Simonis Caulerii Rhetoricorum libri quinque. ..

421쪽

L1BER III. 377

Primum sumitur ab adiunctis personet '

nostiae, aut clientis, qui calamitatem patitur: a generς , si nobiles sumus, &magno loco nati: a sexu, si mulier, vim go, vir: a conditione, & imbecillitate, M pauperes,aegri, Vidua pupillilr sidus omnibus destituti, si diuites fuerimus, si reges, si potentes. Hic opportunum

est demonstrare necessitiadinem, amicitiam, propinquitatam nostram cum ijs, quorum misericordiam captamus: a bonis animi, virtute, innocentia, eru- sὸ - . ditione. In altero loco fortunae com- :mutationem proferimus, docemusque

nos , aut clientes nostros semper fuisso beatos, nunc subito pxxter spem, culpam factos esse miseros. Hic c0ni memorantur, quae ad laudem, & admi, rationem prioris,& faelicis vitae faciunx simul demonstramus, cum felices cssς-mus, reip. utiles fuisse, α ijs maximo, quorum misericordiam contendimu euocaro: Ad haec copiosus narramus genus, & modum infelicit risii commoda mimi, c0U0iis, fortun

hi 'nitudo cclamitatis e /ggς ri pinterit, si copiosE describatur improbitas .

422쪽

- . eorum, qui asserunt iniuriam. Tertius crit modus, per quem cum indignati ne conqueremur nos ab sis potissimuni contumelia assici; S ini uria, qui vel nos amare maxime debuissent: ut sunt propinqui, & ij, de quibus bone meriti sumus quod ab ijsincommoda patiamur, Q-π-.. iii quos beneficia contulimus. Nos prς-terea comparabimus praesens linatum alijs calamitatibus', & caeteris malis par csse, aut grauius, dicemus :proferemus indigna genere,aetate, ortuna,& hono-Σ--ώ. re pristino. Poterimus deinde queri de iniquitate nostrae fortunae,& natalCS d

infaustos, detestati, aliquid factum quod non oportuit: aut quod oportuit factum. Deincep vitani no-' stram semper, aut diu in malis, aut laboriosis periculis actam, & dolores, aur labores pertulisse, pro virtute, pro fide, pro socictate, pro propinquis

pro ciuibus': ex iis nullum commo dum retulisse: praeter miseria, & igno sq,-M. N Lx res: Praeterea virtu resutostas,liuisanitatem, lenientiam

423쪽

beneficia cominemo rasitus.' Addemus separationem ab aliquo aut aliquibus, di rebus charis, quas diligimus, Vel natura, vel affectu, vel optruone pro ii xis; aut pulchritudinis, lut utilitatis es fieri, dolebimus. Hic mortem quis Nonin. optare potes . Ad haec nostruni ani risiani. fortem . de magnum in imalis aperimus' recta conscientia fieri: &vera gloria : quam ex recte factis sumus consequuti, aut coiisseque Hur dimul ostendemus nos scimper fuisse: re patientes malorum, & iniuria uiri propter communem utilita , & salutent. Denique declara, Decimiu.

424쪽

nosti as calamitates: alloqu emur muto res, ut Vestem, arma, equum eius, qui

. passus est. Ad postremum per ii de stam obsecrationem petemus a Deo, vel hominibus, vel auditoribus, x t no- stri miscreatur: ut res nostras ad se re ferant, de de suis agi putent: & de no- stiis, & nobis facere, &statuere velint, quod de se, de de suisin tali negotio

ciendum optarent: admonebimus, ut metuant eandem, aut similem, aut grauiorem calamitatem: corporis nostin 3 parentum iberorum sepulturam orabbmus: obsecrabimus, ut cuncta referan ad utilitatem reip aa sui iudich gloriam, ad excplum,ad memori posterii tis. SVbucio oculis imaginem tantaeeur m pulcherrimis exempli quibus M. Tullius melior artifex mouendorum affectuum, quam efficacis idoarinae praeceptor, vim ingenij pro- fundit. Ex t udatissim Titi Aniiij M, lonis defensione hoc instax perfecti exemplaris esto. Me. quidem, iudic . exanimant, dc interim i e voc Milonis, quas audio assidii 'ta quibμ im rum quotidie -

425쪽

l t ciues mei, sint incolumes, sintssorentes, sint beati. Stet haec urbs praeci ra, mihique patria charissima quoquo modo merita de me erit: tranquilla Rep. ciues mei quoniam mihi cum illis

non licet) sine me ipsi, sed perme tamε

fruantur. Ego cedam, atque abibo. Si mihi Rep. bona frui non scuerit, at corebo mala, quam primum tetigero bene moratam, ac liberam ciuitatem,

ea conquiescam. O frustra, inquit, succepti mei labores O spes fallaces: θ c gitationes inanes meae: CumTribunus olebis Rep. oppressa me Senatui dedis:

sem, quem extinctum accepera: Equi tibiis Romanis,quorum vires erant de biles: bonis iris, qui omnem auctori tatem Clodianis armis abiecerant, mihi unquam bonorum praesidium defuturum putarem Ego, cum te mecum enim saepissime loquitur) patriae reddi dissem, mihi non futurum, in patria locum putarem ' Vbi nunc Senatus es

quem sequ uti sumus Z Vbi Equites Romani illi, illi, inquit, tui Z Vbi studia minicipiorum 8 Vbi Italiae voces Vbi donique tua , Marce Tullj, quae plurimis

