장음표시 사용
121쪽
Ducite ab Urbe do m, mea carmina, ducite Daphnis rima tibi hae primum triplici diversa colore
. . . numero Deus impare gaudet Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite
Necte tribus nodis ternos , Amarylli, colores , Necte Amarylli mo o : O Veneris , dici, vincula
Limus tit hic durescit; O , hare ut cera liquescit, . Uno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore .
Sparge molam, O fragiles incende bitumine lauros.
122쪽
123쪽
laurum. Ducite ab urbe . domum , mea carmina , ducite Daphnis.
Talis amor Daphnin , qualis , cum fessa juvencum Per memora, atque altus quaerendo hucula ἐμον
Propter aqua rivum piridi procumbit in alisa, Perdita , nec sera meminit decedere nocti:
Talis amor teneat , nee sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum , mea carmina . ducite Daphnin . ' et
olim e vias miti pedidus ille resigeli, Pignota cara sui, que nunc ego limine in ipso, Terra tibi mando ; debent haec pignora Darhnin .
125쪽
asta E C R o G A VHI. Ducite ab. urbe adomum , mea ramina ἰ ducite Daphnin .
Has herbas . atque hae Ponto mihi iacta νenena Ipse dedit maris : nascuntur plurima Ponto. His ego saepe lupum feri, O se condere filias
mris, saepe animas imis exeire sepulcris, Atque satas alis pidi traducere me es . Ducite . ab urbe domum , mea carmina , ducite Daphnin . ' , .. V . Fer Aneres. Amarylli . foras , ripaque fluentἱ, nansque caput jace; ne respexeris : nis. ego Daphnin Aggrediar : nihil ille Deos , md earmina curat;
Ducite ab urbe domum , m eae eamina , ducite Daphnin
Adspice I corripuis tremulis altaria flammis '.SPonte Sua, dum ferte moror, cinis ipse:
127쪽
- ιonum sit Nescio. quis certe est; O Bylax in limine latrat. credimus an , qui amant, ipsi sibi somnia fingunt' Parcise , ab urbe venit, jam parcite camina s. Daphnis.
129쪽
Reserta est querelis. Cum enim virgilius savore Caesaris agros suos Mantuanos recepisset, & jam proficisceretur repetitum illos, propemodum occisus est a Centurione Attio . Mandat igitu procuratoribus, ut agros tueam , mr, habita Ninporis ratione.
Ly. te, Μασ, redes 3 an, via ducit, in urbem pine. O Deida , νω pervenimus, adyma nostri
Quod nunquam verisi rumus ut possessor agelli Diceret: mea sunt, Peιere1 mutate coloni.
Nunc victi. rrastes quoniam sors omnia versat uos illi quod nec bene vortuo mittimus haedos.