Historia Hungarorum ecclesiastica, inde ab exordio Novi Testamenti ad nostra usque tempora ex monumentis partim editis, partim vero ineditis, fide dignis, collecta

발행: 1888년

분량: 445페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

71쪽

sui uitanni olim anni in obsidi0no gigetion si sextincti, qui dum

a suis admoneretur ut Christianos Ducos se alios divorsi ritus incolas Regni Sui diceret, vel Mugul manni garo cogeret, loco responsi hortum

variis oribus rei ortum iisdom siendi ac explicavit varietatem Religi0uis

imperio suo nihil obesso, si enim osculos varii coloris evelleret, non nisi hortum des0rmaret. Quanto magis ergo mitior in sequi Sententiam decet Christianos, qui segnum Dei in homine esse docent Salvatore agnoscunt ac illud in animam et caelestia, terrenum autem non nisi in corpora exerceri poSSO Satis Xperiuntur. XXII. Commodo ad Christianorum Impseratorum Regum et Principum acta et saeta provocatur inter qu0 Constantinus Magnus Imperatorum ChriStianorum primus, primum seque meretur habere locum, qui Gentilibus pariter a Christianis, ut certa stataquo loca haberent, in quibus conVentUS SUOS agerent prudenter permisit, neque os vi aut annis ad Christianismum amplectendum compollendos sextra casum seditioni cenSuitete. Hanc pariter pressit viam Theodosius Magnus ut ut capitalis Arianorum Sor, quo tamen est Bodino, nullis suppliciis coercere Voluit. Eadem moderatione usum fuisse Vulsentinianum, qui inter Religi0num diversitatem medius steterit, nec quenquam causa seligionis inquietaverit . ut Ammianus Lib. XX memorat. Idem sentiebat olim gloriosissimus Austria ei sanguinis PrincepSCarolu Quintus Imperator an . 1532 in Prosemio c0nfirmationis uris Criminalis Imperii Romano-Gormanici continent in haec verba: ullam aliam Compendiosior se in viam esse, a fide Christi alieno Set in avia delapsos in viam reducondi, et ad spontane Um Dei cultum revocandi quam si verbo se spiritu potentia

Haere Se con Vineantur errantes Sanabile Sque Cum man Suetudine tractentur minime vero quisquam Vi Carcere,

t 0rmenti S, flagris, ferro su ne flumine flamma ad colendum Deum, cui non nisi voluntaria mentis nostrae Victima probatur, cogatur ut neminem unquam Pientissimi Imperatores Constantinus Magnus Val sentinianus Iovianu et alii, quorum exempla Legis vicem praebent, et O eorum vestigiis insist re laudis opus arbitramur, Violenta conctione ad suscipiendam oligionem adigerent Gentile enim et bestiarum est ac eorum qui h0micidam spiritum ductorem et doctorem absent Religionem carnisi cum aurei Set equulpis inculcare malle quam placida sententia Sconferre, quod Decium Diocletianum Maxentium. a X iminum Iulianum Parabatem Paganos, et Valentem Arianum, quo fero omnes tragicus excepit sexitus decet. Quare eum

hoc ita multi pisc0pi 0rthod0xi et Ecclesiae vera Catho-

72쪽

lica Doctores sentiant, eun qui contra sentit, non solum nihil sed et impie sentir credero fas est. Et nos illi in re tanti momenti suffragari ac subscribero quid vetet Haec Carolus QuintuS. Aeque huic sententiae subscripsit Divino ei sat suo Maximilianus II ens: Qui conscientiis dominari cupit arcem Coeli in Vade re velle. Nec absimile est dicterium Principis IIungarici sanguinis Stephani Batorci Regis Polonino qui eum Omnipotentem tria sibi reservaSse ac inter haec dominium in consciotitias sapientissime animadvertit, ac ad Magnatem quoque Polonia Stanis laum Tiss gibgium t0st Josopho Castinii in haoc orba scripsisse fertur: Egon UnqUam Sanguine, nunquam persecutione Religionem propagandam existimo; ac etiam si non jurassem pSa res

et seipublicae constitutio in id luculenter docent. Neque multum disci opavit ab his Rox avari ae in litoris ad Nobiles Aquitania datis teste in tho): 0n gladio sed persuasione ac Vi doctrinae in cordibus hominum seligio plantatur et honesto vitae Xemplo

His aeque consimilibus consiliis usi sunt Honricus IV in Gallia nec non Sigismundus Tertius et ladisi. IV in Polonia, aliique alibi plures,

quo commemorare longum foret.

