장음표시 사용
151쪽
su/ramin quidsitres, qua partas aim, qua ea se,ctc. Atque a. Iσxtremum omnia νεdueiadisiareia, rimo ratiuum, diliberam igrinum, is iudieialaeoncludit. Et damonsνatiuum voearia motiorepana laudativum, quorum utrunqua a Graeis profluxisse ilpoterit,qui eneomiasticonis epidis leon Heant: nisi Latina imgerpretatione malim. esse con=ent1, eum qui laudatur, pingi demonstrini videatur. Vbi bismiter, qua Λιφναι virictico ab em l mi fleo. Beat. η Adfinem eos improbat qui honsum finem .ilaudativi; valle, deliberativir aqvum iudicialis pyonunsiarem, eum sina illi omnium geneνum communes.
SEd tria an plura sint, ambigitur Nee dubie prope omnas
utique summae apud antiquos autoritatis scriptores Aristotelem seeuti, qui nomine tantum alio Concionalem pro Deliberativa appellat, hae partitione contenti fuerunt. Verum& tum leuiter est tentatum, cum apud Graecos quosda, tum apud Cieeronem in libris de oratore, εc nunc maximo temporum nostrorum autore prope impulsum,ut non modo plura haec geneia, sed etiam pene innumerabi Ita videantur. Nam si laudandi ac vituperandi ossicium in parte tertia ponimus: in quo senere versari videbimur, cum querimur, consolamur, mitigamus, concitamus, terremus , confirmamus,
praecipimus, obscure dicta interpretamur, narramuS, deprecamur, RIarias agimus, gratulamur, obiuigamus, maledicimus,deseribimus,mandamus,renuntiamus, optamus, opina
mur, & plurima alia 3 ut mihi in illa vetere persuasione permanenti,velut petenda sit venia: quaerendumq;, quo moti priores, rem tam late usam, tam breuiter adstrinxerint. Quos qui errasse putant,hoc seeutos arbitrantur,quod in his sere versa ritum Oratores videbant. Nam & laudes ac vituperationes stribebantur,&ὲπι-- dicere erat moris, &plu; imum in consilii saeiudiciis insumebatur operae, ut seriptores artium pro solis eomprehenderint frequentissima. Qui vero defendunt, tria faciun t genera auditorum: unum quod ad delectationem conueniat, alterum quod tonsilium accipiat, tertium quod de eaussis iudicet. Mihi euncta rimanti, talis quaedam ratio laeeurrit, quod omne oratoris ossicium aut in iudiciis est,aut extra iudicia. Eorum de quibus iudicio quaeritur,mamnifestum genus est, ea quae adiudiceno veniunt, aut pra teritum
152쪽
ORATORIAR. LIB. III. CAp. IV. ris caullarsi illum habent tempus, aut futurum. Praeterita laudamus aut gςntιλ ς ivstra Peramus, defuturis delibera naus. Item omnia de qu buc Invςnti Hicendu est,aut certa sint necesse est, aut dubia. CeIta, ut cui-R- esh animus, laudat aut culpat: ex dubiis partim nobisipsis αδ elemonem sunt libera, de his deliberatur: partim aliorum citeritiae commissa, de his lite contenditur. Anaximenes iu- dicialem &Concionalem generales partes esse voluit; septem autem species, hortandi, dehortandi. laudandi, vituperandi, accusandi, defendendi, exquirendi, quod εξετασικον dicunt: Quarum diin primae Deliberativi, duae sqquentis Demon In iis atrativi, tres vltimae Iudicialis generis sunt partes. Protago ricti. Tam transeo, ut interrogandi, respondendi, mandandi, precandi, quod dixit, partes solas putas. Plato in Sophista, iudiciali x concionali tertiam adimit προσομιλιτικα. Rriam sane permittamus nobis dicere sermocinatricem: quae a forest latione disiungit in , & est accoimmodata priuatis dic Putationibus: cuius vis eadem prose sto est, quae Pi lecticae. . Isociatu in omni ganere inesse laudem ac, vitupet ii obem existumauit. Nobis . tutissimum Mutores plures tequi, & ita videtvnratio dictvx. Est . itui. ut dixi, ' una genus quo Iaus ac vituperatio copu et Jeὴ est appellatum a parte me- Iiore laudativum, de ριiMς monstrativum vocant. v twnque nomen ex Gratcq aeditur fluxisse. Nam ἐγκ*ψαςικονα nori iam demon- strationis vim babe; re603s sis vi s. videtui .& titultu'
Iiare narrare, docere, Auster' minuere, concitandis componendisi ea me stibus an it nos avdsentium fingere. Ne his quidem a edepim, qui laudatruam materiam honestorum, deliberativa vcuiu, iudiciaIeiustoru quaestione contineri putat, v H celeri
153쪽
I, Iro M. FAR. Q TINTI L. INSTIT. eeleri magis acromidavsii distributione, quam vera. enia quodammodo mutuis auxiliis omnia. Nam & ici laude iustitia utilitasque tractantur, & in consiliis honestas: α raraeiudicialem inueneris caussam, in cuius non paIte aliqu*s R. tum quid quae supra diximus, reperiatur.
