장음표시 사용
81쪽
φίαν orat. ix. p. 126. A. fis τέχνης βασιλικηs 'b την σην μερίδα τὰ ζώπυρα
δ:ασώζεται orat xiii P. 175. C. Synes. Calv. En coni. P, 85. D. παλαια φιλοσο φίαs, ἐν ταῖς μεγίσται ανθρώπων φθοραῖς πολομένης, ἐγκαταλείμματα περισωθεν- τα de Provid. p. 142. D. μηδεν ἐμπύρευμα τη ἐναντίας αιρεσεω ἐν γ πολιτεία
λανθάνειν μοτρεφόμενον. Quod Plato ζώπυρον, alii scriptores non solum ἐμπύ- ρευμα, ἔναυσμα σπινθηρα, ἔλλειμμα, Sed etiam σπέρμα dixerunt, secuti Homerum, a quo tota haec loquendi ratio fluxit, Od. E. 490. Σπέρμα πυρος σίζων, να μηποθεν λλοθεν ζοι. Olγbius vi. 3.οταν ἐκ των περιλειφθέντων ωιονε σπερμάτων αυθι αὐξηθῆ συν χρόνω πληθος ανθρώπων. iiii T. H. p. 56G. μηδενσπέρμα πολέμου μοτυφόμενον ἐάσαντα.
ubi Mangelus σπέρμα imperite mutat in ζώπυρον vel ἐμπύρευμα Utrumque ζώπυρον et σπέρμα, eodena loco expres, it Cicero de in v. 7. quorum similia sunt prima in animis, qua, virtutum igniculi et semina. cui ioco si in illimus est lii Maxilui Tyrii Diss. i. p. 7. ἐνέφυσε δέ τι αμφ ζώπυρον αφανὲς προ σωτηριαι βίου καλοῖσιν οἱ ἄνθρωποι νουν.
Tini i glossam Photius s. et Suidas in
Zγγομαχεῖν Hesychius et Cyrillus
Lexic. s. explicant τοι οἰκείοι διαφέρεσθαι rixari cum familiarib iιs quo sensu damnatur a Luci an Soloecis t. p. 568 ubi videndus J. . Graevius Certe apud elegantiores scriptores est cum inimicis en itertilem'. Menander Fragm. p. 252. Προς την τύχην γαρ ζσγομαχεῖν υράδιον Liban Opp. Om. i. p. 353. C. τ δε ζ Ομαχεῖν σοι νυν, ω κακεδαιμον, καὶ διαλλεσθαι. bid. p. 756. I . οὐδ' ει εριν λθον αμφ περὶ τούτων, οὐδ' ἐζυγομάχουν. Fnes de In Sonan. P. 57. C. περ, ἐγω και πρεσβύτας ανθρώπουsεῖδον ἐν θεάτρ ζυγομαχουντα . Arist innet. Lib. i. p. 2. ἀπόθεσθε την ἔριν, Phit. mi Lex. παύσασθε σγομαχίας Ilaec glossa aut aliunde huc venit, aut in Platone oblite
γαρ αυτη ἐστιν. ἡ γάρ ἔ E. αἱ Me non P. 23. C. Alcibiad. i. p. 27. G. 28. G. 29. E. et singulis sere paginis. Sumpis sit glossulam a Tirium Suidas. 'Hκιστα Negationem, quae exciderat, restitui. Contrario viti infra scribitur Ob εκιστα οὐ πάνυ, et apud Hesychium Οὐχ κιστα Ου μάλιστα.Utroque loco ου delendunt. dein men duiu e Xenophont Cyrop. Lib. i. p. 4. E. sustulit M. A. Muret Var Leci xii. a. Alcibiad. i. p. 25. C. δοκεῖ δε μοι
ἐπὶ τούτω ηκιστα μεγαλοφρονε ιν Par me nid. p. 58. II. κιστα γαρ αν πολυπραγμονῆ. Theae t. p. 115. H. Ηὐστατο τοιουτον αν εἴη γροικον. Ibid. p.
128. G. αγνοουσι γὰρ ζημίαν αδικίας, θδεῖ κιστα αγνοεῖν Sophist. p. 149. F. I 59. S. 161. F. Euthyd. p. I S. B. 223. G. 228. F. et centies alibi Codex Timaei in margine adscriptum habet: μάλιστα, αλλά γε αλλα. Vide illo iso mina ad Longunt P. I 79. Ἐδύς Quicunque Atticorum urba. niores dici haberi pie volebant, quonistolidum et futuum dicere verebantur. seni blandoque nonii ne δυν, γλυκυν, ε θη, χρηστον appellabant Plato Euthyd. p. 226. IJ Σὶ δε Ισως οὐκ oti ὁραν
τούτων φύσεωs, καὶ της των παρόντων
82쪽
Platonis auctoritat hanc vocis notionem
mi hi ιιι inruor uinci initatione dixit
Terent Phorni. i. g. m. Non minus commendationis hal et γλυκύ hac pote late Hipp. Inj. P. S. C. 'Cὶ γλυκυς
ε 3ἡσει, ν Σώκρατες. de syclitus : Γλυ- κων ὁ ευηθης. ex Aristoplianis Eccles. 977. ubi in;ile pro nominu proprio habetur. In primis autem Plato vocem resiθη sit ac potestate requentavit. Ophist. p. 69. C. ὁ με γαρ irhθη αυτων ἐστὶν, οιόμενος ειδέναι ταμ α δοξάσει. uthyd. p. 2IS. B. ύτως τι νέος τε και ευηθηs
ἐστι. Charmid. p. 239. U. ob γάρ πω ούτω γε ῖν υεθης Polit. i. p. 4l6. . εὐηθέστατε Σώκρατες. luitio lura. Vide ass. et Duker ad Thucyd. Lib. iii. 83. Denique et χρηστο de simplice et fatuo usurpari solet. Plato Theae t. p. I 24. C. υτο δη ὁ Σωκράτη ὁ χρηστός Phaedr. p. 352. B. ρηστο Π,
ακριβῶς διῖδεῖν Atticus apud useb. P. E. v. p. 99. ἐκεῖνο μεν γα και πάνυ χρηστός εστι. Plura Des Uerat d. ad Tertullian Apolog. p. 34. 32 Omnia primum per ironiam dicta, mox etiam extra ironiam eam, quam diximus, Significandi vim retinuerunt. Sed haec vianos nimis longe duceret.
