorum pag. 387. fine, o, ct 4 ε. . Exquibus locis constat , Senonensis Metropoleos primum suffraganeum olim fuisse Carnotensem Episcopum, cumque absente Metropolitano , vel sede vacante. Metropolitani vices gessisse ; sicut eas Augustodunensis Episcopiis gerit , Lugdunensi Sede vacante. JQuin & aliquando , ut solamnior actus foret , finitimi Episcopi
inuitabantur d. can. 4. σ σ. Concili j Nicaeni r quos Latini omnes de Consecratione accipiunt ; quamuis quidam ex Graecis , eos ad Electionem referant.
Quod si nulli , vel pauetores Episcopi in in Prouincia supersint ,
ubi ordinandus est Episcopus , finitimi vocantur , can. F. Con cilii Sardicensis , πλ- έχωροι r ex quo canom vis. Dist Lxv. & ad eum Romani Correctores. In Concilii Constantinopolitani I. SP dira in sine, ἔμαροι. Confirmatur praeterea eleganti Epistola Sidonii I. lib. 7. σ canonibus ιρ. Antiocheni, I 2. Laodiceni , & Cartha
ginensis II'. in υulgatis, cano. Ir. Ferrandus Diaconus Carthaginen-ns num. 6. s. or 6. Porro haec Feriandi verba notanda , cum confirmatione Metro Atans , vel Primatis. Loquitur secundum consuetudinem Ecclesiae
suae , id est , Africanae r in qua Episcopus ordinatione antiquior, in singulis Prouinciis Metropolitani vice fungebatur , de appellab tur Primas , & primae Sedis Episcopus , vel senex ; idemque erat, qui in aliis Conciliis , atque Scriptoetibus Metropolitanus dicitur.
Ex quibus notandum , in Dibtota ε. Syricii scripta , Episcopis peria meam constitutιs , haec verba esse interpolata , ut extra conscientiam Sedis sepostolica , hoc est Primitιs r legendum , extra conmentiam Frimatss. Nempe usus est Pontifex Primatis verbo usitato Α- fricanis. Ferrandus loco citato, obscuritatis vitandae causa , a id dit , Metrvstitani, vel Primatu , eosque comparat: imo citat Eρι-
236쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. PΟΤ. 14 stolam dictam Syricii, ex Concilio Cellensi , vel Zellensi. Scilicet in illo Concilio Africae, suscepta est dicta Epistola Syrici j, SP comprobata ; & quae in ea decreta erant, inter canones dictae Synodi relatai fuisse omnia, probari potest ex Ferrando. Nec enim rechὸ inter se i positias Epistolas Summorum Pontificum nupec inserta fuit. Quinimo Innocentius I. qui quatuor annis tantum post Syricium vixit, in Epistola ad Victricιum Rothomagensem eap. I. ait simpliciter , extra conscientiam Metropolitans et quod & Concilio Arelatensi II. tempore sLeonis Magni circa an. 432. J habito can. s. Er 6. continetur: qui Leo editos a Conciliis, Vasione anno Christi 41. 6c Arausicae AEnno 447. congrcgatis , Canones sanciuit. J Eoque sensu vox Primatis accipienda est in ean. s. Dist. v. qui sumptus est ex can IE.
Concilii Carthaginensis II. sub ipsius Syricii Pontificatu habiti r quo
loco Gratianus , propter usum vulgarem , deceptus est. Primatem enim alium esse ibi putat a Metropolitano ς nempe ero eo , qui in plures Metropolitanos habet autoritatem. Ita enim lummam conficit can. 4. Cr s. Dist. Lxv Absque Primatis consensu Metropolitanus Episeopum non ordinet. In inscriptione Distinctionis dixcrat , consenties- re rimate. Quamvis' in illa Distinctione unicus can. 4. sententiam Gratiani iuuare videatur ; reliqui omnes impugnant. Sed dictus can. 4.
