장음표시 사용
41쪽
innueret Persona, tanquam termino, ad conservandam eius unitatem,
xmnia ad cribi debere, ita rarnen, ut quaesunt tona, tant um natura divina, ct quasunt humana, tantum natura humanae sne ulla communione na-
pura um adscribantur An per amorem Christi ' ovum ovo similius est, quam similes sum in hac quaestione Jesuit Nestori, Annon unam De conjunctionem natura ruin in Christo Personam his allegatis verbis tam confessus est Nestorius, quam constentur Jesultae 3 sed&com-mnnicatione propriorum, e ibi gratia, tomi σε, ad quam etiam opos se nasci pertinet,ab iisdem tam negata, quam negavit Nestorius: Quid
enim ess a. om- ας, scribit Fore rus in Manuali c. r. pag. 79O quam Ap propria tio' perinde igitur ea, ac si dicas, peri propter appropriatio veni λόγος omnia, qua carnis sunt, vereo realiter bi appropriavit. Nu-ν, subjungens,nugarunt. Sed sicut divisionem Personae ex negata
sommunicatione Idiomat aut sequi negavit Nestorius , magna contentione asseverans , se in Christo etiam post incarnationem Personam comjauctions nasuraruo unam sancte credere i ita Jesulti, cum Nestorio communicationem Idiomatum negptates , hanc ipsam illationem inde consequi cum Nestorio pernegant, praetendentes Personalem communicationem nudiais Iolam esse communicationem Persona nonna
rufa,aut proprietatum natural tum.
Aridae,quae Fεrerus cap. it. p. 2os. quaerit, ficus soli sponte sua de arbore doctrinaeJesu itica decidunt hi hac, inquit,lioli a Catholica ctoribο-doxa doctrina tantum abest a Nestoriansno ure e diametro opponatur.
Nam I inquit; nos docemus Chrasum non pure hominem sed divina b ρο-st. suis entem, virgine natum, mortuum secus docuit Nestorius. Quomodo secus ubinam secus λ Annon Mariam dii iis, ν esse,hoc est, Christum, adeoque hominem personaliter cum Deo conjunctum, ac di vina hypostasi sublistentem, e virgine natum: mortuum docuit II in quit Docemus: erasubstantiali unione unitam esse humanitatem persona: id negavit Nisi. Mus ratus strum Dei uni tum esse homini non seu sustia-titer . sed acii dentaliter, per inhabitationemo dilectionis fictum. Respond. Confessus est Nestorius Astituit, Christum On unctione unum; Christum, inquam, qui e I fmanuel secundum naturam, ex utraque et amsubstantia tarn De verbi, quam etiam ab eo hominis suscepti, in uuasilii connexione S gitur naturarum in Christo conjunctio ex sensu estorii tanti accidentalis est, ut Forcrus non procul a vero arguit, mul-
42쪽
io magῖ talis erit ex senis vel hypothes Jesultatum , mppe qui es
subsistentiam assumptae carnis tantum per sustentationem XPlicant, quando propositionem persenalem , Homo en Deus, exponunt: nisi Ii i liusfntans humanum naturam , in Deus : Disput. Gerlachii iti Persona Christi Salvatoris . c intra usum thes. IApag. 28 I. 282. Iu Inquit Nos , quando dicimus , Christum , ut subjectum Quod atum passum, includimus, hypostasin π-
creatam Nestorias inclusit solam creatam ct vere hi anum. Res . Forerus, inquiendo Chrsus Q i: bjectiam Quod est sus, increatae persona: Filii Dei haec humanae natur pro a realiter tri buit, aut non tribuit Si tribuit, habernus, quod volumus , nempe realem Communicationem diomatum a natura ad naturam initia hypostasis increata Filii Dei a natura risi Dei characterilat; nec ellen tialiter, nec realiter, nec formaliter differt, ut id, quod i rcreatae hypostasi realiter est appropria tum , non possit non realiter an propriatum in iciligi etiam ejus naturae quae conseqilentia procedit etiam in υπευ- ψω , hoc est, in communicatione propriorum assumentis naturae Divinae respectu assumpta naturae humanae, ex hoc fimdamento quia haec hypostis, tim increatum , immeri sum in independens quid est quam sunt reli ilia attributa absoluta divina 'Si ergo T in creatum, liminensi tu , independens esse Persona Verbi non obstitit, quo minus ipse tuerit communicata assumpta naturae humanae, quod Forerus cum dSocietati contribulib13 admatit fatetur nulla utique ratio dari poatcst, ut hoc ipsucia incre atum . immensum, o independens absolutorui Idiomatum obstiterit, quo minus etiam ipsa assi inpia naturae humanas communicari potuerint. ibi rustra est Fore rus, quando, Rarrone d In lyti tanc consequentiam a Persona ad Naturam in Mantias p.roia infringere allaborat. Ratiove quidem Quia e sonalis Communicatis
