Ibyci Rhegini carminum reliquiae

191쪽

lanae terminatione quaedam inveniuntur mutatione eus iphthongi in es longum prolata, ut Ἀχιλλευς Achilles, Ιερσευς erses, ουλιξευ Ulixes. In quo Dores sequinuir, qui pro Φυλευς et υλλὶς, pro 'OP- νευς ορφλὶς et 'OP pii dicunt, pro υδευς υβης. Si erantiniachus in I Thebaidos υβλὶς emiνεὐης.

Et vocativum in e productum: TO και Γωνλησας

προςεφνὶς ἐνεHη υδη , teste Herodiano, qui hoc ponit in prini Catholicorum. Similiter Ibyeus:

Celeberrimum OrPheum. In quibus verbis Prisciani cur υλιξευς reposuerimus declaravimus 1 gm. XVII. Illi quos consignabamus codd. nonnulla praeterea diverSe sistunt, ex quibus potiora delibare liceat. Et eissent, . quidem pro Iερσευ mP Ora iidem codd. confirmant quod dudum solerter investigarat Schellen-herg. Antiniach. p. 56. Φυλευς et Φυλλὶς pro eo quod nec retilius expulit Ira λευς, iλης. Nam Gud. hyleis, philes; elmst Phil S, Philes Weiss phileis, philes. um Gud. ινι-

192쪽

ab illimacho prosectum suspicamur ἐνλὶi Τυδη, depravatum id et insolentia sormae et ut soni consimiles contigui haberentur. Jam in verbis Ibyci, quem Gud. hiciis, Helmst. hicus scribunt, Gud.

μυακλυτὰν Ορφην, conSentiente Lobech Aglaoph. I, p. 312. nisi quod 'OPsyiὶν ScripSit. Verum e potius et vestigia codd. ducunt et ipsius mens Grammatici, ut emendemus ' ονομακλυτος ορφη, commaculatum illud imperitia Grammaticorum, haenominativi formae cum Vocativo copulatione ossensorum. Sed mentem Grammatici quod dicebam, sequentia Spectabam animo, quae ita concinnata sunt , Et quia Graeci ab hujuscemodi nominativis, id est, qui eus in es convertunt, Vocativum in elongum terminant, ut υδλὶ 'Oρφλη, in eo quoque casu aliquando illo sequuntur Latini, ut

Λ hille, erso. Ut igitur Τυδx exempli gratia ex Antimacho hausit, ita OP pi vocativum Ibyco debet. Ceterum quod nominativi atque Vocativi terminationem commisisset Ibyeus, videtur riscianus posuisse Sinuuler, non plati ut Antimachus; quem saepius admiscuisse carminibus suis formas Doricas notat Schol. Nicandr Ther. 3. Idem asseclavit Euphorio, ex cujus si gna. 67. Mein sublegisse Prisc.

193쪽

Inoon illud videtur, ubi quaedam notavit Meilaeh. , add. Asper ap. Serv. Virg. Aen. VIII, 333. Schneider. Gr. Lat. I, 1, p. 164. deque simili permutatione ευς terminationis et ης, ut APευς pro χρης, β)Neuium in Sapph. rgm. 88. Reposui autem hanc memoriam Ibyci in Argonauticis contra vulgarem opinionem, quae Orpheum a Pindaro demum Pyth. IV, 176. Argonautarum expeditioni additum praedicat. herecydes certe iam obloculus iis videtur, qui Orpheum navigalioni inieresse fecerant id enim collegerim ex

de diversilale opinionum ueller Orchom p. 260. Licet autem Ibycius locus primus sit, in quo Orphei appellatio compareat, . Hoech. Cretae ΙΙΙ, p.

