장음표시 사용
251쪽
AD LIBRI 1. DECRET. TIT. VI. DE FLECT. ET ELEC PΟΤ.
Ecclesam collatae , ad differentiam aliorum bonorum Ecclesiae. E dem speetat data Henrico V. Imperatori a Calixto II. Regalia per sceptrum Inuestiendi facultat, in refutatione Inuestiturarum facta ab eodem Henrico V. siue in Concordia inter ipsum dc Calixtum II. inita, quae habetur in fine Concilii generalis IX. sub Calixto II. vulgo Lateranensis 1. dicti. de qua supra, ubi de Inusituras. Adde Othonem
Frisingensem lib. a. de Gestis Friderici cap. I 2. JEadem forma, Sc figura verborum, Regalia sancti Petri vocantur, quaecunque libertate Imperatorum, Ac Regum; nostrorum maxime, Romano Pontifici concessa fuerunt. In hunc sensum Regalia accipiuntur in celebri epistola Friderici ad Adrianum . & in Compositione supra citata inter Henricum V. Imperatorem, Sc Callatum II. in formula iuramenti solemni a Gregorio VII. tradita , Ac ab omnibus Episcopis praestarida, his verbis. Papatum , Er Ragalia sani Petri, adiutor ero ad defendendum. Ita legendum videtur Antonio Augustino
in cap. 2 o. de Electione in I. Co 'lect. ex quo sumptum est cap. 4. extra de Iureiur. Confirmat aperte formula iuramenti ab Innoccntio
III. praescripta Trinouitano Archiepiscopo, quae extat in Gestis eruL. dem Innocentij pag. o. . In illa formula ita explicantur Regalia , f latius paulo , J honores , dignitates, Gr .rationes Apostolica Se , defen--m pro posse: In iuramento a Comite Hildebrandino praestito Innocentio III. in fine Iib. a. Registra: Papatum Romanum, or Regaliabe ti Petri, ct nominatim Monum altum, or quicquid aliud teneo dei sRegalibus Mirum itaque non est, cum Feuda possideant Episcopi , Ac reliqui Praelati ; D ratione bonorum . seruitium & obsequium compellantur praestare. Olim cogebantur & personaliter in bello interesse, cum hominibus suis r nisi iusta ex causa excusationem a Regibus impetraue- int ι Vt per vicariam personam huiusmodi muneribus defungantur: quod ius antiquissimum esse colligitur ex ramo 2. Libertatum Galliant. 39. num. 3. Ur a. & ex Notitia omnium Monasteriorum Galgia, o
Germansa. facta praecepto Ludovici Pii, qua continentur , quaenam Monasteria debeant Regi; vel simul Militiam, Dona , ct orationes; Vel Dona ct Orationes ; vel Orationes tantum. Notitiam illam edidit doctissimus Sirmondus in Notis ad tomum L. Concu. Gallia p.1. 68 .
notharius Tullensis Episcopus , qui eiusdem Ludovici Pij tempore scripsit in epistolis 14. ct aue. quas tomo 2. Scriptorum Historia nostra diligentissimus Du Chesne primus publicauit. s Adde Concilium ad Theudonis Villam sub filiis Ludovici Pij post obitum Ludovici eomo a.
Con l. Gallia pag. I . dc Capitularia Caroli Magni in voce Pontium Restauratio. J Idem seruitium praestitum Germanis Imperatoribus ab Episcopis, propter Regalia docebit Otho Frisingensis tib. 2. de Gestis Friderici I. cap. I L. Dubito reliquos Reges huiusmodi exempla secutos. Huc fortὸ allusit in inscriptionibus suarum epistolarum ad Henricum L Anselmus Cantuariensis humile seruitium , ct orati
nes. Denegabant enim hominium.
Reges verb nostros seudalia seruitia, etiam personalia in bello retinuiste. Historici nostri, de exteri confirmant. Extat insigne exem.
