장음표시 사용
331쪽
Iubilei, ut existimo, Iabar. quod significat germinare, M produeere Inde est nomen Iebia, quo stuges, dc omnes significari solent. Fuit autem sitie vllo dubio Iubileus Hebraeorumxπηβ, μ fisura Euangelii, per quod
, . , homines remissionem peccatorum, de liserationem a seruitute Diaboli pos sessionem paradisi, & domum coelestem, ac denique fructus bonorum operum, & innumerabilia alia beoeficia per Christum acquirunt. Ad quod alludens Isia. sic ait: viritus Domini super ω .e quod unxeris me ad annuntiandum mansuetis mi t me, ut mederer crairiti coro . o' praedicarem captivis indulgentiam, &c.
DVo hie nobis quaerenda sunt. Vnum . As extet in Ecclesia thesaurus ali, quis satisfactionum Christi, o Sanctarum, qui applicari posit iis, qui reisunt ρω-na Iuonda post culpam in Sacram. pollentia remismῖ Communis Theologorum, tam antiquorum, Ut S. Thomae, M S. Bonaventurae; laam recentiorum omnium sententia thusaurum satisfactionum: tum Christi, tum Sanctorum, semper agnouit. Itaque sit I. propositio: In bonis actionibus homi num iustorum duplex valor, seu pretium assignari potest: meriti videlicet, dc satisfactionis. Prob. I. ex Script. Eleemosyira delet peceatum, quod est satisfactorium esses Elaemosi na ab omni peccato a morte Iinrat. Eta. Sicut aqua extinguit Ignem, 'M 3' 'it eleemosina extinguit peccatum. Ε t tamen eadem eleemosyna, quia est opus bonum, &Deogratum, est meritoria Vitae aeternae. νercipiis regnum,quod vo-ν bis paratum est ab origine mundi: esurivi enim, o dedistis inibi manducare, o c. Idem dici potest de ieiunio, quod vere est talisiactstrium, quia poenale, ut perspi- . ris. ωι. cuum est ex facto Ninivit. & tamen est meritorium,s fiat ex charitate eum Dominus dicat: Tu autem , c.m iesunas, unge caput 3uum, ct faciem tuam laua, ne auλε. videaris hominibus Dianans. sed Patri tuo, qvie' in abscondito. 9 Patre ravi, qui videt inabscondito reddet tibi. . id autem reditet, nisi mercedem' sicenim paulo ante de hypocritis dicitur, qui cupiunt videri ab homimbus ieiunantes: Amen dico vobis, receperanι mercede suam. Idem de oratione dici potest. Nam in ' . Oratione Dominica petimus. Vt dimittantur nobis debita nostra, atque hae petitione satisfacimus pro peccatis venialibus: dc tamen de eadem oratione Dominus dicit: Tu autem, cum oraueris, latra in cubiculum tuam . O cI- io ora jatrem tuum in abycondito, ct pater tuus, w viari in abscondito, reddet ' Prob. etiam rationibus. Principio;Opus bonum ex charitate factum meritorium est vitae aeternae. At nihildetrahitur de bonitate, & dignitate eius
332쪽
storium, tu satisfactorium erit. Ad hae ;Qui orat pro alsis, eisque impetrat remissionem peccati, vel quodvis aliud beneficium Des,certh non miniis bene operatur, & Deo placet ita orando, qu m si proderantum oraret ; imo melita facit, ac magis Deo placet, quia simul exercet charitatem in Deum. Scin proximum. I gitur non perdit mercedem suam apnd Deum,quamuis etiam proximo beneficium aliquod ipsis opere impetrauerit. Praeterea;Si duo pij viri cum aequali charitate.& pietate erga Deum orent,
