장음표시 사용
91쪽
κ ψιομεδιμνος, ὁρα δε ὁ τριακοσιομέδιμνυς' ἁλλα και ὁ ε/γίτης οὐδε ηττον, ὁ την ἐσχατιαν περγαζόμενος, στε απoli V. αλλα καὶ ὁ πρόσκωπος, καὶ ὁ θη ὁμοίως, υ, τε ισοτελης, καὶ ὁ τιθεὶς τb μετοίκων. Phrynichus s. ei in eo uidas . σοτε-
τελεῖ μετοικοι τα μεν ξενικὰ τελη μητε λουντες, τὰ δε ἴσα τοῖς Λστοῖς τελουντε K.
De lus accurare copioseque Ammonius in . et alaenariu Animadv. p. 12. σοτελων novien in Platone, Suspicor, 'Me deletum. Καὶ τάχει μεν Phutius Lexic lus.
sic legit: α τάχει μεν. . . πορευδ-μεθα. At Suidus : Και τάχα μεν. . . πορευόμεθα. Ucru in t in his, ei in i- Scriberi uni : Και τάχα ωμεν. καὶ ταχεω πορευώμεθα. Respicitur ni in Phaedri p. 3 12. G. λλα περιμείναντε S, και αμα rcρὶ των ειρημένων διαλεχθέντες,
ταχα ἐπειδὰν ἀποψύξγὶ ωμεν ubi τάχα Pro statim capere licet, usu apud prosa orationis eripiore rariore. Vide cui H l . si Pli dari l. Ep. 95. i. 26G. O lauda etiam glossa 1 toti Lexico s.
ueut Nicephoro, sic expressi Synes delusumn P. 140. C. ἄστε καὶ βρίθον ὁπο
βαρυνθηναι ψυχεν Hippocrates lui di
imitatores persequitur ruci a clitus nouo pisi Crii. p. 48. Phaedr. li. 355. F. ὁ δ' υκ ἐρεῖ δη την ἐαυτοῖκάκην. Menex. p. 407. G. μηδ' εἰς τοὐπίσω αναχωρεῖν, εἴκοντας κάκη Ila locum bene castigarunt an Cornarius ilia clog. p. 553. et II. Stephanus clic di m. i. 23. Vulgo legebatur, ρκοντας κάκη. Mureni locutione in o Platone duxit
i liatius I. A. v. i. ουδε μην κάκ' εἴκουσι, χωρουσι δὲ ὁμόσε. 'Olit. v. p. 463. G. τον λιπόντα τάξιν τ οπλα ἀποβαλόντα si τι των τοιούτων ποιησαντα δια κάκην. Legg. v. P. 608. . viii. P.
inum διακαραδοκεῖ Diphilo apud Suid. in . restituit a uisus Emend. iii Suid.
Clearchus apud ilicii Lab. i. P. 256.
E. αἱ δὲ των παρ' μῖν ταυτα διαδεξαμέ-ιων ἐκπεσοῖσαι τηνεξουσίας, κατῆραν ΚΜακεδoi ἱαν. I i Chrysost Ora l. xxxvii. P. 456. D. οὐ γαρ ω εν των πολλῶν καὶ κα ἐνιαυτδν καταιρ ντων εἰς Κεγχρέα ἐμπορων. Vctus Giani in alicus no II inclum editus in Bibl. Sangerni. Καταραι, ἁντι του ἐλθῶν. Θεόπομπος Καταίρειν contriuium Si παίρειν Plato his h. P. 5. in . O γαρ a που συγε παρ is
92쪽
iur. Λ immo glossulatu mutuatus est
Bene et emendula Photius Lex. s. et Suidus, qui linaeum descripserunt: Κά- ταγμα ἐρέου κατάσπασμα, δε μῆρυμα. nisi quot apud Suidam levi vitio, quod
Portus et usterus sustulo runt, κατά- πασμα Scribatur Glossa fluxit ex Politi C. P. 180. Ε των περὶ ξαντικγ ν ἔργων μηκυνθόν τε καὶ Uν πλάτος, λέγομεν
εἶναι κάταγμά τι Sophocles Trachin. 695. To γα κάταγμα τυγχάνω ίφασά πως η οἰδς δ προύχριον, s μέσην φλόγα. Apud Platonem etiam Si κατάγειν, quod Latini de ludere lum dicunt. Sophist. p. 15,2 Ε. Καὶ πρός γε τούτοις ἔτι,
ξαίνειν, και κατάγειν, καὶ κερκίζειν, κάὶ μυρία ἐν ταῖς τέχναι ελλα τοιαυτα νοντα ἐπιστάμεθα. exicon angerm. IIS.'Ἀνθos, o χρωμα καὶ το βάμμα του ἐρίου. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω ταχυ των ἐρίων καὶ των ανθῶν των παντοδαπῶν κατάγομεν. Ubi scribendulu τραχυτων ἐρίων Pollux vli. 29. καὶ κροκυδί- ζειν Φιλύλλιο εἶπε ob κάταγμα κροκυδίζουσαν αὐτhν κατέλαβον. δπερ ἐστιν, ἐκλέγουσαν το τραχύ. Vide Aristophan. Lysistr. V. 583. et Moeridem p. 215. Simplex ἄγμα pro κάταγμα veteribu Musi latum fuisse, ex Hesychio in v et Eustaui ad Od A. p. 1399. intelligitur. Sed de his plenissimo disputavit vir intcriorum literarum laude florentissimus, L. C. Val clienar. Animadu in Ammon. p. 117 seqq. ad quem laecae linguae tu
Καταβολε Hipp. in . p. 233. Ε.