μεν παιδογονία ηυεοι καὶ ακηρατοι, γάμων τε αγνοὶ ζῶσιν. xii. p. 688. D.
ubi vide Scholiasten Simonides nil, Ol. L. iii p. 376. Η και Τίμαρχον γλυκερῆs αἰῶνο αμέρσα Ἐἱθεον, πρὶν ἰοεῖν κουριδία αλοχον Eustath ad Il. . p. II JG. et alcheriar ad Euripid Phoeniss. 952. Cyrillus exico s. Ηἴθεος ὁ πειρos γάμου, δε νεώτερο ιδ ετῶν. in quo ipsi parum Oti venit cun Εtymol M. p. 22.40. Niθεos. ὁ πειρος γάμου νεος, ὰποετῶν δεκατεσσάρων ἔω δεκαοκτώ. Sed et hi termini angustiores Sunt, quam Ut iis o ηῖθεου petas definiri debeat; p sertim cum coelibes etiam sic appellentur. Legg. X. p. 62. A. ηιθεον δε η καὶ γεγαμηκότα παιδα τελευτησαι. DiOn3s Halic. A. R. Lib. i. p. 96. et Quinctilian Inst. Orat. i. s. p. 46. Ceterum ex laudat Plato loco, ubi ηlθεοι et γάμων αγνο junguntur, facile fuerit,
medelam insterres laboranti mesγchio:
pus apud Gellium xiv. 5. Παρθένos δε εἶναι λεται κατα σύμβολον τοδαδιάφθορος εἶναι. ruini diar. v. P. f. I. μέχρι εφθορονῆν, λαμπρῶς καὶ ἐπιφανῶς τ αθλησει χρησατο, χρησάμενος δε ἀφροδισίοις ἀδόξως κατέλυσεν. Porse hyrius de Abst. Anini. v. p. 174. θηλειαμ δεξαμένη εἰ εαυτην αναθυμίασιν σπέρματος, φθορος λέγεται. Velus lapis, editus a Rei negio Inscript s laq8. i. 3. P. GI3. et nuper repetitus a Doni Inscr. Cla Ss iv. n. 58. Muratori P. milii . . et AI fiet Mus Veronens P. ccxvi. 2. Φλάουιο Τερπνος κιθαρωδος Ἀλεξανδρε υτ ετῶν in εφθορος Flarim Terpnus, ci-t roedus, Alexandrinus, annorum xxiii. in restis. Sic marmor vertendum St. Inepte Muratorius reddit, Flavius u-cundus, etc. incorruptus quanquam incorruptus, quod ille e diobolari exico arripuit, sic etiam dicitur a Cicerono Orat. 9. Glossa Philoxeni : η restis, εφθoms. I id Is Casau bonum ad Ap pulei Apolog. p. I79. Sed haec taeter
institutum. Vix operae est monere, tinniae glossam a Suida esse descriptam.
tras Aristophan Pace v. I9. V γουν χαρακτηρ μεδαπο τῶν ημάτων quod ab eo in uiuatus est Philostrat. Ιcon ii. 32. p. 857. καὶ η φωνη υκ ὰπ του μεδαπου τρόπου. Callimach. Fragm. 152. N πὶ Ἀσσυρίων μεδαπη στρατιη. Luci an Phalar prior. p. 198. αλλὰ Περίλαο ην τι ημεδαπός. Fnes Dion. p. 4 S. C. Epist. 47. p. 286. Ημεδαπos et χορι os unxit Heliodor Lib. X. P. 47 2. Lexicon Rhetor. s. Ἐμεδαπη. η ικεία χώρα, καὶ πατρὶς ἄσπερ ' λο- δαπη, ξένη και αλλοτρία. Hanc vocem Moeris p. 178. Atticis tribuit, et princeps Atticistarum, Phrynichus p. 62.
exemplo suo confirmat. Multo rarius ὁμεδαπbs occurrit. Clemens Alex Pro tr. P. 35. τη δε μεδαπη απωλείας εχομενοι. At lienarus x. p. 366. A. οὐχ sύμεδαποὶ Ἀθηναῖοι. Ceterum mirari subit, μεδαπος inter eas voces ex quibus Obscuritas nascatur, referri a Theon Pro-
83쪽
σφόδρα παλαιον, εὶ ξένον ' τὶ γεγραμμένον oloν η ποδοκάκκη, καὶ η μεδαπε. Sed locus magnum iuraululi Continet. Logendum : Dν η ποδοκάκκη, καὶ ημιδανάκη. Ut ποδοκάκκη vetustum, Sic δανάκη peregrinum vocabulum est Hesychius : Δανάκη νομισμάτιόν τι βαρβαρι- κδν, etc. I lem Ἐμιδανάκιον νόμισμα ποιόν. Otissiimini est Callinia clii Fragm. II 0. non ex Hecalc, ut viri docti credunt, sed ex ἰτίοι ductum δγε τέθμιον οσσεμ ε ελλους Ἐν στομάτεσσι νεὼ Ἀχεροντείας ἐπίβαθρον, Δανάκην.
λης ὁ ἐπιπίπτων καὶ ἐφέρπων τοῖς κοιμωμένοι δαίμων τ δε πίαλο δια του μικρου, τερόν τι σημαίνει, ὁ καλούμενον
ριγοπύρετον Theognis v. 74. Alci-phron Lib. iii Epist. ult. Ero durit ad Anthol. L. i. p. 87. et qui indicantur ad
Hesych. in . In Platone hanc vocemelli aerant alii. GlOSSulam transcripserunt Pholius L x. s. et Suidas.
52. ὁ Δαρεῖός τε σχαλε, καὶ η στρατιηπασα. Lib. ix. 17. καὶ σχαλον οἱ 'Aθηναῖοι ὰπ τη μυτῶν ποδημέοντες. Euripid. Iphig. Aul. v. 920. Ἐπίσταται δε τοῖς κακοῖσί τ ασχαλαν, Μετρίως τε χαίρειν τοῖσιν ἐξωγκωμέi Οις Aristi d. I Oin. i. p. 286. τι οἶν μειζόνως πορεῖν καὶ α άλλειν Alcipii ron Lib. iii. p. 19. Aristaenet. Lib. i. p. 5. p. 10Ν. Multa praetermittinius, ne ipsa copialeetoribus ni olesti simus. Ῥτριον Phaedr. p. 353. F. ἁλλ' δαιμ3ν ηδε κασυ εἰαρα καὶ σοὶ φαίνεται διεστηκὲς αὐτῶν τὶ Θριον, σπερ ἐμοI.
