장음표시 사용
351쪽
iniungantur preces, eleemosynae, visitationes Ecclesinum,& similia; iam Deus non placetur per opera mortua, necessarium esse Videtur, ut operailla fiant in statu gratiae;alioqui nihil conferunt ad finem, & proinde non est inte- tio concedentis,ut indulgentiam lucrentur,qui in statu peccati illa opera taciunt. At posterior opinio vera esse videtur quando opus iniumstum utile est ad finem,pro quo datur indulgenti etiamsi non fiat in statu gratiae. Vt v.g. si finis indulgentiae sit aedificatio Basilicae,aut subuentio pauperum, aut recuperatio Ierosolymae,&propter ista dentur indulgentiae contribuentibus p cunias, vel arma;quia non minus ad finem conducunt pecuniae illae, vel arma,
si dentur ab hominereccatore,quam a iusto,probabile est,prodesse illa opera, etiamsi ficta sint in statu peccati,modo is,qui fecit e sit in statu gratisquam do reipia percipit indulgentiam.
II. restio est: Virum requiratur non solum statvsgra Mindulgenssam obtinetiam carentia omnis culpa venialis. Sed facilis est resp.si distinctione ut mur. Nam vel quaestio est de tempore, quo perficiuntur opera iniuncta: vel de tempore,quo percipitur fructus indulgentiae .si de priore te γore quetstio est,uel peccatum Veniale vitiat opus iniunctum;Vt,si quis oret,vel ieiunet ex vana gloria: vel nonvitiar, sestper 3ccidens ei coniungitur; Vt, si quis, dum vistat Ecclesiam,loquatur verbum ociosum. odsi bonum opus non viti tur,certum est, non impediri fiuctum indulgentiq. Si ver δ bonum opus viti tur,ita ut ipsum efficiatur veniale peccatum, tum sine dubio: impeditur Ductus indulgentiae,si opus illud faciendum erat ad placandum Deum, vel satiΩficiendum pro peccato: non enim per peccatum veniale placatur Deus,neque satisfit. bd si opus ficiendum non erat ad placandum Deum, neque ad satisfaciendum, sed solum ad subuentionem pauperum, vel alium finem, qui potest obtineri,etiamsi opus non fiat in statu gratiae, tum non impeditur fructus indulgentiae,quamuis opus peccato veniali fuerit vitiatum. At si de posteriore tempore quaestio sit, respondendum erit, non impediris tactum indulgentiae,si quis eo tempore habeat,vel committat peccatum veniale, nisi quoad remissionempoena debitae propter illam cul8am venialem: non dimittitur enim poena,nisi priuε dimissa tuerit culpa. Nulla autem est ratio,cur non possit percipi mictus indulsentiae,quoad remisi ionem poenae debitae propter alias culpas,siue lethales,sive veni es iam remissas, ctiamsi eulpa aliqua venialis haereat in anima: nam peccatum veniale non impedit sta tum gratiae, ut requiritur ad hoc, ut homo sit capax indulgentiae. III. Quaestio est de Confessione,quq ut plurimum, requiritur, Ut pars operis iniuncti:an exigatur semper in re,an vero sufficiat in proposito' Respon- . sio facilis est. Nam,quando in sorma indulgentis diserte ponitur,vi,qui eam lucrari cupiunt, confiteantur peccata sua intra tot dies, tunc sine dubio exis itur confessio inre,quoniam ponitur in Arma indulgentiet, ut conditio quet. am,sive ut pars operis iniuncti, dc non tum ad hoc, ut homo transferatur de statu peccati ad statum gratiae: Pando autem in fornia indulgentiae no iniungitur expresse opus consessionis, sed simpliciter dicitur,concedi indulgeatiam vere poenitentibus, &consessis, tum non videtur requiri confestio, ut
pars operis iniuncti,sed solam ut homo sit in statu gratis. Et ideoin quis non
352쪽
LIBER SEx Tvs. 363 inbeat merata Isthalia,no necessario consim tenebitur: & fi habearpereatii ethali probabile est, sinicere illi contritisnem cum proposito confitendi;
nam per hoc adipiscetur statum grariet authas tamen,& probabilius videtur. mouiti coiisessionem in re,& non inlum in voto, quotiescunque dicitur, ii duIgentiam concedi rinitentibus, & consesiis. IV. Quaestio est: an percipiatisdulgetuMm,quiti perluit emnia vera istincta Maliqua tantum ob impiam.υι morbi ,ves atam iustam cas m imperitu, 'Resipomo communis est, non percipi indulgentiam, nisi ab iis, qui integre omnia opera iniuncta perficiunt: concessio enim conditionata non valet,nisi conditio impleatur. Atque in hanc quoque sententiam alleg ri solet dictum illud commune: Indulgentia tantum valent,quantum nant. Nam summi Pont.qua-
do volunt percipi indulsentiam ab i , qui legittime impediti non perficiunt
omnia opera iniuncta,addere solent, ut consessarii commutent opera iniuncta inest apia opera; vel disertis verbis explicant. obtineri indulgentia ab iis, qui inchoarunt opera iniunm, & perficere non potuerunt.
