장음표시 사용
91쪽
nnde quid per peccatum erimi hominis ista infectio eonsecu, estis
tota natura humana, ideo ubι invenitur subiectum susceptivum ex -Fa, habet rationem culpa in actu; sicut in puero ιam nato : ubi , re hoc non invenit, manet in tali insectione virtus culpae, ut sic ea a
culpa esse postit. Esse in seminis infectione virtutem culpae, non est aliud,quam esse remotum quoddam debitum proveniens a peccato primi parentis, ut, cum fuerit illud semen formatum In corpus ,& animatum , adeoque subiectum susceptivum culpae, habeat rationem debiti proximi & causet ipsam culpam .
t rbo. in Similia vero praemiserat D. I homas distinctione praecedenti, a. d. ro. quae videri possunt; & alibi saepius ubi adstruit. quod hoc ipso, i , . quia aliquis generatur di descendit ab Λdam per seminalem
ad a. σ s. propagationem, debeat contrahere peccatum originale. Sed ' clarius agens de malo in Quod l. facit mentionem debiti, quae, rendo quomodo oremus dimitti nobis debita nostra, ti ait: petin. No. etiam citrussionem peccatorum vel debitorum , quorum unum est de malo. neceb itas generandi cum originalia peccato. Ecce debitum appe G Iavit, quod D. Anselmus vocat solum necessitatem. Vocem vero generandi hic passive sumit, quia non quaerebat in titulo articuli Vtrum parentes generent cum originali peccato, sed rVtrum posteri Adae generentur cum originali peccato. Loc tus proinde est de debito, quod est in litis tunc, quando generantur, propterea subdisiunctione postast peccatoriam vel debitorum, quia foedus ante animationem non eu subiectum peccati. bene tamen debiti remoti, prout explicuimus. Qued autem hic adhibeat verbum activum generandi, parum reseri, cum generare ad generari sit relativum ἔ & quando dicit quod pare tes generent cum originali debito, vel peccato; non intelligit
'ipsos esse subiectum diabiti, vel peccati, sed foetum, qui gener
III. Quod debitum remotum in alia significatione, quod
est in Adamo ceu caps te humani generis contractum D. Th mas agnoverit certum etiam est, tum I. quia ut SalaZar docet . nomen, & natura huius debiti non ignorabatur ab antiquis Pa- D tribus Augustino, Anselmo, &c. S. August. debitum appellaviti Ep--οή . reatum: Traxit ergo homo Patum, quia unus erat cum illo, cr.B-fac. in illo , a quo traxit. S. Anselmus idem debitum vocat necessu S. Asel. talem: 'In Adamo omnes peccavimus , quando ille peccavit , non
ἐς Cρμς; quia tunc peccavimus se, sed quia de illo futuri eramus, Er tunc fa-Vir usi. Baesaa necessam ut cum e .ms peccaremus. Haec a D. Th
92쪽
malecta, & comita quomodo possimus dubitare, cum &S. Au-
ustinum ,& S. Anselmum, & quidem ex his i psis libris , & locis
equenter citet tum a. quia ipse etiam D. Thomas saepius mentionem facit obligationis illius , qua per Adam citi caput naturae humanae, omnes homines obligati sunt ad contrahendum originale peccatum in ipso instanti animationis. Claris- D. Tho. infime, ubi quaerit virumsit necesse omnes homines n*ci in peccato a. d. 3r. originali. Ipsa necessitas nascendi in peccato Originali, est debi- f. I. a. E. eum contrahendi peccatum originade. Et in corpore articuli: in Sol Dicendum, quod necessarium est omnes, qui ex Adam generantur per D. Tho. o.