252쪽
i FR. FLORENTIS TRACTAT Vsplum Philippi Belluacensis Episcopi , sub Philippo Augusto , apud
Guillelmum Neu brigensem seb. s. cap. so. qui tamen insultat acerbius capto : sed Episcopum excusat satis Ius & Consiuetudo Feudorum , &natalium splendor. Extat de aliud notatu dignissimum, sub codcm Philippo Augusto apud Rigordum ad annum i 2o9. de Regalibus Aurelianensium Episcoporum , & Altisiodorensium Episcoporum , a
quibus emendara petebat Philippus Augustus , qu9d ab exercitu milites eorum defecissent : eo colore , quod se non tenera coulendrrent ire , vel mittere nisi quando Rex personaliter interesset. Consuetudine autem generati contra eos factente , atque nolentibus emencire , Ressit Da eorum confisi uit, Gr per brennium occupam t.
Notandum hoc aniplius. Innocentius III. saepius a dictis Episcopis interpellatus, noluit tamen Consuetudinibus, Iuribus Feudorum,& Regni derogare: adeo ut tandem coacti fuerint , antequam a Reg occupata Regalia per bienni iura recuperarent , cinendam Regi persoluere. Ad hanc insignem controuersiam pertinent multae Innocentii I II. Epimia, maxime 39. 2 o. ssa. Iosi. & Io7. J hb. I S. R gistri, & reliquae, quae ab Interprete notantur , quibus iunge tom3 2..
Lib Natum Ecclesiae Gallicana tu. 22. num. 2. GV Di. 3y. num. S. 6.
O T. Quibus ex locis 3 potissimum vero ex Epistolis 39. o. ct s 1. lib. 13. 5c ex Rigordi loco, explicatur postrema Regaliorum significatio , dcvsus eorum in Gallia. Nempe vacantibus Episcopalibus , non tan tum temporalia Episcopatuum , quae a Regibus concessa fuerunt. sed citam omnes omnino reditus occupari. Ita enim perite M secundum viam , Rigordus loco miato. Rex Regalia confiscauit ; scilicet ea tantum tempsyalia , qua ab eo feodabter tenebant: Decimas, O atia spiritualia , eis in pace dimittens , dcc. Innuit satis hoc loco , Deci mas, atque alia spiritualia, Regalium nomine generalito comprehendi in vacantibus Episcopalibus. Innocentius similiter epistota o. Illud forte, eum Sedem Episeopalem vacare contingit, flara tantummodo consueuite ortuno, non solummodo damotri verumetiam Decimas, ct oblationes, or alia qua inuenis, facis omnino fasiri, O in quibusdam E . aesiis confers prabendas vaca res.
Notandum quod utroque loco dicitur nominatim de Decimis,cuertere omnind contrariam Ruetaei opinionem , quae recte postremis Senatus Decretis improbata est. Choppinus Monast. δεώ. 2. tit. 3. um. 6. ct tib. 2. de Domav. tu. s. an. H. Itemque probatur manifestε ex dictis epistolis Ius Galliae , quo Reges nostri manus iniectione in habent , & rei controuersae occupationem, ipsio iure , lite pendente; nec aduersus eos locum habere iura de restitutione spoliatorum et leRO1 plaide main gam e. Praeterea nullos alios Iudices agnoscere Reges nostros, quam P Dum Curiam. Quae iura cum dictis epistolis Innocentius impugna- is rei ab initio; cedere tamen coactus est, postquam de re tota certior.
