장음표시 사용
231쪽
Ao , Jeu voluntate commi sis, qui poenam per judicium definitit, idem G veniam per paenitentiam spopondit. Haec sententia , qua nulla universalior in hac re fingi potest, omnia sane delicta , nempe pectata gravia compleEti 'tur. Igitur omnia remittebantur per poenitentiam publicam , de qua eum agere constat 4 eX cap.9.& io. ubi eam describit. Cyprianus serm. s. de lapsis refert, etiam eos qui in is corde suo lapsi erant per internam apostasiam, egisse cum reliquis Poenitentiam: reliqui autem certe publicam agebant. Si ve rb agebatur pro interno peccato mortali, jam agebatur pro omnibus. Idem eX ponens quartam orationis Dominicae partem libro, quem
de ea scripsit, sic loquitur. Hunc panem δε-ri nobis quotidie postulamus, ne qui in Chrso saMus, G Eucharisiam quotidie ad cibum s lutis accipimus, intercedente graviori deliino , dum abstenti,θ' non communicantes a Cresi pane probibemur Chrisi corporeseparemur. Igitur qui graviter deliquerant, prohibebantur
communicare Cum aliis, quod certe genus publicae Poenitentiae erat, ut constabit ex sequentibus Patrum sententiis . Basilius,aliiques Canonum Poenitentialium Collectores publicas
232쪽
blicas absque dubio poenitentias decernunt, sed eas pro quovis genere delictorum decernunt , ergo pro quovis genere desidiorum , fiebant. S. Ambrosius lib. I. cap. 16. Volo Peniam reus speret, petat eam lac mis, petat gemitibus , petat populi totius fetibus, ut ignoscatur obsecret: ct cum fecundo G terti δ fuerit diluta ejus communio ; credat remissisti Jesupplicose ;fletus augeat, miserabiliter postea revertatur teneat pedes brachiis, osculetur inculis, lavet fu-.tibus . Hic certe describitur Poenitentia publica , in qua poenitens prosternebat se ante pedes Fidelium . Eam verb vult fieri a quovis reo , nam loquitur generaliter & redarguit Novatianos, qui poenitentiam quidem omnibus criminibus injungebant , sed quibusdam negabant reconciliationem . S. Augustinus 6 lib. 83. quaestionum, quaest. 26. dicit, non esse eos cogendos ad podiηitentiam luctuosam ct lamentabilem , qui peccant ex infirmitate aut
ignorantia , quorum peccatum Vocat veniale sed eos qui peccant eX malitia contra obonitatem Divinam,ergo omnes qui mortaliter . ac deliberath peccabant ad publicam Poenitentiam damnabantur. Idem Homil. SO.
describit triplex genus poenitentiae et & pri-
233쪽
mam dicit esse suscipientium Baptismum , secundam dicit esse eam quae sit pro culpis quotidianis, quae non lethali vulnere sentiuntur, tertiam quae pro illis peccatis subeunda es , quae legis ' Decalogus continet. Hujus autem tertiae Pqnitentiae nomine , publicam ab eo intelli. gi patet ex ejus tradtatu de utilitate penitentiae cap. 3. ubi simi li ter penitentiam dividens trifariam sic loquitur de tertia . ER. poenitentia gravior atque luctuosior , in qua proprie vocantur in Ecclesia Paenitentes remoti etiam a Sacramentis Altaris participandis. Nec facit, quod ad calcem libri de Symbolo ad Catechumenos, hos alloquens dicat, Nolite illa committere, pro quibus necese est, ut is Chrisi corpore separemini, quod absit a vobis: illi enim quos Videtis agere paenitentiam, scelera commiserunt, aut adulteria , aut aliqua Dicta immania . Inde agunt poenitentiam: nam per ea verba facta' immania intelligit quodvis peccatum lethalet hinc subjicit, Namsi levia peccata illorum essent, ad haec quotidiana oratiosusticeret . Unde concludit. Ergo tribus modis dimittuntur peccata in Ecclesia, in Baptismate, .n oratione, in humilitate majoris Poenitentiae. 7 S. Leo in ea celebri epistola ad Episcopos
234쪽
Campaniae , Samnii & Piceni, prohibet quidem , ne presbyteri cogant p nitentes ad publica in omnium peccatorum consessionem , sed silet omnino de publica penitentia, quae post illam confessionem sequebatur ἔ igitur non improbavit , quod ea pro omnibus delictis imponeretur. Gennadius lib. 2. de dogmatibus Ecclesiasticis, Communicaturussatisfaciat lac mis G orationibus; ct confidens de Domini miseratione , qui peccata piae confessioni donare consuevit, accedat ad Eucharipiam . Sed hoc de illo dico , quem capitalia G mortalia peccata non gratant; nam quem mortalia crimina
post baptismum commis a premunt, hortor prius publica paenitentiis satisfacere, G ita Sacerdotia iudicio reconciliatum , communioni sociari, si vult non ad iudicium G condemnationem sui Eucharistiam percipere. Quamvis autem dicat
hortor , vult tamen omnino seri ut qnid necessarium, quare dicit, alioquin Eucharistiam percipi in condemnationem . Is dorus in eX- 8 hortatione ad penitentiam , Paenitentia juxta qualitatem delictorum agenda es, nam sicut levia peccata occulta oratione delentur , ita grazia Co-τοm Ecclesia per poenitentiam ct fati factionem remistantur: Igitur omnia gravia remitteban-
235쪽
tur per Penitentiam , quae fiebat coram Ecclesia , adeoque publicam . Innocentius primus in Epistola ad Decentium Eugubinum.