aut eseemosynas tribuant, & uni remittatur poena aliqua temporalis,cui erat obnoxius; alter non egeat ulla remissione; qtiaero : an par praemium sibi acquirant in vita aeterna, an diuersum si par; igitur opus bonum meritorium.&satisfactorium simul esse potest; neque aliquid amittit de ratione meriti propterea qubd ratio satisfaclionis accedit. Sicliuersium,igitur opus bonst,aut meritorium non integram a Deo mercedem accipit: nam non potest tam parum detrahi de praemio vitae aeternae, & augmenti gratiae, quin illud sit multo preciosius, Zc maius, quam remissio cuiuscunque pgnae temporalis. Hoc autem esset absit dum. Postremδ, Potest uni, atque idem operi duplex merces deberi: altera ex iustitia commutatiua,altera ex distributiva. Atqui operi satisfactorio debetur remissio poenae ex iustitia com n vitativa, operi meritorio debetur pret mi iex iustitia distributiva, secundum substantiam, quamuis secundum modum debeatur, & reddatur secundum commutatiuam. Igitur potest unum, atque idem bonum opus simul satisfactorium esse, & meritorium.Propositio huius argumenti est certiisima. Nam euangelizanti debetur ex iustitia commutativa victus,&vestitus. Dignuse enim operanus merce sua. Et Apostolus an in firmat Dominum ordinasse, ut, qui Euangelium annunciant, de Euangelio i. Cis. V. vivant: ae, ut 6stendat id exigi secundum iustitiam commutatiuam, mercedem illam appellat stipendium: Quis, in3uit, militat suis stipendiis omiMmi Eide
ero Euangelizanti debetur praemium in vita aeterna secundum iustitiam stributivam. Pascite, qui in vobis est, gregem Dei, Θ, cum apparuerit Princeps Pa' 1 Pet. s. solum, accipietis immarcessibilem gloria coronam. Et: Unusquisique mercedem acci- l. C . 3. piet secundum suam Iabor m. Viaemus id etiam quotidie in rebus humanis. Porro assumptio argumenti non miniis est certa. Rrodenim compensatio poenae pertineat ad iustitiam commutatiuam, perspicuum est ex sacris litteris. Pro mensura peccati erit θνIagarum modus. Neque de hac re ulla dubitatio .. . esse potest. 4ubd auteni meritis bonorum operum resipondeat praemium secundum iustitiam distributivam, saltem secundum substantia,docent Theologi ex eo, quod in Script . Deus, ut iudex, distribuit unicuique secundum opera sua. ut patet in parabola de talentis, & ex illo: Reposita eu mihi corona iustitia, quam reddet mihi Dominus in ili4 die iustus iudex. Et passim in sacris litteris i dicitur Deus non esse acceptor personarum, quod vitium contrarium est iustitiae distributitiae. Proposito Urus bonum, qua parte meritorium est,nen potest ale applicari potest ,
tamen, qua satisfactorium est. Prior pars huius sententiae extra controitersia est: nam is dicitur mereri,qui
bene operai ur,& ex bono opere dignus est praemio. No potest autem fieri,ut
333쪽
311 DE I N D V L G E N TI I s. ex eo. quδd unus bene operatur , alter censeatur bene operari , ut dignus
pretinio habeatur. Deinde , Nemo potest proprio merito spoliari, quantumuis pro aliis oret, vel ieiunet, vel eleemosynas faciat: Non igitur meritum sutim cum aliis comunicare potest. Et hoc est, quod Script . passim docent, clim dicunt: Unust propriam mercedem accipiet. Et: Reddet missiqιυμι undum opera sua. Potes quidem unusquisque per opera sua bona impetrare aliis diuina aliqua bene fi cia; potest etiam communicare opera sita bona, quod attinet ad latisfiustio . iii nem pro reatu poei ae, Vel ad gaudium, quod inde percipitur. Sic enim Dauia assirmat se participem fuisse omnium timentium Deum. Sed, ut alius ex me rito alterius sit dignus praemio, vel ut, qui bene operatus est, merito suo Driuetur, fieri non potest. Posterior pars huius Cententiae non dissiculter prona ri potest. Nam satisfactio est compensatio poenae, vel linio debiti: potest autem unus pro alio ita poenam compensare, vel debitum soluere, et ille satisfecisse merit 6 dici possit. Praeterea; Qui pro alio satisfacit,non potest eodem opere pro se fatisfacere: igitur Vere sat ctionem suam cum altero comunicauit.
