장음표시 사용
31쪽
102 intervalla vias conexus pondera plagaes Oncursus motus ordo positura figurae cum permutantur, mutari res quoque debent.
Vorsum 1020 V 26), qui structurae ossicit, nemo negabit
error in textum immigrasse. Sed praeter eum Lachm eiecitvv. 1015 et 16, qui verbo significant mutato in constituunt exstanto 20. 21. Accuratius sane dicere debuit posita non literas significare diversas res sed voces cs Lachm comm.); dubito tamen, num propter hanc iniquitatem Versus recte exstirpentur, praesertim cum putari liceat eorum sormam poetae in memoria haesisse. Sed quoniam de hac re certo disceptari non queat, iam examinemus, num tota pars insiticia videatur. r. de ea in annal philol. a. 1875 g. 623 accuratius disputans castigat
obscuritatem quae sit quod in v. 1014 sqq. quaeque 1014 eadem 101 et 1016 significentur elementa, inde a v. 1017 omnia,
maxima pars complexiones elementorum. Concedo illud, hoc nego. Nihil quidem refert, num literae consimiles sint, sed num sint eaedem Nec vero quaeritur, ut dicam in re satis impedita quam possum maxime definite, utrum illa et verba caelum mare terras flumina solem fruges arbusta animantes omnia an ex parte, fortasse sec inter se similia sint ). Sed sententia est haec in illis octo verbis etsi non omnia elementa eadem sunt, at plurima sunt eadem verba igitur quae sunt si non
omnia unt, at multo maxima pars est consimilis rata interpretor elementa cuiusvis illorum octo verborum maxima ex parte sunt eadem atque in quovis alio eorum, sive maxima pars elementorum est consimilis vel potius maximae partes illorum octo Verborum sunt consimiles. Quod pars altera
alteri consimilis dicitur, nihil habet offensionis. Sed ex ο- tione partis facile totius sive summae notio cogitatur, qua
comprehenduntur omnia , ita si non tota summa elementorum, ex quibus illa octo verba constant, at maxima pars consimilis est.
Sed recte etiam et facili opera ex voce consimilis , quae ad separtem tantum quadrat, petitur notio persectae aequalitatis quae ad Omnia pertineat, ita si non omnia elementa ea deingunt, at multo maxima pars est consimilis. Quae qui probaverit, in voce consimilis io haerebit Sed negatur illorum verborum plurimas literas easdem esse cf. Neumannus 51, Gn. l. L). Sane sunt haec verba meo iudicio vel instar omnium Absurdum hoc
videbitur. At quo iure Lucr. Ι 821 sqq. dicit primordia frugum
arbustorum animantum esse sere eadem, quas inter res V 660-791 Ιta M. qui negat quaeque et onmia easdem res significare; .quaeque enim intellegit olementa, omnia autem complexiones liter
rum sive verba i. e. illa octo quae enumerantur.
32쪽
docet quanta distantia elementorum intersit, eodem iure h. l. sere eadem primordia colores formas sensus creare ita potuit explicare ut diceret fere easdem literas constituere diversa verba velut eaelum Me . . . seuges arbusta . . .), quamquam OB Omnes eaedem
sunt, immo ne maxima quidem pars, sed quia non omnes diversae sunt sive multae quidem multis verbis communes. - Levius mihi
videtur quod . 1018 res valet t. q. voces . Nam sies 420 et 449 50 duabus rebus i. e. corpori et inani hinane
recte res nominatur, . . non offendemus, praesertim cum nemini obscurum sit quid significetur. - Quae cum ita sint, non tamen nego horum versuum sententias minus diligenter elatas esse; sed cum re8pexerimus cf. g. 7 qq.), - quam au-
cum sit totum embolium, quod inde a v. 1013 pertinet adv. 1104, atque exemplum iterarum ab hoc loco non prorsus alienum esse, incommoda, quibus haec pars laborat, ipsi Oetae imputare non dubitabimu8. Iam transeamus ad uv. II 688-99, qui item amneissio idque probante Τοhtio tentantur. Inter se pugnare dicit verba rimulta elementa multis verbis communia sunt 689 et alia ex aliis elementis constant 691, quoniam haec significent illis contrarium nulla elementa communia esse Verbis . At diserte monet poeta 692 4 verba constare ex diversis elementis, non quo omnes literae diversae sint aut nulli verbo plures literae communes γ), sed quia non omnes eaedem sunt. Atque omnino tam insulgum videretur, ut ne interpolatori quidem probabiliter tribueres: multa elementa multis verbis communia sunt 689), tamen omnia sunt diversa 690. 1). - Accuratius quidem hae sententiae ita offerri poterant multa elementa multi Verbis communia sunt, cum tamen verba ipsa - . . Summa elementorum
inter se differant sive inter se et re et sonitu distent dicitur: ...
