Ibyci Rhegini carminum reliquiae

121쪽

tanquam Boreas magna cum vi Amor in me irruit 'digre eodem ni do usurpavit Ibycus flagiti. II 6.;

de autem post nunciatum negans haud raro se tius esserendum, ubi exspectetur ἀλλα, V. Schaeser append. ast ep. erit p. 29 Sq. - τλπων.

Steph. per errorem φλεγω. Fortissime dictum de turbine ex requenti ranslatione hujus et similium verbb. v. Brunch. esch. erss. 393. Tum et ideo . . positum est, quia Boreas ingruit quasi ardens subninibus ipsum comitalis hoc enim est υπο τεροπας φλ. , ut Hom. l. IV, 276. π πι- φυροιο coῆς XIlI, 796. cim υπὰ βροντῆς. 6. Pii κιος. Codd. A. B. O Phliκοις, . . L. O PUDκὶ ις, Steph. Prii κάους. Verum vidit Florillo, inscius idem ab Ursino occupatum esse esse de hac forma Melit horn Anacreont. p. 211. Thracius a leni Boreas Omnibus poetis tempestas furiosissima,

dus, horribilis poetae dicitur Amor suroribus siccis. Subest imago Boreae, p. Hom. GUGip ερεμνχὶ qui licet fulguribus illustratus ingruat, i me etiam tenebras ossundit caelumque contristat nubibus. Ita Amor serenum atque tranquillum poetae animum turbat furoribus amatoriis. Tro ἐρεμνὰς

122쪽

Iacobs. l. c. ἐρεμνὰς seq. Boisson. , ut applicetur ad . φρενας in me positum. Id ver neque metrum fert, neque collocatio verboruna, neque Sen

lecampius interpretatur is me percellit, qui uSuS verbi posterioribus scriptoribus relinquendus 'St. Omnino certum est, verbum locum non posse habere, quia tum ultima intellectu destituuntur Gallicus Interpres intellexit de more qui ipse stupeat μανιας Oetae. Travissime. Ex scriptura cod. A. Schweigh dubitanter ei finxit θαμβλης, cui non mulium tribuit si de Boisson. qui recepit. a metrum ita jugulatur nisi inserendum cenSe ' δε, quo facto elumbis evadit et oratio et numeri Nae-kius Choeril. p. 107. monstrum alii domandum re liquit aggressus est Hermania. ph. liter Lipss. l.

C. Seribendo: Ἀρυφινο αδαμρεiri σι munisus f eia , Quam emendationem ita adoptavimus, ut Ser Vat ἐρεμνος, quod prorsu necessarium Sit metrum solutione diphthongi admissa sustentaremus, a qua non est cur abstinuis Se Ibycum arbitremur.

I e tragicis poetis sis. Elmst. ad Eur Med. 806, Wellauer ad Aesch. Suppl. 58 Agam. 122 Mue Drus dubitanter θαμβoσυνλησι conjecerat. De in ceritate scripturae lamen valde dubitamus, quum id quod suscepimus in ordinem et artificiosius dictum

123쪽

videatur, et pro rei condicione lenius, quod contra Herna. Melithornius movit. Exspectanda meliora. - κραταιος Ita V L. Steph. Urs. Fior. iungens cum Sqq. κραταιως . . Metilli. Boiss. et Herm. idem amplexi reserunt ad sqq. Nos cum iactouusi copulaVimuS. - 7. παιδοθεν φυλασσειν μιοίρας τρίνας. Ita post Hermannum libros se cutus scripsit Boiss. Naevius autem Choeril. l. c. quum rigidissimum φυλάσσει suribundae antegressorum verborum tempeStali 0Π eSpondere censeret, proposuit: πεδωθεν τινασσε αμετίρας φρένας. Quam emendationem probatam nuper Dissenio in Pind. Isthm. IV, 38. rejecerat Hermannus. In ex ternae speciem similitudinis comparari poterat de siod. heog. 680. πεδοθεν τινα GGετο μακρος ολυμπος, nec non Sapphicum illud θοος ἐτiναλφρίνας. Et primum quidem Oe. παιδοθεν nullo pacto posse exsulare Hermanu. l. c. censuit, ub-niam Athenaeus haec verba adscripserit demonstraturuS, maSellio amores poetis praestantissimis in laude poni. Sed hoc vix opus erat expresse significari, quum ex totius Strophae assectu prodeat. Nos necessariam judicamus commemorationem perpetuitati amoris, quum summa strophae e redeat, ut profiteatur poeta: Natura quidem mutatur, mihi vero Amor nunquam cessat; sed turbinis instar

irruens a enere horrendus inde a primis pueriliae annis, quod est παιδοθεν, me sibi deditum habet,