τ δε κατανοουσι διεστηκός ἐστι καὶαραιὸν καὶ Ου εὐπαγε s, ἀλλα ταχέως διαρδτγνύμενον. Mendosii inae apud Hesychium scri lii tur 'Nτριον. ψηλοτε λαφος ubi scribendum Ητριον os λεπτόν. ut si v Ἀτριον. Inde apud Ilippocrat. ἐξητριάζειν, Ninu n per ac cum e tenui linteo confectum, colare de quo Adr Hering ObServ. CAP. 20. P. I 68. Ε τριον φασμα est Politi c. p.
ID. D. ubi vide Scholia. Quod inde
excerpsit Pollux vii. 35. Herodianus de voci luis Atticis necduni editus : Κντριos χιτών. ὁ λεπιrbs καὶ ε υs x. Log Εὐητριος Strabo v. P. 10 lG. Ἐκ τούτου δε ζέαρχος φησὶ τὰ εὐητρίους bφαίνεσθαι σινδόνας. quem descripsit Eustath ad Dionysii Perieg. II 07. Themistius r. xx. P. 237. C. ιτῶνα ημφίεστο λεπτον καὶ υητριον Pollux X. 42. στρωμνηε τριος. Vide ustalli ad i. T. p. II 82. Casau n. ad Athen. iii I S. P. 188. Salinas ad Sinain. Illi Od. v. p. 465. et alckenar ad Euripid Phoeniss.1727. ut alio taceam.
ma iis millia lus est ab Hoincro li. N. 567-560. Μηριόνης δ' ἀπιόντα μετασπόμενος βάλε δουρὶ ιδυίων τε μεσηγυ καlομφαλθυ, ει θα μάλιστα etc. Glossa pertilio ad Phaedon I, 402. n. δη υνσχεδόν τε αυτολῆν τὰ περὶ το τρον ψυ-χδμενα. exicon Rhetor. s. Ἐτρον. τὶν - ἀστριον ουτω καλῶται μέμνηται Δημοσθένης ἐν φ κατα Κόνωνos. Locus
est . 00. Vide Pollucem ii. 70. Moeridem p. 178. Et reliquos Grammati- COS. Pro τρον saepe male scribituryrρον, ut apud Philonem o m. i. p. 45. 57s
84쪽
Θαλλος πῆ το θάλλον κυρίως δὲ Ο της ἐλαίας κλάδος.
στέφανον δε et νικητεριον κάστοις εἶναι θαλλου. Ibid. P. 88. A. στεφανῶσαι θαλλω Phaedr. P. 338. C. συ μεντοι
δοκεῖ μοι της μῆ ἐξόδου φάρμακον. υρηκεναι. σπερ γὰρ ι τὰ πεινῶντα θρεμματα θα δν' τινα καρπον προσείον τε εγουσι, συ ἐμοὶ λόγου Ουτω προτείνων ἐν βιβλίοις τε τε Ἀττικην φαί περιάξειν πασαν καὶ ὁποι ν άλλοσε βούλp. Sic pro καρπον προσιόντες αγομτι
legendum docuit Criticorum Princeps, Is Casau bonus ad Athen. Lib. i. cap. I9. p. 59. Hac loquendi formula cui nnihil fingi possit venustius, juvat, quicquid Casau bonus in ea explicanda reliquum secit, in medium proferre. Θα δν προσείειν proprie est iridem frutieem pecori ostentare, et Subinde quatere, ut gregem ad sequendum prolicias, et, quocunque velis, due . Idem aliis etiam modis effertur, θαλλὸν προσφέρειν προ δεικνυναι, προτώνειν, θαλλῆελκειν, εγειν, ἀπ θαλλο περιάγειν Dio Chrysost. Orat. xv. P. 04. D. αλλ' νίω ὰπb θαλλοῖ περιεγοντες, σπερ τὰ πρόβατα. Philostrat. Vii. Sophi St. L. ii cap. 10. p. 87. ούτω αμφορεα μεν τι οἴνου προσάγων, νυψα, η ἐσθητα, δε αργυριον, εὐμεταχειρίστ εχ σατο, καθάπερ οἱ τὰ πεινῶντα των θρεμμάτων - θαλλφαγοντες, ubi quis non miretur Olearii inscitiam cum pari negligentia conjunctam Z Nam primum θαλλψ vertit pedorquem ipsum errorem in Athenaei interprete castigarat Casaubonus i. c. Tum Platonis sontem, ex quo Philostratum hausisse perspicuum St, prorsus ignoravit Platonem etiam imitatus est Themist. Orat vii. p. 92. C. im του Κωνσταντίνου προσιόντos, καὶ τοσνομα τουτοὰναισχύντω προισχομένου Ισπερ θαλλὸν, ὀφαιρεθη την συνήθη τρυφην, etc. Diceresne, librarios ad hanc locutionem ea omnibus libris expellendam conjurasse ZThemistius haud dubie scripSerat προσείοντos quanquam fateor, ne sic quidem locum perpurgatum esse. Ornt. Vi P. 2I0. A. προσείων σπερ θαλλbi την βασιλεω φιλανθρωπίαν με τιθασσους καὶ χειροηθεις, μονονου τω χειρε περιαγαγὼν ει τοὐπίσω. ubi Dionys Petavius
alis vertendo prodidit hujus sormulae ignorationem. Eadem viae Thenii iis,
medicina adhibenda is, Libanio Opp.
TOm. ii P. 549. καίτοι καὶ διὰ γραμμάτων ἐκάλουν προσιών ωσπερ τινα θαλλον τὸν διὰ των δικῶν χρυσ ον. ego ei inter-Punge : και τοι καὶ διὰ γραμμάτων ἐκάλουν, προσείων σπερ τινα θαλλὸν, τὼ διὰ τ . . χρυσίον. Idem Opp. Om. i. p. 642. . op ὁ μισθM ἐπὶ παν χωρίον εἷλκεν, σπερ ὁ θαλλὲ τὰ πεινῶντα, - βατα Epist. 2l2. Δοκεῖ δε μοι, μην ανδεξασθαι την διοίκησιν ει μη τούτω Ἀ-κετ τψ α φ in quibus expon Endi ,, non miramur liona inena Graeca lingum
mediocriter peritum, J. C. Olsum, aberrasse. Aliquando Graeci simpliciter
dicunt προσείειν τι, missa voce θαλλὀν.
