장음표시 사용
281쪽
. obili ad nobilem per ambitionem non transeat : nec qui uam in iirioris ordinis clericus. Sane F id utilitas Exci me flendum pons eric WDecreto pro eo Clericorum O Laicorum Episcopis porrecto , in praesentia IS nodi transferatur, nihilomsnus alio νn loco eius Episcopo subrogam. Inferioris mera gradus racerrites, vel alii Gerici, coce me Dorum Epim, . cvorum, possunt ad alias Ecclesias transmigrare.
A Populis in Principes , sicut in Postulationibus . & in Electioni , . bus ; ita & in Τranslationibus ius Suffragij dc Consensus transiisse
probauimus. Addimus Traestationem Archiepiscopi Narbonensis in Rothomagensem, quae habetur ramo 2. Libertatum Gallicana Ecclesiaris. 16. pag. 38s. ct 986. in sine. Hodie, post Concordata , sicut Electiones , ita Transsationes , so- ἰlius Regis & Pontificis autoritate perficiuntur. . Eodem iure vas fuisse alios Re4es , non dubito. Et quidem in . Anglia , in quam constat mores, & leges nostras illatas a victoribus nempe Regis autoritate, consilio & assensu Archiepiscopi , atque Episcoporum prouinciae . in quam transferebatur , accedente. autoritate Apostolica, dc cum absolutione Archiepiscopi, & Episcoporuni Prouinciae, in qua primum sacratus fuerat. Quod non passim & temerE; sed cum magna causae cognitione fiebat , Anselmus Cantu riensis Archiepiscopus ex professo, epist. ra6. qui quidem diu obsti itit postulationi Heruae , qui a Bangorensi Episcopatu transferri desiderabat in Ecclesiam Lexoviensem I eo pretextu , quia eius Episcopatus ita destructus erat, ut in eo manere non posset. Post obitum tamen Anselmi , gcatia Regis fretus, transsatus fuit in . Episcopatum Heliensem, de nouo ab Henrico I. Rege, Paschalis II.& Anselmi autoritate constitutum , diuiso Episcopatu Lincolniensi, propter nimiam amplitudinem, in duos. Cuius creationis Acta rea tulit Seldenus in Notis ad Eadmer- p g. 2Py. dc ipse Eadmerus pag. 93 96. Io 4. Transsavonis etiam Galtheri cuiusdam ex Lincolnensi Episcopatu in Rothomagensem Archiepiscopatum , meminit Guillelmus Neubria
gensis lib. 3. cap. s. in qua aix, ambit m loci celsioris de amore comm
H largioris triumphasse. De aliis Translationibus in Anglia , vide Thomam de Uvalsingantv. 239. 2 376. in fine.
Tanta fuit etiam quorumdam Reῖum autoritas & potestas in Translationibus , ut aliquando, inconsulto Pontifice, eas facerent; quamuis eas irritas declararent Pontifices cap. 4. in integra, ct 23. de Electione cap . ct s. ρpra de Postulatione: ad quorum intellectum iunge Diploma Bedae Regis Hungariae inter acta Alexandri III. relatum tquo confirmat Institutionem Patris sui, qui Alexandro III. conces serat , quod absque autoritate , vel consilio Successorum Alexandri Depositiones , seu Translationes Episcoporum non faceret, vel fieri
PosT TRANs LATIONEM Personarum, non alienum est ali-
De Transtat o. quid iiibiungere de Translationibus Sedium: virlim nempὸ liceat Episine Sedium. copo , Sedo principali, id est, Matrica , siue Cathedrali Ecclesia r licta,
282쪽
Iicta, ad aliam Ecclesiam, vel eiusdem ciuitatis, vel in Dioecesi contastitutam transferre Sedem, siue Cathedram: qua de quaestione , quia Apud BaIsamo- nihil omnino reperitur in hoc tiri aliundὸ repetemus ex Conciliis, & nem numero aliis Scriptoribus, potissimiim ex Gratiano. Ad eam pertinent eanones refertur; in M. ct 44. vii. & Glossa can. 68, ct 49. x v I. mast. I. & Graeca verbOLGlossa can. I. xvi. ΔΤμυ. 7. fcan. vlt. V. . 2. can. si quis Io. umone, pr. er can. tribus 36. Dist. i. de Consereat. JEx Graecis vero Zonaras ad can. 74. Concilii Carthaginensis, & pi . nilis Balsamo ad canonem 33. Concilii Nicaeni in Sunirmento pag. 4.er ad ae cania 47. Concilij Carthaginensis r quibus locis statuitur , non licuisse Episcopo mutare Sedem, dc Ecclesiarum Privilegia, nisi causa plenissime cognita in Concilio. Addit Balamo, Imperatoris Dectatum