νυνὶ δὲ ἐν τέ παρόντι μοι ci σπερ κατα- βολη περιελὴλυθεν ubi vide Scholia. Gorg. P. 3I 0 G. ἴταν Ουν ἔλθη ἡ καταβολὴ αἱ τη τη ασθενείαs Aristid. Om. i. p. 335. πέει δε ἡ τη καταβολη ἡμερα, καὶ ὁ πυρετος υ επεγένετο. Om. H. P. 166. ερρίγωσε τη καταβολης επελθούσης quo loco usus est Thom M. in V. Synes Catast. P. 30 l. A. καὶ γηρας βαθυ, καὶ νόσου καταβολὴ πολυχρόνιos. Vide Harpocrat. V. Καταβολh, et Πε
a sollicitandi ejus . ibis, καταβολὴ πυρετο νόσω ἐστιν. I. I inco glosaam in Lexica sua derivarunt Photi iii, 3. et Suidns. Κατοπιν Protag. p. 95. G. Κατὀ-πιν ὲ μων ἐπεισῆλθον Ἀλκιβιεδη τε ὁ καλbs, καὶ Κριτία Ο Καλλαίσχρου. Gi rg. 2 Si init. κατόπιν ἐυρτῆς κομεν, καὶ υσυρουμεν. luem locum laudant Etymol. M. P. 497 27. et Thom. II in scite expre,si Phavorinus apti l
561. Ἀλκιβιάδην δὲ κά ζωντα ἐπιλελοί -
πει το κάλλος, καὶ πολλοὶ κατόπιν τλωρος φιγμένοι, etc. Moeris P. 2 ID. M l'lio m. M. Κατόπιν Ἀττικῶς' πισθεν, Ἐλληνικῶς. Posteriore etiam USUS St, ne alios memorem, lato Tim. P. 537. H. πόλλ' αν εἴη ἐμποδων τω κατόπισθεν
λογισμφ. Habent quoque glossulam Photius s. et Suidas . t Κεκδ ιευται Κομψεύειν vel ομι- ψεύεσθαι, scite atque eleganter inquiu Isngere, qu0djuctes, et in quo te esse rus, pleriimque dicitur de semnone arguto et ad uni nos capiendos apto Crutyl. P. 261. C. 9στι δε καὶ ψυχὴν κομψευόμενον λέγειν Polit. v. p. 452. A. υκουν καὶ ι τι ἀλλον χαριενττοιτο ὁ ταυταλέγων, κομψευόμενος. v. p. 471. D. αλλ' ὁ τυμο κομψευσάμενοs ψευσατο. ubi vide Scholia Lachet. p. 253. F. κάὶ γαρ πρέπει Ooιστ τα τοιαυτα μῖλλον κομψεύεσθαι. tiuaeus vero respexit Phadd r. p. 337. A. και αυτ δὲ τουτο καὶ κεκωψευται qui locus fortaSSe obversabat ut Libani Epist. 546. καίτοι τουτοου Oρθῶς κεκομψευται Euripid. Iphig. Aul. v. 333. Ἐκκεκωψευσαι Ποπινὸν γλῶσσ' ἐπίφθονον σοφη. ubi legendum Ευ κεκόμψευσαι. Ut Bacch. v. 475. Εἶτουτ' ἐκιβδήλευσαs, D' ακουσαι θέλω.Aristid Tom. i. p. 17. Tom. i. p. 356. 382 395. Aliquando etiam rebuS, quoenrateria constant, tribuitur Phileb. p. 90. G. καὶ τόρνω χρηται, καὶ διαβετη, καὶ στάθμη καί τινι προαγωγίω l. προσαγω -
γίω κεκομψευμένω Philostrat de . A. Lib. i. p. 55. ταυτὶ δὲ υλη τὶ ἐτέρα, κεκομψευμένη τοι Ἱνδοῖς. Vide in s. v. Κομφυς, et inridem p. 237.
93쪽
όν. εἴρηται δείπο των σπεομάτων, τινα κατα των
κεράτων βαλλομεν α τηκτα καὶ ἁνεψητα μενει.
, ut Scholiasten motus es Dan. Meur si liber de Cenunico gemino. Κερασβόλον Stulta veterum opinio
comita inciderint, micius edere duros et vix elixandos. Sotion Geopon L. i.
p. s. Δεῖ δε τον σπείροντα παραφυλαττειν 7να μη εμπέση φ κέρατι τουβυOS a. σπέρματα ταυτα γὰρ κερασβόλα καλουσί τινες, καὶ φορα καὶ ἁτελη τὰ τοιαυτα φασι si εσθαι, στε μηδε - της του πυρο τηκεσθαι δυνάμεως. Quod, Iir El π Hinc booponicum, Clemens Al CX.
Pindag. i. p. 225. Pollux i. 223. aliique
Graininatici serio narrant, id jure ritici Theophrastus de Causs. Plant. v. l. Ex ilgi opinione iam elegantem v
γ mὶται τῶν πολιτων μῖν Io κερασβό-λos Q ἀτεράμων εις τοσουτον φύσει γιγ νοιτ αν Ιστε μὴ τηκεσθαι καθάπερ ἐκεῖνα τὰ σπέρματα πυρί. δε quis inter nos ' ista cinis liquis, Oninis, utut munutrituit, naturit imitans, qui adeo Diruqetu/rti filictus radiit, ut em Diliri, qui Ut, sicut lac si iiiiii illa igni. Ita hunc iocum a Ficino male versum, rem interpretatus est u Stiri is nil uii l. v. Κερασβόλα Vide Scholiasten ad Platonis l. c. II ac Platonica loci ilion Oxcitatus Pluini arctuls digua in rem tuli avit Sympos . vii 2 p. 700 de qua diligentius cli,pulari t. Nec tanton Theophrastum Bu - rein cuius libruiu, lire in modo laudavinuas, sed ali uin deperditum, in quo