quod nec ipsum doctis ψimi viri satis intellexisse videntur. Elian H. A. Lib. i. cap. 29. Ηδη δε καὶ ε ημερα θηρατρα
ετερα τοι ορνισι προσείει μακωμενη. Ita
hic locus legendus est ex Od. MediceO. Quod Abr. Gronovius nuper ex Conjectura, ut videtur, recepit προσσείει, agnoscit Codex Augustanus, cujus excerptR inspeximus apud virum egregium, et in alnicos summe ossiciosum, Francisc. Oudendorpium. Sed tamen, ut diximus, emendandum est προσείει. Singularis et animadversione dignus est locus Thucydidis Lib. vi. 86. τὶ γαρ πρότερον μαs ἐπη λεσθε Ουκ ελλον τινὰ προσείοντες φδβον, h, ει περιοψδμεθα μῶ υπὶ Συρακουσέοι γενεσθαι, μι καὶ αὐτοὶ κινδυνεύσομεν ubi dubitat Dukerus, . . utrum φόβον προσείειν ab hac ratione, quam explicuimus, ductum sit, an ab iis, qui gladios hastasque vibrant. Prius verisissimum esse, satis ostendit ἐπιπά γεσθε. Ex quo clarum est, hanc locutionis vim esse objecto et ostentato metu, qui cui unde immineat, ad suas partes tradueere. Cum haec it in chartam conjecta legisset admirabilis ille humaniorum literarum magister, Ti. Hem Sterhusius, sic
eis, Pro Suo erga me, meaque omnia tu
dio, supplenda et exornanda duxit: Commodum illud Augustini Tracti xxvi in Joh. Evang. Ramum viridem ostengis ovi, et trahis illam. Egregie Casaub quanquam Athenaei locus cum iisdem vitiis descriptus est ab Eustath. ad Od. . p. 703. v. o. Themistius
85쪽
minima mulatione sic refingendus rb
telligit, qui, arrepto imperio, Constanti- nun Se genere contingere Prae se serebat, ejusque nomini. illecebra ConstantinO- polis cives adlectatos ductabat Audacior quidem irationis figura, sed quae tamen Eliano itidem corrupto non dis- Pliauit, Ep. xvi. συ δέ μοι κάὶ αὐλητρίδας προσείει editur προσίης uterque inter- Pres, quasi nil προσίημι pertineret, lii C, at hibebis, ille, ad intra es, uti ne sorterunt καὶ δας καταγέλαστε. Ab cadem ratione actum, ut haec iacula novissim uin etia in Cle inentis Alex editorem si sciterit Strona. i. p. 487. v. 35. καθάπερ οἱ ἁπελαύνοντες τα θρέμματα θαλλουs προσιέν6s ero Med. in altero
Eliani doc προσοι verborum, quae sequuntur. integra sunt in doctis viris vexat verum ulcus Praeter visum, quod equidem ita legendo sanari OsSe arbitror γ προσῶε μωκωμένη, καὶ Ελλοτε ελ- λην ἰδέαν προσώπου στρέφουσα, φ' ων αἱροῖνται, καὶ παραμένουσιν ἐννεοὶ πάντε sορνιθες, ρρημένοι δέει καὶ μάλα γε σχυ.
ρφ, ἐξῶν ἐκείνη μορφάζει δέος intellige
Stuporem, ut saepe alibi . . Ceterum in tertio ejusdein Scriptoris loco de Anim. vii. I 3. pro τα δὲ τελειπαῖα ποσείωνα ου τε και μάζας, ni ulto nialii προσείων, vel, quod aptius structurae Con
gruit, προέσειεν, προύσειεν. Eadem laboliberatus est ab Em. Porto, ceteroqui Critico sane non acutissimo. AElianus apud Suid in Γοργώ. II ac Mnedicina, fuit, quum opinarer indigere Lucia inani Hormo t. T. 4. p. 810 82. θαλλμ προδειχθέντι ἁκολουθῶν σπερ τὰ πρόβατα magis proprium et nitidius videbatur
δελεάσματα προδεικνυναι apud Tli emist. p. 27 I. C. et Franni, ut plebem lactent, initio consueverunt προδεικνυμαι χρεῶν ὰποκοπὰ etc. p. 95. Q quae sunt a Platone ducta prope sinen Lili. viii. Πολιτ.'
Hactenus ille. Oupius Emend. in Suid. T. iii P. 123 hac mea et Hemsierhum disputatione adjutus, bene vidit, in ri liis
e φολκbν προτείνει ταν Ελλων. At idem ad Theocrit. Eid. x. 7 I. p. 396. Perperam huc trahit Asclepiadis pigramma uintho l. vii. p. 587. ψ θαλλ Διδύμη με συνηρπασεν μοι ἐγώ δὲ ηκομαι, οῦς καρδ παρ πυρὶ κάλλος ὁρων Lege T 'φθαλμὼ Διδύμη με συ ρπασαν. Cynthia privui uo miserum me cePit ocelliis. Cuin tu eo congruunt Suidas et Cyrillus Lexic MK. Θέρμη Tiluarus, ut opinor, θέρμα scripsit D ut est iii alienuet. p. 129. E. Οἶoν θέρμα βρ χταν τις οἰηθri ἰδιώτης αὐτον πυρετον λήψεσθαι καὶ ἔσεσθαι ταύτην 'ην χερμοτητα. Neutrum 'bθέρμα ex Aristopli ne laudat Pollux iv. Ib6. ex Menandrora exicon Ilegium 3Is. quod Pliavorinus in v. descripsit : Θέρμη καὶ Θέρμα. Φερεκράτης' Σκέψαι δε μου Tt, μέτωπον ει θέρμην ἔχουσα τυγχάνω. καὶ Μένανδρος Boυβὼν ἐπηρθη ' γέροντι, θέρμα Ἐπέλαβεν αυτόν. Ουκ ευτοίνυν οι λέγοντες, μι Θέρμα μὲν γ πυ- ρεκτικη, Θέρμη χ' ν πόλις. uenandri locuti in 'isus suos convertit Elianus Epist. . sed θέρμα notiore θέρμη com-nDitans. Ex iis, quae dixi inus, satis inistelligitur, salii Pli nichum, perdoctum cetera Graiaraitati cuni de mici Att. P. 146. sic scribentem, Θέρμα χυτως ἰ