De indulgenti js,quae accipiuntur pro defunctis I .quaestio est: an pro lat δε- functi,' Res certissima est,& apud Catholicos indubitata, indulgent ijs iuuari posse animas,quae in Purgatorio penaluunt. Prob.ratione deducta ex Scst. Conciliis, Patribus. Constat enim, animas defunctorumposse iuuari susu mis viventium, id est, eleemosimis. precibus eiuniis, sacrificiis Missarum -s,sque piis operibus .Et quamuis sunragia defunctis per modum impetrationis prosint, Ac praesertim preces,& oblatio sacrificis tamen nulla reddi potest ratio,ciu non prosint etiam per modum sMistactionis; & praesertim ieiunia,& eleemosynae. Nam haec opera satisfactoria est alibi a nobis probatum est. Et defunctos,quibus haec sussia a 'plicantur, vivis,satisfamone indigem non est dubium.Constat praeterea,illam esse rationem,cur lagragia viventiu prodesse possint defunctis,quia fideles defuncti ita coniuncti sunt eum fidelibus viventibus eiusdem fidei,& caritatis vinculo ut unam Ecclesiam, de Hucorpus essiciant.
Ex his duobus fundamentis aperi colli tur, posse etiani priuatos homines offerre Deo pro defunctis,tanquam membris eiusdem corporis,suas sistiGfactiones, ieiunia, eleemosynas, peregrinationes, & similia opera laboriosareur ergh non posset summus Pont. applicare eisdem istactiones Christi, de Sanctorum,quae sinat in thesauro spirituali, cuius ipse dissensatoresti Praeterea;Idem prob.ex usu Ecclesiae. Constat enim, Paschalem summum Ponti ante annos roO.concessisse indulgentia pro deiunctis, quae habetur in Ecclesias. Praxedis,in introitu emilae S.Zenonis. Multi etiam alii Pont. prod fictis indulgentias concesserunt. Denique; Consentiunt Theologi, es C
II. Qu stio est de modo, quo indulgentiae possunt prodessedeiunctis: Ani
videlicet summus Pont.possit animas defunctorum, quae sunt in Pursat. --dicialiter ab luere,ut fuit cum viventibus;dum indulgentias concin munis sententia est,qubd non. Prob-I. quia non potest Ecclesia moriuorum. minias citare, non potest earum caussam cognos aere, non potest eas cogem
ad obedientiamulon igitur potest absoluue,vel ligare. II. Pontifalonia
353쪽
betauctoritatem, nisi in oves, quas pascendas , iuxta aetiar Rasce suri meas. At animae des istorum non possunt pasci a Pont. cum non νής sint ab eo do strinam, Vel Sacramenta, vel leges, & iura percipere. No igitur sunt ei subiectae: & proinde non possunt abeo ligari, & Lolui. 3. Pontifiees
etiam orditiarie,chm extendunt indulgentias ad mortuos, addunt particulam, per modum 'spuis. Tertia qu stio est: Quid significti illud: permadam segrarin Uera sente
tia est, indulgentias prodesse per modum suffragii,quia non prosunt per modum absolutionis iuridicae, sed per modum solutionis: quomodo prosiint siffragia, quae vel public , vel priuatimpro defunctis fieri solent. Sed cum suffragia tribus modis destinctos iuvent: per modum meriti de congruo: per modum impetrationis: &ξer modum satisfactionis; indulsentiae autem non sint,nis satisfactoriae, intelligendum est, indulgentias dari defunctis per modum suffragii tantum satisfactorij. Itaque quemadmodum, cum quis dat Eleemosynam, vel ieiunat, vel peregrinatur ad loca sancta, pro defunctis,non ah luit defunctos 1 reatu poenae, a offert Deo Laisfactionem illam pro
