장음표시 사용
161쪽
DIs TINCTIO V. humanam suscepit. Quod etiam Hiero. in explana- T.- . tione fidei exidonter insinuat,inquiens, Passus est lius Dei I ..hia non putat iud,sed verὰ,secundum illud, Passus es quod pati poterat, id es non secundum illam Jubstantiam qua assumpsit,sed secundum illam quae assumpta est. Ex quo apparet diuinam substantiam assumpsisse humanam. Ex verbis aut Dist. 1. Augustini Inperius positis abhibita diligentia innui vid
tur , solum verbum carnem factum, naturam solum fuscopisse humanetae, O diuinam naturam eandem accepisse ait ensen,Trinitas nos sibi reconciliauit per hoc quod solis Nerbum carnem ipsa trinitas fecit.In quo sic veritas incommutabilis manet di: inae halmavaeq; naturae, ut sicut vera semper eli eiusdit initas,quam de patre habet,ita ve semper, incommutabilis eius sit humanitas, quam sibi unitamsumma diuinitas gerit.'Ecce, cir solum νerbum dixit carnem factum, humanitatem diuinitatiottam, Idem n ,
quoq;superius dixit seruilem formam asilo filio suscepta , quam tota trinitas fecit . Iam facile s agnoscere, quam diauersa, cst multiplicia super quaestione proposita Auctores
tradiderunt. Ideoque posteriores ea legentes, varias atque contrarias , ex praedit iis occasionem sumentes, promunt sententias.
Quid de hoc tenendum sit. 230s autem omnis mendaci, contradictionis notam a sacris paginis secludere cupientes, orthodoab patribus a que catholicis doctoribus nulla parua intelligentiae si bicione notatis cosentimus. dicentes, personam fit, assumpsis D. ,- se naturam humanam, naturam diuinam humana insi- minatissio unitam,eamque sibi νnisse vel assumpsiJer unde oe Ῥω - ctor rὰ incarnata dicitur. Qu)dverb dicitur,sessis filius forma serui accepisse,per hoc non excluditur diuina natura ab acceptione seruilis forms,sed alia duae personae,paterscilicet. spiritus sanctus. Item o illud aliud, scilicet, Quod enpropriam silij, non q uia commune est trinitati,houunem acccpit,sic oportet intelligi,id est,propria is θ Has iij, notu tribus communiter personis, diuina natAra humanam naturam sebi νniuit. adii sensus ex Perbis Rann. Damasc.
162쪽
eonfirmatur,qui totam diuinam naturam in unam h posta 1;. ἔ.esim incarnatam esse euidenter asserit,dicens. In humanatioib.d.f. ne Dei verbi almus omnem in perfectam naturam deitatis in Niram h postaseon incarnatam esse,id est, unitam humana naturae, non partem parti. Omni enim humanae natura almus esse dinitam omnem deitatis naturam vel substantiam.Item,Eadem est natura in singula lupostafron, id est persenarum: O quando dicimus naturam verbi incarnata pubi secundi an beatos,scilicetsecundum Albanorum,
prius: riuum,deitatem dicimus esse Ῥnitam carni: Niram natum rur- ram Dei Nerbi incarnatam confitemur.Verbum aut ,
s I commune est substantiae possidet, O quod proprietatis en habes lypostaseos,idis,personae. Et ex his manifestὸ UEditar, aὸd natura diuina incarnata est. de est eadem uere dicitur fuscepisse humanam naturam. An diuina natura debeat dici caro facta. Sed quaeritur,νtrum eadem diuina natura debeat dici caι. . ro facta, icut Nerbum dicitur caro factum.Si enim idem essincarnari, quod eli carne fieri,uideri potest ita debere dici, quod sit caro facta, sicut dicitur incarnata. Ad quod dicia λἰ θοο mus,quias illud dictum in sacra scriptura reperiretur, ex D eadem intelligintia acciperetur,qua cum dicitur incarnata.Sed quia illud auctoritas subticuit,atque locutionis modus nimiam Nidetur facere expressionem, si natura diuina diceretur caro facta,melius silere hoc puto vel nexare, qua temerdassererernes illud dicatur, conuertibilitas naturae in naturam significari putetur Expi m fis indubitabiliter conflat, quod persona Nerbi siue natura ,hominis naturam scilicet carnem, animam a sum sit, sed non personam ho
minis.Si autem natura diuina natura hominis accepit,quare non dicitur facta homo,vel esse homo cui verbum Dei'Ad quod dici potis,quod Dei Ahiis dicitur factus hῖ,vel efse homo,non solisne quia hominem assumpsit,sed quia ipsum
in νη talem oe singularitatem sui ct personae accepit. 2 a- tura antem diuina hominem quidem a epit,id es, hominis forma sibi νniui sed non in s ularitatem ετ a nitatesui. yri yia cnim proprictuc sic diuersitate duarx'nam rari.