ad Consuetudinem 5: Privilegium Ecclesiae Romanae pertinet, cuius vices Thessalonicensis Episcopus, ad quem scribit Leo Papa dicto canone ratione suae Ecclesiae gerebat : ut ex pluribus ciusdem Leonis Epistulis , & aliis locis constat. Certum itaque maneat, in Episcopis constituendis, Metrotolitani praecipuam esse autoritatem , & irritas essc Episcoporum orianationes , quae absque eius consenua , & a paucioribus . quam tribus Episcopis fiunt. . , Excipit Ferrandus num. 5. Ecclesiam Romanam : quod ex diua Epistol i Syricii probat , Ac ex Ferrando supplendum. Nihil enii talc , in ea Epistola reperitur. Confirmatur tamen ex ordine Rom. ubi ab uno Ostiensi Episcopo consecrari Pontifex dicitur. Irrita est reliquorum Consecratio ab uno, vel duobus Episcopis facta et nesvalet consuetudo contraria contra canones , quos supra Letulimus.
Quam in rem noratu digna Anselmi Cantuariensis 'sata I 7. bb. 3. in qua reprobatur Hiberniae consuetudo , qua Episcopi , sine certo loco constituebantur ; B: ab uno Episcopo , sicut quilibet Premyteri ordinabantur. f Vide Topographiam Hibernia Sylvestri Giraldi parte
3. descriptionis Hibernia cap. 17.
Et hic nota ex cap. . de Dolo ct Contumacia, de ex Vrbani Di -bs, insertis initio ΕριDurum Iuonis , in prouincia dc in partibus
peragendam Consecrationem , . non Romae . Itemque aduCIte prse
uilegium Carthaginensis Ecclesiae , & Anglicanae in orchadas Insulas, Scottam & Hiberniam , ex notis ad epist. Anselmi I p. 5b. 3. ex iis , quae ad g. Iuonis epist. notauit Doctis. Iuretus. Ex quibus constat non passim hanc potestatem sibi vindicare debere Romanos Pontifices. J rconsecrationis autem formae & ceremoniae variae runt , pro Q
237쪽
suetudine locorum : necessario tamen desideratur manus Impositio,& Unctio tit. de facia rimone infra. f De Impositione manus, Vide Ignati j AntiochenI Homitiam de Laudibus remo r. erit. Paris p c. Joo snitio , Sc Doctis. Habertum ad Pontificale Ecet a GraecAE JDe Variis solemnibus , quae Consecrationem antecedunt , vel sequuntur, videndus ordo Romanus, ct Autores rituum simul editi ; quire Gallicanae Ecclesiae formam in Consecrando referunt. Obseruatio ne dignum , non tantum manus Ordinatorum, sed etiam Coiuicem
sacri in Evangeliorum, eapiti Consecrandi Episcopi imponi . Palladius in Dialogo desita Chus . cap. 1 Quod ideo fit, ut intelli-Dt Episcopus se , licet aliis imperet , Euangelio subesse , ut
it S Chrysostomus Sermone de uno Legi rure , tomo O. essitio. Pa- . pag lo. & ibi Fronto Ducaeiis in notis. Librum quoque Canonum.& Regulam Pastoralem Gregorii Consecrandis Episcopis a Metropolitano tradi consueuisse notat Hincmarus in Praefatione operis L v.
pitulorum pag. 4. 29 editionis in A. JMd altis tu, Ad Rotandum etiam locum corruptum Albini Flacci , in cap. qualia ut Bloridellis, et βρον, ordinetur in Romana Ecelsa , ita restituendum : Tunc senili. Psi μbot mqu ra eum , de quatuor Capi ulis canonicis ; hoe est Amsmoqvita, pro ancilla Deo saerata , pro quadrupedi ν, aut si cometem
habu/t ex alio viro, quod Graece dicitur δε ηυμ s. Quae quatuor capitula recte vocat canonica ; id est ex antiquis canonibus desumpta. Verba satis indicant, a Graecis petita : quorum hic est sensus. Inredi rogatur , utrum δεσυο rae; mascalis ; aut oo'. -ror bestiis , aut sanctimoniali, se commiscuerit; vel viduam duxerit. Ad veterem illum morem alludit Bonifacius Martyr , primus Archiepiscopus Mo-guntinus in F sota 19. ad Ethibaldum Regem a Meresorum in Aulia. Apud Graeos σ Romanos, quasi blaohem am Domino irroosset , qui
hoc reus sit; ut ρ oprie de hoc peecato, ante oriuna ronem interrogatus, si reus iuuentus Irirat , ut cum v lata 2 consecrata Domina Nouna con-ςμb-sset , ab omni gradu Dei Sacerdotij prohibetur. Deinde subiicit, . dirino m sterio altim abiicit, illud se ilicet peceatum; sic & alia tria
