장음표시 사용
321쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. III. ot
iturum negat deserta Glyeerar Resert Suiaas Menam drum ad Ptolemaeum scripsisse epistolas; in illis sine duhio respondit ad euocatorias Ptolemaei literas, quarum Noster hic meminit. Bergier. Plura vide apud Fabrietum Bibl. Gr. Vol. I. p. 76 T. ed. prioris. De Glyeera notum est Epigramma Martialis Lib. XIV. 87 me primum iuuenum lasciuos lusit ariores. Me Glycere, vere Thais amica fuit, quae verba sic in . terpretatur Turnebus Aduers. IX. 24. Glycere erat Menandri poetae amica, quod ex Glyterae Graecis ad eum epistolis, funa tantum ab Alciphrone emetaJquae hodieque exsant, cognoscimur. Thais tamen euids nomine Comoediam inscripsit, v editionem Clerici p. 78. J ab eo. se in Comoedιis introducta frequenter et telebris reddita es, ut ipsa videatur , non Glycere, Menandri amica fusile. Alii aliter exponunt, mihi vero tempora d stinguenda videntur. N.
σου χωρίζεσθαι. Vulgata σοι χαρίζεσθαι. Quo quid insgis contrarium esse Potest toti epistolae 8 ait Bergis-rus, habetque persuasissimum, legendum esse χ ἱ- έθσΘαι. - Recte, et de-hebat statim recipere, quod non fecisse paullo post ipsuin poenituit. Glossator Eielis totum Iosum sie refingit γ ως
νος , ταυτα και λέγω και γράoω. i. tr. εσχατον ήμων γῆρας. ημων aberat ab editione Bere. teri, qui tamen in versione empresserat. Confirmatur Codiea Doruiliano ad Charit. p. 4I3. Dorullius his non contentus etiam τα addito articulo) praeseri, vel melius ad- seo seribi τα σα ηλ exi' .stimat. o. συναποθανειμεν. Sie pro vulgato συνωνοιμεν h het Cod. Doruit. l. l. Nihil mutassem, nisi 4dem optimae notae liber totum veruculum i
322쪽
suppleret, librariorum inruria olim omissum, qui tamen miram toti Ioeo addit suavitatem.
Sie igitur seribit: συναποθάνοιμεν' αλλ' αἰσθανόμενοι, Γλυκερα , ἴτι συναπολή- σκcμεν, a α κ. τ. λ Sie
omnia melius eohaerent, et quamquam nihil intersit, συν- Θανοιμεν Ponas an συναπο Θανοιμεν, tamen una harum formarum bis repetenda erat, posteriorque , Praeterquam quod Codiee firmaretur, rotundior etiam visa est.
I a. δε αδου. Glog. Eielist. Pro is malit ες. Ia. εἰ τινων. Reposui εἰ pro η secutus Bergierum, qui recte obseruat, si η serues, ut praecedenti συγκαταβαίη respondeat, non πειράσεται,
sed πειραθεiη scribendum fuisse. . 17. τρυφάς. Ediu. eae coι μη φιλουντές μετροφας,
sine dubio per errorem typi, ut vel em aecentus reiectionea μν adparet. Henr. etiam
Stephanus loeum hune eitans in σαλακrνια scripsit τρυφάς. Itaque non dubitauimendam tollere. Sic Bergle-rus, nec aliter in Codiee Roinuenit Dorullius, quem vide ad Charit. P. 3. 23. - της γης αγαῖα. Cod. Doruit. v. ad Charit. P.S a T. emittit γηs , male. Con. tra addit κάι in sequenti bras: και ἐμε και Φιλημονα. Ego vero mallem iitud και post καὶ γαρ ponere, sic: καὶ γαρ καὶ εκεBias, ubi vix abis esse potest. cf. Commentar a T. οψεται. Idem Ithee
