장음표시 사용
471쪽
Leuiit. Serarius in rebus Moguntiacis , ubi agit de sanctorum Reliquiis, quae servantur in Ede sacra Sancti Albani, non satis distinguit duas Sancti Severi Translationes, insinuatque eodem tempore ab Oigario Sanctum Severum Erphordiam, Sanctas Vincentiam & Innocentiam Moguntiacum translatas fuisse, ad duos enim numeros, ad v videlicet de Sancta Vincentia & ad vi de Sancta Innocentia sic habet. v. S. Vincentia, S. Semeri Epi- sopi Ravennatis, antequam Episopus crearetur, uxor, quae per Ouariam Arichiepi pam Ramenna hue adiecia fuit; ipse vero S. Semeras Erploravim. v I. s. Innocentia fasiam ficia mirgo. De priore Sancti Severi Translatione, quae dicta sunt superius, hoc loco sussciant, sermonem infra de posteriore faciemus.
Astronomus quae Nunciorum Lotharianorum ex Theodonis villa reditum subsecuta sunt, in Ludovici vita sic enarrat. Redierans, oestia stis L
thario rem resulerunt. Sed, ne mundatam Imperatoris ad emecum perduceretur,
mero Denti Esiciens maximo tempore languere fecit. I reaior vera Clementisse mas nasara, at stium a resa muti dine correptam auaevis, per Missos fiat 1 mos, sicei Hugonem Direm sum es Mastariam Comium, eum mi Baist, a que o Aia e us incommoda res ire sariis, im ratus iidelicet Murum D id, qui his insitationibus Iacessitas a scio, mortem tamen ejus aegerrime Iutit. - τινορ quum des iense langusu convitiis, nunciarum es Imperauri, eo qaod conditiones sacramentorum audam promisso irrumperet, maximeque Aa sum Sancti Petri, quam tam avus ejus Pipinus, quam parer sus Carolus necnon ipse in ta- relam tu deperunt, homines Vas crudi ima clade vexarent. Ptia res uni am iAtias miti mam adeo exasseruiis, ut quodammodo extraord ane, ut viduatar, Missos iurigeres, nastum prae ad Maiam iter conficiendum satiam trisuos. Misi Leguus ad Lothariam csmmonens ne ratia fieri permittens, monens at memor ef , quia quando sibi Regnum Italia donavis, etiam car a saniti Romanae Ee.
H. sie Amal commisit, O quam A a ersariis defodindam si perat, nequaquamasias diripi permitteret. Commoneas etiam sacramentorum nuer ab eo sibi promissorum, ne forte oblivisens arque pamipendens ea, 'disinitatem Ueniret. deuod Alimpune non fararum non ignoraret. Simul etiam jubens parare Ai sis diarius
annonas salivisique congruas per omne Ber, quod Romam trun istis. Dishbat enim se timina Masorum Ap olorum inυisere vage.iuia ne ferra, simplis Nord- mannoram in Frisam impedPiit. Annalistae Bertinianus & Fuldensis hanc Nordinannorum irruptionem non omiserunt. Bertinianus ad hunc annum ita scripsit. Nor anni Dorsu
ιο- , sam rasam spvulari sani. Fuldensis autem eosdem Nordm-- nos in Galliam quoque Belgicam progressos sic asseruit. Nota anni AAd weviam risitarem incendans, smillieres in usum emporium )axta sium M usuminis, o a Frisonibus tribatam acceperans. Andreas Duchesnius Mitiam ad oram hu)us textus reponit. Cum Antuerpia Mechliniam quoque flammis consumptam tradit Ioannes a maiatindonia Decanus Mechliniensis b. Irolabiti est, addit idem Auctor, ea sempore Sanctum Lisertum cum sociosus costans, mel, ai HA, Gobberto, Mechl ia profugum, in Naulaniam sie Saninium des xisse, o isare uisure Sancti Traianis, ubi flexis ondas Dominam H- precabatur, ab his Nor annis Mitrium esse, aetatissa anno circitu p. tempore Dippe Martyrii Sancti Ramotui non se re Nor anni aut Duni in Sestio. Sanctus Rumoldus Mart)rium Mechliniae passis est octavo Kalendas Iu lias, anno Christi septingentesimo septuagesmo - quinto ς. Libertus ejus distipulus Magistro suo superstes vixit annos unum de sexaginta, vitamque clausit maior octogenario. Hic Lisertas, ut in ejus ossicio proprio canit Ecclesia Mechliniensis, Scythis o Danis ab ora maritima usque ad Agrippianensis Coloniam lego omnia mastantibus, in Haibaniam, ut pericalis se eriperet, profagiens ante ipsam D. Tradonis arum, ubi Axis genitas Dominum depreca-
472쪽
AN. CH. baiar, ouisus Mari , ii palmam adeptus est Colitur pridie Idus Julii, quo 8 die Mait,rium subiit..corpus, inquit Molanus 3, urea in xtim fuit in
a D. ... Iul. lapidea, qua etiam hodie conficitur. Lege ad res gestas sancti Liberti Mariavi. s. tyris facem Historicam, quam dissertationibus seu capitibus novem concin- , Ad an. ιε. navat Joannes a Garno Congregationis nostrae presbyter. Tomo quinton egimus de Sancto Gummaro, qui regnante Pippino floruit, &, ut Mola-4 D. ii. OEL nus ς testatur, Dissis Dra, an Coste aram haset GA am, qua in m ita Mon Eritim nominatur. Quid in hoc Monasterio contigerit eodem anno, quo Normanni Mechimiam incenderunt, idem Auctor sic subjungit. M sse Moauseriam vehErans Nor anni, mersa Matinas me Mach inia, ira a TFRED - inhumat, sci Sanctus Gammaras e caesis sis meritu contra eos pugnans , o Ri PR imem ex iκxis. Intiris, Frei rao presburam a palma Marsyrii arcere noluit, νRη qti m Nor anni crad ιιιν ia Arari peremerant, summa Abesati sauri cium