θέρμη δέ. Recte ait Thucydidem θέρμη
dixisse ii 49. πρῶτον με τη κεφαλης θέρμαι σχυραὶ ἐλάμβανον quern inlitatur Scriptor incertus apud Suid. V. σχυράν. At niale negat, θέρμα apud veteres Comicos et Platoneni reperiri. Latini etiam calorem Pro febre dicunt, ut Tibi illus v. II. 2. ubi vide HeFnium nos
Θαυματα Sic ex conjectura emendavimus. Nam Oilexis vitiose praebebat: Θραύματα νεβροσπάσματα. Unaliter emendatius Photius exic. s. I linaeum noStrum pro more compilans, et Elymol. M. p. 454 16. Θραύματα νε ροσπάσματα Θαύματα, quae Latini miracula vocant, Sunt Frrestigia circuivit rum, imagunculas urvi moventium, ut
imperitum populum stupore dogerent. Vide Is Casau bonum ad Theophrasti Char. a P. G. P. IS 1 Th. Gatakoruin ad M. Antonin vii. . a. p. 207. et laterpretes ad Diodor Sic Excerpt. p. 07. Plato Polit. vii p. 489 init. παρ ην Πε
86쪽
Θεηπολεῖν. ' θεων εἰκόνας ἔχοντα περιπολεῖν, μογυς ιον εἰς-
ται τὰ παραφράγματα, περ ων τὰ θαυ- ματα δεικνυσιν Legg. i. 3. 573. αθαῖμα μεν καστον - ἡγησώμεθα των ζώων θεῖον, εἴτε, παίγνιον ἐκείνων, εἴτεω σπουδῆ τινὶ ξυνεστηκόs. ου γὰρ δὴ τοὐτό γε γινώσκομεν τόδε δε ἴσμεν, μιταυτα τα πάθη ἐν ἡμῖν ola νευρα δε με -
ρινθοί τινε ἐνουσαι σπῶσί τε μῆς, καὶ ἁλλήλαις ἁνθελκουσιν, ἐναντίαι Osσαι, ἐπ ἐναντία πράξεις. quem locunt hoculos habuit Philo T. i. p. 12 laudavit
Eu Stath ad Il. . P. I 333. et explanarunt Casaubon ad Pers Sat. v. P. 434. et Murcius Operum o m. iii. p. 34. Legg. i. p. 578. . o θαυμαστον δε, εἴτι καὶ θαύματα ἐπιδεικνυs, μάλιστ αννικα πιο o. uncus apud Stob. P. 873. καθάπερ επὶ σκηνης η τι νοναγορῶς, ἐν γ δεικνύουσιν θαυματοποιοὶ, θαύματα Philo T. i. p. 28. α δ πάντα,
καθάπερ εν τοῖ θαύμασιν - του γεμονικου νευροσπαστούμενα, τότε μὲν ρεμῶ
τότε δε κινειται Di Chrys. Orat viii. p. 32. A. πολλῶν δε θαυματοποιῶν,
θαύματα επιδεικνύντων. Orat. XX. P.
P. 264. B. τον δε ορχούμενον, τον δε θαυμαὰποδιδόμενον Maxim Tyr. DisS. xxi P. 247. Ηδη δε τι καὶ επὶ γελοίου χρεία παρελεύσεται, κα ελλο επὶ θαυμάτων. DiSS. xxv. p. 413. Saepe θαυμα ad alias praestigia transfertur Plato Sophist. p.
κη δυνάμεω θαυμα Legg. d. p. 634. A. θαύματα ντε τυπολυ, σμικρὰ δεαληθεία εττα μετεχοντεs. Euripid. Bacch. v. 106I. et Elian H. A. Lib. v. cap. 2. Qui has ludicras artes exercebant, θαυματοποιοὶ dicebantur. Plato Sophist. p. 156. A. Ipsa ars θαυματο-ποίια. Sophist. p. 151. F. I 60. E. Polit. . p. 5 4. A. θαυματουργία, Legg. ii. p. 82. G. θαυματουργεῖν, im P. 547. E. Sed ab his ne uros pastis omnino distinguendi sunt ii, qui αυτόματα, aliaque opera mechanica conficiebant, θαυματοποιοὶ et ipsi appellati. De quibus Manetho iv. 438. Μηχανικου τεύχει τε καὶ πανοπηκτορα ἄνδραs, εκτοσύνη q. ἄρχονταs. δ αυτοδίδακτα τεχνησιν Θαύματα δαιδάλλοντας. Vide Hem sterii.
ad Polluc. vii. 189 Hanc mirabilium
macti inarum construendarum 'ti nom.
quae Oli in Mechanices par erat, Eleg n-ra si me tradidit Hero Ali xandrinias, cujus Θαυματοποιητικὰ id υτοματοποι πικὰ
extant inter V teres Mallie in alicos Paris. IG93. sol editos. Θεηπολεῖν Verbum θεηπολεῖν, vel, ut in Editionibus vulgatis legitur, θεοπολεῖν Platoni propriuin est, nec ullum ejus exeniplum apud alios scriptores re- Peritur. Legg. . p. 674. D. ἐλάττων
λόγω πλημμελεῖν ν ποιοι, καὶ δ καὶανοητους γίγνεσθαι 'ον, δια το μηεξεῖναι θεοπολεῖν παρὰ νόμον. x Titnaei explicatione intelligitur, θεηπολεῖν sereidem esse, quod ἁγείρειν τλθεν, de quoad V. Ἀγείρουσαν, . . Ceterum in Timaeo verbum εχοντα, quod librariorum
culpa exciderat, revocavimus, Secuti
Photium Lexico s. Suidani, et EtJmOl. M. P. 444 27 qui sic in suis Timaei
exenapiis scriptum repererunt Photii etiam haec glossa est Θεοπολεῖν το περὶ θεου δναστρεφεσθαι.
θεσμοθετησα δε πάντα αυτοῖ ταυτα. IPSum nomen θεσμοθεται, Culpa Ort Semea, non imota vi ex Platone Glossam a Timaeo mutuatus est Suidas.