ibin contineatur omnis raris dicensi.
sum locutus est da tribm gonerib-, ct sequituν tractatio is flatibuε, orationis estiria se quastionum diuabitatem explicat. θpra cedent/s ea ex quibm nascitnr, repetit. Omnem enim orationem rab- Θ vννbis eonstare tradit. Easultatem orandi, n rura, arte euisubjeitur imitatioὶ ct exercitationaeo umma vi. Diale quaprasset orator, ut Beeat, delictat, mouear: quε nonhemper in omnem oνationem ea n . Alia esse qua probatione Hsiderant, alia qua non desiderent: contra Cequm,qui oratorem
solum de incerto,dieera voluiι. Alim quasionas esse in seripto, de iura:alim da non scripto, in νε. Et omnes esse aut finitas, certupersonis, locis Θ temporibros inclusaι, qua Hypotheses dicantura ιι si paratawab omnibus circunstantiis, qua Theses vorantur, mi quas dissutando Θpotheses redueantur. Et quasdam esse quassi . lnes intιν theses ct hypotheses medias, thesesqua non mirum ad ora rem pertinere,quam h aikesos: istasqua a Clearonomentia o lactione distingui. Prius, triu generum Use, Ansis, Qui sit, γα--i: sequens, duorum: Quomodo adipiscamur, Quomodo utamu=: eosdemquessatvi in theses eadeνε, qui in hypotheses. Et alias os in rebu4 Vsis, alias ad aliud νεferri. Postremo h otha- heps refert mulsa nomina,invarias secundum diuersos finitiones. OMnis aulam oratio costat aut ex his quae significantur, aut ex his quae significant,id est, rebus, & verbis. Facululas. Orandi cosam matur natui a, arte, exercitatione : cui quar- ltam partem adiiciunt quidam Imitationis , quam nos arti subiicim us. Tria sunt Rem quae praestare debet orator, ut do ceat. moueat, delectet. Haec enim clarior diuiso, quam eo- ltum qui totum opus in res& in affectus parti untur. N on semis lper autem omnia in eam quae tractabitur materiam cadent.
Erunt enim quaedam remotae ab affectibus: qui ut non ubi q. habent
154쪽
DRATOR IAR LI s. III. CAP. V. Izi Dicendi habent Iocum , ita quocunque irruperint, plurimum valent. Praestantissimis autoribus placet, alia in Rhetori ea esse quae inuentio. probationem desiderent, alia quae non desiderent: cum qui- - - bus ipse consentio. QAidam vero , ut Celsus, de nulla re diacturum oratorem, nisi de qua quaeratur, exist imanto eui cum lmaxima pars scriptorum repugnat, tum etiam ipsa partitior nisi forte laudate quae constet esse honesta, & vituperare quae ex confessi sint turpia, non est oratoris ossicium. Illud iam omnes fatentur, et se quaestiones aut in scripto, aut non in scri- , pto. Inscripto sunt de iure, in non scripto dere. Illud legale,
hoc rationale genus. Hermagoras atque eum secuti, vocant
Sc λογικον. Idem sentiunt, qui omnem quaestionem ponunt in rebus, & in verbis. Item conuenit quaestiones esse aut infinitas, aut finitas. Infinitae sunt, quae remotis personis, di temporibus, & loeis, caeterisque similibus, in v tranque partem tractamur: quod Graeci Θυιν dicunt, Cicero propositu; alij quaestiones uniuersales ciuiles, alij quaestiones philosopho conuenientes, Athenaeus partem caussae appellat. Hoc genus Cicero scientia&actione distingui revisit scientiae, an In Tolich. prouidentia mundus regatur: actionis,an ac Cedendum sit ad rem p. administrandam. Prius, trium generu; an sit, quid sita qualesit.omnia enim b c ignorari potant sequens, duorum, quomodo adipiscamur, quomodo utamurIinitae audiunt ex
complexu rerum, personarum, temporum , caeterorumque hae a Graecis dicuntur, caussae a nostris. In his o- Irinis quaestio videtur circa res personasque consistere. Λmi plior est semper infinita. inde enim finita descendit. Quod .i ut exemplo pateat, infinita est, An uxor ducenda, finita, an . .