Vide quae su- Antiquitatem autem Regalium , praesertim vacantibus Praelaturis,pra de Hiber- ωnfirmant e p. 23. hoc tit. Iuncta antiqua quae ad Hiberniam perti-
253쪽
t ct 41. cap. suncta etiam antiqua, quod ad Galliam, ubi mentio nia addidimur, m. sicut Min ea . a. de Concest Prab. dein p. de his sua ubi de Investiis fi-i a major, parre Cap. in 3. Guect. a Raymundo detracta Bit Qui- tinis in fine. us addere Iicet Rescriptum quoddam Innocentii II I. Tom. 1. Lsber- ΑMe tu. 3. in quo Ius Collationum Praebendarum, siser his de ae Eeelesin Laudunensi vacante, dicitur pertinere ad Regem , secundum cusationi s, MI , --σ approbatam c. Metudinem. Idemque in f Λnglia J apemssi Igneum in re-z I mitta. s. d. tisre Patronatui in 1. Coructisηe. Quare, ut rem pπιιιτ notissimam,antiqui Inte reces ad eamnem Imperium Ist. x notaverum micti vero eap. s. de iure PMrεκώμι autor Alexander III. cuius C. DIDnμη- ω inoore in Antia idem sus obtinebat. Apud Matthaeum Paris inter pag. 16D num. xvi. Capιinia libertatum, recognitarum Clarendoniae sub Henrico 31 s. pag. Iras Christi it 6 . hoc caput inseritur. Cum vacaverit Arehιeri Ιε .sy'ν. loatis .el Abbatia. ιιι Primum ἰ in Dominio Regis elle Vide AE./ ei.ia maisu ipsim , ct inde pcrcipiet omnes redit in oe exitus, sicut Maistre in tra- '' inditus sis., Quod Ius in Anglia ccepisse sub Guillelmo II. ctatu de Rua-
Guillelmi patris Conquaesto is tempore , psu deces m piscopi, via fine. Mi νιε omnes red Pus ικι ure custodiebantur ,subsιtuendo Pa , re- V ile SuppIe-Muandi. Successores tamen Guillelmi II .constanti lime, sicut fieri amat. -Mι- bl M- Regalium jura conserearum. t Adde μ' riseriptum thaei Paras μab Alexandro III. Thomae Cantuariensi,acerrimo Regalium & smalium 19'. & dete- ο okς - . -f-iete, ad illud υρ. de ad eap. r. ut ισε rem Phyikpp ζ,2 i 'ri , it Molinaeus de Iure Regalium apud Gallos nostros J I V. Constitu Ighm ius Huneariae Reges sibi vindicata confirmat diploma suprὲ tionem de Re- losius Regis ad Alexindrum III. Hoc amplius mobilia Epi- galibus annIseo rum ab intestato decedentium Reges Hungariae sibi vindicare fo- 13o1. ubi de
Ax. lib. I . registra Innocentii III. modo utend1 In Gallia non tantam Reses, sed etiam aliqui ex Ducibus &Comitibus, Mendi,&c-immam Provinciis Episcopatus erant positi. Idem ius praesumebant, servandi bon
pul-ribus certis Ecclesiis ab initio remime, tandem in desuetudinem bi runt tanquam Canonibus & aequitati contrariae. Iumerum ve-I e,mmuni Canonico , non tantsim bona intestatorum Episcopin τtaneorum , sed eti m vacante Ecclesia redILus omnes servandi erant suecelibri e . as. Concit. Chalcedonensis, quem Grati rius retulit LXXV. can. iano iam simiam, plenius n. - . 6.δc a. 8, x I r. 1. qui ad explicationem & confirmationem reais. It pertinent a Q ibus locis omnimodo direptiones mobilium defuncti Praelati ab intestato, non tantlim Laicis, sed etiam Epycopis, Capitulis & Clericis interdicuntur ; non obstantibus criuscunis
idem jus iterum renovandum tuit cap. o. hoc th. in . . d. SI ctionibus su Clementiusso ...
254쪽
Plurim lim ab illa corruptela differunt Regalium jura , vacantibum Ecclesiis, Regibus & Principibus competentia , summis rationibum munita, quas supra exposuimus et ideoque saepius Pontifices Roma- . nos probasse ostendimus , & tandem generaliter in Coucilio generali Lugdunensi sub Gregorio X. confirmata fuerunt cap. generati ix de Elentioniblia in v I. Hujus Gregorii duas speciales Constitutiones habemus, quibus Regum nostrorum Regalia comprobavit , in Tomo a
Libertatum Ecclesia Gallicana cast. I 6. num. I 8. oe Is .
Hactenus per multa saecula, jura Regalium intacta de integra Reges nostri retinuerant, etiam in Collatione Beneficiorum et donec Bonifa- eius V II L infensus Philippo .Pulchro, Regalia , praesertim cIrca.
Collationes Beneficiorum, irrito licet conatu, revocare tentavit. Cu-jus contentionis occasione rapta, utrinque vehementer de Iuris Rega siorum originibus &causis certatum est.