si immediate solum communicario Persona non natura, aut proprietatum naturalium mincseri, ut siqua attri ut a divina ct humana reciprrcenarur, reciprocentur immediate tantum de Perfna, non de natura, prae
dii centur tanti tit Concreto, nou Abstracto. Frustra, inquam , est hara Foreri exceptio, quae est latens sub vocabuli Persen aequivoeati , ac stper postasnse Personam a naturis in Christo unitis Tertium quid laus distinctum , aut Personalitas aliqua Meta, sica intelligenda esset quae
pure philosophica est, hu)us mysteiii pros ditatem nequidem
43쪽
lauabens, nedum tangens, in quo Persona Natura Verbi ditterentiam realem pure respuunt, cin hoc ysterio pari pallu ambulare arguuntur Ut tacearnus , praedicationem personalem etiam in Abstra oo , ob communicationis naturam absoluic non reiiciendam esse , non Dium ob simplicissimam Verbi, quod cars actumeli, naturam , in qu Deus, Divinitas simpliciissime sunt φυτοῦ, sed&ob assumptae huma-
natura veritatem, quae etiam abstractivo humanitatis vocabulo , non
equidem praecusione abstractionis per intellectum metaphysice, sed per
communicatam livpostaui in Christo existens exprimitur, iraedicationis naturam in concreto induit aqua tamen praedicatione 'ne Euty- stetis errori, cujus esuio Reforviati, sed falso nos accusant favere videamur stinemus, quia tam loquendum est tmulti, qu m sapien-ἀum, ut Pauci Et siccitatio Foreri cadit uia vera ratione est destituta. Instantia qua consequentiam a communicatione Personae ad communicationem ad Nairam n se damentum. Si, inqui ,pro 'ter Persenam commanriata: π,aut appropria
ramistrumque praetc. ita utrique natura recte tribuitur licet natura pia immediat rnter se non uniantur cur non et iam lueat ratiocinart Parer communicat Verbo nataram divina MVE Is Pateress Filius, σ/ibus Pater item, Pater gener.itur, Filiuι generat, qu: Paternita. Liliatio eodem naturam communicant, eo Paternitas ct Filiatio inter
se disti euantur. Rei p. i. Fa a n litur boc argumentum hypothesii, ou a
se nitiari naturas ipsa immediat. interse non unus. Imo naturastin Media uniri in persona, tanquam in termini, analogia huius mytteruevincii quia persona, propia loquendi, non ea uniri, sed assumere;
turae antri aut iram minus rectes commode , quia Uni Persenalis non dicitur tinio Per una: Natura , sed unio dirarum naturarum fersna, tanquam in unionis termino. et Manisest committitur Fallacia
qui argumentum a natura ad arguendam certam Persenam iura non stris sicili stringit ipcrsina'. a endam naturam utut enim in argumenti regrcssi identitas persona: naturae eadem si attamen a natura , ira in Foreri rgumento sit, stacii ad determicat ana vel P tris, vel Filii, vel Spiritu Sancti Personam nou valet,ut ab- dum est a Persona ad arguendam naturpia ejusq; proprietates & diomae, vicia Naturam Divinitate rubus Personis est communis, quam econ-
44쪽
tra Personae his Charaeteribus determinant, Heterminatam ad singi laritatem divinae bbsistentiae restringunt, ut in Trinitate quidem sit αλλος - ο λος, alias Atque alius . non ἄλλο m αλλο aliud atque aliud quod ad allatam instantia in Forer enervandam susscit. Si autem Fore-rus, in quiendo,Christus, ut Subjectum Quod,eu natus 9 passus, increatae Persen Filii Dei haec humanae natura propria realiter non tribuitilitatus in cute Nestorianus est, ipsi Nestorio injuriam inferens, ac si is praedicando de Christo, ut seu icto Quoia, quod hiat Is parus, sollim creatam 3 vere humanaua hypostasia inclusisset Ailingit hoc Fore rus cstorii cui duae hypostas es in Chres, creata cincreata,
