Inquisitio in Oracula Sybillarum de Christo, occasione orationis anno 1662. in pervigilio Nativitatis salutiferæ de iisdem habitæ, per annotationes varias instituta à Tobia Wagnero ..

발행: 1664년

분량: 128페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

61쪽

Decisi qu/sionis hactenus in utramquc

partem di putatae.

Quid concluditur ex argumentula 'enus procla contra recipro in

ea tic Ergone octo libri oraculorum , qui Sibyllarum nomine pubi cati extant, non sunt Sibyllarum , sed Sibyllis suppositi' quod quidem ex disputationes, hactenus ex gravissimis auctoribus , ut& gravissimis rationibus agitata sequi videtur λQuo major est autoritas eorum , qui hanc quaestionem assirmant, &pro authentia horum librorum in acie stant, ut ea omnino maxima est, quorum nomina Ecclesiae lumina sunt, ut juxta antiquos Scriptores, Issi um Martyrem Theophilum Antiochenum, Arbena rom,Clementi maleκώnirinum Firmianum Iactantium Malios, quos haec oracula contra gentiles allegasse legimus, etiam sunt nostri4 nostrates , anet. us, Martim , Ger hardus raco.us Belgardus cujus argumenta

modo ventilavi us , Erasmus Schmi diu quanti Theologi , quanti Philosbph MPhilologi quo major, inquam , est horum virorum autoritas , eo durius est in reprehensioni proximius inan qua stionem negare, iis libris abjudicare autoritatem authenticam qualiscunq; vel tandem illa sit, quos antiquitas cli superior aetas fere unanimi consensu

pro Sibyllinis habuit, iisque Θii 4 subesse fuit opinata ; a quorum

consensu sine rationibus urgentissimis discedere modestum ingenium nefas ducat ut tacere malit, quam loqui eum eorum praejudicio Verum quid agamus, ubi progressu temporis, quod multa aperit, in propatulo est veritas 4 Sol in horizonte nostro verticaliter radiat, in gnisque nominibus non tam ignorantia , quam credulitatis aliqu,ndiu posuit facilitas ut supposititios libros pro genuinis habuerint, qui vestandem pseude pigraphi sunt deprehensio quemadmodum Casaubonus loc. sup allegato Apparatus Num. XVIII sol 73. plurium adhuc librorum mentionem facit, qui sub nomine etiam Domini IU MApostolorum aliorumque Sanctorum fuerunt publicati, quos Gelasus papa in suo , Romani Concilii decreto enumerat , sed ab Eccles tandem fuerunt rejecti. Non tamen levis, sed ratione tum temporis nixa fuit Patrum imrecipiendis his libris facilita , quae tempore opus habuit, donec vel a dem,ut nunc est Veritas fuit mansuata quod etiam Casub. nus vel tan-cim agnoscit, quando L c. pagina veri a sub ungit: Sed impora opu M

62쪽

Restat, ut ambage semota disseramus, quae nam vel tandem dedi libris Moraculis sit nostra sententia. Statuimus ergb, nec omnia,nec ultila in iis extantia oracula , Sibyllis esse tribuendaci Non omnia , ob argi menta superius allata , qua maximae parti horum librorum suppositionis Iarvam detrahunt Non nulla in uia dubium non est, quicquid in his libris genuinc Sibyssarum est, tineturain esse eorum, quae supposititia sunt, ne figmenta colore careant. Quod nec ipse Casu bonus, quamvis acris hujus suppositionis censor, negat Scio, inquiens, Otigenem contra Celseum , qui hoc nomine Christianos acriter juggidabat, ad vel saexemplaria provocare in quibus inventantur. Neque nos sane negamus, multa divinitus potuisse dici a parmorum ratibus: quod ipsum cum grano salis accipiendum estinon minus , quam ab asina Balaam Ida ranis

eum re icimus, qua arcana religionis nostra apertius explicant quam D-ctum sit unquam a Dra Prophetii. Quam ipsim , tanquam mediam

