장음표시 사용
211쪽
ooerum Agoba cli diserte ait, suo tempore
Pontificis electionem liberam fuisse , & abcque Imperatorum Consultu.
plicantur non tantum cap. 1. σ 6. hoc tis. sed etiam cap. r. infra Schismaticis; quibus benignitas , de Clementia Alexandri III. commendatur. Vide Gesta ipsus Alexandri III. ex Cod. Vaticavo M S. sne dicta Narrationis Concordia . inter Aoxandrum III ct Hideritv IS9. omninst. verum, ut add. cap. s. redeamus: in eo ius singulare constituitur , Cardinales tantum eligant Pontificem : ille vero legitimE Electus eseatur, quem duae partes elegerint ; quamuis olim , sicut in reliqelectionibus maior & sanior pars suinceret ean. Io. aes. Lxx1 Quod si quis a reliqua tertia parte Cardinalium electus, nomen Pontia ficis usurpet, ipse dc Electores excommunicantur , & deponuntur. R tionem iuris singularis affert: quia a nemine Pontificis Electio confitia mari potest, qui si quid dubium occurrat, definire possir: ideoque , , non sicut in reliquis Electionibus expectatur Confirmatio; sed statim electus Pontifex consecratur. Dicitur initio huius es. super Electione Pontificia praedece Grum Compluta mana i , qualia extant in can. I. DV . XXI I r. can. 2I 22.1μ.
3 3. in fine, 29. σsqq. quatuor Dist. L x ii I. σισυ Dist. xxxi x. 2 ι-- Aegistra Gregorii V II. ante Epistolas, quibus adde Epitomen Antoniν
Augustini , Bb. i. tit. s. Et quidem notandus maxime can. r. 'Ds. xxiix& lungendus cum can. I. σ 9. O .L x x I x. Sumptus est autem ex Concilio Lateranensi , in Basilica Constantiniana , siue Lateranensi Pa-eriarchio habito , praesidinte Nicolao II. Huius verb Decreti m minit Petrus Damiani , qui eo, tempore florebat , in disceptatione Synodalι , inter Regii Aduocatum, ct Ecelsa Defensorem e & verum& legitimum canonem agnoscit ipse Desenior Romanae Ecclesiae. Fiadem etiam faciunt omnia Gratiani erimplaria Quin & Innoce tium III. verba ipsius canonis referentem , infra inducemus e adeδut non rectἡ inspectus videatur illustrissimo C. Baronio. Iunge Asa d. Concilii Lateranensis , edita nuper a Binio , Ac quae in notis ex Baronio transcripsi, & Iuonem Parte V. cap. 79σsq. in cuius inscripti ne lege in constantiniana Ecclesia. Anton. August. Diri. I3. lib. a. de Emendat. Gratiani. Petrus Damiani Episola 2 o. lib. i. ct ii . lib. 3. Ex his omnibus colligimus , ab initio Pontificis Romani Electi nem, sicut & reliquorum Episcoporum , fuisse penes Clerum, Pop tum , & Imperatores. I Et quidem quodammodb Constantinus Imperator suas partes inte potuit in Electionibus Episcoporum , ut ex Eusebio constat lib. 3. do vita Constantini cap. 37. 38. s9. σ 6o. Sed & ipsorum Summorum Pontificum electiones, Imperatorum dc Magistratuum autoritate firmatas Historiarum monumenta declarant. Electionem Damasi Praetextatus , Praefectus Vrbi, aduersus Ursicinum , qua pollebar, potestate tutarus est, eiusque schisma repressit , ex Ammiano Marcellino lib. 27. Rufino ιδ. i. cap io. Baronio tomo 4. quibus adde Appendicem cod. I, oris pag. 86. ct 8 . Vbi subiicitur Imperat Gratiani rescriptum. Bonifaeij verb electionem ,.excluso Antipapa Eulalio , firmam esse iussit atque sanciuit Honorius Augustus. Symmachi Actuarium pag. 3ob. et seq. & Baronius ad an. Iy. -m. σ 3. De qua re Grati
212쪽
Quin Carolo Magno Adrianus I. liberam facultatem Pontificis constituendi dedit: cui tuti Ludovicus Pius renunciasse s quidem dicitur anno Christi gi . sed resumpsit ius suum decennio post, anno scilicet 8a . Quod etiam J iterum, transsato imperio ad Germanos, Leo VIII. Othoni I. concessit, Quae, quamuis & a Baronio, & aBinio, vel suspecta. vel falsa dicantur, & primum a Sigeberto conficta; apud Collectores tamen canonum, etiam Gratiano antiquiores, Adde Syno & saltem Sigeberto cocetaneos , reperiuntur. Et , quod notandum, dum Rauen- Romani Correctores , nihil contra illos canones notarunt. Otho I. nensem habita
liberam Electionem permisit: nec tamen sequentes Imperatores huius' tam suς Ioania modi donationem probauerunt, Vt colligitur ex Othonis III. Dccretos ne IX. quae exisquod ipse protulit in Electione Sylvestri, vocati ante Gerberti, quae ς tat tomo stat in De Distolarum ipsius, sub nomine antiquo Gerberti edicarum Concit. parte in quo & alia notatu digna continentur. Sequentes Imperatores libe- E & MasAtam Electionem reliquerunt : & tandem ipse Fridericus I. Vt constat ex nium in otia