nunquam in menter venerunt, ut ut Patres C cilii ex ejus up tbes de negata Communicatione diomatum lianc personarum duis litatem , perlegitimam consequentiain , cones userint cujus expres- fa 'erba in Aet Conc Ephes tona. I cap. XIII. l. 93r ita habent, quodn inina Iesu Christus . Unigenitus immana divi isque natura ex aequo conveniant, ct quod etiam Apostolus To Christus nomen utraque naturae commune ponat, quo idem C suspitii bilis simul, imp it ibilis citra fidei dij mmen concipi queat illa quidem secundum humi natu naturam , in rer secundum Dinam non secus lac Jesuit faciunt, qui dicendo, Cbristus, qua Deus, non Ii Mediator hoc est, pro nobis non it pasius mortuita) non excludunt divina naturae cyn-j ctionem cir prae entiam, sed ol cum influentiam ecialem id uipermotum proprη principjam riuuo, ut Foreri verba in Manuali Mi presse habent; quod utique examussi,n Nistorianum est, quia Nestorius a nativitate , passione morte Christi divinae naturae conjunctionem praesentiam non exclusit, sed tantsina illius physicam insuentiam pernegatam communicationem diomatum, ut haeretica ex asse Iesu mea aptius verba loco citato Concilii Ephes tom. i. C. XVIII fol ori habent 'buun gitur, inquientis, divina Scriptura dominica dispenΞιο- mentionem faciunt, cum incarnationem, tum isti m quoque mortem
Opasii 'nem non divinae , sed umana Christi a tura sem uis, Sed
45쪽
sed quia etiam Reformatos cum Nestorio aeque ac Raso . puta, Iesu itas quoad hoc Oc σμα in eadem domo bitare diximus spera pretium est, etiam horum sculnca folia cxpendere, quibus hanc acu lana tegere laborant. Audiamus Mai sum, qui novissime in sua Sylloges ululationum elictarum parte secunda, disput .L ex pro sto contra Anonymum quendam Nestorii defensorem tria capita tractanda suscepit, quorum duo posteriora sunt; . est. Dum ab haeres liberar non ' se Ita a Mariam Virginem τόκρν pyellari debere contra sto tim Pinnum, quod concernit, refutare laborat Marsus hunc An ἡnymum , qui scripsit Distinxi se quidem naturas in Christo, sed non separas Nestorium, O Christum verum , numque Dei silium duabus narum , d Drao humani, in num personam conνenientibus, agnovis: sed & quod ecundum unctum de virgine Maria attinet, eundem recte negasse jam θεοτοκρν hoc est Deiparam dicendam esse Pritis la-
νι ius intrepide negat, asserens contra , omnino Nestorium Dominum nostram Iesum in duos dirisisses os in alium esse dixisse Deum ex Deo Patre: alium, qui ex ianua semper virgine natus adducti authoritate Vincenti, IirD: ensis, qui Nestorio fuerit coaevus, MCommunit. i. c. i7 scribit: N porius contrario Apallinaris laborarit i. orbes, dum sese duas in Christo substantia disitauere simulat duas retroducit repente personas. inaudit Aelere duos vult 6 sestio Dei duos Christos, unum Deum , a
rcrum hominem, unum, qui ex patre, alterum . quisl generatus ex matre.
atque ideo asserit, sanctam Mariam non θεοτοκ&ν edac rora esse dicendam, c. v a scilicet ex ea non ille Christus, qui Deus Jccide, qui erat homo, natuis S c. Addit insuper Maresus Nestorium non abio sensu εν σαν προσωπ:κην in Christo admis se , quam qu modo dua perso distincta, P. r. viro uxor, nunumquid coalescere posint, ut Christum ex irgine natum non tam Deum , quam θεοφορον θεοι. cim statueritinti ex Ephes. Can anath. s. liqueat nec aliam ενω a naturarum admiserit, uti videresi Can. sive anat. . xoncili quinti,quam κατα αν c. Resp. Verisimile est, Maresium Consilio Ephes non inspecto haec scripsisse nec nimii de vir, uxoris conjunctione in aulegato anathemata hac tur. Neq; 2. Nestorius suo sensu naturas in Christo separavit, sed ut Marcii Anc nymus recte ait, distinxit, Christumque duabus naturis , divina e humana in unam personam convenientiabus, ueniadmodum supri ejus consessio fuit producta, anovit, plana
46쪽
in agnoscit Marsus, . Communicationem idiomatum Nestorius negastvit planc ut negat Marsus. . Hoc tamen non obstante,unitatem per sonae asseruit, concedendi, Mariam ι τονον esse, Christum peperisse.
plane ut conceditMardius . Christum Νεοφόρον esses καὶ πιραμαι η Ἀέργυμ Nostorius statuit,plane ut statuit Marsus,thesii XXXVI.