tamen verba inter se alia ex aliis elementis constant). Sed tolerabilis mihi videtur ista oratio. Nam ut demonstravi repugnantia non exstat. Immo sententia vergus 689 denuo excipitur versibus 92 - 94 atque hos quidem, si abessent, minime requirerem. Sed in v. 690. 1 praeterea Verba inter se parum accurate iunguntur cum verbis alia ex aliis . Haec autem offensio satis pinor excusatur eo quod poetae in memoria haerebant
. . . inter Se VerSus ac verba necessest
confiteare et re et sonitu distare sonanti).la his non modo inter se distare recte dicitur, sed reputemus totam sententiae conformationem esse eam, quae etiam ei de quo agimu loco maxime convenire videtur. Nonne igitur inde quod non est recepta quam luculentissime apparet ne inspectum
33쪽
- 26 quidem esse a Lucretio illum locum, nedum ab interpolatore exscriptum Verbo liceat adnotare v. 698 9 non dici id quod Gn. credit - hominum frugum arbustorum semina prorsus omnia inter se diversa esse, sed negaricii intummodo omnia esse paria, ut summa merito diversa seratur. In eundem modum accipi V. 694, nec aliter . H 337, cuius haec est sententia primordia distant sormis, non quo nullae formae simile sint, sed quia non omnes pares sunt. Quam enim. n. eruit sententiam senon quo haud multa similia sunt, sed quia nulla res alteri Prorsus par est , pugnat cum poetae doctrina, qua atomi eiusdem formae numero infinitae sunt. . II 336 7 recurrunt II 23. 4; qui Gneissio Ohtio Brieger sententiarum nexum interrumpere videntur. Sed si mentem poetae recte perspicio, sententiae sine salebris ita currunt: Sicut res genitae tota natura inter se dissimiles sunt e. . terra mare animalia, ita primordia earum diversa sorma praedita sunt 7 20-22), non quidem omnia differunt, sed non omnia sunt paria 723. 4). Porro cum primordia distent, etiam intervalla viae i. e. canales motus disserunt 725 sqq.). De ratione autem, qua cohaeret tota pars 18-29, quae a Gneissi tentatur, cum antecedentibus, longe aliter Senti atque interprete omnes. Utrum recte an minus alii viderint. Exponam quae mihi videantur: 699 res permixto emine constant. 700-717: non tamen omnia semina omnimodis Ogsunt conecti. Nam portenta existerent, ex diversis partibus composita. Quod non fieri manifestum est Animalia enim suum
gemant genus.7 18 sqq. sed non animalia solum certis finibus discernuntur. Iam haec sequuntur in libris: . . quaedam rati di8terminat omnis. Qua verba alii aliter vel intellexerunt vel mutaverunt. Plerique Bernaysium secuti flagitarunt sententiam: eadem ratio distinet omnia sive omne. At primordia sere eadem eaelum mare terras flumina solem constituunt, eadem fruges arbusta animantes Ι 820. Ergo non eadem ratio et animalia et ceteras res di8tinet, sed quaedam ratio disterminat omnia cies. II 373 quaedam distantia). - Ne tamen in forma
mendum relinquatur, corrigamus cum Lambino, qui quidem headem scripturam corruptam non repudiavit quaedam rati res terminat Omnis.1 cf. IV 655 ut figurae et motus et textura differunt, ita distant
34쪽
- 27 Versibus Π 725 7 gemina cum porro distent differre necessust intervalla via conexus pondera plagas
similes sunt v IV 649 50 semina cum porro distent, differre necesse8t intervalla vias que . . V 441. intervalla via conexu pondera plagas
. . OneXus pondera plagas concursu motu . . ,