Attis Alexandri III. de concordia inter Auxandrum III. O dictum Lis,mis Ia
derimm I. quae a Baronio primum publicata, postea nuper plenius edita fuerunt, ex Vaticanis Codic. in historia Concordia supra citata. Denique Alexander III. hoc noliro cap. s. ex Concilio Lateranensi,
ad solos Cardinales definiuit Electionem Pontificis pertinerer quod priamum inchoatum fuerat sub Innocentio II. sub quo Populus Rom.& Clerus omninb exclusus est ab Electione Pontificis: & ad solos Ca
dinales transsata est Electio; a quibus, mortuo Innocentio II. primum
celestinus II. reiectis suffragiis Populi , & Cleri creatus est , quod confirmatur dicta constitutione nostrά. Et haec omnia ex actis publicis, dc Sriptoribus illius aeui probauit doctissimus Onuffrius Panuinius intis ad vitas Innocentis II. Clementis III. ct Alexandri. iCommodius etiam visum fuit, Electionis Pontificum formam acc ratiorem praescribere , & Cardinales Electores arctius constringere, propter magna pericula, quae ex diutina vacatione Sedis, & Cardi natium discordia , saepids Ecclesiam tursaverant. Itaque in Concilio Lugdunensi Generali, lub Gregorio X. habito, primum dictum cap. hoc tit. confirmatum est y & praeterea introducta Conclauis forma, MElectionis solemnia subtilissimὸ definita in ean. i. dicti Concilii, eae quo sumptum est eap. 3. de Electionibus in VI. qui canon iterum cou- firmandus fuit, dc declarandus in eap. a. de E lectionibus in cumentinis, sumpto ex Concilio generali Uiennensi sub Gemente V. Posteliores enim Pontifices sensim recesserant ab obseruatione & forma , a Gregorio X. definita : ut constat ex notis doctissimi onuffiij ad mitas Gregorij X. Ioannis XXI. ct Clementis V. quibus in locis formam Creationis
hodiernae plenissime exponit: cui iunge doctam interpretationem Ioannis Andreae ad cap. 3. de Elect in vi. Notanda vero maxima potestas , quam Dominis locorum , ubi fit Electio Pontificis , Concilia tribuerunt : ut Cardinales includant, eos. que compellant in Electionem cons*ntire, & in numerum definitum con-Menire.
213쪽
Vt autem facilius id fiat, admittuntur sufflagia Cardinalium exconum-nicatorum, interdictorum, vel suspensorum : Itemque ut non tantum denumero Cardinalium possit assumi Pontifex ; sed etiam ex personis cuiuscunqG ordinis, & conditionis , etiam saecularis. 6 laicae. Praeterea non expectantur absentes Cardinales , post decem dies elapios. Quae
omnia aliter se habent in reliquis Electionibus: sed hoc casu , singulari
Hire sunt recepta, inm propter periculum diutinae vacationis sedis, tum propter summam autoritatem Elcchorum. Qua de re ita eleganter Inn centius III. in Sermone 3. in Consecratione Pontificis. Solet do carna- Vide infra, Vbi te coniugi γλου , quod est inter .virum re foeminam initiatum , rat m, oede ConsecraΠρ' consummatum : initiatum in desponsatioΗe , ratum in consensu, γυ-- ne in pr. er cΗ- tum in copular se ct se rituale coniugium, quod est inter EpiscF m , σωθ. g. pqrro, Ut Ecclesiam , Initiatum dicitur in Elestione, ratum in ConfirmatιφVe, γη-tite non covis' summatum in Consecratione. Illud autem coniugium, quod U' sponse i ta exim. de scipio loquitur Innocentius 2 cum hae mea sponsa ecntraxi , sm 4 fuit imitatum, O ratum ; quia Romanus Pont ex cum eligitur , confirm tur; ct cum eonfirmatur, eligitur. Nonne recolitis , quod de ipso cistis
3n canone, quoniam eis tus , sicut Papa verus, autoritatem obtiner regendi Romanam Ecclesiam , ponendι omnes facultates illius y Designat Innocentius III. Canonum peritissimus, can. I. Dist. x XIII. verba ipsa usurpat autor canonis Nicolaus II. in Concilio Lateran. ut supra probauimus. NVNC DE ABBAT vM, vel Priorum , & Abbatissarum Electi De Abbatum, nibus agendum ; ad quas pertinent, cirp. IC. I . I s. 23. 37. 8 T. 69.2Priorum,9-- II. hoc ist. In constituenciis huiusmodi perlonis, progressus iuris obser-batissarumEle uandus cst, qui fuit huiusmodi. rionibus. Primis Ecclesiae temporibus, Monastella, & Monachi , in omnibus erant subditi Episcopis, qui plenam, tam in personas, quam in bona Monasteriorum potestatem habebant. Abbates, Priores , Abbatissas instituebant; indignos remouebant, & emendabant Monachos & Montales, ean. 4. 8. Concilii Chalcedonensis r Septimae Synodi, can. 13. Cr