Controversiae insignis A cta nuper edita fuerunt, cura &studio D Vigor in Magno Consilio Senatoris , j ex quibus quaedam adscribuntur ad dictum cap. I s. in veteri editione iurιs Canonici Parisiens annuasio. unde in quasdam alias postea derivata : quae tamen in antiquioribus. editionibus , maximὸ extra Galliam , imo & in editione Molinaei, desiderantur. Qirare imputandum nihil Romanis Correctoribus. In dicto cap. i 3. Glosia indictione, Regalia k quae tribuitur Ioanni Andreae, manca est. Omittit enim veram in illo Capitulo Re-galiorum significationem. Sic restituenda ex Archidiaconi integris
Commentariis, quem Joannes Andreas sequitur. Dic Regalia , id est
qua capsunt Reges, vacante Ecclesa , ur paret in Francia Regno erAnglia. illic vocantur Regalia, iura Regi in eqviibusdam ferie-sis vacantibus compeιentia 3 quib- de Pralato ordinatis, illa percipiunt. Praelatι, ct non Rex. Quae postrema explicatio vera : omissa tamen in; d. cap. I 3. Reliqua alio pertinent se Adde cap. hoe eonsultissimo de Rebus Ecclesia non alien. in v I, cujus a utor idem Gregorius X. Spe-culator lib. 4. x3r. ne sede ταμηιο : f quod quidem postea frustra B ni facius V I l I. infirmare tenzavit, praecipue quod ad Collationes per ptinet, sicut consta. ex ιιbro Actorμm ιnter Bonifaciam ct Philippum
Pulchrum. Jobservandum simn diverso longe jure quam Regaliorum dis lic Et quidam confundant male θ nempe jure fundationis f lege dicti
in fundatione, J Regibni re Principi ε Patronis, non autem Patronis privatis, competere plenum jus conferendi Dignitates & Prae bendas in Ecclesia Collegiata. v. g. in omnibus Sanctis Capellis reis giis, J inconsulto etiam Episcopo : cujus juris mentio fit in cap. s. . de Coissuetudine in AntiqMa, s quam vide. Pertinet vero ad Eccle
sim sancti Petri de Curia Cenomanensis. Glossa ad Can. Imperium , Dist. x. math de Deca natu Andegavensi intelligit, cujus errorem re- , liqui sequuntur Interpretes.. Vide Selvam de Beneficiis parte a. nmin
255쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. POT. 16 Γιlretus, non simpliciter ius praesentandi f& nominandi; J sed ple
num ius confercndi significat e quibus iunge cap. 4o. de testibus oecap. 9. de r. nunctatione. Quo iure hodie nostri Reges utuntur. I Vide Igneum in repetitione ad F. non ab is F. Ad. S. C. Syllan. num. 334. Os q. 2 num. 383. ct seq. Coquillium ad Muernensis Consuetudinu amti iam ueg.& Mareschai Hum de Iuribus honorificispag. a I JQuin & in huiusmodi Collationibus, ius piaeuentionis . dc Regu- Vide Molitae Cancellariae cessant; nisi quatenus illa noua Iura congruunt cum naeum ad Pax iure antiquo , & cum ratione. - sien. Con et
Qusd ad Electiones vero pertinet ἰ paulatim , dc per partes iuri dinis art. a. communi derosatum fuit. συμ I. n m. Primo Populis omne ius ademptum suffragij . & Regibus solis asi io. ii. O IE. sensus a Pontificibus , post Electionem factam relictus , ut di
Postea, Ius Cleri valde imminutum, per reseruationes, quae primbquidem in casu vacationis in Curia irrepserunt, ex antiqua Consuetudine : quam etiamnum hodie sibi Ponrifices vendicant , non expectato assensu Regio : sed frustras nostris Regibus ius suum acriter retincntibus. JHuiusmodi vero reseruationum in singulari casu vacationis in Curia, Praeter ea, quae diximus, extant Constitutiones Clementis I U. & supra Gregorij x. in ca . r. σ3 de Praebendis in v I. quas per interpretationem p*g si
extendit Bonifacius VIII. cap. L . eodem tit & Ioannes 21. cap. 4. de Electione in E xtra gantibus communibus.
