La Bocoleca de P. Vergilejo Marone tradotta 'n lengua napoletana da F.M.F

131쪽

4α8 E C R O G A IX.Ly. Certe equidem cudieram , qssa sa subducere cestes Incipiunt , mollique jugum demittere clivo . Usq; ad aquam O veteris jam fracta cacumina fagi,

Omnia caminibus vestrum Seevasse Menalcam.

- . . . . ' - - . .

a. a

r. Audieras , G fama fuit: sed carmina tantum Nostra valent ; Lycida , tela inter Martia, quantum chaonias dicunt, aquila veniente , colμmbas . .

M nisi me quacunque noras incidere lites Ama sinistra cavd monuisset ab. ilice cornix; i Me tuus hie Maris , nee viveret ipse Menalcas.

M. t ordit in quenquam tantum sinus t Mu tua

nobis

pane simul tecum solatia rapta innarcas l

Quis caneret umphasi quis humum forentibus herbis

Spargeret .s

aut piridi fontes induceret umbra quae sublegi tacitus tibi carmioa nuper,

132쪽

Sso cunto niise fare , e comme tuti Sarvato aula Mennarca mmediate

133쪽

4 s inter agendum. occursare capra , cornu ferte ille , caveto . Moe. Immo hac, qua raro, necdum perfecta canebat. Vare, tuum nomen superet modo motus nobis Mantua vae misera nimium vicina cremona Ontantes sublime ferem ad sidera cycni .

Ly. Sie tua cyrnaeas fugiant examina taxos: Sic cythi o pasta distentent ubera vac et 'Incipe , si quid habes t O me fecere Poetam 'Pierides: sunt O mihi carmina:

' me quoque dicum ratem pastorea ; sed non ego credulus alis ,

134쪽

a Diuthroti Goos s

135쪽

et 32 E C R O G A IX. Nam neque adhuc pars videor. nec dicere cinna Digna , sed argutos inter FitFere anSet Olores . Moe. Id quidem ago, O tacitus, Irrida mecum ipse

poliato, Si valeam meminisse: neque est ignobile carmeu. Huc ades , O Galatea: quas rest nam ludus in undis

Hic ver purpureum et varios hic flumἰna rimum Fundit humus fores: hie eandida populus antro Imminet , O lentae' texunt umbracula vices.

Hue ades : insani feriant si e littora fluctus. . Quid , qua re puta solum Sub nocte canentam Audieram ρ numeros memini, si verba tenerem . Mae. Daphni, quid antiquos signorum suspicis onusῖEcce Diongi processit casariS astrum ζ L

137쪽

Astrum, quo segetes gauderent frugibus, O qu Duceret apricis in collibus u νa colorem. Insere, Daphni , raros: earpent tua poma nepotes. Omκia fert aetas , animum quoquae ssaepe ego longos cantando puerum memini me eondere Soles. mae oblita mihi tot ramina: vox quoque meris Iam fugit ipsa: lupi merin videre priores. Sed tamen ista satis : referet tibi saepe Menalean

Ly. Causando nostros in Iongum ducis amores: Et nunc curne tibi stratum silet aequor, O Omnes

aspice ) ventosi ceciderunt murmuris aura . Hinc adeo media est nouela via r namque sepulcrum Incipit apparere Bianoris; hic, ubi densas agricolae stringunt frondes

139쪽

his , mri , ranamua, me noedos deponer tamen veniemus in urbem ἔsi pluriam ne colligat ante veremur, cantantes licet usque c minus pia laedet eamur,

cantanees ut eamus, ego hoc te faSce IeνGo . - Μα. DeSine plura, puer ; O, quod nune instat, agamus: icamina lunc melius , cum venerit iple, canemus, j