장음표시 사용
71쪽
conci piscentia igitur, c libidine concipisur caro formanda in tormprolis. V nde caro ipsa, quae concipitArm πιtiosa concupiscentia pol. luitur , cr corrumpitur ἰ ex cuius contactu amma cum infunditis maculam trabit, qua polimur. O c. Haec Ille οῦ ne quis autem putaret , quod asseruerit sub ectum peccati carnem esse; explicat se,& docet causaliter peccatum Oricinale esse in came: pr pterea addit Ideoque inum peccatam clicitur manere in carner crestgitur, qua in concupiscentia libiims seminum uec culpam habet,nee actum cureae, sed causam. Ex hac doctrina, quae certa est ,&r cepta ab omnibus, sequitur. I. Quod observavit Seraphinus Porrecta Dotmnicanus: Maimam non creari cum peccato originali, ac de se non esse obnoxiam peccato originali: quare si adveniret carniatiunde, quam seminister uex Adam generata, non esset maculata peccato originalia Sequitur a. quod licet caro seminetur cum libidine, adeoque habeat eoipso exigentiam Iitdnficiat maculetque animam cum sibi fueritatuita, DEUM tamen ut authorem naturae posse a carne taliter vitiata tollere hanc necessitatem, seu exigentiam 3 quod fieret si semen vel carnem aliquo improprio sanctificationis genere purgaret vel sanctificaret; quo sensu locutus est Bemardinus de Bustis ad illud Provem. as. Aufer ruburnem de argento, 'distar Nas pnri simum. ait enitriae DE YSsecundum aliquos aistulit rubigmem ac infectionem omnem a semiue, quo debebat s a Virgo concipi, o sic egressum est vas purissimum. Similiter locutus est Cluniacensis: Hodie creditur m ventu MARIA ab illa infectione, σ causa peccati oririnalis, ita Mcum creata anima, recepta frit in corpore mundo. Ideὸ conveniem ter hodie, plusquam alio te ore , celebratur eius Conceptio, quando
scilicet facta es seminum commixtis, pargatio. His suffiagatur Canisius, qui postquam hanc opinionem ex Cardinale Cusian
S. Brigitta, de alijs probasset, ait: Materiam inanimem nondum animata DEIparae supra omnia corporea d DEO dilectam suiqe. σα Sequitur 3. quod licet caro seminetur cum libidine, DET,1 tamen posse per gratiam suam praeservativam efficere , ut anima tali corpori unienda non inficiatur a carne quoci observavit subtiliter Scotus ἔ Si in creatione anima gratia tune fulset ei infusa, non esset tunc inconveritens , neque vinima eontraxisset alia quam infectionem d eamecum libidine seminata ; sicut enim post priamum instans baptismi potuit manere infectio corporis contracta per propagationem cum gratia in anima mundata; ita potest ese in primo instanti. Per quae insinuat sententiam Recentimu Π qu rundavis
72쪽
LIBER III. CAPUT III. g. 3. Sr
Tundam, qui deoitum contrahendi peccati originalis consistere posse docent cum gratia & sanctitate, adeo*ie non habent dis- ficultatem concedendi , quod B. Uirgo debitum contrahendi
peccatum origiuale toto decursu vitae habuerit, & tamen nunquam originale peccatii in controerit. Sequitur φ. ex quorundam Sententiam fieret generatio absque libidine vitiosa , prout eth naturae deordinatio, animam in con)unctione cum corpore non inficiendam peccato originali. Hoc insinuat Galatinus: Quocircd d Sancto Ioachim, d s. Aura omnem corporis libidinem egrauatam DEUS abstulit, ut eo modo ipsam immaculatam generarent, quo primi parentes, si non peccassenti filios suos in Paradiso I nuissent. Consentire videtur Ioan. Bari Novatus, qui adducit
S. Ioan. Damascenum dicentem: Ut ostenderetur exsterili Matre Virgiuem, non ex carnis concrepiscentia , sed ex Divina Gratia mir
biliter ν Oerante fuisse ortam. Ex quibus Guerra probare inte dit, quia B. Uirgo sine parentum libidine concepta fuit secundum b. Iomamascenum , consequenter liberam fuisse a macula originali. Videtur tamen hoc ita intelligendum esse, non quod praecise coitus sine libidine caula foret conservandae Justitiae originalis in prole, vel amovendi peccati originalis a foetu concepto, sed quod sit sollini signum, ex quo arguere liceat prolem conceptam in animatione caritura in originali macula. Pr pterea Scotus illa verba Divi Augustini: Peccati originalis maculam non transfundit propagatio sed ιιbido. Sic exponit e ut libida acc latur pro Tarentia iustitiae origintiis in propagantibus , qua esseausa libidinis