XLV I. Audita hac Nordinannorum irruptione, Ludovicus Imperator animum Ludovicua ab itinere in Italiam suscipiendo revocavit, de od in stimiam barbarorum Lao Aros compriminium p Mens muis iterum Musos ad Lo haritim, Falconem si rei Α- ιτε υμ ιaium Fontanellensem O Richaiacim Comium, necnon Adrebaldam Ausum; ΤΙ' η - φ Flauiaeensem. Itibram Fatis se Ri. hardas neo tim sibi a Lotharis νι ferunt hi uti Aurelativis Romam pergeres, Gregoriam Papam de nec sariis constitiaras, o -' LAIurem I iratoris Muragae μι iiuncta periuraras.ded Loilarius ae hs ι ventus , necnon de risus quarandum Eccissarum alari qua in Italia sunt. γλ suam annuit, quaedam se non posses are rasondit. Haec Astronomus, cui lucem Annalilia Bertinianus videtur asserte, dum scribit Legatos Imp iatoris apud Lotharium egisse de res tutione raram G. sis Dei in Francia constiιutis, qua in Iratia sta a suis pro libita se runi usurpari. Addit idem Annalista eosdem quoque Legatos egisse de Apsus arque Comissius, qui GAM cam Juditha Avasa dili demorione de Iratia venerant, as eis o Sedo Iropria, o Comitatas ac beneficia, seu res propriae rediren ν. Tune & actum putamus, ut vicissim sitis restituerentur Ecclesiis, qui Lotharium seeuti erant, Agobardus, Barnardus, aliique cum Archiepiscopi tum Episcopi. Nam piis I reatorisas agentibus, ut Ado scribit, Agobardus obtinensem, Bernardas Vienne m Sidim recepit, idque non contigit ante Placitum Str miacense, quod anno priore in mens salo celebratum diximus. De Jos
pho Episeopo Ebroicensi 5: Heribaldo Autissi odorens Episcopo plura di,
cemus inferius. XLVII. Notamanni aduentu Imperatoris vix audito nedum expectato fias in naves atque in natale solum se receperunt. Ludovicus e Frisa reversus ad Moenum perrexit, ut apud Francosurtum venationi per autumnum indulgeret. Ibi Lupum Ferrariensem Monachum e Monasteriis Fuldens ae Se lingestidiens redeuntem in patriam benigne suscepit, ut ex variis epistolis ejusdem Lupi simul collatis inna probaturi sumus. Ibi quoque suscepit Fulconem S: Richardum ex Italia reversos. Louarias, inquit Astronomus, a Legatis contenitis, quibusdam annali, qaaedam se non posse sitare resondis. Es Falco quidem atque Richardus Imperatori a Frisia post fugam Nor anno mr eruκri, talia Atintians in Franconssia Palatis , ubi ipse avitamnatim exercens menationem , ematum Aqua lyrari se convenit. Quod attinet ad Adrebaldum, n Cati qui serius ad Ludovicum rediit, de illo se idem Auctor. ire, Ad aisco Riuri das Romam . ut j sum fisi fuerat, perienit, Dominam Gregorium Papam atror P. tantiis repper ι, o maxime saxa svainis, qui licet sensim, contiaue ramen ex naribus δ' sui. Sed tanta alucrisure se gladio ud verba Imperauria es compassiones e us recreatus est, ut profiteretur se pene incommoditaris propriae ob iram.
ιὼ ct Gorgiam regionarium Romana artis Episopum. Loiharias porro in avid
473쪽
iis memoratorum Di portim ad Dominam Imperaurem adtentam, misi Leonem, qui tum apud , m magni Ioci haselisar, gononium, qai marao inrorato
terrore altra progressi Disopos prohibuit. Murebatius tamen epistolum Imperatori Hssnatam, A eu Motities rapit, cir calciam suorum sub ostiata mendici, quo clue Alpes transeres, ferendam commisi, ac pos Imsera ori porrexit. Erat Adre-haldus siue Adebrardus Abbas ille Flaviacensis, quem manuscriptus Codex a Luca Dacherio in Compendio Historiae Flauiacensis inter Notas de Observationes ad Guiberti Abbatis opera laudatus Imperatori Ludovico Pio adeo acceptum motu pradoriae testatur, tis inser evas Principes ad pacis negotia componenda, o in Ecclesia cr in Regno, in longinquas usique gentes sm-to feris primus. Ea tempesule Pansa Les monalia populam, qui Louariam secutus es, iniu-Fris, miserabile eis ἀcta. In freti enim, id es, a Cal nris Sepsemiris, ut Astro nomus asserit, usae ud Misam Soeri Manisi, hi primores evas mitis excesserans, Iesse otim Amsiam Ys Disopus, Helias Trecassisa ursis uisopus, in luorbetens, Mono ii Albus, mundus, uago, Lambenus, Godo das, idemques tas e s God idas, Asienus Comes P n Us, Burgantas quondam PraefutasVinuuntas Regustas, Ricbarris vix emissis, non pos malium es ipse m rior. Hi enim erunt, qaorum decessa diluviar Francia nobititare orbara, forii u-dine quas nervis succiss evirasa, pradentia Hs ohonidas annustria. Sed sis stratis os it Deus quam labre, quam lutidabile si ob mare, quod ex ore eitis prosa ν procedere; non glorietur, inquiens, sapiens in sipientiata a, nee fortis in forti ossine sua, nec δυο in δυitiis sis. Sed G Imperatoris animum Ps mire. tur iugne, Pansa hanc semperantia diυina gulernavent clementia Z Eloim foessi pio nuntio, nec is si exatiavit, nee morii inimicoram in hamis, Heri pectore tunso, Iuchvmί μου ocutis o istis, Deam istis propitiam fri cum in itigemita precatus est. Laudandus ob insignem pictatem Imperator, qui mortem suorum desset inimicorum, quoium obitu gloriam Regni valde diminutam fingit imperita multitudo. J4st titit Ambianensis Episcopus. Anno Christi septingentesmo nona gesimo - nono Pontiscatum suscepit. In Conventu Noviomagens depo situs est anno Redemptoris octingentesimo tricesimo, quia particeps coniurationis in Ludovicum Augustum a filiis Lot hario ac Pippino recens excitatae. Tertio post anno Sedi suae per vim restitutus est a Lothario, qui patre per summum nefas exauctorato Regnum tunc occupavit. At anno postero, ne caderet in manus Ludovici, qui Regiam auctoritatem felici ter recuperavit, praecipitem arripuit fugam cum eodem Lothario, nee amplius in gratiam cum Ludovico Augusto rediit, aut a fovenda perduel Iione tuendaque Lotharii factione cestavit. In Ambianensium Episcopo rum Catalogo Jessaeum sequitur Ragnerius seu Ragenarius. Hie eodem sedere coepit anno, quo sententia depositionis ab Episcopis in deeessorem