Episcopum , De paenitentibus sinquit) quisve
ex graziuribtas commissis ,sive ex leviorihus paenitentiatar gerant , si nulla interveniat aegritudo quinta feria ante Pascha eis remittendum Romanae Ecclesiae consuetudo demonstrat. Hic certe agitur de publice Penitentibus , ut omnes
concedunt, qui tamen dicuntur agere peni tentiam etiam ex levioribus, nempe ex minus gravibus . ergo pro graVibus omnibus age-hatur publica penitentia . Haec sane demonstrant, non esse audaciae insimulandum eum
qui asserit, antiquam Ecclesiam, pro omnibus gravibus culpis , publicam penitentiam imponere consuevisse, nisi eb laxitatis & impietatis ventum sit, ut qui cum Patribus sentit, audax judicetur . D. D. Ego verb iterum assero, per sumis mam audaciam dici, hanc fuisse , veteris Ecclesiae, in administrando Sacramento Pqnitentiae disciplinam. Ex hac enim assertione sequitur primo , qudd etiam pro peccatis Occultis , debuit ex praecepto Consessarii fieri publica pqnitentia, quod vidimus repugnare insti-
236쪽
institutioni Sacramenti pς nitentiae. Sequitur secundo fuisse ab Ecclesia veteri conditos Ca- non es & praecepta observantiae dissicillimae, quae proinde observari moraliter non poterant: leges autem hujusmodi, nonnisi imprudentissime fieri , constat apud omnes . Quod alitem dissicillimum sit pro quovis peccato, agere publicam pqnitentiam, patet prim5, quia certe dissicillimum est eam agere pro occultis , nempe omnibus manifestare se graviter deliqui sie . Patet secundd quia cum graviter peccare , fuerit semper malum satis frequens & commune, jam debuissent Fideles semper esse sub jugo P nitentia, R expelli ab
Ecclesia cum Sacerdos rem Divinam faciebat. Unde sequitur tertio Ecclesiam veterem red- Iodidisse maxime odiosum Sacramentum Ρς- nitentiae, quod est certe contra hujus Sacramenti institutionem . Sequitur quartb sere omnes Veteris Ecclesiae Fideles, vel non consitas fuisse, ne subirent hujusmodi onus , vel consessos hujusmodi onus non adimplesse: nam , ut constat ex Patribus & Scriptoribus Ecclesiasticis, perpauci ci int qui publicam
pqnitentiam facerent, cum o contra innumeri semper fuerint, qui culpas lethales commit-M 4 te sent.