in Actu propagandi. Vbi ulteruis observo hanc quorundam, ut dixi, Sententiam coincidere cum illa , quae docet parentes i Virginis fuisse mundatos, ut mundam prolem conciperent, & illos fuisse liberatos ab originali, ut sine originali filiam conciperent; quod tamen D. Thomas sequi negat. Si radix sancta, inquit, σ rami; radix autem filiorum siunt parentes e rum , potuit erg4 E. Virgo sanctificari raram in Ris parent rbus ante animationem ad quod respondet, uod duplex est Sanctificatio, una naturae,altera personae, personae Sanctificatio non transit in prolem I esto igitur parentes personaliter sanctificati fuissent, non sequitur necessario ex hoc capite Virginein debuille concipi sanctam: pro quo adducit S. Rugustinu n d center Oina quae de concubitu nascitur carnem esse peccati. Quod si tametata, ut alibi docet idem Angelicus Doctor, tolleretur concudiscentia habitualis, quae in deordinatione virium Muniae consitit, dc
73쪽
re integraretur natura in parentibus, ct boo quidem nulli dabium est, quin DE S facere ρ st, oesic boc fieret procu dubio geniti sine originali nascerentur. Haec proinde etiam una fuit antiquorum Sententia, qui ex eo probabant B. Virginem Conceptam sine originali peccato, quia vel parentes eius fuerunt antecedentcrantequam convenirent sanctificati, vel sublata ab eis concupiscentia & libido, imo integrata natura, ut genita ab eis proles immunis esset ab originali.
Status Controversiae de Conceptione B. yirginis, qui fuit a temporibus Divi Berri nardi, usque ad tempora Divi Thomae,'
P Raemissis ijs, a quorum cognitione dicenda pendere vid
bantur, superest ipsam Controversiam, quae fuit ante Divum Thomam ob oculos ponere. Hoc pretestabo inquire do, quid D. Bernardus in hac materia asseruerit, quid negaverit: Similiter quid post ipsum Magister Sententiarum , dialis probaverint, vel improbaverint. 4 I. D. Bernardus DEIparat devotissimiis pIuribus in locis suorum scriptorum agnovit Immaculatam DEIparae Conc ptionem, ut lateostandunt Serranus, Salaaar, Marianellus,Ni rembergius,&c. si loquamur de Conceptione formali. Alvero Conceptioni materiali, seu sem nati videtur tribuisse peccatum sive causalitatem peccati, adeoque negasse celebrandam Comceptionem, idque in Epistola ad Lugdunenses Canonicos, quae tamen non est indubitatus ipsius partus. Petrus oleda, & post eum Serranus fuse probant Epistolam illam non esse Bernardi, sed alterius cu)uspiam incerti Authoris. Quia tamen gravissimi viri eam, ut genuinam melliflui Doctoris agnoscunt; vide dum, quid in illa pronuntiaverit de Conceptione: & Dico evia dcias eiic quod D. Bernardus in hac Epistola locutus sit de Con-
74쪽
LIBER III. CAPUT III. S. q. 63
ceptione ininali terminis , re de Conceptione formali solusninsinuative; sic eum intelligunt, & explicant Ambr. Catherinus, Card. Bellarminus, Greg. de Valentia, Ioan. Bapt. LeZank,sNieremberg. Serranus, & aliJ, quod facillime ex ipsius iaet ver bis ostendi potest: Unde enim c onceptioni Sauctitas ν uit, quam Vlti ιtati secutura transmitteret e ADt a potius quia pracesta que fanctitate conceptus, op rtuit fructificari con eptam, ut famcta sequeretur tivitas f potuit fanὶ illa, qua in iam Concepta facta est Sancti .mo, ad ipsum , qui seqrsebaiar, transire natarem , redire vero retrorsum ad conceptam,qui 'acesserat,' in non ρotvit Quod hoc Ioco tantum loquatur ae Conceptione seminali pater tu N ex contextu, tum ex sequentibus clarE: Quomodo namque Sanctitas siue Spiritu sancto sanctificante e au Iani o viritui ietas cum peccato fuit e aut certe peccatum quomodo non fuit,ubi libido non defuit e In q rogo Conceptione intercedere solet libido λ nunquid in seminali λ ergo de hac prohibet D. Berium dus festum celebrari, & non de Conceptione formali, seu animatione , quam nullibi vocat Conceptionem , sed neque sub animationis nomine e)us meminit. Pergit vero idem mellifluus Doctor in eadem Ep. Si igitur ante conceptum sui sanctimeari minime potuit, quia nondum erat , sed neque in ipso q adem conceptu propter peccatum, quod intrat. Restat ut pes Conceptum,
in utero iam exriens, sanct)εcatiouem acceριίse credatur , qua excluso peccato sanctam fecit Potisitatem, non autem oe Conceptionem.