νιam coitus, Peccatum originale trabere. Cuius ratio ex dictis accipi potest. Ubi mox explicat in quo consistat illud debitumiae
Ad esse enim originalis duo concurrunt , scilicet defectus quidam, principia naturae humanae consequens; iterum quod fuerit in ρ testate naturae, ut isto defectu careret, vel non e sine quo ratio culpa in hoc defectu non esset. Vtrumque autem necessarium est invenirim illis, qui ex Adam per modum ictum generantur. Simil la legere est apud Do Thomam in alijs quoque locis. Illum praeterire . st non debeo, in quo expresse hac voce debitum usus est. In η. Sententiarum proponit argumentum, quod DEVS aliquando pra niturus sit Ecclesiae, ut nascantur homines absque originali, eΟ-suod Ecclesiae preces frustari non debeant, quae petit remitti sibi non solum peccata,sed etiam debita. Ad quod respondet:
Hoc est erroneum dicere, quod aliquis sine originals peccato concipia- 7 πο- intur praeter Christum,quia se non indigeret redemptione per Cbristum. ἡ 63-erc. Oportet autem ponere, quod quilibet persionaliter redemptione q I- - 4 Christi indigeat, non solum ratione naturae r liberari autem E malo, Od 3
vel a debito absolvi non potest, nisi qui debitum incurrit, vel in ma- M 3- ρ tutam detentus est. Quid clarius ad propositum adduci posset i non q-tanel , sed itertim sub disiunctione ponit ipsum malum , seu T . a. I. peccatum, & debitum seu obligationem de qua loquimur. Et si i 3 nisi taliter intelligatur falsum erit, quod sit erroncum dicere aliquem sine originali concipi ptaeter Christum, saltem post Sixti
nas Constitutiones & Concilium Tridentinum. Vtergo salvetur D. Thomae propositio, & correctione non indigeat, sic in telligi debet , ut cum omnes indigeant redemptione Christi, saltem debitum incurrant, licet non omnes actu m malum deh-ciantur. Hoc advertit doctissimus Ioannes a S. Thoma , e uia Dan. se S. dem ordinis cum Angelico Doctore, qui dixit ad praefati loci Tho. mi. explicationem: Pondera quod ad liberationem per Chrsam dipun- ρ. TO. I. M ανὰ DiJ.2.a. Σ
93쪽
ρ stalat D. Thamas γel debitum , vel culpam in est, qui rediam ius est. Et paulo ante dixerat: Ecce distinguit contrahere main in vel debitum tantum Et paulo post hanc disiunctionem applicat illis imis D. Thomae in quibus videtur S. Doctor asserer DEIparam conceptam cum originali , inquiens : E/go si sustic eruersalνat D. Thomas redemptionem per Christum in aliquo , qui solum nasceretur cum debito ; nyn amplius requirit , quando loquitur de Virgine, o infert pro inconvenienti; quia alias non indigeret redemptione per Christum; intelligit enim, quod non indigeret se conciperetur sine debιto, aut sine peccaro : non tamen si conciperetur sine peccato, dummodo conciperetur cum debito in persona. Sed ne
hic longius istis immoremur videnda de hoc plura inf. S. D. n. I. & seqq. IV. Assero 3. Probabile esse,quod D. Thomas etiam agnoverit praeservationem Virginis ab originali macula, sive exemptionem per privilegium, eiusque possibilitatem, & modum. Colligo id tum ex loco sup. citato, in quo dicit peti dimissi
nempeccatorum vel debitorum, quorum unum est necessitas gen randi cum originali peccato; ubi addit praeterea: cum ergo anco veniens sit dicere, quod oratio totius Ecclesia non exaudiatur a vid
tu quod aliqui, in hac temporali vita, generare poterunt filios sine originali peccato. Supponit proinde possibilem casum Concoptionis sine peccato originali non tantum activae, sed etiam passivae quoa fieri non potest sine exemptione a lege ordinaria& universali. Videatur etiam alter similis locus, quem infra f. s. expendimus. Deinde cum proponat tam in Sententi)s,quam in Summa quaestionem illam: utrum S. Virgo fuerit ante sanctia dicata, quam Conceptio eius finiretur e quae est quaestio de sanctificatione seminis vel camis,supponit etiam ab aliquibus assertam praeservationem animae a macula originali, cuius praeservationis unus modus ab antiquis esse dicebatur sanctificatio foetus ante animationem,de quo alibi agimus. Videntur hocipsum adve tisIe celebres Thomistae Seraphinus Porrecta, & Ioan. a S. Thonia: quorum isse sic ait: Illud est prae oculis habendum , ipsum S. Thomam ) bene adnertisse Omnes modos, quibus poterat contingere ista Sane sicatio Uirginis, non soliu modo ordinario, sicut fit in alijs hominibus ex peccato, sid etiam prasci vatione,ne in illud incideret,
