장음표시 사용
111쪽
- 108 Ordinibus est provincia reverendissimo domino stenerali Pra dicatorum , viro singularis et eruditionis et auctoritatis, et secum mihi qui hoc quadriennio cum protectdiribus, cum cardinalibus, cum episcopis, cum oratoribus regum et principum, cum ipso denique sonti ice, ac in primis cum tribus sedis apostolicast commissariis die hoctuque institimus, defendimus rem nostram, et quantum fleri licuit, tutati sumus. Volebat 'concilium delere omnia, quae nos a poni cibus, circumvmtis dola, fraude, importunitate, in eoetorsisse iactabant. Episcopalem dignitatem non laesam modo, verum etiam inhonestatam, amictam et prope eversam esse dicebant. Itaque, ut in capitulo Ariminensi ostendimus, ne omnia persequerentur ut aictitabant), octuassinta articulos formaverunt, quos de nostris privi-leolis abradi contendebant: ut de quarta rerum omnium Solvenda, de confessionibus, de sepulturis, de praedications, de justitia administranda i ut, nisi per mensem faceremus, in jusviscoporum transiremus, atque alia eius gensris. Scripsimus hoc discrimen ad universum ordinem, ut in omnium periculo omnium sufragio atque Orationibus juvaremur. Petebant illi
haec octuastinia capita : Omnes nos, Sibi consulentes, relinquebant. Pontifeω nos in aliquibus cedere imperabat; concilio claudendo non assensuros referens, nisi aliqua quae vellent de nostris privilestiis abrogarent. Nos,ubi omnia servari posse non datum est, ea Servare annisi SumuS, quae tamquam praecipua et ordinis rasotialia esse videbantur. Multum steneralis Praedicatorum reverendissimus profuit, multa doctissime, copiosissime, constantissime addumit. Ego religionem obsessae civitati comparavi, cui duo essent mainime necessaria, intus annona ad victum, foras murorum propugnacula ad tutelam : utrumque civitati neces Sarium, alterum ut a fame, alterum ut ab hostibus tueatur, utroque viae tuto agi: unum si desit, esse intereundum ... inimeleemosynas nos alere; toris nos iurisdictione defendi: periturum alterum, si quarta Solveretur; alterum casurum, si praelatorum judicio nostra cognoscerentur. Proinde nos omne tormenti
genus subituros potius, quam in his Gobus laedi sateremur. Monet dein pientissimus et doctissimus vir fratres suos haec et plura alia intacta relicta fuisse; commendat eis quam maxime religiosam disciplinam; aitque : Nunc astite oratias Deo Serva
112쪽
- 109 tori; et orate pro sanctissimo domino nostro, qui nihil nostra
causa non fecit; et reverendos praelatos summa reverentia ser Sequamini.
Et quidem recte de Leone X dixit: Nihil nostra causa non fecit. Etenim ut leo pugnavit pro religiosis ; schismaticas sere
Vias, quas tentarunt nonnulli episcopi, summa prudentia Occlusit; et ita rem finiendam curavit ut praecipua privilegia, regularibus vere utilia, integra permanerent et denuo confirmarentur
44 Ex hac historica narratione praecipuarum contrOVerSiarum de privilegiis, quae post conditos ordines Mendicantium agitatae suerunt, judicet lector, an acerbae et multae querelae, ut aliqui tradunt, exortae fuerint praesertim adversus illa privilegia, quibus facultas dabatur regularibus excipiendi consessiones saecularium injussu Episcoporum sti parochorum; an contra quod tota massa su neralium non deserretur ad parochos ; quod episcopis non daretur quarta pars eleemosynarum, quas acciperent Mendicantes ; quod tempore paschali liceret apud regulares confiteri; quod theologiam reliquasque disciplinas Mendicantes traderent: Videatur dein quam justae, quam aequae larent hae querelae in quibus nulla ratio habebatur decretorum summorum Pontificum; perspiciatur etiam quam recte dicatur universum hoc de privilegiis negotium ante concilium Τridentinum componi et absolvi non potui SSe; quasi, quum Roma rescripta Venissent, quum ipsa concilia generalia tulissent decreta, causa non finita dicenda so-ret. Si objiciatur etiam post has constitutiones ortas fuisse adversum privilegia regularium querelas; eaedem ortae Sunt pOSt concilium Tridentinum. Neque spes regularibus est ullum umquam
fore tempus, quamdiu exsistent, quin jam hic jam illic adversus eos querelae oriturae sint. Demus eos privari omnibus privilegiis, interdici sacro ministerio, subjici episcoporum jurisdictioni hosque praelatos illorum regulares fieri : vix dubitamus, quin futurum sit ut tunc etiam exoriantur querelae, quoniam, ut cum S.
