M. Tulli Ciceronis Opera. Ex Petri Victorij castigationibus. His accesserunt castigationum eiusdem Victorij explicationes ac Ioachimi Camerarij Pabenbergensis annotationes Petri Victorij Explicationes suarum in Ciceronem castigationum

221쪽

xr4 IN CICERONEMO r Nec meum imperium,ac mitto imperium ero. Verba haec sunt Terentii ex Phormione, cum queritur Demiphostium se absentciet inscio duxisse uxorem, Ita ne tandem uxorem duxit Antipho iniussu meos Nec meum imperarium:ac mitto imperium, non simultatem meam Reuereri saltem,non puderes Ouod ideo hic adnotaui, quia noctrilibrarii notulis quibus mos est ut constitueram,rincrehunc locum neglexerunt. dio sed res est ut spero non tam exitu molesti,quam auis ditu: Nos A D i τ v scripsimus, ut restondeat uerbo illi E κ I T v. rem illam,m periculam, quod inredebatur, non bim exitum difficilem habere confidebat, quam momIestum aditum,ut M usi vitai Aditum principium appes let: quemadmodum exitum nem,CT extremum. o Et C. Caepio hic Brutus. Sic quondam omnes excusῖ Iibri habebat. AIq,dum corrigere uolunt,uerius depraua ruri importune inculcati copula, quae caepione a Bruto distinguere qui unus,er idem est: quod pluribus tectimoniis ostendemus. Cicero in Philippica κ. cum de Μ.Bruti Iiteris ad senatum loquitur, sciue c. quibus uerbis feri uelit complectitur: sh inquit, Quod Pansa consul uerba scit de literis, quae a Qu. Caepione Bruto Frococtule ali t CT huic ordini recitatae sunt: ea de re ita censeo: cum Qu. caepionis Bruti Proconsulis opera, consilio,σα In quo s.c. pluribu3 locis sic ilitum appestat. Appianus etia

222쪽

quod illi coguntur Regum dementias, ac sini ra confitia precer sequi: quorum ope sterant se quandoque in pu trium posse redire .Hanc sentetiam,cim ad ea in suo pora mare ut ludere mortis causam civi R. uisse ab immiti principe,Disti tradit. QSem ego locum in interpretatus si :Μ. aute Aemilius Scaurus, qui nullam prouincia imperio rexerat, nes repetundarum accusatus era condemnatus est propter tragoediam: in acerbiorems casum incidit, quam ille erat quem scripserati Atreus erat poema,suaderibais cuipia eorum,quibus imperabat fecundum Euripiadem ut regum si titia aequo animo ferret. ω hoe audiset Tiberius,in se uersim it irem pronunciatm ese dixi ex pimans j e Atreum, quia multos crudeliter necasset, ese appellatum subiungenss,Ego uero ipsum Aiace aciam: nec uitem illi attulit, ut sie ipse sim manibus conficeret. non tamen hoc noi ne in iudicium uocatus est, sed quod cum Liuilla adulterium comansisset.

V LIB. III. AD ATTI c. Nam Phaetolibeum non vidi: Nos, PKAετο 77M s. 1 V M NON V ID I T . Nulla autem nostra

223쪽

xis IN CICERONEM in hoe industria fuit, nisi tres uoces importune copia asseiungere, ex distinguere. M iserat aute hunc cum literis ad Qu. Fratrem: quod etia inuenies in ultima prim libri epistola ad Qu. Fratrem: inquit, enim, Sed de hoc scripsi ad te in ea epistola,quam Phaetonti dedi. σν Thophonem caecilium non uidi. Cum nostri manu scripti eandem,quam excusi,sectissem habeant,nihil inis mutauimus.Germani tamen quod unde hauserint nescio

S E N D V M v I D I, scripsierunt.

dis Quφd optimo tepore facere no licuit:) Nos receptim

lactionem retinuimus N oster tamen antiquus,quod etiam Germani adnotarunt, OPTIMO GENER L habet:

sed etiam codices harum epistolarum, qui primis illis temporibus excusi sunt ut non negligendus fit tot libroruis consiensius. Inuenimu3 etiam in antiquis exemplaribus lib. primo officiorum sic scriptum Iocim hunc, Quid ad hae mansuetudinem addi potest, eam quicum bella geras, tam modi genere appetilare s ubi uulgati stim molli non ne

habent res tota diligenter conssideranda Quod unus tu sacere maxime potvicti uictores, Cre. Omnes quos uidimus manu scripti libri ante dictionem illum uictores A v et ,habent: quare seuspicari posse uis mancum esse lacum, alteruraq; membrum uitio librariolarum desecisse: cum tamen in margine elim libri, quem nos omnium optimum habuimus, repositum sit A v τOCCUBUISSE HONESTE: nos quos ita locu suppleuimus, nihil de nostro addentes: putamim enim a ridere potuisse, ut ea uerba ut fi) errore librari, dum libram exararet, relicta: cum postea erratum agnoα

