장음표시 사용
171쪽
unio. Di oulum, se coicabit c pol larunitas a l unitate pe Gnae ter-. - minari: no uuia personae filu Dei dici tripliciter : aut per unius cos uiom,aut per praedicat tolle. aut Peroprietatum. & idiomatumicationem. Ergo cu dicitiir,ubi eli assumptio, ibi est c6icatio. Dicendum, ' uerona est tertio modo, sed non primo, uel secundo. Cum uero dicitur,ce, persona dicit quid incoicabile, S distinctu. Dicendum, st hoc dicitur per oppositione ad primum, uel iocundum modum: quia nec uenit ad tertii conlii tutioncm, nec habetoniuersalitatis praedicationem. Et sic patet, st a lia persona cu aia sumptione non habet oppositione. AD ILLUD,quod opponitur, v persona est indiuidua substantia idem respondendum cit,cν illud dicitur per priuationem comadueniat noua unitas, sed quia ex assumptione humanae fit, ut duarum naturarum sit una hypostasis,atque per na. QVAEsT Io III.
conueniat ratione naturae, an econuerso. Et D conueniat rone naturar,ur ratione. Ei personae competit opus recreationis,Zeui competit opus creationis; sed opus creationis competit personaerone naturq; ergo & opus recreationis: sed aflumptio est opus re creationis ; ergo&c. II EM. A positionis, S praedicationis coiri sumptio est opatio uirtuosa; sed non per priuationem unius : ni lx ois operatio uirtuosa copetit sup ite dicat unio respectu dignioris , sicut inferius melius apparebi di nullo autem horum est in Ρ-
posito reperire.,AD ILLUD, qJobijcitur, omnis unio ordinatur ad uiau,quod careat unibalitate. Dicendu ,st uerum est isquendo de unione in codem gener uidelicet de unione. quae est per copositionem; sic aucum non est in pro lito; N ideo in nullo coirunt15nes illae. AD 1LLvo topponitur sv trade non pol heriauernale. Dicendum, netiit a i is eu per identitatem essentiae: isti dei,' adiimptio primo,coueniatili impeJst hoc esse uirtute uni o naturae, & per natura personae. posito ratione naturae, siue nata in pol tis; ergo Sc. I T E M. iod sicc6petit uni psone P c5 petit alteri psbnae, hoc copetit rone natiirce no rone psonae; ergo: cu alsumptio se copetat psonae fialij, quod possit competcre alij personae, sicut supra dictum fuit: uidetur quod si conueniat filio,
conueniat ratione naturae. IIT M.
Assumptio in extremis ponit di uersitatem; sed in asti mptione carnis a Deo est diuer sitas naturarum non per narum: ergo uinis matuitae. Sicut enim tpale poteli a princἱpio aeterno causari traliter, sic etia inniti potest supipolito aeterno: ut sicut us ei principium cuiuslibet cicaturae,
SED CONTRA . Assumptio dicit relationem; sed relatio non comperit personae ratione naturae, sed magis ratione sui; ergo Rassumere. Ι i EM. Ail ampliodicit ordinationem ad unitatem
172쪽
ad unitatem naturae sed persone: male,& gratuita eoniunci onem, ergo Sic. l EM. Si o nuenit personae ratione naturae , & omne taledr de tribus in o te assumere c5. uenarct tribus psoim: sed hoc salsum: ergo& primum .iTEΜ. Si aD
sumere conυcmi personae ratio. ne naturae:ergo conuenit naturae
per se:& quod conuenit per se,c5Denit uniuet Ialiter:ergo pro quolibet suo supposito se literetur ergo idem quod prius;c st cuili t
quae implicant in illa relatione. ET sECvΝDvM hoc patet responsio ad utranque partem. R tiones Enim uerum cochidunt secundum diuersas uias,tiee habent in te aliquam repugnantiam. Et
hoc melius patet pertractanti sagulas. a V vε STto IIII.
An assumere, conuenire possit natura diuina, ab emot persuaabyracta.