Diximus, causa cognita : nec enim facilε permittitur. Causae vero iustae sunt, si diruta fuerit, vel ab hostibus occupata Ciuitas , in qua Sedes Cathedralis fuerat: tunc enim aequissimum , Sedis Transsationem admitti, saltem ad tempus: sicut & ex eadem causa contingit aliquando duos Episcopatus uniri , & Episcopo liberum relinqui locum , in quo tutius & securius commorari possit. Ciuitati tamen, de loco, quem relinquit, ubi primum constituta erat Sedes principalis, prospicere debet , quantum tempora sinunt , ne quid cultui diuino
desit. Et ita explicanda puto vexata verba canonis 44. Causa vis. r. cuius autor Gregorius I. ibi et illic eansuetudinem solemnitim
10 me dissonas. Istic, id est in Sede, quam relinquis : ut idem Gregorius plenius in cAEp. 48. XV t. l. Ita sane ut alteram Ecclesiam, cui pr ens 'on es corpo Iiter, sollicita oec. Confirmatur can. si quis vult 4I. Causa xv I. I. ubi agitur de Transsatione Mona- 'sterij in alium locum t quae quidem cum consilio Episcopi, & Fratrum , id est Monachorum fieri debet. Praeterea in priori loco re linqui debet Presbyter ad ministeria Ecclesiae.
Notandum autem falli Balsamonem , qui canonem aue. Concilij Nicaeni existimauit pertinere ad Transtationes Sedium. Euidentissime enim probauimus supra, ad Transsationes personarum pertinere. Transsatarum vero Sedium exempla plurima occurrunt: & ne abeamus Gallia ; Elusa diruta, transsata est Sedes in Metropolim Ausciorum. E Magalonensi insula Sedes transsata est in Montem Puellarum, Monvellier, autoritate Francisci I. & Pontificis , de qua Rebussus in Prasti pag. i39. & in Concordatis pag. 49 . Ex Antipoli Sedes transsata est Grassam. Tareuanensi , siue Morino iam urbe diruta , Sedcς transsata est Boloniam Maritimam, & Morinenfis Episcopatus in tres diuisus. In Britania nostra ex Aletensi transsata est Mactourum. In huiusnodi autem Transsationibus , sicut olim apud Graecos I peratoris , ita apud nos Regum rescriptis 8c autoritate opus est: quia potissimum ad eos spectat protectio & defensio Ecclesiarum dc Mo--.isis. Nnasteriorum : vide tomum a. Libertatum Ecclesia. GAEllicans rit. 3s. O ., i
Idem in Anglia factitatum. Nam Lundini Sedem Metropolitanam primo constitutam, Augustinus Dorouerniam, siue Cantuariam tran1PARs PRIMA. Bb
283쪽
tulit. In Devonia prouincia , quae primum Cridiae , siue Credit aesedes Episcopalis constituta fuerat , Excestriam , quae & Exoma 2 trans ara est circa annum I o9. Selseensem Sedem transtulit Cice in sub Guillelmo Conquestore, & eius autoritate Stigandus t de sub eo. dem e Licfeldia Sedes transsata est Cestriam a Petro quodam Episcopo;. cuius saccessor iterum Conuentriam transtulit. Quare non obstantibus, huiusmodi mutationibus , illius Dioeceseos Episcopi passim M pro miscue Licstidienses , Cestrenses , vel Conuentrenses appellantur. .l Vnde merito Robertus de Monte Nauali in Suppsemen o Sigebernari. hune Episcopatum habere tres Sedes , Ostrensem, Conmentrens m σπLiefeldiensem. Ita locus legendus pag. ιο . J Vix autem aliud Regnum plures mutationes Sedium suppeditav ; nempe propter δε- mutatum saepius publicum Angliae statum e qua de re videndus dii, gentissimus Parkerus in Prolegomenis de Antiquitute Britannica Ecclesia , & obiter doctissimus Sirmondus in Notis ad epistolas Petri ostensis pag. is . ct 2 o. quibus adiunge nuperum editorem Mattriti Paris in aduersariis ct notis ad pag. 3i9 JNotandum etiam aliquando , non nouae Sedis , sed primae, siue antiquae tantum nomen retineri. Insigne exemplum in Ecclesia Hierosolymitana. Christianis post excidium Hierosolymorum migrantibus Pellam ciuitatem Decapoleos tra is Iordanem ; Episcopi tamen, qui ibi diutius morati sunt, nomen antiquum & succcssionem Hierosolymitanorum Episcoporum, &seriem non interruptam Conseruauerunta. .