426쪽

fuit auxilio. vox, & defenso Z mihineca seli,qui pro te toties morti me obtuli, nihil potest opitulari Z Nec vero haec,

iudices, ut ego nune flens sed hoc eodeloquitur vultu,quovidetis Negat enim se, negat ingratis ciuibus fecihe, quae fecit : timidis ,& omnia circumspicientibus pericula, non negat. Plebem, & . infimam multitudinem, quaeP. Clodio duce fortunis , cstris imminebat, eam, quo tutior esset vita vestra, se fecisse

commemorat ut non modo Virtute.

secteret, sed etiam tribus suis patrimo- .nhs deliniret ei Nec timet ne cum ebem mulieribus placarit, vos non conciliant nictitis in Rempublicam singularibus. Senatus erga se bene uolentiam temporibus his ipsis tape sic peti ectam ; vestras vcrb.& vestro xum nrdinum,occursationes, sermones, quemcunque fortuna casum dederit, secum se ablaturum csse dicit Meminit etiam modo tibi vocem pro conis defuisse quam minime desiderarit i Populi vero cunctis suffragi)s, quod unum cupierit, se Consulem din l/ratum. Nunc denique .s haec alma

427쪽

contra se sunt futura, sibi facinoris sus. picionem; non facti criinen obstare. Addit haec, qu certe vera sunt: sortes, Asapientes viros non tam praemia se

qui solere recte fact0rum, quam ipsa recte facta. Se nihil in vita, nisi praeclarissim. fecisse. siquidum nihil praestabilius viro, quam periculis Rempublicam liberam: beatos esse, quibus cares honori fuerit a ciuibus suis: nec tomen eos misEros, qui beneficio ciues: suos vicerint. Sed cx omnibus praemiis virtutis, si esset habenda ratio praemio-irum, amplissimum esse praemium glo- xiam: esse hanc unam, quae breuitatem Vitae p'steritatis memoria consoletur: quae efficςrct, ut absentes ades se in is, imortui Viuerςmus: hanc denique esse, cuius gradibus, qti m homines in caelum videantur ascende re. De me, in-iquit, semper populus, Romanus, sem- p cr O m nes gentes loquentur, nulla un- quam obmutescct vetustas. Quin hoc ipso teporo, cum omnςsa sitis inimiciς faces in uidiae inc*subiiciantur: tamen omni in hqrdiniana coetu gratiis a dis,

428쪽

ia sermone celebramur. Omitto Aestu . 'riae festos, & actos, & institutos dies, Centesima lux est ab interituP Clodij, M opinor, ultra,quam fines imperij po puli Romani sunt, non solum fama iam de illo, sed & laetitia peragrauit.' Quamobrem ubi corpus hoc sit, non, inquit, laboro, quonia omnibus in te ris & iam versatur, & semper habitabit nominis mei gloria. Haec tu mecum sae- se his absentibus: sed, iisdem audientibus, haec ego tecum, Milo. Te ridem, quod isto animo es, satis laudare non, posctum. Sed quo est ista magis diuina

virtus, eb maiore dolore a te diuellor. , nec vero si mihi eriperis, reliqua est illa tamen ad consolandum querela, ut ijs irasci possim, a quibus tantum vulnus accepero. N on enim inimici niei te mi-. hi eripient,sed amicissimi non male ali quando de me meriti, sed semper optime. Nullum unquam mihi, iudices,dolorem tantum inuretis selisi quis potest essetatus3 sed, ne hunc quidem ilium, ut obliviscar, quanti me semper fecerbiis. Quae si v os cepit obliuio,aut si in m: quid offendis is, cur non id meoc

429쪽

1 ite potius luitur, quam Milonis ΘP clare enim vixero, siquid mihi acciderit prius, quam hoc tantum mali videro. N hinc me vita consolatio sustentat, quod tibi, o Tite Anni, nullum a me amoris, nullum studij, iis, nullam pietatis offocium defuit. Ego inimiciatias potentum pH te appetiui : ego meum stipe corpus, Ac vitam obieci armis inimicorum tuorum: egb me plurimis propter te suppilae abieci:

bona, tortunas meas, ac liberoruni eorum in communionem tuorum

temporum contuli: hoc denique ipsis

die , si qua vis est parata ; si qui di

micatio capitis futura, deposco. Quid iam restat Quid habeo quod di am

quod tactam pro tuis in me meritis, nisi ut eam fortunam, quaecunque elit tua; ducam uinarit non recuso, non abnuo, Vosque obsecro, Iudices, ut vestra b neficia,que in me cotulistis,aut in huius filute aueatis, aut in eiusde exitio M- casurae iubeatis. His lachrumis noli mouetur Milo. Est quodam incredis bili robore animi: exilium ibi putati esse ubi ortuti non est locu : mortem

430쪽

naturae finem esse, non poenam. Sit hic ea mente, qua natus est. Quid vos, Iudices, quo tandena animo critistincmoria Malonis retinebitis, ipsum cij cietis'&erit dignior lociis in terris vllus, qui hanc .virtutem, cipiat, quam 'hic, qui pio creauiti Vos , utis appello, fortisi, mi viri qui multu sanguinem prQRep. effudistis. Vos is viri, & ciuis inuissi appello periculo .icenturiones, vosquzmilites : vobis non modo inspcctan-.tibus, sed etiam armatis ,:& huic iudicio praesidentibus, haec tanta Virtus ex hac urbe expelletur extermina bitur t eiicietur t M me miserum: ome inscelicem e Reuocare, tu me imMilo , , imper hos: ego te patri reosdem retinere, no potero imis o det, o liberis meis; qui te pa re' cin uterum putatZQuid tib Quin te I rax , qui nunc abes, consorii in rum tenaporum i me non potuisse Milonis. solutem tueri pur. QOMcm, per qu 0s nostiam isse sco sci & in qua c tissa non potuissest quae estgrata gentibus : quibu , non p otuincit ab iis,qui maximo Cludii morte acq runt