Paulatim vero, Regibus exigentibus & Principibus, vel aliis fundatoribus , coeperunt Monasteria eximi in Fundatione ipsa, ab Episcopis Di cetanis , causa cognita , & sepius ad id conuocato Concilio. Et quidem , in primis istis Exemptionibus libera Electio Abbatis Mon chis permittebatur, dc dispositio bonorum Monasterii. Elcctus tantum praesentandus crat Episcopo henedicendus, & installandus : & in in- stallatione Episcopo obedientiam promittebat solemniter . dc in scriptis, ut infra dicemus. In reliquis omnibus manebat integra atque illibara i uri sdictio 3c autoritas Episcopi, secundum dispositionem Iuris com
Postea a Pontifice Romano Exemptiones concedi solitae fuerunt, adhibito tamen Episcopi consensu. Notandum autem aliquando Episcopos specialiter expreuisse in Chariis Exemptionum, quaenam iura sibi potissimusti reseruarent. Exemplum insigne habemus, in Charta Fu
214쪽
AD LIBRU. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. 11s
dationis simi, & Exemptionis Monastcrij Andrensis ; cuius fit mentio in cap. 8. supra de Consuetudine. Charta extat apud Aubertum Miraeum, in in diplomatibus Belgicis lib. a. cap. as. his verbis. Electus autem, Episcopo Te anensi consecrandus praesentetur. a quo suscepta ben dimone,
ei d bitam promittat subiectionem k excommunicatos nostros , aut paenitentes m nrme recipsant ; OIeum cum Chrismate , a nobis , per se accipiant.
Procedente tempore, Pontifices soli, irrequisitis Episcopis, Exemptiones plurimas concesserunt , sub diuersa forma ; aliquando adeo prolixas Sc amplas, ut per omnia ab E scoporum iurisdictione & potestate soluerentur ε, easque non tantum in fundatione , sed etiam postea, clim libuisset. Qui autem pleni ssimum ius Exemptionis habent . in speciales Ecclesiae Romanae filios accepti dicuntur, & nullum Episcopum habere,
praeter Pontificem Romanturi cap. 4. de Piarochiis , or alienis Parochιαnis, in I. Collect. vulgo dicimus , immediate, sine ullo medio subu-
σι Pontifici: quod saepius aegre tulerunt Episcopi. Quam in rem insignis e ocus apud Glabrum Rodulphum tib . a. cap. 4. Itemque Vide querelas Cantuariensis Archiepiscopi, apud Petrum Blcsensem , Di S. ad Alexandrum III. Iuonis epist. 36. 2 193. aduersus Gosfridum Vindocinensem; Bcrnardum lib. I. de Consideratione ad Eugenium, O Epist. 4. a. ad Archiepiscopum Senonensem. Huiusmodi ver Abbates Episcopi vocare solcbant Aeephalos ; quorum aliqui professionem Obedientiae , quae debetur Episcopis , tam ab Abbatibus, quam Abbatissis, denegare solebant in Benedictione ; cu- De Benedictio- , ius prosessionis forma proponitur in cap. ne Dei Ecclesia, extra de Si- ne Abbatum in-monia. Omnino vide Goffiidi Uindocinensis Epist. 7. 2 27. ct notas fra, ubi de Cos- doctissimi Sirmondi: Petrum Cullensem Epist. I. Bb. 1. Et Antonium eratione 9 M- Augustinum, locis supra citatis. nedictione g. de
ra. Quod si eam denegent Episcopi absque causa, compelluntur autoritate regia; nullo dato vel accepto. Insigne exemplum apud Ordericum Uitalem lib. o.. . seu . Vido Autorem Libelli, de la psissance Ruale pag. 8. oe 49. Colligitur ex his , a longo tempore, Electiones Abbatum , & Abb tissarum , ab Episcopis ad Monachos & Monachas translatas fuisse; Confirmationem solam , vel Benedictionem Episcopo Dioecesino relictam et quod & probant, ean. f. a. 3. Ua xum. α β ιι. quibus iunge l. o. θ ή7. Cod. de Episcopis or Clericis, Novellas s. cap. vlt. Cr I 23. cap. 3 i. Ex quibus etiam constat, non habita ratione aetatis, seniores, sed probos , & exercitatos in monastica disciplina, esse eligendos. Quare qui in regula peritus non est , qui professiis non fuerit, qui
non eiusdem ordinis , si eligatur , electio nulla erit : etiam non ob stante contraria consuetudine, cap. 27. 37. 38. ct 49. hoc tit. cap. 28 de Elemonib. in VI.