VTRuM alsumere possit conuenire diuinae nariirae abstractet ab omni persona. Et st sic videt. Abstractis omnibus personis eliintelligere omnipotentem: sed omnipotenti nullum uerbum est Resi'ON . Dicendu,' ad hane quae impossibi te: ergo uidetiir, i om-sionem satis patet responsio per ni persisnalitatu abstracta,possibiea,qiis dicta sunt,Cum enim tria sint de intellectu illius uocabuli, quod eat Limere,uidelicci actio,
disclatio,& terminatio: primum competit psonae ratione naturae, ultimum copetit naturae ratione Personae,medium ueris communiter conuenit utriq3 in lyianaoq; assumptione actio Personae conuertit ratio naturae: quia persona agit uirtute naturae. Vnde illa uirtus, &oper. uio competunt cilii L-r - α bet persone;tei minus uero assumptionis respicit ipsam personam proprie,& per se. Unde ad unit pom personalem, & unius solius p ibax terminatur ipsa assumptionis actio, & unionis relatio. Sed medium,uidelicet relatio, communiter conuenit utrique. Namo diuina natura, & diuina persona unitur humanae, de hirniana natum unita est diuinae naturae, & di
le sit deum carne assumere. ITEM. Omni personalitate abstracta,adhue eli intelligere Deum summe bonum: sed quia suume bons eli, diligit creaturam:& propter nimiam charitatem suam assumpsit
naturam humanam: ergo omni psonalitate abstracta,adhuc eli intelligere Deum carnem humana posse assumere. ΙIEM. Omni personalitate abliram adhuc est i telligere Deum potentem creare, S Potentem gunus humanum reparare assumendo carnem aergo uidetur redire idem, quod prius.lIEM.Oinni personalitate abitracta,adhuc intelligitur Deus ut sapien : zrgo sciens,& potens tyrannum stiperate, & ii incere sed as sumptionis mysterium est a tyrannum uincere, & superare: ergo intelligitur ut potens carn mallumere. SED CONTRA . Assumere est si
bi unire: ergo aut i sup o,aut iu
173쪽
in forma: sed diuitia natura no potest sibi humanam uni rc i tarma: ergo si unit aliquo imodo,neccsseeli unire i supposito, scpersona :ergo abstractis suppositis, Si sonis impossibile eli amplius allum Ptione intelligere. I r M. Allumptio dicit aliquam actionem a sed nulla actio ei te intelligitur alicuius, nisi ut entis in actu: nihil cinest in actu ens nisi .e ut cil in stipposito: ergo suppolito abstracto non eli inrclligere alsumptionem aliquam. IrEM Impossibile est intelligere ut natura humana ast amatiar, nisi allumatur in atomo,
Dei in singulari: qa sicut uult Damas. Natura preter singularia soIum est in nodacd sideratione : crpo pari ratione ini postibile est intulligere, quod assumptio fiat in natura abstracta ab Onini Psona. 1rs M. impossibile est allumptionem alicuius competere alicui nisi post completum suum elle: nemo enim assumit tibi ala quid ,nisi poliquam uti completum: scd per iacta complectio naturae rationalis no eil nisi in persona; ergo omni perso italitate circunscripta impossibile est v natura humana assianiatur a diuina. R Esto L VT Io. circi inscripta omni personalitate smpliciter a natura diurna , uix con iugit ab ιia naturam huma- . nam sumi. Sed circunscripta p-sonalitate a fde deierminaια , contingit quid m assismi;Ied non
RESPON. Dicendum,q, dupliciter contingit in d; u mis circumscribere persisnalitatem per intellectu. simpliciter, aut put sides determinat. Simplicitet enim circu
tis, q5 considet attur diu na natura ut in t e,non in aliquo supposito determina te; sed in quantum communicabilecti in multis, noinquantum eli in hoc uel in illo. Et hoc modo diuina natura considerati ir per m adum cuiusdam ordinabilis ad aliam :&hoc modo non intelligitur sccundum rationem age di,nec patiendi; qa actio non attribuitur formae nili in supposito ; de sic assuinptio non pot
