장음표시 사용
81쪽
scationis qui liberum Religionis usum et exercitium accius o jurisdictio nona Superintendentium permitteret, essectu suo destitueretur, set tolleretur. Quod de paciscentibus, ne cogitare quidem fas esset, qui Legibus Regni ocipienda Religionis Libertatem stabiliendam voluerunt
Respectu autem Visitationum Ecclesiarum Evangeli carum et in Ministros Evangelicos, quoad functiones et praetenso eorundem excessus Illustrissimis ot overendis s. Dominis Episcopis et Sedibus Romano-Catholicis
Iurisdictionem Spiritualem competere non poSSe remonstratur I. Quod Iurisdictio Ecclesiastica non solum circa revisione causarum Matrim0nialium et acceSsoriorum, sed ordinationem etiam et visitationem Ministrorum ac tam in doctrinam et vitam eoru in quam se Auditorii inspectionem ea Suum conscientiarum di ScuSSionem secum trahat, et
liboro exercitio Religionis inseparabiliter adhaereat, ac ideo tali urisdietion Evangselici starite liber Religionis exercitio ejusdemque usu
ΙΙ. Quod ser Dominos Archidiaconos Catholicos Visitatio Ecclosiarum
eo sine fieret ut videlicet explorarent, an cuncta pro ritu eligionis Romano-Catholicae Ecclesiae administrarentur et an Parochi Ecclesiarum di00ces suae subjectarum ossici ei voti sui limites excedant. In Augustana vero se Helvetica ConseSSionibus Secundum praescriptos eorundem Cariones in similibus divorsus mos et ordo observari soleret. Sed tΙlI. A quibus vangelici uinistri nec Vocati nec ordinati, neque Ecclesiis praesecti essent, multo minus Leges et Statuta functionum suarum accepissent, ab iis adeoque ab Illustriss et Reverendiss. Dominis Episcopis et Sacris Sedibus Romano-Catholicis in actionibus sui muneris dependere aut coram iis ad uri standum compelli posse, naturalis ratio ipsa non permitteret. IV. Nam cum ex Supseriores seu Superintendentes quamlibet seceptam eligionem habere statuit, jam eo ipso Minostros Evangelicos suis
V. Et ipsa ratio Ordinis utpote sine quo nulla societas tanto iminus Ecclesiastica subsistero potest id exigit, sed et natura s0cietatum et collegiorum id requireret, ut quisque a suo et non alieno Superiore dependeret, alias odia et dissensiones non praecaverentur, quin potius
confusum inde chao enaSeeretur.
VI. Itaque cum per toties citatum Articulum primum 1608 anni Superintendentes servandi acultas ad evitanda dia et dissensi0nos admissa esset, ejusmodi dia et dissensiones tantum abest ut vitari possint, ut potius foveri oborent. Si invitis Evangelicis in Ecclesias sit Ministros morundem alioquin leges Religionis ac Professionis suae
82쪽
propriis Supserintendentibus subjectos praelitu lati Domini Romano Catholici Episcopi, eorumque Sacrae Sedes Iurisdictionem Superintendentibus competentem et vi muneris eorum propriam ibimet vindicarent, o legali innogotio Religionis libertati doginatibusque Evangeli eorum adversantia placita et statuta praescribere valerent, atque aliter constitutio illa articularis ob bonum etiam pacis confirmata, legitimo Suo sine prorsus destitueretur, ac sicut id ipsum inconvenientissimum foret ut vulnera alicujus illi curanda committantur qui vulnerati interitum indubio et ardontissime cupit, im et ipse vulnerat ita etiam absonum foret, ut Visitationes por praetitulatos Reverendiss et Illustrissimos Dominos Episcopos vel Archidiaconos, qua in eliminationem Evangelicorum Rituum ac Dogmatum plus quam gelos intentos in Ecclesiis Evangelicorum et Muniis celosiasticis peragerentur. Nec Secus a paritate rationis Dogmaticorum et Rituum Evangelicorum per Domino Romano-Catholicos possibilis visitatio quam utriusque exercitus artium intra semet belligerantium unius ejusdemque Ducis praeticabilis directi statueretur.