sententiam etiam D. Cato pius in System Iocorum de Sibyllarum autoritate pag qqq. - liberali manu dat Necfabulosa, inquiens, omnia, vel conscra de Si di statuentes nec Omma , quae sub Sibilarum nomine adducuntur . pro veris certisque admittimus cui sententiae . statim subjungit, ut calculum nostrum liciam lis , ab ista quidem parte autor/rru dedigna, ab hac vero ratio praegnant ima suadet dic In quam eandem sententiam in suo Zoroastre Badrianopag. 226 etiam Dia Iob. Henricus Vrsnus, i eno gradu concedit; quando scribit: Disis ranulare tamen non possum . eorum nec sphalma est , ut contextus evincit typ graphi, nec pro me exscribentis Iaccedere seni entia , qui haec ibitina carmina , qua hodie extant , libris 'cto comprehensa , de quibus f si uitatur , maxima sui parte suppostitia esse censuerunt. Certe qui negaverit, pleraque Osi Prophetin post Evangelium , excogitata, νerbolim ex sacris iteras delibata ciste idem Solem lucere mero meri- .die negare audeat. Tractaverunt hoc argumentam Casati bonus contra Buromuin, o vindex ejus Capezus contra Eosm dem, uti Op paus&c.

Quia autem non tam fucri est rera invenire, quam falsa ut inquit Cicero , reda et ere, maxime in iis, quae sunt merae revclationis, lu-inana ope dissiculter dignosci possunt, operae pretium est in hac dis quisitione ad sequentem regulam inconnivis oculis attendere:

63쪽

quaecunque oracula sub nomine Si Parum ante Chri- sum natum, aut seculo proxime μὴ sicut ascriptore ethnico, aut non Chrsiano siegata inmentutatur, Atain ubi praesumunturgenuine esse Sibyllina

Του,εκα τον Βαβυλωνα βροοι πλει, νομ Do. Hoc est: Sed cum Magni Dei ebant minae, O uinitim minatu uit mortalibus, Ad turrim aedificarunt, In terra riaca iunim soni vero erant omnes, Et volebant ascenderem caelum sie ferum, Continuo immortalis Flatibus merum postquam venti magnam desper turrim, Projiciebant, o mortalibin invicem lusuit mota, Propterea Babisnis miseri civitati nomen imposuerunt. Hoc oraculum genuinum , non supposititium esse, ex eo concluditur,quia osephus l. i. Antiq. Jud C. ue secluentibus verbis hoc allegat:

De tum autem hac, deque linguis hominum mutatas, meminit. Sibylla his νιrbis: Cum universi mines uno eloquia utιrentur,turrim ad caiura quidem celsi am quasi ad caelum per eam ascensuri. Di, ero proce ιυ immisiis tur romsubverterunt, O suam cuique linguam dederunt, qκἀ

64쪽

ANNOTATIONES

iquid, quc sitis e credat . Hac regula observata etiam aerom chis , quae Erythraea ab Eule Iio tribuitur, absque dubio pro vere Sibyllina habenda esset, si e tum esset, essesillam eandem , cujus Cicero mentionem facit libr. II. de divinatione ; cujus primis versuum literis aliquid connectebatur, ut in quibusdam Ennianis, quae Ennius fecit: Tum temporis enim, Claristi ni non luna extantibus, a Christianis nulla fieri potuit suppositio. Sed de hae acrostichide infra suoJoco ex professo. Sic etiamsi carmentumla quod Virgilius Ecclog IV.fimitatus est quicquid , ut mox audiemus, in contrarium affertur etiamnum in his Sibyllinis libris ita synoptice extare demonstrari posset, ut modo oraculum de Turri Babel xlinguarum constitione a Josepho allegatuin demonstravimus in libro tertio horum oraculorum, non procul abinitio extare , planum esset, esse illud per hanc ipsam regulam consequenter

genuine Sibyllinum quia hoc in passu idem ex imitatioue sequitur, quod regula nostra ex allegatione sequi tradit, ut d vestigio ex Virgilii Eccloga sumus demonstratiiri. Et haec quidem de quaestione, fu-yr de libris octo Oraculorum Sibyllis adscriptorum, proposita sussiciant Conserri tamen possit ut, quae arasitus in Syllog disput. part secund pag. 489. seqq. thesi XXVII. xseqq. de hoc ipse argumento prolixe in in plerisque t olide dis,utat, atquc thesi XX HV.4 seqq.