Satis est palam ex his cognosci posse praememoratos glori0SiSSimOS ac pientissimos Monarchas et Principes ne cogitasse quidem ut ii terrenum in conscisentias Subditorum exerceri possit et debeat.

Ast violentum ejusmodi agendi modum compluribus uti e scriptis V. Cleri patet justificare placo pra textu haereseos Evangelici impactae, ut omnino Dominis Torrestribus Catholicis subditos suos ad Religionem

Silam adigere quam unice salvificam credunt de incumbente ossicio, et munere licitum sit. Verum enimvero

XXIII Reponunt Evangelici uti jam supra i seviter attactum distinctissimum esse rogim0n Politicum ab Ecclesiastico. Illud enim gladio corporali hoc vero spirituali gubornatur. Illud circa corporalia et temporanea, hoc circa spiritualia et aeterna vorsatur. Illud justitiam civilem et salutem seipublica pro sine et scopo habet hoc vero saluti animarum providet. Unde concludunt Evangelici: Non pertinere ad munus Domino mi ut se ossicio Ecclosiastico misceant, cujus curam non aliter quam

modo a Salvat ire Mundi praescripto agere competit, ei quidem tanto minus sive D0minis Terrestribus, sive Ecclesiasticis adeoque en Clero Jus in conscientias Subdit0rum exercere sus est quod ex et Regnum utpote universi inius es ordin0 ac 0nso iustitisti ipsi Domini errestres singuli liberum Religionis exercitium Subditis suis sp0nte i libere acceptare volentibii. Logae publicae cone SSerint, iusquam et nunquam

73쪽

turbandum. Neque quicquam ponderis adsert praetextus praetenSae haereSeo ob quam ad amploetendam Religionem suam sensilem vi xterna

compellunt. Namque non nisi circa potitionem Principii laborant. Cum tamen inter Theologos et diversitatos Religionum adhuedum de veritate earum sub judice lis sit. Religionem autem Evangelicam in h0 Regno jam non pullulantem, verum publica fide et Logo receptam, in aliis quoque pluribus Regnis, vix non totius Christianitatis pars media receperit,ae etiamnum conservet, quis udo controversiae suturus sit, nisi Deus Opt. Maximus aliam suppodii averti viam vix ac ne vi quidem concipi potest. Adeoque vel sola ipsa Politica Ratio suadet ne Iura terrena viceSJudicum hac in parte subeant, tanto minus conscientiarum arbitro agant. Alias enim amplius ad persocutiones et rerum involutione ac consu-siones per orbem terrarum aperiretur caInpUS.

Haec sunt Augustissime Imperator quae in re et quaestione tanti momenti, qua omnium persecutionum scaturigine, et sinistra totieS satae clausulae interpretati0ne senatu per plures et longiores rationum. Rrgiamentorum et motivorum deductionses conglomerare ac limpidissime OStendere operae pretium duXerunt Evangelici. Jus terrenum qua eXtel num in consei sentias hominum, qua internum habitum Dominio solius

Dei reservatum. Xerceri non OSSe. Hinc no quoque tanta mole prasemissarum praegnantisSimarum

rationum persuasi et sermo obruti. Quandoquidsem ex praetonsa clausula: Salvo jure Dominorum errestrium ipsa nomenclatura LuTerrestrium ostendat Iura dominorum ad coelostia trahi non posse. Neque porro iisdem aliud iis pro salvo relictum sit, quam quod ante per Leges Regni obtinu serit. E converso constitutiones publicae Subditos nec a Regia Majestate, nec a Dominis errestribu S, quoquo modo turbandos in digitent. in villis otiam sponte ne libere acceptare volontibus adeo quo etiam rusticis ibidem

