장음표시 사용
341쪽
33o D 8 I V L G E N π i r s. disciplitiae caussa, seia etiam ad Latisfaciendum Deo imponi solebant. - Ρrserea; Pquitentiae pro Occultis criminibus occulte iniungebantur,sicut& ipsa consessio secreta ess,debebat.No igitur semper iniungebantur exempli, de disciplinae caulla. Denique; omnia argumenta,quibus in libro de Purgatorio demonstrauimus, po it hanc vitam ex re loca poenalia, in quibus exerceantur animae eorum, qui, dum viverent, pro suis peccatis non integre satisfecerunt Deo, probant etiam, Indulgentias homines liberare a reatu poena, non solum coram Ecclesia, sed etiam coram Deo. Nam nec ipsi Lutherani indulgentias negarent, si Purgatorium crederent. Est etiam notandum , Indulgentias , conceduntur in hae vita,
immediate, & principaliter liber ea debito poenae persoluendae in hac vita: mediath verb, dc quasi secundario , debito pinx persoluendae in Purg
Propositio s. Cum insema Industraria palam ex imiuir, concedi rem*-emplevitentia iniuncta, non intelligitur concedi remisito e ins poenitentia, quam Sacerdos in Sanamento Consessimis intrinxit .Nam pluitentia non dicitur propriε iniungi, nisi a Sacerdote, qui in particulari obligar pretcepto suo poenitentem ad certa opera poenalia peragenda. Canone enim pSndentiales exprimunt quidem,. generatim, quae peti itentia quibus peccatis conueniat:sed,quonia no est fatis ad iusta petnitentiam imp onendam,icire,quid congrant Peccato secundum se, nisi simul attendantur variae circumstλntia, maXime circa personam poenitentis, ideo non potest a canone petitatentiali pquitentia absolute iniungi, ne que ullus renetur ad eam pΤnitentiam subeundam, quae notatur in canonepi nitentiali, nisi ab aliquo iudice iniungatur. Pari ratione dicitue, Deum non iniungere pqnitentiam, sed qXigere eam, quae sequitur ex natura rei, ad peccati grauitatem. Accedat praeterea, qudd, clim Indulgentiae concessio secundum iura sit res odio Ca, quippe quae relaxaς pqnitentiae rigorem, non debent extendi verba Iitterarum Pontificiarum adpq nitentiastinui aetas largo modo, & impropriused restringi ad iniunctas proprie; quales non sitiat, nisi eae, quae a Sacerdotibus in Sacram. Pqnitentiae iniunguntur. mae enim definiuntur in Canonibus, vel exiguntur,no possunt dici iniunm,nisi largo modo,& improprie. Conclusio 6. Cum non fit mentio iniunctaraim paeniten ram , sed absolare canceduntur indulgentia intelligendum est , comi ari omnes paenitentias De iniuncta sint, siue inlogi potuerint. Prob. propositio primo ex constitutione extrauag. Bonifacit VII I. in qualegimus indulgentiam datam est e plenam,pleniorem,&plenissimam. At certὲ, si non conciaeretur indulgentia nisi de iniunctis pqnitentiis.fatis fuisset dicere concedi plenam seu plenariam. Quid igituriibi vult, planior de ρυ-nihimat Adde, quod Glossascribae, Bonifacrum de hoc interrogatum respondisse, per plenissimam indulgentiam se intellexisse illam omnem indurugentiam, ad quam clauos Ecclesiae possunt extendi.Non potest autem dubitari, quin claues Ecclesiae ad indulgendas Denitentias non iniunctas,sed tamedebitas in iudicio Dςi possint extendi. Aude, quod ab eodem Pone. Reth
342쪽
ctimones iniungeret. Non igitur dubitari potest, quin Pont. ille indulgentia1 de non iniunctis dare voluerit. Simile est, quod de Pio V. refertur. Is enim priuatim interrogatus affirmauit indulgestias absolute pronunciatas non restringi ad penitentias iniunctas, sed etiam extendi ad non iniunctas. Et quamuis duo illi Pont. non ediderint publicam huius quaestionis explicationem, per rescriptum aliquod Ponti f. tamen non est leui, momenti
tantorum virorum etiam priuata auctoritas. Prob. sicundb ex consuetudine nostrorum temporum. Nunc enim vix unquam iniunguntur poenitentiae multorum annorum tamen Pont. quihoe non ignorant,adhuc promulgant indulgentias septem, vel decem annorum,atque alias similes. Igitur non Volunt Pont. hoc saltem tempore, indulgentias restringere ad poenitentias iniunctas; sed extendunt etiam ad eas quae merith, iniungi possent, si poenitentiae criminibus iquales iniungerentur. Praeterea; hoc tempore, qui se parant ad indulseritias consequendas,confiteri solent peerata Sacerdoti, dc iniuncti' satisiactionem l leremon igi tur existimant sibi tantum iniunctas paenitentias condonari, sed alias longe maiores. Qubd si haec populorum eXistimario non esset vera, manifeste falletur poo. 6c huius deceptionis caussa in praelatos Ecclesiae referri posset. Denique; in litteris indulgentinum aliquando ponitur, ut Sacerdotes imponant Outares paenitentias iis , qui indulgentias consecuti sunt. Non igitur indulgentia earum litterarum ad iniunctas poenitentias, sta ad non iniunctas pertinet: neque enim Pont, relaxars intei ut pinnitentias illis ululares, quas iubent imponi.