In d. vero G. 37. hoc tit. pro Lexoviensi Abbate, lege Luxoviensi, Abbe de Lusseul, in Comitatu Burgundiae. Eiusdem cap. Verba haec sub Hean. 1 oobscura, Cum nullam spem , velpromissionem habens, ut Ab fες, 4ς' xxvi. O uti. beat monachari , cte. Recte versio Gallica vetus t Car il dein deuenir
215쪽
Infra ubi de Elemone pers rutimum F.
Moine , sans auσιν nulle esserance , ne promesse reine ' AbbLQuamuis autem huiusmodi persona non possint eligi; .causa ramen cognita , a superiore possunt postulari, cap. i s. hoc tit. Vel e Iam propter
utilitatem Ecclesiis Pontifex, super huiusmodi Electione dispensare potest, cap. 38. hoc rat.
Eligendus vero ex gremio Ecclesiae vacantis peti debet potissimum; non ex altero Monasterio, licet eiusdem ordinis ; nisi de consuetudine. Quibus iunge can. 3. 4. s. xvati. Istu'st. D. & omnino Epistolam. vlib. 14. Registra Innocenti IlI. o' notaι Electioni autem interesse debent Monachi, vel Sanctimoniales Monasteri j illius, in quo Superior desideratur; non vero alterius Monasterii: imo nec admittuntur, qui ex illo Monasterio in aliud Monasterium transierunt; quibus ne in transitu quidem licet hoc ius sibi recipere cap.
Laici penitus eXcluduntur ab Electione Praelatorum, non tantum in Ecclesiis Conventualibus vel Monasteriis, sed etiam in Collegiatis: &eis tantdm, licEt sint Patroni, assensus telinquitur Electioni iam factae, p. si . s6. hcerit. σ eu 21. de Iure Patronatur. Vbi illa veaba notanda. Nisi aliter de sua tu dict one obriueat s Patronus scilicet , id ςst, nisi in ipsa suntatione expresserit Patronus. dc conuenerit nomiΠa-ἀim , ut Electioni interesset ; vel etiam, quod amplias est , nisi ius praesentandi & nominandi Praelatum exceperit. Quod postea confirmabimus : prius enim huc pertinens , capitis sa oecies intelligenda
In Catalogo Coenobij cluniacensis, qui nuper a diligeritissimo viro, in Bibliotheca Clumacensi, bono publico editus est , inter Prioratus subditos immediatε Clumacensi . sub titulo de Prouinciis Araba σS xia, Prioratus memoratur sancti Pancrati j Leuuensis , Cicestrensia Dioecesis, in Anglia' ' a , ut in dicto Catalogo dicitur , de quinq esiliabus fecunda silia : ct videatur super hoe quadam Provisio facta per Abbatem Bertrandum anno ra 98. de dicto Prioratu; in qua institutastne Pra.