unctis, ut Deus eam acceptans, liberet defunctos a debita poena, quam liuituri erant: se Pont. non absoluit aninins defunctorum, sed offert Deoe ex thesauro satisfactionum, quantum necesse est ad eas liberandas ;& Deusaeeeptans alienam satisfactionem communicatam animabus defunctorinn,
eas liberat ab illo reatu poenae. Sed hoc interest inter suffragia, & indulgentias : qudd . ut suffragia offerantia, non requiritur aliqua iurisdictio: sed, ut indulgentiae dentur, requiritur iurisdictio ;quia non potest thesauru dispens, e , .nisi qu habet claues Ecclesiasticas. Pret terea, qui offeri suffragia, nescit, an id, quod offert, sufficiat ad anima liberandam et solium refrigerandam .at Pont. potest offerre ex thesauro illo infinito, quantum requiritur ad satisfaciendum integre pro reatu cuius n-que poenae: & ideo dicitur dare indulgentiam plenariam, atque animas liberare per modum suffragij., quia offert, quantum ad plenam satisfactionem, satis est. . Quarta quetstio est: Virum ex ustitia, lae certa lege, ct ex condis prosint indas gratia defunius, an salis ex benivitate Dei, ct ex congruo' Aliqui docent, indulgentias ex condigno, siue ex iustitia defunctis prodesse. Ratio eorum est, quiapotest unus vivens pro alio vivente ex condigno satisfacere: igitur po rest etiam vivens pro mortuo Laisfacere ex condigno. Eadem enim est rario vitiusque satisfactionis, unio videlicet, quae est inter membra eiusdem corporis Ecclesiae: nam vivens pro vivente satisfacit ex condigno, quiae sunt membra eiusdem corporis, utino fidei, & cliaritatis coniuncta: At etiam mortui qui in Purgitorio degunt, membra sunt eiusdem corporis, glutino
fidei,& charitatis unita. Quod si priuatorum suffragia ex condigno prosindidefiinctis. certe multδ magis sati factiones Christi,& Sanctorum, ijsidem mortuis fidelibus, a capite Ecclesiae, id est, Pont. M applicatae proderunt ex condigno. Abi contra sentiunt indulsentias, quae defunctis dantur, nisi
misericordia, R benignitate Dei, in pernoc ex congruo, non ex condigno eis prodesse. ' is
354쪽
. Rationes sistentiaehuius sunt. I. quia non videtire eertum ,posse uiuetes pro viventibus satisfacere ex condigno: quod erat fundamentum prioris optinionis. Vnio enim fidei, & charitatis, qua colligantur inter se uiua membra Ecclesiae, facit quidem, ut possimus inuicem adiuuare, & bona nostra communicare, &unus pro alio saltem ex congruo satisfacere; sed non videtur facere, ut teneatur Deus ex iustitia acceptare satisfactionem pro altero, nisi ostendatur de hac re pactum. vel promissio aliqua ipsius Dei ; quamuispoisit Deus, & soleat aeceptare ex benignitate sua. Sicut in foro externo non tenetur iudex acceptare, Vr Vnus flagelletur pro alio. Denique, viderita esse proprium solius Cnristi, posse pro aliis ex condigno,ut mereri, ita etiam satisfacere: quoniam est caput corporis Ecclesiae, α dum pro nobis satisserit, pro corpore suo satisfecit. Secunda ratio, quia, etiamsi certum esset, posse in qsenti vita unum pro alio ex condigno satisfacere ; tamen non videtur. eadem ratio de satisfa-mone pro demiustis: hic enim possumus soluere poenas eiusdem generis, ut nostro ieiunio, vel eleemosyna fatisfacere pro alio. qui ieiunii, vel eleemosynae poenam subiturus erat: at poenae, quibus iam addictae sunt animae Purgatorio, sunt alterius generis: &ideo, licui non tenetur iudex remittere rinam corporalem uni alicui reo propter mulctam pecuniariam,quam alius o fert; ita non videtur teneri Deum ex iustitia admittere sati stactiones huius Vitae pro remissione pse rum Pursatorii,ad quas animae illae iam sunt addictae