113쪽
110 Augustino in loquamur, in coelis tantum ubi nulla est invidentia, concors est dimerentia.
l) Ds Sancta Virginit. num. 29, tom. 6 Opp. col. 355.
114쪽
Bs Ῥεrsiis advorsus regularium privilegia in odnollio Tridentino.
l. Aliqui tradidorunt in concilio Tridentino agitatam fuisse rovocationem omnium privilegiorum regularium. 2. Adstruitur id Tridonti non suisas cogitatum. 3. Confutatur primum argumentum Eapenii si Fobronii. 4. Consulatur secundum argumentum Eapenii si Fobronii. 5. Confutatur tertium argumonium Eaponti si Febronii. 6. Confutatur quartum argumonium Febronii T. Confutatur ultimum argumonium Esponit, et axponitur historia turbarum, quas in concilio Tridontino suscitavit Braccius Martollua. 8. Aggraditur Mariolius missionsm pontificiam rogularium ; rosellitur a Casllio; castigatur a concilii praeside. s. Iterum turbat concilium et placido redarguitur a cardinali Polo : accusatura Iogatia apud aummum pontificem ; increpatur a concilii praesido ; a pluribus patribus objurgatus, solvitur in lacrymas ; lavent patres PS chis si regularibus.
rum potestatem; Pachocus ot maximo Soripandus temporalissimum sermonam h snt; Iiost Paulus III patribus fecisset potostatem maximam, hilamon serunt decretum regularibus lavena.
Veniendum jam est ad eam quorumdam persuasionem in synodo Τridentina cogitatum suisse de revocandis Omnibus regularium privilegiis; sed propter labores, quos regulares in ecclesia impendissent, patres noluisse gratias et privilegia prorsus omnia revocare. Quid ad haec regeremus 3 Haec absque ullo dubio perhiberi quin concilii Tridentini historiographos quis consuluerit et concilium Lateranense cum concilio Tridentino coniundi. Sane eo usque non processit Febronius, Myrtophytanus
115쪽
episcopus, qui Scripsit tantum in em actis et Historia concilii,
id est ex Petro Suavio), constare PLustra sae patribus institisse, ut authoritate concilii haec privilestia omnimode revocarentur,ressularibus au primaevam suam institutionem reductis; vi cujus NON NISI UT AUXILIARES ET SUBAIDIARII se praelatorum ac pastorum ordinariorum in hierarchicis functionibus, atque ab horum bθ-neplacito dependentes considerandi veniunt; ast restiterunt, pergit, non solum illarum ordinum 9snerales eorumgus patroni, sed vel marime curiales Romani. Non itaque secundum FebrOnium id costitarunt generales ordinum praepositi; non id costitarunt eorum Patroni, maximo numero praesentes; non id demum cogitarunt curiales Romani, id est praesules ex animo Petri cathedrae adhaerentes : plures tantum id cogitarunt secundum Febronium. Sed quae sit rei veritas jam dispiciamus. 2. Imprimis nuspiam invenimus neque apud Pallavicinum, neque apud Ravnaidum, neque apud Natalem Alexandrum, neque apud Psalmaeum, ullum omnino in universo concilio Τridentino suisse patrem, qui egerit aut vel minime verbum secerit de remocandis omnibus restularium privilestiis. Sed in coetu generali, die 23 novembris anni 4 563 habito, ut tradunt Acta arcis AEliae, a Pallavicino 3ὶ citata, de restularibus illustre praeconium habuit scardinalis Carolus) Lotharingus, testatus tria regula