miris suit Episcopus Trecensis. Lotharianis quidem partibus adhaesit, at Episcopatu non est eiectus, hac re non absimilis Agobardo Lugdunens de Bamardo Viennens, dissimilis autem Jesseo Ambianensi. Dissimilitudinem hane apud Astronomum in textu iam citato designat vox es , quae cadit in Jegaeum, in Heliam nequaquam, docetque Jessarum, priusquam moreretur, Ambianens Episeopatu excidisse, Heliam vero Trecens ad mortem usque potitum esse. Visu excessisunt,sseis otim Amtianenses Epi posumtiis Trecasfimis arsis ui opis . Heliae successit in Episeopatum Trecensem Adalbertus, de quo plura dicemus anno sequenti. Mati fuit Abba, Corbetens, in Gallia, deinde Bobienss in Italia. Quanto studio Lotharianae rebellioni se totum addixerit, quot idcirco passus sit exilia, prodit Auctor vitae in quarto seculo Benedictino publicatae. Lo tharium fugientem secutus est anno Redemptoris octingentesmo trice-
474쪽
AN. CH. simo-quarto, factus est ab eodem Lothario Bobiensis Abbas in Italia. Di rectus cum aliis Lotharii Nunciis in Galliam hoc anno mense Maio venit; ' dovi eo de luditha, qui se sperabant Bus usuros consilio pro revocando ad patris conlatatum Lothario, susceptus est amantissime, sed in Italiam ad Lotharium mox reversus vitam clausit pridie Kalendas Septen,
bris. Eius mortem ac sepulturam lic enarrat Encomiastes. Febre correptus
tui se istor pro Augusto Imperatore Lot hario, apud quem tunc agebat, qua- prosi erat, ne sorte quod nuper patri promiserat, obmitteret occasione accepta quia ipse Lu oo v. stari s vexabatur. In quo taut, quia invictus permansit in fide, O in caritate υ ib. devotus, de consolatus hae vocationis; quo profecto triplici funiculo religatus ad
Christam , securus animam cati reddidit. Cuvus corpusculum in Basilica, qua Eeatus Coiambanas requiescis, ad latus terra suscepit. Nic igitur abs ref tam creta derim, ut partur una domus ambiret, unaque vicinitas sipulturae commendaret, quos una religio tenuis, aequa pene tentatio a suis quasi regrinos expulit fessibus, o Italiam fugamit. Fuerunt enim Reginae non diJ ara nequitia, quae hoc fecerunt, duae, non uno in tempore, se sub uno impietatu Aelere conjuncta consociatae, qua pro consimili et eis non ferentes sanctis viros earum consimilem reprehendere nequitiam nefandam saris, neque in aliquo contraire, idcirco coegerunt dolo cofaudibus eos insidiando, ut relictis in quibas erant propriis coenobiis Auxoriam tuerent, qua demum quorum una fuit conversatio, etsi parum dissar causa , una religio, viaque fuga insidiarum duarum mulierum, una esset quies laboris, ct pultura funeris. IAe siquidem ut Sanctus Confessor Chrsi virtutibus aurobatus iisse ui uus pedissequus meritis fulciretur, commendaretur praeconiis, O auxiliaretur precibus. Tomo secundo ad annos Christi sexcentesimum nonum de se centesimum decimum egimus de exilio Sancti Collinabant, rationesque propter quas irrogatum est investigavimus studiosissiate. Longe dispar est causa Milae. Columbanus Abbas odium Brunichilius Reginae, tum The dorici Regis, in se concitavit, quia foeminas ab aditu Luxoviensis M nasterii repulit, de septa Coenobii duas divisit in partes, quarum cxterior viris excipiendis patebat, interior minime. Brunichil dis aegerrinio tulit se, cum Regina esset, ab ingrestu Monasterii cum reliquis foeminis arceri. Theodoricus Burgundiae Rex cum lis inter illum ac fratrem Theodobe tum Aultrassiae Regem intercederet, sermonibus flagitiosorum hominum aviaeque Brunichil dis accensus Columbanum putavit rcum perduellionis, quasi positus in Regnorum confinio partibus Theodoberti faveret, nuncios &' exploratores ex Austrassia missos occultarct, ideoque secretiora Monasterii sui septa nec sibi Regi nec aliis viris patere vellet. Aliam rati nem frustra quaeras, cur Theodoricus Rex Abbatem Columbanum ablegarit, eumque Namnetas usque perduci atque inde in Hiberniam transpoi tari praeceperit. At Columbano multum dissimilis fuit rada. Hic excidit ex Ludovici Imperatoris amicitia non propter rumores incertos sinistreque sparsos ab adversariis, sed propter apertissimum nefariae proditionis crimen, quod ab amicis nec negari nec excusari potest. Anno Rc- demptoris octingentesimo tricesimo, quo primum audita est adversus Ludovicum Augustum comuratio, nomen inter coniuratos dedit, codemque anno, cum Noviomagum ad indictum Conventum perrexisset, ab Imperatore , qui vires adversariorum attenuare satagebat, suum ad Monasterium
redire )ussus est, ut ibi regulari re in Ordine Monastico procul a seculi ne otiis viveret. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - primo, mi Lus est in exilium, & pro rerum statu, qui propter diversas Lotharii fratrumque molitiones non semper idem fuit, in varia loca deportatus, in specum non procul a lacu Lemano, in Herum Insulam, & in Germaniam, suoque tandem Monasterio restitutus anno Redemptoris octingentesmotricesimo- secundo. Motus est e praedicta specu propter viciniam Lotharii
regnantis in Italia, ex Hero Insula propter suspectam fidem Pippini Re-
475쪽
sis Aquitaniae, M ex Germania propter imminen Ludovici Boioariae AN. CH.
