장음표시 사용
111쪽
Nec tantum sas est Religiosis vendere suasse perflua, aut minus necessaria e fundis suis lecta sed etiam quae iam in usum suum absque animo reuen dendi comparauerint , possunt vendere , si conti gat agnosti eorum inutilitatem, vel alia vendendi causa interueniat. Talia quippe eo ipso sunt superflua; unde sine noxa vendi a Religiosis possimi, &quidem non modb eodem pretio quo fuerant coempta, sed etiam carius, dc cum aliqua lucri accessi ne, etiamsi res sint plane eaedem , nec ullatenus artificio vendentium hiat immutatae. Ita Abubin c. is. Matth.q.2r . Sa V. clericus num. 2C. Rebellus a. p. lib. s. quaest. vlt. n.a. & Molina Trach. i. de Iustit d. 3 2. concl.2. consequenter inserens, astipulante Gutierre Trach. de Gabellis q.93. n. i6.& I7.cum Sylvestro , Nauarro & Lassarte, ex ea venditione nullum deberi tributum,ubi venditiones tributo grauantur. Chm enim haec non sit negotiatio Religiosis vetita, silua manet, eam exercentibus sacris personis, sua immunitas. Poterit autem in hoc euentu, abesse ii
iustitia ab augmento pretij,ob mutationem aliquam
circumstantiarum,de qua recte Abul.in c. 23.Matth-q.2ι3.ad ι. Estque ea etiam causa germana,cur Mercatores possint carius vendere. Quod enim recta monstrat Soto l.6. De Iust.q.φ. vi. 2. concl. . Iustus
titulus vendendi carius, non est fundandus in persona vcndente praecise spectata ; quasi mercator, quia mercaturam agit, possit carius vendere, quis dij qui mercatores non sunt, si contingat ut idem vendant: sed titulus vendendi carius, quicunque de naum sit venditor , fundandus est in mutatione ci xumstantiarum , penes quas iustum pretium variari si crescere potest.
112쪽
7 . sed quid si Religiosi, aliqua
ssua , & quae alioqui retinerent , statuant vendere, quia offertur lucrum , seque dat occasio merces vili pretio absque reuendendi antino comparatas , iteris vendendi longe carias , ob circumst uitiari mutationem ὶ Admitto cum Sylvestro v. excomni nicatio 9.n. 6. & IoanneGutierres Tract.de Gabest, lis q. 93. n. 23. hane quoque negotiationem posse pet Religiosos exerceri , licisque noxa, quia clim me ces runt coemptς,aberat animus eas iterub vende di, qui animus est veluti forma negotiationis saeris
personis illicitae; eo qubd sit illi inditactibilitet
annexa cupiditatis irritatio, &egiso in res exte nas , aduehatque varia incommoda, ob quae tali negotiatio dedecet statiam huiusinodi personarunt. At venditio , quae fit occasione lucri animo non praeconcepti, cum facta est emptio, vel vacat iis ii commodis , vel saltem multo minus illis grauatur. Nec censeo abhorrere ab hac doctrina, bene multos recentiores, quos adducit & sequitur Diana parte i. Τrach. l. resol. 17. -rmantes negotiationem illam
vetari sacris persenis , & habere annexum tributi debitum si , secularibus ea ex causa pendatur,) in qua lucrum intenditur ex emptione prias facta. Id enim , ut verum sit, accipiendum est de emptione trius facti animo reuendendi, quem animum a Roigiosis exclusimus. Quo eodem sensu accipiendus . est Carion 1. Concilii Tarraconensis sub Hormisdaanno 3 p. celebrati, qui se habet. f Sicut Canonum statutis firmatum est, quicunque in Clero esse voluerit, emendi vilius, vel vendendi carius studio non utatur. Certe si voluerit hac exercere, collis beatur 1 Clero. J
113쪽
II I. Proposito. Negotiatio presse dicta, cui in trimembri negotiationis diuisione, secunda sedes
est data, qua scilicet, merces coemptae animo eas reuendendi, eaedem & nullatenus mutatae reuci
duntur lucri causa, in abhorret . statu Religioso estque Religiosis plane illicita, nisi si aliquando, ob
grauem necessitatem , vel certe per alium, ut principalem causam exerceatur.