aut etiam per gratiam aliquam ante animationem, vel collatam an mae, vel purificantem materiam seminatem, aut embryonem. Similia apud Porrectam leguntur. Quibus verbis breviter comple
94쪽
. LIBER III. CAPUT III. g. 7. M
aeus est omnes sere veterum sentcntias, quae docebant Immaculatam Conceptionem DEIparae ex eo, quia vel parentes fuerundsanctificati antequam generarent,vel semen fuit purificatum,vel scelus ate animationem mundatus Ab infectione apta nata animam in con)unctione sui cum illa inficere, vel ipsa anima sancta creata. Quem vero modum praeservationis, ex jam relatis amplexatus sit D. Thomas, investigabimus deinceps in dicendis. V. Assero A. D. Thomam de Conceptione B. Uirginis obscure aliquantum, & dissimulanter scripsitte ; adeoque qui ve- lit veram, & genuinam e)us in hoc puncto sententiam investig re, solerti studio plura ex ipsius operibus pervolvat , ac combianet necesse est. Moveor ad hoc asserendum I. Quia, ut ex dia, ctis apparet, tam varia de illo sentiunt gravissimi viri, & celesberrimi Theologi, quorum aliqui pro pia, alij pro opposita iulum stetisse affrmant: alia modo huic , modo ilii adhaesiste putant ; &c. quod profecto in aliam causam refundi non potest, quam quia mentem suam non satis clare explicuit cum de pra lanti mysterio loqueretur. a. Quia si verborum ipsius rigori inmstatur , non uno in loco negare videtur Immaculatam Conc ptionem ; si vero principios & rationibus ab ipso positis, & plurium locorum combinationi quispiam inhaereat, fateri debebit eum vice versa agnovisse, & protessum esse MARIAM sine originali labe conceptam. Unde recte meo iudicio Serranus dixit:
Licet pro contraria parte communiter, ut antesignanus adducatur;
vel quaestionem, quam disputavimus non tractaνt , velsi tractavit, in ea iuxtd sui nomnis expositionem geminus, sive dubius mansit, aut nostra adhaesit doctrinae. Dixi, si verborum ipsius rigori insistatur negare videtur Immaculatam Conceptionem, quia certe Illa propositio B. virgo in originali peccato concepta fuit , quam non lamel repetit, prima fronte & in rigore verborum negat Conceptionem sinc macula: si vero perpendatur ejus ratio propter quam id asseruit, plane oppositum evincitur. Nam subciit: propter quod B. Bemardus scribit ad Lu dunenses Conceptionεm illiuseelebrandam non esse. De quali vero Conceptione S Bemardus scripserit ad Lugdunenses manifestum est cx ipsemet Epistolae ridi nos supra notavimus, nempe de Conceptione materiali seu seminali , in sua admitti potest suisse pcccatum ori inale eo modo, quo esse potuit, causaliter nimirum, non irinaliter, &debitum remotum , dicens ordinem ad actualem maculam suturam in initanti animationis, quod piae sciatentiae non officit., M a Sim
95쪽
Similiter quando dicit: Si nunquam amma B. Virginas fuisset eo tuos orllinalis peccati inquinata, boc derogaret digitata Christi: via detur absolute supponere ipsam aliquando fiuise inquinatam; sed si rationem quam addit, expendas ; Id non sequitur, uti farentur ipstinet e)us discipuli; ait enitn: h3c derogaret dignitast Chri fectiudum quam es universatis omnium Salvator. & supra
di rat : quscunque mydo ante Mimatioudm B. Uιrgo fontidicata 'russet, nunquam incurrisset maculam orsinalis cu'sa, ita non in
diguisset redemptione, O stlute, qua est per Christum. Ratio igitur propter quam videtur asserere contagio originalis culpae inquinatam , elt haec; quia nisi fuisset inquinata,non fuistet redempta per Christium, quod derogaret dignitati Cluisti. Sed Ilaec ratio non convincit animam ipsius actu debuisse macula peccati inquinari , quia redemptionis modus non est tantum unus ille quo deletur in sub)ecto praetexistens peccati maculata, , verum etiam quo praecavetur talis macula, & praeservatur anima ne illam incurrat. Ex quibus omnibus conficitur, quod S. Thomas saltem obseure & dubie locutus sit de Immaculata Conceptione. Et quia quidquid in hac materia dixit, totum facile pro pia opinione explicari pote it, hinc priusquam id praestein , inquiram causas, propter quas paulo obscurius locutus fuerit, cum de Conceptione Virginis ageret.