probabiles rationes de argumexta alteri; ea,quae sub Sibyllarum nomine I Amκα potiunt e circlimseruntur, Montanum haeresarcham confinxisses ad quae, quia prolixiora, sed Micctu digna sunt, lectorem, mittimus.

Irum Poeta in uia carmen aliquod Sib=dinum fueris

p. s. O leqq. Historiam de Sibylli Cumaea, quae novem libros Tarquiuio Prisco pro certo pretio obtulit , sex eorum coinbussit, tro

65쪽

etandem vendidit, scriptores serὸ unanimi calamo testantur, ut Livius eam non recitet, quod veritati hujus historiae nihil demit, quia in historicis ab autoritate negative argumentari non licet quod ipsum de diversitate circumstantiarum historiae , tum hujus, tum Sibyllarum in genere observandum est iam sibilantiae rerum gestarum negationem non inferre, verbi gratia, quod Lactantius ex Varrone resert hanc a Cumaea fatidicorum librorum venditionem factam esse regnante Tarquini Prisco , quam Plinius Gellius, Servius, alii de Tarquini Sup/rbs reserunt, qui multis annis post Tarquiniam risium regnavit. Quostio principalis, quam expressimus, nunc nostra Helena sit; Vtram Uirgilius in Ecloga indigitata, Mus mitium est Sicelides Musae &e Sila dinum

quoddam Carmen fueritu tatus, ni ne tuta transferendo id, tum ad Salomnum , recens natum Pollionis, Contulis Romani, filium, tum ad

Caesarem augustam ipsum , certo respectu ad uminaque habito. Hanc enim quaestionem si assirmando obtinebimus, inviolabiliter consequenserit, Sibyllam Cumaeam de ChristoJesu nascituro, regnaturo , populum salvatur, aliquod oraculum protulisis, probato enim , Virgilium tale aliquod carmen fuisse imitatum , probatum erit, ipsum id te s eu qui illud imitari potuisset probatum simulerit, omne abfitiise sup- rositionis a Christianis Letae periculum , quia Christiani tempore Augusti, quo Poeta floruit, nondum fuereri quod argumentum me vel, ut huic , saltem per imitationem a Poeta expresso Carmini in asserendis Sibyllarum oraculis de Christo fere plus tribuam, quam reliquis Σιβυ αυιctere universis , ut quidem ea octo libris expressa circumferuntur: in hoc quidem ob duas urgenti ima rationes conis sequentii tum quia praedicata , quae Poeta vel Sa&nino . vel Aurugo in hac Ecloga per quandam m ωminribuit, in ipso Cumanae Oraculo de progenie nova, coelo descendente, ideo proprie sunt intelligenda, quia quae tropice transseruntur a subjecto ad subjectum aliud,ex natura analogiae propriam signis a tionem in subjecto , a quo fit translatio,

necessario praesupponunt; tum quia, ut dixi, Cumana carmen tum tempori ab omni suspicione suppositionis de Christianis praesumendae,

fuit immune. Hic in contrariam sere sententiam ire observamus Clin. Iohanηem Noricum Barclerum celeberrimum temporis nostri Criticum, Virum, de

literatia meritissimum, qui in vis rationem hoc quattvm Bucolicum non

66쪽

non ita pridem publicat , interalia pag.7 equidem recte negare vicietur Virgilium iis laudando Cumae Carmiue adsupposititia Sibyllina , ut nans exta iit, res exisse, sententiam tamen suam ita proponit, ut, licet videri possit, quod oraculum alia uod ex Sib1llinis libris rive fatalibzis , qui perierunt, proditum agnoscat, id tamen non, nisi de instauratione in gna, instauratore sive regio, sive divum aliquo Romanorurn, quod Virgilius sentemiis seculo ηγμονική, sive aureo describendo usitato extulerit, melligendum esse putet addito, Albertcum Gentilem ut re , nos obirandum esse, quin Virgilius conjoceri versus plures de Sibydi ni vers ac quod ideo avide amplect non possis, quia Sυλ ιακα eQ-tus ignoremus. um , addit porro , quid 's Probi explicatio probast.