VII. Quod attinet ad uandata seu Patentales Regias quibus fulti praelitulati Domini Episcopi et Archidiaconi procedere in visitationibus
Ecclesiarum Solerent eorum contextu eXpreSse ad Iurisdictioni suae subjectos Romano Catholicos non vero Evangelicos legaliter extenditur. Respectu quippe vangelicorum in forma duntaxat a SSualium, non vero Dioecesanae Visitationis continentias earumdem Sonare palam dignosceretur His accedit VIII. Quod si jusdem Romano Catholicae Religionis Ecclesiastici pro divorsitate Religiosorum ordinum Iurisdictioni Dominorum Episcoporuin non Subsunt, neque unus ordo alium judicat, quanto magis ad evitandam et ex lege et per se vi dogmatum ad invicem distinctarum urisdictionum convulsionem inter receptarum Religionum Superiores quemlibet eorum intra cancellos Iurisdictionum pro diversitate Religionis suae perseverare et interesset et porteret. IX. Quo praevis ipse en Clerus in generalium Gravaminum suorum instantia per Evangelicos ad decem membra redueta, ubi Sacrae Sodis Jurisdictionem et signanter in membro seri defenderet, admittit Ministros et Superintendentes Evangelicorum circa Dogmata, n0n Subjacere Iurisdictioni ori Spiritualis Unde consequitur, quod si circa Fidei articulosa aerae edis Romano-Catholica Iurisdicti0n exempti habeantur quod circa visitationem etiam inspeci nem item, iunctionesque suas potestati ejusdem minime subjacere possent, deberentque Tanto magis
X. Quod si quidem secundum producia sua idem Von clerus Augii tana o Helvetieae Consessioni addici inistr0sque e0rundem, inniritu liberi exercitii privare, imo taliter Regno eliminare niteretur, ac vi ntradictionum suarum partem agat, jam de ipsa legaliter naturali
83쪽
ratione Iudicatum et Actorum simul in orbi Divini Ministros Evangeli eos
eXereor non potest. Semoto enim avore et odio Iudicium exercendum esse Tit. IX Prael0gomen suaderet, id quod a parte en Cleri ex ratione postulatae eliminati is praestari haud p0sset. XI. Praeterea odia Processus Sacrae Sedis nec communibus Legibus, nec Evangelicorum legali libertati ac conscientiae congrua adhiberent et admitterent, cum et Inquisitiones per sesas Personas EccleSiasti eas peragi Soleant, ei per Seculares peractis locus non detur Remodi Juris acri ori sequi Religioni vangelicorum adversaretur. Imo Procuratores vangelici ad defendendum causas, nisi Religioni suae contrarium Iuramentum praestent rarissime admitterentur. Ilisque et aliis modis logitimis dessensionis Mediis contra Jus natura citati vangelici privarentur. Inde citra manifestam laesionem et eversionem Religionis Evangelicae ac simul uris ejusdem legalis convulsionem, praetens Sacrarum Sedium Iurisdictio Stare non posset. Ad haec XII. Quia Dogmata Ritus Cerimonia et alia id genus in Ecclesiis apud Evangeli eos, cum instituto Vener Cleri , 0rundemque Canonibus plerumque non concordant quo ipso Jurisdictionum in Evangelicos tanquam in Religion discrepantes diversitas Dogmatum non admitteret exercendam. Accederet XIII. Quod si Iudaeos, Graecos aliosque Schismaticos in Regno quidem degentes, sed nullatenus indigenas nihilominus en Clerus ad sestivitates
celebranda non cogit, nec erimonias servandas eisdem praescribit, causaS Matrimoniales eorum non judicat, nec sepulturarum usum ad Se pertrahit,
tanto minus Evangeli eos, sego segni fideque publica ac in Sacro Verbo Regio receptos et Superioribus seu Supserintendentibus circa Ecclesiastica et dogmatica provisos deterioris conditionis efficere, ac a Tramite Legum publicarum dimovere adeoque potestatem circa Personas et dura Sacrorum Religionis Evangelieae antea quoque non habitam, neque exercitium sibimet vindicare valeret. Quin imo
XIV. Si se Gentilos in eo, quod si quidpiam publico Regni statu eisdem competeret turbari posset, quanto ergo magis Christiani vangelici per Pacificationses Diplomata et Articulos recepti in Ogotio Religionis a parte en Cleri turbari se ad ora Sacra citari ibidemque multari n. posset et non deberet. XV Insuper se Iustitia Evangelicis in Sacris Sedibus R0man0- Catholicis administrari potest dum per Von Clerum leges Regni diaetales
in negotio seligionis condita pro talibus non agnoscerentur, Sed impugnarentur et pro nulli reputarentur. Itaque Si ea, quae Religionis Evangelicae Spiritualia essent, per aeram Sedem Roman0-Catholicam examinari et judicari deberent, sive considerotur absolutio, sive convicti in cauSamattracti, neutrum a Sacra Sed praestari posse Speraretur, cum Si saetum
84쪽
Religioni suae contrarium per absolutionem in causam attracti in favorem ejus judicaret, Leges sequi deberet, quas amori impugnare modo etiam
non cessaret atque eo minus in Foro Sacro observaret.