Tertia ratio quoniam ipsae animae, ut ex historiis grauisiimorum auctorucolligimus, hoe ipsum declarasse videntur. Nam Petrus Damiani scribit, Animam Benedicti P t. Rom. in Purgatorio constitutam apparuisse, Deo P permittente, cuidam, sque ab eo petiitae, ut pro ipsa sitffragianerent,& addidisse, se per ea suffragia liberandam,quado hoc miseratio diuina decreuerit. Petrus quoque Cluniacensis scribit animam defuncti apparuissest cui,& ρο- t. astulatis suffragiis adiecisis,per inessabilem misericordiam Deue liberandam, ν-.ε. io. sies per sitffragia ibuenim fuisset.Scribit etiam aliam animam similiter apparentem,&1uffragia postulantem adiecisse,Conditoris mediante clemetia. φ e perea liberandam. Qithd si suffragia nituntur pietatediuina, te indulgetiae defunctis non dantur, nisi per modum suffragii, certὶ sequi vi ur, ut etiam indulgentiae ex diuina pietate defunctis prosint. his sententi js neutram reprobare audeo: Videtur enim prior admodum pia Posterior vero valdisatio- arabilis.' Rinta quaestio est: Quid inrviratur ad hoc, ut talaseratia de stis proluει Et ατ re certum est, I. auctoritatem requiri, eamque tiumma, id est, Apostolieae.No enimEpiscopi,allioe Pr lati summo Pont. inferiores indulgeti defunctis concitare possunt: quoniam solus Christi vicarius habet potestate dimensandi thesaurum Eeclenae absolute. Episcopi enim solum applicare possitnt subditis suis secundu mensuram sibi lede Apostolica determinatam. Secundo certu est,requiri caussam iusta. No enim potest summus Pont. pro arbitrio liberare animas a poenis Purgatorii; neque sufficit pro causa utilitas
illaru animata,vel gloria Dei, qua redundaret ex animaru illaru liberatione:
355쪽
DE INDvLGENTII s. ὶilam si istaicerent Christus ipse omnes animas liberasset'. Itaque requiri tur mi a aliqua particularis,pertinens ad honorem Dei, & Ecclesiet utilitate,
haut summus Pontisex arbitretu gratiorem esse Deo rem illam, cuius gra-
tia indulgetui et conceduntur, quam executionem iustitie, que exercetur inexpiandis animabus Purgatori; . Tertib requiritur,vet,qui pro defunctis indulgentias suscipit,adimpIeat opus iniunctum. Nam indulgentiae primario, & direct ὲ non dantur,nisi viventibus,qui possunt opera iniuncti perficere; defunctis autem dantur secundario, dc indirecte, quatenus Viventes pro mortuis opera iniuncta perficiunt. Ex quo etiam requiritur,vi,qui opera illa perficit,sit in statu gratiae, si opera ipsa id requirant. Nam,si opus iniunctum id non requirat, probabiliter dici potest,prodesse defunctis indulgentias,etiamsi is, qui peto desum his eas suseipit,non sit in statu gratiae. Sed omnino tutius est,ut,qui cupit mortuis indutigentias obtinere,prius det operam,ut ipse indulgentiam a culpa per Sacram.