Regis defectionem. Ubique metus crat ne rebellibus se iungeret. Quievit o n. apud Corbeiam, donec anno Redemptoris octingentesimo tricesimo ter- ' itio rescivit Lotharium cum Pippino ac Ludovico fratribus contra patrem ' ψη conjurasse, statim enim ad eos in Alsatiam citistiine contendit. Testi, ex S licit rerum impie gestarum in Alsatia, Compendii, ω Suessionei nee a , V R Lothario, cui semper addictissimus fuit, deinceps recessit, anno Redem ti '' Q Ptoris octingentesimo tricesimo - quarto fugientem ex agro Parisiensi se yyyyy xcutus est, eoque post Procurante factus est Abbas Monasterii Bobiensis iin Longobardia. Hoc denique anno post Christum natum octingentesmo ομ'0y'triccsmo- sexto, paucis ante mortem mensibus, cum Ludovicus Augustus RV
Lotharium ad pacem Sc ad reditum in Gallias per silios Nuncios hortatus '0 Lx esset, ad eundem Ludovicuin directus est a Lothario. Tune in gratiam R' I
cum Ludovico de Iudith a rediit, dimissis, ut Astronomus loquitur, Picum-oue in eos commiserat, desieris. Ex his vides malam longe alium a Columbano fuisse, utrique non eandem extitisse causam in Italiam secedendi, de Encomiasten, in quem inquirimus, in concinnanda illorum Abbatum comparatione plurimum aberrasse. malae post tot reatus insigni cedit gloriae, quod sub exitum suae vitae diligenter allaborarit, ut concordia Ludovicum inter ac Lotharium Augustos renovaretur. Rus Panegyristae lubenter assentimur scribenti, quod febre correptus sollicitior pro Augusto Imperatore Lolliatio, apud quem tunc agebat, qaam pro se erat, ne fortὸ quod nuper patri promiserat, omitteret occasione accepta, quia i e febribus texabatur. Nec in dubium vocamus, quin mala, quae postmodum Lotharius gessit, avertissee suo consilio, si longiorem vitam duxisset. Obitus dies de annus hodie controvertuntur. Multi mortuum volunt L II. anno Redemptoris octingentesmo tricesimo- quinto, seque nixos jactant Astronomo, in cujus margine Pithoeus Be Duchesnius annum posuerunt octingentesimum tricesimum - sextum ad illa verba, in ipsis etiam diebus, in quibos Pari ratio Marisma simper Virginis Maria celebratur, Scc. quae subsecta reperiuntur cladi, quam mortalis lues intulit a Kalendis Septembris ad Misiacam usque Sancti Martini sublatis ex hac vita per illud tempus Iesilao ScHelia Episcopis, Wala Abbate, aliisque viris illustribus. At quisquis Astro.
nomum alte e legerit, annum Redemptoris octingentesimum tricesimum. sextum in ora superius reponet ad haec verba, Augusti Judish cum Constiariis Imperatoris consitio inito, dec. fatebiturque Walam codem anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-sexto de Legatione sunctum este apud Ludovicum Imperatorem, e Galliis in Italiam reversum vita mox excidisse. Utrum pridie Kalendas Septembris, an pridie Idus Dusdem mensis obierit, disputat Mabillonius in Observationibus' praeviis ad eius vitani, a Num prioremque amplectitur opinionem, quia in Indice Pastuum Corbeiensis Monasterii, qui nono seculo scriptus est, haec occurrunt. Priae Kal. Septemb. obiit IIbla Abas: de Lusio debet fieri Vas memoria, id est, in die obitus vatae procuratio fratribus fiat de Buido , quae Pr*positura est Exemptionis Corbeiensis prope Montem - Desiderii . Ceterum Emengardis a diis. Lotharia Augusti conjux post malae mortem, ut Encomiastes hujus Abbatis subjungit, per Hisma Italia loca misit, ut singuli beati viri animam precibas Deo commentarent; direxit etiam ad Monasterium sum valde egregiam,
quod est insta moenia Brixa cimitatis Domino dedicatum, dictans a Ticino frema XL mi stas, in Do Sanctimonialiam multitudo Domino famulatar, si Itur eis praecipiens obnixius, ct obsecros, ut beatam animam viri Dei precibus commendarent. Brixae seu Brixiae florebat Sanctae Juliae Monasterium puellare . . o inde quo saepe sam locuti sumus.