praefert sie: οψ ε ται, quod quid sibi velit, nescire se Pr fitetur Dorullius ibidem. Nee ego Oedipus. 33- μη κόπτω. Glos Elchstad. κοπιω, καὶ σε, ita tamen, ut ante διεπεμψόμην addi velit ου. Posterius
εἰῖται. Gloss. Elchst. καν deis let. Cod. Doruit. pag. eadem habet : εγνω καβουλομαι δε, quod ieetionis monstruin in melius refinxit Dorullius h modo: εγνωκα, βούλομαι σε εἰδέναι, quem. secutus suin. Bergleriana habet: vi δὲ επιστήλλειν αὐτω, εγνων,
44. βασιλεων. Puto e ei disse voeem αὐλως propter similitudinein vocis αγκάλας, vel in medis, ut fuerit η τας αὐλαις, vel in fine
323쪽
hoe etiam loco uti ipsis Menandri verbis. Adparent autem illa apud Athenaeum, qui
Lib. V. p. 189. νοῦν δὴ ταβασαεια λέγουσιν αυλας,
Θεραπευειν και σατραπαs. Haee Bergierus, nec inepte. Neleio tamen, an vulgata elagantior adeo adpareat, si αγκαλας etiam ad reges reserasa
46. ευτυχουν. Editt. ευτυχούμενον. Illud usitatius, ait Bergierus. Recte, ade qua plane nihili esse ευτυχου- μενον existimauerim. Contentit Gloss. Eiehstad. 47. τας Θηρικλείους καὶ τα καρχήσια. Vulgata
'Hρακλειους. Forte τας Θηρικλ ίους. Horum poculorum iunctim mentionem faeit et Callixenus in opere de . Alexandria apud Athenaeum Lib. XI. p. 4Ta. dicens: τι νας εχοντας Θηρικλείους πομπευειν, τους δε καρ-
χησια, qvOIdam Thericleos calices gesanter in pomya
incedere, quosdam carchesia. Notat mox, Menandrum in feminino genere dixisse την Θηρίκλειαν. Similia videntur fuisse haec pocula, rude et pro iisdem aliquando habita. Notat idem paullo ante i 'Aδαιος δὴ - τα αυτουπολαμβάνει Θηρίκλειον καὶ καρχησιον. Non me fugit ηρακλειον poculum
apud euindem rithenaeum Lib. ΣΙ. P. 469 . quo Herculem vectum traiecisse Oceanum finis
gunt; illud tamen hie magia placeret. Haetenus Bergis LS phi Hereulani, quos laudat ex Dempsteri Antiqui. tare. Romanis Reittius ad O. eiem Sympos T. V. Bip. p. 369. non magis, quam poeula apud eumdem ibidem p. 39. et 3 6 I. in Hereulis saluis
nent. Ceterum de Therieleia. vel ex Cicerone notis, trita omnia. v. Ernesti Clav. h. v. inprimis vero Bentleium ad
Phalar. Epp. in Opustulis Lip. siae l78 I. editis p. 2 3. stet Lenneptum ad Phalctidem P. 3o . quos vide. SI . τῆς χθιζης ομιλια Suspeeta habet Bergierus.
Forte, inquit, Ἀτρους, fuit Pro χΘιζης. Coniunxit et Hippolochus Ληναια κηὶ xi .
τρους P. Athenaeum Lib. IV. in Ep. ad Lynceum. Non illis
324쪽
Nun nelium ad Phrynichum. Idaee Bergierus , qui tamen hoe loeo sui dissimilis videtur.
in Misc. obseruati. T. V. 8279. non adparere tum, quid sibi velit ομολογίας, et se quenti demum pagina oecurrere Xυτρους, ideoque hie locum non habere. Consentit Glossi Elchst. Arnaldo, addens, saltem Genitiuum Xυτρων poni debere. IO. Henr. Maius in Hist. Clitique de la Rep. des lettrear XI. p. l46. suspicatur legendum: της ἐν Διονυσίοις
κωμωδας. Durius sane, et a literarum, quas vulgara prae seri, forma nimis recedens.