Ad alios casus idem Ioannes XXIL Ec Benedimas XII. reseruationes produxerunt cap. 4. execrabilη , ct cap. 4. ad reeimen de Praebendis in Extra gantibus communibus , quae a sequentibus Pontificibus receptae stiner eisque primum locum, inter Regulas Cancellariae dederunt. I Paulatim etiam specialis alicuius Ecclasiae Cathedralis
prouisionem sibi reseruare caeperunt , etiam ex quavis causa , ut i quitur Bonifacius VIII. in cap. t s. de Electione in vi. J Postremo generaliter omnium Cathedralium Ecclesiarum , & Monasteriorum Dignitates sibi reservarunt x. 3. ct 4. R gula Cancellana in antι- quis, s quarum in Gallia nulla unquam fuit autoritas. JConcilio vero Basileensi Sumne ra. 2 23- huiusmodi nouae reseru tiones sublatae sunt, & Elechionum ius commune restitutu in . In Gallia ius Electionum semper retentum fuisse , supra docuimus :nec unquam nouae illae Constitutiones, vel Reseruationes locum habuerunt. Quin etiam in Pragmaticam Sanctionem transsata fuerunt Decreta Concilij Basileenfis : & secundum Pragmaticam ordinationes Ecclesiarum per plures annos fὶctae , eligendi facultate prius a
Regibus impetrata, i mo a. Libertμtum Ecclesa Gallicana tat. Is .nMn. I . OID .ct rit. 1 F. num. 19. ct seqq. JPragmaticam saepius euertere conati fuerunt Pontifices ea . r. de eug.t ct Paee is Extrauag. commvn. Τandem perfecit Iulius II.m Concilio Lateranensi nouissimo: cui eodem tempore Concilium Pisanum.oppositum. Vnde natae graues controuersae inter Pontifices dc Reges nostros , qui strenue , & diu ius furun asseruerunt,
256쪽
tam ordiustion bus, quam Decretis summi Senatus; quae commodius repetes ex tomo 2. Lbertat. Ecelsa GaIlicana Mi. 33. num. io. 9II. er rit. Is . num. 39. 6O. 6I 62. σ seq. Consule excipia ex Oratione
Prudentissimi viri Ioannis Itinenalis des Vrsns in Noto ad Historiam
Corruptelas de His litibus finis impositus per Concordata inter Leonem X. δcf. udes , quae Franciscum I. plenitudine potestatis Regiae tandem recepta ; non in cluctioni- habita ratione contradictionum , potestationum , dc appellationum bus a Ciero & ad futurum Concilium. Notandum tamen in eap. q. de Ordine SefPopulo tole- sone as. Concili) Tridentini manifeste derogari Concordatis , ibi, sinebant frequen- ea sit irrita ' ordinatio. Contrarium enim in Concordatis manifeste e rari , eleganter primitur in tit. de El. monibus in fine . decernentes Electiones , contra describit S. praem ssa attentatas, nulla, Omaeabdas existere Quod quidem praeiudicium Chrysostomus Rcgiis Nominationibus illatum pluribus prolequitur Molmaus in Lb. 3. de Sacem consultat. super Concilio Tridcnimo m-. 34. 33. O seqq.
Quare non male hodie uni tantum Regi Sc Pontifici Electio permittitur.' Poterit tamen commodius hic locus Concilij explicari, si Petri Gregorii Tolos ni responsionem ad Molinaeum consulas , & excutias diligenter. Quinimo Ius vetns , etiam post Concordata , in Aurelianensi MCommis reuocatum fuit arti c. δ. f secundum Nouellas stiniani: queruarticulum J illustrant valde ea, quae supra notauimus f ex dictis N uelos pag. iI6. j dc cap. i 4 de Elemone: & quae doctissitnus Haber tu, notat ac Pontificale Ecclesia Graecae pag. 482. ct seqq. JUide eundem Postremo in Patriarchae Constantinop. Electione , de qua in eap. o. Habertum ad hoc tit. ctiam ante Constantinopolim a Gallis de Venetis expugna Pontificale E iam, similis Consuetudo inualuerat: & retenta est , post cxpulsos ac Isa Graea Graecis Gallos & Venetos. Itemque ab Imperatoribus Constantinopp.rre. so. 2 ius tradendi Baculi pastoralis Vsurpatum et Διει ιυ,ν , Baculum, siue pluribus seqq. Ferulam pastoralem vocant. Imperator electum Patriarcham in posimaxime. ρου. sessionem inducebat, dato Pedo pastorali. Vide Codinum Curopola- o. 83. tam c p. 2O. Πικὶ προβλη- 1 χωτονόα - άν - , 6 cm seqq. ἄλλων Παγιαρ ι τε, ψ E-σώ-ν. Pluribus eruditε confirmat in Commenta - sαMs, prae-rro ad Odinum Iacobus Greis crus; qui S rectE, , distinguit a pono , prae- χ-πνiυ , quae illo loco significat Consecrationem. Nam ab Episcopo scio. Differen- Heracleae , ' cui olim suberat Episcopus Constantinopolitanus consetiam inter crari solet Constantinop. Patriarcha : praecedente tamen προβλώοι-Sλιχν de solcmni Imperatoris, per traditionem Baculi pastoralis, ' cum hac se
