Ibyci Rhegini carminum reliquiae

171쪽

sunt Quintiliani Insit orr. I, 4, 16. Quod autem

Aeoles servari in x, in ejus locum suffectuma comparet in vase Volcentino, Monunim Instit Archaeolog Rom. 1831, ab. VIII., ubi lixi Sirenes

praetervellenti, quarum Una ἐερό πω vocata, ad

malum religat appictum clare est O IT TE, quod ab Muellero agnitum ejicit Cerhard Bullelin. hil' instit. di corr. arch. IV mens. April. 1832, p. 103. quam scripturam a suspicione liberabit u stalli Ιl. p. 289, 38 δ οβυσσευς δέ που 'Oλυσσευς κα et 'Oδυσσεια 'Oλυσσεια, ubi errorem injuria crepat Mattia ir de diali. p. 143. C. Alter locus alteri auxilio est. Ut hoc certe vasculum non vi de alii ex Attica ossi ita prodisse Euboeam patriam habere uellerus conjicit mihi ex Magna Graecia in Etruriam translatum videtur. Ita saepiuscule homines Itali loco Graecorum o habent , , ut δακρυον sit lacruma et quae sunt ap. elcher Append. ri log Aesch. p. 92. Huc ubi Ormam Etruscam quae est lux addideris, qua de disputavit Mueller Etrus cc. II, p. 279. devenias ad eam sormam, quam Ibye Rhegino usurpatam Siculorum Doriensium, inter quos versalum novimus Ibycum, propriam fuisse atque domesticam colligitur, υ- λαλην, quod Latinis expressum literis sonabit L IL

ia duci alias enim rion ita magno intervallo utraque forma distaret flagitabat denique usus Romanoriam, V. infra.

172쪽

lus qui heroes illos nomina donis inscripsisse ipsos censeat inscripserunt h0mines Siculi multa de ro ianorum heroum in illa regiones adventu rebusque ibi gestis communi persuasione ambitiose fabulati.

Unde consectarium est, ut id formae in sermonem Doriensium Siculorum omnino receptum arbitremur suisse. Universe oriensibus eandem ascribere sor

mam videtur riscian. I, 18, 92. In eus Graeca sunt et u in i mutantia faciunt Genitivum, ut hic

37 Quod olim plerique scribebant VI se non deest ratio qua tueare, si Aeolensium sormam ponas sibi arrogasse Latinosis mutata iterula in . Alii, ut Burmanti. Aiath Lal. I, p. 108. VI ess scribuni, quod nihili est. Primus, quantum mihi constat, Cios anus in vid. ΙΙeroidd. 1, 1. commendavit formam Vlixes ab omnibus

codd. eo loco monstralamri sequuntur recentiores sere omnes, qui non rem ipsam historico modo explicantes solam praelenduit auctoritalem membranarum; quarum exigua prosocio est in talibus rebus auctoritas, ut Osanti.

Apulej. p. 2. Lindemanti ad Probum Gramna. Om. I, p. 126. et quos asser Hessius comm. I in Tacit.

Germ. P. T.

173쪽

Tydeus Tydei. In hujusmodi tamen terminatione

quaedam inveniuntur mutatione u diphthongi ines longum prolata, ut Ἀχιλλευς Achilles, Περσευς Πίρσης, 'Oδυσσευ Ulixes. In quo ores sequi mur, qui pro Φυλευς -ὶς, pr 'OPτευς ορφης et OP pri dicunt, pro υλυς υδης. is riScianus si dicere voluit Latinos Ictem perperam enim Pulschius dissem, recte retilius repelisse a Doribus, licet nunc quidem de una terminatione ης, e agatur, tamen eliam in relicuis fleris o ricam debebat relinere formam, qui non dicebant 'Oδυσσκὶς. δ8 Quare et rationi obtemperantes nec

non patulas aures praebentes claris testimoniis scriptorum codicum scribimus υδερευς, neque tanten quasi hunc exitum in υς exstitisse opinemur, quam Priscianus congruenter instituto suo effinxit Stant