Confessionis obtineat. Postrema quaestio est: sui laseratia pro miris, pro γέ u in particularisius piuntur;an omnibus in cammaiul Reip .communis Doct. est,tam λffragia,quam indulgentias,prodesse omnibus defunistis,quoad gaudium quoddam acciderarium: caritas enim facit omnia communia in hoc sensu, quod omnes qui
sint praediti caritate,gaudent de bonis aliorum,ac si propria essent: sed quoad satisfactionem,& lilarationem a rinis,suffragia Ecclesiet communia prodesse omnibus in communi;sed suffragin particularia,& indulgentiis,quae pro certisanimabus iustipiuntur,non proaesse,nisi illis,quibus ex intentione viventium applicantur.
Atque hoe esse verissimum, terspicuum est, I. ercissis Pontificiis concessionibus Inam paschalis I. indulgentiam ita concessit, Vt, qui pro anima patris,uel alicuius particularis personae defunctae, tot Missas celebrauerit in e pella S. notas, quq est in Ecclesias. Pri edis. animas illas de Purgatorii poenis eripiat.Item exander VI.&Clemens v II. alijque Pont.in constitutionibus,de indictione Iubilli,disertis verbis dicunt, indulgentias illas anni Iubilaei,extendi per modum suffragii ad animas patris,uel matris, vel alterius personae particularis,pro quibus suscipientur. Secundb quoniam hic est sensus totius Ecclesiae,omniumque fidelium.Tertib denique, quoniam nulla est ratio, eur satisfactiones uni alicui animae per intentionem Litisfacientis
applieattiam illi nonprosint nugis,quvn abiimissis ullo modo prosint. FINIS. .
356쪽
: R1M A quxvio est: sintM piis in hominum stiritus , quio corporeθ- lutismi,s sta purgatione erret, ramadfruendam beatitudinem, qua in clara Dei visione ira est, admissi Affirmativa pars prob. I. ex testimonio Ecclesiae, quae in oratione de S. Gregorio dicit: Dem, qui anima famuli tui Gregor atmia beatitudinis praemia contulisti, &c. Habemus etiam duo Concilia OEcumenica, nam hoc ipsiim definitum est in Concilio Florent .in decreto unionis Latinorum cum Graecis: & in Con-ellio Τrident. Idem quoque disertis verbis docet Innocent. III. Idem denique post Iongas disputationes Benedictus XI I.definiuit. -. EM. Prob. 2. ex Script. legimus enim I. Faciles coram Deo indis obitia retribuere δε ρμου unicuis sic dum vivi sua/.Vbi illud, Facile est,non significat,posset Deus,si vellet :sed,reddit Deus,& facile reddit unicuique secundum opera sua in dis obitus sui:alioqui frustra nos Sapiens hortaretur hoc argumento ad benefacien- D-.dum.Praeterea icum dicat Spiritus sanctus: Infine bominis denudatio operam eius, indieat etiam, in fine hominis reddi unicuique secundum opera: nam ad hoc fit iudicium illud,& denudatio operum,ut sequatur remuneratio. II. Scimus.quia, terrestris domus uestra huius habitationis dissoluatur, adi aliorum ex Deo habemus, mum non manu aternam in caelis. Nam in hoc ingemiscimis. habitationem nostram,qua de caelas verindui cupientes, flamen veniti, Onan dimaeniamur: m ct qui sumus is hoc tabernaculo,ingemistimingrauathe quod nolaminesesiari. 'd'perusiri,ut absorbeatur,quod mortale est a vita. Vbi communis Graecorum,& Latinorum opinio pro domo hac terrestri accipit cortus hoc mortale,seu vitam pretiente corporalem. Et rat io est,quia in fine capitis superioris dixit Apostolus :Si exterior homo noster corrumpitar, interior renouatur de die in diem. Itaque quod hic dicit terrestrem domum ibi dixit hominem exteriore. Praeterea; Curius dicit infra: Dum sumus in hoc corpore, peregrinamur a Domino. Vbi aperte vocat corpus, quod ante Vocauerat exteriorem homine, domum terrestre,tabernaculu,&c. Per domit autem aeterna,&cqleste,qua opponit Apostolus domui terrestri, intelligitur a Patribus,vel corpus immortale, vel vita
357쪽
3M DE ECCLEsIA TRIVMPHANTE.aeterna, id est, visio Dei. Et sine dubio verior est posterior eooselo. Nam inprimis Apostolus ait depraeseiati; Si domus haec terrena dissoluiris,ha ismus aliam aeternam in caelo: debuisset enim dicere, si de corpore gloriose
loqueretur; habebimus, non,habemus: nam corpus immortale non habemus nunc in coelo.