Quod si vero contra expressum legis tenorem convinceret liberum Religionis exercitium turbarot ac per hoc obligationi et justitiae legali, necessario atque inevitabiliter contraveniret. I. Et quia Ven Clerus vangelicos Ministros duntaxat pro Laicis reputat ideo respectu functionum Ministerii instar Clericorum suorum nec in iis attrahere nec judicare eosdem potest. Unde aeque patet quod Ministri vangolicorum in Spiritualibus Superintendentium suorum in
prosanis autem Magistratus Politici Iurisdictioni subesse debeant. Haud absimiliter
XVII. Quos Venerab Clerus Carionibus suis damnatos a communione sua Spirituali exclusos nec Ecclesiae suae membra esse profiteretur in eos Iurisdictionem Ecclesiasticam exercere non posset, prout etenim qui non essent de Republica Hollandorum illi nec segibus ac jurisdictioni eorundem subessent recte huc Regula Iuris T concurrente Factum a Iudice quod ad officium ejus non pertineret ratum haud est. Evidens autem est Sacras Sedes Romano-Catholicas nec Iurisdietionem nec judicatum Evangelicos habere nee ad officium eorundem pertinere Ministros Evangelicos variis sub praetextibus contra Leges citare, dum et alioquin facta contra Leges per se irrita forent. XVIII. Si quispiam ordinariam Jurisdictionem in aliquem praetendit, Lege et constitutione publica id legitimare obseret. Secus ubi judicatus praetensus sege vel ratione legali non stabiliretur sed contra Leges et rationem sumeretur, Processus illegitimus per se quo nullus de communi nium urium dictamine reddoretur es per similos illegales Iudices Iustitiae p0tius vis inferretur quam ea promoveretur Ven Cleru autem nulla ego nulla ratione in Evangelicos eorundem Ministros praetensi Iudicatus sui competentiam evincere valeret. Sola enim citatio manifeste incompetentis Iudicis praetensam ejusdem incompotentem Iurisdictionem non segitimaret, at hinc citati per Sacras edes Romano-Catholicas Evangelici ibidem non comparentes, nec contumaciae argui, nec poenis obnoxii
reddi legitime possent. Processus autem illegitimos virtute Diplomatis Rogii tollere et non admittere Regii semper muneris oret. XIX. Leges per Ven Clerum citata utpote ladisi. Deci et . . Art. XXXI. et reliqui ante Pacificationem Viennensem de Foro aerarum Sedium conditi non obstarent Evangelicis, quia si idei et respectu Evangelicorum valere deberent in Pacificati0ne i l. Prim0 Pro non obstantibus declarati non fuissent imo non soliun ulli Evangelic0rurn oligionem sponte ac benevole amplecti liberum fuisset, sed etiam Omnes Evangelici, qua contumeli e per Gen. Clerum praeiensi
85쪽
ueretici et Foro Sacra Sedis et p0enis in eosdem Evangelicos destinandi S. subjecti bit iique reddi obuissent, et semper taliter habiti fuissent. Quod Pacificationi sorticulus Primus Qui nemin , in Regni colarum in Confessione et Religione nusquam et nunquam, Si V per Regiam Majestatem, sive per alios, adeo tuo et per Venerabilem inerum, turbandum aut impediendum permitteret et aliis eandem Pacificationem Visennenso in subsequentibus Logibus de negotio Religionis conditis adversaretur. Logalis enim in ue ila Religionis libertas
et praeteris competentia Iurisdictionis Sacrarum odium I man Cathesie rum in Evangelicos ad invicem subsistere nequirent, ac hinc qua inter Senatura essent contradictoria ea nee intelligi nec admitti valerent. Ac denique XX. Quod quia otiam respectu Catholic um vix aliqua causarum in Art. per Ven Clerum itatis denotata reperiatur, quae Iudicatum competentem ori Spiritualis recognoscorpi confirmare, id Artic. XV an. MDCCXV ergo tanto mitius votores illae Leges contra Evangelicos allegari possent. Hinc quoniani Leges praesensam hujusm0di in vangelicos urisdictionsem Sacris Sedibus Roman0-Cath0licis non tribuunt, usus ero ex Lege eo minus probari potest, quod et nunc poti0ri in