In Abbatum Corbeiensium Catalogo post Ualam ponitur Heddo sive LIII. Hedo cum hoc apud Claudium Robertum elogio. ueddo Iss. Incres
476쪽
ia Nas latibat onoris ructa sathim per Ercumradum isopum Pari sensim. ΤΥ obiit iis Natiotiati sancti Ioannis. Habent eadem Sammartham, exccpto
si ' quod expuncto anno 33 s restituerunt annum 836. Causam hi sus discre-L u D O V -iae in ostendimus ex eo proferim, quod ad Astronomi marginemi H y Ginu, s , s non bene suo loco collocatur. Sammartham neglecto Astrono-L THAR mo euius editio totam difficultatem pariebat, malae mortem anno Re-Ι ρ demptoris octingentesimo tricesimo - sexto consignarunt allegato Anna-P yy lista Bettiniano, apud quem haec ad illum annum leguntur. Tunc etiam R' inis Abba, cuius consiliis Lotharaus plurimum utebatur, in Irulia obiit. Utrum LV P. V autem superstiti an mortuo malae subrogatus sit Hedo, non ita patet. R Translatio enim Sanctae Bathildis, cui Robertus Sc Sammartham Hed C AR L nem Abbatem interfuisse volunt, facta est aliquot annis ante obitum νωR 7 lae nempe decimo-sexto Kalendas Aprilis, anno Redemptoris octinget tesimo tricesimo- tertio. Certe Hedo, si Transsationa Sanctae Bathil disiam Abbas adfuit, Abbatiales Infulas anno Redemptoris octingcntesimo tricessimo- primo suscepit, quo mala pulsus est in exilium. Sed huic opinioni palam refragatur cjusdem malae reditus ad suum Monasterium, posmquam in specum non procul , lacu Lemano, in Herum Insulam, de in Germaniam deportatus fuit. Ex Germania enim propter imminentem Ludovici Boioariae Regis defectioncm anno Redmptoris octingentesimo tricesimo- secundo suam renustus est ad Corbeiam, ibique morabatur adhuc decimo - sexto Kalendas Aprilis, anno Redemptoris octingentesimo m-cesimo - tertio cum Erkanradus Parisiensis Episcopus ad Kalense Monast,rium vocatus Reliquias Beatae Bathil dis in decentiorem locum transtulit.
Multo probabilius est Hedonem, si prius Abbas factus cst quam Wala ni
reretur , assumptum est e ad munus Abbatiale vcl anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - tertio postquam Uala procul a Cossicia in Alsatiam abiit ad Lotharium ceterosque perduelles, vel anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quarto postquam Lotharius patre dimisIo praecipitem arripuit fugam cum mala de aliis seditioss, vcl anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto postquam auditum est malam agente Lothario Bobiensem in Italia constitutum Abbatem. Re tamen accurate considerata , nullam harum opinionum approbamus. Ludovicus Imnerator, posmquam Galliarum tumultus anno Redemptoris octingentosissio tricesimo-
quarto sedavit, ex legibus pacis redintegratae Lotharium in Italiam abire praecepit, de abhinc cavit diligentissime ne filii ad rebellionem proclivis
animum gravius exulceraret, imo suum ad comitatum per Oratores eundem Lotharium anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto revocare studuit, ipsumque malam cum aliis Lotharii Nunciis mense Maio be nignissime su epit hoc anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-sexto. Series illarum rerum suadet actum a Ludovico Augusto cum mala, ut cum plerisque Praesulibus Lotharium trans Alpes secutis, quorum Ecclesiis, quamdiu in Italia cum Lot hario degerunt, alii Pastores aut Rectores haud dati. Hedonem igitur ante mortem malae non arbitramur Abb tialibus Insulis redimitum fuisse. Nullam illius mentionem fecit Anony-' Ma ill00 mus a seia aequalis, qui Transsationem Sanctae Balthil dis in literas retulit. Hujus siletuit Chronologiaeque supra stabilitae si rationem habueris, He- donem merito vel negabis interfuisse praedictae Translationi, vel, si secus senseris, inficiaberis Abbatem Corbeiae tunc extitisse. Quot annos huic Coenobio praefuerit, haud liquet. Excessit e vivis octavo Kalendas Iulii. L I V. Inter Lotharianarum par um fautores, quos pestifcra lues abstulit, e Huco o- laicis tres praecipue Comites ab Astronomo recensentur, Hugo Lotharii ς R, Augusti socer, Matfridus Comes quondam Aurelianensis, de Lambertus
et L 3-- qui Contra Ludovicum Imperatorem non semel dimicavit. At ante bicn-τus Guas. nium discessit ex hac vita Matfridus, ut ad annum Redemptoris octingentesimum
477쪽
tesimum tricesimum-quartum ' observavimus ex Thegano h, qui potiorem hoc loco sibi conciliat auctoritatem, quoniam opus suum hoc anno clausit, priusquam posset scire, quinam Lotharianarum partium fautores in Italia post Kalendas Septembres obiissent. Sub idem tempus, ut Annalista Bertinianus scribit, Aqenarius quoque riserioris musiconia Comes, qui ante uti- quos annos a Pippino ὀμιierat, horrisiti mone interiit, frater gae ιά cis Suncio-
Soci eandem re onem regnante Pippino occupatis.