Σ. P. II 5.1. Suid. iii v. Limes M. I . 505 rin ubi pro παθῶς li g ἀμαθεις. I Platon vocem tunsit Simplicius in Epiciet Ii. 222. οὐδὸν κωλύει διὰ τους κερασβόλου τῶν ανθρώπων τας ἁποδῶξεις προσθῶναι. Adde cv . in v. Di illi viros doctos. Par ligulata potestam a tio est in ἀτεράμων et ἁτέραμνοy, at Cum ex laudatis Platonis et Plutarchi litu in alitin do intelligitur Scitoliast Aristoph. isse. v. 729. 'Aτέραμνα σ-πρια φαμὲν τὰ μη Φύμενα διὰ σκληρότητα και Πλάτων κέχρηται ν λέξει, κερασβόλου καὶ τεράμνου λλων τούς σκληρους, διὰ τούτων. tym Ol. M. P. 163. 20. έραμνον γὰρ' ἁπαλόν. λέγεται δὲ τέραμνα καὶ τὰ μὴ ἐψόμενα σ-πρια α καὶ κερασβόλα προσαγορεύεται. Suidas έραμνον ἁπαλον, ψανόν. καὶ Ἀτεραμνον, τὼ δυσέψανον ούτω Πλάτων. Phrynichus Προπαρασκ. ξοφιστ. S. Ἀτεράμων νθρωπος, καὶ Πρίνινος, καὶ Στιπτος, καὶ Σφενδάμνινος ἐπὶ του πάνυ
σκληρου τὰ γὰρ αῖδίως ἐφύμενα τῶν
Oσπρίων Τεραμνα καλοῖσιν Ἀθηναῖοι κατὰ στέρησιν ob Ἀτεράμων το δε Στιπ- τος το πεπατημένον στίβο γὰρ η ὁδόs. καὶ το Πρίνινος δηλον καὶ γαλη πρίνοs πάνυ σκληρόν δμοιον καὶ τὶ Σφενδάμνι-
νος τούτοις προσηπτεν Αριστοφάνης
Acharn. v. IS9. ubi v. cli Ol. καὶ bMαραθωνόμαχος καὶ σημαίνει io ανδρεῖος, καὶ ἁψγίμαχos, και θυμικος, διὰ τὸὶν τούτων κατὰ τῶν βαρβάρων νίκην Alium ejusdem locum, ita Pertinentem, SVP. ad . Ἀτεris dedimus. Vide Scholiast. Γlieocrit ad Eid. x. 7. et Foesium incon. Hippocr. Plato Lem. X. P. GG3. C. ατεράμονι χρωμενων τινὶ φύσει ubi vide Scholia. Inde vocent quain Pollux etiam vi I 25. Platoni propriam dicit, linitato. ros luxerunt Phil T. i. p. 244. πανοσον τεραμνον κα δυσκατεργαστον.
Philostrat. V. A. Lib. iii p. 11. τε δηἀτεράμονα καὶ μον δόξαι Iulian. r.
ii. p. 7. B. τεράμονας, μι βαθύμους ἐργάσεται Aristanet. i. 20. ias φιλόνεικο υπάρχει και Iαν γυι ι, οῦ ἀτερά- μων. Damascius apud Plio t. p. 103ii. Ουδεὶς ἴτως η την ψυχην ὰτεράμων καιβάρβαρός. Scholiastes Holneri ab Ior-neio ei litus ad I l. i. 5 S. Ἀδάμαστos. ἁτεράμων δ ἐστιν ἀκαμπηs Onomasti Cum vetus Capitones, ἁτεραμνοι Plato otiam duri ivginii hominis τενεῖ et ἁτεγκτου vocat de quibus vocibus. 'illantum satis fit, alio loco diximus.lluc addo ἀντίτυπος. tua l. P, 20. A. Και μὲν δη, ω Σώκρατο, σκληρού γε λέ-
94쪽
bene vidit ou pius Cur novis s. in Suid. p. I 6. Plutarctius i. c. δια ψύχος ἁντίτυποι, καὶ δυσμετάβλητοι, καὶἰτεραμνοι. Κηφενεσσι κοθούροισι Post in glossa pars ita legitur apud Suidam: Ουο γαρ οἱ φύλακες κόθουροι θν, οι τὰ θύρας φυλάσσοντες. Sed θυρωροὶ bene revocavit usterus ex Photii Lericollis. In Timaeo οἱ ante Θυρωροὶ tollendum. Dixerat Hesiodus Εργ. v. 300.3 κεν αεργδs cp, κηφηνεσσι κοθούροιsIκελος ργην, or τε μελισσάων κάματον τρύχουσιν αεργο Εσθοντεs. Hoc deincte, ut litura jusdem poetae, in Proverbii ConSuetudi liena abiit, varieque uiti Platone, tum ab aliis expresSum reperitur. Polit viii. p. 495. A. Boύλει θνφῶμεν αυτον, ω ἐν κηρίω κηφην ἐγγίνε
ται, σμηνου νόσημα, υτω καὶ τον τοιου
τον εν οἰκία κηφην ἐγγίνεσθαι, νόσημα
φηνα πάντας, ἁκεντρουs ὁ θεο πεποίηκε, τουs δε πεζου τούτους, ενίου μεν αυτῶν, ἁκεντρους, ενίου δε δεινὰ κεντρα ἔχονταs.
ubi vide Scholia. Ibid. G. κηφηνίδει sἐπιθυμία ἐν αὐτή, δια την ἁπαιδευσίαν, μη φῶμεν ἐγγίνεσθαι. Ibid. p. 496. D.
πολυν τον κηφηνα καὶ πτωχον εμποιοῖσι
τη πόλει quod Plutarch. Tom. i. p. 818. . laudavit. Ibi d. p. 497. G. 499. G. 500. A. C. 501. B. X. P. 502. I M. Legg. . p. 670. H. τρυφῶν, καὶαμελη αργό τε, ιν ὁ ποιητη κηφησι
γόνον κατεσθίουσιν, Ου ταλαιπωρούμενοι.
Xenoph. Frop. i. p. 50. A. γ μεν τινεs βλακεία καὶἀπονία μόνον κακοὶ δσι τού - του εγὼ νομίζω, ἄσπερ κηφηναS, δαπάνη μόνον ζημοιοῖν του κοινωνούs Philo T. i. p. 461. Di Ch sost Orat xlviii. p. 535. D. Philostrat. V. A. Lib. i. p. 85. Maxi ru Tyr. DisS XX i. P. 249.
