장음표시 사용
161쪽
Ceterum Steph. λκυόνες scripsit, quod Atticorum est. Otum igitur ragmentum ita concinnatum fuisse conjicio:
-Cujus quidern foliis in summis quae cria sunt Penelopes sariae isti collis alcyonesque hal porphyriisque VariSA Glis. Ceterum quae de his avibus marinis praedicavit poeta Rheginus plane conveniunt in corvos ia-rinos, quales vere praeteriti anni in insula Rugia immensa copia congregatos suisse memorant literae Sundinae. Nam et hi in summis quercubus nidos secerunt, quod mirabile accidit in avibus maritiis, iidemque colore vario proceroque coli instructi perhibentur esse. Videant avium peritiores.
162쪽
κος, Ἀλεξανδρος, Aetolus, v. 1 gm. XVIII. a pelim. φορόων, si gna CXXV Mein. Λυκο- τρων, Cass. 266. Fundamentum fabulae de Hectoris origine Apol linea videtur ipse esse Homerus Iliad XXIV, 259., ubi riamus insignem filii sortitudinem laudibus ex tollens ita satur:
In quem locum clioli. Ven. Στλησιχορος Ἀπόλλωνος αυτόν φλὶσιν , ου oriσας ίὶν περβο ὶν Stesichorum ille solum ita qui statuerit nominat ut aetate principem unde gelgam in Lycophr. 266. Ibγci locum occupare jussisse Stesichorum, Dolio rem sibi poetam, suspicali sunt ii in i Olegg. p. 2.
163쪽
Videntur aulem non poetae solum qui post Omerum Oruerunt, sed vulgus hominum de artiore inter Apollinem deum rojae tutelarem, et Hecubam nexu multum sabulati nam teste Athenagora Apolog init. δ με γλιευ θεον Ἐκτορα λεγει, qui Il. XIV, 4. se ipse gloriatur Jovis de semine cretum, ob insignem sortitudinem puta. Apollinem autem parentem fecere Hectoris, quoniam is deus ei μαχης ἐπιταρροθος ρηεν. sis. ueller Protegg. p. 270. Lobech Aglaoph. I, p. 268. Cum hac fabula arte cohaeret, quod teste Stesichoro in Ἱλioti περσHι p. aus X, 27, p. 865. queni Secutus erat olygnotus in picturis, quibus escham Delphicani exornaverat, Apollo post diruta in rotam amatam suam Hecubam in Lyciam sacram de ter ram aufert. I e variis circa Hecubae fata narra tioni lius dixit Hermann in Eurip. Hecub. 1234, p. 140. edit. ait. Fuit praeterea in ni this Troilum suscepisse eandem ex Apolline, v. Lycophr. 313. ibique getet. Ueyn ad Apollo d. p. 303., te in . Stesich. p. 80. Unde Achilles, cujus amore recusasse serebatur, ad augendam facinoris diritatem in ara patris Thymbrae obtruncat, v Lycophr. l.
α, vasum Mus ei trusc. r. 569, explicarii mona-
164쪽
Herodian. περ σχηματων p. Villois Mecdd. Grr. II, p. 95. 96. Schematis Ibycii exemplum profert hoc: Γλαυκώπιδα Κασσανδρα Πριαμου φαμις εχησι βροτῶν. Ita enim scriptum fuit in cod. Marciano, ex quo libellum illum edidit illoisonius, pro vili Os Kασσανδρα recte emendan Κασσανδραν. rat autem quum aliquot verba post Κασσανδρα obducta censerem, cui incredibile videretur Ibycum non ad didisse vel παῖδα vel τεκνον vel similem Oculam. Neque vana suspicio fuit. Nam duo codd. Parisini, quos consuluit Behh. necdd. p. 452. , auctiora
Πριάμοιο φαμις εχησι βροτων. Caesiam Cassandram pulchricomam siliam Priami fama lene mortalium. V. 1. Vocabulum γλαυκωπιδος , cui primariam et propriam signiscationem splendoris sive candoris, derivatam et translatam terroris inhaerere
165쪽
430, apud Homerunt unius est Minervae. Quod ut Ibycus in Priameiam virginen transferret caussa in eo est posita, quod ab Αjace Oilei ex templo Γλαυκωπιδος, de illa v. Hom. l. II, 8 Al Muellor. Prolegg. p. 263. vi abrepta fuit utide Eurip. Troia add. 69. Minerva ad Neptunum:
cis. Virg. Aen. II, 403 sqq. Quare nisi inutili et
otioso epitheto poeta usus est, videtur de ipso illori aptu Sermo suisse quod si statuimus, De ἐρασι- πλόκαμ ον quidem vi sua carebit nam passis ira hebatur insolix virgo capillis. Τυρώ ἐρασιπλοκα- ιιος est Pind. yth. IV, 136. Iepudiavimus autem scripturam codd. ariSS. KαGGνδρα, quam ut antiquiorem tuetur IIdynius Hom. l. XIII, 366. et XXIV, 99. Verum quum a v. 1 Qco descendat VOX, ut Kαστιαι eloce et rei l. p. veller Protegg. p. 291, breve habet α; alias apud ΙΙomer uni λι- σὰνδρα scriptum oret. Quanquam in Vasculo per vetusto in quo est facinus jacis, Cassandrae ap-piciunt legitur KE ANAPA v. Labordii vasa Lamberg. II, ab. 24. In numis frequentius duplicaturis, quibus recte astipulantur Oech h. uolt criti. Ρind. yth. I, 20. ΙΙermanu Eur Uec. 86. Qui bus addo disertum testimonium veteri Grammatici,
nam contrarium nondum evicit advigius,
Minucii Apulei p. 6. Osanti. Cassandra silia riami vate geminat . Celerum retracto illi Odimprudenti roleg g. p. 58 excidit ignotum Cassan
166쪽
drae nomen Homero suisse. Hoc volebam, vaticinandi facultate insignem ignorasse, V. Schol. Ven. B. ad Il. XXIV 699. υκ οἶδεν αυτ,ὴν ι xντιν IDMὶ τλης αγωνi δε περ αδελτου και πατρος 2. r φαμιις Od. Paris, 2929. φατις, V. Nitzsch. in Odyss. VI, 29. In similitudinem structurae, X cujus ignoratione inquinasse verba poetae Videntur librarii, multa sunt in promptu, vel ut Hom. Od. I, 95. να ibia κλως - λον πιανθρωποι ιν εχησιν. Pind. . Ι. 96. Φαλαρι εχθρα κατέχει φατις Ubi V. exempla plura ap. Dissen. adde Eur Med. 420. φαμα γυναικας ξει Aesch. Suppl. 1003. αἰνος πο- λιν τληνδ' ἐκσω.
167쪽
Odyss. VIII 510. Menelaum cecinit cum Ulixe Deiphobi aedes aggressos ei enim mortuo Paride nupsisse serebatur, V. Iliad. parV. ap. Procl. p. 36., Nilgsch. Hom. Od. IV, 271. Cui narrationi congruens est quod habet Quint. Smyrn. XIII, 354. repertam esse Deiphobi in aedibus ipsis, sis. Dict. Cret V, 12. itaque narrat rem ipse Deiphobus p. Virg. Aen. II, 10, cui Oeo non est mirum repugnare Aen. II, 567. ubi in sacello Vestae latet abdita Tyndaris. In tabula Iliaca a dextra parte comparet templum eneris, ante quod mulier ab viro, qui crinibus manum implicuit, abrepta supplex ad Venerem, numen aridis tutelare, tendit manus. Non potest dubitari quin Menelai in Helenam ira repraesentetur, V. yclisen protegg. in Quint. Smyrn. p. LXXII. Dubitavit tamen C. G. Mueller. de cycl. epico poetisque cycl. p. 171., respiciens ille Quintum sed Leschem suspicatur narrasse inventam in templo Veneris. Quam opinionem satis hic convellit locus Schol. Arist. , quem praetermisit uellerus inter permulta alia. In
32 Redarguit idem Schol ejusdem uelleri sententiam, quam p. 102. prodidit, qui ab anti litioribus scriptoribus
nunquam ad Leschem Lesbium parvam Iliadem referri an sirmet. Insuit autem narratio I.eschis, opinor, in 'nιουπερσίδι. Nam quum p. Procl. Ilias Parva usque ad equum intra moenia receptum porrigatur, veriSsime statuit Plehn Lesbiac. p. 140. parvae Iliadis partem alteram vel continuationem fuisse 'Ιλίου περσίδα quae ab
168쪽
iabula enim Iliaca Menelaus non abjicit gladium,