163쪽
D I s T I N C Τ I O V. personae si ularitas extitit. Ideoque non sic dicitur diuina natura esse homo Nes facta homodicut Dei sitius. TVidam
tamen indisserenter virunque concedunt. Quare non accepit personam hominis, cum hominem
Ideo vero non personam hominis assum sit,quia caro i ta anima illa non erat unita in νnitam personam, quὰm mapserit,quia non ex illa consabat persona,quando illis Nniti vi verbum est.2 am sibi inuicem vulta font simul cuverb0,Altera tamen νnione inuicem vulta sunt illa duo. anima caro, alia Nnione verbo νnita sunt. Ouia alia omnis animae illius ad carnem, alia es unio verbi ad annma illam Oad carnem. n ergo accepit νerbum Dei personam hominis,sed naturam:. uia non crat ex carne illa anima illa una composita persona, quam Nerbum accepit: sed accipiendo νniuit, ct uniendo accepit. Quae aliqui circa haec opponunt.
Hic a quibusdam opponitur, δεῖ persona assumpsit per
fonam. Peisona enim es subflantia rationalis indiuidua na Duli. .aturae,boc autem est anima.Ergo si anima assumpsit,cir per- ςr βη sonam: quod ideo non sequitur, quia anima non est persona,
quando alis rei vilita est personaliter,sed quando per se est:
absoluta.nia corpore persona es,sicuti angelus. Illa autem duabis, sinima nunquam fuit, quin est alii rei coniuncta.Ideoq; no natura assumpta, persona est assumpta. Aliter quoque nitun- ttur probare verbum Dei assumpsisse personam, quia assum . Ut qliquem homine. Fum Ut enim hominem Isim Chri ' sum,ergo alique hominem. Ouod aut hominem Iesum Chrisum assum erit,Aug.in expositione θmboli sub anathemate tradit,dicens,Si quis dixi, it, atq; c ediderit ho em Iesum chrisu a filio Dei assumptum non fuisse,aua b asit. uJl etiam in pluribus scripturae locis huiuimodi utitur locutionibus, Ille homo 2 verbo est assumptus . ille homo sa- i s.ctus est Chrinus. Et propheta de hore Christo loquens Deo
164쪽
LIBRI TERTII re aut sentire,praemis ae locutiones eisique si iis secun timhanc intestigo Mam sane accipi debent,vi homo Christ s, siue homo ille , siue quidam homo dicatur affμm tres 2 ve bo siue νnt ι's verbo ion quia hominis persona sit assumpta Nes unita verbo ,sed quia illa anima est caro ita assumpta
si vi νnita Nerbo, in quibus stivi 'it persona Dei is homu
ms, νt ad hominis naturam non ad personam rispicias, limassi mptuim vel unitum,νel quendam aliquem in huthfm di locutionibus scriptura commemorat. Quocirca cum qitaeritur sine proposita auctoritate,an ali i,ves quidam sit affumptus a verbo,vel unitus verbo sine distinctione in talia gentiae, non es hic reddenda responsio.quoniam multiplex praemissa e quoio, sed instantiam quaerentis ita determ no.Si de hominis persona quaeris,respondeo, non: se dehom
myi ierio lucarnatio. nis quatum ad ueram unionem naturarum.