Proposito tertia. Extat in Ecclesia thesauisus satisfactionum ex Chrisi passisibiis infinitus, qvi nunquam exhauriri poteris. Haec propos. in dubium vocari non
potest: nam Christi passio pretij fuit infiniti , cum esset passio per nae insitatae, verbi videlicet incarnati. Sic enim Apostolus loquitur: Attendite vobis. cy miserso gregi, in quo vos Spiritas S. posivit Episcopos regere Ecclesam Dei. quam aequisiuit seramne uo. Itaqtre Deus est, qui tanguinem fudit pro Ecclesia, sed in , pis.. carue humana b 'postati assumpta illa fudit,ut ait S. Petrus: Christa, inquit, in carne pago. Dignitas autem satisfactionis mensuram accipita dignitate personae satisfacientis: sicut grauitas offensionis a dignitate personae lata. Deinde Christus pro omnibus hominibus mortuus est: Pro omnibus mortuus, .c.,. s. est Cbristus. El; Ioeest propitiatio pro peccatis nostris: non pro nostris autem tantum, Myro totius mundi. Certum est autem non omiibus hominibus, qui hactenus vixerunt, pretium mortis Christi re ipsa applicatum fuisse ad eorum expianda. peccata: imo maiorem partem hominum morti aeternae addictam esse. Multi sunt vocati, pauci vero electi. Et: Lata sporta, ct hyaciosa via. qua ducit ad perditioram. ct masti ingrediuntur per eam. Superest igitur multum illius pretii, quod semper applicari possit, etiamsi infinitum non esset, sicut reuera est, Scredundabit: pret sertim clim tota Christi satisfiistio applicari nobis possit, climipse nulla satisfactione indiguerit,qui peccatu no fecit, nec facere potuit. Na, Η. I. ut dicit Apostolus: No habuit Christus necesse prius pro suis delictis sacrificium c ferre, deinde ρro populi, cum fuerit sim per sanctus, innocens, im durus, segregatus a peccatori- Et, ut idem ait: Factus est peccatum, id est. hostia pro peccatis, is, qui pes ζ. ρ.. r. non nouer/r. Ipse enim peccatum nos fecit , nec laventus es dolus in ore
Propositio quarta. Id hune thesaurum superesuentium satisfactionum e iam pem tinent passiones B. Maria virginis, ct omniam aliorum Sanctorum, qui plus ps sum,
qvam eorum peccata requirerent.
Prob. I. ex passionibus B. Muiae. Constat enim virginem Mariam actuali nul-
334쪽
Ii nullo Deeito maeulatam fuisse: pium quoque est, existimare ab originali etiam peccato eam fuisse immunem ; sed noc in praesenti ad rem nostram non pertinet. Non igitur eguit ulla citisfactione pro se: & tamen plurima passa est propter Deum, ac praeseriim cum animam ipsius doloris gladius pertransiuit Prob. I. ex passionibus S. Ioalmis Bapt. quem constat in utero sanctificatum, innocentissimam vitam duxisse, Ut vix leuissimis culpis,& paucisiimis obnoxius fuerit. Et tamen eXEuang. discimus totam eius vitam adeo se uere, de duriter actam,'exemplar poenitentiae omnibus esse potuerit &tandem pro veritate vincula, carcerem; & ipsam capitis obtruncatione passum esse. are in dubium reuocari non potest, quin ingens omnino eumulus passionum eius superfuerit, quo ipse ad e pianda propria peccata non eguit. Prob. 3. ex passionibus S S. Prophetarum. Fu*unt enim o aes viri sanctissimi, ita ut modica omnino pro stiris culpis satisfactione opus habuerint. α tamen tot angus ijs, & amictionibus oppressi fuerimi, ut plurima,& maxima peceata expiare potuerint. De se B. Iob Vnus ex Vetusticiniis Prophetis sic ait. Vtinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui,'calamitas quam patior. in statera, quasi arena maris haecgrauior appareret. Similiter dicere potuisset Helias, Heliaeus, Italas, Hieremias, Ezechiel, dc alijsanctis simi Pro. phetae, qui ab impiis grauissimas Persecutiones, Vel etiam mortem pertulerunt. De his etiam scribit Apostolus: verὸ ludibria, θνerbera experii insuper θνincula, ct carceres, lapidati sunt, empunt,υηratisun in oecisi effusi mrim fiunt: circinunt in meIotis, in pestibui caprinis, egentes, 4ngustiati, a icti, auibus dignas non erat minitas: in solitudinibus errantei, in montibus, ct Diuncis,ctis caueria