Ad hune annum a Tamayo memorantur in Catalogo Gerundensium qEpiseoporum Minerus seu 3 Ialmerus, qui Ludovico Pio superstes vixit, in Urgellensium d Episcoporuin Catalogo Sisebutus , qui hoc eodem anno vitam terminavit, cum annos sex ac triginta sedisset, successoremque nactus est Possiderium. Hic annuum gessit Pontificatum, de a Ludovico Au gulio pro Sanctae Gratae Monasterio Praeceptum obtinuit, cujus mentionem anno Redemptoris octingentesimo quadragesimo-quarto Carolus Rex
ejusdem Ludovici filius in suo Diplomate sic fecit. Geiti Venerabitis Abba ex Monustisio quod Heior Sancta Graia, quod est sium super viam Eafigia, cs Ductum siquidim in honore Sancti Dei Genitricis Mariae, nobis ob tit Aia. tisas uamrituum Domat o Geniuris nostri IIIuivxici Serenissimi Augusti, qua conlinetuIur, qualiter praedictum Monasterium, cum cistula sti subjecta qua diri--γ S EA Fratrios, o missu quis disjιον Serras, cum suo u imo, Possedonius seu Possiderius Episvas de hermi i Date ad culturam tragum perduxisere. ει
postmodum veniens in memorali Genitoris praesentiam praedictam Monaiserium comititit , at sub defisi ne usque mu/ῶbura Plistat Genitoris Afri consi erat , O perpetuo ibidem Duisino Monachi fumatirentur, ita ut nusitas aerioni subviri 6 sint, nisi sotius mi , Os ιν sub aesasone atque immanitate Regis con erent. 'tandeo memorarus Au visius ob deprNaiioAem Mamissi Comitis praedii Isque Diso ptis donii seu Posiderii, prae Iutam Mona gerium per Immuniratissae Praecepsam sub sua defensione atque proiectiois sis vis. Tunc Bernardus Hispanieae Mariachiae Praesectus erat, utpote Septimaniae Dux in Galliis, in Hispania Comes Barcinonensis. Matfridus autem, qui Comes in praecitato Carolini Praecepti fragmento memoratur, Comes erat Urgellensis. Urgella enim, Gerunda, multatque aliae civitates cis de ultra Pyrenaeum jugum sub eodem Bernardo Duee privatos Comites habebant. Issi merus Gerundensis
Episcopus, qui Possiderio Urgellensi Episcopo 6nchronus vixit, a Ludo
vico Pio pro sua Ecclesia praeceptum etiam obtinuit, cujus mentionem Carolus Rex in suo quoque Diplomate sic secit anno Redemptoris octingentesimo quadrages no-quarto. Vir Venerabilis Gundemaras Gerandensis Ee- Asa Disi pus adisos cis dinis nova fastigia, ob tit Praecethntia nostra quam
seu minero factum Priscepti auctoritatem, qua continebatur, qualiIre Domnuso Genitor noti r priora S dis Matrem Uri fiam ana cum jamiuas Aa isti omnibus rebus sibi ρὸν in aridos sub Immanis itis si mitisne d fensionia v. minimine clementer fissuperis, o quasdam visitas mes alias quascunque res a Magno O Orthodoxo Xarato Imperatore amasquHEm nostro eidem Ecclesiis cossitis dentio corroborandis ipsi sciati imo loto pii ime toni mai/rit. Ista Caroli Diplomata Stephanus Baiulius in Appendice post Notas ad Capitularia publicavit, intcgra describemus ad annum quo data sunt. Ceterum qui Baliario Guniademarux est, a Tamaro in Mart rologio Hispanico i Pondemarus appellatur , mimari seu mimeri proximus successor. Pervenit ad hunc annum Dominicus Episcopus patavinus, qui Mantuanam Synodum cum aliis Praesulibus anno priore celebravit. Et successit in Episeopatum Aldegusius, qui sedit annos octo. Lege ad annum superiorem g quae praemissa sunt de Patavinorum Episcoporum Chronologia.
Obiit te hoe anno, postridie Kalendas Maias Adal ramus Archiepiscopus Salisburgensis, sepultus suit in summo Templo in crypta retro altare Tomas VIII. KkhAN. CH.
478쪽
AN. CH. Sancti Erasini. successit Liupramus, qui Pallium accepit a Gregorio Quartoo - Papa, de Os Udum Carant is Episcopum piae fecit. Haec Hundius in Ar-' chiepiscopis Salisburgensibus φ. In eadem provincia Salii bui gensi mortuus VRψη est etiam hoe Mitio, quarto Idus Decembris, Hitto Fris ingensis Episco- , ' Ri' pus, ut Gemoldus in Additionibus ad Hundium testatur. Nec ab illoi'' ' computo recedit Hundius, cum ipsum Hiltonem Episcopum agnoscit ami r Episeopatum enim Hitto suscepit anno Redemptoris octin-ryyyyη et o duodecimo, gessitque annis quatuor ac viginti completis scui viginti-quinque incompletis Sepultus est in cropia Cathiarata Ecclesiae, Libensu '' super sipunhro ciboriam de lignίου. Emit Ismaning, E ing, AAmbausin, Hohiaram ' sn, S.homo, oc. quibus Ecclesiam suam ditavit. Successit Erctinbertus nepos
.N,' is . Landrannus sive Landrandus vel Landramius aut Lanthrannus seu Lania Episcopi drancius hoc anno Turonensem Ecclesiam administrare desiit. Successieriura NotΝ- Ursmarus sive Oismarus. Hujus Archiepiscopi meminerunt Malliacenses Chronicon, Chartularitim Cormaricense in Audacro Abbate, Lupus Fe τυ, i rari ensis epistola decima-sexta, veteres Synodi, necnon & antiqui Turo. nensium Archiepiscoporum Indices, ut observarunt Sammarthani Tomoui, primo Galliae Christianae & Joannes Maan capite quadragesimo- septimo e ΑΨ A Turonenss Historiae. Sedit Ursinarias uκnos decem es sex menso. Id Auctorculapi se proxime citatus affirmat ex Codice M S. Ambasiens, illudque decennium ν AruM Tu- ab anno Redemptoris octingentesini' quadragesimo - tertio ad octingen-Rψγηη tM. tesimum quinquagesimum- tertium numerat. De numero annorum, quos
Succauir Ursmarus in Pontificatu transegit, haud dubitamus. At istos annos aliter UMMARus. eum Chronologia Christiana componendos arbitramur, quia duo Privit gia, quae Canonicis suis Aldricus Cenomannenss Episcopus A aknd. Apri-tis , in die Sancto pasha, anno Incarnasionis Dominica DCCC xxxv II, dyctione mero xv, anao quoque xxiii Imperii Domni H domici Glbriosi mimperatoris, o anno ordinationis suae Dimo concessit, Ur artis Tannica timbis Anti suas sua subscriptione prius approbavit, ut constat ex ipsus