sancti Pancratij Leu ensis iurauit sibi plura r licet dicta Compositio hodie fit reuocata per Decretalem , Sacrosancta Ecclesia , de Electionibus in Authentico e et constat etiam , per Litteras Apostolicas, quas habemu . Et in Statutis eluciem Bertrandi pag 1681. Bibliotheca Cluniaccnsis, tertius locus inter Priores adsignatur Priori Leuuens , post Priorem Claustralem Cluniacensem pag. is sue. Eiusdem ad Generale Capitulum conuocati excusatio habetur in eadem Riblιotheca , scripta anno ras'. ubi se vocat Priorem sancti Pancratii de Leuues. imo de in quodam priuilegio concesso ab Honorio II. Petro Uenerabili, anno II 13. inter Prioratus subditos Abbati Cluniacensit , Cella sensti Pancratii de Leuues, oui aliquando praecise . Praeur da Lenues, appellatur, Thomas de Us- ungi sub Richardo II. pag. isost. Ex quibus testimoniis constat Compositionem, de qua hoc nistro cap. agitur, cuius est autor Gregorius IX'. multis annis post fundatum Monasterium, factam fuisse, una cum Patrono , nempe anno 1298. Fundatum enim fuisse a Guill ouvarenniae Comite in Prouincia Sussexta Cand nus in desi rioae En- annιca resert. vide Rogerum Houcdenum pag. 39o. A De. Unde in
216쪽
hoc cap. 1 I. comite de V rennia, legendum. Vetus verso Gallica , i is
Comta d, Varenne; id est, cum Comite , &c. Quare non pugnat cum H cap. nobis de Iure Patronatus. Et sanε, reiectis solutioni nus reliquorum Interpretum , vera videtur Goffredi sententia, quam ad hoc cap. 33. refert Ioannes Andreas: in Pralata Eleetione in Collegiatά, vel Conventuati Ecclesia , interesse , et habere ius δε fragis Patronum ρ vel etiam quod ma us est, Ius Nomιnationis, et Prasentationis Praelari; etiam Laι cum, Regem , seu Principem , aut quemBbeeatium i diammodo hoc ius fibι vindicet, ex vi priuilegij in fundatione eon essit. Quod ideb receptum , ut facilus Laici inuitarentur ad fundandas,& dotandas Ecclesias : cuius rei insigne habemus exemplum in Epist. v. lib. 13. et I 'E. lib. Is . RU Hi Innocenti j III. iuncto can. 4. xviii. M . ii. ibi: ρυrsionis domλιnus ρορ sierat. Nec multum ab ea sententia recedit Ostiensis , qui haec verba d eticap. nobis r de sua iuri imone, ita explicat , id est, PriuιIgis a Papaeaneesse: nassum enim alium ait tale priuilegium posse concedere. Itaque rutius est, utrumque coniungere, reseruationem primum in fundatione exprimere ; & postea confirmationem a Pontifice obtinere ; scutin dictis duabias Epistolis Innocenti j. Quamuis stricto Iure ex his, quae diximus , sufficiat expressio priuilegii in fundatione , comprobata a Dioecesiano ; sine cuius consensu notum est, Ecclesias , Monasteria, Beoratoria non posse construi. Posteaquam vero fundatae fuerunt Ecclesiae, & dotatae, non ampliusnpermittendum hoc priuilegium, etiam Patrono; nisi fortε super hoe, priuilegium speciale a Pontifice impetrauerit . ex sententia Ostiensis. . Quare Glossa ad hoc cap. si . male improbat generaliter Consuetudinem Bononiensium qua qui Patroni sunt , eligere dicuntur Praelatum in Cottigiata Eesesa , una cum Clericis: quod iure licet , s Patroni infundatione ius illud retinuerint. Aliud in Praebendis, Rectoriis, de Capellis, in quibus ius habet nominationis & praesentationis Patronus , ipso iure, ex fundatione; quamuis nec in continenia, nec ex interuallo, ius illud exceperit. Quod autem regulariter consensus Patroni Laici requiri dicitur post Electionem : ne inutilis sit assensus ; si dissentiandi justas causas habeat
Patronus , merito audietur contra Electionem : quae est sententia docti L. simi ostiensis ; cuius verba notanda. Ausa , si a Praxcipe temporali temporalia teneat, ct fu . ctus est, veι Infidelis; meratὸ audietur; sicut in ιIlustris Regis Anglia priuilegio continetur. Idem videtur. O si temporal a non teneat. f Adde Innocentium I v. in caep. seper bis dr accusiationibtis in in verbo excludatur. Ostiensem eod. tit. num. s. oc Ilionis Epist. 6 I. Ist. aliquorum, Episcoporum s cilicet, quιa cone sones Regum nondum eo cuti fuerant , Consecrationes distulisse , scilicet summos Pontifices. lunge n. Agatho ct Hy. Dist. L xii I. & infra, ubi de iure regio in Eledt,e--bias. J Quod ius commune est in Electionibus Episcoporum, & Abbatum : in quibus asscnsus Regius requiritur , post electionem sinam,
eap a . I 8. O 28. hoc tit Imo non tantum assensem, sed etiam consensum iure des Aerari . non autem abusue, contra quod dicitur in dieto capitulo 28. initio huius tractatus indicauimus, δc in fine pluribus confirmabimus.
217쪽
Supra tit. de Post latione initio g. definiri potest.
Vide infra ubi de Regis Anelia
Eligere autem non tantum Laici prohibentur : sed etiam Mc vel Clerici excommunicati, interdicti, vel suspensi, eligere ;post int, cap. I 6. et 3 8. hoc tu. Itemque Electiones contra priuilegia Ecclesiarum , vel formis fundatione Ecclesiae praescriptam factae, non valent cap. 27. hoc iAntiqua , et cap. 8. de Consuetudine. Notandum antem tam in Electionibus Episcoporum, quam Abbat non tantum assensum simplicem, scd consensum Regum nostrorum iteruenisse : imo saepe ab eis, facultatem eligendi petitam fuisse , tam ordinandis Monasteriis virorum, quam sceminarum e & ad hanc mare'
riam pertinent d. cap. II. et s6 hoc tit. de in cap. Io. in Antiqua haec ver ba notanda: quamquam Rex penitus insiciemr molentiam , & in cap. 34. ibi, Patriarcha, vel Prancus.