Dc varietate, & utilitate Indulgentiarum.
DE varietate inuenio Indulgentias quinque modis consueuisse concedi:
Interdum enim conceduntur aliquot dies, vel anni indulsentiarum. Interdum quadragenae dierum; modb tertia, vel quarta, vel alia peccatorum pars; alias Indulgentia plenaria et Tandem Indulgentia plena, plenior,& plenissima informa Iubilai: Rursus, haec omnia vel conceduntur in Vita, vel in articulo mortis : Deniqne, HI sunt Indulgentiae temporariae, Vel
Et quidem Iadalentia tot dierum, vel amiorum secundum veriorem Opi nionem , significat remissionem poenitentiae , quae peragenda sitisset rotdiebus, vel annis, seeundum Ecclesiae ritum. Constat enim poenitentibus multa fuisse imperata, multa etiam interdicta: ut, exempli gratia, impet Tt a Iab ιμ
343쪽
rabatur ieiunium seria r. 6. &6. interdicebatur usus balnei, equitationis, moris etiam interdum,& potissimum tempore sacrae communionis. Industentia Quadrarena significat remissionem poenitentiae, quae 4 o. conUnuatis diebus in iei uiatis, aliisque laboriosis operibus agenda fuisset. ae adragena, quando imperabatur acrior, ita Vt solo pane, & aqua contenti esse deberent,qui eam peragebant, carena dici solebat, quod videlicet carentiam omnium tere ciborum contineret. Talis carena praemitti solebat ante septennem poenitentiam . Porrb clim Indulgentia condonat aliquam partem, i tertiam, vel quartam peccatorum, nihil significatur aliud, nisi remitti
poenitentiam, quae pro tanta parte pΤnae peccatis debitae expianda necessaria fuisset. Irululgentia ver pIenaria totum petnae reatum tollit, qui post culpam remissam forte remansit. Denique, Indulgentis plenior, I plenis,ima,etiam in Iubileto, non dissert reuera a plenaria simpliciter, &absolute concessa : posset tamen fieri,ut Bonifacius VIII. qui primus usus est illis vocibus, retulerit plenam Indulgentiam ad remissionem totius pqnitentiae iniunctae;pleniorem, seu laristiorem ad remissionem totius innitentiet , qui secundum Canones iniim giciebuisset Olenissimam ad remissionem totius poenitentiae, quq a diuino iudicio posset exigi. Existit autem hic dubitatio: Num Indulgentia aliquot dierum, vel annorum huius vitae respondeat in Purgatorio relaxationi totidem dierum , vel annorum' Et quidem omnes conuenit mi, cum per indulgentias condonant petilitentiae aliquot dierum, vel annorum, consequenter etiam remitti rinam Purgatorij,quq pq nitentiae condonati respondet. Sed, Hrum petilitentia unius diei,vel unius anni in hac vita tantum reatus pqnae coram Deo expiare valeat,quantum eXpiaret unus dies, vel annus in Purgatorio exactus,quq stio est. Communis sententia docet,'uod sic. Quamuis enim petna Purgatorii sit acrior omnibus pqnis, quas in hac vita experti sumus, et Patres docent,tamen ad expiandum reatum pqnae efficaciorestri navoluntaria huius vite. quam rina acrior Purgatorii; quia hoc est tempus misericordi et, illud iustitis. Itaque in hac vita non est debitum ullum petnae tam grande,quod non possit mo die, vel etiam una hora per martyrium omisia inbdissolui, pro quo tamen soluendo in Purgatorio vix multi anni sussicerent. Quod quidem de Vehementit sima contritione dici potest: de quare multa extant exempla in historiis. Iovi. Climachus scribit latronem quendam omni scelerum genere coopertum, tanto ardore animi peccata sua publice patefeci isse, ut reuelatum sit sanctis aliquibus viris, illa omnia continuo satistactione illa purgata filiis atque deleta. Constat priterea ex Beda, abiique probatis auctoribus, plurimas animas in Purgatoriousque ad diem iudicij. id est, per multas annorum centurias cruciandas : cum tamen nulla sit multitudo, vel grauitas peccatorum, quq no