Minus adeo placet Amaltas l. l. qui Pro ομολογίας poni suadet οινοφλυγI-, heserna
Drapula, aut compotatio, quae nee Menandrum, qui scribit, nee Glyceram, cui seribitur epistola, decere satis videtur. - unus ex Glossatori bus Elehst. adseripsit marginitnum χρυσῆς Οχλοκρατίας, alia tamen manus a priori diversa dubitat, nam si tale quid Menander voluisset, deditati
Οινολογίας, quam vocem tamen dubito, an alias inuenias. - Placet prae ceteris Irmi.
stis in Corollar. Diss. saepius laudarao adnexis, legens: της σης Φιλἰας, eui ego ita ae- cedo, ut ομιλIας quidem probem, χθιζης autem mutari nolim. Suborta quidemptimum dubitatio inde, quod inter dies festos et Philosophorum scholas priuati cuius dam conuiuii mentio haud suoloeo fieri videretur; sed quum
reputatem, recte omnia pro-eessura, si Menandruin sum tein hoc voluisset Noli in ego eum Ptolemaei diademate permutare vel annuos nostros Choas, et Lenaea, quae, utibilariter omnino quotannis transigimus, ita hesterna imeum conuersatione huius annisesti dies isti suaves inprimis
aeciderunt - της χθιζης ομιλίας locum istum in m. dio tueri posse, sensumque praebere haud incommodum putaui. Fateor tamen, ne fiequidem ordinem a Menandro obseruatum mihi placere,quum post Philosophorum scholas denuo ad hederas Bacchicas, quae ad solemnitates Lenaeo. xum pertinerent, quibusque
325쪽
ΕΡISTOLAE. LIB. II. EP. III. 3os
adsidente Glyeeta sua deeorari
velit, recurrat. Nonne enim melius scholae Philosophorum Praecederent, et uno deinceps tenore se exeiperent Choes, - Lenaea, in his consueta coii- viuia, eonfabulationes, ludi theatrales, . eoronae hederaceae, quibus spe tante Gly-
rara eoronari in theatro malit, quam diadema iis Ptole. maei 3 Sed librariorum ineu,riam saepius transposuisse verba atque sententias, quia nestit 7
S9. εν ταῖς ἱεραῖς κωμαις. Gloss. Elchstadi. τοῖς ἱεροῖς κωμοις. 9. κεκισσωμενους. Videri possit haec vox ideo non recte habere, quod Thesmothetae
non tam hedera, quam myrto eoronari consueuerint. At
vero Ed. Corsinus in Fastis Atticis T. I. p. as. iacile Al. Ephronem eum scriptoribus aliis eoneiliari possu existimat,s Thesmothetas ae Nouem virorum alios nunc myrto,
nune hedera, pro scrorum varietate coronatos fuisse su. mamus. Sie in Dionysiis a que Eleusiniis sellis Baeeho Cererique saeris hedera sor. tasse usos. quum Harpocration . κιττοφόρος diserte dixerit τας λεγομένας κBσας ί - ρας εἶναι ἔλεγον του Διονυ-
64. τῆν Mαρ-ωνα. Bet gleriana breuius se: δικαστηρια, τήν γειτνιωσαν Σαλαμῖνα, την Ψυττα-
his aecesserunt in nostra edi. tione, debentur Codiet, euius
dominus suit Dorullius, qui ad Chariton. p. q73. sie de
dit, uti non operas dare iussimus, adnotauit tamen, in
libro illo esse Καληνα pro Σαλαμῖνα ὶ et στηνα. Iam στηνία quidem Hesychio in
σκώπτουσι και λοιδορουσαν, et Suidae στηνια saccentu in priorem syllabam retraeis, και σκίρα, εκται γυναι' κων, de quibus vide quae ab tulit Potterus Arctaeol. Gria Ramhachio eonuersa T. LP. 936. L Iterum vero hie, quod paullo ante exsistit inia commodum, ut festi dies iamediis insulia urbibusque eo, locati adpareant. Non occurrit insula vel urbs prope Athenas , quae hue qisadret, nisi