parte Regni Hungaria se . Iure et usu durisdictionis Ecelsesiasticae gaud ant. Superintendentes Evangelici, quin imo unu ni vel aliud ex error . ac ut plurimum violentum faetum praetensae urisdictionis in Evangelie0s usum non probaret. Quin potius, quia Secundum praeeitatam Regulam 170 Factum a Judice, quod ad ejus officium non pertineret ratum haud e St. Evidens autem et luculentum esset, quod neque Iudicatus in Evangolicis Saeris Sedibus competit neque ad eorumdem ossilium portineret ut Ministri Evangelicorum variis sub praei sextibus contra Leges Citentur. incarcerentur mulctentur ae divexentur, idcirco facta jusmodi irrita ac ipso jure nulla sorsent. Quin imo Νullibi pra0terea locorum ubi eligio Evangelica recepta Si vangelicorum Ministros vel eorum Auditoros en Clori Romano-Catholici Foro subjacere atque Iurisdictioni Supseriorum alterius Religionis quam
suae SubesSe ipsa testaretur commimi eXperientia. Fin aliter praetensae etiam post a Sine nu Sam, Se Uerimen in puncto liberae receptarum Religionum professionis, quod oro Sacrae Sed is non competat, Dino Nani P. 1. Quia cuivis in segno sponte ac bonevole acceptare Religionem
Evangelicam liceret, virtute Articuli primi anni li 0 quo ipso neque
contumeliosum nomen postasia Evangelicam Religionem Sponte ac benevolse acceptantibus logaliter objici valeret. Aliunde Art. io Matili. Regis Deci et Piimi per Pacificationem Viennensem et subsequentes innocoli Religionis condit sorticulos sublato existente. Hinc
86쪽
2. Ut religion om Evangelieam juxta eundem Articulum primum 1608
per XXV eonfirmatum sponte accoptare volentibus liberum sit, et eco VerSO Sponte acceptantes ut qua praei sensi postatae Iure in Foro Sacrae Sedis conveniantur ac poenae obnoxii reddantur duo contradict0ria forent unde quia Verum prius per se tollitur OSteriuS. 3. Quod ex indulgset imo sancit illud crimen non inducit ac ideo ubi nulla Legis spontanseam Religionis accoptationem contraventio, ibi nulla culpa ne conSequentor poena subsequi valeret. Tantoque minuS4. Quod Evangelici neminem ad Religionsem violentis mediis cogerent. nec id profiteretur ut quis doctrinae causa et ad Religionem Evangelieam acceptandam, vi humana vel brachio Seculari compelleretur. Quamobrem 5. Licet ecasione ultimariae oson Dinotae mutationem Religionis, Seu spontaneam ac benevolam receptarum in Regno Religionum acceptationem Von Clerus poenalom esse voluserit, nihilominus tamen diaeta litor etiam illo te hujusmodi postulatum admissum nequaquam XStitit. Quin 'tius per Majestatem Vestin aeratissimam Articuli Soproni en S. et Posoniens ibidemque citati: Omnibus et ubi quo iborum Religionis exercitium satis diserte a per expressum declarante ac pronuntiantes in genuino suo sensu sunt elementissime confirmati. Et
quidem tanto magis 6. Si quidem exosissimum postatarum nomen in eos qui vangelicam hoc ost Christianam Religionem prosit sendam amplestiuntur penitus non aderet multo minus quadraret quippe quod ii ipsum
infestium suora qui agnitam orno veritatem Christianam abnegante ad Gentilismum dos ieiebant Id quod exemplo Juliani postata palam conStat, o sis instoria Melesiastica ejusdem cultoribus apprime notum St. Cum ergo virtut praecitati Articuli primi an. 1608 ante Coronationem ut qua se libet Religio sua Professionis Superiore seu Super intendentes habeat diaetaliter statutum habeatur, hoc ipso publica L gis benefici medianio Superintendentes Evangelicorum utrius que Confessionis omnia illa Munia qua de natura officii et professionis suae pro ritu eligionis Evangelica in regendis et ordinandis Ecclesiis Evangelicis eorundemque Ministris, a quibusvis casibus ecelesiasticis, muneri auctoritati et Iurisdicti0ni eorundem incumbunt, atque competunt, jani ab aevo unius es medii seculi exercuerunt Ν0n absimiliter in causis