78. Notionern prcsse dictae negotiationis sacris personis Velitae, quam proposui, ex plerisque Iuriseperitis confirmat Straccha in opere de mercat. parte I.n.2s.Vetari autem Religiosis nanc negotiationcm, agnoscunt sine controuersia DD. omnes. Ita enim ex Theologis S.Thomas a. a. q. T. art. . Molina Tract.1.de Iust.disp.s;9. Rebellus i p. q. vltima,sech. I. Toletus l. De Peccat. mori. c. s. Salas Trach. Dei empl.& vend dab.r. Roder. Tomo 3, qq. Regul. q. 7 .art. 8. Consentiunt Iurisperiti ad dist. 88. c fmicari, & Panormit. ac Imola ad cap. vlt. de vita &honest. Cler. Prosper ab Augustino. V. A. urtio . Comitolus i. i. Resp. q. s. n. l.. G tie res Tract.de Gabellis q.93. n.I6. & T. Huc pertinent prope omnia quae g. s. ex Patribus. R ex ratione multiplic sunt adducta contra nego- tiationes. In nullam enim negotiationem cadcrς
aptius possunt, quam in istam quae est pressassimὶ di cta negoti ali0. Expressissime vero hanc negotiatio nem secit Autos Imperfecti, in Matth. hom. 38. Estque eius disputati r admittenda, si ad sacras perso-yas rc strii igatur. nec extendatur ad omnes Christi, ii's, ut 'iacii polliet extensa ab illo Autore ; qui ca- rus non e et audiendus, cum iacgotiatio nullo it tu sicci laribus vetetur, ut molastratum est g. r. ratio'
114쪽
ne r. At restringendo eius orationem ad persona sacras , Merissime dicit, ejiciendum esse ex Ecclesia, id est ex Ecclesiastico gradu ac coetu , qui negoti rionem , de qua agimus, exercere in animum induxerit , cum plane abhorreat ab instituto vitae , cui propter Deum se illigauit. Demonstrare id possu-nius,cum ratione,e signis ac tesseris huius status petita , tum ratione sundata in eius natura. Signa Sctcsseras Religiosi status appello , rasuram capitis &habitum religiosum, quibus a secularibus discriminantur Religiosi 79. Et raturae quidem ritus, antiquissimus est, ut Bellarminus l.De Monach.c. o. ostendit: nisi quod olim tam Clerici quam Monachi radebant capita in coronam, per totum sere caput protensam , qualis nunc est puerόrum vocalium symphoniacorum , ut notat Valdensis Tomo De sacram. Tit.9. c. 89. & Sina dus ad i.6. Sidonij. Epist L Ex quinque porro illius Rasurae causis, quas Renatus la Barre ad calcem libri Tertulliani de corona militis, & Prosper Stellartius, in opere de coronis & rasuris, ex variis
colligunt ; nonnulli enim ad memoriam spineae Christi coronae, ut Ceolstediis Abbas apud Bedam, L . hist. Anglo.c. 1i. alij ad Beati Petri Apostolori imprincipis, quem ea ratione ab Ethnicis in odium fi dei dchonestatum dicunt, imitationem ; alij ad regiam dignitalcm Dco dicatorum hominum ; alij ad circularem figuram, quae est symbolum persectionis hunc ritum rcserunt:) quinta , & optima est, quae huc pertinet: Nimirum eam rasuram,ut habetur ex D.Hieronymo cap.duosunt i a. q. docere per'
senas sacras, sed maxime Religiosos, omnem negotiorum secularium curam desecare, ut soli Deo ani-
115쪽
in ii applicent. Potestque huc miserevocari alia legans ratio huius rasurae tradita , Petro Nannis in notis ad epistolam S Anabrosi ; nempe quis Monachi rata habeant capita, ut se agnoscant live tos Christi ; Nam olim mammai runa capita rade
bantur, unde illud Plauti, i d superest nisi ut ra- se capite accipiam pileumὶ J Et apud eundem in
Amphitr. in . i. sce.i. Γ d ille faciat Iupiter, ut No hodie rasus capite, caluus capiam pileumrJ E Plutarcho in Flaminio, de Agellio l. .c. q. Id illa strat Bisciola Tomo sub seciu.l. s.c.6. Multa in eam
rem Erasmus Chil. 2. Centur. l. n.27. Et econtrario
qui seruile quiddam in moribus habent, dicebanturi Romanis, seruiles pilos retinere. Apud Iudaeos
quoque Deuter. 2 i. captiua exut vestimentis capti,
Mitatis, radebatur ut libera fieret. Ex hoc ergo moresactum c os et Nannius, ut homines Deo consecrati radant capita, qud se a Deo manumitas in liberi tem filiorum Dei , nec ultra distinendos serruilibu seculi occup tionibus agnosterent. sic vides,ra in nem quintam huius rasurae ex s. Hieronymo prc, clam, reciderein istam, & commendare sacris pelaonis, ut abiectis seculi curis vacent seli Deo,idque solum & vilicum eorum negotium t. quod de ne, Milatore dici non potest. D. Praeclare hanc rasurae sacrae musam aperuit his verbis Iuo sermone De sacrorum ordinum E cellentia , postquam praemisit sacros homines thi ius vitae neccitata accipere debere,de oblationibus, vel de opere manum vel de aliis innocentibus artis bus,non autem de usuris, vel de turpibus lucris,vel de negotiationibus,aut aliis illicitis artibus; nempe
