장음표시 사용
21쪽
e usitatarum vocum tonaces, Latini Praesertim eratu, ut, si quando us ratam quidem , sed minus vulgo frequentatam, furparent, veniam quo
dammodo praefarentur , illis aut ill rum similibus, utentes rmulis es a Sic enim iam Myιuntur: si hoc verbo uti posisamus atque etiam, si novum aliquod quod fortaste erat non novum , sedia mea ipsis, ut saepe accidit , nauditum P ab aliquo induc verbum audi sient, vitiosum ducerent, gravide que reprehenderent quod , ut alia ramittam exempla , quae multa sunt, in M. Antonio, qui tomum nove dixerat . Ciceronem focis te scimus.
Quod si aliqui non ita religiosi aut
in novis inducendis , aut in iustis cibus innovandis fuerunt quales Poetarum nonnulli, inprimisque Da te Aligite rius inter Italos fuisse exist matur id neque tam ispe fecerunt M vocum sive novarum sive innovatarum ratio magnopere sit habenda neque non necessitate ipsi etiain alia qua , sive rhythmi sive metri, sive convenientia reter se si labarum e cremarum consonantiaeque coacti fe
- Pro Sextio 1is.& ut ipsi loquuntur favisie,
22쪽
di Hieronymi aginar ἰcerunt di certe non tam illis laus tri. buitur , quod id secerint , quam venia, quod necessario fecerint, datur. Eo igitur sermones, qui esset in se vulgi, scriptores optimos esse usos imtelligimus . t multum tamen inter scriptorum, Nulgi sermonem intereus constat. Multum Immo vero plurimum . Atque adeo hoc ipsum satis signi est . quidquid, prieter significandi vim habent honitatis linguae , adis tum id esse, non insitum ab Scriptoribus habere, non a naturae ut proinde , si vulgi sermo a bonis scripto, ribus usurpatus sit melior, confitem dum sit, non ideo bonos cliptores alios alias lingua deIegisse atque usu paue , quod eae reliquis meliores e sent , sed ideo factas eas esse reliquis meliores , quod sint a bonis seripi tibus delectae atque usurpatae. Quid mihi tu igitur gravitatem quid splendorem , quid suavitatem quid admirandam tua linguae pulchris tudinem praedicas Cur illam tantopere amplexaris, tanquam filiolam deoscularis tuam Quid te mihi molestum offerso Quid meas obtundis a res Quid te actas magnificeque Cit-
23쪽
mini itaides t quid baiaxo pcas t mo est inardi luagua, sed inpri-φλst , δῖ nil garuit vis nulla aion splei didas nulla nun suavi. , R, non pulchra inuisi quis eam modo probe, luerit , eaque uti vel loquem do, vel scribendo sciunte possiit a . Itρ que .li quemvis des istissimum setamo sumi molestini istationis non ignauus as Iuui plarit, eumque artificio mutata euxin seriis adhibito , quodcmimi plebejas voces Bligat, 4 quas delegerit, apta inter se compositione
collocet a praesertim vero rebus adhPlis,..-guificia , gravibus , non mi- cita nou Mininus, non ineptis asiungata modo propriis, modo tran tius usaim; mi quo omnia, quibus exculti jam linguae maxime commendantur, in sua illa meo landa conqui-aal: Si qui , inquam , talis artifex sespuoisilinum quemvis sermonemata, ut sinum eli, exeo erit ac per-
rivrit , quae sena per satis orirata mihi quidem videri solent , si ejusmodi sunt, ut ea res erisse videatur . N. Arin apud Cio. i. a. de
24쪽
- Hiero mi Lagom Gni. polierit hunc nec e est Ecgravem. plendidum in suavem, pulchrum
haberi. Quod quidem ipsum liere L
am e contrario intelligamux Z-m, si excultum iam atque ab aliis perp
litum servisnem v vis rudis homo, atque huiuωemodi artificii ignatus
usurpet , levem , ablectam , Invenu- stam , ingratamque huius orationem ferre quis potestra in Ommno bonos, qui putantur , malorum seriptorum sermones non minus aspernemur,quam maris bonorum expetamus . Atque hoc quidem in genore scio. Mediola mensi seunone , quo multa Carolus
Maria Magius elegantissime scripsit
& me alios vehementer esse solitos delectari . Neque tamen admodum eleganter qui Mediolanenses ex stimantur . Qtiis sermo magis cmam Ligurum nostis quidem auriabus inconditus atque absonus ab tu e Eum tamen Antonius Folieta vario scriptorum genere mirifice exo navit. Cavallus vero ex eadem gente, honio ingenii felicissimi , atquc ad Gmnia, quod de Catone dictum accepimus, versatilis, ad eam pulchrit aetnem ac vet:ustatem patriam linguam,
25쪽
suis scriptis evexit, ut illa fidenter dicam possit tali Scriptore freta cum quavis ex elegantiissimis de dignitate certare. Quis Si pari ingenio ac facultate homines eamdem novorum de multiplicium Scriptorum genere tractandam excolendamque susciperenti Mon-ne necesse esset, eam brevi tempore in pretio atque in existimatione addo etiam in usu esse Nam qua ulla ratione alia aut Graeca aut Latina aut Etrusca in hane gloriam , in qua nun sunt, celebritatemque veneruntia Sedin illa d pleraeque Italicae, miserae atque infelices nimirum jacentu Meent luces neglectu hominum atque fastidiis obsolescunt . Non eas alieni expetunt, quod suis contenti sunt non sui adjuvant, vel quia desperant, se quicquam profecturos , vel quia utilius putant, magisque e re litterarum publica privata sua fore , si quas frequentari celebrarique a pleiarisque Sapientibus viris vident, eas ipsi quoque excolant. Atque hoc quidem non singulorum hominiim, sed universarum nationum iudicium, quae suas linguas negligunt, ni probata jam atque receptas aram