Pr terea; Apostolus, cum dicit: Si haec domus ditatuitur,liabemus aliam vult dicere; Non est. quod timeamus nobis domum delaturam unquam; na, s hinc pellimur, hagemus aliam. At si per domum coelestem intelligit corpus immortale, non est verum, nobis unquam defuturam domum: deerit - enim a die moreis usque ad diem resurrectionis. Praetere ;Idipsum vocat domum coelestem, quod paulδ ante vocaverat,a Eternum gloria pondus. Nam postquam dixerat: Id enim, q-d inpra enti estis-xe, ct momentaneum tribulationis nostra, supra modum in sublimitate elemum gloria pondus operatur in nobis: subiungit explicans: Si enim terrestris domus , dcc. At per illud: I Eteruumgloria pondus , omnes intelligunt ipsam essentialem bea- titudinem.
Denique; Nisi Apostolus hic per domum coelestem intelligeret beati tussi
nem, non bene concluderet paulo inserius: Audentes igitur, o scientes,quia, dum Draus in corpore, peregrinamur a Domino, audemus, ct bonam voluntatem habemus
magis peregrinari a corpore, o praesentes O ad Dominum. Nec enim sequitur: si hoc mortale corpus corrumpitur, habebimus aliud immortale post resurreetionem: ergo bonum est nunc mori, & peregrinari , corpore. Imo contrais I, rium sequitur, nimirum non esse bonum mori usque ad diem resurrectionis, quia elusit melius corpus immortale, quam mortale, tamen melius est co pus mortale, quam nullum. At, si per domum coelestem intelligamus beatitudinem, Apostoli argumentatio optima est; nimirum ista et Si vita haemortalis perit, habemus statim aliam longe meliorem in coelo. Ergb bo num est, cito mori in mundo, Vt citbvivamus in caelo. 3. Est paulo infla: Qui sumus in hac tabernaculo ingemistimus grastati, δε quia volumus expoliari, sed supervestiri. audentes igitur, o scientes, quia, dum sumus in covore, peregrinamur a Domino οῦ persidem enim ambulamus , O non per speciem audemus, ct bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corpore, ct prasientes esse ad Dominum. Nota, Apostolum hic docere, duo desideria esse in nobis rvnum naturae, ad viuendum corporaliter: alterum gratiae, ad videndum Deum: Sc quidem homines pios velle quidem utrumque, si possint, simuIlinplere, sed, clim non possint, anteponere desiderium gratiae desiderio naturae; & proinde appetere mortem corporis, ut possint cum Deo uiuerer homines impios e contrario omnia reserre ad vitam corporis, Sc desiderium
Ex quibus deducitur euidens argumentum pro sententia nostra. Nam, si non possemus videre Deum , visi post resia nectionem, non diceret Paulus, se optare, peregrinari a corpore , Vt non Peregrinetur, a Domino. His enim verbis ostendit, esse aliquem statum animae, in qua perea netur a compore, & non a Domino. M tvis status non esset Vnquam, tau ante resurrectionem videretur Deus.