Αnonymo adversario respondens, huma 1 uatem Chist tantum ad unctum perfna sustentantis in quod adhuc levius est , quam Nestoriana duarum naturarum in unam personam, licet citra propriorum coetnmunicationem, conjunctio. 6. In eo,ut dicamus, quod res est, Marsus Nestorio adhuc iniquior, quia cstorius negata conanaunicatione idiona tum consequenter recte negavit, Beatam Virginem ι ν, Detparatu esse, ipse, Detparaim esse, magno, ut videri vult, Zelo, propugnati, utut Nectorianae communicationis Idimatum negationi, tanquam polypur saxo,inhaereat, Anonymumque adversarium Stisora cum Nestorio, gantem, magni opum vi erutare, suinat. Qui enim De p.rra esse potuit Beata Virgo divinae Christi naturae per unioncm personalem humanae natura proprietates inter quas etiam Topotuisse ex Maria VirgGunas referendκm uJ non sunt appropriatae sicut Marsus cum iis Reserna tis contra Incere Evangelicos appropriatas esse mordiciis negat, quos ob assertam hanc appropriationem ut chlanimi accusat, de tamen per Incretismiam in communionem eorum Ecesciue recipi desiderat num in communionem ejus Ecclesiae, quam damnata ut 'ctem haeresi contaminatam esse diffamat Tantum abest, ut Reforma a Nestorii errore sint immunes. Quod ad duas personas attinet, quo Nestorium introduxisse Antiquitas constanter testatur, quidem ri centius Lyriueo disertim iciendum est, Haresem studiose confundere N storii νpothesis de conjunctione duarum Naturarum in Christo in
unam pellonam citra commiliaicationem idiomathun, uria I. Virginc in γοτώM Deiparao esse negavit, cum con equentia, quam Patrcs Oncilia E hesin de divisione persoru Chiisti in duas personas legitime ex Vc storii sciatentia intulerunt, quam consequentiam tamen Nestori u nunquam ad nisu 2 ρρ- α negando, quod Christus in duas perso
nas ili spe scatur, etiamsi communicatio idiomatum negetur in divinar naturae ambiri divina , pc humanae naturae tant in humana propria adstribantur, plane ut Maresius unitatem personae in Christo consitetur,
47쪽
tri vero negando , quod ex negata communicatione Id: ratum duae versonae sequantur , quod si Nestoriamini non est , quid vel ana dem erit 3 Et quidem tantiim de errore Nel rii etiamnuinin Ecclesia grassante. d. pag. r. Taria execrabiles sim Iudaeorum blasphermae , qui biis Christum, qui Sanctus Sanctorum est , proscindunt, ut sola eorum recuinio culpa non carere videatur, etiam in Matrem ipsus, Virginem sen per gratiosam , Maledictionum telis vibratis , quam Mariam , hoc est, sterquilinuim Christum, cibiamJr, hoc est . urium ualuidi Thola noccst, sistensim appellant, ad cujus nomen , si soli sunt, ter in terra riexpuum,dicentes immacb imo,hoc est, deleatur nomen eius Traditione insuper ex diaboli malitia excogitata Christum quotannis hac ipso.
qua finiam natalitiorum celebramus, nocte omnes cloacas perreptareeogi, ut domesticis sitis terrorem incutiant, ne ist; nocte e cubiculis sitis audeant prodire&c. Fiat habitata eorum deseria. iu tabernaculis eortim nensi qua habitet duc Psal 6 . ' . 26.