ut ex Eusebio , & aliis Scriptoribus , docuit docti si unus Scaliger in Animaduersion bus ad Gonion Eusebij. Idem Scaliger obseruat, Antiochenum & Alexandrinum Patriarchas, antiquum non en retinere, quamuis in aliis urbibus Sedes suas constituerint. Postremo de Transsationibus Canonicorum Regularium Monach rum , Monialium , & Monasteriorum , alius erit locus dicendi lib. s. Decreta l. tια 3 r. ct 36. Interim supcr ea quaestione studiosis excutiendos indicamus canones 4o. I. Causa x VI. Ius. vlt. can. a. Caus xl x. a. st canones 1. 3. 2 4. eadem G a 34 orcius xx. aeshonem 4. Quibus iunge omninb Stephani Tot censis epistolam 1. & Iuonis epistilam o & in eam notas do Etissimi Iur ri. Super ea materia D. Bernardi, Petri Vcnerabilis . Petri Cellensis, Golscidi Vindocin. tib. 4. epist. t. s in notis pae. 68. J & si rum sententiam , & Trachatus scrutabimur aliquando accuratius.
FVcreti vi huius capitis sententiam exposuimus , t supra hoc tiri initio. J Interpretatione tamen accuratiori videtur indigere , siue verba, sue sententiam spectes , siue vexatam saepius a viris doctissimis quaestionem , de Peregrina communione 3 an eadem sit, cum Lasea, an diuersa Q v o D AD VERBA: Popula titeras aec pit: G ea, iam' si .ν,λα Deinde, plures eorum . qui sinceram fidem non habent, praemio ct mem
284쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VII. DE TRANs L. EPI SC. dce. aossus Exiguus retinet. Contra Codices multi, editi, & M S. legunt paucos; sicut & Graeca editio , ex qua clausulam integram adscribi
de hoc paenituerit, 2 talis accipiari omissa parenthesi, breuiter in omnibus editionibus Concilii Sardicensis , Graecis , de Latinis: ω μ δε-
bissimam, de valde singularem notauit Aristenus , docente viro summo Antonio Augustino, a quo reliqua petenda. Nam ex Concilio Nicaeno can. II. Dotis, viaticum, in extremis posito nemini denegatur. Praeter veteres , addendus Alcvinus libro de diuinis O iis cap. 4ρ. prstrema Alterius recen- editionis is Maseir. Andreae Du Chesne . Addita ideo 'a recentioribus ti oris esse exi-Verba, quae parenthesi includuntur, nisi de hoc poenituerit, desunt in stimat Blondet antiqua Collectione l. edita , 3c MS. quam habemus. Adnotat lus. doctus supra saeculi sui captum Ioannes Andreae r nisi de hoc : istud olim erat Glosse. Alanus , Vincentius cst G redus non aduertentes hanc LΦteram, posuerunt istam Glusam. Retinuit Rarmundus. Uerso Gaiulica Ac S. ex eo ; Sι que eit ne fet de ce penitence , qe it ne fit stas co. meniri a la D. Hactenus de verbis. QUROD AD SENTEM TIAM. Tam in Elcctionibu , quam in Transtitionibus, Cleri, ordinis, de Plebis Suffragia iusta dc legitima interuenisse, Sc ante & post Concilium Nicaenum, ctiam in Oriente probati imus t 8c ean. Nicaeni Concilii de Consectatione Electi , a tribus Episcopis facienda, esse intelligendum. In quo verbum, Vide supra non de Electione , sed de Consecratione , siue ordinatione Episcopi tam de E- ccipiendum , confirmat locus insignis Gregoris Nari an reni ex ora- c t. pag. Us. Done I'. in funere Patris , ab eo habita coram Balilio Magno . De ip- i sius Baslij Electione & Consecratione loquitur. εν, ἐν aes t , Oνώρ- δ λάιν. aus nitri, τήι M αMM , 9 ἔ- βέμαΠς , dcc. quae ad Electionem spectant. Subiicit deinde ea , quae ad Consecrationem:
αια ιυ .Hων, &c. Intelligit Concilii Nicaeni. d. can. 4. Sicut autem iusta Suffragia comprobata, Synesius epist. 67. Ur 76. dc ad cas Interpres et ita etiam seditiosae populi voces , acclamationes plebeculae, de factiones reiectae semper & damnatae ; de quibus in hoc Γ p. πλῶ - , Ἀλει , plebeculam . vulgus ignobile significat. In i. can. Sardicensi mutationes Sedium , per auaritiam , aut ambitionem factas, Patres damnauerant, in.2. ex quo caput nostrum sumptum est, grauius coercent Mutationes Sedium , quae per Simoniam, rudemptis Plebeculae votis , dc per acclamationes popuIares fiunt , data pecunia.
Huiusmodi acclamationes , quae vim , dolum, & metum admixtum habent, etiam Legibus improbantur, & per eas facta irrita sunt. Quin Ac m anumissiones inutiles I. i . F. qui ct a quibus . Vetus fragmentum in sine Cod. Theod. Nec per eas Innocentes condemnari dcbent, Vel
285쪽
noxij crimine absolui ι. ih. Cod. d. Paenis. Quam in rem obseruatis ne dignissimum Rescriptum Hadriani pro Christianis , Minucio μη - n:o Proconsuli Ayia, a Iustino Martyre primum relatum in sine Apologia a. Ipsa verba Rescripti Latine retulisse Iustinum scribit Eusebius lib. . . Historia Ecclesiast. eap. 3. in fine, & ea Graece vertit ov. m.
Latina perierunt. Superest Eusebii versio in d. eu 9. quae postea su tecta est 'in sine d. Apologia a. Et quidem ex Eristo a Proconsulis , dc
tographum Latinum inciderat in Precibus aAtem in Me solis , ct acet mationibus uti, eis nan permitto, In L P. f. de Appellat. σ Reiat. ipta Iure nulla declaratur Duumviri creatio , nullo actu ex lege habito solemniter sed tantum vocibus popularium: licet factiosae postulata ni consensisset Procon LMirum itaque non est , si Electiones, vel Translationes , & similia extorta ad acclamationes plebis , irritae sint; praecipue si pecunia interuenerit. Exempla extant insignia apud Scriptores vita Chrysost mi, de depositis Episcopis sex Attaliae Diceceseos , qui data pecunia fuerant eiecit a seditiosa plebe. Accurath Palladius iuvicium dc cogn-tionem Chrysostomi retulit cap. t3. 14. 2 I1. Itemqtie in Concili. Chalcedon. Attione Ita in causa Bassiam . & Stephani, de qua plum bus infra. Reliquum est , ut sanctionem canonis explicemus , quae seuerissiamam poenam infligit, viatico , laica communione , etiam in fine i terdicit. Suasit, ut initio huius Tractatus ostendimus, summa perturbatio, 3c Ecclesiarum ab Arianis inducta , qui subinde Sedes mutabant temer E, erroris spargendi cupidi ia Nouae itaque poenae aduersus noua crimina fuerunt excogitandae. Verum , quod amat neri in pu nis , leges huiusinodi seueriores, & eariun poenae temporales sunt, de mortales : & ex iusta causa, cessante periculo , dc utilitate Ecclesiarum requirente , mutationes Sedium usurpatae fuerunt; serius tamen apud Occidentales , aduersus quos Gregorius Nazianz. vesbus i
uehitur, praecipuε aduersus AEgyptios, duce Petro J Alexandrino, qui Maximum Cynicum Constantinopolis Episcopum , elam , de δε -- ςω ordinauerat: qui deinde remotus Sc depositus fuit in Constantinopolitana Synodo I. Huc referendi versus Gregori, de vita sua pag. 29. alioquin obscuri. Hλθον γα ρ ηλ ον εα κε κ ληαε νοι , &c. de qui sequunt ..