enim a nobis ire libri veteres quos bibliotheca Wolfenbuit tenet Gud. 64, saec. X; elmstad. 516, saec. III; eissenburg 50 saec. M. Ex quibus primus et tertius diserte exhibent Os Ora Helmstad autem AGE . Mirum ni

idem prodiderint libri relisi, at is silet. Non

jam erit controversa res scripsit Grammaticus Oυλι ευς, quod Dores dixerunt υλιξης, lites La- lini. Huc denique accedit Fulgent Mythol. II, 11. MUlyxes scr. UIEres Graece quasi λων ζοος, id

38y Cujus ni illi liti est vestigium Tormae; errat Schneider. Granim Lat. II. I, p. 164.

174쪽

est omnium peregrinus 39 dicitur. Quae nominis interpretati ut sit inepta, certum hoc est non potuisse omnino tentare explicationem nisi persuasum habuisset Fulgentius formam Ulixes non Latinis demum singulariter esse detortam sed irrepsisse a

Graecis SuSeeptam.

Quum autem Ibycus teste Diomede heroi Itha

censi υλιξη, nam is sonus a puero aures ipsius circumstrepuerat, Vulgare nomen atque Homericumiit indolis declarationem additum Signis casse, consentaneum est hoc ita persecutum poetam SSe, ut

caussam simul atque rationem appellationis prodiderit. Sed quam potissimum originem pro vera habuerit difficile est dictu in tanta opinionum dis repantia Prostat in interpolato loco Odysseae qui est XIX, 407. originali 'Oδυσσέως haec. Namque Antolycus maternus avus 'Oδυσσέα parvulum appellat hac addita ratione:

39 ουλος quidem ita possit explicari ξέio autem quod

inesse statuit delirat. Si rimanda modo stirps esset et Compositionis origo, rectius ille ageret qui υλιξην diceret eum esse qui Cum Pernicie, ioος V. Butlmann. Lexit. I, p. 185 sqq. , domum enit, ut ad obtruncationem insolentium procorum spectaret. ξης ut 'V- v. Ael cicei . Trilog. Aes h. l. 549.

40 Quid sit Uribio docet Schol. mbros. Odyss. VII, 54. Nitzsch. Tom. II, p. 139.

175쪽

Apparet sacile cuivis non prorsus hebeti haec non tam quadrare in Autolycum, quam cui quasi auguratus sutura nonae indidisse singitur nepotem. Et plane assentia Nitetschi de consit Odyss. om. II, p. XXXVII. Propinant alias nominis derivatio nes alii non minus fere absonas, veluti Sophocl.

in vita Soph. p. 387, 30. Dindors

Alias vide in Elym M. S. V. Platon Cratyl. p. 397, B., cli. Megir in Ovid. Heroidd. I, p. 20. Haud

dubie significat nomen eum qui Dalia est, iit repraesentetur furor heroi in gregem x xλὶστὶ ρωνυπερτιμλων, περλὶνορεοντων, quod est caput et

summus sinis totius Odysseae IIomericae. amque originationem quum ineptae relicuae sint Secutum Ibycum verisimile videtur. I ales autem originationes nominum propriorum quiani ninibus sere poetis tum requentissimae iis videntur fuisse, quicyclici dicuntur, IIesiodiae potissimum scholae se ctatoribus, quale complexu est M. Ister quaeSit. Hesiod spe c. p. 45 sqq. et qui per onmem scri plorum campum Vagatus est Mei ne h. in Euphor. p. 128. ccuratius poterit exponi, si accuratius etiam distinxeris inter aetates generaque poetarum, quum hoc studium alias caussas habeat in poetis epicis, in tragicis lyricisque alias. Estque in eo studio, si quidem modice usurpetur et cum ratione neque in puerilem lusum degeneret, quod animi humani na-