In hae parte intendit inquirere uniendi modum. Et quoniam du Pliciter contingit procedere in- . quirendo, aut secundum fidei stabilitarem,aut secundum opini nis probabilitate: ideo pars ista habet duas partes. In prima enim . determinat de modo unionis i l. larum duarum naturarum secundum fidei assertionem: ostendes quod i ita unio est in persona . in secunda uero determinat secundum diuersorum i octorum opi. nionem sequenti Dist. Exfε aut m emιrgit cy stio Erc. J Pri' ma pars , quae continet praeteme Dis .diuiditur in duas partes. In - prima mouet Magister multipli cena quaestionem circa unionem duarum naturarum in persona, siue circa assumptionem humanae naturae a diuina. in secunda uero eam deterinna ibi: Hae inquis tio, siue incrurendi roerc. J Prima pars remanet inditiis a. Sed secunda diuidit in tres partes. In quarum prima Magii deletilinat quaestionem principale. in s unista uero quae litonem incidentem
determinat.ibi. Sed ut um divina natura cy c. J In tertia
uero regrcdit ad principalis quaestionis explanatione ibi. v. uou persuam homniis ere 2 Prima pars diuidituri partes duas. In quaru prima respondet ad quet stionam propositam per triplice eius articulum & perplexitatem
ostendit esse circa quartum atticillum propter apparentem con. trartvtatem auctoritato in Insecunda ueris auctoritates, quae uidentur esse contra is roducit ad intellecti DH;concordiam, ueri
c erc.J Secunda uero pars principalis , ubi determinat qu stiouε incidentem,duas habet partes In prima determ. nat dubitationem.
In iecunda soluit quandam sophi uicam n
165쪽
sicam rationem, ibi. Ex praemum
constat Cre. J Similiter & tertia pari principalis , in qua soluti principale explanat, habet duas partes. In quarum prima p-
habitam solutionem confrmai Prationem. In seconda uero dissol ut oppositiones,quae ipsam uidetur uripugnare ibi. Hic a quib1 1da opponitur Cre Isubdiuisiones par tium in litera manifestae sunt. t tellectus autem g neralis uersatur circa assumptionem humanae naturae a diuina in unitatem personae tam ex parte assumentis, si
ex parte natius assumptae &c. N sic diuinitas cre J innuit Mali ter,quod nec diu initas alie' na erat a natura patris, nec humanitas a natura matris . Obijcitur
In patre,& filio est una diurnitas: ergo in matre,& filio est una humanitas ergo sicut pater,& filius situ unus iacus, ira mater, & s-lius sunt unus homo. Hespon. Di cendum , qtiod non eil omnimoda similitudo notanda in uerbo
praemisso. Nam unitas creatae naturae in creetur, respectu creatu.rae, S peis ana respectu personae,& si habeat aliquam consorintrarem, propter hoc qd aliqua creatura est smi lis creuturae in natu. ra,S persona est sinas lis personae:
magna tamen est disterentia: iuia natura diuinis non multiplicatur
in personis,sed natura humana &-habet multiplicari in diu ci sis p- sonis.Vnde duo homines dua, ha
bet humanitates:&fic non cogit illa ratio quia in uerbo pronoli. to non attenditur omnimoda similitudo.