13 -λσῆ ν--φοῦς ελευθεροι. Intelligit proculdubio cananes Nicanos, ct Sardicenses , conditos asVide Nox m uersus Mutationes sedium t aduersus quos tamen nihil commisisse pro-
supra pag. 37I. bat Gregorius , quia nunquam Sasimorum Episcopatum susceperat, D sit rod by GOrale
286쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VII. DE TRANSL. EPISC. &α Σογquem inuito Gregorio contulerat primum Basilius. Quae iniuria Bam iij, ut vocat, nunquam excidit ex animo Gregorij. Ita ver b du Sasimorum Episcopatu loquitur PQ s.
torem subiicit. Itaque cum nec Sasimorum, nec Nazianzi foret Episcopus, nihil vetabat eum inlatio Pattiarcha Antiocheno constitui Constantinopolitano in Throno. Quibus versibus , quos contra Maximum scripsit , habebis plenam Apologiam Gregorijsduersus epist iam Disod eam Ambro' , & reliquorum Episcoporum Italiae , quam primus edidit nuper doctissimus Sirmondus. Quid faceres Disside Dant Orientales , & occidentales Episcopi. Meletius , qui Gregorium in Throno Constantinopolitano collocauerat, ab Arianis ordinatus fuerat Antiochenus Episcopus , contra Paulinum , qui Anti Non ordinatus chiae ab orthodoxis ordinatus fuerat. Praeterea Maximus imposue- contra Paulitat Occidentalibus. Quidni 3 cum ipsum Gregorium prius fefellisset: num, sed Pa qui & orationem in laudem Maximi scripsit lub Heronis Philosophi linus contra
Alexandrini nomine , & extat inter Gregorij o Dones, oriune 23. Quare eum. Ordin mirum non est, si & Gregorius hos versus in carmine de vita sua eL tus enim, vel fundat. verius Beroea
Tοῖς δ άν-γει Iii s ἡλιοφρονων. mini 3so. Οr- Non etiam mirum, si Basilius summus Gregorii amicus , Anκοῦν ἔαρυν perstringat epistola ro. ad Euseb mομπ'sem εν sistrum. Haec ais,.4s, pluribus explicauimus 3 rum quia non cuique sunt obuia, & dicta in Synodica Ambrosii Commentarii loco esse postant I tum quia Tractatui
de Translationibus cohaerent. Postremo de Poena tractandum e Nec in fine Laica e mmunis ronia redatur. Quid sit Larca eommunia , , Vetus Interpres I. Collectisum Laurentius M S. Viati m recte explicat: quem securus est Ioannes. Andreae. Bemardus in Glossa omisit. Glossa Decreti ad can. H. D stinct. L. ct can. Clerici x I t r. Q in quibus Peregrinae communionis fit mentio, Peregrinam explicat, qua alias dicitur Laica extra de EDI. cap. a. citat capitulum noc nostrum ): & iterum : Peregrina, id est, commorabιtur inter Lateos; vel Peregrina, id est, cum recedi, veι peregrinatur de hoc munda. Viaticum scilicet Glossa intelligit. Peregrinae item communionis mentio extat in additisne 2 v. Capitularium
Ludovici cap. 9'. ex Concilio Asathensi I. ex quo pariter canones duo , supra relati ex Gratiano , desumpti sunt. Obseruandum vero in cap. 98. dicta Aditionis. tractari de Formatis faciendisi, O . De Formata nullas proficissatur Coricus. Doctissimus
287쪽
Pithoeus in Glossario Capitularium opinionem Glossa sequitu dictione , Communio Peregrina. Nomen, & rem ipsam, explicant apertius Patres Concilij Reeean. 3. 4. & s. In cano 3. Nicaeni Concilii: exemplum amplecti protur, id est ein. 8. quem perite notauit ad marginem doctilunitis Si mondus tomo I Concit. Galliae pag. O . &ante Sirmondum editio col. meos Petti Crabbe; addita hac inscriptione dicto cap. s. De indus eidem Peregrina, vel Chorepascopi nomine. I Octaui vero canonis Nicaeni haec sunt verba. Is autem, qui nomιnatur apud eos Episcopus, honorem Pres tera; ρ Isid. bi: ; msi forte placuerit Episcopo , nominis eum honoracenseri. Si vero hoc es min - placuerit , prouidebit ei aut Chor piscopatus, aut Prest terii tecum , ut in Claro prorsus