Aldrici Gestis, eapitibus tricesmo- secundo At tricesimo A quarto. Vetat haec observatio, ne post hunc annum Redemptoris octingentesimum tricesimum-sextum ordinationem Ursinari Metropolitae rejiciamus, quam ne citius collocemus prohibet quoque synodus anno Redemptoris Octingentesimo tricesimo- quinto apud Iheodonis villam habita, cui Landrannus decessor interfuit. Extra controversiam igitur maneat Ursmaro Pontificales Insulas hoc anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - sexto dei tas fuisse. Sammarthani duos aiunt Archiepiscopos Turonenses eodem
vixisse tempore, citantque schedulam e Tabulario Sancti Albini Andegavenss cum eiusmodi subscriptionibus. S. Lumberius Comes a m factam incisi Nomine. S. Ursmaras inae as Taranio Mairis Ecclesia Archiepi pus rLanthrunnas Dei gratia Tannensis Ecetissa Archiepi pas S. Acta dos Di opus mi firmas Sedis Nann ticae indignas Disivas hale monio δει rias. S. Dodo
Migavensium prisI Hic moesis assen lam praesui. S. Fraimuncias Santonieae Sessis Episcopus in Dei Nomine. S. Erimunxtis Episopus Nivernensis Ecclesia hau Teuamento Usnsium pristit. Si undas Presbrer, Guarinas, Rannassas, Ebronnus. Ex istis subscriptionibus nonnullas descripsit Joannes Maan, ut probaret Ursi arum Landrannumque Taranenses Archiepistopos ambos simul misisse
in Ereusa Taran ns csest in Uri Non tamen eos putavit Turonensem Eic sum ui rexisse , cam duos Dison una smisi Ecclesia non capye Hoc tantummodo judicium de Lanciranno tulit, quod multi, jam desellus lusoribu, Ufmarum abdicata dimam Ecetis ses cooptaverit suam in locum re enis Archiepsopi nomiae o honore, idque valde probabile duxit, quod Ursmarus pos Landrannam stas Di spum egeris Turoni, se Ur aro vita uncto Landrannas abdicaram jam antea Eal sam suis orsum nreperit, o ea farius si δε--
479쪽
ceps multis annis. Utrum Landrannus, qui successit Ursmaro, fuerit idem cum Landranno quia aecessit Ursinarum, inquiremus Tomo sequenti post obitum ipsius Ursinta. Anglearius Andegavensis Episcopus in eadem Turonensi provincia hoc
amio imperii Ludoviciani vicesimo-tertio memoratur a Guidone Artesdo Archidiacono Andegavensi in priore tabula Episcoporum Andegavensium M a Sammarthanis in secundo Tomo Galliae Christianae. Praetermisi is fuerat a Roberto de a Severtio. Locum obtinere debet Flodegarium inter &Dodonena. Flodegarii mentionem ad annum Redemptoris octingentesimum undetricesimum fecimus. Praelaudatus Andegavensis Archidiaconus, ct jus studio notitiam accepimus Anglcatii, testatur visas a se literas, anno Imperii Ludoviciani vicesimo - tortio datas, quibus Rex Aquitaniae Piopi ianus Ecclesiae Sancti Mauricii quasdam dccimas restitui iubet, Se Dodonem civitatis Andegavensis Episcopum futurum dicit. Inde colligimus Anglearium hoc eodem anno Redemptoris octingent clinio triccsimo - sexto, Ludovici Augusti vicesimo- tertio, mortuum esse, eique mox subrogatum Dodonem. Αrtaldum Latinitate donarunt Sammarthani, duobus adjectis Characteribus Chronologicis, anno videlicet decimo- sexto Pippini Regis in ipso contextu , de anno Redomptoris Octingentesimo tricesimo- septimo in margine. Aglearius, inquiunt, praefuit Andegavens Ecclesia anno as Regni Lado ei Pii. Dodo Frisivas ordinatur eodem anno, ut paIra ex notitia titerarum Pipini Regis data as Regni madovici or decimas i. - PVini pro posse fiam decimarum per laicos possessurum, quas Ecilesiae Disi Matiricii restituit, in qua Dodo appelgatur urbis Andegavensis futurus Anti M. At nec annus Pippini Regis decimus- sextus cum anno Ludovici Augusti vicesimo- tertio convenit, nec annus Redemptoris octingentesimus tricesimus - septimus cum anno vel Ludovici Augusti vicesimo- tertio vel Pippini Regis decimo- sexto componitur. Solis igitur assertionibus Andegavensis Archidiaconi nobiscum assentire; Arglearium Andegavensem Episcopum agnosce anno Ludovici Augusti vicesimo-tertio, sive anno Redcmptoris octingentesimo tricesimo- sexto 1 ipsius Argi earii ortem eodem anno consigna; codem quoque anno successorem Dodonem, cujus ordinationem in annum Redemptoris octingentesimum duodequadragesmum perperam ab Andegavensi Chronographo sic differtur. DC ccxxxviii. Orinatio Dodonis E
sivi. Certe Dodo non Episcopum designatum sed absoluto Andegavensem Episcopum se dixit, cum Aldrici Cenomannensis Episcopi Privilegia
laudavit ante Kalendas Apriles anni post Christum natum octingentesimi tricesimi- septimi, ut ad illum annum ostensuri sumus ex Gestis ipsius Al-dtici Cenomannensis Episcopi, capitibus tricesimo - secundo de tricesimo- quarto, in quibus inter varias Episcoporum subscriptiones haec legitur. Dodo bamitis Andecavensium Antistis huic testimenti decreto assensium praebui ub ipsi Amulphus Abbas Sanctae Crucis in suburbio Meldensi, cum per trici nium Monasterio praefuisset, nusque bona diriperet, a Sancto Farone percussus hoc anno poenas luctuosa morte mox luit. Successit Hugo. Meminit utriusque Codex manuscriptus, quo solemus uti, cum de Praesulibus istius Coenobii nobis est sermo. Haudo, sive Odo, vel Hauto, aliis Ando, trium Abbas Monasteriorum, Dorvi scilicet, Mal mundarii, &Stabuleti, vitam quoque clausit hoc anno. Non semel a nobis laudatus fuit. In Coenobia Mal mundariense & Stabulense, quorum administratio penes unum Abbatem ab antiquis temporibus erat, successit Ratholdus. De Andone 3c Rathoido consule Baria tholomaeum Fisenum in Floribus E esiae Leodiensis, ubi Stabulensium Abbatum Indicem exhibet. Super Abbate Dervensi major est dissicultas. In Abbatum Dervensium Catalogo, quem Andreas Duchosinius in Notis
ad epistolas h Petri Venerabilis publicavit, haec Plautonis encomio pω- Tomus VIII. Κ λ k ij AN. CH.