artb. Idem clarissime potest demonstrari ex passionibus ApostoloruNam de se Apostolus Paulus ait: Ministri Christi bum,ct ego, ut mina, sapiens dico plus ego,in laboribus plurimis, in carceribus abundantius, in plagis supra modum in mar--δ ι. tibinfrequenter,&c.F. t tmen, quam parum ipse deberet pro suis culpis titisfacere, indicat, cim ait: Nihil mbi consitus sum. Et: Da nostra haec summonium conscientia nostea,quὸd in siinplicitate cordis.ctissilueritate Dei coniursati sumus in hoc mundo. Porro de omnibus Apostolis idem Paulus: Puro, qu)d Deus nos' Ansiousaeuisitimos ostendit, tanquam morti destinatos. Et infra: Vpaue in hanc horam Vesarniemus, ct sitimus .ct nudi sumus, ct colaphis caedimur, o instabilos sumus, laboramus verantes manιbus nostris: maledicimur, o benedicimus: blasphemamur, ct obstor mas ta nquam purgamenta huius m tyndifacti huma omniumprripsemarsque adhuc. QEinto. Idem prob. ex passionibus Martyrum, quae plane innumerabilistiterunt. Constat enim Martyrium tam plenam satisfactionem esse ut expiare possit reatum contractum ex quantilmuis ingenti numero & mirenitudine ccatoriam. Nam, dummodo constat aliquem esse vere martvrem, Ecclesia non dubitat cum inter sanctos, & beatos numerare, etianasi ante martyrium multis n. agitiis fuerit coopertus. Promissio enim Domini generalis est: omnis, quι confitebitur me coram hominibus, confiteboν θ era eum cara
335쪽
turmartyrium omnem reatum, quamuis grauissimum, expiare possit, tamulti martyres leuissimos reatus, aut etiam nullos habuerint ipso tempore martyrii, certe sequitur, ut ingens cumulus satisfactionum martyribus superfuerit. νSexto. Idem prob. ex fructibus poenitentiae plurimis, & maximis, quos protulerunt tam multi fanisti Conse res, ac praesertim Heremitae, qui Iongissimo tempore vitam Laitistissimam, dc laboriosissimam, id est, asperrima,& durissimam peregerunt,quos non dubium est multum in hoc spirituale ae-' rarium contulisse. Altera quaestio est : An in Ecclasia sie potestas applicandi ibesiarum satisfactionum, ac per hoc indutontias concedendisi Pro qua sit I. propontio: Satisfactiones Chr o, ct Sanctis saperracanea applicari possunt aliis, qui msunt luenda paenetemporalis. Prob. I. ex articulo symboli Apostolici, communionem sanctorum. Docemur enim in hoc articulo, fideles omnes esse inuicem membra, &quasi vivum quoddam corpus, ut etiam B. Paulus assirmat: &, sicut membra viva se inuicem iuuant, ita fideles inter se bona sua communicare lyraesertim cum ea, quae uni superflua sunt, alteri necessiaria,& valde utilia esse possint. Σ. Poten probari ex verbis Apostoli:-libentissime impenda,ct superimpendar ipse pro animabus vestris .Et: Omnia su lineo pruter elestos.Et: Gaudeo in passianibus pro vobis, is adimpleo ea, qua desunt passionum ciuisti, in carne reua, pro cor ore eius, ci dest Eccυ a. amuis enim postsint haec verba ita eX poni, ut significent Apostolum passum esse multa propter electos,& propter Ecclesiam,quia non potuit Euangelium predicare, nisi se multis periculis exponeret, & multos labores subiret; dc rurium, patium esse propter ele stos,& propter Ecclesiam, ut exemplo suo infirmos confirmaret, de ad bravium supernae vocationis accenderet: tamen negari non potest, quin possint otiam recte exponi de communicatione satisfactionum: nam sensius isti inter se non pugnant,& possunt omnes simuladmitti. Optauit enim Apostolus fidelibus prodesse omnibus modis, quibus id fieri poterat. Nihil enim excepit, qsi dicebat: Libentvsime impendar ipsie pro animabus vestris. Potuit autem prodesse communicando pastiones suas ad expiandum reatum temporalem, cum libi eiusmodi sat istactiones abundarent: igitur optauit, Sc voluit etiam linc ratione fidelibus prodesse.
Quod autem optauit Apostolus. optarunt sne dubio ceteri S. Apostoli, alij-que pii viri, qui Dei, & proximi clauitate flagrabant. Propositio a. Ecclesia pastoribus auctoritas diuinitus concessa est, thesaurum satis- . factio m d 'osandi, ac per hoc indulgentias concedendi. Prob. I. ex illis verbis Domini: Quodcunpresolueris super terram, arit solutum ct in i aelis. E st enim haec tiromissio generalis, &lissima, nec restringitur ad peccara, qualis est il-a .cbinum remiseritis peccata, &c. sed complectitur omnia vincula, quae impedire possiant homines a consecutione tauris aerernae. Itaque in hoc verbo fundatur potestas, non sollim absoluendi a peccatis in Sacram. Poenitentiae, sed etiam ab luendi a censuris quibusculaque, nec non dispensandi in legibus, Votis, dcitu amentis, dum ratiotiabilis adest caussa. Prom;ttitur enim his
verbis Apostolo Potro supremum tribunalEcclesiastica potestatis, ut loco
336쪽
LIBER SEX TV s. Christi Ecclesiam omnem regere, & iudicare summa eum potestate possit. iod ei tum demum exhibitum est, cum k Christo audivit. Pasce oves meas. Quare, ilue nradmodum Petrus, ut supremus iudex, loco Christi absoluere potest homines peccatores rite dispositos a culpis quibuscunque, applicando illis per Sacram. Baptisimi, vel poenitentiae Christi merita: ita etiam potest absoluere eosdem extra sacramentima poenis temporalibus applicando eis Christi,& Sanctorum passiones.