hqn Dolmς illicitis , sed respectu talium persona'
116쪽
riam , pro quibus aequiparat illas alias artes & n gotiationem,ut monstrat vox illa aliis. Sic igitur ibi Iuo de rasura. f Si paupertatem & Eumilitatem, quam praesert habitus corporis & figura capitis, in corde non habetis, timeo ne cum hypocritis sit pars
vestra, & sees vestra ab aeterna mercede sit vacua
qui non ut Elerici, sed ut Acephali, in clericali mi litia, sola quaeritis lucra temporalia. Ad hoc enim
capillos in modum coronae in summitate capitis r ditis , ut& regnum spirituale, quo caeteris praeminetis, tali figura ostendatis, & curae mortalis ill cebras frequenter redeuntes, sic amputetis de corde, sicut crines frequenter resurgentes abraditis de capite. Residuos autem capillos eo ordine praecid re debetis, ut aures, oculos, & alios senses capitis liberos reddant, & curam exteriorum non in si perfluis desideriis carnis sed in necessariis tantum exercendam agnoscant. J Atque adeo non in negotiationibus, quas non pertinere ad necessaria sacris
hominibus concessa praemiserat. Quo faciti accommodari potest illa huius rasurae ratio , quae ex re ctione capillorum, olim in mari per tempus procellae fieri solita, peti potest. Videsis de eo priscovsii, Fernandium 1 Corduba in multiplici Didast lia c.ra. Similiter enim Religiosi, fugientes a Pusibianimitate spiritus,& tempestate, elongarunis sientes,& in solitudinem tanquam inportum se re ceperunt, dimissis in sectili mari procellis negotiq-rum,turbinibus curarum secularium.Videtu/r transiisse 2 rasura, de qua agere coeperam ad tofisuram, qualis re vera erat haec capillorum resectio in procella. Sed hoc ad rem praesentem perinde est, pasi is que veteres, Monachos ton os nominant. inod
117쪽
tos enim ex Clemente Alexandrino s. Paedag.c. I.&ex Optato t. 2.contra Parmenianum mostrat Beslarmi-xus lib. 6. De Monach. c. o. Clerici & Monachi olim, tametsi radi dicebantur, quia demisse tondebatur, tame re vera tondebantur tantlim: unde deton supro Monacho, crebrum est apud Veteres, ut notauit Alemannius ad historiam arcanam Procopij: beneque confirmatur, ex eo quod S.Augustinus, Monachos comatos atque crinitos , non attonsos caeterorum more, habet pro monstris, qua 'les illi Apostatae apud S. Nicephorum Constantinopolitanum in historia De Monachis naufragis,quos gemit Religioso cultu deposito, ex attonsis in comatos fuisse mutatos , & ad Laicorum speciem traductoS.8i sed si placeat, illam huius siue rasurae sue
tonsurae causam probare, quae petitur ex more antis
quo asciscendi aliquem in seruum aut filium, aeque habebimus intentum. Nam filium specialem Dei,in iis quae tanti Patris sitiat, non in extraneis negotiis par est esse. Seruum item Dei, seruire Deo, non curis seculi addici, & negotiationibus implicari, est omnino consentaneum. Capillorum porrb disse-' ctione , fieri aliquem alterius filium, monstrat Pse 'thoeus l. i. Adueri .c.i. ex Paulo Diacono l. 6. De gestis Longobard.c. s. qui testatur,Carolum Francum misisse filium suum ad Regem Longobardoriam , ut ei pater fieret incisione comae,quod & praestitit.Sed & Anastasius id Benedicto. a. scribit cum accepisse mallones, siue cirros capillorum Iustiniani & Heraclis filiorum Constantini Pogonati Imperatoris, qui ut a se genitos, Romani Pontificis pcc aliares filios seceret, eorum capillitium, siue quod nomen
118쪽
i masionum propriὸ sonat, vel ι capitis,obtulit Chri- sti Vicario, successori B.Petri. Ex qua item fide, xj. Bulgarorum, ut scribit Anastasius in praefatione ad octauam Synodum, ut suum erga Romanum Ponti, ficem seruitiunt testaretur, coram omnibus capillos, suos apprehendens,abscissos tradidit legatis Roma, nis, haec verba praefatus. f Omnes Primates,& cui , cti populi terrae Bulgaxorum, cognoscant, ab hodierno die me seruum fore post Deum B.Petri, &, eius Vicarij. J Ex tam multis tonsurae siue rasurae, Monasticae causis hactenus expensis, constat mere . turam & negotiationem procul esse debere a Moni