480쪽
xime subjiciuntur. Anno DCCCXL. Pardalus Vicedominus erat Remensis, qui
mina fuit Epi pus Laudunenses. Hic Hiam restauravit Vulsam, o quamplu
rima bona dona: t huic Monasterio. Huic succisit Astarius, cui Altinarus Abias, Hamstedus, Vulpauris qui Ful audus praeerat huic loco anno D C C C LIX. Quae- iritur an Dervensis Abbas prius extiterit Pardulus, quam Viccdominus ii ret Ecclesiae Rementis. Id negat Claudius Robertus in Gallia Christiana, successorem enim Hautonis Algarium constituit. At nihil videtur obesse, quominus Hautoni successserit hoc anno Pardulus, qui Dervcnsem Ecclesiam instaurarit, Dervensi Monasicrio multa bona contulerit, illicque gesserit Abbatiale munus ante annum Redemptoris Octingentesimum quadragesimum, quo Viccdominus Remeniis memoratur. Opinioni nostrae non parum faventiae voces, huic succolis Astarius. Quanam enim de successi ne, nisi de Praefectura Dervensis Monasterii locutum suspiceris eum, qui totus fuit in texendo Dervensium Abbatum Calologo. Algarius igitur Pardulo, hic Hautoni successit in Monasterii Dervensis adminis irationem. Fisenus in clogio Marchivardi , de in Abbatum Hubertensium sue An dainensium Nomenclatura h, scribit de eodem Marciivardo Prumiens MHubertensi Abbate, quod hoc anno Praefecturam Hubertensem abdicavit, sibique Sevoldum virum eo munere dignissimum substituit. Marciivardus hoc anno cum quatuor aliis magni nominis viris a Ludovico Augusto misia sus est in Italiam ad Lothacium, peractaque Legatione rediit cum sociis ad Ludovicum, atque in cius comitatu fuit apua Theodonis villam mense Maio, ut obscrvatum supra ς. Legationem hanc Marciivardi tempusque nobis indicavit Lupus Feirariensis tunc Monachus, qui hoc eodem anno in patriam e Fuldensi Monasterio remeavit, S in reditus procinctu duas Egin hardo Coenobii Selingestadiensis Abbati scripsit epistolas. In quarum una 4 medio se Maio viam ingressurum sic ait. Medio Maio, vita comite, binc recedere decrevi, quo tempore, Deo volente, sicut vobis, si recordamini, dixi, ad vos venturus sium, γ' aliquot apud vos dies Dcturus. Et in altera φ testatur id de tempore quo cis Rhenum reversurus esset, a se scriptum ex consilio Marcuualdi, qui tunc in Italiam Legatus ab Imperatore darigzbatur. Veneralitis, inquit, Vir Marcumardus, per quem mea reversio administranda est, cum n Iratiam Legatus mitteretur, ac me prius adsum coEoquium ut amicissimum evocamisset, mihi consiluerat, ut hinc die qua signisi veram vobis recedens, Sancritatem vegram petere debuissem. Proxima periodo subdit iter hortante Rabano ad Nonas usque Junii, sive ad Solemnitatem usque Sancti Boni facii, dilatum futile. Deinde priusquam resteriores hasce literas exararet, Marciivardum ex Italia reversum sic asserit. Itaque cum suam post regressonem Marcu rdas ex me quaesium, quando potissm.m reverti vellam, mi sit, memoratae rei causa equos huc adducendos ut pridie Non. Iun. curaret petii, quo, Christo propitio, viii Id. V iam mensis iter ad vos possem arripere. a uod lage, si vita comes fuerit, indubitanter adimplebit. Paulo post idem Marcuvardus hoc anno curam abjecit Andainensis Monasterii. Fisenus istius abdicationis cauiam fortassis illam fuisse dicit, quod turbatissimis istis temporibus, quibus adversus Ludovicum Pium parentem sum arma impia sibi molebant non putaverit utrumque Monasterium sne gravi damno potuisse ab uno regi. Sed haec ratio non placet, quia multo quietius, quam antea, tunc erat Francorum Regnum. Marcuvardus sub idem tempus quo adminis rationem Hubertensi, Monasterii dimisit, aliud in Elmia Coenobium aedificavit, a quo ut originem sic δί nomen accepit oppidum agri Juliacensis in Dioecesi Coloniensi non ignobile, quod Monasterium Eimiae, vulgo Munster Eusti nuncupatur. Hoc Coenobium Monachis Prumia vocatis attributum fuit, a dictaque illis annona, quae satis esset, e Prumiensi Monasterio. Singularis Eimiae cura, quam Marcuvardus gessit, potiori causae fuit, ut Antainum diamitteret.