124쪽

custodit. Nihil ob tolam consormationem similius, quam orat. I carmm. . Metalli ornius ex scriptura Od. A., quae est παιδν ὁθεν, effecit πως Oθεν, verba ita ordinans: Γαις ων ηι ετερας φρενας νυλασσει. At id et nimis dissidet ab vulgatis neque sententiae poetae congruit, quum certo amoris termino fixo perpetuitatem Vertat. Commemorata emendatione Naevii serium malle παιδοθεν ciθυσσει ignificavit Metilli. quod nec ipsum perpetuitati amoris conveniens est. In similitudinem adhibeas Bacchyl.srgui XX I. αναγκα ἐλπιδι ἐθυσσει φρενας, de quo verbo est annotatio aselli dilucidd. ind. l. VII, 5. Si quid in illum sensum mutandum esset, relicuis omnibus palmam praeriperet emendatio a

Muellero mecum communicata παιδοθεν σαλασσει.

125쪽

Ρrimus haec ex duobus codd. alicanis edidit Ursinus tum tulinhen Scholl. lat. p. 40. Sie-benhees. necdd. Grr. p. 49. ex duobus codd. Venet. Uno Angelico, nulla tamen Scripturae varietate exsignata Behher Scholl. lat. p. 329, pluribus usus codd. nihil de discrepantiis naonens. Ex cod. Darnasia lino prolus Creuger ad lolin depulchrit p. 351., edidit Chardon. Rocheli Misceli.

literar. II, p. 17. Qui et ipse prodidit Proclus

126쪽

in lat. arm V, p. 316. Cusin haec verbis poetae praemisit: Ino ενδεαχηται, roso ἐστιν ὁ γων

psit, perperam Versus Ordinans; ερως Od. Darmst. Supra Scripto an Sec. ερος. Relicui ἔρ ος v. I, 4. Plane omisit Florillo observv. in then pag. 67, qui hoc frgna cum sis . I. imperitissime consa vit, quod neque metrum patiatur et en SUS respuat. Nihil autem obstat, quo minu ipsum ear minis initium superesse putemus. Metilli lacunae signa ante 'Eρος, qui apud ipsum sinis est truncati versus, posuit. Optime autem convenit tenor

ἐμε Siebenhees. Translatio vetusta Latina rocli apud Cusin. l. c. pag. 417. Imor ruraus lique, ut αυ τοι videatur expressisse. Ut autem

18h Quae quum ex codice a vulgalis haud raro discrepani facta clii constituenda scriptura aliquid valeat, asCTipsa

127쪽

intelligatur, omnes fere poetas superari ab Ibyco vehementia amoris, similes aliquot poetarum locos, in quibus eadem expressa sententia est libuit af serre Archilocli si gui. LXXVI. Liebet. πιλα ' λυσιμ ελὴς, ω 'ταῖρε, ὰμναται ποθος Alcman. srgm. XXVI. elch. Ερως it 6 αυτε Κυπριδος ἔκατι λυκυς κατεφων καρδioc talνει. Sapphon. si gni XXXVII. Neve 'Eρος 1ὶυτ ιι δ λυσιμ ελλὶς

οι ιν υπο si εφαρο ς, κυανόλησιν Siebenhees. Velialem constaret utrum id ex codd. haustum sit an

errori debeatur. Quodsi illud esset, compositasseret is, quae agitala de Hesiodi illo cut Ilerc.

7. μεταρων Iro κυανεὰων inter viros doctos nondum dirempta est, quum alii novam sormam et βλε- φὰρὶ commenti sint, alii , inSertum praeter O rem, oriensium esse dicant, . ΙΙein ricli et Goeti ling. cli Bulim. r. max. I, p. 153. Si vere Ibycus scripsisset σκυανί/ησιν faro εφὰροις et μί- ναρος novum vocabuliani exicis Oret addendum. Modo Behherus de libris suis referre volui S Set. βλεφὰροισι cum cod. Darmst. Huschhius, sinem a Cien Versus miφαρα κυὰνεα et veteres in laudibus ponebant et nunc ponunt. - 'ακi ὁμμασι