occultatum ut videtur post tergum non est igitur Lese his illa narratio ex eodem potius sonte hausit artis ex unde ducta sunt illa ap. Eurip. el. 116. Μενίλαος αυτλη λὶγ' ἐπισπασας κόι ιης. Lescheme Ibycum sequuntur quos laudant Inipp. Eur Andr. 628. sequuntur artis es V. Hanca rv. Vas S. IV, 12., fischbei .QV, 50. csse. Mueller Archaeol. 3. 415, 2.33 Aliam denique famam adoptavit Stesichorus Eur OreSt. 1287. oest ἐς To cc Io ἐκκε- κω φνηται ξιφλ , Schol. Στησὼ0ρος φλὶσι περ των
τλῆς δεῖ φαυτους ἀφεῖναι τους βάθους ἐπί- ν γῆν, v. lein si gna XXVII. Igitur non unus maritus, sed universi Graeci ira in mulierem tot caussam malorum exacerbali impetum faciunt pulchritudine
Franco . in quem, locum ritesichori memor fuit
aliis eodem nomine conlprelaensa, ab aliis appellatione
33 Vix ego putaverim pro sim do harum sabellarum laabon dam esse imitationem inimicam raptus Proserpinae, quae est sententia Gerhardi Prodrom. P. 16. , rerum mysti- Carum justo niantioris. Is cum a sabula componit Iovem porsequentem Semeiam Mercurium IIersam Boream Orithyiam, oena ephalum. Aperte hae Ger-li ardo videntur repraesentali Oiles διωγμάτων, qualia in se si is mulierum usitata iaciunt, de luibus adire jubet IIe-SyCh. s. V. δίω μα Suid. V. αποδιωγμα quem non reperio.
169쪽
,, I UIXssi nomen OlyllaS. Nam Praenomen est, ut ais Ibycus, UIX es, nomen, Ssades, cognomen Odysseus. Et ordin tursis, UIXsses Arcisiades Odysseus olyllas. κΙla haec leguntur apud Pulschium, ante quem luxatus l0cus circumserebatur; nam edd. Ven. 1495.1508 polidas ibicus, accisiades cognomen Omit
Agnomen olidas. Cum uis hio consentit fere margo Cottingensis, 34 at limis et Oli res praebet ut edd. Venelae Ulixis et Ulixes, priore loco Acrisiades, emendate altero Arcis. in sui denique politus. Docet igitur hic memorabilis locus Diomedis Ibycum heroem Ithacensem appellasse
Ουλαην, - nam eo et scripturae librorum spectant et quae infra exponemu - Ἀρκεισιαβλὶνοδυσσω. Quod agnomen herois ponit Grammaticus, ex Boni ero assumpsit. idem Diomedi in aperto est deberi distinctionem appellationum Biomana norma institutam. NOS rationem videamus. Condocefaciunt complura exempla, Omina heroum eorum potissimum qui carminibus celebrali
34 De quo statim dicetur Excursu I.
170쪽
opicis in ore vulgi versarentur, haud raro mirificas subisse mutationes vel depravando vel mutilando. Derivanda ex hoc sonte multa ab Italiis maxime in delerius deflexa, veluti Cafamiliam vocarunt Ganymedem, V. Butimania de ab Cydipp. et Acont. Mythol. II, p. 57. in gemmis Etruscis ut pro Τυδευς Neque tamen apud ipsos Graecos ejusmodi depravationes inauditae, ex vulgari Sermone, opinor, receptae veluti qui vulgo Ἀθαμα diciturionibus αμιέης fuit, v Callimach. p. Et Gud.
p. 22, 44. Schol. Ven Ιl. IX, 193 Amphiarai
nomen in 'χμι νιν decurtatum est, . Aeschyl in sit. I. p. 93, 50. Similisque μεταπηιιατισμος origi
nem dedit, puto, lusu illi in Odyss. IX. Nam
nisi nominis herois Ithacensis talis quaedam Orma exStilisset, non potuisset Homerus in ejusmodi lusum delabi, qui in nomine υτις ceria itur. Eademque ratione 'Oδυ-ευς, quem υ δυσσε α 35' fecerunt Aeoles, ad Gixem J6 deductu eS ,u verba
35 Cod. Gustis o issea, Goth. Doss a Regius 'Τδυσσέα conjecit. Recte clitum se habet, in tio ου estis o replum Aeolensium, de quo post et t. Graininati Cos exposuit Boockh. oecon civit. lhen. II, p. 396. , Bulim. Lexit. I, p. 32. II, p. 267., qui signo ου notandum proponit. Idem Alcaeo p. lben. X, p. 430, A. reddit Ἀρανω pio , ρανω; Heli elia Εὐανω. 36 Ita oportebat scribi ex optimorum si de librorum, Io-rcnlini Turicensis aliorum, pro vulgari GFSSem. .