Ratio autem, cur reatus culpae in Sacram. Iuatur reatus autem poenae
extra Saa am. eli in promptu: quamuis enim potestis soluendi sit generalis, tamen debent omnia solui,yrout exigit eorum natura. Culp. ae autem laetha-Ies non soluuntur sine infiitione gratiae: infusio veris gratia non datur humano ministerio,nis per Sacramenta. At raatus poenae remanentis post dimissam culpam soluuntur extra Sacram . quia non requirit infusionem nouae gratiae, sed eam iam adeptam praesupponit. Eodem pertinent illa verba: Qua- is cmique alligaueritis super terram, erunt ligata in caelis io quacunque siolueritis super terram, erunt soluta ct in caelis. Ne quis enim Ecclesiam contemneret, de qua paulo ante dictum erat: Si te iam audierit , dic EccUM;si Ecclesiam non audierit,sit tu ilicut ethnicus, ct publicanus i addit Christus tantam sore potestatem Praesitum Ecclesiae, ut, quaecunque ipsi ligauerint,& soluerint, sint etiam
apud eum ligata,& Gluta; cum haec promissio generalis sit, & ciuit ipsissPraesules loco suo iudices, & Principes Ecclesiae esse voluerit, nulla est ratio, cur non possit extendi ad sblutionem reatus petnae temporalis, praesertim cum diuinae iustitiae satisfiat ex redundantibus satisfactionibus Christi,& Sanctorum. Prob. secundo propositio ex praxi,& vi perpetuo Ecclesiae Catholicae. Quod enim Ecclesia semper in usu habuit,dubitari non potest,quin sit a Deo, etiamsi forte fundamentum eius consuetudinis lateret nos. Ipso Apostolorutempore concessam fuisse indulgentiam perspicuum est ex illis verbis: Cui autem aliquid donastis , ct ego: nam ego, quod donaui, si ροι donaui propter vosmper- a, sana Christi, ut non circumueniamur a Sathana. Rogauerunt Corinthii B. Paulum, ut incestuoso excommunicato, & seriam poenitentiam agenti ignosceret, & condonaret, quod si spererat, poenitentiae: annuit B. Paulus, & iuia sit, ut ipsi nomine suo indulgerent. Ac, ut videamus nihil defuisse eorum, quae ad veram pet nitentiam pertinent, quae tria a Theologis numerantur; nimirum auctoritas in concedente, pietas in caussa,& status gratiae in suscipiente; Apostolus inpersona Claristi, id est, auctoritate a Christo accepta, indulgere se dicit. idque propter ipsios,id est. propter communem ipsorum v-tilitatem,ut non detur locus insidiis Diaboli ob nimiam Praelati seueritatem. , Denique, constat ex eadem epist. Corinthium incestuosum tantum de suo peccato dolorem concepisse, o periculum esset, ne nimia tristitia absorberetur: ex quo intelligimus, eum perveram pqnitentiam ad statum gr*tiae peruenisse. Post Apostolica tempora extant testimonia Tertulliani,& Cypriani, de remissione petinae, quam Pont. faciebant, Vel ad Martyrum intercessio- 'nem, vel alijs de caussis. Post illa tempora extant Concilia Ecclesiae antiquissima, partim generalia, partim etiain diuersarum prouinciarum, in qui- i
337쪽
deiit. probat usum indulgentiarum, Remendat abusius. Prob. 3. ratione petita ab his lignis, in quibus internotaintur Catholica dogmata ab haeresibus. Nam Catholicorum dogmatum hoc est proprium ut non inueniatur eorum origo, laisi ad Euangelium, vel Apostolos ascendamus:haeresum autem siemper potest assignari certus auctor, &locus,&tempus, in quo exoriri coeperunt. Iam vero nullus haetenus indicare potuit auctorem indulgentiarum, neque locum, Vel tempus, quo pretdicari coeperint: omnes enim, qui de Indulgentiis mentionem faciunt, siue Doctores, siue Pont. sint, sitie etiam Concilia, ita de iss loquuntur, ut de re vlatata, de
Quinto prob. ex diuinis testimoniis reuelationum,&mirMuloru. Nam S.Bernardus pretdicauit multis in locis indulgentias, quas Eugenitis II I. Papaeoncessit iis, qui accepta cruce ad bellum Lacrum Hieros blymitanum L. proficiscerentur,&pri dicationem suam miraculis plurimis, Sc maximis conis firmauit, cognosici potest eX vita eius fideliter seripta. S. quoque Franci C. cus diuina reuelatione indulgentiam a Domino, δc eius vicario Rom. Pontifice obtinuit pro Ecclesia S. Mariae de Angelis. S. Brigitta vidua sancti Ginia, cuius reuelatio laes diligenter eXAminatae, & approbatae per viros docti L.