In forma Dei cre 2 tra. ia' forma dicit respectum ad infor--tum,insorviatum autem dicit
materiam I cus autεntillam ha-bct luateriam .ergo nec habet sorniam. Respon uici ndiam,st forma dupliciter dξ. Vno modo per prio alloncna materiis; S sic deus est somia. A lio modo per comparati uis ad materiam , quam per scit:& hoc modo Dcus non ponitur esse forma. Ρrtino modo intclligitur uerbii in propositum , secundo modo fit Obiectio. Vel aliter. Eis enim loqui de forma Dacundum quod dicit relationem ad informatum secundum rem,
uel secundum quod dicit habitudinem secundum modum intelligendi. Et primo modo ob ijcitur,& secundo modo accipitii r in diis uinis: qoia ipsa dietas se habet in ratione tot mae respectu Dei: nul la tamen est differentia Dei ad
suani diuinitatem. ln h manara ιιι e Dei me J Contra. Hoc signum Omnem , distribuit pro suppositis; erro fi tres Psonae sunt hypos lases illius natuis rae, uidetur quod omne, sint incarnatae.Si tu dicas, quod hoc lignum Omnem non tenetiit syncategorematice, uelut signit,sed potius ut adiectivum, & tantum ualet omo em quantum N pei sactam: uidctur elle nugatio, amoedi persectum. Fespo. Dicendum,
tu od Omnem non tenetur ibi distribi itiue sicut dictum est, sed
tantum ualet dicere omnem naturam diuinitatis quantum persectam. Nec est ibi nugatio: quia,S non tenetur ibi copulatiue,sed
expositive, acc pitur, S pm id est. riliter potest dici quod comnem priuar, uel reni ouet diuisionem partis a parte, & persectam ponit complectionem: ita quoa sit seusus.l iuina natura est incar
166쪽
irata in sua persectiore, ita st nosecundum partem, & partona: ctu, hic intellectus sitii eius, potest haberi per luctam icquentem . 'ii e dicitur cyc. J Contra. Hoc uidetur esse salsum, quia homo praedicatur de ot eo, de quo prsdicatur filii is dei: S hsc eii uera. Diuina natura est filius dei: erpo hsc est uer . Diuina natura et nomo. Respon. Dicendum , D cit praedicatio 1 cundum identitate, per denominationem. Et praedic tio per denoni inatione illa magis ieruat proprietatem praedicationis, tua tu illa,quae oli P idcntitatem: unde haec est magis propria,Filius Dei generat, qua ilia, i iuinita, eli generatio, sicut Ostesum luat iis pia ino Lib. Et im filius Dei uti sippositum humanae naturae, no sic da uina natura: hine
est st ilia est magis propria,Filius
ra cii immo;ideo Magister no simpliciter cani ncgat, sed dicit noncsi ita .ppria,nec eli ita passim in usa adducuda pro eo st ad nimia expressionem appropinquat &c.
intelligentiam asit huius partis incidit hic quaestio circa assumptionem humanae.naturae a diuina . Et uersatur haec q5 circa duo principaliter. Primo quaerit de ipsa anumpti ne ex parte allii mentis. Secundo uero quaeritur ex parte assumpti.
Circa primu qu runt quinq; Primo quΞritur, utrum assumere sit actus conueniem diuinae natiUM
Secundo qufritilr,utrum sit actus conueniens diuing personae. tio quaeritur,utrum conueniat Psonae per se, an ratione naturae in Quarto quaeritur; utrum conumniat naturi,abistracta omiti persana. ininto quaeritur, utrum haec sit concedenda, Divina natura est caro facta. Circa primum sic princeditur,& quaeritur. VT R x M ..isumere sit actus co uen iens diuinae naturae. Et et Li. se sic uidetur auctoritate Aug.ad Pe ὀ ad trum. illa natura quae semper se trum c. nita manet apud patrem: natura Σ .c rca sine peccato luscepit; sed suscipe me.To. re,& alluiner cidem est: ergo na- 3. tura dei naturam suscepit. ITEM. exprestius . Forma Dei acce- LLI.do pit formam serui: sed forma dei Trin.c. non eli aliud, quam natura Dei, 6. ergo si forma formam acoepit, natura naturam allii mpsit. I aEM. , Batione uidetur: haec cii uera, del)ropria Natura diuina unita est umanae: aut ergo in illa unione seliabet natura diuina ut agens, aut ut pariens. Oliat, in us patiens: cigo se lubet ut agens rsed in ipsa unione agere nihil aliud eis, quam ipsa naturam assuis
mere: ergo uidetur quod assis mere conueniat diuinae naturaeo
ITEM. Natura diuina, de humana uniuntur in unitate personae: sed ex illa unione uel e,& proprie dicitur humana natura illa actun pta: ergo pari ratione diuina natura . Vel debet dici ex illa unione aliumetas,uel ait umpta,sed noassiimit: ergo illius eli assumere. SEI, CON r v A. cli auctoritas cociiij Toletani, uiam Masillo po nit m litera .. um lota trinitas Aoperata sit formationem suscepti
hominis: solus tamen stius sus di
167쪽
pit homniem in unitate persisn non in unitate naturqrergo si hoc soli filio conuenit,non uidetur Pconueniat diuinae naturae. ITEM.Anselm. Pater, vi filius, &spiritus fauctus nullo imodo disserunt in natura: ergo quod conuenit diuinae naturae conuenit patri, &slio , & spiritui iancto: sed asi sumptio humanae naturae nulla modo conuenit patri,uel spirituis uicto; ergo nullo o uidetur
diurn e naturae competere. ITEM.
