Ibyci Rhegini carminum reliquiae

131쪽

Iia de scribetidum colaticimus καβαλλει, ut Si p. Alcmanem καὶ ocisco, p. indar. καπετον, de quibus v. oech h. Dolt crit t. l. II, 38 Hermania. Opus cc. I, p. 261 adde Ilesycla. V. ζάβλλὶμ α Allera ratio ea est, ut με inseratur ille βαλλει. st enim, ubi in eodem nunciat duplicetur pronomen, luod si eri solet, ubi vel post longiorem verboriani nil itatum lectores auditoresve monendi sunt, de quoio tissimum agatur, vel ubi commolior oratio surgit,

veluti Soph. Oedip. Col. 1401.

Similiter Aristoph. qq. 788. Dind. in simili oratalionis circuitu. Ad utillenda talia proclives suisse librarios patet: siculi apud Aristoph. cod. et edit.

Suid. p. Dind. alterum σε non commemorant. In Soph. l. 638 IIerna lamen nulla idonea caussaeSi, cur post εκβαλεῖν in rudatur se unius aucto

ritale libri Monastini, quod suasit ei Sig. Onam. criti Soph. O. C. 1273. 4. ac minime inelegantem illam scripturam judicat Hermannus Nobis e loco villam vim videtur habere, quum Vix exaudiri possit ante v. ἐφῆς Nec in eo assent iniur Rei sigio, quod Xen. Oecon. X, 4. huc traxit. Ibi letagitur: υ γὰρ αν εγο γγ σε δυναitu λὶν ει TOιουζος εῖλὶς, σπασασθαι σε εκ λὶς φυχ6ς. Repetitio mihi'. l. nullum usum habere videtur mi SSumque alterum se ab optinais codd. secludendum est.

132쪽

Perspiciatur ex his exemplis. iterari solitas esse

eaM Vocula tenuiores quas minus altenta auditio

facilius praetermitteret Ut igitur illis docis sunt, qui pronomen altero loco ignorant libri. ita apud Ibycum induxisse videntur oscitantes librarii. χαλ- λε dictum dae conatu, quod quomodo intelligendum sit, docuit Dissen. linil Ol. XIII, 59. Scripseram. Sed quum interpres Procli praeleriti

temporis formam legerit, rescripsi polius iςiβαλεν, hortatu Dissenii, qui tum demum repetitionum pronominis personalis rationem habere me docuit, quum aliud membrum orationis interpositum sit integrum. 3. λ μ αν P0μιεω ἔν. Ursin. τρομίων , Darmst τρostico iν' unde oenius in Greg. Cor. p. 228. Schae P0Mico νιν emendavit idque omnes Tererecentiores viri docti non cunctantem receperunt Sed plura momenta cautionem docent adhibendam. Nam primum qui factum est ut Orma non in frequens tW ab librariis quantum constat Omnibus neglecta deprehendatur Secundo loco apud

set, misi rarior aliqua sorma delitesceret, quam quidem non obscure significant Ursini et Darmst. libri testimonia. Verba i ιιὰν P. ἐν ἐπερχ. mire vertit Interp. at is iaculum trementi invadens, re ut τροια0ντι legisse videatur tro 3 μοι quid tandem legerit, si viderint. In Hesmienda declione hujus doci plures viae iniri possunt Primum statui potest. Hii Ursini

133쪽

scriptura atticipium esse pro Verbo similo, τρομίων tiui, P0μεω , quod conveniens Oret anxietat ali poetae ab Amore lacessiti. I id de lio usu participii Herniann in Viger. p. 770 Coelier. huc. I, 25. Praeterea statui potest post isio absorptum esse verbum sinitum, ad quod participium alligaretur. Quo tamen confitendum est si angi nervositici latae orationis. Quare nobis re niuiliani deli-beiata certissimum videtur, et is, MI prosectum a poeta esse nec vitatum hiaturii, qui est in v.

τρ0sust D. Nam plane eadem res est si gna VII, s. καiξα κα ελίχρυσος Cujusmodi hialus in ars conspicui ex pica poesi in lyricam derivati non habent os sensionem. Sed librarii dum removebant, varie scripturam pristinam inquinabant. I autem

accusativus est a nominativo , αυτος, Latinorumis, ea, id Accusativus respondet veteri Latin sor-niae in nostri n. Quae forma indaro aliquoties reddita, aliquoties praeterea, ut viris doctis placet, reddenda, vel uli Ol. III, 26. Ἀστρων ν ex varietati bus lecti eruit rasitos in Diarr. scholasti cc. 1831, II, p. 708, quum ab Hesych. S. V. ν , αυτον αυτ lv. Kυ πριοι Cypriorum propria perhibeatur, si modo apud Pindarum exstitit, ani aetate IIesychii obscurata fuerit necesse est. sis egregie de hoc prο- nomine disserentem Uartiang. de eass. ling. Gr. et Lat. p. 113 , qui primus inale ab aliis permixta scile segregavit cli. Voss. hymn. Hom. Cer P. 36., qui in eo salsus est, quod io, ii sormas in usu