45 Locus Sapphicus a Prisc. servatus mendosissimus Die Nevium habebatur, qui ermania opera adjutus iligeniose resinxit ita δ' 'Aνευ φαλ εικεν 'AφαtIIoat πειν βια, mr Oero cessit, niinratias se Vialcianum Gi Ωι--cturum. Quod autem de Martis et Vulcani conten tione nihil aliunde cognitum ait euius, fallitur: iam Iuctantur ante Iunonem artibus magicis throno alligatam, quod argumentum et in vasorum picturis conspicitur et ab Epicharmo in fabula Ηφαιστος ἡ ωμαseta festivissime explicatum erat, v. ueller Dorr. ΙΙ, P. 345., Grysar de Com. Dorr. I, p. 46. quo recte reposuit locum Sapphicum ueller Archaeolog. p. 480, corrigens ille o ' ρευς φαὶ et κεν Ἀφαιστον γειν βία. . Odex Gud. 64. Σοδαρευς φησει κενατης. Oxπηιεβια.

194쪽

198. , .mae appositum νομακλυτος salis idem a cit, aetate poetae Rhegini late iam sparsam eximii valis gloriam fuisse. aque nobis propagata per Pythagoram ejusque Sectatore Videtur, qui tempore poetae in Italia inseriore Versaretur circa Olymp. LXII, quae est Summa rationum temporum rite subduciarum a B. rischi de sodalit. ytha g. p. 3. In errore versatur Bodius orPheus p. 85, qui prius soruisse Ibycum ponat, quam ullus Onomacritus et quain ythagorae nomen inter antiquos Graecos in noluisset. Falsa poesis Ibyciae species

Lob devii menti videtur insedisse, qui Aglaoph. I,

p. 321 haec bycia ea quadam cantiuncula excerpta credat.

Proverbium muliorum imitatione tritum cur in ludis oliae locum censeam habuisse explicitum est in rotegg. p. 45 sq. Zenobius autem non integra verba Ibyci exhibuit sensum ille atque intellectum

respexit Aeschylium eandem usurpasse sententiam dictum supra est: magnifice indar fragm. in c. 149. ιθεμενων αγών ον προφασις αρετὰν ἐς ἐπυν

195쪽

Leopard. Misceli. XIlI, 7. Sed ludorum istorum quoniam semel salla mentio est, non ab re ore arbitramur, si adjecerinius quaedani corollarii loco in carmen Stesichorium neque arulei ni neque ab aliis observata. Quae placuit conjicere in

Peliae patri doloso Medeae consilio naachinis necato filia rum Acastus ludos funebres instituit Iolci Apollo d. I, 9, 28. Quem morem a vetustissimis inde temporibus apud Graecos floruisse Iliadis Homericae liber XXIII docet, in

196쪽

scriptus ille θλα ἐπι mrροδεω Fuerunt ludi illi per totam antiquitatem celeberrimi ut in quibus nobilissimi quique

heroes Argonautarum socii decertasse dicerentur: quorum numerus auctus cum iis est, qui expeditioni Iasoneae paullatim inserebantur ut postremo ne Sibylla quidem desuerit, , Hygin sab. 273 Reserebantur hi ludi in eos, qui ἐλάrios vocantur magnis illis quattuor ludis certo tempore repetitis, aristo t. pepl. p. Schol. Aristid. lanath.

p. 18. Meurs Celebratos eos poetis epicis qui post Homerum fuerunt evincit quod in arca Cypseli Thessalis mythis exornata irat Ἀγων ὁ ἐπὶ IIελια, laus V, 17, 4;

