장음표시 사용
211쪽
apud duro bardum lib. 19. fui decreti, O apud Basilium , Gregoritin A sevum, & alios, qui
hos Canones poenitentiales collegerunt. Tantum ne scelus admittes, ut Suarium deseras λ3 D. D. Suarium certe cum reliquis deinsererem , si certa ratio id facere suaderet ; non enim nos , ut vos facere consuevistis , ita sequitatur Doctorem aliquem , ut ipsum Conciliis , aut Pontificiis definitionibus praesera-mUS. Hic autem, Doctores quos attulisti, deserere non est opus; sic enim temperabo sententiam Noam , ut vera ipsa sit, nec falsa sint ea, quae Scriptores docent, quos paulo ante laudasti , quamvis dicantur agere de poenitentiis interni fori, non Vero eXterni, quod
negare facili possem. Imo ut hos Doctores sequar, cogor dicere, nunquam ab Ecclesia universa, vel Romana , id onus faciendi pro delictis occultis publicam poenitentiam,suisse 4 Poenitentibus impositum. Est enim communis Theologorum , adeoque ipsius Cardinalis Bellar mini, & Suarii sententia, non posse pro latentibus culpis imponi poenitentias mani- sellas, & quidem Card. Bellarm. lib. I. de Poenit. cap. 2 l. Publica peccata, inquit, ad paenitentiam publicam, occulta ad privatam perib
212쪽
nent. Neque enim licet peccatum occultam publicare , aut etiam pro occulto paenitentiam ita publicam imponere , ut ex ea peccatum ipsum detegatur. Suarius Verb eo tom. 4. in 3. Par. disp. 38. sedi. 6. nutu. 3. Commuπis opinio est, propter peccata occulta , non debere imponi pa nitentias publicas; quia sum improportionatae, cascontra bonam famam Paenitentis . D. R. Ergo Cardinalis Bellarminus,&suarius docent, non posse licitδ fieri, quod iidem ipsi docent factum ab Ecclesia fuisse, adeoque jam doce't, Ecclesiam errasse Τυ. M. Minim) veth. Docent quidem, sui audisti, id fieri non debere, nec posse licite fieri, fad hum verb ici ipsum ab Ecclesia fuisse. nunquam docent. Et quidem Cardinalis Bellarminus verbis quae produxisti, docet, satis fuisse agere poenitentiam vel privatam, vel pa-blicam juxta Sacerdotis imperium , nempe pri-Vatam pro culpis occultis , publicam pro publicis, si publicam fieri Sacerdos jussisset, non
autem docet, imponi consuevisse publicam pro occultis , aut id suisse arbitrarium Sacerdoti :Suarius verb non negat, poenitentias canonicas, etiam pro internis , Sc occultis fuisse toxotas , non tamen omnes pro delictis occul-
213쪽
tis taxatas fuisse docet. Cum ergo, cX Poeni. tentiis canonicis aliquae occultae sint, aliquod publicae, non sequitur, quod publicae fuerint taxat pro delictis occultis. Hinc idem num. s. docet fuisse has poenitentias canonicas taXatas
non solu in pro gravioribus , sed interdum etiam pro levioribus delitZis, pro quibus certe non imponebantur publicae poenitentiae . Igitur aliquae ex poenitentiis Canonicis , imb plerae. que non erant publicaἶ, ut jejunia, preces, abstinentia a quibusdam voluptatibus, peregrinationes solitae fieri etiam pietatis ergo &c. Et hae imponebantur pro delictis occultis . Addo quod i overe, G taxare poenitentiam non est idem, praesertim in ejus sententia, ac absolute obligare Poenitentem ad illam subeundam ; docet enim disp. 38. sedl. 3. num. 2.cum S. Tho. posse Conse si arium imponere vel totam , vel saltem partem paenitentiae per modum consilii, vel conditio nate hoc modo: Si id feceris, sit loco paenitentiae Sacramentalis . 6 Rursus potest: Consessor, eX eodem , eam imis
ponere per modum praecepti,non cogendo tamen ineluctabiliter Poenitentem ad eam acceptandam; quomodo solent communiter Conis
fetarii imponere poenituitas,unde si Poenitens
214쪽
ex justa causa alia imponi sibi petat,vel ostendat ingentem dissicultatem in ea acceptanda, aliam imponunt: hoc autem modo suisse an liqui ths impositas aliquando pro culpis etiam occultis publicas poenitentias , non repugno: jam enim voluntarior erant, nec Fideles pereas I consessione sacramentali removebantur, nec per eas Consessarius, sed ipse Poenitens sponte revelabat peccatum suum. Qiiod ergo affero illud solum est, non potuisse ad hoc
onus cogi Poenitentem , & hanc esse communem Theologorum sententiam , ut resert Cais stropalaias pari. q. de Sacram. Poenit. tract.2 3. disp. unica punct. 2I. g. 2. num. s. ubi sic.