134쪽

suisse arbitratur, quae Hesych. . it. γ posuit, quodigammale notata indicaret Obucii autem loci mendationem Imale cessisse Hariungo putamus. Sinuum in relicuis scripturas Melithorni secutus sit, licet unum Ursinum citaverit, haec verba, de quibus omnis hic nobis institutus sermo est, ita resinxit,

ut scriberet: et μαν τρομω γ' ἔν ἐπερχόμενον. Raro enim poni j v xj non sequente particula γα Idem monuerat orson in Eur Phoen. 1638 20)Vellem non confudissent quae diversa sunt. ι μην si est graviter consonantis nude ponitur non ap

posita particula restringendi γε, ut Soph. hil. 593.

Il. II, 272, 291. quare frequentissimum in jurejurando, ut Xenoph. Heli. I, 4 5 6, cli aliis exemplis p. Blonis Aesch. Sept. 513. Longe contra aliud est, ubi et δειλην, αυδε uxi reli ita usur-20 Constat quam abiis sint olim potissimum viri docti particula γε ad versus suos sulciendos. Ita, ut hac C-casione emendem, Archiloch. p. Stob. p. 80. τοῖσι δ' γ δ τὶν ορος, alchen conjecit τοῖσι δ' ἰδιοτο ορος Alias correctiones Melithornius Anth. Vr. p. 97. attulit quihus addo infelicissimam Thom Iiriggsii, qui ad Ilosch. Id. V 2 scribit loca δ' δii et, a ' ρος Scribimus τοῖσινανδαγη ' ρος. Nam vix excusatioriem hiatus habet ἡδυria', quod voluit Herm. Et docir me tr. p. 49. Excivit tumultus particula de tertio loco collocata, de qua re

nunc omnia mola sunt.

135쪽

pantur, ut et aflirment reni aliquam et aliquid a me eximant, quo assirmatio coerceatur. Quem usum in responsis maxime cerni, ratio ipsa docet, v. Hom. Il. I, 93. υ φλὶσιν δωσειν ' μ λ ν ρωός γ κίλοντα , cli. ind. Nem. VIII, 28. Unde de nostro loco iudicium serendum est. Celerum Max. Schmidi de pron. r. et Lat. p. 15. reprobala IIariungi mendatione in eandem correctionem incidit, quam Koenium huic loco admovisse supra notavimus. Nam sormam i, apud scriptores Graecos,

qui supersunt, rustra quaeri enSel. - PχO-υενον. roci eiusque interpre ἐπερχομενος. - .co Te τερ. roclus 3 τις vel errore vel quod ob Se q. Ego certum quendam equum designari censeret. Inlp. Lat. θεν videtur habuisse. - εθλο

p. LXXXI. Verba Iedi ππ. ἀεθλ. Copula non astricta verte equus iugatus, qui praemia reportavit esse de usu indarico Dissen. yth. IX, . Pertinet hic locus ad secundum Ordinem quem posuit Dissenius. - ποτ γλ ρα. Ita rectemus chh.; ποτι λὶρα relicui omnes praeter Metilli., qui scripsit ποτε γηρα. Intellige autem equum Seni pro

136쪽

psit βαν, idque exhibet rocli cod. . delerior

apud Cusinum. Relicui Omnes verissime βα, mulatum illud, ut videtur, ex ignoratione hujus usus a risti Graecorum in re et sacta saepe et siente et futura crajus significatus origo luculentissime per spicitur ex iis locis, ubi πολλα κις, SaePe addi tum legitur, veluti Soph. Ant. 222. ανδρας ο κ ρ- δος πολλα πις διωλεσεν. Unde proficisci debebat

erudii disputatio alchi in acit Agric. p. 104Multorum imitatione nobilitatus hic equus Ibycius est Enn. p. Cic. Cat. Mai. 5. Sicut sortis equus, spatio qui Saepe Supremo Vicit Olympia, nunc senio conse elus qui e SCit, v. esset in Enii. p. 126. Ilor. I. Epp. 1, 8

Solve senescentem mature sanit equum, ne

Peccet ad extremum ridendus et ilia ducat.