128쪽

appositum os μασι, ut in quibus omnis ignis amoris conspiciatur. Unde urip. ec. 442. Helena Trojam cepisse dicitur διὰ καλων ο ιματων, . Mitscheri. orat. IV carmin. 13, . alia autem substantiva verbis ejusdem significatus addita eam habent virtutem, ut vel vim exaggerent, veluti in oppositionibus, esse. hymn. Om. Cer. 57. φωνῆς δειεν γαρ κουο', ταρ υκ δον ὀφθαλμυοῖσιν, sis. Dissen. ind. l. XI, 65. Nem. Ι,50. vel viridiscoloribus rem pingant, ut Stesich. Geryon. rgna. X. lein o δ' ἐς ἄλσος si grossi παις Λιος, quo egregie ob oculos ponitur gravis Herculis incessus, ut magnopere improbandus sit, qui ποσσi vocem

129쪽

Darmst. Urs. Ruhnh. Si ebenh. Behh. Husch-hius Proclus Vulgata omnium librorum scriptura απειρα quum Melit horni neque metrum explere videretur neque sensu magnopere Congruere, de qua re aliter sentio, re proposuit conjecturas, Vel αψατα , vel oc ψεα , Vel Tλὶ Pita, quarum nulla stabilis. Ut de sensu primum dicamus, recte intellexit vetus interpres at relia dici a poeta infinita, ex quibus aegre expediare. Idque vulgato

aliqua adaugere fas est, facile adducor, ut ex Ibyciae dictionis similitudine scribendum suspicer Eρως, O κηλή ιασι ι πεις, Amor, qui emialcim ratis iacis h. e. qui homines demulces. Nam ut est βαλλειν κώμμαοι et σκωπεειν καὶ βαλλειν λοιδοs scit miro λοιδορεῖν καὶ

βάλλειν ἀραῆ , Plirynici, in Bevb Anecdd. p. 29, 27.,

ita κηλήμασι λων est . q. γηλειν ' autem pro ος positum est in loco gemino, qui est Eurip. Hipp. 25. Id autem ut ex antiquo sermone retineri Olerat, ita sorma δ pro articul O nunquam pro Clo posita est. Quod monui propter Iarlung. de cass. P. 113. qui P. Pind. Pyth. III, 106. ος πολις non emendandum latuso pro articulo accipit. Dissenius παμπολλ' CODjeCit, Γο- balum Boocvllio. Ego suspicor scribendum ESSe Iετος υ ίν ἐπιβρωας risitαι. Ceterum de loco Soph. v. quae Congessit Hex Syllog. II p. 204 sqq.

130쪽

comtisa cui Sententiae universa carminis asseclio reclamat infinitus, immensu e Si ἀπειρο τος V.

BOechii noli criti Pind. l. VI, 54. Eodem vilio laborat τληρια, quod primam longam constat habere.,τειρεα denique ab omero dicitur de rebus ferreis, de animo seri eo non sectendo de reti vereor ut recte dici potuerit. Duas vias aperuit Florili. Obss. Alii p. 67, ut aut legatur ἐς ἀπεψιτα aut ις ἀπερεἰ- σια , quorum hoc longius dissidet a vulgato illud de mari sere dicitur vasto reti non aptum videtur. Quae igitur nimia quum non Salissaciant, rescripsimus leui medela usi ἄπειρονα, ut Hom. Odyss. VIII, 40. δεσμο μεν τρις τοσσοι ἄπειρονες ἀμφὰ εχοιεν. Ceterum simillima verba Aesch. Prom. 1078.

ἀπεραντον δικτυον ατλὶς - Tran Statio autem re rum venatoriarum et piscatoriarum in amatoria per

frequens est, velut Sapphon. rgna. I, 19. v. Ab- rescit lecti Aristaen. p. 286. - Κυπρ δος λεβα- λεν Libri omnes Κυπριδος βὰλλει, inepto numero. Transpositione Sanare aggressus est Melithorn. qui scripsit ei απειρα se diκτυα βὰλλει Κυπριδος mi Sqq. quod et Violentius est remedium nec firmum, quum choriambus inserciatur ab his numeris, qui puri anapaestici et aclysici sunt, sienus. Priusquam Procli interpretem cognossem, haec Commen- lalus eram. Duae emendandi patere viae videntur. Nam quum iniri versum et cum xv. st μὰν OVam vim colligere orationem sententiarum conformatio doceat, verisimillimum est logaoedicum exitum fuisse.