e. pag. r. Autorem huius de Tribus Impostoribus libri equidem sun me detestatur Thomas Broune, qu cm in suo libello, cui titulum feci , Religio Medici, sect XlX. his diris devovet Monstri ni Pud hominnis, Dus inferis a secretis scelus, nefari, istius tractatus de Tribus Imps
Dbus author quantumvis ab cum religistri alienus adeo ut nec Iudaeus, arca, nec Chrsantis fuerit; utrum autem consequc mer udicium suum
H eo fer .at, quando subjungit iplane tamen atheus non erat, videre non possum i qui enim ab omni religione alienus est quotmodo atheus non est siquid cita solius religionis est, Deum esse firmare hac ergo negat negatur omnis de Deo consessio in hac negata , quid praeter Atheis
tinim remanetl qui tum demum directe Athe istarum mentes occvnatit m quasi omnem cognitio m tu fusum atque dem Nummis in cordejus, quantum infe u extinxit piat Spitellus in Scrui tu .sthei 'ast ri cum ab effecti describit. Porro, quod ad Scholiasten Thoma Broune, nempe Levi nummi claum Mol tum attinet, qui annotationes in ejus libellum a
tis eruditas scripsit, auguratur ille , authorem hujus pestilentissimi libri fuiss Bern bardum Octini ni, qui tuit Italus, librumcl; itidem pestilenteni de Poluam a scriptit, cuc in B cra resutavit cujus etiam Campanella PQ-gium Florentinum, in the in triumpham suspectum reddit; Mersennus a. Comm. in Genesnc singulari cujusdam amici, qui librum illum legit.
48쪽
stylum cognovit, indicio retinum esse refert quem tu PaulatJovius in Elog. Oct. Viror. Io Graecarum literarum decus celebret,& de literis meritissimum , tamen Atheum atheismi Doctorem fuisse tali ipsi , quorum pullus erat, tacere non potuerunt. Non absimilis procul dubio, foetus est liber, quem de Nutritate Religioni Christia-κὰ Bodini cercbrum, obstricante Diabolo, parturiisseajunt hos talesque libros cum authoribus insernali busto, nedum ultricibi .nostri foci flammis adjudicandos esses, nemo , cui Christus cordi est, negabit; quam sortem expertus est Iulius Caesar Vaninus , cujus etiam Vol ius in Annot. Relig. Medici l. c. op et elius in alleg. Scrutin Athesin pag. I9. mentionem aciunt, itidem Italus, patria Neapolitanus, infamis Atheorum aquila, qui, ut Mersennus. l. c. scribit, cum Tolos ob impietatem vivus combureretur, fassiis est, tred cim Neapoli tuisse emisse , qui per omnem Europam Atheonium spargerent, sibi autem Lutetiam contigisse , ubi partam suam egregia impietate exornaverat; quidem satis callide , disputationibus prirn im dyersusatheos viro suum tegendo , via autem ho pacto ad illud spargendum strat , atque autorii te in suo Amphitheatro aer ira Proyidentia D in Magico sibi conciliata, in quo Providentiaria Divinam adversus etereres Philoso phos, Atheos, Epicureos ita defendit, ut potius eam prostituerit, prostituendo infirimiores ini semissim uini dubitationis salum conjecerit donec ut anguis in herba cognitus in nullo poenitentiae signo dato horrendum supplicium vivicomburio exolvit, supplicium, inquam, quod ἐπιεικεία decollationis aut sui focationis per laqueum antecedaneat se illet moderandum. pag. De etymo vocis Sibylla autores passiim tradunt, impri Oηuphrius lib. de Sibyllis , Peucerus in Commentario de pneci p. livi: .generibus , Erasmus Schmi ita Sibyllinis orationibus , stitati v Orat. l. Iacobus Martini in Exercit. 1ctaph. lib. 2. Exercit pa2. 726.
tibi surdus in opere Post h. de divinat & Magi c. prastigiis sol. s. U. de numero Sibyllarum locis cit de quo Autores valde discrepant. Sunt, qui vocem Sibesia ante tempora Tarquinii, cui Cunia sua carmina vcndid t, ignotam tuisse putant. iri g. ago Petulantii, non ignorantia est , negare , xxqtram sibi das fuisse ; Nubcs cstium prae oculis est , asin fuisse , AEl- rore percitas oracula sudi sic Plato , Aristotelas , Diodorus , Strabo.