esse videatur, ne in a C mitte duo Episcopi p obentur exstire. JMentio praeterea fit Communionis Peregrinae in can. vla. Coneiiij Ilerdensis: cuna quo iungendus est can. 1. Concilis Valentini in Hispania , in quo dictis Synodi Regiensis can. s. citatur. Hic nempe est ordo temporis quatuor illarum Synodorum. Regensis refertur ad ann m Christi 3'. Agathcnsis ad annum sos. Ilerdensis ad annum 124. or Hem 8. Augusti. Valentina item aὸ annum eundem 324. or m 1. Non. Decemb. Gratianus ae can. vltimum Aerdensem inseruit Causia xi I can. 38. Garsias Loalsa exiit imat Laic. im & Peregrinam Communionem eandem esse , nullumque discrimen inter utramque vel sari. Rectius virἱ docti differre statuunt: nec tamen veram Interpretationem afferunt.' Ad verum propius accedisse videtur doctissimus P ctauius in postr mas G- plenioribui ad epistolam Synesiij 67. votis. Non tamen concesse. rim appellari Peregrinam Communionem . cum ab Episcopi Dignit te de ordine in Chorepiscoporum gradum summouetur Episcopus: Nec etiam Anathematis nomine in can. vlt. Ilerdens venire Peregrinam Communionem. Nam in L locis separantur manifeste. Symbolam nostram conseramus.
Variae passim occurrunt Communionum species in Canonibus , P trum libris . & Historiae Ecclesiasticae Scriptoribus. Omnes tamen reduci possunt ad summa duo genera. Diuiditur , seu distinguitur Communio potissimum , vel Rati ne Rei, cui communicamus , vel Ratione Personarum , quae communia
Ratione Reii Communio victus, societatis.&conuersationis , ἐιώλυν, Vide s Bisi qua maiori anathcmate multati priuantur ; verbi gratia Haeretici. &lium in uisiam qu rocioribus criminibus impliciti , ab Ecclesia perculsi fuerunt, si, ubi eic st, nomine Christiano , ut mitio huius Tituti attigimus. In d. varii, Comia', ς rustςmm exemplum in anathemate Andronici & Thoantis, a Sy mulsoni, spe Πςsi Synodo publicata vi in 17. G 8. in fine, qua non tantum diebu, Ecclesia, sedci omni Societate ciuili pulsos fuisse exprimitur. In qua notandum , Episcopis & Presbyteris praecipere ; Laicos hortari
288쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VII. DE TRANSL. EPISC. 8ce. 1os
COMMVMio ORA TtONis & precum et quae aliquando non denegatur illis , qui vul ab oblatione, vel Eucharistiae perceptione aria
ω προσεο νώ Ex quo etiam constat huiusmodi communione priuatos. audientes , & poenitentes : addamus & haeresis suspectos , licet no dum damnatos , Euseb bb, s Histum Eccles cap. de Origene loquens, qucio, licet admodum iuuenem, adeo nisi e tenacem ait Canonis Ecesesiae, ut non potuerit adduci orare cum Paulo quodam hae
i cum hominem, post unam ct alteram correptione n δεκita , sieisi quia r ruersus est huismodi, ct pecea , eum sit a semetriis damnatus. Palladius , Gregorius, & alii Scriptorcs vita Ioannis Chrysostomi, in referenda historia quatuor fratrum Monachorum AEgypti id est , Longi , a statura vulgo vocabantur in quos a Teo psilo Alexandrino iniustὶ excommunicatos, humane dc benigne susceperat Chrylostomus , societatis & sermonis, imb de orationis communione di
gnatus crat , tamen communionem Eucharistiae , ante cognitionem aiul e denegauerat. Socrates Histor. Eccles lib. o. cap. s. A
nus eadem de re bb. 8. cap. 13. LBSαι - Εκκ άαι ου' δεε κάλυm. Nice phorus Ab. 13. cv. a. Tripertita lib. i . cap. IO. ex Socrate.. Hae Ioannes agnoscens , hoeorabat principio viros , eorumque fruebatur orationibus r Comm-ione vero sacra cum eis , ante causa cognitionem, participare non misit. I Quam Communionem Peregrinam fuisse , malE Batonius existimat in huius Historiae relatione ad annum oo. num.