224쪽

Quod si quis illa si ecta babetsciat saltem aliqua dese

derari,quae sententiam perficiant. Hic mihi primum non modo cosilium defuit, sed etiam s .in sti. iobluit. Nos pro non modo M B v Μ scripsimus, antis in prin. se, quo exemplari fidem habentes,quod Cr hic,σalijsmul paginae.

tu Iocis sED ETIAM habet, cum ante NON M omD o in eo scriptum non sit: cormat enim Cr auget rem antedictum. Omnibus tamen locis hunc modum dicendi in uulgatis excusiss libris corruptum inuenimus: quod ab illlis reminisum est qui omnia temere, quae ipsi non inritea u improbant,atque pervertunt. Ad Atti lib. I Ii 1, Amisimus mi Pomponi omnem succum,acsanguinem,sed etiam Ariem pristinam ciuitatis. quem tamen lacum olim nes uulgati eadem peruersione deprauatim habent:I tem lib. X,Tu quoniam quartana cares, Cr nouum morbum remouisti, sed etiam grauedinem. ubi excusi pro, N octvvM, NEDv Μ habebant. Auctor etiam Rhetoria res ad Herennium, Traductio est,quae sicit ut cum idem verbum crebrius ponatur,non Vendat animum,sed etiam concinniorem oratione reddat. Rc enim habent antiqui res codicesinam vulgati idem medum retinent. In κ iret

Philippica etiam manu scripti purgati, inconrupti que sunt, cum excusi pariter omnes inquinati sint , Brundis in sinu avarisiime,sed etiam crudelis De moris delectos N artis legionis centuriones trucidauit. Est aute modus dicedi a Graecis sumptus. Aristoteles lib. ii l. PhUcora,

ut ex Simplicj commenta ijs accepimus,Alexander hunc locum uarijs modis exponeret: una erat declaratio talis

at oporteret illlud, pro sed etiam accipi: cum tamen. I in Der

225쪽

sensum magis planum,nperturas facere uellet, in expla natione illius loci posuit. Videtur autem Alexandro taeipsa Arictotelia clara Cr facilis locutio: nam morim diiseendi hunc,ut communem consuetares Graecis autoribus non adnotat. sunt autem haec eius uerba a simplicio reis petita, A pM M vm unamrit; os is ραγ ἀώ

eruditifimus,m accuratisimus uir hunc modium dicendi in Graeco sermone notat, ni propter librorum peruersiones ut puto apud Latinos autores eius exempla non aia frui: inquit enim in suis commentari1s: αMὸ δη pro, atque etiam,CT quinimo ponituricidiis hunc locu Libani, Gra

ina a Fuimus in hoc longiores: cunt enim in omnibus excusis libris aliter legantur cuncti bi Iochuerebamur nequis nos hoc finxisse putaret: qui uero libros manu scriptos uiderint, cognoscent nos summa' de usos. rem autem tam inauditam multorum auribue, priavio,quod necesse est,nouitate sma si eg m,oportuit grauioribia tectibus confirmare. Animaduertimus pinea lib. ai. de Oratore hunc modum dicendi in uulguribus etia Itbris inueniri illi enim minus quam ceteri comminuti seunt: sic enim loquitur, Inuident autem homines maxime pariabus aut interioribus, cim se relictos sentiunt: illos autem dolent euolasse: sed etiam superioribus inuidetur. Quare firmiores habenda sunt seuperiores nostrae castigationes.s1 Vtinum modo agatur aliquid. Post haec uerba, fescri