Hic videtur innuere primo illorum sententiam, qui docebant in ipsis parentibus Virginem sanctificatam Priusquam conciper tur seminaliter, & negat illam tunc potuit se sanctificari, quia nondum erat. Deinde in ipso conceptu seminali , in quo aienon defuisse libidinem, etiam negat potuisse intercedere sanctificationem propter peccatum, quo nomine vel intelligit ipsania libidinem, quam sine culpa saltem veniali in actu materiali non putabat accidere generationi; vel certe ipsum peccatum ortistinate in semine seu statu seminaliter concepto , non quide in formaliter inhaerens, sed causaliter ut diximus: quocunque in do id acceperit, certnm est, quod solum locutus lit de seminali Conceptione. Firmatur hoc ex illis quoque eiusdem Epistolae verbis: Nunquid potuit maritalibus os .is, CT amp exibus Sanctia eas admisceri , ut semus o concepta effet, CT Sancta e Conceptam hic dicit Virginem inter maritales amplexus, ergo per Conc ptionem non intelligit ita Conceptionem seminalem ; & hanc nega
75쪽
nesabat sanctam, hanc ne abat celebrandam , nee malE etiam secundum probabilem modernorum sententiam. Dixi sup quod de Conceptione is ali non sit locutus in hac Epistolao
nisi insin tive, & hoc patet ex illis. verbis et Restat ut post eone pium in aetero iam existens sanctificationem accepisse credatur. quasi diceret et post conceptionem laminalem ire ipsa animatione in .utero iam cristens sanαficata est , quia tune in illo instantiquando corpus organiratum animatur , verum est dicerer imi existit, 3am est homo, Iam est subnctum capax gratiata Ex his omnibus.colligitur, quod tempore S. Mmardi non fuerit aliae Controucina, quam utrum Conceptio seminalis B. virginis cmlebranda sit, asserebant Canonici Lugdunenses sortε ex motivis sententiae superiore S. relatae I negabat S. Bemata . αλ α illos reprehendit. . II. Magistrum Sententiarum quod attinet,certum est nullis eum proposuisse. directe quaestionem de hac materia , unde em Sententia pe conrecturam solum investiganda est. Quaerit illi
tertio Sent.de Came Christi, ex qua deinde colligi potesti quid
de Carne Uugnis Euerit : Quaeritur etiam deca a Uerbi inprii quam conciperetur ob irata tuerit peccato. Et an talis fuerit
sumpta d Werbo Respondet ad quaelitum: sari dici potest, σcredi oportet,. iuxta Sanctorum attestat is convenientiam, i amprius peccato fuisse is xiam, sicut reliqua Virginis caro p. sed viaritus sancti operatione ira mundatam, vi ab omni peccaticontagione immunis umretur Verboia .. Subjungit paulo post: MAALAM quoque totam viratus sanctus in eam ρυ emens a peccato mors purg ivit, σ ὰ fomite peccati etiam liberavit , vel fomitem ipsum pomus evuuandγ-ut quibusdam placet, vel sic debilitando, ct ex tenuandis ut eι postmodum peccandi occasio nullarenus extiterit. m. Eadum postea repetit alijs verbis.. Quantum assequor hic M si uoto exit aci illam opinionem quae negat Conceptione is tenui alat siust e sanctam,&sine obnox etate peccati originalis. obnox um, in supra monvi cst proclive; seu .nclinans ad pecca- tui non peccato in ectum, hoc proprie i ici potust de ca nu secundum se considerata, dubii an niata; quia tunc hab*eobi XAE azem, inclitrationei eruaeiarran, i 3cc. inficiendi & m 'cus au i amo iam in sui coninictione cumilla. Cum ergo diciec mom Christi fuisse peccato obnoxiam , sicut reliqua Virginis Caro, si os onit C. Gem Virginis luisse obnoxiam; id cst habutiae distin uul, vel cxigeutrum, vcl Proclivitatem ad contraher dum
76쪽
dum originale, non pro eo priori, quo erat inlitarie caro nondum animata, sed pro illo instanti, quo erat animanda. Vnde puto Magi strum eadem ratione , sicut S. Bemardus, negasi Conceptionem seminalem fuisse sati nam, aut celebrandam et Ie, licet de hoc nil expresse attulerit. Firmari potest conlectura ex eo, quod praeventam dicat, & simul a fomite liberatam Ui ginem: haec autem liberatio facta est ante nativitatem ex ut ro,igitur etia praeventio gratiae fuit ante Nativitatem ex utero