Diuma natura est quoddam simplicissimum: sed simplicissinium
cum unitur,totaliter unitur:ergus diutina natura unitur humanae,
di eam assumit; uidetur quod hocesiueolat cuilibet perlisnae .l TEM. Si aliquod unum,in quo plura uniuntur, itur alicui, necelle est per consequensta illa uniri,sicut patet. Nam si punctus, cui uniuntur multae lineae, alicui coniungitur; necelle est & illas lineas illi uniri. Si etiam anima, cui uniuntur potentiae,unitur alicui; necesse est, & eidem potentias uniri:
niuntur in natura, quam line n puncto,uel potentia in anima; si assismere conuenit diuini natura necesse est 'conueniat cuili bet personae: sed constat st non couenit cuilibet personae: ergo nec naturae. ITEM. Haec simpliciter eis filsa, & nullo modo conceditur: Diuinaesitaria gela erat,vel natura; quoniam ille actas proprius conueni. uni soli personae: emgo si assumere est actus conu . niens uni soli peti lanae,utpote Psonaesiij, uidetur θ hqc sit - ganda tanquam salsa, Divina na r D- tura assumit humanam. ITEM.Re
Libro quod essentia non supponit peribrum, nec econuersis: go diuina ei sentia,uel natura non pol pro persona locutionem rediadere ueram,nee pro alio, cui hoc
conueniat: quia soli filio conum nit assumere: ergo uidetur simpliciter esse neganda sidicta locutio.
ram, divinae natura actus nou .
ut sed si unionem dieat ad perjona,reris; .REspora. Ad praedictorum intelligentiam eii norandum, quod tam per uerbum uniendi, quam per uerbum allumendi importatur unio diuinae naturς ad humana. Disserunt tamen quantum ad modum significandi r quia uerbuit uniendi dicitur ab unione, quae magis importat relatione quam actionem. Verbum autem assiime di dicitur ab assumptione , quae principalius importat actionen Vnde quamuis concedatur quod diuina natura uniat sibi humana, ct eidcm etiam uniatur multo tamen modo conceditur, quod diuina natura assumatur. Alia etiam est disserentia: quia unire qua tum elide se,non dicit terminum
relationis uel actionis determitiatae. Potest enim aliquis,aliquia unire sibi,&ali j. Assumere auteimportat terminum intrinsecum tam actionis quam relationis. Cum ergo uocabulum assum .
di importet sit nulrelationem, Sactionem; ille terminus interius Pellectus potest reserti ad utruuque, uel ad alteru' tantum, uia delicet ad relationem.Si ad utraque reseratur, cum actio illa te minetur ad unitatem aliqua,tuns
168쪽
non solum unionem, sed etiam ildam unionem terminari ad unitatem allamentis. Et quoniam illaunio non terminatur ad unitate araturae, sed potius ad unitatemper ibnae: ideo secundum illum intellectit in assumere non conuenit diuinae naturae. Diuina Carm n
tura non allium psit humauam in unitate naturae; & isto modo non conceditur, in eam assiimpserit diuina natura, hoc est ad .se, siue ad propriam unitatem simpserit. Si autem terminus ille habeat respectum ad relationem unionis tantum,tunc coceditur, i diuina na tura humanam aibampserit, hoc
est sibi unierit: uniuite iii sibi humanam naturam quamuis non in seipsa, sed intina persona. Et isto modo procedunt rationes, de a ctoritates, quae ad hoc inducumtur; sc ideo sunt concedendae. AD ILLUD uero, quod obiicitur, st solus filius sis scepit humanam naturam Dicendum, quod dy solum, non excludit ibi naturam,quae eli in persona, dc praedicat de persona sed excludit alias duas personas . s. patrem, S spm sanctum. Praeterea auctoritas illa non dicit simpliciter, si soluς filius sui ceperit, thd q, solus filius suscepit in unitatem propria: &tunc non ei inllantia de natura :quia tui dictum ei l) natura diuina non suscepit humanam in unitatem naturae, sed in unitatem P sonat. AD ILLUD,quod opponit,