qui quin integri sint nemo erit qui dubitet. 919. 20 - Π 976. set uti risu tremulo concussa cachinnent et lacrimis salsis umectent ora gena8que I 976 scilicet et . . . cachinnant . . lacrimis pargunt rorantibus . .)Ηi v. qui in . I tentati sunt, cum Brieger interpretatione Bura. Jahresb. 1876, ΙΙ, 175 satis defendantur, in eis non oportet longius Versemur. Ac ne id quidem pro certo posuerim ibi eos non primitus scriptos SSe. 1079. 80 - Π 236. ne quod inane autem est ulli subsistere debet, quin, sua quod natura petit, concedere pergat. II 236 tempore inane potest vacuum subsi8tere rei). Gn. 75, o. 551, r. 207).8ententiam non alienam esse in Q. I, ubi Gn. versus insiticios esse censet 'o hoc non negat, Br eos vult retineri, quamvis displiceant ut ostendam, paucis nexum explicabo: Res non in medium nituntur, nam in infinito nihil est medium, nec si iam sit, 1072 possit ibi quicquam consistere nec magis es Sequam quavis alia longe regione diversa remota), ita hi v. ortasse restitui possunt); omnis enim locus sive medius sive non medius aeque concedere debet ponderibus, motu quocumque seruntur ita scribendum videtur, cf. V 239 omnia debent per inane aeque ponderibus non aequi concita ferri nec quisquam locus egi, ubi corpora stare possint 1077 8 Ac eo quod pondus amittant neque autem eo pondus amittere possunt quod inane Rubsistat, neque enim inane ulli corpori subsistere debet 1079. 80). Haud igitur res ea quam exposui ratione cuppedine medii in concilium vehi possunt. - ac interpretatione satis defendisse mihi videor v. 1079 80, qui ideo addubitati sunt quod
35쪽
- 28 eis demonstretur nulli corpori inane resistere , non id quod demonstrandum sit nullam inani partem posse terrae resistere , et quod verba tali rationeμ 1081 commodum sensum non praebeant,
ponderis amissa vi possint stare in inani. Similitor tali ratione positum est Q 395 ac recte Sineren- burgius ita interpretatus est: tali ratione ut illi existimant . VerAus quos tractamus abe8se posse non nego; at qui requirat duos antecedentes, si absint Immo cum offensione careant, h. l. vel primitus scripti videntur.
1390 haec animos ossis . . iuVabant cum satiate cibi nam tum sunt carmina cordi. 1392 saepe itaque inter se prostrati in gramine molli propter aquae rivom sub ramis arboris altae non magnis opibus iucunde corpora habebant, praesertim cum tempestas ridebat et anni 1396 tempora pingebant viridantis floribus herbas. tum ioca, tum sermo, tum dulces esse cachinni
Gn. 76, 0 551, r. Burs. Jahresb. 1874-76, ΙΙ 187). His versibus in . II mutatis verborum temporibus aevum in usum pauca poscere probatur, in I. V. depingitur ita primorum hominum. Tentat autem eos in I. V Neumannus l. I. pag. 22. 3, cui Gn. et o assentiuntur, cum hac seri nitatur argumentatione: ἡIucunde corpus habere 1394ysignificat cibo corpus recreare ;sed cum antea 1391 dixerit Lucr homine illos agrestes cantasse cum saturi 88ent, eos v. 1392-96 denuo coenantes tacit. Hoc ingratum est. At in verbis ipsis nihil de coena. Si vero in l. Ueo pertineant, tamen in . V eis alia sententia subesse possit cf. g. 12). Itaque interpretor iucunde corpus habere eundemque in modum iucunde corpus curare 31 - sichwoh sithien, sicli uilicii thun ); neque igitur bis de coena dieitur. Porro Neu mannus haeret in verbis non magnis opibus iucunde corpora habebant , quoniam illis hominibus nullae opes
1 cf. Hor. op Ι2, 29 incute curanda plus aequo operata inventus, cui pulchrum fui in medios dormire dies et ad strepitum citharae cessatum ducere curam. I 4, 15 mo pinguem et nitidum bene curata cute ises.sat. II 5, 38 ire domum atque i pelliculam curare iube. Hi v. id quidem docent curare cutem, pelliculam sive corpus non hoc
unum valere cibo corpus recreare .