VI. Antonius a treio Carthaginen. Episcopus in Legati ne Reetis Catholici.apud Oadingum supponens D. Thomam utique adhaesisse sententiae plures congerit causas, propter quas
varias fuerit S. Doctor I ait enim: Si in I. p. q. 27. Iua Ibmma,Oalibi dixit contrarium,hoc no tam fuit mutare Sententiam, quam pro pter summam siemet continere modestam, nec tam dictum voluit eo ruere, quam semet parum colligere, ne te neu aliauid concederet, quod tunc non viderit ab Ecclesia probatum. Retardavit itaque eum d negativa firmitor tenenda, communior sui temporis doctrina , σlicet quorundam Ecclesiarum cultu urgeretur , tamen fessum illud tunc tem aris adbuc non erat ab Ecclesia Romana milversaliter institutum:ntec quo sensu deberet coli d Pontifice declaratum. Praeterea. quanda pro a 'rmativa ultimum protulit S. D ctor ιudicium, non f tu discussa erat controversa, nec plores extabant inter Scholasticos . qui valide, . tenaciter negatisam propugnarent Sententιam: non erant, qui obiicerent, qui examinarent inter se ea cura ac diligentis .
qua his seculis factum est, Sanctorum Patrum, O sacra Scripturae
restimorua. Adhuc non erat pro negati a Sententia clarus. aut m
96쪽
. estus Tcelesiae Iensus ; non aderat pro ea tunc unanimis, qnem md perspicimus fidelium consensus. erc. Ante Tretum Ambrosius in therinus de D. Thomae sententia disserens: S. Doctar eo lumine veratatis , qua luterιus asciebatur, hoc aliquando probavit , quod σnos sentimus. At quia tunc erat alia communis Magi morum d Miana, cui etiam antiquorum sententia adnipulari prima facie videba tur, neque Deι Ecclesia quidquam interloquuta erat hac de re, ipse sui erat verὸ humilis maluit hoc Diritu impulsus, aliorumensui ceder', quam proprium retiumre. m. Gulielmus Pepin eiusdem ordinis cum Cainerino & S. Thoma: σ quamvis in 3. partem alιter senserit nihilominus excusandus es, eoquod tunc loquebatur ut eiures. Λccedat tertius D. Thomae Discipulus Ioannes a S. Tnoma . De persoua Pero concepta an fuerit privilegiata , .non obstante actione ipsa seu activa Conceptione, qua dese in peccatum mebat D. Thomas non multum reactaνιt ; etsi loquendo de opinionibus , suasuo tempore iam currebant, de utraque locutus sit probabiIter, sicut illo tempore debebat loqui propter Romana Ecclesia auctoritatem, nondum
runc positive faventis, sed solum permittentis opinionem piam. m. Aliauantum proprius acl metam Nierembergius cum statuisset: Evidens est eum locutum fuisse , saltem diversimodὸ ς nisi dicamus semper fuisse firmum in Sententia pia ; rimatur causas varietatis: Porro bac νarietas siqua suis, non procest ex levitate, aut fluctuatione animi vacillantis; nec ob perplexitatem; aut ob discultatem huius m2steri, , quae eum de illius veritate pendulum fecissent: sed duntaxat