Πανσιονἱδος apud Stephanum, unde Στειριας apud Nostrum Lib. I. Ep. 6. ccc et Strabo-
326쪽
nem Lib. IX. et Pausaniam Lib. X. e. 33. et Meutfiuin de pupp. Atticis h. v. quae tamen nihil memorabile habuit, nisi quod Isbetatis inagistrum meramenem, teste Schol. ad Aristoph. Ranas protulerit, fortasse et Thrasybulum, et via Stersaea oecurrat apud Platonem Hipparcho G. V. Bip. p. 263.) Sed non magis clara est, quae sequitur, Psyitalia, fierique potuit, ut isti pagi Attiei vel Meuandro, vel Glycerae, vel utrique obeatissam quamdam grati essent, quam nune ignoramus. Epi
quod fortasse in eo agro possedit Menander.) - Ad Ma. athonem porro quod attinet, Bergierus adnotat ex Thoma
addit tamen, contrarium ad Parere, nam Demosthenem ADtieum in laeo simili την -- ραθωνα, την Σαλαμῖνα de
falsa legat. Herodotum conistra Ioniee seribentem τρυ, αραθωνος habere. Non erat igitur, quod Dorullius reseribendum esse τον vellet linberetque. U. Interpretes ad Thom. Magistrum. P. S97. - Ceterum falsam interpumetionem Aldinae: την Mαρα- Θωνα oλην. εν ταῖς Ἀει- ναις την Ελλαδα ο ν. την'Iωνίαν. τας Κυκλαδας πρό σας iam sustulit Bergierus, nam recte obseruat, oλην non debere referri ad Mαραθωνα, quem sciant omnes totum in Attica em, sed Athenas qualieompendium esse totius Grametae, totius Ioniae, omnium Cyeladum. Vide et Commeno
69. διατεθαλασσα μόνης. Henri Stephanus in Thesauro διατεθαλασσευμενος pro interuallo maris disiumettis, ut ap. Alciphronem Γλ. τοσ. διατεθαλ. eum Glycera tanto mari, id est, tanto maris interuallo a me disiuneta. Sie ille, lacturus admodum. Ego legendum esse puto, ut
ω μετα τλος χρησομαι,-Σ Γλυκερας τοσουτον διατεθαλασσευμένΟΣ. Facile μαι της motari potuit in
μετα eum eX proxime ante eedentibus adhue haereret. Deinde in masculino genere et in recto casu magis plaeet, quia de Menandri, non de Glycerae profectione agitur.
327쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. III. 3o7
pe in praepositionibus erra. tum, quia plerumque per compendium scribuntur. Sed prio-xem eoniecturam meliorem puto. ita Eerglerus Arnaldus contra Miset obsT. V. p. 28O. Stephanum defendit, qui haec tamquam clara et sincera praeterierit, et ri tam tantum interrogationis
Hanc, non nominatum, fortasse nee visum, seeutus est Immiscus loco saepius laudato, qui post Γλυκέρας etiain interrogandi signum repeti posse
existimat. His et ego accedo quamquam enim emendationes a Bergiero propositae hoonum etiam sensum adferunt,
leges tamen Critieea, ubi dissi elliorem loeum sola interpunctione iuuare licet, mutare aliquid vetant. 74. ἰχνεύουσιν. Glossi Elchst. λιχνευουτινι quod, quamquam aptum funiit sensum, vulgato tamen non praetulerim.
8O. εβιασάμην. Eodem Codice suadente recepi, utpote rectius vulgato ἐβιάσαμEν, praecedunt enim et sequuntur singulares κατεφίλησα - ουνδάκρυκα. Iam deprehendo, Aldinam haud aliter habere, fortasse igitur typothetarum Berglerianorum sphalma eae 8 1. καὶ προς ταυτ ρύατο καὶ subministrauit idem
Doruilianus liber. Poterat aliis esse, melius tamen h.' Ι. neetere orationem videtur.