degentibus. Et quid om in Universorum Statuum et ordinum Regni Signanterqu0 Fisci etiam ouis, liborum Religionis exorcitium, generaliter omnibus et ubique permittunt. Domum Sacra quoque segni Diplomata hanc Religionis libortatem Conditione sexta expressis verbis firmaverint. Leges vero Regni iisd0m Diplomatibus contentae vigore Articulorum Soproniensium pro salvis relicta sunt. Insuper turbationes exercitii Templorumque occupationes post eandem Diaeiam SopronienS. Sub poena ibidom seelarata vetitae habentur. Deinde si juxta tonorem Art. XXV ad calcem, Evangelici ad cerimonias suae Religioni contrarias compelli non possint tanto minus ad deserenda ejusdem Dogmata eos adigi p se ex aperta conseqUentia

patent. Praeterea cum praefatam clausulam, sensu Vener Cleri admittere,

74쪽

ae e contra clausulatione et Paragraphos Artic Sopron pro constrinatis habere adeoque stabiliri et subsistere, meram involvat contradictionem, quae nimirum singulas Periodos articulares tollat ac vertat.

Adhaec violentis conscisentiarum in negotio Fidei et seligionis turbationibus doctrina Sanctissimi Magistri, se et Hominis Salvatoris Iesuo diametro repugnat. Praxis Sanctorum Apostolorum et primitivase celsesia contradicat. Ιm Gentilos quoquo Philosophi sex solo naturae lumin dominium corporis a spiritu distin xserint ac voluntatem interne cogi non OSSe aut debere animadverterint. Deinde Principes quoque Ethnici complures eandem de conscientiis haud violentandis senisentiam foverint. Christiani autern Impserat res et Regos maxima ex parte uti ex praemissis patet a Persecutionibus c0nscientiarum abhorruerint et abstinuerint. Neque porro natura Fidoi, quae donum Dei est, u terrenum admittat, consequenter Dominis errostribus illud arrogare iis, et vindicare, qu0d ibi Deus osservavit absquo lausione Iuris Divini as Sset. Sed his denique praemissis sola triuin glori0se segnantium Regiarum majestatum de sensu clausulae toties repetita facta interpretatio Leopol-dina, JoSophina, et pasdem confirmatis Mostatis Vestra Sacratissimae Resolutio, qua nimirum laetatis et publica adeoque reliquis quibusvis Resolutionibus Didasterialibus longe mitisentior ad tollendam peregrinam clauSulne interpretationem areendosque intentatos ac intentandos ac turbandas in negotiololigionis conscisentius sufficiat firmumque sit praeSidium. Hinc nos quoque uti praemissum est non possumus non cen Serea sentire humilitiae Ius Dominorum ori sestrium ad conscientias Subditorum in 140gotio Fidei ac Religionis referri ac extendi non poSSe. Qui si se in quantum ubique per Regnum ad amplectendam On- Scientiis ipsorum adversantem Religionem minis, mulctis, verberibUS, careeribus sive bonorum hoptionibus violentor adacti et compulsi sunt

uti signanter in Domini R. . Sociotatis Iosia Bogohiensi et alibi passim accidit meram et a portam ess Articuli rum Sopi 0niensium violationem,

contra ventionem et abusum, non immorito judicamus. Atque adeo dum

dii octis ei indirectis modis, sive 0biles o Cives ab ossiciis et dignitatibus di Luge Regni hactenus unquam sublata absque discrimine Religionis bene meritis e tui inua retroaes ,rum annorum Serie conceSSiSarcentur, sive Mechanici ei Metallis si es ac cellarum c0titubernia non admittuntur, sive Sponsi ei Sponsae ad ineundum ei confirmandum matrim tum u0n copulantur, puerpera autem aliae per biennium, triennium imo i l si iennium n in introducuntur, ac tam diu d0mibus