ex eo evenit', quod voluit se accommodare Doctoribus Tarsensibus, qui tenore decreti Mauritis Episcopi Parisiensis suum sensum palam non e romebant: quapropter in occasionibus, quae se obtulerunt, locutus est, quod sua prudentiae visum est, iuxtd exigent am illius temporis ae loci. Ex his modo allatis facile conjectura formari potest, cur D. Thomas obscurius cuti diximus in m teria de Conceptione DEΙparat locutus sit: & quomsti Auth res sentiunt de varietate , nos .cle obsuritate Possumus con; ehare, cum non putemus varium aut inconstantem suisse,& idem modo assirmasse, modo negasse. Dico ieitur quod D. Thomas non satis clare ει expresse adstruxerit DEIparam sine macula Originali conceptam, tametsi in plurimis locis eam insinuaverit has posse assignari merito rationes I. quia in Scriptis suis non aliud tradere intendebat, quam communes ad id usque temporis in scholis receptas sententias , quas inter nondum erat illa
de animatione Virginis sine macula originali. Disputabatur
97쪽
quidem jam tunc de instanti Conceptionis, uti tum ex D. B naventurae , tum ex ipsiusmet Angelici Doctori; opcribus coI. legimus, sed nondum erat communis Sententia , proptereanta Iitit illam insinuare quam clare tradere. 2. Quia habuit respe ctum Decreti Parisiensis, & Scholae illius illa aetate florentissimae quod decretum licet solum de Conceptione seminali latum,putabatur tamen a nonnullis extendi ad illam quaestionem : An B. Virgo fuerit praventa a gratia, o in ipsa sui animatione sanctae Vnde licet de hac etiam quaestione aliqui tractarent in scholis,
communiter tainen inclinabant in negativam cJus partem. D. Thomas vero maluit de ea obscurius loqui, quam vel negare cis.' l communi, &. Marianum honorem imminuere I vel agrinare . ' particulari doctrina,&videri aflectare novitatem, aut singula . . . ritatem. 3. Quia nondum constabat de sensu Romanae Eccle
se, cu)us determinationem sicuti ante ipsum S. Bemardus hae in quaestione exspectabat, cicturus alias citra omnem vacili tionem de Conceptione formali Virginis, sive de ejus Nativitate in utero, quod dixit de Nativitate ex utero , quod scilicet
fuerit sancta, & Immaculata sine labe Originali. Et quamvis non uno in loco clare & expresbe tradat piam sententiam S. Tho , mas, in genere tamen de tota CJus circa hoc punctum doctrina loquendo, & conserendo omnia loca, in quibus de hac material indirecte aliquid dixit, fatendum est, illum obscurum fuis, irnec se satis a neruisse. II. A cro s. D. Thomas Doctor Angelicus in plurimis Iocis suorum operum insinuavit, docuit,& asseruit B. Virginem esse conceptam sine macula originali , esse exemptam speciali privilegio ab universali lege, suisse sanctam in instanti infusionis animae sive in Conceptione formali. Imo quod amplius est D.