supra memorata , licet ante peracta paenitentia , recone batus sit Deo. Quare super illis quatuor capitulis Consecrandus purgare se iuramento tenebatur , nunquam fuisse inquinatum. Nec enim , ut es Bonifacius , poenituisse tussicit. Maior integritas in Episcopo desideratur. Albinus Flaccus loco eitato. Etsi de his inculpabatis imventur fusot , iurat Arehidra ouo super qua uor Euangelia ; deinde confirmars per corpus B. Petri, de his inculpabilem se fore. Partem Epistola Boni facii Iuo retulit parte VII. P. I 2'. in Decret . Consecrationis autem effectus hic est ; ut consequatui per eam
Episcopus ea, quae maioris inquisitionis discussionem exigunt, qu*Vulgo dicuntur esse ordinis i possit Clericos ordinare , Sanctimonia-ος , Vςlare, Benedicere Abbates, vel Abbatissas, Ecclesias, vel altaria
dedicare, conficere Chrisma , & alia quae notantur e p. 36. Cy a 3 I. hoc tit. or ean quamuis D st. Lxuto. Quae omnia tamen de-Dφgantur Archiepiscopo ante Pallii postulationem , & impetratio-ηςm , di Io F. r. quamuis ei comedatur , consecrandi Episcopi m
238쪽
atus demandare Suffraganeis. Huiusmodi quippe mandatum est Iurisdictionis , quam habet post Confirmationem : sed & Consecrationem simul cap. ii. hoe tit. ubi rectE Glossa Consecrationem Archiepiscopi desiderat. Nam ante Consecrationem non haberet potest tem huiusmodi, ut in eleganti Epigois Anselmi Cantuariensis, scripta Thoma Electo Eboracensi Archiepiscopo lib. I. Epist. I 9. quιμ non pertinet ad eum, dare , vel concedere alicui curam ansmarum , quam non dum acoepit. Acripit enim per Conferationem.
De Benedictione vero Abbatum , quae multum differt a Consecrationc Episcoporum, supra diximus, s ubi de Abbatum Elemonibuι. JQuibus addimus Epistolas 4s. 73. 2 78. Iuonis Carnotensis, ex quibus colligitur , in huiusmoaei benedictionibus Abbatum, non fera manus Impositionem , sed si scem orationem ; ct ea accepta , vel non a nepta, debetur a fratribus Abbati obiaientia : . e enim promotionem --batis facit spiscopatis Benedictio ; sed potius fratrum communis Electio. Quare in illis Disto is etiam excommunicati Episcopi Benedictio non
improbatur , cum eius omissio non noceat.
Quin & ante Benedictionem, Episcopus ab Abbate Professionem
obessientiae exigerc potest. Sumptus verb, & expensae in quae necessarib faciendae sunt ; ut praesciatur Praelatus vacanti Ecclesiae , vel Monasterio : non ex defuncti Praelati bonis, sed ipsius Ecclesiae viduatae reditibus soluuntur et nempe quia Ecclesiae ipsius negotium utiliter geritur cap. 4 s. hoc tit. HAetauus DE ELEcTIONVM Variis speciebus , Confirma D, Giscis. o tione, de Consecratione tractauimus , secundum Iuris Canonici vete- , phiis
xis , de noui regulas. Superest, quia in singulis articulis N partibus ibi, -- huius Tractatus, saepius fit mentio Cous emim , ct Pri' ugier m J Vr Zia iis Ese quaedam subitetamus breuiter de virisque. Statim in ipso Concilio hibis bis, Gis Nicaeno eauone 6. Patriarchalium sedium Consuetudinςs , & iura, Misisti., bis, seu praerogatiuae . in constituendis Episcopis ab antiquo rς p imis seras..hi
xandrum Antiochenum in Od. Can'num Ecclesila Roma. cap. s. ct s.ct c n. pen. Concilii Chalcedonensis et quibus tam iura Patriarchalium Sedium, quam Exarchorum , qui locum obtinent eorum , quos Primates vocamus , in constituendis δc ordinandis Episcopis, & regimine suarum Dioecesium , constituuntur : quorum prolixior explicatio est petenda ex doctissimis Commentariis , qui nuper de Suburbica-
Ex eodem fonte, id est Consuetudine antiqua flux, i , Ut non qui- Vide supra, dem contra, sed praeter ius commune , Primates in Occidente obedien- ubi de Misy, tiam, vel Consecrationem, aut utrumqae simul λi imb dc aliquando politanoram S Electionem Metropolitanorum. sibi vindicarint : Verbi gratia , in lecti bH in Gallia Lugdunensis Primas e, de quo praeter caeteros , Iuo Carnoten-li sis, Epstol. so. 6o 6 ct M T. In Anglia, Cantuariensis ; quam in remorant Anselmi Cantuariensis Epithia I p. is 2. t 13 ct lues. m. s. Ead- nactus historia Nouor. lib. ε .sub finem , pag. Io 2. 2 seq. iV Henrico I. .