Idemque ius in Anglia feruatum, & a Guillelino Conquestore inductum diligenter notauit statim in Praefat. Historia sua, diligentissimus scriptor
Ead merus; δε Ioannes Saresberiensis Epist. 21 . in elemone Prioras Cantuariensis. Se in Epist. a61. ita Abbas quidam loquitur, se Abbatiam a Ro. Pont sice non habere, sed euram paucarum , de quibus non curabat, animarum : securtamque esse de temporalibus bonis ; quia ei Romanus Pontifex praedia auferre non poterat, qua ab alto flosidebat. Plura de ea re, in sine huius tit. ubi de Inusituras.
N a e T A N et v M de Ecclesiasticis Electionibus , sed etiam de Eleetione de Consecratione Imperatoris, in celebri cap. 34 hoc rit. S de Electione Senatorum Romanorum in M. i7. hoc tit. de Eletit. one in v
Vt autem intelligamus sententiam dicti cap. 3 . repetendum est factum ex historia. Mortuo Henrico V. Imperatore & Rege Siciliae, grauis inrer Electores orta est discordia. Alii Philippum, Fratrem Henrici, Du en Suauiae; alii contra Othonem, ex Saxoniae Ducibus ortum , elegerunt in Regem Romanorum. Ad controuersiam dirimendam Innocentius III. Legatos duos in Germaniam , Sutrinum Episcopum , natione Germanum, de Abbatem sancti Anastasii Cisterciensis Ordinis: quibus in mandatis dederat, ut de Electionis forma, Electorum personis, & de toro negotio diligenter inquirerent; quae deinde omnia fideliter Pontia fici insinuarent. Vnde notandum , quod & in hac Decretati Innocentius III. expressit, nullam iuri . tionem , de pol statem , Pontiscem dedisse Legatis sed tantum inquisit onem. Huius mandati fines cum egressus fuisset Sutrinus Episcopus, grauiter ab Innocentio III. punitus est , &in Monasterium detrusus , ut nominatam dicitur ita Gestis Innocentii in III. pag. 9. Electores vero Philippi tres legatos ad Innocentium mi serunt, qui nominantur in integra Deretati; quibus coram Pontifice auditis , de plena cognitione causae habita , improbata fuit Electio Philippi , propter rationes, quae sigillatim cnumerantur in hac De moti, scripta ad Berroidum Duem Zamgiae; qni conuentu habito Coloniae . a quibusdam Electoribus in Regem Romanorum clectus fuerat e cui tamen iuri renunciauit, & in gratiam rediit cum Philippo. Ad hune itaque Bertoldum s cribit Innocentius III. tentans eum dimouere a tuitione Philippi: ideoque eum absoluit a iuramento fidelitatis, uili
218쪽
litatis , quod praestiterat. Eo colore, ad obtinendum Imperium Philippo indigno iudicato , atque remoto 4 Poplisce , amplius Berroidus non videbatur teneri religione sacramenti, quod non ratione personae Philippi. sed ratione Regni praestiterat. Sed re vera nunquam Reges Jc Principes admiserunt hoc licere Pontilici. Tertius Otho, ut diximus, eligitur in Regem Romanorum Coloniis, at Coloniensi Archiepiscopo, Argentinensi, Sc quibusdam aliis Principibus, tam Ecclesiasticis, quam secularibus f qui aegre ferebant se in Electione Philippi fuisse conremptos. Electus est Otho anno Itys. cum adhuc in Anglii versaretur, pr urante & promouente huiusmodi Electionem Ricnudo I. Rege Angliae. Othonis avunculo. Post Electionem , uterque Aquisgranum . sedem Imperii festinaait. Prior urbem occupauit Philippus; ex qua subito pulsus ab Othone , qui in ea ab Adulpho Coloniensi Episcopo , rite & solenniter , maiorum more, in Regem Romanorum coronatus est . sicut in hac Decretati
Scissum itaque , Sc diuisum est imperium. Schisma pluribus annis durauit. Pars Principum Germaniae Philippum . Jc Gallia uniuersa: pars altera Germaniae, Anglia , & fer ε totum Belgium sequebanturothonem : imo dc ipse Innocentius III. Quare historici Ansliae , ScItaliae sunt propensiores in Othonem , ut constabit satis , si examinentur ea . quae scripserunt Rogerus Houedenus pag. 776. 794. Matthaeus Paris pag. 384 ct isti. st ex eo Matthaeus Uvestimonasteriensis pag. asa. O 263. quibus iunge omni n. Gesta Innocentii III. pag. v. ct io. ubi de enumerantur , qui vel partes Othonis, vel Philippi s cuti sunt. Contra plurima reperies , quae ad causam Philippi firma tam pertinent apud alios Scriptores, Rigordum in Gestis Philippi Amsψι pag. χoo. ao7. 1o'. maxime apud Abbatem Vrspergensem par. I 8. 319. Gr in vιta Henrici VI. Philippi, Cr Othonis IV. ubire nominatim istam Decretalem resert: non quidem ex Compilatione Deeretalinm Gregorij I X. qua hodie utimur ; sed ex antiqua collema Ia. dc eam diligcnter excutit. Vnde recentiores omnia sere exscripse-etunt, Trithemius in Chronico Hirsugiensi, & Cuspinianus. Remoto itaque Philippo , imb Ac excommunicato , coronatus est