qd pater,& filius. spus sanctus
irrullo modo differrint in natura. Dicendum s illaeti duplex uno enim in o p Reii intelligi sic, Pater,& filius de spus fandiu ς ri ullo modo in natura diti crur: id est pater, filius, spus sanctas tabe-
disterunt:& hoc est falsum, quia pater, & filius personaliter dii te runt, di habet proprietates distinctas. Atio mo poteli intelligi, ut sit sensus, Pater, & filius non ditaserunt in natura. s. non differunt diuersitate naturae. Nihilominus
tamen differunt ad se inuicem rer& ab ipsa et sentia,uel natura ditaserunt ratione, uel attributione. Aliquid enim attribuitur pers nae quod non narurae, N. econuerso. Et in eo sicut non laquitur, Diuina natura est i tribus personis , ergo persona patris est in tribus personis una; sic non seqilitiir, Diuina natura unit sibi, uel allumit humanam natu ram: ergo personapyis assumit: immo eiu ibi sophis. accidentis,uel locus sophi iticus accidentis. AD rLLvo, quod obi jcitur de diuina natura, quod
est quid simplicissimunt. Drcendum , t quamuis tu quid simpliacillimum in fori . habet di iti ctionem tamen in hypoliasibus, siue iii personis. Cuni et intelli-gi'us ali id uiari alicui, hoc possumus intelligere aut qitantum ad unionem secundum formam, aut quatit uti ad unionem secundum suppositum. Dico ergo, ' si
diuina natura uniretur alicui ii
cudum sorinam, quod necessario tota uniretur, hoc eli in qualibet pina cum simplicissima sit. Sed quia unio ilia,uel allumptio non Gl qi tantam ad unione in sorma , sed quantum ad unionem in perin sona, S supposito: ideo no sequiatur, quod quamuis lit simplicissi ina,quod tota sit unita ,secundum totum dii tribuit pro perlbnis: unde non ualet processus ille, Pr oceditur a simplicitate naturae
169쪽
aid persenaru pluritatem. AD lLLvo,quod obiicitiir,quod natura est illud,in quo personae unium: ergo ipsa unita,tres Psonae uniuntur, & ipsa astu mente assumunt. Dicendum, quod non sequitur. Quando enim dE,q ad unionem eius , in quo plura uniuntur; i quitur unio illorum: hoc uerum est, quando uniunt secundum illud N in eo: sicut est in puncto,in quo lineae uniuntur tanquam intermino,& ipse punctus ut termisius poteti alii uniri: stini liter&m anima & in suis potentiis. Non .se autem est in proposito: quia il
lae personae uniuntur in nati ira quatum ad unitatem naturalem, siue et sentialem:sitis diuina nar ra non unitur humanet in unam essentiam,sed unitur in unitatem
hypostasis in qua quide hypostas, unitate aliis personae magis distinguuntur,et conueniant. Et huius exemplum haberi poteit in xternis rationibus secundu quas Deos Producit, quae quidem unum sunt in clientia Dei,& substantia: non tamen sequitur, ' si Deus facit aliquid secundum r&nem unam,' secundum illam, N.eand m facie Oia alia. Vnde idem . sunt idea hominis , idea asini in diuina substantiar cum tamen dimina subitantia facit alinum , mi facit illum secundum ideam nominis, sed secundum ideam asini. : Aliud etia exemplum ponit A tibia se l. in sonte. rivo, S lacu, q sunt υν υεν naturae, S unus fluit ab G
rae; qiiamuis non iis res fons,&
unus ravii ,3c unus lacus. Et con