λείαν δε χρη πάντα διανοηθηναι καὶ ψευδο καὶ ἁπάτην Elc. Ibid. G. α γαρτῶν κατ' αγοραν ὁ κιβδηλεύων τι ψεύδεται καὶ πατα. bid. R. 677. A. ὁ μόνδουλο φερεσθω τὸ κιβδηλευθεν καὶ ὁ μετοικοs quod uilla v. Kίβδηλον laudavit . bid. B. τα δε κιβδηλεύματά τε καὶ
κακουρῖ ίας τῶν πωλούντων. Ibid. i. G78. B. καθάπερ εμπροσθεν πετάξαμεντη κιβδηλία περι quae excert Sit Pollux
iii. G. Vide Moeride in p. 240. O κιβδηλεία eximenda est Aristidi T. i. p.
510. και ἴσον μεν, ω γη καὶ θεοὶ, τ με- σον η τε νυν κιβδηλείας, etc. Lege της τε νυν κυβαλείας. Loquitur de comoediari eteri, cui propria erat κοβαλεία. Κινδυνευει Phileb. p. 82. G. λόγον μεντοι τινὰ κινδυνεύομεν υ πάνυ σμικρον πεγείρειν Lb Sid. p. 112. κινδυνεύομεν ἴναρ πεπλουτηκεναι Theae t.
p. I 37. D. 'Aλλὰ μεντο αμφότερά γε
298. D. στε κινδυνεύει Ουκ ληθη λεγειν ubi vide Scholiasten Basilius Scholiis ἀνεκδότοι in re orti Naziang.
Orat xxxii. δ δε Κινδυνεύειν, λέγχεσθαι καὶ δείκνυσθαι νυν σημαίνει Δημο- σθενη κατὰ Μειδίου αλλὰ κινδυνεύει τυλίαν ευτυχες ἐνίοτε παχθεῖ ποιεῖν.
νη εν p τεχνp' ου κατὰ δύναμιν την νδεινμητι ' κε ι γάρ φησι κινδυνεύει τὰ πρῶτα φερεσθαι, ἁντὶ του, προτετίμηται, προκέκριται. Quae deScripta Sunt ex
95쪽
inmunem ob Κινδυνεύει λεξις με Πλατωνικη πάρχει το δε αναγκαίως χειν σημαινειν ταύτην νόει. necie littonica in locutionem vocat, illi talia Crebra
apud Platoiuin est, ut Singulis pagini Sreperiatur. Sed nec ipse, nec alii ram- Diatici locutionis rationem bene explicuerunt. I time in ira ἐγγίζει exponit.
Nain ut Latini dicunt, periculunt St, hoc ita sit, pro paruv abest, qui ita sit, Sic etiam radici κινδυνεύειν pro ἐγγί ιν iugaciti noster Cii Compara
μυρία δε αὐτα ντα καὶ σμικρα νόμιμα, καθ' α δεῖ τα τιμωρίας γίγνεσθαι, λήξεων τε περ δικῶν καὶ προσκλήσεων καὶ κλη- τερων, ειτ' ἐπι δυοῖν, εἴτ εφ' ὁπόσων δεῖ καλεῖσθαι. Ρxicon Rhetor. s. Κλγὶ τηρες οἱ εἰ δίκην καλουντες. και Κλητε τες, μαρτυρουντες τοῖ καλουσιν αυ- τους ει δίκαs. καὶ τ μαρτυρεσεις, Κλητεύσεις Κλητῆρε δε ησαν ,δρες, δι' ι τα δικα προσκαλουνται ι δικαζόμενοι. δε γαρ παρεῖναί τινας σπερ μάρτυρα sτη προσκλέσεως, ἴνα μναπρόσκλητοι αἱ δίκαι εἰ τα δικαστηρια εἰσάγωνται, μηδεἐκλίπη την δίκην ὁ κατηγορούμενος cujus
glos,ad artem binos M. p. 52. t in descripsit. Harpocrat in v. ibique II. Valesius, ain. Petit ad Lem. Atti c. p. 40i ei Des Herulis ad Ju, A t. et stam. Lib. vi cap. 2. q. 473. V Kνά os hicabar aliquando, Quia manasse ex Polit. . P. 19. D.
iiii pro πὶ ho verissime Osrilitum supplicii cui opera illustravit certissimus literarum nostrarunt interpres, Ti. Hemsi lius ad Hesych. v. Ἐπι κνάφου λκων. Suidas ιν is io dinquenti εν uatum videtur, recte mi
P Κοάλεμος In Cod. s. prave legebatur, Kοεινῶν γαρ τὶ αισθάνεσθαι. quod ex Suidam iutavinius vide Salmas. in Epictet et Simplic. p. 235. Unde glOSSa in venerit, incertu in est. Nulis tum quidem ejus in Platone vestigium, nullii in in Herodoto Aristophanes E suit. v. 198. δράκοντα κοάλεμον, αἱματοπώτην. Cui idem vocabulum . G32. Scholii, reddebat alckenarius. Eschiisne Socialicus in dialogo Aspasia apud Atheii. v. p. 220. D. Hipponicum, Calliae lili una, κοάλεμον appellat. liuonis avum δι' bἡθειαν hoc nomen invenisse, narrat 'lutarchus Cilnon p. 480. E. Numenius apud Euseb. . l . xiii. p. mi A. τον Εὐθύφρονα οντ ενδρααλαζόνα καὶ κοάλεμον, queri locunt mihi T. H. Suggessit. 'rtute Scholiasten Contici l. c. de IIes3ch. in . et Elyni Ol. I. p. 524 2I. Si initis Ornia vox est ΠάλεμOS. ι Κόλλαβοι Polit vii. p. 487. C.
Σύ μεν του χρηστους ε γεις του ταῖς χορδαῖς πράγματα παρεχοντας, καὶ βασανίζοντας, ἐπὶ των κυλλόπων στρεβλουν- τας ubi, cum Scholiastes κολλόπων habeat, sicut exilis Platonis, sacile cri do, Timaeum iuuia κόλλοπες Scrii Sisse, Sed librarios κόλλαβοι, piod aetate sua tritius erat, ejus OCO POStii 1S illam i qnihil discrepet Suidas i e κόλλοψι, nihil CSt, lut i addam satae eruditaeque disputationi Levi et Hemsierbi si ad Lu
λοψ dicitur in Dioscorid ynaleci.
nrunck. . i. p. 93. quod explicat . Toli ius ad Oligi n. i. II. Diphilum apud Amen. vii p. 292 Lusiaci. ad Od. . . II 5.