Vnde loquenco de Conceptione formali B. Uirginis seu anim tione ς u quaeratur quid Magister senserit, cum expresse de illa non agat , ego per coniecturam Existimo Magistrum stetisse pro pia opinione, & sensiste quod B. Virgo in Conceptione fommati,sive prout tunc loquebantur in animae infusione fuerit sancta , O immunis ab originali. Moveor I. quia pari formiter loquitur de Carne Virginis, de Carne Verbi, utramque dicens fuisse obnoxiam solum peccato, non insectam, ergo sicut Caro Verhi ante animationem fuit castificata cu)us vocis vim instilia explicabo ita Caro Virginis. a. quia dicit: virginem totam' spiritu sancto praeveniente ab omni labe peccati ea limatam. cum dicit praeventam a Spiritu sancto, S. abstrahit ab omni differentia temporis, videtur supponere pro eodem instanti, quo asservit camemVerbi praeventam pro nimirum instanti animationis. t quia sequenti f. clare iterum eodem sensu, postquam retulit sententiam D Augustini: Excepta Virgine de qua oeci sub)ungit: Illa autem Viigo singulari praeventa est graria , atque repleta, ut ipsum haberet ventris sui fractum, quom ex initio habuitrumve itatis Dominum , ut illud quod nascebatur ex propag ne primi hominis, tantummodo generis, ct non criminis originem duccreta
quae licet reserri videantur ad Conceptionem activam, qua Ut po DEI Filium concepit, aptius tamen ad ConcePtionem passivam extenduntur, qua scilicet ipsa in utero Matris suae concepta est, ut vim habeat ad evincendam puritatem Virginis argin mentum ab e iis maternitate desumptum. Tam enim suit comveniens , ut illud ex quo nascebatur DEI Filius urimi hominis tantummodo generis, & non criminis originem duceret, quam
id quod nascebatur. . . quia videtur Magister hic respexiste addictum S. Augustini: Caro Christi est Caro & forte etiam ad illud Petri Damiani: Caro Virginis ex Mamsumpta; maculas Adae non admisit. qua su ppositione facta clarum est, quod Maxilia aetnoverit. & ienscrit DEIparae Conceptionem scrina-Κ lcm.
77쪽
c. 26. Guerrari. I. I. I. Triuia.
lem, si Qe animationem sine macula. s. quia multi viri gravex, re docti pro pia Sententia Magistrum adducunt, quos inter Con 'salvius Duranius, Ferae Salagar. Nieremberg. Guerra. alii. III. Quod si aliquis ex me quaerat, cum ego ad ram in nostra Sentencia fuisse & Diνum Bernardum , & Magistrum Set te aliarum , cur neque Divus Bernardus in Epistola ad Canonia' cos Lugdunenses, nec Magister in Sententi)s suis magis expressam fecerit mentionem Conceptionis formalis, seu animationis Immaculatae: huic facili negotio respondebo. Quod attinet ad D. Bernardum , non erat esus intentio reprehenaenai Can uicos ideo praecise , quod celebrare praelumerent Concepti nem seminalem, in qua libido non defuit, re quam ipse putabat non debere celebrari ; sed ideo potissimum illos reprehendit, quod praesumpserint instituere festum inconsulta Romana Ec clesia, quae tunc nullam adhuc Conceptionem celebrabat. Non erat igitur opus facere mentioneinConceptionis formalis, quia etiam hu)us celebratio festiva pro tunc fuisset reprehensibilis, si facta fuisset inconsulta Ecclesia Romana; propterea dixit: am inaucere celebritatem , quam ritus Ecclosia n sit, non probat ratio, non c9mmendat antiquitas. 8e in fine Epistolae: Zιa autem dixi , absque praeiudicio sauὸ dicta siut finius sapientis. Romana praesertim Ecclesia authoritati, atque examivi totum hoc, sicut σ ce rera, qua eiusmodi sunt, universa reserγν; ipsius, siquid aliter sapio, paratus iudicis eme id tre. Unde recte observavit Card. Bar nius, illam Epistolam a Divo Bernardo scriptain ut res ιpsa a curatius examinaretur,atque deferretur ad Iudicium Actastolica S dis : ubi ex Seripturis facris, prolatis in modium testimon)s , praevi's fidelium precibui P ntificio S inciretur decreto , celebrandam esse in Ecclesia Sanctissimae DEI Genitricis Conceptionem. Haec de D. Bernardo. De Magistro autem Sententiarum ita sentio. Ce tum est, quod ipse nomine Universitatis Parisiensis Sententias communes, & aci id usque temporis receptas in Scholis, non autem alias novas, vel magis speculativas, collegerit. Et quia de Conceptione formali tunc non quaerebatur inter Scholasticos, sed solum de Conceptione seminali, vel materiali occasione celebrati apud aliquas Ecclesias festi Conceptionisὶ quaestio erat, an fuerit sancta; an cum peccato , vel sine peccato Origianali: ideo de hac aliquid dixit indirecte ; de formali vero ita Parum insinuavit, ut quasi aliud agere videretur; ut constat ex supradictis. Nec mirum esset , si plane omisisset agere de