a. io a. mis, quae sunt Romae.
io,. Vltimbprob. ratione ducta a limili. Nam in omni Rep. bene instituta pertinet ad Principes,&Magistratum disipensatio bonorum communium: Mrursim ad eosdem pertinet admittere satisfactionem Unius pro altero, si ita iudicent expedire utilitati Rei p. At certum est Episcopos Principes esse populi Christiani, & Rom. Pontificem in uniuersi Ecclesia loco Claristi summum Magistratum gerere. Nec minus est certum, extare in Ecclesia ille caurum satisficti omina ex Rassionibus Christi, & Sanctorum,quo ipsi no egent,& in communem fidelium utilitatem erogari desiderant. Denique, certum est multos esse fideles homines, & Dei filios, & amicos, qui tamen reatu Ἀ-nae temporalis adhuc tenentur obstricti. Cur igitur non poterunt Episse. ae potii simhm Pont. Max. si rationabilis caussa subsit, ex thesauro illo pro debitoribus satisfacere Deo, & nomine ipsius Dei eandem fatisfactionem pro debitoribus illis acceptare, atque ea ratione indulgentias illis dare, eosque areatu poenae temporalis ab luere
Propositio 3. Prauri EGUM istunsare possunt Christipasionem, Tum per S.teramenta, tum per indulgentias; passietus νοὸ ranctorum non nisi per indulgentivi. Ratio est in promptu. Nam Claristi passio, qua parte dispensitur pro iustificatione,&reconcilivione peccatorum, non potest ab Ecclesiae Praelatis dis pensari, nisi per Sacram. Gratiam enim, & Θoriam, ut omnes Theologi fatentur, non potest donare extra Sacram . nisi Deus potestate propria,& Cliri. stus per potestatem sibi communicatam ἱ Deo, quam vocant excellentiae.
Qua parte autem eadem passio Christi dispensatur pro remissione poemetemporalis, potest & per Sacramenta, & eXtra Sacramenta dispensari. Nam Sacram. Baptismi virtute passionis Cbristi remittitur omnis poena,que temporalis,
338쪽
L I 3 E R s Ε X T V s. 3 Iporalis, siue merna'. in Sacranti Vero Poenitentiae remittitur semper pretia seinpiterna, &parsaliquarinae Iemporalis. Passiones Verb Sanctora nunquaper Saeram. disipensari queunt: nunquam enim in Sacram . remittitur rina sine remissione culpae; culpae autem passionibus Sanctorum non possunt expiari, ut illud omittam, quod Sacram.sint instrumenta passionis solius Christi, nec ullam vim habeant a passionibus Sanctorum, cum ipsi etiam Sancti per Christi Sacram. Canctificati fuerint. Restat igitur,ut passiones Sanctora, si ullo modo dispensari debeant, extra Sacram . intum , idque pro solutione lius reatus rinae temporalis dispensiari debeant.
DU o hic quaerenda sitiat. I. an Indulgentia propriὶ fit absolutis, o soIutisἶPosteriores Theolos: definierunt, utrumque simul in indulgent ijs reperiri; solutionem scilicet, id est,compensationem poenarum ex thesauro meritorum Christi, & Sanct. depromptam, & applicatam auctoritate Pontificis; de iudiciariam absolutionem. Sit igitur I. propositio: Indulgentia pruriὲ est absolutis iuduiaria, annexam habens solutionem ex thesauro. Prob. pars prior propositionis I. ex testimonili Script . in quibus fiuidari diximus Indu entias. Nam illud: Tibi dabo claues regni caesoram, o qM u assolueris super terram, erit flutum oe in caelia. & illud: Quacunqae solueritis super Masib. t terram, erant soluta ct is caelis ; intelliguntur sine dubio de potestate iudiciaria absoluendi.