κεῖται. Nee mihi plaeet δεῖται. Fortasse aliquid exiscidit e eonteXt . 84. αυτης /εἰμὶ πάντα. Irmiseus l. L mauult αύτῶ quod propius omniaci ad Latinam, nostramque linguam accedit, et exempIa ab ipso Bergiero in notis excitata criCommentar. Dativum etiam apud Graesos magis in usu fuisse probant. Noluit tamen aliquid mutaro honus Berylaru , quum, qui in editi nibus.prioribus innenitur, Gmniti s defendi quodammodo queat, si αυτης ad πάντα, non ad εἰμὶ reseras. - pud Xenophontem Ephesium p. O. edit. Loeellianae itidem
328쪽
ad notatione P. zo9. Ill. edi tor quum ad Abrelehium Mise. obff. T. X. p. 3 7. amandasset, prouoeat etiam ad Interpretes Velleii ad Lib. II. e. Io I. et Petronii ad e. 37. 86. Ου των μεγάλων. Vulgata oυτω μεγάλων, quam Bergierus secutus quidem, in nota tamen μέγανοντα reetius esse suspicatus erat, quamquam μεγάλε oe- eurrat in oraeulo apud Seholiasten Homeri ad Il. U. 64. . bi inter alia: et I νυ μησε
molieris, O magne Iupiter. Videndum etiam esse Eusta. thium p. sa . lin. 33. Sic Bergis r. Sed Amaltar Nise. Obseruare. T. v. p. 28 . languere hoc μώγαν οντα, et obseuram reddere phrasin cen- set, mavult igitur oυ τοι με
Haud male, melius tamen Cois deae Doruilianus, qui quidem haber ουτων μεγάλων, quem tamen Dorullius ad Chariti P. 639. prima vocula divis et interrogationia nota deinde posita finxit, uti operas ex hibere voluimus: ου των μν'γάλων, nonne et in magnis suuiis harundus Thermodon Sie et super se e possimus ii
quae Bergierus porro adscri serat ad istos fluminum N minatiuos. is Deflexit ad reis
.ctum casum, ut magnos fluinoios enumerans maiore emis
. phasi singulis immoraretur. . Debent autem haee aetione .et gestu lectoris iuuari, ut is alia quaedam in hir epistolis.. Quemadmodum in Menan- is dro quem Noster exacte sineis dubio expressit, faeiebant, isquod adnotat Demetrius Pha-δereus p. III. edit. Victor.
ιννανδρον υποκρίνονται, λν-- λυμενον εν τοῖς πλείστοις. . Φιλήμονα δ'ἀναγινωσκου- ωσι. Menandrum actione et is gestu exprimunt, utpote so-- lutum In plerisque, Phileis monein autem legunt μ Nee tacendus est Glossator Eieliae qui eumdem, eumque verissimum . sensum repraesentat, dum legit: Ουτοι μεγάλοι καὶ
βλέπον. Βλέποντι ego finie Plures annos conieeeram, et statim reeipiendum esse censueram. Postea temporis idem in mentem venisse vidi Mede. baebio Amoenit. liter. P. 23.
329쪽
EPISTOLAT LIB. IL EP. III. 3ost.