Thomas nusquam docuit, quod DEI para in sui animatione actu eis contraxc rit maculam originali peccati. Dicerem etiam,quod apud Treius dixit ad Paulum Pa V. D. Thomam inter Scholasticos pria Y Vadd. mum piam Scriptis commendasseJintcntiam, nisi dc Magistrum Sen-Legat. tentiarum putarem pro eadem stetisse, uti supra insinuavi , &ρα a. certus essem de S. Doctoris Praeceptore Alexandro Alensi, quod orat. q. cidem sententiae sufflagium tulerit, si non in Commentari s ad Felix de .Magistrum Sent. saltein in peculiari libello, de quo alibi Porro peec.e. o. haec astortio, quae toritas huJus Capitis scopus est, duas habet , D. f. a. partes Vna est, quod D.Thomas docuerit piam sentcntiam ς al- b. 3. σ lcra v in quod nunquam docucrit Oppositam. Hoc opus, hie
98쪽
LIBER III. CAPUT III. g. g. 8 Iabor iam est ostendere , & probare quod asseritur. Aliquot in hu)us afferti gratiam praentussi sunt paragraphi, plures subsequentur, in quibus bre inter, & succinae, praeterna illis objectionibus, & impugnationibus, conabor evincere, quod affirmo; & ut cum Ioanne a S. Thoma loquar o Sicut D. Thomas ab alijs auctoribus in suam sensum adducitur, ita nobis licebit verum illius fensum induare. Admitto autem omnia opera, quae ipsi attribuuntur, licet de aliquibus merito possem dubitare. Sit igitur. F. V III.
D. Thomas docuit B. Virginem sine labe originali Conceptam. Ex Τ homo
Lo CVS I. a. 3. ORdior a Tomo Sexto operum Doctoris AngeIici, qui
continet Primum Scriptum in I. & a. SententIarum, Ommmissis prioribus, qui Philosophiam concernunt, servaturus deinceps ordinem , quem Romana Editio in Divi operibus disposuit. Erunt igitur argumenta promiscua, partim insinu tiva, partim assertiva, partim deducta ex principiJs postris, pr ut scilicet librorum, & operum ordo tulerit. In priano Se tentiarum occurrit Ι. Prunus Locus: Ad illud, quod obiicitur de B. Virgine diaeendum est, quod deret puritatis augmentum, oe charitatis. AMPmentum enim puritatis est, secundum recessum d contrarior o quid in B. v irgine fuit depuratio ab omni peccato , ineo pervenit ad summum puritatis; Sub DEO tamen, in quo non est aliqua potentia do-ficiendi, quae est in qualibet ereatura quantum in se est. Charisatis a tem augmentum Gi per accessum ad vivinam bonitatem, oe ideo non habuit B. Virgo summam charitatem , qua maior non possit inte2gi, quia etiam profecit in charitate, er gratia.. Hic locus utcunque clarus, plura continet argumenta,qui
99쪽
bus adstruitur innocentia DEIparae originalis. Et r. quidem vis argumenti est in assignata disparitate augmenti puritatis. charitatis: charitatem lupponit augmentabilem in infinitum,. adeoq; non dari tam eerfectam , quin semper dari possit perfoctior ; p uritatem vero tantam adstruit esse possibilem, ut m jor sub D E O nequeat intelligi , & talem puritatem a matfuisse in Virgineo Ratio disparitatis est, quia puritas augetur
per recessiun a contrario, charitas vero per accessum ad DEUM: recessus a contrario consistit quodammodo in iiidivisibili, quia hocipso, quod quis recedat a malo, & a peccato , purus est; ει
si recedat ab omni peccato, tam puruS est, ut purior esse non erossit. Accessus econtra ad DEUM non consistit itidivisibili,ed quantumcunque quis accedat ad DEUM, semper adhuc habebit, ut possit magis accedere, & illi se con)ungere ς cum sit limitatae virtutis, & DEVS illimitatae persectionis r unde siquis vellet charitatem in summo erga DEUM habere, deberet tam