Romae Otho, ab Innocentio III. anno Christi irio. eontra volunta--φρmum R. rem Phi/ippa Regis Francorum, pro maxima pane R ominis conι iacenia stie
ribus , ct multis de magnatibus Imperi1 non assentientibus a quae sunt D/βερο- verba Rigordi, in Gestis Philini Augusti ad annum ino. ωmpet. ἔσο. GrNec sero, sed statim Innocentium III. poenituit. Nam eodem anno I. - maxime contra Iuramentum, quod Innocentio solemniter, ut moris eli, in co-p g. I9 ' . oeronatione Otho praestiterat de tuenda Sc defendend, Ecclesia , cuius 397, Vbi de exspecialis Filius, de Advocatus appellari solet Imperator ; occupauit coimmiin catiO- non tantum patrimonium sancti Petri , sed etiam patrimonium Fri- Πς , Sderici Regis Siciliae , cuius tutor Innocentius fuerat a Matre consti c MU Alberi rutus. Quare ab Innocent. III. in Concilio Romae habito , anno Leodisiniis EpiDILIO. excommunicatus est, & depositus. copl. Postea, ut Rigordus loquitur, Alemania Earoues, mediante consilio
219쪽
ων. quem antea , adhuc patre uiuente , rnfantem bimum Principes Germania pene omnes , assumpserant in Regem Romanorum , ct ei Ade-titatem ι urauerant ; inter quos Philippus eius Patruus : cui propterea
periurium in hac Decretali vere obiicitur; quod & Glossa non ignorauit. Vide Abbatem Urspergensem in Henrico 'sub finem , maxime pag. 316. ct 31 . Rigordum de Gestis Phitrii, ad annum in o. or seqq. Chronicon P σtsisArens pag. ro Gr Gesta Innocenti j III. pag. 8 In hoc vero capitulo Celebri reprobat Electionem Philippi: non propter aliquod vitium Principum Germaniae eligentium, quibus ius eligendi competere agnoscit, & culpa caruisse in eligendo; sed .propter notoria impedimenta personae Philippi Electi , quae diligenter enumerat.
Primb, contempti multi fuerant ex Electoribus , ut supra attigimus. Deinde Philippus excommunicatus fuerat a Celestino praedecessore Innocentii, propter inuasionem & deuastationem , tam Apostolici parriinonii , quam Frideri et II. Cuius excommunicationis fit mentio iuGestis Innocenti j III pag. m oro .ct apud Vrspergensem lscas citatis, maxime Pag. 3ιν. Idem erat periurus ; quia , ut diximus , Contra fidem datam filio fratris Henrici, , se curauerat eligi. Praeterea , quod' additur in sntegra, Marcuardo , siue Marcualdo , cxcommunicato sae-pu,s a Pontifice , utebatur; & eum seuebat : quamuis & Pontificem,& pupillum Frideri cum opprimere conaretur , ipse licet beneficio Friderici ad summos honores prouectus , Vrspergensis in Henrico VI. oe Gesta Innocentii pag. Io. O sq. Postrem sim, quam rationem facit plurimi Innocentius III. ius Electionis periturum, ait, si ex unά oreadem domo, aliquis semper ad Imperium assumeretur e ira emm ferre, ut poti s ex succusione , quom ex electione deferretur. Certum autem erat Friderico I. Henricum successisse eius filium , cuius frater Philippus electus fuerat. Idem tamen ex post facto contigit. Nam deposito Othone, in eius Iocum substitutus est, atque Coronatus ab Inno incentio III: filius Henrici Fridericus II. non sine dissicultate ; quia
Innocentius pro leniem suam non amabit, ut ait Rigordus loco citato,
6c Vrspergensis pag. 3i p. qui Vrspergensis tamen plus aequo fauet Philippo. Edoctus nempὸ Innocentius iniuriis & vexationibus , quas
non tantum Ecclesiae, sed etiam uniuersae Italiae illa progenies intulerat , eam merito oderat. Quare stati in initio Pontincatus sui conaturationi Ciuitatum Italiae aduersus Germanos fauerat , quae inter se coniurauerant : tavd nullum in Imperatorem , or Regem ποῦ rrent, nisi quem Romauus Pontifex approbasset , pae. s. er 8. Gotorum Inno-ccntij. Enumeratis autem iniuriis acceptis a quatuor Imperatoribus ex illa domo, ideo Philippum reprobat , quod de genere Persecuto rum dicat eum progenitum. Additur icilla ratio in integra Decretali: quod Philippus non obi debuit, nec a quo debint, coronam ct vultionem accepit. Coronatus fuerat non Aquilicanis ; sed Moguntiae et nec a
Coloniensi Episcopo , sed a Tarantasiensi , Gesta Innilcen iij supris cratata, de Vrspergensis. Postea vero idem Philippus , reconciliatione facta cum Adulpho Coloniensi , iterum ab eo Aqui ranis corona tus est; Vide Chronicon Hirsaure se flet. ιIL'seqq. Idemque VIO ' pergenss in iit Philippi refert pag. 21.