Prob. secundo ex testimoniis sacrorum canonum. Prob. tertio ratione. Nam cur, quaeso, pro defunctis non conceduntur
indulgentiae, nisi per modum suffragili Certe nulla est ratio, nisi quia defuncti non possitiit proprie iudicialiter absolui. Erib indulgentia quae viventibus simpliciter datur, bsolutio iudiciaria est. Deinde ; Si non esset necessaria iii risdictio ad indulgentias concedendas, quicunque applicare vellet alteri satisfactionem suam, is dici posset indulgentiam dare: quod tamen est
omituro inauditum. Posterior pars prob. I. auctoritate Clementis VI. qui manifeste hoc do- rat nag.
cet. Deinde ratione: nam Praelati Ecclesia, Zc ipsi etiamsi mi Pontifices non sunt absoluti domini, ut possint pro arbitrio, sine ulla compensatione, condonaretio minibus culpas, vel poenas, quarum rei sunt in foro Dei : sed stini iudices a Deo constituti, qui possunt quidem pro potestate sibi a Deo co- cessa remittere culpas, & rinas nomine Dei; sic tamen,Vt iustitiae fatisfiat. Et constrin. a simili. Nam,cum Sacerdotes in Sacramento Pet nitentiae absoluunt reos poenitentes a culpis, & ab aliqua parte temporalis petnae, non id faciunt
sine compensiatione; sed applicant pretium sanguinis Domini, Ut diuinae iv -
339쪽
318 DE INDULGENT II S. stitiae satisfiat. Igitur eodem modo, cum per indulgentias PriIati Ecclesiae
Gubditos suos absoluunt a pgnae temporalis reatu, id faciunt applicando satisfactiones Christi, & Saaictorum. Propositio r. Quamuis in Indulgentis a Iulio cκm solutisne ord narie colangatur,p et tamen summus Pont. indulgent in concedere per solam solationem; non tamen per solum absolutionem. QEdd per solam solutionena, certum est ex indulgentiss, quae dantur pro defunctis. Nam quemadmodum defunctis indulgentiae conceduntur per hoc solum, quod summus Pont. applicat ex thesauro quantum satis est ad cpmpensandam p qnam, quam illi in Purgatorio luituri erant; sic etiam posset viventi alicui applicare latisfactionem ex thesauro Ecclesiae,&eo modo eum liberare a debito I gnae, etiamsi non proprie illum absolueret. Ceterum illa non esset eiusdem rationis indulgentia cum ea, quae ordinarie viventibus tribuitur. Altera pars perspicua est ex dictis. Altera quaestio est: A quo vinculo per in M'gentias solvantur, vel absoluamur' Sciendum, duplex esse vinculum seu debitum, siue reatum peccati: alterum. culpq, alterum p qnae. Rursius autem reatum pSua: iterum esse duplicem: alia terum petnae naturalis, qualis est mors , morbus, ignorantia, concupiscentia& similia; alterum poenae personalis , quδ consequitur peccatum actuales qualis fuit pestis immissa in pop. ob peccatum Dauidis . Rursus,reatum p nae personalis,alterum pertinere ad forum extemum iterum ad forum internu . Rursum, reatum p qnae debita in foro interno, seu pq nitentiali. alterum esser nae iniunctet, alterum iniungendae. Deluque, rearum eiusdem petirae, siue
iniunctae, siue iniungendae, vel esse debitum, ut citisfiat si Ecclesiet, velut fatisfiat eriam Deo. Sit itaque I. propositio: perindulge tias non absoluimur , ηec solamur areatu culpa ullius des,nec lethalis, nec venialis. Et quidem de culpa Iethali nulla dubitatio esse potest: nam, clim ea tolli non possit, nisi infusione grati et, &gratia
non infundatur ministerio humano, nisi per Sacramenta, pro comperto habendum est, eam per indulgentias non posse tolli. De veniali probabilis est sententia communis, per indulgentias non tolli, nisi reatum petnae temporalis, qui remanet culpa dimissa: siquidem indulgentia supplet locum satisfoctionis pq nitentialis. Pr terea; Cum Pont. indulgentias concedunt, Ne declarant se condonare penitentiam iniunctam; si pe etiam dicunt se largiri certum numerum an Irorum, vel dierum indulgentia. quae nullo modo ad peccata venialia, sed
ad solas poenas accommodari possunt. Item; Si quando in litteris indulgentiatum legatur, concedi absolutionem a culpa, & pqna, intelligendum est id
propterea dici, quod indulgentia coniungitur ordinarie cum Sacramentali consessione, & Lacit, Vt, qui per Sacramentalem consessionem fuit absolutus a culpa, per indulgentiam absoluatur arina. Pari ratione .ctim dicunt Pontifices se per indulgentias absoluere pi nitentes a peccatis, vel condonare omnia peccata, vel dimidiam, aut tertiam partem peccatorum, semper 'loquuntur de peccatis, quoad petnam, non quoad culpam, quae ante' indulgentiam remissa esse creditur.