άκοντα α μεταπεμψάμενοί με πεμπτον α δ ει τh Θόλον et mox αλλ' πειδὴ ἐκ τη Θόλου- ελθομεν. Frequen os Θόλου menti est apud veteres, tanquam Andocid de Myster. p. 94. SOCrat. ΕPi1 t. p. 94. et alios, quos Meursius de Ceramico gem. cap. 7. indicavit Lexi con Rhetor. s. Θόλos. τόπos τὶ ἐν τοῖs ὀρχείοις κληθεὶς, δια τον τρόπον τηs κατασκε s. ν γαρ θολοειδhs, καὶ oροφην
εἶχε περιφερ οἰκοδομητhν, Obχι ξυλίνην, Δ τὰ ψα ικοδομήματα, λέγεται δεθηλυκῶ η θόλος ex quo Εtγmologo M. p. 453 30 qui illud descripsit, pro
ad Polluc. vii 174. correxit ex Ulpiano ad Domosth de . . p. 254. Sext. Empiric adv. Granam. i. 7. p. 248. ait, θδλο ab aliis masculino genere, ab aliis seminino efferri. Usitatius tamen est n
87쪽
θύλος, in priniis cum locus, ubi PrStanes
epulabantur, significatur. Suidas in pauci a nostro Timari exemplari illert lianccxlii bens scripturam ἐν Πρυτάνεις εἱστιῶντο Πρυτανεῖον δε τι δίως νόμασται etc. Sed convenit Pholius Lexic. Ms nisi quod ibi πυρ pro πυρῶν male scribatur. Θολῶσαι Nescio, quo glossa Per tineat. Legg. vii. p. 42. A. Omen ἀναθόλωσι occurrit : ἐν , Ἀλλοι δε, ἐξεστω θηρευειν, μη χρωμενον πῶν ἀναθολώσει μόνον. iiau laudat Suidas . Ἀναθολώσει. Θολερο etiam non Sem lin Platone reperias Pharilon. P. 400.
D. ἐντευθεν δε ποταμos χωρεῖ κύκλωθολερος καὶ πηλώδης. iiD. P. 538. C. Λερος το μεν εὐαγεστατον, ἐπίκλην αἰθηρ καλούμενος ὁ δε θολερώτατos, ὁμίχλη τε καὶ σκότος. Ibi d. p. 552. F. εἰ υδατος θυλερὰν καὶ βαθεῖαν εωσαν ἁνάπνευσιν. Hesychius : Θολερόφρον μέγα. Corri-
ii Θράττει Vide ad . Ἐνθράττειν, P. 3. Θυηπολοῖσι PraepoSitionem δια,
quae ex Cod ni Stro ela PS erat, Ex ho-tio A. et Suida restituimus Polit. i. p. 124. IJ. Βίβλων δε μαδον παρέχονται Μουσαίου καὶ ρφέως, -καθ' h θυηπο- λοῖσι, πείθοντες υ μόνον ἰδιώτας, αλλὰ κα πόλεις, ω ἄρα i/σεις τε καὶ καθαρμο αδικημάτων, διὰ θυσιῶν καὶ παιδιας ηδονῶν, εἰσὶ μεν ἔτι ζῶσιν, cic. uripid. Tron l. v. 330. Κατὰ σον ἐν δάφναι s'Ἀνάκτορον θυηπολῶ. Di OnSs. Ialic. A. t. ii. p. 27. θυηπολούσας τε καὶ τὰ 1λλα θρησκευούσας κατὰ νόμον Θ πο
P. 49. σοὶ τάδε πεμπω αιστία, καὶ
apud uster ad Suid. V. Κράντορε s' Δεξαμεναι λαμπρης δῶρα θυηπολίης Philippi inpigri repud eundem ad Suid . . i.
adolendi vel senili. Fio enim undo εtuso, si sententum, antiquissimi Latini dixere pro E. Ainia φύω, quod ipsuna est
θύω ua Ῥίγειν, φίγειν, σκύθοs, σκύφος, etc. Sed insolentiore in cillam Tormani θύημα, credibile est, saepe a librariis in vulgatiorem θυμα Sse ii Hitata in In lais toti certe θυμα decies legas θύημα ne se ine is uidem Politi c. p. IS 3. G. Polit. i. p. 429. II. Crit. P. 564. A. Legg. V. P. G10. D. i. p. 626. A. vii p. 63 I. G. viii. p. 645. D. a. p. 665. G. 74. E. xii p. 688. H. Si quis vero, antiquos
Graminaticos si cuius, θῖμα et θύημα ita distinguere malit, ut prius sit ampliore signi licati Oiu', quicq/ιit imm latur, I Os-lei ius contractiore S lintentum, vel furi a=nelle virisque inibu tu ἰ θύημα, suspicari possit, restituendum esse Legg. xii. p.
GIl. A. μη βρύμασι καὶ θύμασι τὰς ξενη
λασία ποιουμενους, καθάπερ ποιουσι νὼν
θρεμματα Nείλου Hesu Chius: Θ ματα. τὰ ἐπιφερόμενα ἄλφιτα ει θυσίαν. Idem :Θυάματα. θυμιάματα. Uide Erotian. h. v. De voce θύλημα ex litisite disputarunt Is Casaul, ad Theophri cap. i. p. 236. et L. I iis T. ad Aristoph. Plui. v. G00. Ex reddenda vicietur Pherecrati apud Clement Alex. Strom. vii P. 17. Excerpt. Grotii p. 13. εἶτ' αλληλουs
αισχυνόμενοι. ούλημασι κρύπτετε πολ
νὴν καὶ ωικε παρὰ το θύειν κεκλῆσθαι δ
88쪽
Θυραυλειν ' ἐξω των θυρων αὐλίζε αι και αναστρίφεσθαι.
νδπονο ox. Φερεκράτη δε τὰ θηλύματα, θυλεματα leg cuin aliterio ἄπερ ἐστιελφιτα οἴνω καὶ ἐλαίω μεμαγμενα, asinos l. σαύτως καλε Θυμελας Quo reserenda est glossa HesIchii Θυμέλαι τὰ Eλφιτα τὰ ἐπιθυόμενα. Θυραυλεῖν Hoc verbum proprie dicitur de perdite amantibus, qui, puellis excluSi ante lares sub divo perinno tant, παρακλαυσίθυρον cantantes qua
de roris CaSaul, ad Pors Sal. V. p. 452. Philo T. i. p. 306. προ δε τα ἐρωτικὰs μίξεις επειγόμενοι, κωμάζουσι καὶ θυραυ- λουσι. Plutarch. Amator. p. 759. A. λὰ καὶ παρόντες θωσι, καὶ πόντες ποθοῖσι καὶ μεθ' ἡμερα διώκουσι, καὶ νύκτωρ θυραυλοῖσι Philostrat Epist.