226쪽

Pod negleximus: in nostro enim antiquo eius loco mituerat avo ivs A, atq; id quidem deletum, Cr eiectu: quare nos quos mancam, uel potius inanem, er uacante clausulam repudiauimus. In me ipso satis esse confiiij, decreuerus: Nos o ουτ ιν C R L R A s. in c γη omus scripsimus: quemadmodum lib. iiii. cum pontifces decresent iri, pro decreuissent. Item ad Attici lib. V i. Decrerum enim cum eo uati de familiariter uiuere. fere autem semper in bonis codiciis bus sie scriptwm reperies hoc uerbum. ' . Eo autem die Leiuinus M. Reguli libertus: Sic habet is noster liber, in ante ualde hic locus peruersus esset. Germani qui cr ipsi hanc ex antiquo exemplari lectionem in margine posuerunt, M. nomen reliquerunt: quod noster antiquus retinet. cicero in epictola ad C. Numatium,quabunc ipsum ei commendat,L. Reguli,non, M. hunc liber tum uise dicit: quare uidendum au nomen istud in noctro antiquo vacet exi limo autem eundi m esse illum Cr hune

de quo hic loquitur etsi ibi L. Livineius appellatur quia in ea epistola te1Etursumma eius erga se olficia extitisse his calamitosistatό temporibus quod hoc loco uerum ese confirmaturi in antiquioribus autem libris, quod etiam

Germani ostendunt,pro L ERTUS, L. tantumni

do hic scriptam est. Et eo magi ,quod Appij quae lio est. Noster antior saliber Appi sp EC Tio habet:quam nos ueram ei beer sinceram huius loci lectionem putamus.Est autem Spemctio uerbum augurum disciplinae proprium: Ailbe autem Augurem Appium hunc claudium notistatum est, cuius ste tionem,ut inimici,cicero iure drmidabat. Intercesisse quos inimicitias inter hunc Cr Cicerone, perstimum

227쪽

. IN CICERONEM est ex epistola Ciceronis ad istum scriptis. M. Vaerro lis v i. de lingua Latina, ut prisci codices habent nam qui nunc primus est, in illis est quintus Spemre inquit diactum ab antiquo, quo etiam Ennius usus, Vos epulo postis quam1 exit. Et quod in ausi icijs didributum est, Qui habent; ectionem,qui non habeant. Et quod in augur setia nunc augures dicunt,auem specere,consuetudo coma munis quae cum prouerbijs coniuncta luerunt,euam nunc

scrva ut asticio,costicio,πα Quid aute Spectio in auristichs csse cum ea dis replina ita perierit, ut nullum eiu uestigium reliquum p uix nunc puto sciri posse. Eand rem uidetur tangere cicero in ii. Philipp. quanquam iuite instectis scriptum est, sed librariorum fomlle culpa. Istuc qite sacerdoti, iurescere posse dixin si augur noesses, T Conctui esses,nanus Acere potuissequide etiam ne cilius nos enim nuntiationem solum habemus, confulaser reliqui magi tratus etiam ins ectionem.

fine. Qu. caecilio Qu. F.Pomponiano Attico Antequat stimento adoptatus esset a Qu. caecilio auunculo suo T. Pomponius uocabatur: postea Qu. Caecilius appedatus HI,ut Varro de re nictica lib. II. docet. Oportebat autequi adoptabatur reliquam appellatione ab eo sumere qui adopi sic unum tantum nome ex prioribus, atq; id etiam ratione quadam conformatum coseruare: ut a Pomponius quod uetus erat nomen Pomponianus, ab Octauiu3 O .nianus quod declarat Dion historicus de Octauiano, qui postea Augustus appellatus est,toquens, cum I viij cc taris haereditatem adljt: - ουτωs εἶ - νου mi , νὴ

228쪽

casTIGATIONES. a1rtem hic libri Pomponianus recte, qu admodum etiam

nos scripsimus.

Quomodo sunt scribas. Nos hic emendauimus, C v isa Cui Mo Di su NT: quod in manuscriptus exempluribus inuenimus, quos Pris cianus usum esse Ciceronem pro CVIVS CVIVS Mo Di docet: qui lactim etiaeae oratione pro Sext. Roscio hunc citat, Vereor enim cuicuimodi est Rosci, ne ita hunc uidear struare, ut tibi non pepercerim. Alibi etiam hanc uocem apud cicerorinem inuenimus in antiquis codicibum: nam exculi cinnes

uarijs peruersionibus ubicunque ea esse debebat contamia nati sunt: nonnulli enim ut puto cum corruptam esse exictimarent, si per ipsi deprauarunt. In fine iit. libri Tuscul. quaest. Superest enim nobis hoc cuicuimodi est otium. Item in extrema parte v. libri, Vbi enim meliuistiti possumus hoc cuicuimodi es otio s In libro etiam ficiscundo de legibus, Nam neque medicorum praecepta, dicinere possent,si quae inscij,imperitiqpro suluitaribus moratifera conscripserint: neq; in populo lex cuicuimodi fuerit illa, etiamsi perniciosum aliquid populus acceperit. Qui locus in his etiam, qui meliores habentur, foede ii

quinatus est. Aut nimium, aut caeteros fugerit inuectiges velim ρα Quis non uideat hunc locum corruptum esciuocem s Glam N I M i v M ncmen proprium esse deberes Germani