t C atoni ducenda: ideoque esse suasoria potest. Sed etiam Ie- , m orae a personis propriis, ad aliquid referri solent. Est enimi simplex, An respublica adminiuranda: refertur ad gliquidi An ici tyrannide administranda. Sed hic quoque sub-
. est velut latens persona, tyrannus enim geminat quaestion si subestque& temporis & qualitatis tacita visc nondum tameta hoe proprie dixeris caussim. Hae autem, quas infinitas voco,
& generales appellantur, quod si est verum,finitae speciales e. ' i Tunt. In omni autem speciali utique inest generalis,ut quae se prior. Ac nescio an in caussis quoque quicquid in quaestio, nem venit qualitatis, generale sit, Milo Clodium occidit. iu- . re occidit, insidiatorem . nonne hoc quaeritur. An sitius insi- . diatorem oceidendi Quid in coniecturis non illa generalia,
155쪽
rix M. FAa. QE INTI L. IN ST I T. an ea usta seeleris odium cupiditas an tormentis eredemdsit tostibus an argumentis maior fides habendar Nam finitione
quidem comprehendi nihil non in uni nersum certum erat. lQuidam putant eletam eas posse rheseis aliquando nominari, iquae per uis causisque contineantur , aliter tantummodo positas: ut caussa sit, cum Orestes aceusatur: Thesis, an Orestes recte sit absolutus. cuius Reueris est , an Cato recte
Mirtiam Hortensio tradiderit. Hi thesin a caussa se dis a. guunt, tilla sit spectativae partis, haec activae. Illic enini v ritatis tantiam gratia disputari, hic negotium agi. Quanquainutiles quidam oratori pittant uniuersoles quaestiones cinanihil proiit, quod constet ducendam esse uxorem,vel a divitii- strandam rempublicam, siquis vel aetate vel valetudiue -- lpediatur. , Sed non omnibus eiusmodi quaestionibus sie occurri γ-test, ut illis; Sitne virtus finis, Regaturne prouidentia mu dus. Quinetiam in iis quae ad personam referuntur, ut non est satis generalem tractane quaestionem,ita perueniri ad speciὀ nisi illa prius excussa, non potest. Nam quomodo, an sibi v- . xor ducenda sit, deliberabit Cato, nisi constiterit uxores esse ducendas: Et quo ni odo, an ducere M artiam debeat quae retur, nisi Catoni ducenda uxor est iSunt tamen inscripti nomine Hermagorae libri, qui confirment illam vpiqioriemisi. ue falsus est titulus, siue alius hic Hermagoras suiqiusdem esse quomodo p ssunt is qui de hac arte mi labis. v. inuen- multa composuit, cum sicut ex Ciceronis quoque LMist rione. primo nianifestum est, maiestatu Rhetoricesi ahqίω .aI ae. & caussas diuiseritῖ Quod reprehendit cicero,ao, t theta. hil ad Oratorem perti ere contendit, tomR qm. ς. -=. quaestionis adplulqsophos resert. dendi' verecundia. di quod)psi; hos libros imprD M. Mailod in Oratore, atque iis quos de oratore si ii r libxu ,,
LNηρ Topicis praecipit, via propriis personi atque tenaporibιλ -- uocemus controuersiam, quia lanus dicere liceas de mi quam de specie, & qu in uniuerso probatum sit, dri partep obatum essene eesse sit Smtus autem 4α hoc Om e genu materiae iidem qui ita caussas caducit. Ad hoc adiici lux, iatra esse q uaestiones in rebus ipsis, alias quae ad aliud referaruur. Illud An uxor ducenda: hoc, An seni ducenda. Illud, An for eis; hoc, An sortior,&similia Caussam finit Apollodorus, ut
faterpretatione Valgii distituli eius utar,ita Caussa est neso
156쪽
ORATORIAR. LIa. III. CAP. v I. I 13 Dicenditium omnibus suis partibus spectans ad quaestione: aut Caul- x. xio seusa est negoti urn, curius sin s est controuersia. Ipsum deinde negotium sic fi ait, Negotium est congregatio personarum, 'locorum, temporum, caussarum, modorum: casuum , facto-xum, instrumentorum, sermonuni, scriptorum, & non scriptorum. Caussam nunc intelligimus claroΘεσιν, negotium πε-eωαmν. Sed ipsam caussam quidam similiter finierunt, ut A- pollodotus negotium. Isocrates caussam esse ait, quaestionem finitam ciuilem, aut rem controuersam in personarum finitarum complexu. Cicero his verbis, Caussa certis Pe s - ἐκ T 1iis. nis, locis,temporibus, actionibus, uegotiis ceruitur , aut in omnibus,aut in plerisque eorum.