quoque Matrim0nialibus i ii tantum vi re praeeitati Articuli primi an sim sed etiam eundem subsequentis o simul stabilientis Artieuli XV an. 6M Jus dicendi oraque seu edes Spirituales colebrandi iugitidibus prohibitis dispensandi Div0rtia in casibus apud Augustanam ei uelveticam Conse
s nos consistorialiter usu receptis pronunciandi usum non solum a temporibus recepta ui anno 606 Religionis, verum etiam adhuc ante tempora laetita lanis Viennensis n0tabili ni rum serio habebant X
87쪽
tamen tali sine prout idoli est oecumini tum rei suum et causarum qualitas requirebat, Ministrorum cum Si di intondentibus, Consistoriale congregationeS, Seu concursus inducere ac instituor libero seinpor ac licite potuerint. Visitationes Ecclesiarum sibi subjectarum porogerint, et alsi in perS0na EccleSi a Sticas, quam Seculares de suo vili, urisdictionem Vimuneri Sibimet propriam usurpaverint, ac donique in praemi SSi S, ac id genus similibus unctionibus usum realem tu magna Rugni parte, hucu8que continuant, eademque per segem publicam concussa facultate exercendi perfruuntur. Hinc ubicunque et quotiescunque Superi es Seu Superii tendente Evangelicorii in utriusqu0 0rissessionis in usu urisdictioni suae circa Ecclesias suas. Praedicantos Iura et personas Evangelica pro diversitate casuum, sive in causis Matrimonialibus, sivo aliis Ecclesia Sticarum CaUSarum oecurrentiis, sive a Saciis sedibus Romano-CatholiciS, sive Titi. D0minis Praelatis Vicariis Archidiaconis et Plobanis, imo etiam Secularibus prout ex specio actorum cuncta circumstantialiter patent. Satis graviter turbari, Ministrorum necessarii in Ecclesiastici concursus impediti Ecclesia Evangolicorum per Superiores Religioni Romano-Catholicae visitatae, Ministri examinati, iisdem leges seu regulae
contra Professionem Religionis suae et vocationem muneris ad ObSerVandum praeSeripine.
Non Seeu ubi non minus Superintondontes, quam eorundem MiniStri, nec non Sestulares Evangelici in causis et segotiis liberam Religionis Silae Professionem et conscientiam cum usu ministerialium functionum et exercitii, quoquo modo concernentibus imo ii quoque qui motu pr0prio et interno libertatis consciolitiae ductu Evangolicam sponte et benevole amplectuntur Religionem ad Sacras odos citati in iis attrahebantur, ibidem aggravabantur, alii mulctis pecuniariis alii poeni corporalibus assici obantur, carcerum squalore macerabantur, alii Praedicantium Seposito, judiciaria deliberation mediante, benigno Inhibitorio Declinatorio Mandat in nota tibi summa convincebantur Libri Praedicantium qua potissima eorum rei domesticae substantia in executionem sumebantur, iis vero insufficiuntibus Nobilium Evangelicorum qua Patronorum aeque executioni subjiciebantur. Non secus ocularos Evangelici jam bintertentionem Ministrorum et exorcitium Religionis in curii peractum,
jam ob praetensam blasphemiam torticuli XLVI an. 563 revisioni et judicii Seculari subjectam, jam propiser librorum Saerorum pro Se Vel etiam aliis praesentibus sectionsem et continuatam in aedibus propriis devotionem, jam propter demortui cujuspiam per Ludimagistrum eligionis suae institutam sepulturam o alios id genu spin0So praeteXtu S, Sub Specie exercenda legalis urisdictionis et administranda Iustitiae
citati, si vexam amicabili transactione non redemerunt con VinCebantur
88쪽