GI Paenitentem ad poenitentiam publicam. Atque ita intelligendi sunt Doctores, dum asserunt , non posse Consessarium publicam pro
occulto delicto poenitentiam imponere, nempe ita, ut cogat eum acceptare hujusmodi paenitentiam ἔ cogit autem, dum renuenti absolutionem negat. Hinc Gullielmus, summa: Sancti Ra γ mundi glossator, ipsi Ray- mundo aetate suppar ad g.6. titui. de poenit. &remissi dicit, quod aliquis potes cogi per excommunicationem ad suscipiendam solemnem poeni-
215쪽
tentiam, si sponte non velit Jubire , dum crimen sit magnum, G publicum, G moveat scandalum, ct quod pro occulto crimine imponi potest, si
nitens voluerit, aliὰs non. Notari autem debent illa verbas Paenitens, quibus significat se lo. qui, ut nos loquimur, de soro interno, quod cst forum Poenitentis; nam sit sermo fit de foro externo , quod non respicit Poenitentem , sed delinquentem, quodque persaepe respiciunt Canones Poenitentiales, est indubitatum, ponse in hoc sero publica poena puniri etiam occultum delictum,& probatur a Suar.disp. 3. decensur. sect. a. num. I 6. & disp. 3 I. sedi. I. num. 67. aliisque apud Morin. lib s. cap. 26.8 His facile respondetur Alba spinaeo, alii seque tuae sententiae defensoribus. In locis enim Patrum , & Conciliorum , quae allegantur ab ipsis, aut non agitur de Poenitentiis Sacramentalibus , sed extra sacramentalibus s Ecclesiam verb posse in foro externo publichpunire etiam occulta delicta,non est dubium, ut modb dicebamus, non inde tamen sequiqubd possit idipsum facere in soro interis no patet , Ostendeturque amplius calumnia ia. aut agitur quidem de Poenitentiis Sacramentalibus, iisque publicis, sed quae libere
216쪽
here acceptabantur, cum pro delictis occuli sim ponebantur. D. R. Igitur tibi convenit cum Mori- 9no, qui vult quidem Poenitentes suisse olim. publica poenitentia castigatos, ad eam tamen cogi eos potuisse negat , cum delictum erat occultum , siquidem lib. S. cap. II. num. IS. loquens de Zonara , & Balsamone , veterum Canonum poenitentialium commentatoribus , ac dicens eos nunquam distinxissa inter
peccatum Occultum, & publicum, ita subdit. Nec re vera interes , aut illi interesse πnquam dicunt, an crimen occultum sit, an publicum; πis quod in occulto crimine reus cogi non potes, sed suae violuntati permittendus, ut volunt O
N. D. Adhuc est magnum inter me,& Io Morinum dissidium , dum enim Morinus dicit , neminem potuisse pro occulto delicto ad publicam poenitentiam cogi, id sollini significat, non potuisse cogi per Ecclesiasticas poenas eXcommunicationis, aliarumque similium . Caeter am vult, potuisse Poenitentem cogi praecepto ineluctabili, itaut renuenti potuerit absolutio denegari. Id constat ex iis , quod affert, ac docet in pluribus locis illius li-
217쪽
bri f., ct clarissimἡ cap. i7. num. 7. ubi sic . Cum peccatum erat publicum , ad poenitentiam publice agendam, Peccatores excommunicatione,ce omnimoda Ecclesiae expulsione cogebantur. At cum peccatum erat occultum, Paenitentiae publicae actio erat spontanea, hoc es, ad eam cogi non poterant ulla excommunicatione, aut Sacramen torum publicci denegatione. Peccatori equidemhrejusmodi secret) confitenti, nisi paenitentiam Canonicam agere vellet, RECONCILIATIONEM SECRETO' DENEGABAT SACERSOS ; sed quod ultra in eum ageret, nihil
habebat . id ego nego, & pernego, nempe fuisse sic impositam pro delictis occultis poenitentiam , ut reluctanti reconciliatio negare