220쪽
AD LIBRI . DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC POT iri
Rectissime autem ex hac Dec tali , & aliis authenticis scriptis. eam pertinentibus , contra vulgarem sententiam colligit Baronius Electorum numerum septenarium , post Innocentium III. inductum fuisse. Multo enis plures memorantur Electioni Philippi vel Othonis, interfuisse. Γν γHunc verb progressum Obseruat in eligendo Imperatore , omnes Imperii Magnates & Vassallos maiores fuisse adhibitos , siue Ger mani forent, siue alterius nationis. Primus Otho III & Gre orau, V. ambo Germani . ad solos Germanos ius cligendi transtulerunt nullo tamen certo numero Electarum definito et quem tandem conti cit, vel ab Innocentio I V. in Concilio Generali Lugdunensi, vel ab
Alexandro IV. ad septenarium numerum reductum , ex prelaxatione Principum , Atque eorum consent . vide eundem Baronium tomo io
38 .cts o. ad annum Ch*ι 996. in accuratissimά tructatione dὰ Electoribus, contra librum Matthue Flacci Illyrici, de Translatione Imperj ad Germanos. Sententiam Baronil de forma eligendi Imperato ris confirmat omnino Rogerius de Sueden , pag. 776. Zo Xo rex quibus locis constat, Omnes Alcmaniae Magnates Electioni Imperatoris interfuisse. Imb Rex Angliae , ut idem eseri , tanquam prae cipuum membrum Imperii , ad eligendum vocatus fuit, & Lecto; mistit: eoque procurante, quod indicauimus , Otho ex Electis corona tus fuit. Obseruare operae pretium est, quod Innocem ius III. adiicit nimis praecis E, de Transsatione Imperii a Graecis ad Germanos, omisisse Gaia Iorum mentionem: apud quos, & a ciuibus constitutum est Imperium in Occidente. Itemque quod ait, de summa potestate , in confirmanda , vel relicienda Electione , & de Depositione Imperatorum , & Absolutione a Iuramento Fidelitatis : quamuis confirmari videatur can. 4. alius, x V. χμυ. 6. O can. tibi duo, Disi xxx m. & re centioribus Decretatibus , maxime cap. I. de Iureiurando, in Clementinis. Galli enim, Germani , & plerique omnes , testimonia Pontia ficum , tanquam in propria causa refutarunt: dc sibi ius Electionis Germani vindicarunt ; sprcto aliquando Pontifice. Quae praecipua causa fuit reiiciendi Philippi, ut constat ex Epist. I. lib. Registri
Innocentij III. quam refert BZouius tomo I . ad annum 1 Is
Falsitanum va b , quod Glossa , & plerique Interpretcs Iuris Canonici notant ad hoc cap. omnes Reges Imperatori subesse. Si enim quosdam excipias, quorum Regna , tanquam Fcuda , ab initio subiecta fuerunt Imperio ; reliqui omnes , suo iure , & virtute propria nituntur , a Deo nullo mediante , nec Pontifice, nec Imperatore.
Quod quidem de Regno Galliae Interpretes Iuris Canonici , quaminuis addicti Decretalibus, agnouerunt. Eaque ratione potissimum confirmatur i, quia ipsum Impcrium a nostris Regibus fuit constitutum rquibus adempta parte, id est , Imperio ad Germanos transsato , reliquum saltem, iure optimo maximo retinuerunt, sicut pluribus authem