137쪽

Unde reciemuselth. Tibullo admovites, 4, 1. Quam jacet, infirmae venere ubi sata senectae, Qui prior Eleo est carcere missus equuSi Hinc in proverbiorum vicem delapsum est, V. Zenob. dag. IV, 1. In rco λὶρασκοντι τα μεiονακυκλ' Iriβαλε scr. ἐπιβαλ ubi cichoitus initat Virg. Georg. III, 96. Hunc quoque ubi aut morbo gravis aut jam Segnior annis Deficit, abde domo nec turpi ignosce Senectae. Contrarius plane Ibycio est equus Sophoclius, qui ὀρθόν Ους ιστησι, licet senex sit, V. Soph. Electr. 25 sqq. Leopard. Εindit II, 25. Non recte Ennium latuit Olumna et Gernhard expressisse Sophoclem, quem Ibycum ante oculos habuisse patet. Est et aliud proverbium arro γῆρας, de

Dixisse manifestum is poetam in hunc sere

138쪽

modum: Instar avis iii allum se efferentis, animenii, rapis me in amores. Aiει Valchen diatr. urip. p. 246, perperam haec verba Alcae assignans, v. ad si gna. ΙΙΙ, legendum suspicatur αἴρεις C. Licet blandiatur, tamen in hac fragmenti )revitate manum abstinere salius est. Et istud ciει egregie quadrat ad de

clarandum animum poetae nunquam non mori militantem. - ω φίλε θυι L Libri o με. emendavit alchen aerius i. c. dem de allocutione animi,. I G. θυμιξ, dixit in urip. IIippol. 199. Liebe Archil. p. 105. et de ragicis ei di Eurip. Iph. I aur. 818. Quod ut apud serios scriptores λιθος orationi conciliat, ita in iocum detrahitur Aristo phani Acharn. 480. - De sorma κ α Simonidi

quoque Surpata v. Metilli Orn Anacreoni. p. 208. Cod. B. σολ πορφυρL. Voluit forsitan λι ζορφυρίς. De vi ista v. Athen. l. C.

139쪽

chricomarum cura, e quidem Venus e mile tuens uda roseis in soribus educarunt.

Laudatis versibus aliqu0 ex Cyclope hiloxeni

V. 1. Florili obs s. p. 69. ab initio co praefixit solita temeritate. Probavit Schweigh. quia facile poluerit excidere. - γλυκεῶν Libri veli. Onanes et Euslath. -υκάων. Jacobs Anthol. I, 1, p. 102. λυσρίων, Sequuntur SchWgli , ior. Boiss., Vuesleniann I heocr. p. 485 in Jacob si verba

jurare solitus. At nulla Si caussa, cur poetani nomen semininum cum adjeclivo masculo consociasse putemus. Os igitur Ou tam ob sensum, qui optimus inest in voce γλαυκόων , quam metri gratia scripsinua γλυ; εων, id ut correptum esset ex γλυκειων , de qua re ConStal. - αρι Tων. Urs. χαρὶ θλὸν Literam majusculam adoptavimus a Steph. Boiss., in dorsio. - θαλ0ς. Ita recte codd. . . . Steph. Urs. Bois S. Metilliorn.;θὰλλος cod. . . . reli. θαλαμιος Eu Stalli.,

quod ab omni intellectu destitutum retinuit Nitgsch. in Π0m Odyss. VI, 178., qui hoc frgna naal in duo rustula dissecuit, post μελίβλὶμα aliud si gna.

140쪽

multa, ut θρεμμα Μουσῶν , imer. r. XVI, 7, ex Simonide puto; ερν0ς , . alchen. ur. hoen. 630 1πορθος, OrSon. ur. ec. 20. Nam qui virtute aliqua conspicui essent, iis id Deorum Dea rumve illius praestantiae praeSidum munere obtigisse poetae singunt. - . γοα κόφιων Florillo κὴ καλλ. , longe pessime. Aut legendum praeci

ad Heliod. III, 3, 11 Mehthorn Anacreont. p. 183 sq. Boech hius ad ind. l. I, 88. bycium locum memoran σκα κοφέων rettulit ad χαριτων.

Quae ut καλλtκ dicantur, h. l. nequeunt; quasi poeta distinguere voluisset inter Gratias dulces et comalas. Unius versiculi lacunam post mo cum Hermania. pit. Ocir metr. S. 302. latuit Metilli Alii nomen ad κα=λκ. a librariis miSsum reposuerunt aliud Jacobs. l. c. μυελίδλὶ Γ Ερωτων, qui vereor ut dicantur κα-κ oitor Daleeana pius Νυφι- νων, ut Sunt apud Horat Ι carmin. 4 5, iunctae Nymphis Gratiae decentes, quae ab h. l. alienissimae Sunt Boisson ad νεανHων, quod sensu aptissimum metri integritatem pessumdat. Intellige pulchricomarum virginum cura qua voce eodem modo utuntur Latini v Anthol. Lat. I, p. 17.). Nam crines artificiose adornali maximum Ornamentum Vir-