358쪽
Testimonium: Mo-cameris in Paradisε. Vbi Vera est ex sitio Theo- risis. 13. phylacti, Ambrosii, Beda, dc aliorum, qui per Paradisium intelligunt regnum
coelorum . Ne forte enim latro per Rum in intelligeret aliquid humanum, Christus declarauit,regnum suum esse paradisium,ia est, sumnam, & sempiternam felicitatem. s. Est: Chrissus a lans in altum, captiuam duxit captiuitatem. Quo loco per uias . vocem, altum, non potest intelligi, nisi summum coelum. Et si enim quidam intelligant crucem,tamen Paulus se exponitpaulo infra, cum ait: Qui descen- .ssit, Ueest,qui ascendit super mηes calos. Porro nomine captiuitatis, quam secumduxit in eoelum, quid potest intelligi, nisi multitudo sMactarum animarum, quas ex limbo ad coelum evexit. o. Est: Cuρio dissolui, ctes cum Christo. At, si animae seruantur in aliquo lo- pHιλε. eo extra caelum , frustra hoc desiderabat Paulus : nam Christus in coelis est. . Est: Hoe significante Spiritu S. nondum propriatam sanctorum vMm, adhuc MD. s. priore tabernacula babentestatum. exponunt Primasius, Anselmus,Theophylactus, OEcumenius, in hunc modum: qubd in Sancta Sanctorum non possent ingredi Sacerdotes, nec populus, significabat, toto tempore I estamenti veteris non fuisse apertam viam ad ccesum,& ideo etiam iustissimos quosque assinferos descendisse : quia non poterant simul vigere figura, Mnguratum . At posteaquam Christus perrupit Velum tabernaculi , ε fi - .furae cessauerunt, iam propalata est Via Sanctorum ad Sanctuarium coe- ,
s. Est: Nis ausisth ad montem Sion, Oc. sed ad Sion montem, O Hirrusalem caele- mis. ia.. stem, o multorum mi ilium Angelorumfrequentiam,o Ecclesiam primitivorum,qui conia scripti sunt in caelis,oθiritus iustorum perfectorum. Hiccescribitur ut Anselmus exponit Ecclesia triumphans,& in ea dicuntur esse, tanquam ciues, primitiri Angeliseinde animae primitivorum, id est, eorum,qui primi crediderant, &iam mortui fuerant, ut Iacobi Apostoli, Stephara, & aliorum: qui dicuntur conscripti in coelis, quia adscripti sunt, & cooptati cum Angelis in ordinem
ciuii caelestium:quomodo dicebantur Romae Senatores,Patres conseripti. Nisi sorte magis placeat, per Ecclesiam primitivorum in coelis conscriptorum, intelligi animas Patriarcharum , &Prophetarum cum Christo regia nantium: per spiritus autem perfectorum, animas Apostolorum, &Marty- rum. Semper tamen eadem est sententia, iam nunc spiritus Lanctorum hominum beatos esse , ea beatitudine , qua sancti Angeli soli antea frue
P. Est,ubi Stephanus moriturus vidit cetios apertos, & gloriam Dei, Chri- aa. .stumque stantem a dextris Patris. Cur autem hoc vidit, nisi ut intelligeret, sibi coelum patere, dc se statim a Domino recipiendum in illam gloriam' Id enim intelligens exclamauit: Domine usiu, suscipe stiritum meum. lo. Est, ubi dantur Martyribus singulae stola albae quae gloriam animae significant: nam alteram stolam,id est, gloriam corporis, post resi irrectionem habebunt. ii. Est, ubi de istis dicitur: Hi, qui amisti sunt stσli1 albis,sunt ante thronum Dri.
359쪽
3 3. DE ECCLESIA TRIVMPRANTE.er strviant duin nocte in templo eim. Ex quo habemus, illos esse verem edito, dividere Deum. Prob. 3. veritas ex Patribus Graecis,& Latinis. Prob. . rationibus.
I. Ratio sumi potest ex suppliciis damnatorum. Siquidem Deus non est
pronior ad puniendum. quam ad remunerandum . Quare, cum impii iam nunc iniqrmentis sint,aequumcerte Videtur,Vt etiam iusti pretmia sua perci piant. Esse autem nunc impios in tormentis, Euangelium testatur: diueraatem c.m in tormentis est.