78쪽
traque Conceptione ς quia controversia de sanctitate Conceptionis seminalis , erat quasi profligata , & explosa in scholis
Propter authoritatem Divi Bernarili , ut putaverit non es opcrae pretium de illa quidpiam disserere, nec erant invcnta ashuc pro illa tot argumenta , quot succcssu temporis Doctores excogitarunt. altera vero de sanctitate Conceptionis formalis nondum invecta in scholas ἰ licet piorum mentibus , & versat sil lectione Patrum alte insederit, imo tui placet alicubi Nie-rembergio a doctioribus supponeretur tanquam indubitata, & traditio Apostolorum. Constat proinde, ex hactenus dict. in quo statu fuerit Controversia de Conceptione B. Virginis tempore Magistri Sententiarum: quae quidem statim post ipsum
magnam praebuit Scholasticis Disputandi materiam , ut exsequentibus licebit coniecturam formare. IV. Alexander Alensis Doctor Irrefragabilis , qui vixit Anno ta s: Sanctorum Bonaventurae, & Thomae Aquinatis Prae- ceptor , materiam de Conceptione Virginis in plures divisit quaestiones, his verbis: consequenter quaeritur de sanctificatione P. Virginis, in quo st, tu potuerit sanctificari. Et circa hoc plura quaruntur. Primum es, an ante Conceptionem fuerit sanctificata. Secundum est, an mconceptione fuerit sanctificata. Tertium est, an post Conceptionem ante infusionem ammae fuerit sanctificata. Quartum est, an post an mae infusionem fuerit sanctificata in utero Marris suae. Reintum a quibus fuerit sanctificata. Vbi patet I. quod ex eo tempore,quo Magister Sententiarum in Scholis receptus sint, haec Controversia de Conceptione DEIpatae incrementum sumpserit, declaritatis causa in plures quaestiones divisa. a. Quod maxima
ex parte concertatum sit de Conceptione materiali, non autem de formali, & quod Conceptionem materialem sive seminalem quod idem ei t) antonomastice vocaverint Conceptionem , prout etiam dudum antea D. Bemardus hanc vocem usurpaverat: propterea de hac Conceptione tres primas quaestioncs tria hus articulis disputat Alensis , nullam faciens mentionem de Conceptione formali: unde 3. patet, quod videatur hoc tem-
pore nondum quaesitum fuisse in scholis: An B. Visso in instanti Conceptionis formalis, vel quod idein est 1n instanti animati nis fuerit sanctificata, vel gratia sanctificante p vcnta. Formoconiecturam ex uno Alensi, quia inter ipsum & Masistrum Sententiarum, licet forte plures vixerint Scholastici Theologi, qui
79쪽
tamen opera sua ratiquerunt pol teritati paucos numeraveris. in Catalogo Scriptorum Bellarmini,unus tantum notaturGuli- eluius Λntisiodorensis Episcopus coaevus Alensi, qui sub Annuma a o. Summam Theologicam Scholastico more conscripsit. Huac irancisci nonPotui. Pauculi alis Scriptores eras seculi pa tim Λscetica, parsi u Moralia scripseruul. Cum igitur mensis diligentissimus alias quaestionum sui temporis Collector , nullam quaeitionem moueat de Sanctificatione B. Uirginis in ipso instanti Conceptionis formalis, siue animationis , sicut mouet quaestionem de instanti Conceptionis materialis, uidetur recte colligi, hac aetate nondum scholis inuectam fuisse quaestionem illam, de qua nostro tempore disputainus; Non multum tamentem oris intercessit, & forte uiuo adhuc menti, cum quaestio illa etiam coeteris adsuucta est: An B. Uirgo sandrificata fuerit in se animatione, ut mox constabiti III. D. Bonaventura amicissimus D. Thomae Aquinati ciue ci annum Ia63. agens de praesenti materia , sic propomi sui temporis quaeitiones: Ciud primum quaruntur πια Prama quamcur utrum caro Virginis sanct cata fuerat ante
Secundo Paritur, utrum anima eius sanctificata fuerit ante or ginalis contractionem.