possit in hac ita per pet nitentiam deleri, non solum quoad culpam, sed etiam quoad rinam. Denique; legimus viros aliquos sanctos ob unum solum peccatum non
344쪽
L I B E R. S E X T V s. paruo tepore in Purgatorio cruciatos, Ut pater de Paschasio Cisdinali Rom. L .rmi apud S. Gregorium: & de Seuerino Episcopo Coloniensi apud S. Petrum ι . o
Damianum:&deS.quadam Virgine apud Cregorium Turonensem In praesenti autem vita eiusmodi peccataleui,ac breui petestentia dilui possent. μ'. De Indulgentia in mortis articulo quaeri potest Quid intelligetidum sit per '. .
mortis articulum' Sed resp.facilis est: nam,si litteris Pontificis sexprimatur L. νιloriamonis artuuIus unus, tune sine dubio non assequitur illam indulgentiam, nisi
qui reuerapaulo pbstacceptam absolutionem moritur . Si vero non exprimatur,sed generatim dicatu in mεrtit aniculo, unc sententia communior est, indulgentiam obtineri etiam in mortis articulo praesumpto, quamuis reuerὲ mors non sequatur. An autem,qui Indulgentiam consecutus est in articulo mortis praesumpto,possit rurius eandem assectui,chm iterum veniet ad mortis articulum, Doct. di sentiunt: sed istae quaestiones,ut plurimum, ex inspectione litterarum dissolui possunt. Imiustratia tempqraria dicuntur, quae conoe- . xdκntur definito spacio temporiim,quo indulgentia percipi potest: vicum definiuntura . horae, vel una,auriatera hebdomada,vel integer annus,ut in Iubilaeis. Perpetua vero dicuntur, qua sunt alligatae certis locis; ut Ecclesiis, veIaltaribus;vel etiam rebus mobilibus, Ut rotariis, granis benedictis, sine ulla
Vtilitas pr cipua Indulsentiet est remissio poenae temporalis. De qua re id Glum quaeri potest: An sit utilis omnium hominum generi remissio poenaei poralis' Sed apud Catholicos res est certissima, Indulgentias o useste utiles,& ab ias etiam,qxii persectioni dant operam,recte quaeri, M suscipi
posse. Na omnibus Hile eit,liberari ab iis rebus,quae retardare possent adep- tionem sumnu boni: talis autem est reatus rinae temporalis, cum quo simus ex hac vita migrauerit, non poterit continuo pertingere ad vitam aeternam. Sunt etiamsiae utilitates adiunctae , quando in forma Iubilat Indulgentiae publicantur.Nam & datur facultas eligendi Confessarium,ex approbatis in-men,iuxta decretum Concilii Trident. Item, datur auctoritas confessariis absoluendi a multis casibus reseruatis, multisque centris Ecclesiasticis nee non vota nonnulla in alia pia opera commutandi : atque alia id genus. 'Sed duae hoc loco existunt dubitationes. I. Si quis tempore Iubilaei absolutionem a reseruatis accipiat,& postea tamen negligat ea perficere,que ad indulgentiam c sequendam necessaria sunt,an absolutio illa rata sit φ Responsio communis est, ratam esse: quia absolutio non pendet a futura condi-tiqne,&ne pendere quidem potest. II. Dubitatio: Si quis spe futuri Iubia Iaei in peccatum reseruatum siponte incidat, an ab eo peccato possit ab ItalResipondent aliqui,non posse: sed alii contra sentiunt.