ea Cumaeum carmen pro Hesiodeo acciprat Hemdum ;m Cum a mos juxta Suidam in vocem οδ in adolescentia ueram Sistra transla tum, cuis entia Stephani testimoatum de Urbi bus coaegruato Cumaum, carmen poeta eodemse udiaerrit, quo alibi a Gam,tiqete enim Ascraam magis, quam an aumo e dum apud quem doctrinam de succesiloamatarum accurate descriptam habeamus, undeo Virgilius aliqua in bat saeclogam erudita statisne transtulerit sicut anno perit Fulvius DInus. rc d catero meruditam in με μ απι in raeco versu. cam ci: oraculi unim orte ει άλος ad ηem Renisse Cluniam enim di rem Olma Carminis non esse ictum auream, quam hac Eclva e f. Irat, sed eam, qua antecesserar, O attulerit, seu portondem instaura tionem rerum Hactenus verba penes malia Pri Eaeclari. Expend mussingula breviter, calamo veneratrone iri minime alieno

I. ranseat, argilium in athdando Ctima Cam ne ad si possini Sibyllana, ut nunc extant, non respexisse me nos respexisse odia

Sibylla carminibus per tum est, hanc Eclostam esse desemiam iri u

67쪽

si de Sibxdinis ver ibas confecisset Ratio uenae additur, non arguit. quia negatur. Nequeetnim probari potest , vis Σιβυλλιομα penitus ignorare in enim falsa cum veris tolerat, quod Ops eras. judicio si is h anc rem inquisitor, ie octo libris horum oraculorum agnoscit, qua dolantat: quia tam δει i&νtra iuvemre quam falsa redargnere non υ- Ar, falsa cum veris, mala tim bonis toliranda ea is prosecto v ra penitus ignorare non potest : Nec conceta, naim Σιβυλλιακα Cumaeum in hoc Bucolico imitatum esse; nia sussicit, Cumaeum Carmen mi imitationem sui Bucolici Virgilio non incognitina istum, utut nobis a priori incogni tum sit, dummodo constet, ips1m id imitatum imme. IV. Affectato qualitum est quamvis speciem habens, quod de Heli do ficitur,illum tam Cumas , quam stati in fuisse , ut noba videatur esse Probi explicat per Ctimaeum carmen, Meum sumatur: ne atur haec explicatio esse proba quia in eo ipso carmine, in quo Hesiodus de successione aetatum agit, nempe in Oporis, Micri se

non seeus, ac Christus, non loco irativitatis Bethlehemiticus, sed educationis Nazaraeus vocatur , Matth. r. v. 23. Ut taceamus, in e codo nec volam extare , nec vestigium ulluas ventionis in calibus. Cuod de otio ptam ex sine nasci de caelo descensuro te gesta- ue regna tu .re M ob Icιlatas nosta vestigia perpetua fGn ameseu uturo Vir illo in hoc Bucolico materiam imitationis promere potui ueti utut de aurea aetate aliquid euet, ad uod illa verba , Et toto Drtet in aurea Eudo . adlud.re videntur . Hinc nec Oxhornius in Hiit. Universati cinis ilia p. 9. Usque ad s. accurat de hac Ecloga agit, di a Cum Q. m Carmin, quod Vi lius imitatus ei I. Cun ea non hoc

saltem negans quod origine Sibyllinum, non potius Propheticum sit; uod Sios damus, in hoc saltem distin tes PBoxhornio, quia nos Sibyllam vaticinatam esse struimus inspiratam a diabolo , qui haec de Clitatis vaticinia cacuti sis, quam Sibyllae, ex prophetiis concludere potu iuὰ contra Eoxbormas putare vidcturi, Sibylla haec sua de Christo oracula

Vntummodo ex conversationeJudaeorum,&ex prophetis habuisse.