36쪽
suerint. At si in gramine propter aquae rivum, nisi salior non
magnis opibus iucunde corpora habebant; ut clarius dicam: Opes non videtur significare aurum et argentum; sed gramen et rivus ceti sunt non magnae illae opes. Difficultates igitur illi v. non exhibent; sed iam ponamus eos abesse quo igitur spectent particulae tum in V. 13973 odem eas reserre, quo respicit antecedens ritum , et diversitate temporum prohibemur tum sunt 1391, tum consuerant 1398), ee omnino ineptum videatur. Immo Muros iuvabant carmina, nam tum l. e. post coenam sunt carmina cordi sed cum iacerent in gramine propter aquae rivum, tum ioca sermo cachinni dulces esse consuerant. Deletis igitur illis versibus sententiae perturbarentur. - olestia quidem, quam missis eis
ritum particula in v. 1397 movet, facili opera amneissio tolliture quod etiam v. 1390 et 1 expellere conatur. At cum hi per se boni sint neque alibi recurrant, quantula id saciat probabilitate patet. - Nec vero modo genuini mihi videntur illi uv. sed etiam ante eos scripti, qui exstant in l. II. Nam etsi nondum constat, num exordia postea addita sint, tamen in l. V non antecedit quo respiciat V. prostrati 29 quod in I. V resertur ad v. ollis 1390. Praeterea particulis cum tamen Ἀwahren docti, da doch alibi
oppositio aliqua introduci solet e IV 718), v igitur H 29 sqq.
hac tantum ratione cum antecedentibus apte iungi potuerunt: student homines opibus, ut aurea simulacra in aedibus suis videant, ut domum auro argentoque omen ceti. cum tamen prostrati in gramine . . iucunde corpus habere po88int.
nam quamvis rerum ignorem primordia quae sint, hoc tamen ex ipsis caeli rationibus ausim confirmare aliisque ex rebus reddere multis nequaquam nobis divinitus esse creatam naturam mundi tanta stat praedita culpa.
V 195 quod si iam rerum 198 esse paratam 199 naturam
In l. V hos o Gn. tolli iubet una cum v. 183, ut pars carminis, quae inchoatur a. v. 167, ita concludatur: 176 magnopere a Vera lapsi ratione Videntur. 182 quae tibi posterius Memmi saciemus aperta. V. 183 tentatur propter illud nunc φ, quod apud Lucr non usurpetur nisi in initi novae disputationis. At h. l. cum respondeat antecedenti posterius id quod iam r. sensit minus orationis coniunctio quam particula temporalis est. Praeterea deleto illo versu nemo non Opponeret haec posteriu faciemus paerta, nunc locus est . . 184. luce autem clarius est versu 184
37쪽
excipi versum 164 es in his rebus 184). Ergo v. 183 retinendus est. Quod iam duo vicini v ab eadem vocula ordiuntur, eo quod V. 165-83 postea inserti sunt, satis excusatur, si omnino excusatione eget apud Lucr. quies 1121 et 2 ab adde quod et VI 11 et 1 ab adde incipit. - Antecedentes autem 6. n. suspectos habet, quia improbabile sit Lucretium sateris ignorare, quae sint primordia. At hoc non latetur. Nam sequamvis ignorem non valet obschon te nichi henne , sed istas mich so unWissen sein te u illst ut iam r.