96쪽
Κορυβαντιαν. παρεμφαινεσθαι και ενθουσιαστικως κινεῖσθαι.
quid se itum et Tenustumefit Pliarit r. 3.33S. . πάντων δε κομψοτατον τ της πόας Hipp. Maj. p. 98. F. O κομψOS,
ὰλλὰ συρφετόs. Clitoph. p. 256. F.
que autem locis apud Platonem vox habet aliquid ironiae Socraticae, ut non tam de Cera et naturali, quam de nimia et adseititia enustate capienda videatur. Sophistae inprimis, etiam cum ridentur,
κομψοὶ appellantur Euthyphr. p. 52. B. Phileb. p. 89. E. Lys. p. iii B. Theaet. p. 20. A. 126. D. 139. G. Sophist. p. 156. E. 165. G. Politic. p. 181. D. Craul. P. 263. G. 265. B. 266. D. 274 Ε. Gorg. p. 3I2. A. Sympos P. 336. A. Phaedr P. 353. B. Phaedon p. 397. A. Polit vi P. 473. F. 475. B. 477. F. viii. p. 497. C. 50 I. D. ix. p. 502. E. Legg. i. p. 568. G. iii p. 590. C. Epist. iii p. 709. C. In quibusdam exemplis, quae indicavimuS, κομψον etiam licet cum Hesychio, aliisque Grammaticis X ponere πανουργον,
ἁπατητικόν Pro splendidis nugis sumendum est Gorg. p. 297. C. ubi Euripidis ex Antiopa verba sua secit Philosophus : ἄλλοι τα κομψα ταυτ ὰφεὶς, εἴτε ληρηματα χρὴ φάναι εἶναι, εἴτε φλυαρίας Phaedon P. 395. B. τα δε σχίσεis ταύτας και προσθέσειs, καὶ τὰHEλλα ταs τοιαύτας κομψείας εφηsὰν χαίρειν. EpiSt. x. p. 726. τὰ δε ἄλλα τε και ει ἁλλα τεινούσας σοφία τε καὶ δεινότηταS, κομψότητα οἶμαι προσαγορεύων ρθῶς νο-
μάζειν. Neque anaen desunt loci, ubi simpliciter et sine ironia, ad laudem re fetatur. Org. P. 300. A. κομψos ἀνηρ, ἴσω Σικελός τις , ταλικόs ubi Scitoliastes : Κομψον, o τον πιθανον, ἁλλατον τεχνικον η σπουδαιόν φησι Polit ii. P. 429. B. κομψόν γε φαίνεται το πάθος αυτο τη φύσεως ubi rursus Scholiastes :Κομψον, νυν τοῦ σπουδαιον καὶ αθόν.
iii p. 440. B. φύσσα τε καὶ κατάρρουs νοσημασιν νόματα τίθεσθαι ναγκάζει τουs κομψουs 'Aσκληπιάδας. Ibid. p. ll.
B. Πάνυ κ9μψου λ ει 'Aσκληπιυ παῖδας. illo ro,pexit Muris P. 20G. Κομψου Πλάτων Ου τυυς πανούργου , ἁλλα του βελτίστους κομψους γὰρ Ἀσκληπιάδαs ἐπαινῶν, λεγε Πολιτειῶν r. Item Granimaticus vetus in Oditus : Κομψον ἐπὶ του κομψευομενου φασὶ δειν λεῖεσθαι καὶ του επὶ τῶν ἀσθενούντων λέγονταs, ἔτι κομψότερον διάκεινται, μεμφονται. Ἀλλα Πλάτων Πολιτείας ν. l. es. κομ- ψOUS, Oυ του κεκομψευμένους λεγει, Ἀλατου ἁμείνονας Polit. v. P. 460. E. Κληροι δη τινε ποιητεοι κομψοί. Vii. P.
484. G. ω κομψόν εστι καὶ πολλαχη χρησιμον μῖν. et Sic Epist. iii p. 727. D. Adde Gaiaher ad Antonin Lib. iii. q. 5. iv. . 51. et sup . V. Κεκόμψευται. Quod Grammaticus Ma ait, locutionern
κομψότερον διακεῖσθαι, de aegrotis, qui1neliustali esse incipiunt, reprehendi, Archilochus άκομψον pro grotante dixit. Hesychius Aκομψον ὰπάνουργον ἁπλουν Ἀρχίλοχος, υκ ευ διακείμενον. Ac nescio, an ad eam notionem e SPO X-
erit Hesychius κομψότερον explican ἐλαφρότερον ' Κομιδη Rectius ab aliis Grammati is exponitur συν πιμελεια, clim cura, accurate. Frequentissim uni e St apud Platonem, κομιδη μεν ουν Cum quid reSPOndendo assiciliatur Alcib. i. p. 36. C. Parmen. p. 6S. D. 1. B. FS. P. II a. D. Theae t. p. 119. F. 2I. D. ἴταν γῆ κομιδη τερον Politi c. p. 175. E. τα δ εντευθεν δη μαραινόμενα κομιδη το πάμπαν ξηφανίζετο. Ibid. p. IS 7. . sui- δη γε εἴρηκας τοπα Euthydona P. 215.
333. B. et ibi Scholia. Κορυβαντιαν Ion p. 45. B. καὶ
χουνται. Ibi d. p. 46. B. Jmpos . p. 333. C. πολύ μοι μαλλον τῶν κορυβαντιύντων η καρδία πηδα. ubi vide Scholia Phaedr. p. 337. C. σθη ἔτι εξοιτον συγκορυβ ντιῶντα. Criton. p. 375.