riuus est,non ut sons, neq; ni I cus:& hoc eli,quia quamuis eadeaqua primo fit in fonte,postea iariuo,postea in lam: divi um t men habet modii essendi. In ideis autem eii multitudo respectu concitatorum: & haec duo in diuinis personis ponuntu r, uidelicet pluralitas respectuum, & distinis ctio modorum essendi ab alio, Senon aa alio. Et sic patet,st no χ- quitur, Divina natura alium psit; ergo quaelibet persona alsumpsit, propter relationem intrinsecam. AD i LL V D, quod opponitur , in haec nullo modo eo editur, Ei- sentia generat quia illud eis pro prium personae. Dicendum,quod non eli sit nite: quia generare Importat dii tinctionem, quae mul latenus conuenit naria rae: assiimere uero dicit act onem ,& relati ne , que conuenir diuinae naturae secundum unum intellectum, ut Prrus uisum est. AD ILL vo,qtiod opponitur, P tratura non supponit pro peribi a Dicendum i uerum ei li& dicitur,tratura diuina alli imput humanam, isseterminus, tura,non reddit locutionsiuerain P persona, sed magis stat in natura pro seipsa: ipsi enim ira
UT vM ailumere cohuenis diuinae per nae. Et quod se uidetur. Aug. deside ad Petrum.' 'Deus unigenitus dum concidetetur, ueritatem carnis accepit de
Virgine; sed Deus unizenitus Q I est
170쪽
εst nisi persona: ergo &c. ΙΤΕΜ. Ratione videtur: quia allumptio nihil plus dicit nisi actione respectu creaturae,& relatione: & utruque natum est conuenire diuinae personae. Ergo &c. ITEM. Allum
ptio ell ad aliqua unionem : sed
unio illa non terminatur ad natura, sed ad personam: iuia diuinitas , & hunaanitas eiu idem naturae esse non pulsant: ergo Vr , Uipsa assumptio uere, &pprie conueniat ipsi personae. Ι ι E M. As sumptio est ad redemptione S satisfactione pro humano genere sed eandem persona copetit elle unitam, quae debet satisfacere,& debitu luere,& quae potest: ergo Vpq, assumptio uere copetat ipsi personae. ITEM. Cui co petit missio,& incarnatio,eide copetit
assumptio: sed misso uel in rnatio copetit personae si ij: ergo Scassumptio. SED CONra A. Vbiciiq; est assumptio, ibi est unio ad alteru,&coicatio : sed persona dicit quid
incoicabile ergo intellectus personae repugnat unioni, S assiimptioni: ergo non Potest ei uere attribui. Irs Q periona et Iadruid Iasubilantia rona lis naxurae: sed individuum dε no
solii, quod est indiuisum a se, sed quod est diuisum ab u lijs: ergo si
t assumptio dicit unione,& coniunctione, vii nullo modo personqconueniat. ITEM . Oistinio naturalis ordinatur ad illud, quod et ita iri u in se,' non est alteri uni bile,alioquin non esset status: illud me unum ci indi nidula ro naturae, quod quide eii persona,& habct summa completio
i uir in genere creaturae: si ergo ad
bet q iicquid dignitatis eis, uno nihil possit sibi copulari: & ita
tas creMurae debita ea ipa lis uni tas diuinae Plonae est aeterna:e odiuina Psona non psit creaturam Ssi quam ad unitate personae suae accipere': sed hoc est allumete ergo assumetio diuinae peri ae n5 potest conuenire.
ne principit, medi , cr termini rutcuque ii banc assismere
R EspoN. Dicendu , Q sicut dictu sto im- est assumptio dicit actione,& re media lationem,& terminii utriusq;: & te prae rone horti otii in pol diuinae pso. ce dat. nae couenire. Na diuinae personaeco petit cise principium actiuum,& ronalis naturae suppositum : &utruq; spectat ad eius dignitate, & nobilitate:& ideo diuina persona pol humana natura fabricare tanq principiu effecti uti,& stabilire tanq proprium suppositu τita veiusde naturae erit causa leprincipiti, & suppositu psonale: S ita P hoc se habet in rone principij, oc in rone medij, & in rom termini. Ratione principii copo. . . tit ei actio. Ratione medij relatio. Rone utriusq; copetit termia natio. Diuina enim persolo secit ut plures naturae unirenturiri ser & ideo concedendum est, assumptio competit diuinae per ' . - sonae. Vnde concedendae sum ra tiones ad n inductae. Ao ergo, quod primo. opponitur in contrarium,l ubi