ibidem Haber- i3Mim solemne in , qua publicὰ iterum confirmazur Electio , appellaturius par. 492. vel J, id est, Electus tantum. Vide ibi Gleiserum. seq. Idem in reliquis Patriarchis. - Vide Philostor et ii hist. Db. s. cap. Io. dc in Diss nationibus pag. 382. V ide quae in Pont e. Ecel. Graeca ad ritum Electionum idem Habertus scripsit. ν vide quae notauit idem Habertus ad d Pontificale pag. 34. oe 31. Addamus
257쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VI. DE ELECT. ET ELEC. 'ΟΥ. t gy
Addamus locum Antiqui Scriptoris , relatum a doctissi. Bongarsio in praefatione ad Gesta Dei per Francoi. Agebatur de Electione Patriarchae Hierosolymitani et I ω morem uniuersis Orientis, ait, Regi
nominatos duos fuisse , Guillelm ' Drtum, ct Heraclium quendam :qui postremus , a Rege probatus , & praelatus Guillelmo. Quae omnia conueniunt optime cum his quae supra de Electionibus , & Inuessituris disseruimus, s Quaeritur quaenam sint beniacia Vere electiva , & quaenam elec- ABeficiistiua & collativa simul. Quae quaestio tractatur ad cap. r. ne pro dcfec- Etimui, Otu, de ad cap. 4δ. quia propt/r hoc tit. maxime Vero ad cv. qsem sit Colias uis se ε. eod. tit. 1n v I. quod carint, sumprum est ex Concilio gςnerali Lug- δε hiis, disse dunensi sub Gregorio X. Et quidem passim aiunt Interpretes, electiva rotia oririne. vere dici ea beneficia, quorum vacatione adueniente dicitur Ecclesia viduata sponso, quales sunt non tantum Episcopatus, sed etiam Decaniae dc Praepositurae, siue primae Dignitates Ecclesiarum , seu Cathedralium, seu Collegiararum , seu Conventualium, in quarum Electionibus supra dicta capstμla 4 I. O 42. de Electione ct cap. quam 'seruari debent. In reliquis vero Dignitatibus inferioribus dictarum E
clesiarum non tanta requiritur solemnitas; nec in his confirmatio requiritur , nec forma dicti cv. 'πιμ propter. Quamuis enim per Electionem minus solemnem conferri aliquando soleant; Collativae tamen
potius, vel Electivae & Collativae simul dicuntur. Et hanc distinctionem ex mente dictorum cap. 41. ct 42. primus induxit Innocentius IV.
initio d.cap. quia propter Et merito. Illud quippe beneficium, vel Dignitas, ad cuius electionem simplicem, seu nominationem quis assumitur sine solemnitate , seu confirmatione Superioris, non debet dici propriε electivum . sed potius collatiuum 3 cum in talibus per electionem minus solemnem ius plenissimum quaeratur. Vide Decimnes Rota antiqua in titi de Euctioni, s pag. 367. & in nouis eod. nn pag. .ue g. ct seqq. Glos. Pragmatica sanctionis tit. de Elent. in verbo pro qu eumque Praelato; & atertius in d. xit. 6. quibus . ibi. Collegiatis Feci sis: ubi ait, istas tantum inferiores Dignitates, & praebendas , quae sunt electivae & collativae , Nominationibus de Graduatis esse obnoxias ; in
primariis autem Dignitatibus & vere electivis ius Graduatorum cessare Ita enim intelligit ea verba Dignitatibus electivis in d. s. quibus. In liri' vero de ciliationibus β. in Dignitatibus restringit ea verba, in Di nita tibus electivis, quae de Graduatis loquuntur. In his enim liberam manere electioncm voluit Pragmatica. Et certe illa verba, Dignitatibus Electitiis.