97쪽
in. αυτα-δγὼ δοκῶ ἁκούειν, σπερ ι κορυβαντιῶντες τῶν αυλῶν δοκοῖσιν ἁκου- μ' καὶ ἐν ἐμοι αυτ η χη τούτων των λόγων βομβει, κά ποιει μη δύνασθαι των ἄλλων κουειν unde princisse Maxi-imina Iur H i Ss xx in iii. p. 447. monuit
p. 338. κορυβαντιάσειν μοι δοκῶ, περι-
βυμβούμειω ὐφ' ων κατειyκέδασά μου ονομάτων. II Oratius i. p. i. 7. Esi in illi urgatam crebro in Personet nu-r ii. quem locum cum hi, Platoni comparat Lambinus. Proprie verbum dec rotis, qui tibiarum sonu ni sibi audire Nisi, quasi furiis res uuntur, et reae in turin XonN iis, it Mirpari solitum egregie docuit JOs S 'aliger ad Catuli Carm. xxxviii. o Animadu in Euseb. p. 27. Cujus sententiam Liribus cons an Salmas. Exerc. Plin. . t 4 ei P. I litus ad
A t. Cappadoc. R. IT i. H in κορυβαντιώντων insomniam veteres in ubi Cacurasse, tiadi Phis Ophus noster Lem. vii p. 628 l . ias ἐξ ἐμπειρία αὐτὼ λη-
φασι καὶ γνώκασιν ἴν χρησιμον αἴτε τροφοὶ των σμικρῶν, καὶ αἱ περὶ τα τῶν Κορυβάντων ἰάματα τελειγῖσαι. νίκα γὰρ εν που βουληθῶσι κατακοιμίζειν τὰ δυσυπνουντα τῶν παιδιων αἱ μητέρες, υχ ησυχίαν αὐτοῖ προσφερουσιν, ἀλλα Ουναντίον κίνησιν, , ταῖς ἁγκαλαι ἁει σώουσαι καὶ ου σιγην ὰλλα τινὰ μελωδίαν, κά ἀτεχνῶ οἷον καταυλουσι τῶν παιδιων, καθαπερ αἱ τῶν ἐκφρόνων βακχειῶν ιάσεις, ταύτη τῆ της κινησεω ἄμα χορεία καιμούσγὶ χρώμεναι.
ἁλλ' ημεν πάνυ γελοῖοι, σπερ τὰ παιδία τὰ του κορύδους διίκοντα ἁεὶ φύμεθα ἔκάστην τῶν ἐπιστημῶν αὐτίκα ληψεσθαι,
-ph. M A v. v. 475. ei cum intilibus corii ariit Liata ker ad Antorii ii Lu . vi. . 15. Dio bosost Ora l. ix. R. it. D. οι δὲ κόρυδοι, πόσω τινὶ θῖττον μῶν διέρχονται το στάδιον Ι utarcii Tom. H. p. 507. R. Sed plus, plani nil l.
tervilia CO ii vicium, quod in Ociati m j
cit Thrasymachus, Polli. i. R. lG. I . ειπέ μοι, φη, Δ Σώκρατες, τιθη σοι ἐστί; et i L ην δ' ἐγὼ, υκ ἀποκρίνεωθαι χρημῆλλον, ἡ τοιαῖτα ἐρωταν 'Οτι τοι σε. δεροὶ κορυζῶντα περιορα, καὶ ου ἁπομύττει δε ομεινον ubi vide citosinsten Scilicet κόρυζα, μύξα βλέννα, λέμφος, 'tu poris habebatur indicium. Qua comica locutione praeter ceteros delectatus Si Lita initus, ut Liniat. Ort xx. P. I 6. Dulinior conscr. p. 42. Alexandr. p. 227. et alibi Platonis ioco si in illinuis est ille Navi g. p. 278. καί τοι νὼ του ναγ
καιοτάτου πρuσδει is περιθέμενόν σε παυ- σει μωραίνοντα, πην πολλὴν ταωην κό
ρυζαν ἀποξύσας . Quae pluribus persecuti sunt Thom Gat: er ad Antonis. .ili. 29. et Ti. Iem Sterti ad Lucinia. Diat. Si ecl. p. 25. Ex irae Corum imitatione luxit illud Horatianum de Lucilio, i Setin. 4. S. unctae naris, durus
componere Persus . cujus receptam inie Pr triticine in Scipii in ali in Plana argutias
viri alitu docti inii, Iacobi accio lati Episti liii. O t ration. p. 25. Sic βλεννὸς rarci profutuo dicunt. Grammaticiis s. in Bibl. Sanger m. λει νδν, τον νωλ καὶ μωρόν. Σώφρων Προμηθῶ.
Plautus item Bacchiis v. l. 2. Stulti. stolidi satui, ungi, bardi, bleniit, uic cones. Tinia Modo habet, κόρυ γὰρ γιμύξα Sed e Scholiis κόρυζα rescri M. Κοροπλάθοι Kδρα Attici dicunt
es Dionγώ uni A. R. i. 3. I9. αἱ μὲν ἄνθη καὶ στεφάνους βάλλουσαι κατὰ τη κλίνηs, αἱ δε τελαμῶνα φ μίτρας, αἱ δε θύρματα κόμη παρθει ικὰ, καί που τινες καὶ πλοκάμων ἀποκειράμεναι βοστρύχους ubi vocem citiosam, αδμης, ii iiiiiit,et Casaubonus ad Melon. iri si A. imendum : αἱ δε κόρας. I l tu s)ὰθύρματα παρθει/ius vi certu αἱ δε ὁ
98쪽
ματα κόρης παρθενικά. Tasdem stipas Graeci etiam νύμφας appellabant Gio
διων νύμφαι. Vide 'nSaulinii ad Pors. S;il. i. p. 220. et oupium me nil in Suill . . iii P. II. Recensiores Gradici κοροκόσμια Grammaticus ius in Libi.
Sali germ. Κοροκόσμια κυρίως μέν εστι τὰ επὶ τῶν τριοδίων πρόσωπα ξύλινα, α δη-ι Ἀττικοὶ Κόρας καλοῖσι τέτραπται δε κελθεν καπὶ του κόσμου των παρθένων.