6 . oe 68. ubi male perstringit Palladium Scriptorem vita Chrysosto- mi , quem suspicatur saepius Disse Origenistam: sed falsb. J
COMMVNIO TERTIA, Oblationis occurrit; cuius in d. c. n.
11. Concilii Nicami, M alibi saepius mentio fit, ab aliis satis explici
Qv ARTA COMMUNIO, quae & persectissima ; Sacrorum Mytheriorum, & Eucharistiae. Quare per eminentiam Communio solet appellari. P L v K A nuper de his quatuor speciebus viri docti scripserunt. Ad rem, quam paramus, ista sussiciant. RATIONE VERO Personarum , quae admittuntur ad Commu- Vide Culaeiunxinionem, tripliciter diuiditur , in Ecclesiasticam , t siue Clericalem , J ad cap.ro . extra Laicam, & Peregrinam. Ecclesiastica vetuitu inter eos, qui sunt de de iuccini
289쪽
Clero; quorum nomen in Canone, Matricula, & Catalogo Clelie rum comprehenditur e Laica inter Laicos tantum e Peregrina verri quae perefre cum Formatis aduenientibus Ecclesiasticis . vel Laicis, concedi solebat. Commercio enim Formatarum, totus orbis in una . Communionis societate concordabat, optatus lib. 2. Maior autem exhibetur honor Clericis, quam Laicis, siue conses.sum, siue loeum communicandi spectes. Nam q-tuor generin Capitum sunt in Ecclesia . Episcuorum , Prest terreum , Diaconorum , σFidelium, optatus d. lib. a.
Apices dignitatum Episcopi in Cathedra sedebant in. Absida p sita , tanquam In honoratiore loco, Augustinus cpimia acta. O vis. Praesidebat Episcopus Ciuitatis; considebant Episcopi peregrinit post Episcopos Presbyteri ; epistola Catholicorum Episcoporum totius Anfricae in Gestis Collationis Canthag. cap. to. Poterat quine visonisque nostrum, honoris sibi scis copulato, viossim sedere eminentias . sicut peregrino Episcopo, iuxta considente Collega. Quam Epistolam retulit etiam Aueuthinus libra singulari, de Gessis cum Emerito. Peregrinus vero Episcopus adira tenebatur Ciuitatis Episcopum . qui Conue tum, Collectam, Sc Synaxim habebat, sacram Eucharistiam , id est, Christi sacrum corpus conficiebat, Sc Peregrino Episcopo , 3e postea reliquis Presbyteris porrigebat; sicut in can. i8. Conc. Nicaeni dicitur. Ita enim intelligenaum puto Eusebium ob. s. cap. 14. subfnem; in quo de celebri Controuersia Paschatis inter Uictorem dc Polycarpum
Magis placet nec Rufinum . nec Interpretem intellexisse puto. Nec enim temere Ci se eunda Inter- uitatis Episcopus Videtur concessisse peregrino ius celebrandi 5c ha-pretatio. Po- bendi conuentum , dc lacra coram eo peragendi; illis praesertim remp heiavo concessit, ribus, & rixa iam suborta. Idem Rufinus rectius ea verba, & con is suetudinem Ecclesiae veteris explicare videtur. Α ri,isi ναοῦ - οῦ σ