rium millia in Gallia paucorum mensium spatio crudele martyrium passos fuisse, quod obedientiam Romano pontidici debitam ab iurare noluissent. Quapropter uti ceterorum clericorum immunitatem ab episcopis plurimum improbabat, ita eamdem in regularibus admodum a sε comprobari; et patres cohortabatur ut illorum privilegia illa a praestarent. Neque haec ille dixit, quod de resecandis regularium privilegiis ageretur a patribus, sed Occasione decretorum de reformatione regularium :solitus nempe pro auctoritate, quam in concilio habebat, nonnumquam cardinalibus legatis praecurrere et in antecessum Suam de rebus non tractatis aut numquam tractandis sententiam
116쪽
dicere. Utut id est, nemo omnino ei contradixisse legitur in praesenti de privilegiis quaestione. Bis accedit penes legatos omnino fuisse eosque pro Viribus hanc sibi integram vindicasse potestatem, ut ipsi soli argumenta discutienda proponerent 4J. Porro nuspiam legitur quidpiam hujuscemodi a concilii praesidibus suisse propositum, vel ullum episcopum eos privatim adiisse ut licebat), eosquo adhortatum fuisse ad abolitionem privilegiorum concilio proponendam; quo casu praesulum Voluntati satisfactum iri saepius protestati sunt 2J. Praeterea suere in concilio nonnulli episcopi, qui se his legibus non obstrictos crederent, et jam haeo jam illa opportune
importune proponendo interturbarent discussionem decretorum, de quibus solis eis agendum fuisset. Verumtamen nulla reperi tur mentio alicujus e concilio patris qui omnia restularium privilegia revocanda dixerit.
Demum in Collectione actorum et decretorum sacri incumenici concilii Tridentini in duas partes divisa, quarum prima continet Aera et canones ab anno 155 1 ad I 552, Secunda medullam votorum et sententiarum patrum concilii super praecipuis materiis propositis in congregationibus ab adventu eminentissimi cardi.
natis Lotharinoici cum episcopis Gallis, ab anno 156 2 ad finem
concilii, auctore Nicolao Psalmaeo canonico PraemonstratenSi, abbate S. Pauli et Virdunensi episcopo, EJUSDEMQUE CONCILII SECRETARIO ET CANONUM RED TORE, reperitur integrum caput de memptione et correctione canonica 3ὶ. Ast nullum hic omnino Oecurrit verbum de tollenda exemptione seu privilegiis regularium, Verum de abolenda exemptione canonicorum saecularium : quocirca prop0nuntur prius argumenta, quae hanc abolitionem suadeant ; dein tamen concludit Psalmaeus : An vero sic e edisthis temporibus eae abrupto et absolute eas tollere, adhuc Suman pS, quum Sciam multa capitula eaeempta omni virtutum luce clarescere. Nihil hic de regularibus.
I Ibid. lib. 7, cap. 4, num. IT si l2ὶ Fobronius, Commentarius in Sustin eq. tom. I. pag. 232 ot seq. Raynal- rotractationsm, posit. 22. Pag. l3T.dus, Annal. eccles. ad annum l546 f3i Ap. Hugonem, Accessiones uOV. num. 66 et seqq. tom. 33, pag. i52 si ad hist riam ecclesiast. et civit. pag. aeq. et alibi saepius. 403 si 8sq.
117쪽
3 Van Espen tamen et Febronius quintuplici argumento contendunt reipsa ab aliquot patribus serio actum fuisse de revocatione omnium privilegiorum Seu eXemptionis regularium. Quam in rem profert primo loco Εspentus in Verba nonnulla quorumdam piaelatorum, qui circa annum 3 537, jubente Paulo III Consilium de emendandis abusibus conscripserunt. Verum in his
non agitur de exemptione regularium, Sed de saecularium clericorum einemptione, ut ex contextu satis liquet 2J.