secundiim titulum de Collationibus , sub quo ponuntur , explicanda sunt de Electivis δc Collativis simul ; in quibus tantum Dignitatibus, i ferioribus scilicet, de Praebendis locum habet Nominatio, Gussa Pragm
Postea in concordatis omnis dubitationis tollendae causa , Electi --m verbum stibiatum est in tit. de Collationibus praefatique ordinarij,& notat Probus ad Pragmaticam dicto loco ; ubi in additionibus Eeclesiae Gallicanae ad Concilium Basilcense in d. tit. de Collatio. g. item placuit, etiam Dignitatum electivarum omissa est mentio. Rebusis in , Coiscord. tit. de Regia ad Pralaturuι Nominat. vcrbo, vere elentιuis, M
258쪽
in Praxi de Electione, ubi sic loquitur. Altera est electio, qua Mn ex git formationem , sed Canonici, vel aby eligendo conferunt: or haemiam Collationis habet. Quod ex Glossa Pragmaticae sumpsit tit. d. Eleetione g. sed quod per Electiones. Vide eundem Rebussiim pleni ui in eam sententiam in Concord. tit. de Collatronabus g. Praefatique Οὐ- νθ in versiculo , omnium Dignitatum; ubi de Collationibus omnium Dignitatum , id est Collativarum, vel Electivarum dc Collatiliarum simul, Me quibus tantam agitur eo titulo; cum de vere electi uis actum stetit. de Regia ad Praelaturas nominatione. Quod Sc idem Raebusis eo firmat ad d. s. Praefatique ordinarii, verbo Dignitates. Obserua praeterea praeuentiones & mandata Apostolica habere locum, sicut Ec resignati nes, in Dignitatibus non verE Electi uis, v. g. in maioribus post Pomtificales ex Concordatis. F. per praemissa tit. de Regia ad Praelat. Nomanat.&ibi Rebuta. Nec contra Papam conqueri possunt Electores : quod decretis Curiae firmatum, Rebussus ibid. & Choppinus tib. 1. de sacra Pol tia tis. 2. Legato tamen Apostolico idem non conceditur, sosoli Pontifici eap. 4. deae Frua a art. 63. oe seqq,
soli Pontifici cap. 4. de leto Legati . Pithoeus Libertatum Ecclesia GaI-
259쪽
toti a RE et hic Titulus cum praecedentibus. Trac- tat generaliter de T Utatione Episcoporam, vel con
isecratorum; vel electorum, er confirmatorum tantum,
' nondum tamen consecratorum : de quibus specialiter statim in duobus primis capp. huius tin agitur. In ω - κ rituIis praecedentibus de Postulationibus , or de Ele tune saepius mentio sit Transsationis , ut attigimus in tit. de Fostula tionibus e item in tit. de Electione saepe occurrit mentio Transsati num cap. 2. 4. ct 13. quod desumptum est cx epistola i . libri s. R gistri Innocentij III. nondum editiri in qua iura Τransationum, his Verbis exponuntur. Nobilem virum , Philippum Ducem Suausa --nearis, ut se predicto Archiepiscopo non opponat, quominus Moguntinam Ecclesiam, tam in spiritualibus, quam in temporalibus salubriter v leat gubernare et alioquin cum nullus Princeps Episcoporum Transations se unqμam prasumpserit immiscere , Ecclesiasticam libertatem in hoe, or Sedis Apostobca dignitatem , qua a Praedecessoribus nostris ad nos hac senus emanauit, nullatenus patiemur infringi : qua de re infra vid
Quin & aliquando concurrunt simul Postulatio , & Electio , α Transsatio, ut in eleganti specie cap. 4o. de Electionibus; quam post
inplicationem eapitulorum huius tit. subiiciemus . . Hunc vero ordinem sequemnr. Incipiemus a iure veteri. Progre sum , & immutationem subdemus. Desinemus in explicatione V1us, tam Gallicanae, quam aliarum quarumdam Ecclesiarum.