26쪽
plectantur, quid valeat, Iorentini, mecum, quaeso, considerate. Intelligetis profecto, non eam linguam
quae patria cujusque sit, sed quam
runt, quaeque est, publicis litter rum, privatis litteratorum hominum rationibus maxime profutura esses praestantissimamis reliquis omnibus anteponendam Nam, si patria vi sua aut dignitate aliqua valere posset; si ceteris aut gravitate aut splendore, aut suavitate, aut alia praecipua ipsius dote praestaret, post et hoc nobis fortasse concedi, ut patriae inguae charitatem, .cujusvis auctoritate , quavis utilitate potiorem ducer mus. Cum vero nulla in linguis pra cipua insit ac sua dignitas, sed sit Omnium par vis atque una conditio cumque alia tamen aliis commum S pientum virorum consensu, certa quadam atque insigni utilitate praetex
aeteras commendentur: quid causae
satis iustae afferre quisquam potest
quamobrem, non nisi patriam suspiaciat a colat, caeteras vero despiciae
ac negligat Sed suum licet quisque judicium de se , ac de suis rebus se-
27쪽
quatur erret sane sibi periculo suo, quoniam ita vult, peccet. Cur tu
etiam mihi sapientissimorum hominum judicia reprehendas Cur te interponas Cur eorum auctoritatem apud me valere tua interpellatione non sina, Cur me quoque hominem simplicem , rerumque ignarum in errorem inducas Cur mihi eum seu filiam. qui ex cognitione talium linguarum percipi potest, invideas Habeto tu tibi tuam, quam optimam judicas me patere magnas quasdam utilitates sequentem, sapientum judiciis stare. Intelligitis, ut opinor, Florentini,
quid in hac re mihi displiceat, quid
reprehendam, quid probare non possima, quos haec mea significet, , quamquam tacita, satis appellet oratio. Nam quosdam profecto fuisse in Italia, atque esse etiam num scitis
quos tantum ac tam perversum suae
linguae studium tenuerit, ut ei non satis se facere posse arbitrarentur, nisi latinae, non unius it sunt serme
ceterae sed omnium gentium judiciis, ipsa utilitate probatissimae, horribile ac nefarium bellum indixissent .
Qii id hie ego vobis in eam olim di-ν 4 cta,
28쪽
cta, quid scripta, quid facta commeamoremi Cum quidem alii inopem at que egentem alii rudem atque impolitam alii is dictu asperam, &a
ditu insuavem esse criminarentur. Si lus etiam in miseram atque Immerentem a crudelissimis latronibus acue. batur illique, tanquam hominum generi perniciosae, iuerilis praesertim aetatis in Scholis grammaticis corruptrici bis indignissima afferebatur
Excutiebantur e manibus ingenuorum
latini libri italici subjiciebantur a que illi maxime, quibus ejus salus nomen ac dignitas liberrime petebatur. Armabatur in matrem filia r cui quiadem impia tela ab impurissimis procis ministrabantur Iactabatur in Italia, in Italia, inquam, Regno olim suo, illa gentium atque imperiorum Princeps, quae leges orbi universo dixerat, quae humanitatem feris gentibus invexerat, cujus Sapientia atque institutis sunt hominum semper mores exculti neque tantam illi Gothorum immanissima mentes e Ponto erum pentes atque in Italia pestem ac ,ssitatem fervescentes , obscoeno Ore ac barbaris moribus perniciem impo
29쪽
opestate duae. 'tarunt, quantam isti in Italia nati at que alti, dictis, scriptis ac factis suis
per summum seelus atque immanitatem afferre voluerunt. Nec nihil vero tanto sunt furore aestantis contenti nibus consequuti Si non vitam, quam
petebant, ademerunt, at cruenta qua
dam certe spolia reportarunt. Viluit
postea Regina ac Principis Linguae
apud nonnullos auctoritas e restincta sunt illa animorum, quae prius fuerant, incensa studia e plurimum op radi italicis literis, minimum latinis dabatur minoris perfectum latinum gravis hominis atque eruditi Poema quam Italici quatuordecim endecasyllabi inepti amatoris aestimabantur: ΠΟ-bilium aedes atque aures italicis camtiunculis patebant, latinis aut versubus aut orationibus erant obstructae. Quid agerent boni vir , ac bene de litteris sentientes, non habebant vocem latinam publice mittere ratio
non erat acclamatione enim multitudinis imperitae atque convrciis con
30쪽
Hieronomi a asinicipibus in Italiam post longum extilium veluti postliminio rediissent, sive potius perdiu extincta atque s pulta iterum in hane lucem, in hu-sent sane nolebant Quid facerent e Sibi Musis, id quod restabat unum. canebant libellos seos posteritati reservabant, quam mox, sibi, latinis aequiorem, spe quadam inani fausaque inducti exorituram auguraba
O hominum prudentissimorum minime vera rerum futurarum auguria lo spem fallacem' o vanas atque inanes cogitationes t nondum delaviit, Fl rentini, temporum illorum, tanquam procellaci adhuc in miseram latinam linguam tota passim Italia acerbissime debacchatur. Nova successit veteri aetas sed ingenium, quod olim fuit
Italorum manet Favent, adulantur, blandiuntur, , si hoc etiam verbum expectatis, linguae lenocinantur suae Unam esse , tanquam uirgunculam omnium elegantissima formae, unam decoram unam expetendam, unam, ut ita dicam, procandam putant. At vero Latinam, tanquam aetate jam