1 Urgent de in Van Espen 3ὶ et Febronius ιὶ articulos pro
reformatione nomine episcoporum et principum Germaniae concilio Tridentino exhibitos, quorum quartus erat : Revocandas omnes eaeemptiones contra iura communia paSSim concessas, monasteriaque omnia sub episcopi potestate constituenda sub cujus sunt dioecesi. Re quidem vera reperitur iste articulus inter eos qui eae parte AREAE MAIESTATIS ab ejuS OTMoribus praesentati sunt LEGATIs concilii Tridentini b), sed en paucis horum articulorum historiam : die septima Iunii anni 1 562 Caesarini, inq uit Pallavicinus 7J, detulerunt ad praesides volumen quod .
dam a Ferdinando ad se missum, ut Synodo traderent... Liber ille complectebatur magna parte SensuS injectos ineoeperto religionis studio quorumdam proborum AB EORUM ARTE, QUI OM
NEM IMPENDEBANT OPERAM AD ELEVANDAM SYNODI AC PRAESIDUM DIGNITATEM, SPLENDOREMQUE PONTIFICATUS MINUENDUM. Lestati vehementer
eo sunt commoti; quumque mytiato archiepiscopo Praomsi Ostendissent, quanta tum concilii tum Caesaris indonitate volumen illud conventui traderetur, eos cohortati sunt, ut tantisper suspenderent, dum ipsi per oscia nuntii Ferdinandum ab eo consilio dimoverent. Quin praeterea myliatus ea opportunitate, qua brevi per dispositos equos iturus erat ad suam Prassensem ecclesiam, ut ressem BOhemiae coronaret, suscepit in se munus id Caesari suadendi. Porro aequi bonique accepit Caesar, ut habet
Raynaldus il , libelli sui articulos non futam propositos, QUOD
IT) Annal. occlesiast, ad annum l563,num. 42, tom. 34, pag. 366.
118쪽
- 115 NON IPSE EOS TENERET, sed a populis sibi subjectis fuerant eaepe
titi. Obtrusi hi scilicet suerant imperatori a quibusdam pessimis Germaniae praelatis, ut liquet ex responso quod ad eos dedit Pius IV, quum eos accepisset : Utinam, inquit inter alia Ι), per Ger
maniam ecclesiae principes, QUOS PAcILE Sua Sanctitas) INTELLIGIT HUJUS ESSE AUTUORES TRAGOEDIAE, Sua vita pluSquam saeculari non
mastis scandalizarent Christi ecclesiams Neque umquam dein in concilio propositi suere malevoli isti articuli. Praeterea paucis annis ante in Caroli V Formula reformationis ecclesiasticae, statibus imperii in comitiis Augustensibus proposita et probata, integrae Servantur regularium immunitates 2J.
put v sessionis XIV, de conservatorum jurisdictione certis finibus concludenda, patribus multum displicuisse propter clausulam quae in hac parte integram servabat exemptionem universitatum, locorum regularium et hospitalium; rem nuntiatam per legatum p0ntifici, sed reponsum eSSe : Re non ita pridem,
Paulo III Pontifice, determinata, nimirum esse necessarium ad tuendam auctoritatem apostolicam, ut Fratrum conventus et ademim Omnino a pontifice pendeant, nihil opus erat deliberatione. Ast praeter id maledicentissimi Suavii 3SSertum, quod, totum eo vergit ut persuadeatur liberum non fuisse concilium, sed decreta Romae non Τridenti fuisse condita, nullum omnino superest de hac re testimonium. Pallavicinus 5ὶ id, quantum honoris pontificum interest, consulat; Raynaldus 6J et Natalis Alexander 7ὶ, de hoc decreto agentes, nihil de patrum displicentia habent; inter Monumenta de concilio Tridentino, quae collegerunt Puteani 8J, Labbeus 9ὶ et Le Plat i0ὶ, nullum inveni quod de eadem mentionem faciat; continuator Fleurisii 4 in citat
119쪽
Pallavicinum, sed insigni mala fide, quum non Palla vicini narrationem sed haeretici Petri Suavit exhibeat; et protestans Bel deg-gerus ὶ mere eumdem Suavium describit. Unde totius hujus
narratus fides penes unum mendacissimum Petrum Suavium