1 Id autem probo sic pri in b, quia Sacerdos id faciens , facit contra sigillum Consessionis, ut ex Suario de Poenitentia disp. a I. sedi. 2.num. 6. facit ille, qui obligat Poenitentem ad publicam occulti peccati consessionem , &constabit magis ex ultima calumnia .Probo 2. quia, vel resignet, vel non resignet Sacrum Sigillum Sacerdos id faciens * certe imponit onus gravissimum , quod reddit valde odiosum Sacramentum, & Fideles ab eo
218쪽
removet, quod est contra institutionem hujus Sacramenti, ut contra ipsam , & ex eadem ratione est frangere Sacrum Sigillum . Probo 3 Communi Τheologorum suffragio ut dimim est . Probo g. quia per hanc Sententiam sic temperatam, conciliantur omnia loca Patrum , & Veterum Scriptorum , quae contraria videntur, nempe eorum , qui docent, impositam fuisse pro occultis delictis publicam Poenitentiam, & eorum, qui id negant. Siquidem imposita fuit non renuentibuS,non imposita renuentibus. Patres,qui docent, aut innuunt, pro solis
delictis publicis imponi consuevisse publi- eam poenitentiam , afferuntur a Sirmon do in historia publicae poenit. & nos insta aliquos
D. R sed Morinus affert in contrais rium longe plures, quorum loca per isthoc
tuae sententiae temperamentum non eXpli cantur satis . Et prim5, ex omnibus Patribus iahabetur, consuevisse veterem Ecclesiam , cogere ad publicam poenitentiam homicidas, &adulteros r atqui sic plectebantur soli occulti homicidae, & adulteri, nam publici puniebantur capitali supplicio a civili magistratu ergo. L 3 2. Clein
219쪽
13 2. Clerici ob quaedam crimina etiam occulta cogebantur abdicare se munere suo. 34 3. Antiqui Canones iubent quidem mi. tilis puniri sponte consessum, quam convictum, nempe poena breviori , non autem diversa, nec unquam distinguunt delictum publicum a non publico, ut fieri coeptum est seculo sexto , uel septimo, ergo ante hoc tempus eadem poena puniebatur utrumque , Scquidem in foro sacramentali. Absurdum enim est dicere, Veterem Ecclesiam respexin solam disciplinam externam , quam solam respicit sorum extra sacramentale. is 4. Multa sunt loca Patrum, Veterumque Scriptorum, ex quibus habetur, in Veteri Ecclesia fieri consuevisse pqnitentiam publicam pro quibuslibet peccatis gravibus, ergo etiam pro occultis. Non est autem probabile, qubd P nitentes sponte susceperint onus tam grave , ipsum ergo subire cogebantur, ut ex iisdem Patribus colligitur,quorum loca affert praesertim Jueninus. D. D. Quae affert is Author, expendenis tur concertatione sequenti. Nunc respondendum est argumentis , quae attulisti ex Mo
220쪽
Ad primum nego, coactos fuisse subire is publicam p nitentiam occultos homicidas , ct adulteros. Et quidem si publica homicidia,& adulteria fuerunt, ut inquis, poena capitiSab Regibus ipsis, & Imperatoribus vindicata, jam Sacerdos praedicta crimina per poenitentiam publicam manifestanS, aut indicans, gravissimae poenae causa Poenitentibus fuisset, aut saltem eos in gravissimum discrimen conjecisset, quod sane a Christiana, ne dum Ecclesiastica benignitate prorsus abhorret . Igitur
sciendum est, quod quamvis civilibus legibus pinna gravissima fuisset hujusmodi delictis
statuta , adhuc tamen plerumque ea non infligebatur , ut modb non infligitur, vel recifugiente, vel pecunia supplicium redimente, vel intercedentibus clarissimis viris , S pra sertim Episcopis , qui saepissime id ossicii praestabant , ut refert Macedonius Africae Praeses ad Augustinum scribens , & confirmat idem Augustinus ipsi rescribens epist. sq. ex qua
etiam habemus, non omnes hujusmodi reos , Episcoporuin precibus a morte liberatos , ad publicam poenitentiam fuisse compulsos , sed eos solos, quorum crimina publica erant.