239쪽
α iterum plenissimὶ pag. iis. 117. ct sq. Ex quibus colligitur, non
sine controuersia, Eboracensium Cantuarienses obtinuisse Primatum iquem deinde semper retinuisse, doctissimὸ probat Matthaeus Parherus
in I. parte Antiquitatum Britannica Ecclesia , s in viti Richarda insistro. Ex quibus constat. Iura Primatus, partim ex antiquitate Ciuiatarum, aut Ecesesiarum; partim verb ex specialibus Privilegiis Pomtificum , & Regum, vel Consuetudinibus antiquis, fuisse constituta. Specialibus .ctiam Privilegiis plurimae in Occidente Ecclesiae Cath drales exemptae sunt a Metropolitanis. Quod quidem, non simpliciater Iuri Patriarchico , sed potius plenitudini potestatis , quam in omnes Ecclesias Pontifex exercet , attribuendum est. Adhibendus est itamen consensus Imperatorum , & Regum , sine quibus haec omnia fi ri non debent. Vt redeamus ad autoritatemConsuetudinis antiquae in E Iectionibus : interesse possunt Electioni , vel eligi , qui iure communi excluduntur, di consuetudo ita ferat; verbi gratia, qui non sunt de Capitulo , vs collegio cap R de Consuetudine : itemque in eligendo Metropolitano, Suffraganeis exclusis , quibus Iure Communi competit Electio cap. o. Io. hoc tit. in 1. Colle Emone, .Cathedralis Ecclesiae Capitulo tantumius eligendi . competere potest ev. 4. or s. supra de Postviatione , ict c p. 33. hoc tit. quod tamen ius Comprouinciales Episcopos argis sibi tulerunt adimi. In eam rem notatu digna controuersia , inter Epincopos Comprouinciales Cantuariensis Episcopatus , & Priorem SMonachos sancti Augustini Cantuariensis quibus tandem , remotis Suffraganeis., causa cognita , Pontifices attribuerunt ius elisenda. Vnde frequentes rixae in Anglia. Vide Petrum Blesensem, Dr h. an Matthaeum Paris pax a os . ct aos. qui & Rescriptum Innocenti, III inserit. Sententiae huius rationem Innocentius I II. Priuilegio speci ii a Pontificibus concesso, de Consuetudini tribuit, Marinaeus Paris' g. ao6.1o7, ct , & ex Matthaeo Florilegus ad amnum Lis graui iis renouata est, post mortem Huberti Cantuariensis Archiepiscopi , in Electione Stephani de Langueton , de qua vide Gesta
Innocentij III. pag. 1 o. ct ParKerum in vita Batauini pag. r o. ct r I. In plerisque aliis Capitulis huius tit. Consuetudinum fiequens me lio a quarum aliae probantur, quae nempe addunt aliquid Canonibus& Iuri communi, nec obviant Canonibus e p. 18. I . L .σ 3I, aliae reprobantnr , nempe vel utilitati Ecclesiasticae , vel Canonibus co trarIae cap. I 8. 3 T. 16. hoc tit. σ cap. I. σ 8. de consuetudine. Priuilegia etiam specialia quaedam a Pontifice Romano , contra ius commune Electionum concesta sunt , ut supra diximus ; quae pendent a plenitudine potestatis: qua etiam autoritate derogant Concialiis. Atque ita , mixto iure , Electiones celebrantur: non tantum iure communi; sed etiam consuetudine, vel priuilegiis. Quin & aliquando cone urrunt ius commune, de Consuetudor itemque Privilegium , & Consuetudo ev. ao. a . iuncta antiqua, ct cap. 34. hoc tit. Consuetudo debet esse legitim E praescripta , nec obviare canonibus. Contra , Priuilegia saepe derogant iuri communis Disiligod by Corale
240쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. PoT. ut
nituntur gratia , & automate concedentis , qui , sicut dicitur dispensare contra canones cap. 4. 2 22. hoc tiri ita & priuilegia, contra ius. indulgere solet. Sicut autem eiusmodi derogationes , praesertim quae ad statum pi blicum Ecclesiae pertinent , qui potissimum in Praelatorum Electionibus consistit, non admittit Gallia , ut supra diximus; ita nec priuilegia, . nisi Regia automate, causa cognita , probata fuerint, & con
Notanda ver , consuetudo , de qua in eap. 3 . hoc tis. qua nempe Canonicorum Electio pertinet ad Capitulum solum, irrequisito Epit topo. Nam de iure communi, coniunctim pertinet ad Episcopum, de Capitulum. Vide Glossam ibidim. His, quae de potestate . Consuetudinis in Electionibus diximus , adde tib. is. Registra Innoc. III. Epistol. 1rs. 1s3. 134. 1ys. S E Qv aT v R , ut de Iure Regio tractemus . in Praelitorum Electio- De Iure Regionibus , Postulationibus , Transtatio albus : itemque in Episcopis, Me- in Electionibus. tropolitanis , vel Primatibus instituendis. Conquenter aliquid de Postulationiblu, In uestituris , & Regalibus addemus , quae cohaerent Electionibus. ω Translatio-De his enim frequens occurrit mentio in hoc tractata, tam in Decretis, ' bu . quam in Decretalibus. Pos TREM A quidem Concilia & Decretales concedunt tantum ,
Regibus assensum Electioni iam factae , non autem faciendae. Sed It ς' tW Pugnat cum iure communi veteri , quod multi Reges , imprimi, qnostri, perpetuo retinuerunt ; iure nouo Decretalium neglecto. Ad hunc Mactatum pertinent capp. Io. hoc tiri iuncta antiqua , t . 13. in V V k μ sin , Ao. 23. 28. 32- adhibitis semper antiquis Decretalibus , .ct 43i hoe Eu ιε' tit. quibus iunge cap. s. eodem tit. iis Collectione I. can. ra. oe ...dem iacione supra, ct c p. r. de Dolo Gr contumacia: itemque Distinct. 'g-M x x I I. O L x in I. in qua notandus Onon 21. ex Concilio Toletano
Ex his constat in Imperio, tam occidentali, quam Orientali, in De Aurelia vide Gallia, Anglia, Hibernia, Sicilia, de Hispania, maximam Imper to- ὰ e quod amriim, & Regum . in constituendis Episcopis potestatem fuisse : nec tam h .isI,ri, Ἀγpost factam demum Electionem , nudo illo munis fuisse contentos, A. , quem eis recentiora Concita, & Decretales relinquunt, quae nunqum Res,, Aisotia obtinuerunt in Gallia. , Nec in Anglia quidem, ab eo saltem tempo- I. . tate, quo Guillelmus primus, statu regni immutato, Gallicanas Leges obmbis & Iura intulit in Angliam, ut infra dicemus. Idem in Hungaria probat e p. 4. de Postulatione , & ipsius Hungariae Regis Epistola ad Alexandinum II L. quae extat inter alta Alexandri III. nuper edita in sine Narrationis Concordia, inter Alexandrum III. cr sedera m I. pag. I91. 2 I96.
Idem de Polonia , in Epistola 89. sisns I . Re Mi Innocentii III. DE Dania, in Translatione Absalonis in Lundensem Archiepiscopuin ede qua vide Saxonem Grammaticum lib. 13 sub sinem. Quibus ex locis eolligitur, astensum Electioni iam factae Pontifices tantum concessisse iante factam Electionem denegasse. Adde cap. I . hoc lat. Epistolas ror. stio . ob. 11. Registri Innocentii, quae ad Regnum Cypri pertinent; ia