Ολω δ' ηγουνται την λέξιν βάρβαρον. Tales κόρας qui fingebant, ab Atticis
κοροπλάθοι, a ceteri Gr Cis κοροπλάσται licebantur Lexicciri Rhetor. S. Κόρη .et παρθένος, καὶ τὸ μικρον αγαλμάτων, τογύψινον καὶ πελινον ὰφ ου καὶ Κοροπλάθο ὁ ταυτα ποιῶν καλεῖται. CujUS glossae partem descripsit E mol M. P. 530. 13. Timaei glossa ducta est e The. oetet P. II 6 C. καὶ πηλο ὁ των κοροπλάθων, καὶ πηλδ ὁ των πλινθουργῶν. de quo loco plura diximus nil v. πνo. πλάθοι Isocrates de Permul. p. 738.
ασπερ αν ει τις Φειδίαν το τ της Ἀθηνὰ εδos εργασάμενον, τολμφη καλεῖν κοροπλάθον que ni OC Uni Harpocrat. v. laudat. Di Chrysost Orat. X. P.
580. C. Achilles Tat. Lib. iii p. 9 I. Pollux vii. 163. . 89 et ibim fieri Moeris p. 235. et Thoiu. . in V. Proclus in Platonis Tini L. i. p. 120. οἱ δε
να εἰσάγουσιν. Κοραλλιοπλάσται, ctores puparum, Vel aliorum UuSdem generis frivolorum, e coralis, Occurrunt in marinore, quod post Orvillii Sicula p. 569. edidit P. Burmannus Secundus. Timaei glossam Suidas in Lexicon suum e- tulit in qua usteru Sine causSa corrigit, εὐκηρου η γύψου.
Κράδη Haec vox aut frustra tribuitur Platoni, aut me effugit inter legendum.
αλλω τε καὶ κραιπαλῶντα ετ ε τηs
προτεραίας quod IS. Casaubon contulit cum illo Persi Sat. iii. v. 59. scitat hesternum dissutis undique malis. Cum hujus verbi exempla frequentissima sint, iis missis, unum Athenaei locum l. p. 3I. A. apponam, ut ex e duas in Signe maculas ti illa in φησὶ δε καὶ Φιλῖνos
At si uis tali dein es ini Philistu, Cubus
divinnis Athe vi pii, w l . tunsilii Bibliotheca nego contulimus, pro Φιλῖνos Φιλυανos Abet uii Od Olm a Milieris majusculis ΦΙΛΥANO SC LR , in tim verum Comici nomen. ΦΙΛΥΛΛΙΟΣ, in oculos incurrit Phuylli nonien etiam de Pravatum est in Grammatico 31s Bibl. Sangeri u 'Aναλφάβητos. Φιλύαλλος ι - γεῖ. go Φιλύλλιο Alop. Illa ps glossa in Suida, partim eri , I artim C-cus, ita legitur Ἀνάλφιτον Φιλύλλιος Αἰγεῖ. ἰοην hanc tabulani satis CDHS inriter vocant rananiatici Apud Suidam quidelia v. Φιλύλλι os, huic Contico Aristis et Ab tribuitur. Sed ιγευ evariante in textum irrepsit. In Stophan. BFZ. v. Γαλεῶται Scribitur Φιλύλλιος Αγγεῖ quod ad veram lectionem A si Proxime accedit. I edeamus ad Uienaeu in Pro tendo, quod Philylli versibus insedit, in Epito me Iis clare et liquid legitur, Xιον, σαπρον Θάσιον quod eliani alius Odex, teste CASAubOI U Perco inpendi uni dubie Signi licabat Olνον
σαπρον Attice pro vino retusto dici, 'ru clite ut innire, docet J. Piersonus ad Maerid. p. 353. Nomen etiam κραιπάλη notiti est, qualia ut exeniplis coniirmari debeat Phrynicitus s. Κραιπάλη. αφ' σπέρας χρι ει ορθον πόσις, και παραφορα τη διανοίας, απδ του πάλλειν, υπέρ εστ διασείειν τhν κεφαλην.
Κρανίον Nulla quidem hujus Gum
nasii apud Platonem, sed tanto crebrior apud alios scriptores est mentio, tanquam apud Xenoptioni. His t. Graec L. iv. P. 521. C. Plutarch Alexandr. p. 671. D. Athenaeum Lib. xiii p. 5S9. C. homi St.
Or ii p. 3 S. A. Alciphron. iii Ep. 60. ubi pro περὶ, Κρανίον αλωμένουs, quod Bergierus edidit, inmodice Regio legitur, περὶ, Κράνειον εἱλουμένους ut iii. Ep. 4. περὶ χαμαιτυπία εἱλουμενον. Multum in ioc yinnasio versabntur Diogenes Cynicus. Vide Dion Chrysost. Orat. v. p. GI A. i. p. 87. C. viii. P. I 3 l. A. ix. p. I 3 S. D. et Hem Stertius ad Lucian Dial. Mort. i. P. 329.
99쪽
Kυρβις. ' στηλη τρίγωνος πυραμοεδης, νόμους εχουσα περ θεων.