res anisquam ea Farum tιneris sigillatim deseνibat , quorum σου tes retoris Iafuerat meatulor tractationem qu in quoqua tenere ea parumsunt, aggreditur, quam omn/m inrria evita summam diducit, F id is flaim, Unde dieatur, sture; quislat. Upriusquamstatumi iat, nominis diuersam v-s ρεπεν - qua obscuritatem gignare poterati attingit. lndas flatum primam eaussarum confictione definiινunt, Fecissen- .s Als i non satu elocutos ait, eum potius id quod ex prima eauga-j νμm eanfictione nassitur,flaium diei oporteat. Et hane eonfinis i n- utquastionem no quamuia,qua ve0risno loco ponatur, AEusti e trinsecuου addueatur flatum voeandum, sed quo sit eauser*m' i premis, da qua iudieὸsententia disendass. Et pileo quidems --ssis uno flatu contentas clo, multiplites mera tot flatu. hab i r i quot quaesiones. Starum auoνecte diei eaneludit id, quod in UUtpot/ntissimum, in quo eatissaflat, is maxime res totav/r μιμν'. quod inprimum euitandum sit, ita non primum μι-
157쪽
114 M. FAB. QI INTI L. IN ST IT numbrumi Vnde duratuν,stvrrumparum sempe His squirassandet. Et primum Celsum r/futat, quisemprrsatum nasei voluit ab eo quisnam propositionem eonfirmaret, quodfalsum asse ostendit: Θ eum quidem in eoniecturalibus caussis ex proposi-sione nasci vidariposse, quia magis coniectura matur qui agit: alioqui ex depulsione eolligi, qua modo a reo, modo etiam abacto νι t. Abactore, ut in qualitate, eum rem ditiι se iure occidisseis. sidiataram;sinetat actor insidiatorem fuisse, depellit, ex quo na-Jλέιursatus. Ergo ab utroque nUci, sed per depulsionem quam sntentiop'acedat. Tertio loco, qui huiωι diuisionuvltim- , quot'quisatin'nι, docet Profeνι -νietatem opinion mias numero flatuum, obiter qua decem elementa quo nos praῶ- menta dicimus ab Aristotele ransituta attingit, EG ria , Lualitatem, Euantitatem, Ad aliquid. Vbi, Ωuando, Facem Pari, Haberε, Cem si um e se. Ex qui,su quatuor prima iastar-, reliquo ad quosdam locos argumentoνum pretinere videantur. Qua tamen alii nouem solum numero posvarint, Pars nam, Locum , Te - , opportunitarem, Actum, Nume-ν, Caussam, Modum, Occasionem. Sed, Ubi non plaeeo. quia missatua omnes, nec argumentorum loci his elementis emtinari possint. Deinis quisolum qualitatis statum aut coniectura seeristreoniacturam a directione quadam rationis ad veritatem , di Eam Ulandit. v Hine qui duos, qui tres, quatuor, quinque,sex, septem, octo, es qua diuersitate tradiderint: quique νurμου omneι ad duo capita redegerint: nempe ut diearent alios esse rationales, alios letales , ct in rationalibus, ut Hermagora , negotiatim to
fuerint. rum quid Netotialis flariss sit, is quo pacto Clear. in
Rhetoricis praceptore ecurus, non is is apta qua m de eo tradι-derit: inque Hermagoras primum aranslationem addiderit,se υ.