et nimium quantum onerosae ejusmodi convictiones judiciariae interdum otiam illo et ultra ore norum judicialiter desumebantur taliterque nonnulli pauperiores ad extremum damnificati fere omnibus privabantur, alii Vero per iteratas ejusmodi citation os nunc sumptibus nunc inquietudine defatigabantur quod haec et similia in specie factorum pro illustratione uberius deducta abusus et contra usentiones Articuli XXV et per eum confirmatorum sit legaliter comperimUS. Ac proinde ut vigore supra citatarum legum et signanter Articuli Primi an. 160 o XXV anni 164 Superiorum seu Superintendenti urne ire gubernanda Sacra Ministros Ecclesiae eorundemque beneficia, Jura et Personas Evangolicas pro diversitate casuum sive in causis Mati bimonialibus in Iuro vi consistorialium logum et Canonum reSpectu Vangelicorum Divortia pronunciandi et in gradibus disponendi sive aliis quibuSvis Ecclesiasticarum causarum occurrentiis iisdom de Lege Religionis et rosessionis muneri propria jam ab olim introducta Iurisdictio disciplina et authoritas, ulterius quoque Xercenda a modo impOSterum. sive a parte en Cleri sivo per Dominos Seculares Catholic0s, non impediatur quin potius rostabiliatur. Visitationses Ecclesiarum Evangelicarum per Illustriss ac Reverendissimos Dominos raselatos et rchidiaconos in praejudicium Superintendontiu in potissimum recenter praeticari coeptae non admittantur. Concursus pro ordinandis et disponsendis rebus Ecclesiasticis et revidendis decidendisquo causis per Superiores et Seniore MiniStrorum passim usque ad n fariam Revolutionem Raholgianam imperturbate praeticati non pr0hibeantur, sed usus et cursus ubi et in quantum a tonus impeditus est, reassummendus permittatur Citationes ad
Sacras Sedes Romano-Catholicas exeomi nunicationes, convictione pecuniariae. Xecutione in ea reserationes sive Ecclesiasticarum sive Secularium
Personarum Evangeliearum, in iis quae negotium Religionis ejusdemque Usum ac professionern in e scientia liberam, nee 0n Ministerialium funetionum munia earundemque accessoria praesertim Sub praetextu violatae Parochialis urisdicti0nis, aut alio quocunque tandem modo et e qualicunque causa concernerent, pro exigentia Legum suprema Maje
tatis vestrae aeratissimae authoritate Regia positive ac per expressum inhibeantur ei commode praepediantur. Per illegatos ejusm0di Sacrurum Sed tu in convictiones damniseati in integrum restituantur, causae imprincessitatae ac sententia nondum execut ni datae assentur. Matrimonia contrahentes et jam semel per Praedicantes copulati Evangelici ea propter limi mulcientur. Multo minus post evoluti0nem unius anni per Dominum Plebanum prouti non ita pridem sucium noviter copulentur. Religionem Evangelicam si ui ac libere acceptantes ideo neque per Sacras edes, neque D0minos Terrestres aut Magistratus Seculares, sive corporalibus, sive pecuniariis poenis assciantur: imo ea de causa in captivitate mi
89쪽
stituti si adhuc detinerentur libere dimittantur, ac jam tandem hoc modo Fidelibus Majestatis est . aerat subditis Evangolicis, diu desiderata
anim um quies et e scientiarum tranquillitas redueatur, a quae Vi S denique ut lex loquitur dissensiones et odia inter Status et Ordine praecaveantur, neque amplius pro diversitate receptarum in Regii Religi0num publica Divorum Regum et Rogni authoritate introductae urisdictionses Ecclesiasticae convellantur, atque confunduntur. Sed prout eligiones ad invicem et confossionum dogmatibus ei ritu, modo atque forma in eclosiasticis diversae et distinctae sint ita etiam in Iuribus suis et consueta longissimi usus jurisdictione clementissime
manuteneantur demisse censemus. Et quid om tanto efficacius, quanto
nihil certius, quod nisi hoc in passu circa praemissa omnia legalia Majestas Vestr. aeratissima seria Regia authoritatis plo nitudine cum animadversion efficaci benignissime obviare dignata fuerit: omnibus quotidianarum afflicti0num se oppressionum injuriis afficiendi vexandi, damnificandi, imo ac0rbius quam hactenus Evangeli eo pei Sequendi, atque hoc modo internam Pacem domesticam perturbandi longe lateque
DE IURE IN QUIBUSVIS CASUUM NECESSITATIBUS QUOVIS LOCO I IBERE PROFIΤΚNDI ET EXERCENDI PER IRAEDICANTEA EVANGELico I- ΝΙSΤΕRIALIM FUNCTIONUM SUARUM MUNIM CASSATIS EATENUS ETIAM IPSORUM REVERSALIBUS.