N V M I V M cactigarunt, nec tamen recte. N I N N Ira

V M enim, quemadmodum nos scripsimus, legendum est. Intelligit autem L. Ninnium Quadratum: qui tunc Triplib. fuit, enixeq; causam Ciceronis adiuuit contra clari dii furorem: qui tamen ab illo,quemadmodum Cr cicero,dductus est. Dion saepe hunc nominat, ut eo loco, m Min

229쪽

ω ἡ ud με ni sed Ni v κικίρωνί , εχε libro etiam decimo harum epistolarim de eodem meminit cicero, Ilaec mecum N innius noster, uelle eos mihi se, Croppio tradere.

g LIB. IIII. AD ATTI c. Et Brundusinae coloniae tuae uicinae salutis Aly pro salutis s Eois legunt: alq alijs moris corrigunt. N os communem lectionem, etsi nobis non parum si estim retinuimus eadem enim in nonro uetere exemplari, CT omiunibis manu scriptis a nobps inuenta s. cum autem nihil certi haberemim, quid opus fuit ueterem scriptura deseres quae, no recta est,er integra,necesse est,quo minuK cstam minata est,magis propinqua sit uerae, Cr 'ncerae lectioni. νν Praeter Messalam, Cr Ceram tuam: Noster antiquior liber A E R A N i v M habet. Quod si i literam in peommutes,in qua saepe hic librarius peccaui pro P,illam ponendo, ut iam temti sumus: omne mendum fuctuleris. L. autem Afranium cum Qu. Metello Consulam RFe,exprimo libro harum epistolarum colligitur. I dem erratum erat in penultima huius libri epistola in illo loco, Mon mentum illud,quod tu tollere laudibus solebas, ut forum

laxaremus, Cr usque ad atrium Libertatis explicaremus Crc. nam Cr in antiquis, Cr in excusis libris pro p ΟαRUM, LORVM scriptum erat. Itaque

230쪽

casTIGATIONE s. ars Itaque oratio iube ut in nostrae Artuti e casu quod de, abo erc. Considera quas optime Icelori quot maculis 'restersus, foedatusq; fuerat hic locus. Quod enim nonutili non intellexerant hanc siue scripturam,siue locutione: multis addires parum aptis Abionibus adeo hunc Iocrum peruerterant, ut sine bonorum libroru auxilio nullo moὰ do emendari potuistet. Nec tamen negamus esse etiam in iis aliquantulum importune dissolutam stactamq; hanc .

se uerbum istud stulte dis tum iterum componas, nullus scrupulim restibii. quam enim pasim s pro v capi syliatum est, omnibus iam notum est. non debere autem o aetionem iuuentuti intelligit: quia tam perfictam illam esse sciebat, ut iuuentus nihil aliud desiderare posset. Quae enim scribebat,iuuetutis studio incensius siribebat, ut ipse alibi inquit. Qui autem, quod a st expectitur postulo turque,exacte praemi,u non amplius debeL Quod si ot-BERI NON POTEsτ, scriberes hic est ρη-sus longe melior meo iudicio, ciceronis magis smiliari,

Cr confieta locutione, Oratio non potest deberi iuuenturit id est,nos cogi r orationem ipsem edere,iuuentutis nostrae,ut fit unde disia desci ibendam dare. Cicer.in exintremo Iιb. Tusculanarum quaenionum, Sed tibi hoc uideo non pose deberi. Item lib. 1 D. de Oratore, An me tam impudentem esse existimatis ut uobis hoc praestriim murinus putem diutius pose deberes Et de legibus libro ii. Praeclare exigis Quinte, at ego nimis arbitrabar, ertibi horum nihil deberi potest. Prope omnium Anoru ccsacrorum locoru Illa locus 3po. in fin