salem satum inruatuor partitus sit Ucriptum edi sententiam,
an ratiocinatiuum, ambiguitatem, istiges controrias,subiungitima opinionum varieta e de flatibin prolata ct eommemorata, suamsententiam interponit, exeusata prius Θ minata suum usque ad illa tempora ea em da re habuerat: θέ Ciceronis O H-pecratis exemplo tuetur, quos non puduerit mala seripta retracta re,steditos libros alitipolaa seriptis damnare. Ergo se da patibinita olim sensisse ait, it rationales Ires statin faeeret,eoniecturam, , sinitionem, is qualitatem, unum legalom , quem tu quinqui artersubdiui eret, oestripit is volumatis, letum contra νia rum, collectivum, ambiguisaris, ct translationM. Varum post a-
siluant anim eandemiarrisionem fecisse. Primum, legatim
158쪽
non fatum,sed quassionuge M vocasse,ine quinquesterialibus
subserati eo rehensis, translatrinam remouisse : quia personε,-lora , or aBiones transferantur mis sit tamen tramiationequasio , sed in eo p=opter quod transserantur. i siseritonuitur, succedere legitimis quasionibi istea sa extrin- seeita astata, tib- jationa lib-. s addiι etiam errare eos qui tramisitionem aeeipiuntρνονιmoriona. Ei tandem suam ex Ci-eeranu autoritate visatiιμι sententiam pronuntiat. Tria esse
qua inanisi disputatione quarantur, Ansit, quid sit, quois sit. Et idei eεινεs olum flaim esse, ilionem, eoniecturam, se qualitatem, quibuι quastiones ita in ita contineantur. Neque enim quidquamasson rationali parte melin Mali, quod non histribuου explicetur, extra quos nihil quarendum sit. Attamen rudes instituantibuει non inutilem fore rationem latiinfusam , veloceamus quadruplicem in iure rationem se defendendi: avito-ctum negando, aut nomen facti: aut iure aUenisendo , aut si nos bae omnia siciant, ad amonem aut translationem , ut aliquo .ium adiutorio elabi dismm, e figiendo. Hadu ins eν in - ,
PUremo eatissa, iudieationM, eontinentis tractasionem, capi
1 de isdirialibus eanssis, quia 'in eo genera potissimum missant,
Rgo eum omnis cauisi eontineatur' aliquo statu, prius quam ii cete a gredior quo modo genus quodque caundisitera standum, iri quod eommune est: omnibus, Quid se aeus, de unde clueatur. & Fot 3e qui sint, intuendum puto. ranquam id nonnulli ad iudiciales tantum pertinere marias putaueruar morum iciscitiam, eum omnia tria gene- .Fuero executus, revspia deprehendet. Quod nos Statum, quidam Consi tutionem vocant, alii Quaestionem,odexq est One appareat. Theo lorus generale caput, id κενεόλαιον γενικω-τον, ad quod referantiit omnia. mora ' 'eria appellatio, vis eadem est : nec interest distentium ibus Quicque nominibus appelletur, dum res ipsa manis a sit. S atum Graeci vocant: quod nomen non pria fliri ab Hermagora traditum putant , sed alii ab Naucrate ratis discipulo, alii a Zopyro Clazomeniorquanquam via r schines quoque ici oratione contre Ctesphontem ti
159쪽
ris , M. FAs. OvINTI L. IN TIT. vii hoc verbo, cum a iudicibus petit ne Demosthenem per mittant evagari, sed eum dicere de ipso caussae statu cogant. Quae appellatio di itur ducta, vel ex eo quod ibi sit primus caussae congressus, vel quod in hoc caussa consistat Et nominis quidem haec origo. Nune quid sit: Statum quidam di x .runt primam caussatum conflictionem : quos recte sensisse, parum elocutos puto Non est enim Italus prima conflictio. eisti,nonfeci: sed quod ex prima conflictione nalcitur , id est genus quaestioni . Desi, nonsei. An fereti. Hoc fecisti, non haesei, quia ex his apparet, illud coniectura, hoc finitione quaerentium atque in eo pars utraque insistit: erit quaestio coniecturalis, vel finitivi status. QRid si enim dicat quis, Sonus estduorum inter se corporum confiictio; Erret, ur opinor: non enim sonus est conflictio, sed et conflictione. Et hoc leuius. intelligitur enim utcunq; dictu. Inde vero ingens male interpretantibus innatus est ei ror, ni quia primam conflictionem legerant, credere 'staeum sein. per exprima quaestione dicendum: quod est vitiosissimum. . Nam questio uulla non habet utique statum. eonstat enim ex intentione,& de pullione . sed aliae sunt proptiae caussa tuae, de quibus serenda sente imi aestialiae adductae extrinsecus', a. liquid tamen ad summam cessae conferentes, velut auxilia quaedam. quo fit ut in controueisia una plures quaestiones e