6 Tradit quarto Febronius 2ὶ hanc rem ALiquoTIEs in concilio astitatam fuisse, praesertim DIE 6 SEPTEMBRIA anni 1563 r de cujus priori assertionis parte satis superque dictum fuit; quod vero attinet ad diem 6 septembris, ne tunc quidem ullum generalem
coetum habitum fuisse apparet 3J. 7 Asserit quinto Espentus ιὶ patere eae oratione Braccii
Martelli, episcopi Fesulani, nonnullos patres sub initium synodi acriter insurremissa in privilegia regulavium, praesertim ordi, num Mendicantium, ob eorum ad functiones etiam hierarchicas
Porro indulgeat mihi lector si de turbis, quas suscitavit haec oratio dicendum mihi sit ; ex ea non solum liquebit nonnullos e Tridentinis patribus, qui se libera ingenia iactabant, non tantum libertate usos, sed et aliquando abusos suisse; verum etiam satis superque constabit numquam Tridenti actum fuisse de revocandis omnibus regularium privilegiis. 8. Die 15 Aprilis anni 4546 habebatur congregatio generalis, in qua, ut refert Angelus Massarellus, a Raynaldo 5ὶ citatus, adductum fuit in examen decretum de lectoribus et lectioni-Bus Sacrae Scripturast instituendis et concionatoribus ordinanclis. Qua occasione usus, Braccius Martellus, episcopus Fesulanus, erga pontificem, inquit Raynaldus, et religiosos Ordines male assectus, declamavit contra monachos. Rus Orationis epitomen Ox Actis Concilii, a Raynaldo laudatis, lectori Sistimus : Me torquwι. inquit, ut sit liberum restularibus in suis monasteriis, nec missis nec vocatis a nobis, in nostris dioecesibus praedicare; nam, hoc si admiserimus, pontiflices, quid aliud est quam pati ut rupi, non
120쪽
117 per ostium, sed per posticum intrantes, urestes nostras turbent. Quapropter rogo vos, ponti laes, ut haec pati nolitis. Quod si secua factum fuerit, protestor quod invitus omnino hoc permittam rverum provocabo ad Christi tribunal me nihil in hoc peccasse. Super vos igitur erit culpa et sanssuis eorum. Pergunt contine ter eadem Acta : Cui suo ordine Britonoriensis Optime revom- disse visus est inquit enim: Patres, scire nos oportet omnium christianorum episcoporum esse papam; nos autem in partem ejus sollicitudinis vocatos esse: quamobrem non minus per OStium intrat, qui a pontifice mamimo mittitur ad nostras oves, quam is qui a nobis mittitur. Costitate, si placet, pontifices ipsos m-imos privilegia ipsa regularibus concessisse propter nostram desidiam, ne dicam lynorantiam; quod ni fecissent, protinus Christi ecclesia corruisset; Sunt enim restulares, qui omne onus episcopale subeunt; nos, siquid lucri est, nullo labore suscipimus. Britonoriensis sententiam, concludunt Acta, alii quoque secuti fuerunt I): adeoque Caselio, seu Britonoriensi episcopo, com- . muniter amensum suisse sacrum senatum diserte testatur Palla-
Sod Fesulani dicta impune abire non poterant : quocirca cardinalis Montanus primus concilii Praesidum, in Oratione quam de propositis decretis ad coetum habebat, ad Martellum conversus : Qui divinum, inquit 3ὶ, ad judicium provocant ob orestem
sibi concreditum, quum ab eaeteris abripitur, cur animo non reputant, a restularibus illorum partes eaepleri ab ipsis neolectas δSi vero pontineae familias adeo de ecclesia bene meritas privilestiis erueret, illae continuo conesonandi laborem desererent cum
ingenti si lium detrimento. Postremo dixit, uti delecti patres studerent decreta conficere ex majoris partis sententia. 9 Expensis itaque de integro rebus in privatis congreMibus, compositisque plurimorum animis ad moderata consilia ineunda, generalis alius coetus die 10 maji coactus, quo illi articulo statuendo daretur initium l. Decreti sorma eo die proposita haec continebat : haud licere regularibus concionari extra sua templa