V. Nodus in scirpo st, qui μ pρα iaeci versus xuaeritur, quo Ora illi Climai sorsim τί afl inem venisse dicitur. Quonaodo enim

nrobabitur , ultim. aetatem iii Cumaeo carmine non esse illam aureais,

ouam hac Eclopa culcbrat' quia carmen Cui navim non inritus extat,

68쪽

4 . ANNOTATIO Nps

ex quo etiam ordo aetatum,quem Cumana observavit, colligi possiet quies omnino probabile est eam ideo per ultimam aetatem in calmine do uream. quam haec Ecloga innuit, intellexisse, quia vaticinia de regno Christi, ex quorum colleAione diaboliis Sibyllis sua Oracula inspiravit, sub/imagine sectili μονικοῦ, eam felicitatem novissi sub Messia tem porum promittunt, quae plus quam aurea est, ad innuendam regni Christis licitatem spiritualem, consistentis injustitia, pace ct gaudio in Spir

tu S. Rom.I , II. ut rem acu non tangat, qui putat, Cumanam eam aetatem. intellexisse quae antecsit, Se attulit, en ocindit instaurationem rerum.

Stat ergo sententia Largumentum , quod Sibylla de Christi nativitate, passione, morte in regno vaticinata tuerit, vix certius haberi, , quam hanc ipsam Virgilii Eclogain, ob indubitatam, Ma suspicione suppositionis omnino liberam n θενῖo Cumaei carminis, cujus imitati nein, lapplicationem at Salaninum , Augustum. N. auus tempora: Poeta aperta confessione prositetur, inquiens,, Vltima Cumaei venitjam Carminis aeto Utut nihil minus , quam Christum in animo habucrit, cum hanc Eclo gam scriberet,in ad Saloninum atque Augustum Caesarem appl: caret; quemadmodum Cl. oeclerus Eulebium l. c. recte corrigit, pia nantem Poetam non gnarum mysterii. Christo fuisse, ac veritate occuM ruta verbis ad usitatam Ethnicor&m religionem pertinentibns . sumes; quae sententia etsi pietati credulitatis Eusebiam sit tribuenda , tameni censoriar virgulam merito sustinet. . Porro valde operosus est in Poeclerus in maxima parte suae: Disertationis refutando Eusebii explicationem , qua tota Ecloga ad

Christum applicatur, k κα de nemine alio, nisi de Christo intelligi potiue demonstratur; aliqua Moni,puli Christiam in ea ex Virgilii intentione des ribatur Pecontra omnes singulos versus partim ad Saloninum, Pollionis D filium, partim adam stum Caesarem partim adfelicem arum ηγμιονικον tib Augusto ex Poeta intentione referens Lin qua G. futatione .demonstratione iterum calculum ejus interpretationi li- . Eiraliter adjicimus posthabito Eusebio , qui etiam Virgilio incarnao tionis mysterium cognitum fuisse pientius, quam soliditis ex hoe poemate collegit Quod autem in intentione inspiratoris revelatori hujus Cumais, quicunquet rc riaeci ille iuerit, nec christum

necis

69쪽

aec novariisἰχ populi Christiani et . μῆον προλεμενον fuerit Ecquod tale quid ex bac Ecloga hoc argumento , quia Virgilius Cumaeae

carinen eruduaadSaloninum, mi OGνsib Augusto statum imit i ne transtulit,per consequentiam concludi non ponit,hoc est,in quo Clari Boeeserus nos dissentientes habet. Si enim haec consequentiaadmittere tur ingi iusta, illia de nova progenie e coelo defensura,ct ex riginena scitura Cuma a Sibylla pradixit,ad Saloninum,ad .etust remo P μον κον sub augusta secxlum transtulit Ergo Cumaea nihil de christo, nihil acus regno norata δαῆ opuli Christiani radixin, haec,inquam,co sequentia si valeret, quae non incommoda consequerentur optandua esset, ut authenticum Cumas Carmen, quod Virgilius, Augulti terioris admissionis cliens , procul dubio ex singulari indultu ibi communicatum habuit, & in hac Eccloga imitatus est , adhuc extaret, ne tantum de typo e quasi antitypo dc de corpore ex umbra adicium'