, chis, & quibusvis Religiosis, qui haec superflua a se
8a. Occurrit porro ciusdem sacri ritus alia ratio minus vulgaris quam nolo praetermissam , quia dc ipsa optime cuincit debitam Religios abiuncti inem a negotiatione de qua agimus. Nimirum olim', α morituris, non modo omnia ornamenta & hon si inlignia remouebantur, ne lio habitu exced rent, sed etiam honor capitis siue capillitium toti i batur. Sic enim apud Statium l. . Amphiaraus mov. absorbendus, capitis comam, coronamque & alia ornamenta deponit, dicens,
Accipe commissum capiti decim accipe laurus, i Erebo de erre nefas. Phoedra item , iam iam occubitura suamet manu i apud Senecam ach. 3. Hyppolitii umbras, capitis exuuio cape, accipe abscissam comam Pitua in eam rem Pincisa in c. i. Iobi versu ro. n. 1 c '
Politi ergo quis haud immeri b resectum Religios
i Capillum, ad eorum mortem reserre, praesertim ubi
119쪽
t sera fiebat , id est in crucis modum,
quam fuisse Graecorum tondendi rationem habetur ex eorum Euctologio cum proponitur ratio vesti di Monachum. Quanquam apud S Dionysium c. 6. Eccles. Hierar. tantsim habetur, Monachum iarma crucis signatum, tonderi, quae verba insinuant prinmissa impressione signi crucis, subsecutam fuisse capillitii remotionem siue tonsuram. vi ut sit, si tot
Da vel rasura Monachi ad eius mortem reseratur, facile est in rem nostram argumentari ex eo ritu: Neque enim mortui est negotiari, aut agitare vlla secularia negotia vel mercimonia; sed eius omnia studia de cogitationes consecrari Deo debent. Qu9 haud inuitus retulerim alium affinem ritum antiquum , quo capilli Monacho resecti, consecrabat tria. Ita habetur ex Regula S. Aureliani c.q. verbis
illis fisi quis Laicus tonserandus est, de capillis illius in confessione mittatur, ut ei in testimoniumst. J Hoc est, ut id sit monumentum ac symbolum consecrationis qua se Deo addixit. Confessionem
porrb in eo textu S. Aureliani , accipere necesse est pro loco in quo conditum iacebat alicuius Mart xis corpus; quod intelli non tantum de comm
ni loco siue saccito in quo sancti corpus iacet, sed etiam de loco proprio, puta capsella qua reliquiae
concludebantur ;Nam eam quoque aliquando c om tonu nomine donatam legimus, ut apud Anai qum in Hilaro, cdm ait eum Pontificem construxisese ex argento Confessionem S.Ioannis Baptistae, . pensantem libras centum ; quod nemo de templo vel de sacello accipiat, sed de capsella tantum seu tabernaculo. In tali ergo Consessione, includebi tur coma de barba resecta. praeter contextum
120쪽
ex s. Aurelisino piolatum. Gratinatur ex Actis LGulielini Gellonensis, ubi de eo secta veste religis si amicto, dicitur , comam nobiliueti oc barbam v .nerabilem depositani , de Deo consecratain asmodum praedictum. Itaque curas in Dei gratiams pos ,dc quasi sanctuficatas illatione in taberri
culum, profanare , de in mercimonia ac quaestusculares educere,probrosum ac indignum videri de
simile neo nitias essicax in rem nostisma immentum , duci potest ex habitu antilio Religio
1orum , qui praeter caetera colobio continebatur. Est autem colobium, tunica absque manicis. Nisi quamuis postea colobium transerit in Dalaiaticam
iubente S.Sylvestro,ut Onuphinus libello de Ex μcatione vocum Ecclesiasticarum annotauii: Tamen initio colobium illis quoque manicarum incho mentis carebat, ur liquet ex multis veterum Scris timuiri locis quae' addensat Bulangerus l. de Veste sacra c.ra. sic enim Ammianus l. i . colobium vocat, Minicam pectoratum sine manicis. Photius tufiicat imutilam ριιλπιο ce αυ appellauis stet. 6;.Nostri quoque eiusmodi tunicarum non manuleatarum delcrseptioni astipulantur, nominatim Dorotheus ac Ca sanus mox adducendi. Itesnque Honorius in Gemma animae l.I. cap. 1 Ii. Eam itaque Monachorum vestem truncam , & absque manicis, haud absurdὸ quis retulerit ad similitudinarium Religiosae vitae martysium. Nam ctiam ex usu antiquissimo, firm ro per Eutychianum Papam apud Anastasium in E V iano, grauiter cautum erat, ne quis martyrem