345쪽
Quis possit Indulgentias con- dere ξ
VT Indulgentia rata sit, duo requiruntur ex parte eoncedentis: auctoritas legittima,& cavilla. Auctoritatem requiri,extra controuersiam estinam absoluere, vel ligare non potest,nisi is, qui iurisdictionem habet: indulgentias autem dare,absoluere est. Praeterea;Distribuere communia botra non p'test nisi Magistratus,vel Princeps,cui bonorum communium administrario commissa est, Sc dispensatio credita: Indulgent Vero,praeter absolutionem, continent etiam applicationem thesauri spiritualis. Porro auctoritas haec potissumum residet in summo Ponti f. ac propterea potest ipse indulgentias etiam plenarias omnibus fideliruis elargiri. De qua re iridia dissensio est. Nam eonstat Apostolo Petro, cui summus Pontis. succedit, proprie dictum 16. esse a Domino: Quodcunque solueris,dcc. Deinde, constat eX iure Canonico, in summo Pontificead indulgentias concedendas esse plenitudinem potestati. Donique,constat ex re ipsa,siummos PontiLfrequentissimὲ indulgentias ple- 'narias concessisse. De fiscopis, & Metropolitanis res est etiam extra controuersiam, posse illos in uia dioecesi, istos in sua prouincia indulgentias tribuere: sic tamen veindulgentiam uni anni in dedicatione Eccleuae,vel Φo .dierum alijs tempori biis de iniunctis poenitentiis non excedant . Nec minus certum est, non requiri potestatem ordinis,sed soliun potestatem iurisdictionis ad indulgentias concedendast proinde poterit Pontif. Max. vel Episcopus indulgentias concedere,etiamti nondum sit sacris ordinibus insignitus. Neque amittitur haec potestas per peccatum lethale. . De Legatis Apostolicis, posse eos concedere ex commissio ne speciali, vel generali summi Pontis. indulgentias in omni loco,ad quem sua legatio se extendi nemo dubitat. Summum Poenitentiarium posse comedere centu dierum indulgentias, testatur Petrus Palud. Quod idem de alijs Cardinalibus 3 i. testatur Nauarrus:quamuis id magis consuetudine,quam lege nitatur. Atq;
num. ι7. haec quidem videntur esse certa,&rata.
Primim autem quaeri potest de Concilio generali: an possit pIenarias indulgentias dare'Quamuis vero neminem legerim,qui expresse doceat, Concilium generale non posse indulgentias dare i tamen videntur ita sentire Doct.qui scribunt,ad summum Ponti solum i pectare potestatem indulgentias concedendi plenarias, dc de Concilio gener ii nihil dicunt. Nam nullum sag. 4. huius rei exemplum habemus, nisi Concilii Basileensis: quod Concilium eo tempore erat schismaticum, neque eius decreta, & multo minus exempla, certam
346쪽
eertam fidem faciunt. Concilium autem Constantiense prope finem indulge Me iν. tras concedit non plenarias, sed sollim 3 oo. Vel o. die me quod recte poterat facere, cum meo Concilio non soliun essent multi Episcopi, & A1 chiepiscopi, sed etiam Cardinales. Praeterea; Concilium generale,secluso Papa, non habet Papalem auctori-tem,nec formaliter, nec eminenter, nec ullo alio modo. Non igitur potest Concilium, secluso Papa, ea facere, quae proprie ad summum Pone. pertinet, sed ea solum, ad quae se extendit Episcopalis auctoritas. Constat autem non posse Episcopos, etiam multos simul coniunctos , indulgentiam dare, nisi taviaius anni, vel ε . dierum . ,
tera dubitatio est de Iure, quo Episcopi possuntindulgetias elargiri. M- qui enim ex istimant, Episc. iure diuino id posse: alii negant. Sed haec quaestio
ex alia pendet: Vmuniurisdictionem auripirat ερistoria Deo immediatὲ; an πνὸ per summum Pontificii Existimamus autem, Epi sic. aiummo Pont. iurisdictionem omnem, ac per li potestatem indulsentias conferendi accipere. Cuius rei argumetuum eth, qtiod , ideamus a summo Poni. restrictim, & lunitatam
Episcopis hanc potestatem tuisse: neque dubium est . quin ab eodem penitu. tolli, vel etiam auperi, id extendi eossit. QMod si a Deo immediate illam ha
bereiit, posset quidem fiammus Pont. interdicere illis vlum eius potestatis;tamen si obstinate ea uti vellent, non posset sismmus Pont. impedire. quo minus ratum esset, quod illi fecissent.Sicut cim summis Pont. interdicit alicui Epi sic. neutatur facuItate, quam habet a Deo conserendi Sacram. Confix mationis, vel ordinis, peccat qui dem Episc. non obtemperans Pont. in tamen collatio illa Sacram. Confirmationis, vel ordinia rara est. 3. Dubitvio est de Abbatibus,Parochis, aliisque Sacerdotibus npossint indulgentias tribarerit At sententia communis docet, nullos omninb Sacerdotes Epistreis inseriores posse iure communi tribuereindulgentias;sed solitin ex cornmissione summi Pont. vel Epist. Extat enim de hac re expressus tex ..--ἀ- tus iuris. Praetere' S. rhomas pulcnredocet, nullos esse absbluth Prilatori , - nm Episcopos. Ipsi enim sunt rectores intcgri populi,&quasi Reges inpar- r ει uo regno; atque ita praesum hominibus omnium ordinum, aetatum,s uum, conditionum. Abbates autem sunt quasi patres unius familiae; &domus. αpraesunt lis Monaesa is. Parochi quoque non praesunt.nisi uni parochi quasi uni familiae. Potestas autem dispensandi thesaurum Ecclesiae non conuenit,
nisi veris Praelatis, quisiuiit Principes populi Dei.