237쪽
terent. sequitur quin id non fuisse in Ecclesiit veteri usum consessionis auricularis, aut pure auricularis, quae non esset ordinata ad poenitentiam publicam . Haec sane abunde demonis strant, salsum esse, pro quovis delicto , publicam poenitentiam fieri debuisse , nisi nomine Ii pq nitentiae publicae,intelligatur quaecumque publica sign i fi datio poenitentiae, quam Uis nihil aspera, & laboriosa , quales sunt poenitentiae , quae fiunt sponte a Religiosis simul congregatis , dum os lantur aliquorum pedes , orant brachiis elevatis, publicam sed generalem suarum culparum confessionem faciunt,
aliaque hujusmodi praestant. Si enim haec, &simi lia facta olim fuisse in Ecclesia publice a quibuslibet lethalis culpae reis, velit Juenitus, non repugnabo: sed aliquid plus videntur significare Patres , dum de publica poenitentia agunt, alioquin etiam modb fieret in Ecclesia Pro quovis peccato publica poenitentia, cum
etiam modo , quicumque confitetur , Sacerdotis se pedibus publice demittat in Ecclesia ,
expectet humiliter audiri, confiteatur, secreth quidem , sed coram omnibus , recitet in conspectu omnium injunctam poenitentiam, &ante quam communicet generalem suarum
238쪽
culparum consessione publica peragat: nemo aute dicit, modo pro quovis peccato fieri publica, ut olim in Ecclesia veteri,paenitentiam. His argumentis accedit manifesta aucto-iaritas Patrum , quorum aliqui asserunt, pro .
solis majoribus culpis sadiam csse publicam paenitentiam; alii pro solis publicis, quae scandalum praebuissent. Aliquot horum Patrum loca attulimus in praeteritis disputationibus ;alia hic & in sequentibus afferemus , eX quibus & ex rationibus supra allatis, sunt e X ponendi textus quos in medium produxisti. Ut autem incipiam a Clemente , unde
ipse incepisti, is in loco quem citasti , poenitentiam non solum publicam injungit, sed maximὴ publicam, quam solemnem dicimus, ct artificialem vocat Juenin, cujuS aliquaSceremonias fieri solitas a Diaconis ibi Clemens commemorat: solemnem autem poenitentiam impositam pro quovis gravi deiidio negat idem Juen in . Non igitur de deo cultis. vis gravis peccati ibi agit Clemens, sed de coqui graviora publice commiserat. Adde quod non agit de poenitentia infligenda Sacramentaliter consesso sed deprehenso id est convicto , quod non fit in soro Penitentiae .
239쪽
14 Quod attinet ad Τertullianum , nihil cogit asserere, ipsum semper agere de pqnitentia publica, dum eo in libro agit de psnitentia. Quamvis ergo cap. 9. & IO. agat de . renitentia publica, nego de ea ag Ere in textu allato; cum praesertim nullus alicujus notae Scriptor asserat, tempore Tertulliani aut Cypriani, coactos suisse Fideles agere de quovis delicto publicam p nitentiam , & multb minus de peccatis solius voluntatis aut cogitationis,quorum meminere in locis allatis proa dicti duo Dod tores, quorum secundus laudat qui de eos, qui vel de ipsis peccatis solius cogitationis se accusabant, ct forte etiam publicae se correctioni subjiciebant , non autem eos ad id coactos suisse assirmat, imb satis innuit, eos cogi non consuevisse, dum pro gravioribus , non autem pro gravibus a sumenda Eucharii s stia prohibitos Fideles dicit: quae ipsa Eucharistiae privatio, erat quidem una eX pcnis quae infligi solebant agentibus publicam penitentiam , sed ipsa sola tmblica penitentia non
erat: Unde quamvis etiam modo aliquando Consessarii hanc penitentiam imponant, non inde tamen dicuntur publicam penitentiam imponere . Hinc nego, omnes pqnitentia Srecensi.
240쪽
censitas a Canonum Colled foribus esse publicas , cum aliquae consistant in predicta Eucharistiae privatione , aut in jejuniis , aliisque hujusmodi domi obeundis , vel fieri solitis etiam ab iis, qui penitentiam non agebant. Nego simi liter Ambrosium loqui de reo cujuslibet gravis deli Sti, dum vult eum constanter provolutum pedibus Fidelium ingemiscere , lacrymari &c. Sed de eo qui graviora deliquerat, cui utcunque con stanti sit me Schumillim supplicanti, veniam Novatiani negabant: saepe enim proposivio universalis sit
particularis ex conte X tu . Adde nullum verbum contineri in eo textu Ambrosii , quod obligationem sonet, volo inquit veniam reus lac mis petat vult autem etiam qui so-ltim hortatur. S. Augustinus, quamvis videatur cujus- is
libet delicti reum addicere publicae pςnitentiae, debet tamen semper subintelligi si publi-
cu'enormiterque peccavit, ut patet ex pluribus aliis ejus textibus , & praesertim ex ejus Epistola ad Macedonium quam praecedenti concertatione produximus , ubi dicit eos ad publicam p nitentiam damnari cons laevisse quorum crimina manifesta sunt: nomine autem