Propositio secunda. Per indulgenius non liberamura panis naturalibus. In hae
340쪽
LI3ERSEx TV s. eonueniunt omnes Doct.Constat enim definitum esse a Deo,ut pinae illae nata 'turales non tollantur, nisi cum natura ipsa mutabitur, id est, ciun per resist
rectionem mortale hoc induet in mortuitatem. . l. oriis. Propositio tertia. Nec poenas qua in foro memo, Gum s iuesecalarinsiguntur,vsustentia tollerepst . Nam petia*sori externi propter bonum Re .infliguntur, vi facinorosi deterreantur peccatis, &probi homines securitate stuantur . Pretterea, Indulgentia: non conceduntur, nisi panitentibus,&Deo reconciliatis: pqnae autem illi infliguntur maximὲ pertinacibus,&rebellibus.Denique;Ιndulgenti ξ locum obtinent citisfactionis p nitentialis: quare non aliam pinam tollunt,nisi quam debemus in foro semia
ri ased etiam coram Deo.Hete propositio olim neginatur a nonnullis Catholi eis:&hoetempore a Luthero,&Caluino, ceterisque sectariis. Et quidem aduersus Catholicos prob. propositio. Moniam, si sollim de ret Melesiae satisfieri,siue olli pretceptum agens rinitentiq ab Ecclesia positum, non esset opus thesauro meritorum Christi,&Sanctoru. Secundb,Non esset utilis sed noxia indulgentia,& Ecclesia filios mos in hac re maximi graui decipere videretur: liberaret enim eos a petra huius ritet mitissima, 8c remitteret ad matrocissimam Purgatorii. Terith, Non possent concedi indulgenti et pro defunctis,quippe qui non sintur Ecclesiet priceptis, neque aueipsi di iaciplina indigent, aut exemplo es le vossunt. Quarto, Multi fideles indulgentias peremturi confitentur sacerdotibus peccata, dc sati stactionem iniunctam explent. Interdum etiam Pontifices inlitteris indulgentiarum priseri bunt, ut Sacerdotes iniungant pinitentias salutares ijs, qui indulgentiam conflaui desiderant.Igitur & populi, qui suscipiunt indulgentias. & Potiti Rqui eas tribuunt, eiusdementiet se esse restantur, Vt indulgentiet potissimumerosint ad petitam Purgatorii expiandam. Denique; hoc lignificare videntur illa verba: de vera inda ratia,quae Udi solent, cumindulgentiet in sacelin Pontificiopromulgantur; vera enim indulgentia dicitur, qui reatum petnae, non
selum coram L lesia,sed etiam coram Deo verὲ tollit. Iam verbaduersus haereticos,prob. I.indulgentiam Valere ad relaxandam petitam eoram Deo,ex Verbis Christi: Q c P seu eris 'ρον terram, eri6Matum ct incaeis. Et: Quacunquesolueritissiverterram, erothlutae r in caelo. Quor s sum enim additur: eriis caelo,si non soluitur vinculum nisi humanum. Prob. secundo ex Patribus.
Prob. III. ratione dum a simili.Pqnitentiae siquidem a sacerdotibus ima
positae,& e quae assumuntur sponte,sunt omnin4 similes: constantonim ex itidem rebus,oratione videlicet,ieiuniis,& eleemosyira; & ad eundem finem tendunt,&aliae alias iuuant: immδ Sacerdotes, cum pqnitentias iniungunt, hortantur paenitentes, ut ipsi etiam sponte assumnt alias, eum credibile sit impositas non esse qquales criminibus . Certum autem est , per poenitentias sponte assumptas satisfieri Deo, Ut perspicuum est ex eo, quod occultae esse solent,iuxta laud: Maabo per singulas noctes sectum meum, lachumis meis pra- Psalm. tum meam rigabo . Igitur poenitentiae a Sacerdotibus non solum exempli, &