AD TRANs LATIONE s. & mutationes Sedium, pertinent m origo , se pro-tiqui canones multi. Sed primus omnium occurrit V. Concilij fressus Trans Nicaeni, cuius t sententiam explicat factum ' egregium Eusebis Pam- Iatiouum,in E phili Caesareae Episcopi , qui noluit transferri Antiochiam , licet R elsa occiden Populo peteretur, dc Imperatoris Constantini , & Episcoporum gra- talis Orientali. tia niteretur. Obiecit scilicet dictum can. I s. Concilii Nicaeni, in Con- De quo videcilio quodam Antiochiae celcbrato, paulo post Concilium N,camum, acta & episto ante aliud Concilium ibidem celebratum , quod vulgo E U- las Constant vellatur . & ante Sardicense , Sozom. ob. a. mp. 13, ThςOdoret ni bb. s. de eiuιλ ' . Υ is
260쪽
u γ cv. F7.18. tib. 1. eap. 11. Niceph. lib. 8. cap. s. sub finem. In eo priori Conciass. σεο- l. o Antiocheno cum praeualerent Miani . Eustathius Antiochenus Episcopus depositus est , de in exilium eiectus sub Constantino, ac deinde iterum in exilium pulsus sub Constantio. Quin dc in eius locum , cum Eusebius Pamphili in Sedem Antiochenam transferri recusasset , suffectus quidam Euphronius. Qui quidem Eustathius tertio tandem Bisyam Thraciae relegatus est a Valente. Plura quippe Eustathi, exilia distinguenda sunt. Quare fallitur Baronius , qui Et stathium vult depositum , de eiectum fuisse sub Constanrio , non sub Constantino. Tria namque exilia passus est Eustathius, sub Constantino , sub Constantio, de sub Valente. Adverte vero Eusebium ob. s. de vita Constantini cap. 3 . Gr seq. ne ipsius quidem nominis Eustath ij per odium meminisse. De quo Eustathio vide Athanasium par.
347. & 629. tomo t. 3c quae ad Philometium notauit Gothoste ius Pet. I 4. 3. G' So. dc in notis pag. 6o. 63. 62. 111. O' I61. J Graeci Porro Interpretes di tum canonem 1 1. Concilis Nicaeni, non intellex runt liquido. Ad firmandam de sanciendam illius ean. 13. obseruationem , videntur iterum promulgati can. t. or P. Concilii Sardicensis.
Hoc ea . L. ite- hoc p. x desumptum est est cap. a. supra de Elemone, quod ad cum explieatur Uς stionςs non pertinet, sed ad Transsationes Sedium: quibus iunge ad Olo m hiau, II. Concili j Ancyrani ean. is. IS. ct a T. Concili Antiocheni, Thaais j x Concilii chalcedonensis . runcta omnino Aitione xi: eius. dein Concilii r & canonem l . σ i8. Synodi in Trullo ; quorum plerique reseruntur a Gratiano Causa ur. Δ ια'. s. ean. I9. xs. 26. 27..ct passis : ex quibus colligimus, Concilio Nicaeno , & Sardicens,
generaliter de absolutε, omnes Sedium mutationes , Translationes, de migrationes fuisse prohibitas : non tantum Episcopis; sed etiam presbyteris & Diaconis. Sardicensi autem grauiori sanctione , dcx o hu p na coercitas, in odium maximε Arianorum , qui crebris mut
DE ' si si & xionibu , & Transsationibus, eo tempore, omnes Orientis Ecclesias,liotum d E pς ωyb-bλnxi tum ambitione , tum auaritia ducti ; tum etiam, veri uis id ι; bα ςsim sum i litis spargerent: exemplum secuti ducis Eusebij, qu, ι .ria ' psis, py,m ym βςlyti Episcopus; deinde Episcopatum Nicomediae ; postea stolis ili' Eiu, CQdst/RxinopQEs ambiuit dc obtinuit. Ope Imperatoris Constanti j.
Dupertationest iu 2. σ333. Itemque Ha-' apud quem gratia plurimum valebat. Q. v iNET M depositis Episcopis orthodoxis, aliquando relegatis, imo & necatis , in eorum Episcopatus transferebant Ariani sua-be ilia in pisis P xx um Episcopo οῦ Vt constat ex 'sola Synodi Alexandrinae, , ς. . ,- . - relata ab Athanasio in L. Apologuι de Fugasua , de in viola ad mi-G .. Vbi d. tom, I. quibus adstipulantur, post diligentem
. ' nam grauissimam Hm eanonis a. in Eusebium, & aliquot Arianos,
communi sententia Patrum pronunciatam reperimus. Ita Patres loquuntur in Synodica Graeca , -εί- αιν G μονον άυτῆς Emσra πους - ζιναι, κοινωνιαι μετα φ πι ν ἀυτῶς oris i . in Latina, quam coniiciunt