fieret ae eeD- poni s ct omnes P sbyteri , ym fuerunt o te, omnibus semper, qui mubraret. Hoc e- νω obseruabant, Prest eris Ecclesiar- Eucharistiam folemniter transnim aliquando mittebant. Antiquum morem innuit mittendae Eucharistiae, in signum concedi. sel concordiae, contensus , & unitatis. bat peregrino ab Episeopo Ciuitatis : imo δc ad Sacrorum celebrationem inuitabantur quandoque perestiE venientes Episcopi. Vide Ant. Augustini Epitomen parte t. de Epis vis. Per aeriho Episcoo Deus sacrist anili detur. Cone. Atelat. Ι- c n. 2o. Carthag. IU. can. 33. SVnodi in Trullo can. 2o. Capitulari lib. cap. a ex Synodo Francosordicensi , Orcamhd is . Suessionente sub Pipino circa mediVm. Socratem lib. S. hist. cap. 13. quo insignis hine in rem habetur locus, occasione rixae Chrysostomum inter &Epiphanium
Sient autem Episcopi Petegrini cum Episcopo Ciuitatis communieabant ; ita Peregrini Presbyteri , dc Diaconi , secundum sui gradus praerogatiuam singuli : omnes tamen intra Altare , ad differentiam Laicorum, qui de in sedendo, & communicando separabantur Cancellis
290쪽
- , dcc. Rapientes subsellia , ct Cathedram , ct Mensam di erat inim ' sit,isa. Vela Eccidae male tabμlvi pro Vebs vertit Interpres. κStatim etiam subiicit Cathedram Episcopalem , sicuti diximus, in im Iteriori parte templi positam. Et iterum in eadem epistola de Mil,
Σουμ itatacitasMροιο , πων ορον , ηεμειων πι , ας. ibi plura de Cancellis 3c Presbyterio notauimus ad cap. t. de lita ct trassenna , dchoaestate Curici Synesus esistiti ε . coniungit γἀmcas, Ac --m σ-- μ ον. ad hile versum. Eadem forma Consistorium Principis , & Summorum Magistraia in WH ΠΜncni. tuum Tribunalia Cancellis erant inclusa ; & Vela praeterea obtem i. ο η ni rdebantur. Sidonius bb. s. epistola 2. Ec in I. s. Cod. de Naufra is r-ae submers nauibus Beem1mus. ut leuata veti istae cassa eognoscantur: V i busC ROA ubi dominus Culacius locum, qui ad rem facit, resere ex Comedia VVςΥdu . Quaerulo, isti sunt, qui in fanis re secessis obseruant vela. Intra Altare itaque communicabant Clerici , siue ipsus Ciuitatis, siue Peregrini. Ninil praeterea Peregrinis Clericis concedebatur ; nisi speetali iussu δc mandato praecedente Episcopi Ciuitatis, in qua m rabantur. Umeitia districtissimὸ prohibebatur. Conuentum agere, Gr- . .dinare. concionari , ea , quae sunt iurisdictionis, vel ordinis , aut Auitus Vien ministerii exercere non licet Peregrino Episcopo, vel Clerico, iniussit Episcopi, ad cuius Dioecesin accedit: communione tantum oratio- V m is elanis, B: Eucharistiae fruitur , si Episcopus Metropolitani literas , vel se pq, reliqui Clerici, & Laici Formatas habeant a proprio Episcopo. R. qμ' ἡ i Et haec est, quae Peregrina Communio appellatur ean. 8. Meano, mi mim Epλscan. I . ct is, Sardie. 2 can. a. Concit. Constantinop. I. Exem ςOp 'm Con plum ad d. can. 14. Sardic. pete ea Socrate tib. o. cap. io. S seqq. ς Π/x Pς - dc quae alieno loco in sine eiusdem libri 6. ubi de contentione inter g S cς οι Chrysostomum, L Epiphanium , J & Seuerianum. Quibus Ioeis prae ' ρη potest, sumptiones coercentur eorum , qui extra Dioecesin aliquid audent. τε Frequentia ea de re in Historia Ecelsastua exempla occurrunt. Multa rv Ac IV ata unius Chr3 stomi mi a suppeditat , aduersus Epiphanium , &Theophilum, quae ex Palladio, dc reliquis eius vi Scriptoribus t PARs PRIMA. sic Diqiligoo by Cooste