Terito quaritur utrum Dactificata fuerit ante N tivitatis εχ
Hic iam aliae Ilint quaestiones; & quod Nentis duobus quaeis
sitis, hoc Bonaventura unico expedit; agens solum de camis sanctificatione, non de sanctificatione ante Conceptionem seminalem;cuin haec quaestio Passim sam ut superflua censeretur, &id quod nondum erat, sanctificari non potuerit In secunda quaestione aliter procedit Doctor Seraphicus, quam Λlensis: quaerit enim secundo, de instanti infusionis animae, licet titulus sum Bionis hoc non satis exprimat , sed patet ex contextu, ubi inter alia habet: Ictandum , quad quidam dicere volunt in anima Gloriosa Virgivis gratiam sanctiDationis praevenisse maculam peccati originalis. m. Quam praeventionem superius magis explicite proposuit in argumento pro pia Sententia e Pag bile fuit xv
80쪽
. cfusione, ergo Beata Virgo in instanti infusionis an ammtatem habuit Dimina Gratia ; ergo nauquam bisuit infectionem originaliscut . Ita DBonaventura qui amicissimus fuitD. Thomae,& eodem anno, quo D. Thomas obi)t Anno scilicet Ia 7 . Constat ergo ex hoc, quaestionem illam , de qua nunc disputamus in scholis, tunc primum, cum D. Thomas viveret, & forte ab ipso D. B Ma ventura, in scholis expresse proponi coeptam, cum prius apud mensem Praeceptorem nul Ia e)us mentio habeatur, Nova igitur prorsus fuit quaestio haec tempore D. Thomae, exolescente senum altera: Au E. Uirgo in Conceptione se nati fuerit sancto cata. Non dico autem ita novam fuisse hanc quaestionem, quod hoc primum tempore excogitata fuerit, quasi nullus antenoriatius temporibus de ea scivisset: quia, ut libro primo fuse ostendo, fere omnes M. Patres prioribus seculis eam docuerunt; sea novam dico in scholis, novam in disputationibus. Antiqui res Magistro Sententiarum Patres & Theologi, imo & ipse Ma- ei ster multa supposuerunt, dc multa insinuarunt potius, quam Probarunt ἰ coaevi coeperunt aliqua vocare in dubium, de ind sare per varia argumenta veritatem: posteri denique aliqua ita elucidarunt, ut in ipsis Conciliis tanquam articuli fidei definita sint. Sic videntur aliqui Theologi antiqui ante Magistrum sensisse peccatum ori inale esse concupiscen tiam, Persuasi authoritate D. Pauli, Augustini, & Ambrosit, ut supra vidimus, quam authoritatem non bene interpretati sunt: Magistre cc
pit quaestionem de hoc movere in scholis; succellu temporis agnita est concupiscentia pro materiali peccati originalis, imo ipse S. Thomas asseruit concupiscentiam posse dici peccatum, cum sit materiale peccati: nullus tamen docuit nisi Novat res haeretici superiore seculo ) quod concupiscentia simpliciter sit originale peccatum, aut formaliter. Tandem ConciIium . Tridentinum definivit, quo sensu intelligendus sit D. Paulus, &alii Patres, qui concupiscentiam peccatum appellanis Pran quod verἐ oe proprii ρeccatum sit, sed quia ex peccato est , σ ad pece tum laesinat. Pari modo discurrendum videtur de Concepti ne Immaculata Urginis. Ab ipsis Apostolorum temporibus
eontinuata Patrum series eam tradidit. Seculo undecimo,
quod praeteritis mimis literatum fuit, pauci reperiuntur Patreae uti libro I. ostendo qui de hac materia scripserunt. Seculo Quodecimo scholae florere, & hanc denuo quaestionem accur