se dicantur. Hatum porro plerunque leuissima quasque pii mo loco fungitur. N anque & illud frequeus est, ut ea qbi bus
minus confici inus, cum tractata sunt, omitramus e interim
sponte nostra velut donantes. interim ad ea quae sunt potentiora, gradum ex his fecille contenti. Simplex autem cauisi etiamsi varie defenditur, non potest habere plus uno de quo pronuntietur: atque inde erit status eaussae. quod & Oratorpnecipue sibi obtinendum & Iudex spectandum niaxime in telligit. in hoc enim cau ga consistet. Caeterum quaestionum possunt esse diuersi. Quod ut breuissimo pateat ex omplo, cum dicit reiis, Etiamsiferi, rectefeci: qualitatis utitur natu, cum dicit, Nonfeci, coniecturam mouet. S emper autem fr-mius est non fecisse : ideoque in eo statum esse iudicabo, quod dicerem , si mihi plus quam unum dicere non li Ceret Recte igitur est appellata Caussarum prima conflictio , no a quaestionum. Nam & pro Rabirio Posthumo Cicero prima
parte orationis in hoc intendit, ut actionem competere in e ' aitem Romanam neget: secunda,nullam ad eam pecun iam Peruc
160쪽
perdenisse confirmat. Statum tamen in eo dieam fuisse, quod status seu estpotentius. Nec in caussa Milonis circa primas quaestio- Imentio.'oes, quae sunt ante prooemium positae, iudicabo conflixisse causam: sed ubi totis viribu fidiator Clodius, ideoque iure intersectus, ostendi tur. Et hoc est quod ante omnia cou- tituere in animo suo debeat Orator, etiam si pro caussa pluta dicturus est, quid maxime liquere iudici velit. Quod tamen ut primum cogitandam, ira non utique primum dicendum erit.Alii statum crediderunt primam eius cum quo age- etur,deprecationem. Qiram sententiam his verbis Cicero Iu omplectitur. In quo primum insistit quasi ad repugnandum: ongressa defensio. Vnde rursus alia qqaesstio. An eum sempers faciat qui respondet. Cui Iei praecipue repugnat Cornelius elsus, dicens non a depulsione sumi, sed ab eo qui proposi-ionem saam confirmer; ut si hominem 'cςisum reus negar, fatus ab accusatore nascatur, quia Is velit probare, si iure ciei sum reus dicit, translata probationis necessitate idem a reo at, desit eius intentio. Cuinsnaccedoqquidem . nam estero propius quod contradicitur, N vLL AM esse sitςm. si isam quo agi.ur, nihil respondeat: ideoque fieri statum a re- tondente Mea tamen sententia varium id G& accidit pro Inditione causarum: quia divideri potest propysitio aliqua statum facere, ut in coniecturalibus caussis. viii tironim, niectura magis qui agit. Quo mori quidam, eundem a leoficialem esse dixerunt. & iii syllogismo tota rariocinatio abest qui intendit. Sed quia Viderurillis quoque necessitan hos status exequendi facere qui negat cis enim si dicat, nstei, qoget aduersarium coniectura uti: & si dicat, Non ha- legem, iri logismol conceἡamus ex depulsi e nasti statu.
hilominus enim res eo ruuertetur, ut modo is qui agit,mors cum quo i guar,statum faciat. Sit enim accusatoris ivtε , si neget reus. iaciet statqm qui negat. Lodsi sonfitetus, sed iure a se adulterum dici occisum nε- egemessi certum est qua pernilitat .n si liquid accu- , tr etsp qndeat, nulla lis est. Nonfui sinquit --Σ rgo,2 ilisincip:t esse actoris: ille statum faetet. Ita exit quidem , is ex prima depulsione,sed eanet ab accusatote, n5areo. . ' pd qum eadem quaestio potest eundem Vel acςlasatorem is Met, v cI reum i artem ludicram exeri u nt, inqua ' dccini primis ordinibusne sedeat; qui se Praetori inliot y ''ecnderat, neque erat productus , sedit in quatuorde-