tum DEUM diligere quantum diligibilis est, & quia infinite diligibilis est, non potest ita diligi a creatura finitae virtutis, de persectionis; adeoq; dato quocunq; gradu eharitatis in creatura, semper erit polubilis major, & major. Aliud est de audimento puritatis, in qua perveniri potest in hoc rerum statu ad gradum perfectissimumquo major dari non possit, quia terminus a quo , quom puritas respicit , est peccatum; a quo si totaliter recedatur, nocipis habetur euritas in summo. Ex haedoctrina subsumit D. Thomas z B. Virgo recessit totaliter ab omni peccato s ergo PerVenit ad summum puritatis, suae dari potest in hoc rerum statu. Et quia subsumpta propolitio uni versalis est, supponit pro omni eo, quod habet rationem peccati, & licet dicere: recessit ab actuali mortali , ab actuali v nisi, ab actuali originali: crgo in Conceptione sua formali fuit
immunis, 3c libera ab originali labe. Argumentum mihi vid tur clarissimum, licet S. Doctor non faciat mentionem origin Iis peccati, aut Conceptionis. Et quidquid effugiorum quaeritur a nonnullis oppositum sentientibus , id vanum est. r. Ex illa Divi Thomae propositione formari potest hoc argumentur In B. Virgine fuit depuratio, & recessus ab omni peccato, ut pervenerit ad summum puritatis infra DEUM pombilis; atqui . si aliquando fuisset maculata Originali peccato, vel per unicum instans indivisibile , non recessisset ab omni peccato, nec pervenisset ad luminum puritatis iusta DEVM possibili ergo ut vera sit
100쪽
LIRER III. CAp UT III. s. g. 8st
sid.D. Thpinae propositio dici debct, quod pro nulla differensa
temporis B. Virgo maculata fuerit originali peccato. malor est D. Thomae. minor probatur et Puritas summa sub DEO illa est, ut ipse S. Doctor hoc loco innuit, quae ita recedit ab omni peccato, ut praeter nudam potentiam deficiendi, nihil habeat dese' et ibile ; led talis puritas cst solum illa, quae excludit non solum mne peccatum personale, sed etiam originale quoad actualem maculam, ergo talis puritas fuit in B. Virgine; crgo si B. Virgo aliquando maculata fuisset originali peccato , vel per unicum
indivisibile instans, non pervenisset ad summum puritatis infra DEUM possibilis. Hanc fuisse mentem S. Doctoris hoc loco,
patet tum ex contextu, tum ex ipso argumento , tum ex alio si-
initi loco , quem paulo post adducam; unde hic non immorahor : Solum 3. observo, quod hic D. Thomas pluribus inculcet Innocentiam originalem DE Iparae, licet univcrsaliter loquatur. Nam dicit: In B. Virgine fuit depuratio ab omni peccato , quod solum sufficiens esset ad asserendam Immaculatam Conceptionem: sed non contentus isto , ad)ungit: pervenit ad Iummum puritatis, quo idem iterum confirmat. Imo addit, & tertium:
Sub DEO tamen, in quo non est aliqua potentia deficiendi. ut omne omnino actuale peccatum excludat tam personale, quam Originale, & solam deficiendi seu peccandi potentiam Virgini relinquat , ut potuerit quidem quantum in se erat deficere, & actualiter labi in originale, imo & personale peccatum, sed nunquam tamen lapsa sit. Habemus igitur Jam unum locum , ex quo colligimus Uivum Thomam piae sententiae de Immaculata Conceptione Virginis tulisse suffragium. II. Alter locus est in I. dist. 4 . ubi S. Doctor DEIparae quandam infinitatem tribuit. Quaerit enim in Articulo: Virum DEUS potuerit facere humanitatem Christi meliorem , quam sit e & eadem occasione , utrum potuerit facere aliquid melius B. Virg ine: Videtur , quod nec S. Virgine, qura Iecandi :m Aufeiamum decuit,ut uligo, quam DEVS unigenito Filio suo praeparavit in Matrem, eά puritate niteret, qua maior sub DEO neqnit intelligi;sed nibit potes DEUS facere, quod sibim bonitate, vel puritate aequetur; ergo videtur quod nihl mcliui B. Virgine facere post. Respondet deinde,& concludit: Bunitas creaturae duplιciter considerari potest: aut qua cst ipsius in se absolute, O sic qualibet creatura potest 'esse aliquid melius: aut per comparationcm ad bonum increatum, T ste dignitas creat ra recipit quandam iustastutem ex infinito cui cura