49쪽
Theologi ex his, inprimis ex Lactantia. Sibylla, fuisse , oraculariadisse, sua antra occupasse, alia plura calamo, utut quoad circumstantias different , quoad rem tamen ulranimi, alseverant Dieilantur; sed quod ad authentiam oracinorum , quae illae ruderunt, inuemad- unodum in octo libris digesta adhuc extant, attinet, quaestio gravior est, de qua dei incingenerae quod autem Cumaad Erythrae, speciatii nde Christo edita,&.a nobis in tabitaOratione produci oracula conce antidebaceps de iis agemus. b. V. s. sonferri storica nostras Institutiones lib. I. cap. X I. Ubi Canon num. VI. It c traditur an istoriarum lectione distari r Circumstanti rum unius O ejusdem historiaci diversis defripta lectorem non terreat, ut si foriam talem protinuisa iam es cluetur. De- Auratur simul inibi hic Canon ratione exemplis.
uti, cui si libris compraehensa hodie extant, r
authentica, ct non olim, in iis praestertim, qua Christinativitatem , miracula palsilonemo mori come
nunt, prosupposititiis ini habenda'
Sunt, qui ahentica esse assi ant: sunt vicissim, qui contrarium' tuunt, Rhuppostatia esse dicunt Utrinqueviri magni Qui albentia ι esse dimicant, sunt, sicut ex Oratione habita l. c. constat, ipse Eusebius sidus antiquitatis perillustre: quem sequutus est Baromus in Annalibus Bezarminus, qui, ut meminimus , haec oracula Photinu-nis , divinitatem Christi negantibus, opponit, item Iacebus Martini in Exerc. Metaph. Erasmus Schmidius in Sibyllinis Orataertia, Notis x Nov. s. annexa Boissa dus in Tractatu posthumo M. Gerbardus in Tomis D. Fran us de interpr. Scripturae; alii. Audiamus ergo, quae Engulo. um sit sentcntia.
50쪽
E 2bj sententiam quod concernit iubjecit is quatuor libris si vitta Constantini orati,nem sub nomine Constantini,τι των ἀγγων, λόγω inscriptam, cujus pars de divinitate Christi etiam extraneorum restim niis astruenda absolvitur, in quibus etiam illa. κρος i affertur, cujus
initiales liter Salvatoris nomen crucem exprimunt; quam etiam nos in hac orationes, ut deinceps audiemus, pro authentica habuimus Hanc acrostichidem postquam Eusebius recitavit, adeo eam pro anthentica habuit, ut subdiderit Et baec virgo per 'icu vaticinari potuit. Hanc ego quidem beatam judico . quam Setrator prε ridentia
suae erga nos ais elegit. Etiam refutatis, qui eam pro supposit tia habuerunt, quando pergit Uerum multi sunt, qui hanc suis ara cinatam esse non credunt, quampis S, 'Pam Erythraeam r/tem fuisse oleantur, se substicantur aliquem nostra religionis, po tica Mus non expertem, hac condidisse earminaci νοθόυλοι τείω , hoc eli, seque illa
adulterina, cum utiles sententia habeant, mulatim voluptatum se mi ama putantes , ct ad temperatam i honestam vita conversationem du- ntes. En autem , pergit, eritas in propatulo , eo quod nostrae religionis viri tempora diligenter o exacte co2 gerunt, non posse con ecturari,
ra enim in confesso , Ciceronem hoc perluisse, Pudque in Roma jam dia-tidam transtulus , commentatris suis inseruissi denissae hunc imperante Antonio uteremptum &c. Longum esset referre, quae de qua
ta Ecloga Virgilii ex Sibyllae Cumana carmine desumpta , in hanc
sententiam idem commentatur, ex quibus praesumptio , quae suppar est demonstrationi, haec sumi ur Si ex mente Eusebi hare de Christo acroastichi, authentica est, de pro adulterina non habenda , omnino etian Stabyllarum carmina quartum temporis circumferebantur, kadhuc extant reliqua pro authenticis esse abunda, nec rejicienda inter supposititia. Quae aroni , ejusque Epitomatoris Spondani, S Bellarmini de
Ebruina carminum αυθεν α sit sententia , brevitatis causa tantum ex spondani verbis colligamus quae A. Chr. 9 num. H. haec sunt Anna vero Domini arsimo nono, quo creati sunt Co s. Caelius Rufus o L. Pomponius Flaccus cum axa quaeiam oraculi tanquam Sibiliva, de Urbis tuteri tu , an a nong tesimo ab e u Ordine obrentur ferremur idera Tiberius Imperator tauquam falsa reaea ruit, aquι n omne