347쪽
tiarum. VT seiungamus certa ab ilicertis,conuenit prim o inter omnes scriptores, sine iusta caussa raram Indulgentiae concessionem, quoad ea, quae pendent ex solo iure Eeclesiastico: qin sunt priuilegia oligendi Confessarium, qui possit etiam a reseruatis peccatis absoluere; & alia ist genus. Ratio est, quoniam,cum summus Ponti Lessipensat in iure Ecclesiastico, di senatio estrat etiamsi non adsit caussalina: satis enim est,si constet, eum voluisse dis pensiste,cum id totum ab eius arbitrio, & voluntate dependeat. Secundb, Conuenit inter omnes, si usta caussa Indulgentiam non entatam,quod attinet ad piandum reatum poen* coram Deo, Vel in hae vita, vel in alia. Ratio est,quia naec poena expianda est iure diuinor non potest auiatem summus Ponti Lsine iusta caussa disipensare ii ijs, quae aliquo modo pertinent ad ius diuinum, quoniam minister Dei est,non Dominus. Id quodeti, videmus accidere in dispensatione iuramenti, dc Voti: relaxat enim obligationem in nomine Dei, quando caussam habet eiusmodi, ut eredibile sit id placiturum Domino. Quod si pro arbitrio sne ulla iusta caussa dispenset, Deus non habet ratam dispensationem. Praeterea; Summus Pontif.non λlum non est supra ius diuinum,ut posite illud pro arbitrio tollere; sed neQue est Dominus, sed dispentator thesauri ipi itualis dispensator autem fidelis, & prudens esse debet; alioqui non dinpensator,sed dissipator dicendus it. are in litteris indulgentiarum sem
per exprimitur caussa,cur indulgentiae concedantur. Υerti b, Conuenit inter omnes, d iustam caussam non requiri, ut opus in
iunctum sit in se ita satisfactorium,Vt planς compenset debitum poenae, quod remittitur per indulgentiam: tunc enim indulgentia non esset remissio, sed
Quaestio igitur in eo solum Versatur: an Miustam causam requiraturn νον-.;ba ψρὸ uini sti cum iηdulgentia, ita νι promais indullotia maior caussa νε-quiratur;o vero posit pro Vere minimst dari in gentia maxima r Communior, ει verior sententia ridetur esse eorum, qui contendunt, ad iustam cautam re quiri aliquid,non ilum pium,&Vtile;sed etiam,quouroportionem habeat eum indulgentia, ita ut non sit ratum, si detur pro caussa leuissima indulgen
Rationes sunt hae. I. inuia Videntur abuti Vocabulis, qui dicunt, requiri iustam caussam ad concessionem indulgentiarum; & ramen volunt pro opere quocunque, etiam leuissimo, concedi posse indulgentiam maximam. Quomodo Disitir es by Cooste
348쪽
modo enim iusta mussa dici potest,quae nullam habet proportieffinu. I. Quoniam non llim infidelis dispentator dicitur , qui nulla deerisia onat bona Domini sui, sed etiam, qui pro mini prosundit, ae prodigit
thesauros preciosos eiusdem Domini sui.
nullae dici possent supernu vel indiscretae,etim semper sit in promptu aliqua pia causia,quae alligari possit. .