Ex verbis Articuli XV:, Praedicantibus quoque et scholarum Magistris, alias
vel proscriptis vel propter certas Reversales munia Sila Professionis exercere non valontibus liber in Regniam egro S sus libera quo Sua Religionis Pro fessi se exercitium cassatis etiam ea tonia ipsorum Reversalibus conceditur, sequitur Gravamen Evangelicorum Qu0 contra mentem Legum expressam, a multi EccleSiae Evangelicae Ministris et nostro tempore Reversalos denuo Sunt extortae, et non
Solum ab Ecclesiis quibus pra00rant amoti, sed etiam in nonnullis l0cis integro territ0rio prohibiti, alibi etsi nec loco pulsi, uec miniSteri re-
90쪽
nunciare coacti Praedicantes, aegrotos tamen et captivos visitare, eis opera Spirituali adesse ad supplicia comitari vetantur, in quibusdam civitatibus ne quidem intra m00nia ad sua professionis homine morituro Solutio et ope eorundem gentes ministorialium munerum peragendorum causa admittuntur. Alibi si vel privatarum rerum Suarum nuSaintraverint civitatem noctem ibi agere non permittitur. Praeterea proleSe diversae Religionis matrimoniis progenitas pro parentum arbitrio baptiZare, personas diversae Religionis, vel ot si unius sint, sed sponSUS in Catholicorum degat loco Paro hi ali copulare vangelicos Ministros prohibent, ac si hoc et simili in passu ministerialia munia peregerint, ad Sacram Sedem citant, comparer nequeuntes vel intormittentes, ut Supra attactum poenas destinant. Ita agitur cum Ministris Evangelistis emplo-I Um SUOrum munia peragentibus, sed longe durius tractantur idem, ubi extra loca sesidentiarum suarum etiam pro nobilibus per Soni et eorum Familia domestica pro ratione summae necessitatis, ut Puerperii, Matrimonii, Articuli mortis, ac aliorum consimilium casuum eo invitari et iro contingat. Praeterea in locis otiam in orticulo specisco nominatis praesertim in civitatibus rasedicantos ad certum numerum et alicubi unum, alicubi duos restringuntur, nec plures iisdem interteneri permittuntur.
Ad quae sex partes en aeteri r seplicabatur Quod Loca duntaxat Articularia sint Ministros intert nendi capacia,
Supponeretur autem in locis Articularibus nullas datas esse Reversalos nisi et ibi plures quum numero deberent esse, interteneri attententur, quia id Explanationibus Commissariorum executionibus et benig-tiis Tl anni Patentibus vetitum esSet. Α ideo bene poterant reversionari, tanto magis si extra loca articularia exercere praesumpserint, quia ovorsalium cassatio illis duntaxat Sussi agaretur, qui non intraveniunt a ficulis et Explanationibus a paritate axiomatis Iuris boneficium non meretur, qui contra Legem committit. Adeoque iis qui a libero exercitio osistore nolunt, aditus Territoriorum ure Dominii et Ustris, vel auctoritate magi Stratu ali, ipsis praecludi poteSt. Quod aegrotos ac captivos visitare, ad supplicia comitari non permittantur Ministri Evangelici Quoad 0grotos si tales sint in loco articu lari se Evangolica Religionis nuga Veia uterus suppositum, quod prohibeantur Ministri ipsos a cod i nisi ubi autoritas Regia secus deman
Captivi si etia in Evangelici, quia tamen ita repulanill r u HXtranei,
id est tanquam extra I ica articulariu 00nstitui essent, et quamvis intulibus civitatibus ubi exercitium rivangelieis concessum OsSOL verum