53. P. 40. εἰ δε θητείαν Amoris υπεχθη πικρὰν η εργα θυραυλίαι, sic
leg non θυραυλικὰ καὶ χαμαικοιτίαι, καὶ τ προ θάλπο καὶ χειμωνα ντίταξις. Aristaenet. Lib. ii Ep. 20. εο ἐρωτικος ἁ νυτα προσκαρτερων καὶ θυραυλων, γυναικὶ μεμφεται δεινῶ ἁπειθου . Has των δυσερώτων θυραυλία Plato Sym-Pos. p. 3I9. D. et ex eo Aristaenet. l. c. κοιμεσει ἐπὶ θύραι vocant. Longe pulcherrimus est locus Sympos p. 328. B. πρωs χαμαιπετhIἰεὶ ων, καὶ ε ρωτos, ἐπὶ θύραι καὶ ἐν ὁδοῖς παιθρίοι κοιμί-
μενοy. quena rurSu Aristaenet. l. c. et praeter hunc Themist. Orat xiii p. I 62. D. suos in Sus converterunt: σκληρos
καὶ αυχμηρos, καὶ θυραυλων επὶ θύραις, καὶ ἐν παίθρω τα πολλά. Sed ejusdem verbi vis tam late patet, ut de omnibus, qui quacunque de caussa laris degunt, dicatur. Pluto Politi c. p. 176. A. γυμνοὶ δε καὶ Eστρωτοι θυραυλοῖντενταπολλὰ ἐνεμοντο. Legg. iii p. 592. E. ποιμεναs ἀπεργάζεσθαι μάλα ἰσχυρους, καὶ δυναμε- νου θυραυλεῖν, καὶ γρυπνεῖν Dio
Chrys. Orat. i. p. S. B. κεῖνοι μενὁρωντε ριγοῖντα καὶ θυραυλουντα, καὶ διψῶντα πολλάκις viii. p. 13l. A. ἐν φΚρανίω θυραυλων XXV. P. 281. ετ νυν
μαστιγουνται Λακεδαιμόνιοι, καὶ θυραυλοῖσι, καὶ γυμνητεύουσι. x. p. in Thei nisi Urat ii P. 39. C. vi. . l. . viii. p. 19. D. et alibi Sγnes de Hi n. P. I 2 C. 5. C. de Insom. P. 150. C. Corrupte Hesychius: Θεραυλος αγρδs τις Legendum : Θύραυλos. γρωστη . Vide Stephan. Byzant. v. Aυλh, et Cainsau bonum Exerc. ii in Baron. P. 173. Θῶπεs Theaetet . . I 28. . μανἐ δουλικὰ εμπε ζη διακο ματα. υἱον, στρωματόδεσμον η ἐπιστάμενος συσκευάσασθαι, μηδὲ ψον δῖναι, δε θωπας λόγουs ubi vide Scholia. Quam loquendi rationem, arbitror, Platonem ab Euripide, deliciis suis, sumpsisse. Sic enim ille Suleo, in xcerpt. H. Grotii p. 429. πρόσθε γα κάτω Γη εἶσιν στρα, τὶ τ' ἁνει ει αιθερα, Πρὶν ἐξ ἐμου σοι -' ἀπαντησαι λ=γον. Sed eandem etiam ducere potuit ex picharmo, cuJus hoc fragmentum est apud Polluc. ix. 82. tentatum a Toupio mend. in Suid T. iii. p. 259. Καὶ πάντα γιγνώσκοντι ν τι λόγω Lege : Καὶ πάντα γιγνωκοντι θωπὶ λώγω. Euripidea laudavit Philo T. i. p. 127. . i. p. 53. et imitando expres Sit T. i. p. 52. του θωπα λ Ous
θωπα λόγους p. 633. Μελετεσασα γὰρ θῶπα λόγους Damascius apud Phot P. 1069. θεράπευε τὰ δίκαια, κά φιλοσοφία
πρεποντα, αλλ' o τον θωπα τρόπον καὶ
βάναυσον. Vide esset in gium ad Herodot iii. 80. Variata loquendi sermula Plato Legg. . p. 673. B. dixit: πείθουσι θωπεία λόγων. Suidas, Timaeum describens, in fine glossi adjecit λόγοι, Platonis contextu. At cum Timaeo congruit Photius exico Ms nisi quod pro επὶ vitiose scribatur. διον Gorg. p. 290. C. καὶ τὰ πλοῖα πάντα, καὶ τὰ δημόσια, και τὰ ἴδια.Phaed . p. 2b0. υ μόνον εν δικαστηρίοta,
89쪽
Ponitur δημοσία, publice Ilipp. Maj. V. G. E. H. I N, p. 296. E. Vide
Scitot Co inici ad Pliit. v. 908. Et ad Ran. v. 462. et Iarpocrat in v. Hic igitur vocis usus cum alia tritus sit, jure mireris, Mange uim in litione T. ii p. 359. ἐν πασι τε χωρίοι ἰδίοι τε καὶ δημοσίοι in ἰδιωτικοις τε καὶ δημοσίοι ulli in Transcripsit glossulam Sui Ἱδ μιν Hoc quoque verbum in 1'latone abolitura est, glossa ἀνιδρου in loculi MihStituta Tilia. p. 545. A. θέρου με ανιδρουσαν καὶ νοτι μένην ξωθεν, ψύχος κατα παν το σωμα παρέξειν οἰκειον. Sic editi libri sed boninii tactuna, quod veteres Codices verami 60nem con Servarunt. Nain ubi n-gen Sis, Timaeo consentiens, habet δι Οὐσαν, meus ἐνιδιουσαν, Pro ανιδιυυσαν, ut Puto. δίειν vetus comoedia, id est, Attica linguae norma, teste Apollonio Lex. Homeri p. 357 frequentissime usu pavit. Ita ristoplian Han. v. 239. ὁ πρωκτο ἰδίει πάλαι. Pace v. 4. Πρὶν α ιδ 37s. ubi vide Schol. Avi h. v. 792. Ου αν ἐξίδισεν ἐs θοιμάτων. Quo magis miror, illud a Luciano exis h. p. 323. tanquan Obsolet imi rituri. PS iamCI , Oblitus sui, noli Semes o usus est, . .l e nerc. induci. P. GTl. 'io laps in Sal. p. 72, Liban Opp. . i. p. 330. IJ. ἐγὼ δε ἴδιον, ἐκ ir δονμην ἔτριβον την κεφαλην. Plura Aur Heriuga b Serv. C. P. G. p. 45. AHAH est Hiiv. P. Gul. 5.
Ἱεράτω Lisi illi a Glossograptio nostr disci pant Photiti Lex. s. Sui das, et Elym Ol. l. p. 468.42. in alim tamen legere ἱεράσθω Mon clivum,
VCreor, Ut quisquam veterum scriptorii uiti Sur parit. Qua de re, reperio reliqua; ad quem glossa pertineat, loco, liquidius poterit judicari. Grammatici recte tra
untur. Quod di crimen non ipsi interea Scriptores, Sed interdum corum librarii ueglexerunt, ut in exemplis illi eFnDibursius d Paus . . i. p. Iditi.