rum. In votis autem conueniunton'es,non eosse dispensari, nisi pro maxima causia,quae magis placeat Deo, quam ipsa impletio voti.
mas Pursatori; : quia posset dici, non deesse caussam piam, clim ad gloriam Dei perii t,ut tot animae citissime volent ad coelum, ubi perpetuo Deum laudabunt. Sed ut magis res explicetur, notandum est primo ad causiam iustam . ut plurimum,duo requiri. Primo finem aliquem pium. &Deo gratum, cuius assecutio magis placeat Deo, quam poenitentialis satisfumo, quae perindial- gentiam relaxatur. Is enim fidelis,& prudens est dispensator thesauri, qui deliter egit eaussam Domini sui.& iuxta eius voluntatem operatur. Secundo opus aliquod,per quod reuera finisisse probabiliter obtineri possiimam sis-nis quidem valde placeatino, per opus iniunctum nullo modo valeat o tineri,non videtur iusta caussa dandae indulgentia. Vr, exempli caussa,Ad turindulgentia plenaria iis, qui semel recitant orationem Domini eam pro conuersione haereticorum, caussa non Videtur iusta, quia tametsi conuersio haereticorum res est maxima,& Deo alior,quam poenitentialis satisfit,o; tamen non est probabile, conuertendos haereticos per eam solam, breuiseru
Obseruandum secundδ, non requiri ad proportionem caussae eum induI-ientia,ut opus iniunctum sit in se valde meritorium, vel satisfactorium, vel isticile,vel laboriosum,quamuis haec etiam spectari debeant: sed requiri, ut sit medium aptum,atque utile ad consequendum finem, cuius gratia conoeinditur indulgentia. Itaque fieri potest, ut per oeus in se satis leue, & ficile, magna indulgentia acquiratur .ut cum datur inauigentia plenaria vinnibus, qui ante fores Basilicae S. Petri adstant,dum summus Pont. in die Paschae solenniter populo benedicit . Et si enim assistentia ista res minima sit,si per se ab luth consideretur, tamen magna, & iusta caussa est, quia frequentia illa populi eo tempore medium est aptum,& vide ad protestationem fidei de eapite Ecclesiae, atque in honorem sedis Apostolicae; qui est finis illius indulgenti obseruandum tertiδ, non eodem modo iudicandum esse de mussa indulgentiae,cum datur uni alicui particulari, & ciuri datur in communi multis: nam,cum datur uni particulari, oportet. Vt opus iniunctum illi seli sit proportionatum fini, euius gratia indulgentia datur: at, cum datur in communi multis,non est necesse,ut opus singulorum, sed latum ut opus omnium simul
349쪽
D E. I N D V L G E N T I I s. sit proportio tum fini. Atque hinc accidere potest, ut indulgentia maxima sit iustissima, etiamsi opus iniunetum singulis videatur Ieue. Obseruandum quarto plerumque in caussa i usta duo contineri, ut supra dictum est: finem, & media ad finem: quoniam aliquando solus finis satis esse videtur, sine vilis mediis, id est, sine aliquo opere iniuncto; quando videlicet finis non pendet ab aliquo opere, dc per se sussicit ad indulgentiam iustam e fietendam. Sic olim ad petitionem Martyrum dabantur indulgentiae sine aliquo opere intulicto, quia iudicabat Ecclesia, satis magnam caussam esse, pe
titionem Martyrum, ut videlicet homines accenderentur ad martyrium, cuviderent, tanti fieri Martyrum preces. I cinamur autem tunc Martyres,qui
in carceribus inclusi,& iam aliquid pasti fuerant ob consesisionem fidei,& c5- summationem mare rijeXpectabant. QNomodo etiam in articulo mortis hominibus bene meritis de Ecclesiadantur aliquado indulgenti neque opus vllum iniungitur; quia videtur caussa esse satis iusta, ipsa necessitas extrema coniuucta cum praecedentibus meritis. Itque sine opere iniuncto con potest aliquando indulgentia:sine caussa ver eaque iusta,&rationabili nunquam potest. Obleruandum quarto iustam quidem semper caussam requiri, sed non esse subditorum, iudicare, utrum caussa sit iusta, vel iniusta: debent enim sim- plicitet existimare, iustam esse. Nihilominus tamen sicut probandum non
est, quδd aliqui pio aelo, sed nimio fortassis. de indulgentijs quibusdam Ie-uibusde mulsis concessis obloquuntur : sic laudandus est Clemens VIII.