ύπο πυρος πάχους τ νοτερον παν ξαρπασθεν, καὶ κραυρότερον ἐκείνου ξυσταν, τ γένει κέραμον ἐπωνομάκαμεν, τουτογεγονεν ilii l. . o. H. την δ' αἶτης ὀστευης φύσεως ἔριν λησάμενος του δεοντο κραυροτεραν εἶναι καὶ ακαμπτοτε - ραν. I iii Cass. Lib. xli. p. 29 l. ἴτ' αὐτhν ἐκείνην ἐν η διαιτῶτα ἐκπυροῖ, καὶ κραυροτερα πν ποιε . ubi nn ut is coii ex libris scriptis bono revoc viti. S. It tinariis, jecta glossa ξηροτεραν. Lib. xlviii. p. 56 3. τι b μὲν κραυρον αυτων - μεν του πυρος ὁμοφυυυς ιοντος ἐπιτείνεται τε καὶ θραύεται Dii ita eandem recie IR Cainui, exemi Eu-lii illa apud Athen L. i. p. ,3. D. κραυρος Si verbuin κραυρsῖσθαι indurescire. Philo ii . . Tu. κραυρώθη γαρ
ne post alios docuit recti in iis liferis j iii licii ir, Ad r. l ring liserv. CAP. 7.li. 59. o sic a Glosso pho nostro sc rip
ἐρῶσιν φθαλμους κοίλους trita ita tali trils,lion Clini uel alii Titior cap. 7. inelo inittrita ex occursia i , Rui, adeo Contentis
ei triuintilius Oculis prosecutus est. Ibi enim i inti ites culos dici lacrFinis Obortis turgentes, Burin et oui dori'. ii
cint Theocriteae locutionis elegantiali uillos ad ilitanduit invitavit. Auctor
dem aliis, qui innjore O ing nica, vel illo abini dant, indagati clani ac lin- , Κύρβis Politi c. p. Ν7. n. γράψαν - τας ἐν κύρβεσι τισὶ καὶ στηλαις τα δὲ καὶ αγραφα πάτρια θεμένου ἔθη lilia Dict Huu in Libet hic Apponet Crudi trini
ut ex ea i tmii ol. M. i. 5 l7. S. Memendetur, et ii leatur : Κύρβεις, αἱτα τῶν θεῶν ἐορτα ἔχουσαι, τυι αποτη κατασκε inis εἰσὶ γαρ κυρβατα hκρύβιες ἐπεὶ τα τῶν θεῶν ἀποκρυπτJμενα δεῖ εἶναι Ἀσκληπιάδης δε ἐν τοι 'A δ- νων ἐξηγγὶτικοις π Κύρβεως, του avo υσία ὁρίσαντος ω φησι Φανίας ὁ Ἐφί-
100쪽
φησιν αὐτα εἶναι, ου τετραγωνους φησὶν Ἀριστοφάνης ὁμοια εἶναι τοῖς Ἀζοσι πλην μι οἱ μεν Ἀζονες, νόμους, ο δε Κύρβεις, οὐσία εχουσιν. αμφοτέρων δετετραγώνων το κατασκεύασμα, OL πλινθίον τι με α ἀνδρόμηκες, ἡρμοσμεν εχοVτα τετράγωνα ξύλα, τας πλευρας πλατείας εχοντα, καὶ γραμμάτων πληρεις καὶ κα-τερωθεν δε κνώοακας, Ισπερ κινεῖσθαι καὶ περιφερεσθαι ὁπο των ναγόντων. Κύ-
inologi locum tractavit Salinas ius de Mod a Sur p. 98 ubi pro κυρβαστά δε κύρβει legit κρυβασίαι η κρύβ:εs. Malim, κρυβασταὶ, Ἀρυβάζω. Mox pro υσίαs his bene scribit θυσίας, et pro ἘφεσιOS, Ἐρεσι os. Sed nillil melius, quam quod pro oόνακα legendum vidit κνώδακας, ut totidem literi habet tyi uologic. s. Denique e vitiosa lectione του γράφοντος,
vel, ut in S. est, των να γόντων, Corrigo, των να γινωσκόντων, ut est apud
Suidam. Κύρτos J Sophist. p. 150. C. Κυρτους
δ και δίκτυα, και βρόχουs, καὶ πόρκουS, καὶ τα τοιαυτα μων ἄλλο τι πλην ρκη
χρη πρ0σαγορεύειν quo loco Elymol. M. P. GS3. 19 usus est. Tim. p. 546. F. G. 17. Η Legg. vii p. 641. G. Κωμωδεῖν Parmen id. p. 55. C.
H. Lib. ii cap. 13. p. 104. Transcripsit glossam Suidas.
Κωλαγρεται Κωλα γρεται, El, Ut alii scribunt, κωλακρεται, a Scholia, te Aristoph. ad Vesp. v. 693. dici tradian.
dixit Aristias apud Athen. v. P. 686. A. Glossographus n0Ste bene iis tribuiti judici uti ei iiii ιιι locu in curam.
icon lictor. 8 Κωλακρεται οἱ των αργυρίων ταμίαι και το δικαστικι ἐταμιεύοντο τριώβολον, καὶ τα ι τὰς ι
tit Schol. Comici l. c. nisi quod uni
λακρεται. αργυρικοι ταμίαι, υ τινε οἴ- ονται μόνου του δικαστικοὐ προίστασθαι.
nificat, est etia in S, qui Δικῶν νόματα collegit, in Bibl. Sangem Κωλακρεται. οἱ κρατοῖντε δικαστικh ζημίαν. Qui
Aristophani, Graininalici, auctoritat 'in Sectitiis videtur. IS enim tutu erat, inius
judiciariae pecuni B, non publicae urit -
Sed eum ex Androtiose reselli Scholites Contica ad Av. v. 510. Κωλακρεται ei iuni, quant una qui Sque Pecuniae ad Pul licas triremes conferret, is cripsisse videntur. Et vinol. M. p. 525. II Kο-
λακρίται lege Κωλακρεται. οἱ τῶν αργυρίων ταμίαι, ντ τριηραρχεῖν ταττον Harpocration V. Ἀποδεκται LAndrotione Iaarrat, ἀποδεκταs a Cli1lli Cne, multa iri rei publicae Attica forma Ovante, in κωλακρετων Ocum CSSE SurrO-gatos. Vide hi Maussac. et Valesium in Maussac. Notas p. 235. At Pollux
καὶ ζημίαν φελεῖν, ε αδίκω - τωναρχόντων πιβληθείη Ex his intis Wi- perque intelligi arbitror, qua in juvenili
levitate Dan. Heiusius ad Sil. I t. i. II9. ScripSerit, nugari Graecos Stos, qui κωλακρετα grarios aut thesaurarios dicant. Post haec a nobi scripta edioque, illustris Caylus tu, Recueit Antiquites T. ii Tab. 65 marmor Cyamenum Prodidit, in quo verbii R κωλακρετη fornaalum, et hucusque inauditum κωλε κρατέω legitur : O δε εκωλεκράτησαν μεταιριῶν, Κορράγου ιμόθεος, et C. Cuni de Scriptura lapidis, qui nunc Parisiis Servatur, dubitari non possit, creda lari 1Se aliquis, verbum pei colonos Allienis Cudicum saublatum, vulgi se deprava -