egredi j0n permittuntur 'aliterque vix non in perpetua captivitate

75쪽

detinentur; sepultura porro dem0riui una denegatur ad alii insinu in

oravaminibus Evangelic0rum c0nscripti, a superque grave excessus sub condition mutanda Religionis patrantur, et quaevis atrocia in Evangelicos exercentur; non modo apertam esse persecutionem Religionis de Lege receptae, sed et eam oentra expressa Legum Rugiis Diplomatibus firmatarum signanterque Articulorum Soproniens. intenta turbati0nem exercitii sub poena vetantia si ori adeoque authoritate Majestatis Vestrae Sacrat. Rogiae serio inhibenda, neque admittenda. Templa sero praetenso Iuro Dominali violentor adempta vangelicis reStitui, ac con Sequontur totius dictam clausulam in Suum genuinum sensum et statum per Eul nationem L00pol linam Iosephinam et Carolinam Majestatis Vestra Sacratissimae confirmatoriam publico et diaetaliter declaratum reponondam humillimo consemus, ac deles Subditos Evangelicos et signanter miseram Regni plebem, aerario Regio maximo prosi quam ineffabili hoc persecutionis gonore tanquam mali omnibu occa Sionem praebente, conservandos ac protegendo demisse exi Stimamus.

D Jure si vo urisdictionse Superiorum seu Super intendentium Evangelieorum Ecclesiastica Viorticuli primi Anni 1608 anto Coronationem editi, cujus contextus sic se habot Quin imo ad praecavenda inter Status se ordines aliqua diae dissensiones, ut quaelibet eligio suae professionis Superiores aut Super intendentes habeat stati Liam e S t. Gravamen intuitu hujus, ad liberum Religionis exercitium spectantis logalis indulti, vangelicorum sic Sonat Merito maxime querulamur restringi libertat in absendi Superintendentes. Et qui pauci habentur Omnes et eorumdem set Evangelieae B seligionis Ministrorum concursus dum sive de aliis in ordinem redigendis, sive de causis revidendis, sive de Xcessibus corrigendi agendum esset fieri non permissi. Facultatem causas matrimoniales inter Personas Evangolicas vigentes revidendi adimi, Ecclesiarum visitationem, et in Ministros quoad functiones eorundem Ecclesiasticas examen, et urisdictionem judicandique facultatem, ab Episcopis et Sacris Sedibus praetendi et vendicari, set hinc ad Sacras Sedes praetextu imprimis per functiones suas violata Iurisdictionis Parochialis citari, et nisi velint citati comparere

76쪽

sub poena excommunicationis literis monitoriis set valvalibus impeti. eaque propter redimendae quietiS, et majorum Xpensarum avertendarum causa ad gravia bii sagia Solvenda cogi. mo illos quoque si qui Catholicorum ultrone et Sponte acceptarent Religionem Evangelicam, aut si metu poenae vel aliis medii exterioribus Evangelici ad amplectendam Roman0-Catholicam Fidem coacti denuo ad Religionem Evangelieam redeant eosdem pariter ad aeram Sedem citari, in captivos resto dotineri. Huic Gravamini in contrarium ex parte en Clerire pOSi tum est Admittere quidem en Clerum quod Art. I. an. 160 mentionem Superintendentium faciat, non tamen equi numerosiore tollerari debere. Unde restrictis Ministris plures umero intertenere Superintendentes

Supervacaneum fore.

Concursus item et congregationes Ministorum et Superintendentium, quod Art. XXXI anni 1215 vetaret, Re visionem causarum Matrimonialium ex quo sensu rite VII Pacificationis tenensis auctoritas Sacra Sodis in suo pristin usu fuisset relicta per hoc eidem Sacrae Sed competere. Et quod Art. XV an. 464 per quem facultas et usus Evangeli eorum circa causas Matrimoniales habitus et confirmatus praetenditur Artie.

XXX an. 1715, iri XXV XXVI. an. 68 et XX an. 1682 0nsi matus

non sit, quia mentio ejus in iisdem non habetur et ideo nullani mereatur

considerationem.

Item Articulum quidem primum 1608 de Superintendentibus loqui.

non tamen per hoc facultatem causas matrim0niales revidendi iisdom datam haberi. Usumque eatenus praetenSum non Sum, Sed abusum fuisse. Visitati es porro Ecclesiarum et reliqua quae tali occasione per Archidiaconos Visitatores fiunt penes Mandatum suae Majestatis aeratissimae fieri et exerceri.