vertit Bursians Jahresb. 1874-76 II 64); - est igitur idem
- ut in . . quodsi ignorem quod etiamsi ignorem , non quod etiamsi ignoro . Nec vero Br hanc gententiam verbis subesse posse satis commodo probavit exemplo. Nam Cicero cum p. ad Att. 12, 37 2 ita dicit: quamvis prudens ad cogitandum sis, sicut es, tamen . . concedit Atticum prudentem egae hoc autem loco Lucr non concedit se ignorare . . . Sed nisi salior Lucr ipse idoneum exemplum ministrat. tenim 398 sq. quamvis causando multa moreris, tamen . . necesse8qnon vult intellegi: multa causando moraris tamen . . necesse8t sed etiamsi permulta causando morieris, tamen . . es. Hor. Od. IV, 2, 39 nihil maius . . sata donavere . . nec dabunt, quamvis redeant in aurum tempora priscum). - orro Gn. censet servatis illis versibus pro quaeμ 182 exspectari quod , quoniam reserendum it ad hoc unum: naturam culpa praeditam esse ; eiectis Vero quae excipere pluralem numerum quorum 174. At primum hoc , quorum respieit ad humanum
genus velut dixit L. par vexantur o 99, propago instant 1 998); deinde sublatis illis versibus quis non referret quae
ad antecedentem sententiam: magnopere lapsi videntur γ rosecto iam pluralis offenderet. Si vero omnino alio reserri posset, non exponeretur, cur tandem illi lapsi viderentur cf. r. l. l.). Ergo ne tota haec pars imperfecta sit, v intacti maneant oportet. Pluralis autem quae mam facile revocatur ad ea, quae e caeli rationibus aliisque ex rebus peti licet, ut demonstretur mundum non divinitus creatum esse. Utrum tamen locum illi v. primitus
occuparint, ideo difficile est disceptare quod Lachmanno iudice
utrobique in emblemate exstant. Neque inde quod ΙΙ 182 voco seposterius monstratur locu libris, colligi licet hunc inferiorem locum etiam postea compositum esse ac tamen hoc probabile mihi videtur. Nam in I. II hi o. optime ita cum antecedentibus nectuntur: sunt qui ignorent naturam materiae Φ itaque mundum 1 lango enim verba versuum II 167. 8 ut Croechius at quidam
contra haec ignari stolidi materiai naturam in materiam non posse . . rentur . . tempora mutare annorum Nam de materia agitur,
38쪽
- 1 opinentur divinitus esse creatum sed quamvis ignorem primordia . . . , tamen non idem atque illi concludo, sed vel ex caeli rationibus . . . confimare ausim mundum non divinitus creatum esse. In 1. V autem hi v. artiore inculo cum antecedentibus iungi non videntur, cum non agatur de eo quod quis ignoret. . . taque verisimile est poetam eos mutuatum esse ecl. II.
Ut in aethere non arbor, in mari non nubes . . esse queunt, ita anima non nisi in corpore animali esse potest; non modo extra totum corpus esse non potest, sed vel in certa parte c. in pectore debet esse. - is sententiis, qua Neumannus et Gn. prorsus aliter acceperunt, in I. VI consulatur doctrina demigratione animi in l. V eis demonstratur coelestia corpora non animatae88 - c. quia animus non extra animalem Ormam esse possit. In l. III id argumentum suum quasi tenere locum non est quod dicam, in I. V. mirum videtur, quiallato e. g. mundi partes animata esse voluit, quamquam eis non nervo et sanguinem tribuit. Nec licet negari tota parte uv. 126-43 sublata incommodum non ita leve removeri. At de hoc nemo cogitavit. Nihil autem lucramur deletis tantummodo v. 128 - 41; immo augeretur illud incommodum, quoniam summa argumentationi deesset, quae tamen nulla alia esse 9088et quam quae exstat. Nam cur putemus naturam animi congiliumque non posse esse cum quovis corpore 126 7) Nimirum quia non extra sormam animalem e88B OSSunt. Sed qui v. 128 41 in dubitationem vocamini, urmannus Pollius Reisackerus oebelius, offendunt maxime in particularisicut a 28, quae sive ad sequentia trahatur sive ad antecedentia, molestiam moveat eo quod comparati aut cum anteeedentibus aut cum sequentibus minus conectatur. De qua re conseras quae disputavi ad quod genus g. 16 sq. Nam ut his verbis comparatio, quae saepe eum sequentibus artius cohaeret, etiam cum antecedentibus quodammodo iungitur, ita h. l. comparatio particularisicut cintroducta quamquam ad sequentia tendit, tamen ab antecedentibus non plane divolsa videtur. Neque igitur ex hac re suspicionem repetere licebit. Iam videamus, num alter loco hi v. aut omnes aut etiam
ex partes interpolati sint Neumanno et Gneissio ibi molesti
39쪽
32 Videntur, quia eorum argumentum antecedat in v. m 615-23. At illo loco probatur animum in pectore, non in capite aliisve corporis membris gigni, hoc autem probatum argumentum d hibetur ad consutandam metempsychosin. - eis non discrepare o. 800-5, quibus per iocum negetur animam mortalem esse ita Gn. - potius equidem ipsos v. 800-5, non antecedentes sustulissem, ut appareat, horum summam Verbo indicasse satis habeo mortale cum aeterno iungere desipere est, atqui mortale corpus cum anima iunctum est, ergo anima non est aeterna. - Similis quaedam argumentatio erui potest e o. II 101 sqq. quae fluitant non penes aeterna eor- Ροra esse possunt, atqui corpora prima sunt aeterna, non igitur fluitantes colores penes ea esse possunt). - Sine gravioribus
mutationibus illi . in I. III omnino non posse tolli mihi videntur. Itaque ibi eos primitus locum habuisse credo. Ac nescio an liceat conicere Lucretium in 1. V in miram illam argumentandi viam deVenisse, quia illius argumenti meminerit, quod in i m ad aliam quidem rem adhibuit. Verbo adnotare licebit illos v. in l. V non
modo in posteriore libro sed etiam, si quidem Lachmannum sequimur, partem emboli esse.