Interim habemus consentientem etiam Marsum in Iupra cit.byiiOg. rari secund pag. 49 . thes XLId ubi inquit Idιm mutuo κάiciam facuniam de illa Si, o Cumana atmmo , quod ιxta apud , regulum Tiro a iculus scribenda occasionem o matιriam aliauam , tr faι

rur, ingeniosus m desum t. Desumtain, addit, dic κ bm Sibro nis austum extabant Item, Constantinum magηum 1 humanici avis ilio ae si is inscribenda hac ex Sib Ilino carmine de Messia Ecl

entiam Ii rio Vio ad c. r. i. io de C. D. August. 5 Vsm eruditi ex Ton annis V. T. an. o. ante Christum. Et baec quidem

ternarius numerus Monarchiarum ex Dan. c. r. p. l. secta probatur.

Dcapp. seqq. usque ad finem libri contra B. plautibilo obiecti H

70쪽

M ANNOTATION Es

rusebitis de vita Constantini Imp. lib.V. Ad. 227 de seqq. s. pag. cad. Augustinus Epis. Ib ad Mart anum.

γέ aeae ad cripta, an et sit authen ica,

nec ne

1Fuit authentia Cumiae Carminis de Christo: utinam acrosticbis, ab Ex sibio Erythraeae adscriptanam extra teli iactum, ae illa constituta esset, dc dubitationis alea careret, ut eam carere arbitratus sum , cum Orationem hanc haberem,&tantsim non intrepide profitereri nihil in contrari uim suspicandum esse. Cur enim fucum lectori faciam, aliter se riptam , qui mi abitam rationem exhibendo, quem Auditor protinus animadverteret Θ Cardo quaestionis cst sit ne hac scrosubis Erythraeagenuina , a Dp fili Cur in assirmativam inclinaverim , movit me, ut lector in Oratione videt, tum ratio, tum testium tam veterum, quam recen Orum δutoritas , qui ipsi imprimis quod ad Eusebium, ratione non contemnenda nititur. Annon solidum argumentum videtur , quod ex vim pilantia Romanorum est dc umptum ira qua vix quicquam potuit ii his carmini usa imittendis et se non genui uinci quam vigilantiam etiarn

tur Horum inquinias, librorum Uodra iniri pronum, deind/XVtris, postrem a Vriri sacris faciundi commissa fuit , eosque ab alus praeter eos astici,aAt lines ruerat, ut Lactantius tradiici Atque ut paucis verbis multa comptabendam , nihil Romani nequeonctum , neget D rrem, ita Osod ebant, et admodum hac Si itina divinitiis ut ex unabant m ius omni Di immortales a rebus d res consulendi Gent, remediumque aliquod malis quaerendum , uti de aliqua testia cir lique seditirne, res bello externo, aut pestilentia arrbem vexante tolle fa , de funestorum exit ab iliumque casuun remediis , ut Cairnensis cu- ω, pacis arilia a de prod rus expi Midis, feterisque rebus a Persis boso bras quas ad Oraculum praesentaneumque remed:um a V Viris cris faciundis adire solebant, in his omnitum malorum remedia in-

pol Christum Dei um esse citatur, resutans os , qui hanc acrinici Lesemr dixerunt, simulque asserens , Ciceronem eam coisse.

9Miluc Cianam i Priis uitulisse et iis quaeso de ejus authenti dubi-

SEARCH

MENU NAVIGATION