Imo per ea sensu Artie X an. 55 Visitationes Ecclesiarum illis Archidiaconis dolatas esse, item quod Ministri Evangelici prout oculares Regni colae Foro Ecclesiastico Sacrae Sedis Roman Catholimrum de Lege

Regni subjecti sint dictantibus Articulis X an. 145 itidem X an. 55Tnec non XL an. 1559, XXIV an. 4563 o XXV an 567

Dosicientibus adhaec a Fide Romano-Catholica tanquam in causa Fidei censura in ei imponendam iisdem l nam ex dictamine Matthiae Rogis Deci . I. Art. III. Sacrae Sedis auelaritati subesse. Ex quibus concludit quod Superintendentes et Ministri Evangeli eoru in a funci nibus exercitiisque in Gravaminibus Evangelie una expressis recte arceantures Ministri ad Sacras Sedes citentur, ibidemque ob non convenientiam

conveniantur et V aventur.

77쪽

Non secus et Seculares Evangelici in casibus in seri Gravaminum Evangelicorum pariter ibidem contentis et his similibus jure inveniri et mulctari potuiSSent. II ast ita praevi modo numerata ad alias in Replica et Duplicaadeoque generalibus quoque en Cleri Gravam illibus in Replicis

Evangelicorum ad decem membra reductis in piantum ad ea quoque se provocarent parte reperibile pariter et Leges nec non Proto

colorum produeta a parte Evangolicorum ad conscii laudum tum ipsum ara graphum Art. I. an. 1608 de Superintendentibus s0nantem adductas, tu in usu eatenus habitum confirmantes passim in actis pro et contra posita ac hic subnexive in quantum si ori potuit insertas pensitantes comperimus. Et quidem In ordine et respectu prae declaratorum concursuum sit me visi0nis causarum matrimonialium

I. Quod praein sortiis Articulus I an. 160 per XXV an. 168 porexpressum confirmatus irrestrictam libertatem abonili Nupserintondontos admittit se statuit, qui Articulus Sicut et aliae Leges numerum nec Superintondentium nec Ministrorum reStringunt, sed tot quot necessitas exigeret numero intortener permittunt. II. Et cum liberum oligionis exorcitium de natura Sua non solum cultum Divinum ad praescriptum cujuSquo Religionis Sacrorum verum et circa dogmata, more S , neceSSariamque disciplinam Ecclesiasticam atque eidem anneXarum reliquarum eccleSiasticarum rerum gubernationem administrationemquo praerequireret et Secum ferret, id se praecitatus Articulus Suppri0ros seu Superintendente cum pleno juro abore positivo c0ncessit, quem in me in eorundem cum Ministris in contuborniis soli consistoriis celesiastici congreSSUS Seu concursus per Ven Clerum impediri legitime non OSSent.

III. Quod si nim hunc in noui servandi boni in Ecclosiasticis

ordinis et matrimonialium, ac nitarum causarum et caSuum ecclesiasticorum revidendorum gratia Superintendentes cum Ministris in unum convenire congregation Sque Celebrare debeant atquo necessum habeant,

per hoc nec in perniciem Regis vel Regni quidpiam moliuntur, set nec factum ego vetitum exercent. Nam si neglectis congregationibus in Ministros cura et inspectio obita, a qua Secundum Dogmata propria ritusquo inde promanantes ordinanda et administranda SSent, omitterentur, adeoque inordinate extra regulas et praescripta Leges C0nsistoriales ipsi et auditores vivere permitterentur, confusionem moram equi necesse esset. Igitur talismodi congregationes legaliter minime votari quirent. IV. Similes porro ut praemissum est concurSu et Congregatione Sub glorioso August. Domus Austriacae Regimine semper a revolutione Semial-

78쪽

torius seculi practicari 0lita fuiSse, imo et nune magna in Regni parte practicari, neminem genuinam Statu rei cognitionem habentem fugit.

V. Articulum domum XXXV an. 215 ex ratione Synodi Roseribo gonsi sub nosariis motibus Raholgianis et illegitimo Magistratu colobrati

conditum esse tenor ejus teStatur, per quem etsi facta et acta jusdem Synodi annullata habeantur, attamen inde nullo modo sequitur neque inforri potust, quod videlicet per h0 Seu intuitu spiritualis Superinton-dsentium urisdictionis, seu tam pro causis Matrimonialibus revidendis quam servando bono ordine nec non corrigendi excessibus instituundorum concursuum jus illud primaevum Evangelicorum jusmodi inquam ante motus sopitos et Semper licito concurSus celebrandi, et causas Matrimoniales revidendi iri validatum Sive abolitum, et consequenter jus