Similiter homines docti in diversas discedunt sententias deo. V 419 431419 22 - L 1021 24422-26 - 187 91
Plerique enim orbigerum secuti lectorem quendam censent eos in . V ex singulis carmini partibus consarcinasse Neumannu8 contra e l. V eos excerptos et in singulas partes translatos esse demonstrare studet; Br denique poetam ipsum iudicat eos inra Vp08tea inseruis8e, sed postquam . 184-94 ipsos quoque postea intextos scripsisset, eos mutaturum fuisse. - Nos ut rem diiudicemus, primum singulas partes suo quamque loco, deinde totam complexionem tractabimus.
nam certe neque consilio primordia rerum ordine e suo quaeque sagaci mente locarunt nec quos quaeque darent motus pepigere prosecto, sed quia multa modis multis mutata per omne
1025 ex infinit vexantur percita plagis)Omne genus motus et coetu experiundo
tandem deveniunt in talis disposituras,
qualibus haec rerum consistit summa creata).
40쪽
Antecedint haec: Si in spati infinito materies finita esset, mundus creari non potui8set. Nam primordia neque umquam in concilium compulsa coiissent nec possent in concilio morari. Huic argumentationi apte subiungitur quod primordia non consilio se suo loco locarunt. Nihilominus expellere eos . Onantur Neu- mannus et r. ideo potissimum quod, si verba servata Ἐ029 et
seconiecta 1030 referrentur ad antecedens rerum Summa creata , absurda evaderet sententia summam creatam et . . coniectam emcere ut amnes mare integrent, terra latus noVet sive hsummam creatam edicere summam creatam . At Verba haec summa creata emcit ut amnes mare integrent, terra novet fetus cet. non significant summam creatam emcere summam creatam sed summam creatam sese conservare es. 1037 amissa reparare sive continuare motus, in quos semel coniecta sit . Quodsi copiose exponitur qua ratione hae summa conservetur, non nisi concinnitate perturbata omittuntur versus, quibus docetur qua ratione creata sit. Ergo illos versu retinebimus.
Altera pars, o V 187-91, Neumanno ipsa quoque displicet, sed causas non assur huius iudicii. Itaque satis habeo dixisse
Bam ad nexum accommodatam esse, quoniam contineat quale
specimen creandi natura dederit. At tota argumentatio inde a v. 181 confusa est. Ut enim probet Lucr non ab deis creatos esse homines, unde, inquit, dis notities simulacrorum hominum insita est, ut eos sacere possent sed sequentia non iam ad deos, sed ad homines pertinent quove modo est vis principiorum . . cognita sc nobis, non deis), si non ipsa natura specimen creandi dediti scilicet hoc ex infinito tempore primordia omnia quaecumque possent creare pertentarunt ut non sit mirum se nobis), si hunc quoque statum mundi effecerunt. Quodsi iam ignorem . . Argumentatio ita potius instituenda erat: Non de homines crearunt, quoniam hoc neque ipsis profuit neque hominibus). Porro nonne natura specimen creandi dat, et nonne natura docet, quid possint primordia, nec vero ei Ergo non dei sed natura
homines creavit. Sed illa aberrati nescio an quodammodo excusetur, cum ponimus eos de quibus dixi versus animo positae in scribendo obversatos esse.
Iam transimus ad locum libris 419-31), quo illae partes
comprehenduntur. Videmus eas non laxe esse copulatas aut incentonem contaminatas, sed artissime una periodo devinctas, ut alia ex alia nexa et omnes inter se aptae colligataeque rideantur.
Exstant tamen salebrae quaedam, quae id quidem produnt versus si non omnes at ex parte quidem h. l. non primitus scriptos esse. Etenim in v. 422 primordia rerum supervacaneum est id