mirorque etiam nune, Berg-Ieruin vulgatam defendere
sustinuisse hae tali interpretatione: mergetur mihi vita tarens adspeetu Glycerae, quod in Aeschylo fortasse to. Ierare possis, non in epistol
9S. ἐσχάρας. Aeeipio de ara, et quasi pro τον επὶ Θυμέλης. Iul. Pollux Lib. I. Fegm. 8. P. T. ἔσυάρα δ
βωμον ουτω κεκληκασι. a Sophocle usurpatam fuisse vocem ἐσχάρα Eustath. ad Odyss. p. a 69. b. 4 I. dicit iet ab Euripide, cuius posterioris etiam loeum adducit: Mσλοσφαγειτο δαιμόνων επ' ἐσχήραις, uti et ante eum Ammonius de simil. et differ. voeum ses. Ualhenaee P. 32. et Animadqerc p. 46.4 sed apud hune malo legitur μγλος φαγεται, ut adparet vel ex Aristophane in Auibus v. I et 3 a. ubi μηλοσμγεῖν τst
Saepe autem Aristophanes Euripidis verbis utitur, et plerum. que ioci mussa, ut sexcentis laeta ostendo ad Comicum. Sed haee obiter. Interpreto
autem is ἐσχάρας per επὶ Θυμελης, quia Θυμρλη de
ara sceni ea usurpatur. Suidas: Θυμέλη, ο βωμος. Iul. Potilux Lib. IV. Segm. I 23. P. 4 3. ubi de partibus theatri:
σα, ει τε βωμός. Hae voca mox Noster per Synonymiam
utitur. e Iaee omnia sunt Bergieri, eui tamen non adsentitur Aminalsis Mise. Observ. T. V. P. a 8 I. eam ob caussam, quod. si haec esset verborum Gra eorum sententia, τον ante ἐπὶ loco suo mouendum, et ante Διόνυσον ponendum esset --
τον επ' ἐσχαρας Διόνυσον esse meelum domesticum, quo Penatium instar visa sit Menander, nec iniuria. Dra-maticus quippe Poeta, eumque adorasse is ἐσχαρας, οἴκων ἐν μυχοῖς ἱδρυμενον, sic enimeta apud Euripidem in Helena v. 8 2 6.
Ego vero, quo minus Adinaldo accedam, non Fna ratione impedior. Primum enim non video, quid offendere eum potuerit τον a Διόνυσον longius remotum, quum in oratione elliptiea sic soleant
330쪽
SI Mespidis ab Arnaldo exeitato
veri u luppleas ιοώμενον, vel aliud sitnile, omnia optime se habebunt. Deinde vello εσχά ραν bene noui. usitatius adhiberi de laribus domesticis, sed hane huie loeci signifieationem congruere vi κ.erediderim, Propterea, quod Menander parcus Proseeto et infrequens Baeehi sui domestici cultor eκ- stitisset, si semel quotannis eum celebrasset, et ύμνησαι non minus quam κατ' ετος ad publieam potius Dionysiorum solemnitatem dueere ubdeantur. Quid vero Bernardo aeei.
derit, qui in epistola quadam ad Reis kium v. huius vitam P. 32S.ὶ pro εσχάρας legi
mauult εσχατιας, n n e puto. Omnibus enim huius vocis signifieationibus diligenter excussis, nullam tamen. quae huc quadraret, indagare potui. 97. ετ ιαις. Cod. Dor-vil. ετησἱοις, idque usitatius. v. ad Chariton. P. - 23.1O2. του τοιουτου. Του
1. ταις Ελευσινίας Θεας. Cererem et Proserpinam :Antimachus apud Strabonem Lib. V Ul. p. 66o. Δημητρί τοι 'Eλευσινίης ἱερο οψ. Cereris Eleoniae socer adspeetur. StePhanus Byz. εστι και Δημητρος και κόρης Eλευσινίας ἱερόν. Maerobius de somnio Scipionis Lib. I. e. a. Nume nis denique inter philosophor onustorum euriosiori ostem sum Numinum, quod Eleusinia sacra interpretando vulga-
νerat, somnia prodiderunt. Visas sibi esse Eleusinias
Dear habitu meretricio ante apertum lupanar ludere prostantes : admirantique et eauissas non conuenientis Numini
bus turpitudinis eo sulenti respondisse iratus: ab ipso seodyto pustitiae suae vi abstractas et postm adeuntibus
prosilutas. Bergier. a. α σοι και εναντίον εκείνων ωμοσα πολλα κις. Ad hune modum et Menander in Glycera Comoedia apud Prisci