Saeris odibus Romano-Catholicis in Evangelicos fuisse concessum et attributum. Neque ideo Syn0dUS ZOlnenSis, Varalysensis Papsensis, artZali risis, et alia consimile tempore legali pacifico et sub logitim Magistratu celebrata, constitutionesque in iisdem conditae sublata exstiterunt. De quibus nim Articulus XXX an. 1715 sive direct sive per indirectum non sonaret ad ea extendi nequiret. Sicut enim per Articulum subsequonto XXXII sejusdem ultimae laesae per quem universa sub praeteritis motibus publice vel privatim facta et acta cassata fuerunt. Non si quae ante tumultus Legibus Regni et communi Libortati c0ngrua ac concessa fuserint insimul pro irritis et caSSati sunt declarata Sic neque prior Articul. XXXI ad ea, quae tempore legali par exigentia Logum in Spiritualibus observandi ordinis et manutenenda tranquillitatis causa statuta ordinataque apud Evangelicos tollenda detorqueri valerent. Et hinc ordo logalis et urisdicti Ecclesiastica in suos Evangelicos competens sublata nullatenus dici potest. Quippe de jure Regni Leges n0n alias, quam mediante nova Lege Sive modi sicari Sive tolli assolerent, et sive quid om ejusinodi modificandam aut tollendam Legem positivo citando ac

per expreSSum modificando. VI. In causis Evangelicorum MatrimonialibuS, arundemque accessoriis,

o quidem virtut Articuli primi an. 160 more consueto procedendi, his dicondi et decidendi Superintendentes et habuisse, et eandem jurisdictionem exercuisse, etiam Art. XV an. 16i conisextus haec formalia habens vincerot, vangelici Vero de vigore Articu l. I an. 1608 aut Coronationem ad primum odit in Matrimonialibus in usu consueto permanentibus. Qui Art. XV sublatus vel invigor0sus dici n0n potest quia is non solum virtute clausula ruritie.

XXV an. 168T: Salvis semper Legibus Regni Diplomate legio

firmatis, in pri0ri suo vig e relictus, sed etiam e0nfirmatus dum videlicet dictus Λrticulus nihil aliud quam quod Art. Ἀ608 statuit et exprimit in se contineret, essetque identicus. Hic autem Artic.

79쪽

reperiretia P.

VII. Nec ab re, nam in usu causas matrim0niales movidendi et judicandi c0ntubernia ut 0nsist tria si vo sedes Spirituales Evangelie iramant et post Pacificati0nem Viennensem fuisse es in poli 0ri Rogni parto, hodi sedum quo persistere tam antiquissima res000la Ecclesiastiea in origin occasiolio sessionis dioi XX Maji an. 4722 per Agentes Evangelicos Commissioni Pomonstrata et pluribus ad demonstrandum oblata quam recentissima quoque Matrimonialium Pi cessuum xempla, nec non a parte en Cleri in suis generalibus Gravaminibus embro sexto posita hoc in passu praetori Siva ravamina innogabilo perhibent testimonium.

VIII. Et prosocto rocontissime judicium causarum Matrim0nialium in Evangelicos vangelicis contuberniis et consistoriis in publi is segni Logibus tribuitur, tum propter controversia Evangelicis cum Romano- Catholicis, quoad hujusmodi causas intercedentes atque eo ipso oligionem et c0nScientiam tangenteS, tum propter Evangelic0rum constitutionses Ecclesiasticas circa easdem et reliquas causas observatas et longo usu firmata S, tum propterea, quod eo in casu, si in sor Sacrae Sodis Roman0-Catholica Evangelici causas suas agore oberunt, tum causam ipsam alterutra partium appellante ad summum Pontificum seu Romanam Curiam devolvi necessum esset, quod amon veluti Dogmatibus