II. Ratio: Tota Ecclesia inuocat Sanctos post Christi aduentum; & omnes Patres Graeci, dc Latini docent, Sanctos esse inuocandos,cum tamen ante Christi aduentum non te tur,id fieri solitum esse. At si Sancti essent etiε nune siab terra in sinu Abranae, non differentem statum a Sanctorum Testamenti veteris statu haberent. III. Ratio: Ante Christi aduentum, Sanctorum mors deflebatur. M post Christi aduentum lamma cum laetitia celebramus dies moriis Sancto rum. Quare hoc,nisi quia tunc mori miseria erat, nunc est felicitatis initium' Et confirm. nam diem mortis nunc Vocamus diem natalem, quia videlicet Sancti morientes in terris,nascuntur in coelo. 4. Ratio ex visionibus eorum, qui Viderunt animas aliquas in torme tis gehennae, alias in Purgatorio, alias in Paradiso. Vide Gregotium, MBedam. s. Ratior Sancti habent nunc meritum vitae aeternae, vel, si non habent, nunquam habebunt quia post finem vitae non est Iocus nouis meritis;& m Dium est impedimentum, quo minus vitam aeternam nunc habere possint, cum coelum antea clatissim nunc pateat . Igitur fatendum est, eos iam nunc praemium suum accepisse. 6. Ratio: Deus scribi iussit: Non morabitur apud te opus mercerariusque mariarergδ,ne Deus contrarius sibiipse videatur, non retinebit mercedem Saaict rum usque ad mundi consiimmationem.
. Est: ves, qua disertur, affluit Mimm. At non conuenit,ut ij affligantum, qui nullum habent peccatum.
360쪽
OVATVOR hic quaestiones sunt. I. est: auraiarisint civim odit Sed
breuiter explicandum est, quid sit emoniaatio. Granicatio nihil aliud est,quam publicum Ecclesiae testimolitum de vera sanctitate,& gloria alicuius hominis iam defuncti: 8: simul est iudicium, ac sententia, qua decernuntur ei honores illi, qui debentur iis,qui cum Deo seliciter regnant. iniqui- dem honores I. ejse solent. s. micanoniZantur,inscributitur in catalogo Sanctoru m,id est,statuitur,ac iubetur, ut ab omnibus publice habeantur, Mdicantur Sancti. a. Inuocantur in publicis precibus Ecclesiae. 3. Templa, & arae in eorum memoriam dicantur Deo. . Sacrificia tam Eucharistiae, quam laudum,& precum, quod vulgb officium, siue horae canonicae nunc patur, inhonorem eorum Deo pumicὲ offeruntur. s. Dies festi in eorum memoriam celebrantur. 6. Pinguntur eorum imagines, addito certo quodam lumine in signum gloriae, quam habent in coelis.' I. Eorum reliquiae preciosi thecis includuntur,& publicὶ honorantur. His praemissis, utile esse, Sanctos canonigari, his argumentis potest demonstrari. I. Deus ipse voluit sanctis scriptoribus innotari in particulari gloriosam vitain,&mortem eorum, qui tempore ipsorum floruerunt;W ρο- tet de Ecclesiastico,qui canonizauit plurimos Sanctos,ut Enoch, Noe,Ab --4ham, Is c, Iacob, Moysen, Aaronem Phinees, I'su Caleb,Samuelem,Dauidem, Eliam, Elizaeum, &c. Item, in Testamento nouo S.Lucas in actio canonizauit Stephanum, Iacobum maiorem, nec non Petrum, Paulum, Barnabam, Silam, &alios:igitur credibile est, eodem modo neum velle, ut deinceps fiat 2- Tenemur Sanctos honorare,& laudarer tum quia script . hoc iubet: sapientiam ipsorum narre populi,&Iaudem eorum nuncient Ecclesiae: tum quia virtus ipsorum hoc meretur.Est enim quasi naturale pret mium virtutis, honor. Tum denique,quia id nobis utile est ad plurima beneficia eorum i tercessione promereicia:at,nisi sciamus,qui sint ver sancti, & qui non, noni
possumus eos colere,Vt Oportet. 3. Prob.ex ratione imitationis. sancti enim sunt exempla quaedam virtutum,& norma rectae vitae, dc quasi lucernae quaedam a Deo accensae, Ut omnibus aliis praeluceant. Mementote praepositorum locuti sunt bover. ... exitum conuer fidem. At non possumuscendi ad imitatione nisi in particulari sciamus,qui fini imitandi,&quid illi egerint,aut passi fuerint;&lucerna in candelabro poni debet; id quod fit per