idemque in throno Amyclaei, laus. III, 18, 9 Dissicile

autem dictu est, quem respexerit arti sex arcae: nam illud

quidem non recte dixit euius in Annali. Berolin. 1829. p. 730 Stesichorum ei ob oculos suis se Id quod rationes emporum refellunt si conjecturae locus est, sortasse Eumelus ea tractaverat in Corinthiacis, Aulini et ipse esset ex gente Bacchiadarum Orta ex Thessalia. v. Paus. II. 1. 1 Quod autem similitudo quaedam videtur intercessisse inter ea, quae ex Stesichori carmine accepimus et opera artis illa, ejus rei caussa inde repetenda est, quod Stesichorus ex eodem poeta epico profecit De throni aetate licet non certo constet, tamen vi StesichOrum artifici exemplar fuisse crediderim. Postea tragicorum ingenia exercuerunt, Thespis, eschyli. Eosdem ludos Musam Stesichoriam lyra sustinuisse nuper demuni patefactum est. Ante turrium enim E m. Gild editorem quum simpliciter Stesichori αθλα vel αθλους citari vidissent viri docti, de aliis omnibus cogitarunt. Doctiores scriptores ἐπὶ Ιελία adjiciunt, ut Paus. l. l. cirών o πὶ Ιελία dixit. Quae habenda est pro vera in- Scriptione carminis, quum omnino tales tituli operae Gram-

197쪽

imaticulornm reserantur accepti. Κlein ius auteni quod dixit se θλα carmen inscripsi Sse, quia raernia ab casto exhibita saepius laudarentur, id quam vitia habeat non perspicio. Non repugno, Si quis carmen non ΓΘ λo k etiΠελία sed θλα inscribere malit, ni ad id ea deni potestate dictum statuatur; quod arbitrii liberi est quum casus rectus nusquam legatur ludi summa suere carminis. Usitatum θλα pro Pio posterioribus potis finianti Scriptoribus V. Inipp. Hygin P. 80. Staver. quod non reputa it Grae v. in Lucian Soloec P. 44. Stesichori carininis quattuor fragmenta complexus StΚleluius quorum in primo tradit poeta Mercurium Dios curis Phlogeum et Iarpagum equos dedi SSe, unonem au tem Xanthum et Cyllarum. Nam quia tu δ' 'Ε αλι 20 Scriptum esset, di tincto restituit IIem stertius in Lucian Il, P. 338. d. ibi p., planis Sime Constriai an eineudationem duObus locis Tertuli de spectac. IX. p. 94. A., hilarg. Virg. Ecl. Ill 89., qui ad Poeta Graeculos provocavit, satis arrogat iter. Quibus tertius succedat auctor rob in Virg. Georg. I 12. Idcirco quod aestimatur princeps originis equorum Neptunus etiam Poetae tradu tit, ab eo dona sunt equunt AdraSto Ariona, et Iunoni anthum et si laron, quos illa dederit Castori et Polluci. si in et ilia lud lucramur, ut Neptunia in equorum originem et ipsam ex Stesichori carmine videamus haustani Qui autem segni.

I. verba in verSuum formam redegerunt, Vereor ne actum

egerint. Nam vel tot sponde dactylorum loco commissi ab eo consilio dehortari debebant estque omnino sterilior

oratio, quam quae putetur poetae. Addam nunc quintum frustulum carminis, quod X- stat apud Zenob pro uv. IV, 44. ειροβρ sit δεGlι07. οις πο-

198쪽

lta Schottus, a quo nihil discrepat exemplar Zenob ann.1497. nisi quod ab initi εἰ utis scriptum praebet. Has tenebras ita vertendo expressit Scholtus: Vinctus siquiadem in petricoso quodam loco Stesichorus, Peliae ut certaminibus bene raeesset. u Misellum poetam Ille igitur ἐδέθη scriptum cogitavit et ευ ρχει r. Erasmus ab initio

apparet, Verba χειροβρ. . ex Stesichorio carmine petita esse, quod θλα ἐπι Πελία inscriptum fuit. Perperam Prie. Apulej. p. 504. χειροβρογzm illud formatiam , Ut σιδηροβραος, ωμοβρως reli Est exitus Versus dactyd. logaoe dici:

ειροβρωr δεσμω., I inculo manus arrodeΠte. HSed quid sat relicui. Diversarum manuum vestigia cuivis in oculos incurrunt. Ex Suida, qui s. V. χειροβριἰς ita scripsit: χειροβρως, χειρ0βρῶr0ς ο δεσμὀ ὀ ἀποβιβρωs κωντο χεῖρε assuta illa Sunt: D.Tιον - ω χεῖρε, a Commoda lius ad χειροβ o si. Quae sequuntur, absurde consus sunt: Len Ob ad χειρ δεσμ auctoritatem addidit Stesichori. Perlinia isse ea auguror ad eam Carminis partem, in qua de scripta erat et ἐξό πλισις ων et ρω cor, unde resinximus arησίχορος ἐν ρχῆ ων ἐπὶ IIελία θλω r. Quos pugilatu de certantes secerit, ignotum in arca Di απOrεro1μγηκότες πυ-κrευειν Ahunito γε a Molpo ἐIr Alιπικος, te Ste Paus. l. c. IIvginii l. c. vicisse tradit πυξ ἀγαθον Πολυ δευκεα, qui apud Stesichorum quadrigis certasse videtur cum gemino

199쪽

Iam his ita constitutis medicinam sacere studebimus

mirificis istis verbis : ἐδεί θη ἀρ εν ινι πεπραιω. Ea nos adventilia censemus, non ex ludis eliae excerpla. In nobilissimis enim Himerensis poetae αυτ ιαπι en Sebatur Geryoneis, qua Herculis in Geryonem expeditionem celebrarat. De qua ita scribit Strabo III. p. 148. C. Eoi -οι

Kle in segna. . In poetae verbis δι ora neque Strabonis potest esse neque Stesichori: qui sermonem a particula aptum censebant, Optativum Scripserunt, unde ortum aliorum γεννηθεις Vera scriptura est in quam incidit II eruiga Observati p. 303. γενν, ista; Id quod et res ipsa flagitat, nisi in σχεδον voce verbum finitum lateat, Ut σχέο εγ)et, ut puto, doctus Zenobii interpolator uicti re constr-mat. Is enim quiani apud Zenobium te Sichorum commemoratum vidisset, statim, ne de mente elaberentur, in margine exempli allevit, quae ex Geryone id ejusdem poeiae Strabo duxit, non integra illa sed quo memoriae succurreret et initium et e Xitum. Reputatis igitur omnibus Zenobii articulum ita concinnavimus: ειροβρῶτι δε suo .

χορος ἐν α ρχρι ωa ἐπὶ Πελία θλων. Quod vulgatum erat in Stesichoriis ἐν κευθμωγων πεrραις Varie tentatum est, quum alii ἐν κευθ μωσι πεrρων, alii ἐν κευθ tιῶν πετρας suspicarentur scribendum salso. Scintilla veri de lituit in codd. scriptura πεrραις, quae quum CX εἴρωίων quod a Zenobii interpolatore Servatum est, Corrupta S-Set, ευ Pi 67νι eodem vitio assici debebat quum genitivo

200쪽

opiis esset De eodem Geryonemes Theog. 294. stacti εν ηερόεν& Iam emendabimus et illud dioth quod ex salsa pronunciatione trium removebitur ertissimae scribendot Ἀηλόθι Ut integrum frgin Stesich. jam hoc sit:

Correxi quod tenuerunt adhuc παγίς. In eo tamen mihi Neuius i. c. errare Videtur, quod correptum illud α Si culae dialecti censet. Ex epica potius poesi inprimi ΙΙesiodi suscepit poeta, cui reputandum est legitii nam hanc correptionem ESSE, V M. ISter quaeSit HeS. Spec. . ., qui ibidem recte idem obtinere apud Tyrtaeum observavit secutus utim. r. ampl. I, p. 144, not. 10. cli. GOet ling. praef. IIes p. XV l. - Unum . . addo ad Geryoneidem. d lagm. VIII, ubi serna de Ilercule a Pholo Centauro hospitio excepto, respexit Theocr. VII, 149.

Cis Scholl. h. l. et elcher Tril. esch. p. 169. Adjicio in sui aliud segna Stesichori istini praeter missum, quod est in Scholi Vatico in Incert. I hes. 5.

라틴어 텍스트