Religionis Evangolica se, ita Legibus jura libertatis in negotio Religionis

indulgontibus o diametro repugnaret. IX. Cum autem Spiritualis Romana0-Catholica Sedis urisdictio quoad eligionem, conscientias alia quo Spiritualia in Personas Evangelicorum per Augustariam et Helveticam Consessiones sit sublata harum vero G0nfossionum addictis Regni colis liberum exercitium jusdemque usus et ego et Fide publica admissa haberetur, utique et in causis Matrimonialibus praetensa Ven Cleri jurisdictio in Evangelicos non subsisteret, quippe in quos nulla urisdictio Spiritualis in os en Clori potestas dioeceSana nulla daretur, ea etenim non territorium, sed Tractum Di0ecesis uti civilis p0testas sed unice orsonas suae Religioni addictas ibidem habitantes, intuitu dicta Spiritualis jurisdictionis concerneret. X. Praeterea c0nstat Reverendissimos Dominos Vicari is generales ad tale uramentum praestandum oneri, quod in decissenibus Matrimonialibus velint statutis concilii ridentini inhaerere, atque casus Sui orie norma decidere. seste autem etiam Reverend. P. Martino gentivanas in Dissertatione Paralipomenica Evangolicos Docrota Concilii ridentini, ejusque declarationes, non tantum quoad solemnitatem Matrimonii et Reformationem e0rum, sed et quoad Articulos Fidei rejicere. Ergo secundum ejusdem concilii desinitiones cujus decretis et Statutis non Subjacerent,

80쪽

imo por quas damnati haberentur Evangelici in causam attrahi se judibeari non OSSent, plus quam manifestum esset. Interim XI. Quod aliqui Evangelicorum pro dispensationibus occasione Matrimoniorum recurrant ad Sacras Sedes id non esset Iuris sed acti, quod ipsum contra Leges contra naturam liberi eligionis exercitii ac contra libertatem conscientiarum in consequentiam et Obligationem trahi non posset. Multo minus saeta quarundam Personarum Evangeliearum sive sex ignorantia sive tot citationum metu etiam innocentissimos affligi solitarum jurisdictionem Sacrae Sed is stabilirent sed persecutionis Evangelicorum manifesta documenta darent imo ne vis nondum sublatarum et nunc remedendarum contraventionum esset. Si quidem hac ratione vis conscientiis inferri soleret, et per hujusmodi praetensas dispensationes ad mutandam Religionem cogerentur error autem et metus nonnullorum haud solidaret, nec inferret consensum Evangelicorum communem, quorum Religioni adversaretur recurrere ad caput Spiritualo quod non agnoscunt. Caeterum quamvis a parte en Clori

XII in savorem sui citati ante Pacificationem conditi Articuli, causarum Matrimonialium cognitionem Foro Spirituali Catholic deferunt. dum Praelato lum Etiam ei Vicariorum mentione faciunt. Enimvero iidem Articuli et seges contra Evangelicos allegari non possunt, quandoquidem rursus e contrario admiSSi publiea Lege Evangelicorum Superintondentibus. eorumdemque Iurisdictione ac denique reception Religionis Evangelicae per Pacificationes Diplomata et Constitutiones Stabilita, eisdem amplius praejudicare haud valerent. Id quod Articulus primus an . 606 Pacificationis Viennensis ad culum demonstrat, dum superius citatos a parte Veri Ciseri Articulos ac alias sejusmodi constitutiones una cum XXII art. an. 1604. qui ea quoque confirmaSSet pro sublatis et non obstantibus habendas per expreSSum declaravit.

XlII. Neque ejusdem Pacificationis Articulus VII vangelicis ossiceret, aut contra Evangeli eos en Cler suffragaretur quia ibi praetensae Sacrarum Sedium Romano-Catholicarum in Evangelie0 Iurisdietionis et auctoritatis nulla menti haberetur, secundum autem segulam uiis Ism

prout ante Pacificationem Evangelicos in usu exercitii seligionis pariter ac Iurisdictionis Ecclesiasticae profuisse Protocolis comprobatur. Ita per eandem Pacificationem Vienensem usu in illuni non fuisse sublatum sed potius in milem Articulo VII consili matum. Exindoque patet quod idem ut Sedes Spirituales maneant statuoret. Hinc eo ipso Evangelicorum quoque, quae tum exi Stebant Si ilit uales Sedes confirmatas esse evidens foret All.

XIV. Per eundem Articulum Vl Evangeliei ueris Sedibus Roman0Cathesiorum subjecti praetendantur, vis Articuli primi ejusdem tu in

SEARCH

MENU NAVIGATION