176쪽

turae accommodatissimum sit. Nam quum Graecis omnia nomina vel ευωνυμα ad aures acciderent

vel δυςωνυμα, pro diversis poetarum consiliis vel in selictialem indita praedicabantur vel secus. Ut non recte gravium indolem poetarum, Aeschyli,

Soplioclis, indari ini), nam Euripides quidem

labitur assecuti videantur, qui hunc non tergiversentur lusum appellare etymologicum Graecis quidem non erat. De tangamur in cumulum uno alterove exemplo Chorus esch. g. 674. elenae iratus facinore tot civibus letali a numine quo dam ita institutum canit, ut 'EMννὶ nuncuparetur: επει πρεποντως Ελενας, 42 ελανδρος, λεπτοδες, ubi magnopere aberravit a vero ellauerus alias in acerba cavillatione locum habet, haudquaquam ad lusum vetuli esch. Prometh. 85 mordaci Dominis interpretatione miserum Prometheum enecat AP

41 De usu Tragicorum lege Hermania Soph. i. 425, qui

Sophoclem egregie vindicat alia exempla suggere Elmst. EiiD. Bacch. 508. de Archilocho dixit lebei p. 66., de Pindaro Dissenius Ol. VI, 56. Nem. II, 10. Isthm.

V, 53. In caussa atque ratione huius consuetuditiis in daganda non possum Consentire cum Classenio de granam. GP primord. p. 35. Solos Tragicos Considerante, qui quae dicit, a recle apillic dis ad Hesiodiae scholae poetas non ad aragicos lyricos.

42 Ita enim rescribendum duxi inus. Uulgatum 'Eλενας, quod nihil est, emendavit Elinsteius reponendo 'Eλε- γαυς. Nostrum ut 'Fχεως pro 'Eχεναῖς et quae sunt

constitiali, Plurci.

177쪽

τος alias facete et ut vulgus amat, poetae in hac re ludunt, ut hymn. Hom. XIX, 47.

Sunt et alii usus hujus rei, quos his complecti

Omnes non fert animus.

Nihil nunc restat nisi ut quaedam addamus de χρ ισιαδη. Fuit Ἀρκείσιος pater aeriae, Odyss. XVI, 118. Non rarenter enim ab avorum Domini bus gentilia descendunt nepotum, ut Achilles Aeacides 'Oρίστχὶς Πεισθενιδης ap. Stesich. si gua. XLIII, Agamemnonem enim erant qui non trei, sed listhenis perhiberent, ut Hesiodus, esse. Ε L. de Leutsch. noster hebaid. cycl. reli I. p. 16, adde I Zel g. exeges in Iliad. p. 68 20 sqq. proavo adeo honorificentius id censebatur, erseus Age

norides dictus Ovid. Mel. IV, 771. Talaus re theiades p. Antimach si gni XVIII, cs r. alchen. in Eurip. hoen. 25. et quae exposuit Meineh. in Euphor. p. s.

Excursus I. Memorabamiis pauli ante Diomedis marginem Gottingensem, de quo explicatius dicemus. Tenet bibliotlioca Acad. Georg. Aug. exemplar Diomedis Gramin. Lips. 1542.8 editum, cujus orae oppletae sunt diversitatibus cod. Veteris ejusque perboni diligenter excerptis. Fuldanum Suspicor librum esse, quo se sum scribit in emendando praeclaro Grammatico uischius praes. Granim Lat. Librum illum vel eundem esse vel persimilem quum militis argumentis liceat demonstrare, demonstrabimus uno aliquo loco, quem quia memoratu dignum habemus neque tanton

178쪽

adhuc usurpaliam vidimus, emendatiorem paullulum et ex

plicatiorem apponere placuit Diomedes ubi de ambi appellatione disserit propositis aliis liae adjicit p. 73. Pulsch.

is Alii a JIarte ortum ainbum trenuum ducem tradunt, qui cum crebriter Pugnas iniret et telum cum clamore tor queret παρὰ et ἰέναι καὶ βοαν Iambus appellatur. Id circo ex reo et longa pedem hunc SSe comρυSilum, quod hi qui jaculantur, ex reo accessu in exteΠSum aS- sum roseruntur, rit Promptiore nisu ante . ut fortiore nisu, consentit cum . inarg. Gott. nisi quod et legit telis ictum conisi ment . auctor hujus librationis Arclinius Graecus his ei Sibu perhibetur:

Ita uischius, ante quem misere luxati circumferebantur versus Arctini Milesii, cujus vel ipsum nomen pessime depravatum at certe aliquanto rectius scriptum est. Nam ed. Ven. 1495, agretinus monstrat, quacum Conspirant Ven. 1508 Ascens. 1516 Veti. 1519. Verborum autem simulacrum quoddam in Ven. 1495 exstitit δι αμβος ξοDyου διαβας προφερω, nde sequitur lacuna duodecim literarum. Ven. 1508 eadem nisi quod ξ0Dro tenet, Ven. 1519 διίαμβος ξλλίγον διά βας προφερω AscenS. lacuna duodecim literarum post exhibetur Olata pergit: δεια vi ος noDyου διὰ βος προφερω Ed Lips sol. 137, . scribit liberationis, marg. bibrationis, unde repone 'ibrationis. Pergit ips. , retius Graecus h. o. Perhibetur, διι α/ιβο ς ε ζιολάri ν δ ια νοῦς προφε argo Arctinius

179쪽

Unde Versus poetae quos conjicere licet in Aethiopide

Iambus autem leoster distentus raγOSA Pcde, quo membra eatens roborarentur et i alidam Veciem haberet

telum probe retortum emisit Iambus dux, Mavortis germen, non cognitum aliunde. Speciem habemus jaculatoris, qui cruribus divaricatis alter pede prosilit aculum emissurus, ut validius, Promi'tiore Au irruentem adversarium sustineat. Quo pertinet Hom. Iliad.

του γε - .αβὼς πιυνιας - μιμνει qualem ducem desideravit Archiloch. p. alch diatr. p. 253 ἀυταλεως βεβηκοτα ποσσί. Quod post ὀ particulam inserui, seci monitu antiqq. edd. προφορος hoc significatu praetermissum exico apbis pro φρα οἱ scripsi φρ' i cujus de correptione nemo reperietur qui cogitet. Quod autem conjunctivum μι intulit post optativum ω0ιto Arctinus, ratione secit. Iambus enim quum crura distor lueret, hoc sequebatur mente atque cogitatione, ut sirmius staret illud omnium intellectui reclusum est, statione eum tunc surum so tiore eumque distorsionis esseclum non puncto temporis periturum. Illa autem membra distendendi actio momento temporis transigebatur, essectus ni an sit. Quod igitur dii ratio et continuatio actionis saepe respicitur in ejusmodi enunciatis finalibus, hinc sit, D in verbo εχειν potissimum

180쪽

conjunctivus usurpetur, V. r. AVV. 73, Eur Hec. 28, 1225. Incert. p. Suid. S. V. 0υκ0λήσας. - se praeter Hermann. Vig. p. 903. Nitzsch. Homer. d. III, 77., Vellauer Aesch. Prom. 202. Bern hard Synt. p. 401. praecipue Irim de usu modor in enunti sinali in Epist. crit ad Guillelm Gesenium p. 22 - 40.

Priora scholii verba emendatiora quidem sed contractiora prostant in libro arisino Ἱστίον δε,

sinis consisus est Mehler de insulis et cursu Achillis, v. Acta cad. etropost 1828, p. 149. Ex cod. aris. ellauerus o περ Λακωνικίὶν in scholi vulg. reponi jussit post eaque verba excidisse quaedam censuit. Hoc recte et defectus apertus est nec quomodo res elatur longe quaerendum: Ἀναξαγόρας φληsis, Tαις χληθει- αις Ἀχιλεια τιιμῶσι, τοις δ περ Λακωνικλην ταυτα πόπλαστα , quo chare ducunt vestigia scholi vulgatorum idque judicium conveniens videtur indoli phi-