λεης. Frequens verbum est in marmori
μενos si πατρίδι etc. ubi Rein ius in Scr. Class. i. 2i3 p. 25. Scribit ἱερατευσάμενος, a ldens, ἱρασόμενο esse ἀδόκιμον. Plinii an docto viro excidisse nolle M. Lapis apud Cli isti ultu in Ant. Si al. P. I 68. et ui irator IriS T. p. aa, qλατῶν δημο ἱρασάμενος Καίσαρι σεβαστε. Alius apud Mali uin Alus Veron. P. 12. A πόλις εἴραν-Ἀλεξα ἱερασαμένην αρε - τη ἔνεκεν cola. Vide D erum ad Thucyd. V. i. ei AJlorum ad Mutan.
Ἱερομηνί Glossa insititia videtur,
ii plures in hac ipsa litora. De ερυμηνία, vide, quos lamia Henritellius ad Hevo Tona. i. p. 26. Ἱερομνημονες II Orii in nulla in Platone nientio est. Nec de iis disputare attinet i sioli. Re in CSi uin ad Inscr.
Lex. IIS. Ἱερομνη μονες οἱ συνθύοντες ει το συνέδρων των Ἀμφικτυόνων ξἐκύστης πόλεως. ωνομάσθησαν δε υτως παρα το μνημονεύειν των ἱερῶν. ἱερα δέ ἐστι τα Ἀμφικτυονικα δόῖματα, καὶ ἱερον τ συνέδρων το τῶν Ἀμφικτυόνων. uua in
glossam cum Eivmologus . p. tiri. 50. totidem 4 Lbi descripserit, Perspicuum orba, quae mediae
ni Cl. intrusa sunt, 'Aθηναῖοι εο ην ΔιδsEγουσι καὶ 'Hρας, ἴτω καλοῖντες, ad alia in lossam, epo γάμος, PCrtinere quod sagacissini victi uerusiectus nil
IIesych. T. i. . S. Glossa ii imi est pud Pholium Lex. s. et Suidam, quom nil pro Πύλον Xli Πυλαίους. dii: Πυλαίαν. tum discrepat ueuchius,
90쪽
G. Καὶ ταυτα δη πάντα, προ τύραννον πομηρία τε καὶ θλιότητι πόλεως παραβαλλόμενα, τ λεγόμενον, οὐδ' ἴκταρ βάλλει ubi vide Scholia Euni locum laucia iit Zenobiu, v. 55. ceris P. 190. et Schol. Luciani ad Lexiph. p. 346 2Elian. II. A. Lib. v. cap. 29. υδε ἴκταρ λεγε βάλλειν προ τ αὐτη κάλλοS. I κταρ antiqua vox St, et Tragici propria, Onente Scholiast. Hesiod ad Θεογον. V. 91 qua in nominatim που
chγli auctoritate probat Erotianus in v. Oritur vero haud dubie ab κω ut θαρ, εἶθαρ ab M vel vita. Videndus Adr He ringa observ. cap. 20. p. 167. Timetet glossam Lexicis suis iuSeruerunt Photius Ms et Suidas. Ἱμαν Vide sup Ἀνιμα. Glossam hinc habet Suidas. ii πνοπλάθαι J Glossa reserenda St
varietatem. Plerique libri lectu,nem, quani POSuinius habent. At in Editione Dasii. Secunda pro κοροπλάθων legitur ἰπνοπλαστῶν, in Codice s. qui Cornarius in Eclogi p. 191. Sus est, ἰπνοπλά- θων Eandem Scripturam a Scholiaste in
exemplo SUO repertam esse, haec u notula ostendit: ἰπνοπλάθων γράφεται κοροπλάθων. Jani cum Timaeus hoc loco ιπνοπλάθους, et alio κοροπλάθου in Lexicon utina retulerit, id ei tiSSi ui argumento est, Se utrumque tactionem Sic in Platone suo conjunctam re PeriSSe πηλο ὁ ων χυτρεων, καὶ πηλο ὁ των ἰπνοπλάθων, καὶ πηλο ὁ των κοροπλά- θων, etc. Pro ἰπνοπλάθοι et κοροπλά-
θυι ii deterioribu, Platonis libris scribitur πνοπλάσται et κοροπλάσται Timaei Codex, πνοπλάθαι Sed altera in Or-NIaia , tanquam angi Atticam, Onimendant Moeris p. 234. Et Thom M. P. 552. πνοπλάθος etiam est apud Polluc. vii. IU3. o Harpocrat. v. 'Inubs, ubi J. Gron avius uiantur.
Aretaeus Capp. de auSs Orb. ivt. Lib. i. p. 32. καὶ τὰ μη φαινόμενα ελλω, κατ υψιν ἰνδάλλεται. In primis hoc ver-buin poetis placuit, ut Homero Il. P. 20. Apollon Rhod. i. I 297. Ἱππαγρεται Hos equitum Praesecto omni uin optini describit Xenophon de
μάζει. Sed et Xenophonti S, et aliorum Scriptorum loc3, in quibus eoruna ni mi Ost, collegerunt O Meurdita IiSc. Lacon. i. d. p. 17. et O. Albertus ad Hesych. in . EOSderi ἱππαγρετας nolui ne παιδαγρετα dictos esse, ex Hesychio, Sed castigato, intelligimus mut-δαγρεται. ρχη τις επὶ πτεων Vulgo Scribitur Παιλαγρεται. Nutu λπεις Lacedat ira Oniis, Sicut erant, φηβώι, κόρυι, παῖδε vocabantur: ut equites Roniati Osjurenes appellat Livius i. 20. ubi Drahenborcli Eustathius ad Il. . p. 727.
Kδρυυ vocat Archvta apud Ob. R. 440. cujus locus duplice nomine appo
Si tu CS : σπερ καὶ ε τα Λακεδαίμονι, τοὶ μεν γαρ βασιλέες τας μοναρχίας τοὶ δε γεροντες, ας αριστοκρατίας τοὶ δὲ εφυροι, cis λιγαρχίαs ἱππαγρεται δεκα κόροι, ταs δαμοκρατίαS. Ἱππαγρετας DUSquam a Platone comme in Orari inihi
videor liquid posse assirmare Glossi,-graphum nostrum expilavit Pholius Lexic.