m. ,. Pont. Max. quod decretum Concilii Lateranensis sub Innocent. III. de moderandis indulgentijs indiscretis, &decretum concilij Trident. de reue, eandis indulgentiis ad veterem, & probatam Eeclesiae con hietudinem executioni mandare studuerit. Veteres enim parcissimos misse in conserendis indulgentiis, notisiimum est. Siquidem Sergius Il. trium tantum annom d -- dit indulgentiam: Paschalis I s. o selum dierum. Tinatur quoque Inno. VI eent. ἔ ii. Apostolicam sedem solitam esse ordinarie non extendere indulisis si untias ultra condonationem poenitentis unius anui, vel M. dierum: & iuxta hoc Innocent. decretii Nicolaus IV. in indulgentiis variis, quas concessit Ecclesiae S. Praxedis, quae leguntur in introitu capellae S. Zenonis,nunquam excedit annum unum,Vel dies εο. Denique; S.Thomas scribit, venientibus Diad Lao. ad limina Apostolorum ex regionibus vltramarinis dari indulgentiam 1
q. I.ar. 3 . . Unorum: ex regionibus stram tanti,trium annorum: aliis locis vici-
350쪽
De sustipientibus indulgentias
IN eo, qui cupit reuerastuctum ex indulgentiis opere,duo rem muri ut si in statu gratiae, Mut perficiat id, quod pro indulgentia iniunctum
fuerit. Et quidem exi statum gratia, docent communiter Doctores .Et ratio est apertissima, quia indulgentia, cum remittat reatum poenae tempo resis relictum post remissionem culpae, sine dubio requirit, ut culpa sit iam remisia, ac per hoc translatus sit homo per infusionem gratiae, & chari- raris, de statu peccati in statum filiorum Dei. . Praeterea; Nulla ratio patitur, ut poetis remittatur ei, qui adhuc haeret in eulpa, vel debitum ei condonetur nomine Dei, qui adhuc est aduersarius a Deo, dc hostis, ac inimicus. Denique ; Nomen ipsum indulgentiae sonat pa 'ternam militatem iv.filios, qua non debetesse eommunis cum siniis, maxime fugitivisiquales sunt omnes, qui, Deo deserto, Diabolum inuunturi
Pari ratione, exigi, ut opus iniunctum perficiatur, comi enit inter omnes. Sed multae sunt quaestiones. I. Aa requiratur flatus gratia μIum eo temere,, quo percipitur indulgentia; an etiam, cum perficiamur vera inlinicta; veteriam , cum primum indulgentia pymumiantur, aut raram littera reci tantur' Niqui contendunt, non requiri statum gratiae, cum indulgentiae publicantur, vel indulgetiarum litterae recipiuntur, nisi fortὲ idem hi tempus publicationis , & pereceptionis , ut cum in sacello Pontificio dantur indulgentiae omnibus, qui o ficiis diuinis eo loco interfuerunt: tamen requiri statum gratiae, non initim, cum indulgentia percipitur, sed etiam chm perficitur opus iniunctum Ratio est, tum qilia in litterra Pontificiis, ut plurimum, exprimitu indulgentias concedi iis, qui vere poenitentes Meleliam visitauerint , aut tale, vel 'tale opus secerint: tunistiam, quia indulgentia non acquiritur,nis per opera viva, vere meritoria, εc satis istoria; qualia noli fiunt, nisi ea . quae fiunt in statu gratiae. Alij tamen grauissimi auctores contra sentiunt, non requiri statum gratiae, nisi cum ipsa indulgentia pereipienda est: Ratio huius est, quia indiligentia non nititur nostra satisfactione, sed Christi ideδ, non videtur necessarium, ut opus in ristum, sit opus vivum,& sanissedi rium. Deinde, quia Bonifacius VIII. dicit se comedere indulgentiam
iis, qui visitabunt Ecclesias, poenitentes, & confessi, vel qui poenitebunt, '& confitebuntur.
Ex his sententiis priorsine dubiis tutior est: est etiam certa, quando opus 'iniunctum in litteris Pontificiis expresse iubetur perfici in statu gratia. Denique .verior mihi esse videtur,etiamfi in litteris Pontificiis id non exprimatur, . quando opus iniuncturiae est,ut nonconferat adfinem, nisi fiat in statu Matiae. Vt , si finis indesumta sit, placare Deum Christiano pop. & adeb