ei coni leniressu in quia natura ta
lis non intelligitur ut agens, Raactio sor me in supposito; tu etiaqura natura talis sic considerata non trabet, in quo possit.uniri culi uniana natura; non en: tu potes huniti in forma. Et illa duo cadunt in intelLctulistius uocabuli, qde ii astumere ; . ideo rone ut riusque impedimentum cli, ut nequa lixam naturae consideratae in abi tractione ab omni personalitate possit aitumptio intelligi conii ni re. Alio modo potest circunscribi in diuinis perionalitas no simpliciter, sed per eum modum, periquum fides determinatis. patris,& filii,& spu sa: icti et ita tamen Piba intelligatur suppositum rationalis natur et, sicut intelligunt Iadaei, & Paoni. Et hoc in io poti utelligi allumnio couenire deo: licet non ira congrue, sicut intelligitur praesupposita personali distinctione. Intellecto enim e sola illa persona,quae est innascibilis, esset in diuinis, posset utique humanitate: nassusnere; & intelligi posset quod Deus seret homo, sed tamen non ita congrue sicut nunc: quia tunc non esset ibi ratio mediationis,nec sati stactionis aec missioriis; sicut nune esu
cum filius a pat e mittari & patri pro
174쪽
pro homine satisfacit: & mediator est inter Deum patrem, S genus humanum. Vnde nullus intellexit unquam incarnationem
nisi praeintellexerit personarum distinctionem. Concedendum cst ergo P circunscripta personalitate a fide determinata, ct si possit intelligi assumptio, non tame ita congrue. Omni uero personalitate circunscripta,non contingit adiuina natura assumi humanam. Vnde concedendae sunt rationes ad istam partem, quae precedunt secundum illam uiam. AD ILL v Duem,quod opponi rin contrarium, quod diuina natura abstractis personis intellirtur ut summe potens, ut summe piens,& ut summe bona, & ut creaturarum causa effectiva : ad omnes illas rationes responderi
potest interimendo, si intelligatur quod fiat abstrabio ab omni supposito. Necessario enim quic itat deum,cogitat ut aliquem ribentem deitatem,sive naturam intellectualem; alioquin non cogitat eum ut perlacte in se ente , α nec ut persecte potentem, nec in summe sapientem. Aliter etiaest ibi intellectus, quia ad allum.
causa esliciens sed etiam illud,in quo fiat unio. Et ideo esto quod omni personalitate cireunscripta consideraretur diuina natura in ratione plecte potentis,& sapiuneis ; non tamen cogitari posscet in ratione assumentis: quia non posset ibi essὰ itellectus uni bilitatis. in AE s T r o V.
baec uera sit, Diuina na: ura caro fieZa UfT xvM haec sit concedenda, liuina natura est caro facta. Et
st sic itidetur. Ioan. Damas& ha betur in litera. Aimus omnem,&persectam naturam destatis in unam hypostasim incaritatam esse: sed incarnari non est aliud nisi carnem seri :ergo si haec eil uera, Divina natura eli icarnata,&da scilicet, Divina natura eii caro iacta. ITEM. Nihil aliud eii dicere, uerbu est caro factum, quam humana natura alliimpta e a uerborsed humana natura est assumpta non solum a uerbo,sed etiam adii, uina natura, sicut ostensum suilitat supra;ergo uidetur, i diaina na- hiauitura sit caro facta. Ii EM. Nihil aliud est uerbum carnem fieri,qua Dei filium esse sinum hominem: sed Dei filius est diuina natura, uel estentia, ct propter unionem est communicatio idiomatum: ergo uidetur ς sicut ista concedit, Verbum caro factum est: ita ista concedi debet, Divina natura est
SED CONTR A. Magister in litera dicit: 1Ielius hoc puto negare, quam temere allarere: ergo secundum sentcntiam Magi lici uidetur praedicta locutio esse nega da. ITEM. Qitia filius Dei est caro satius, concedit st filius Dei suit palliis & mortuus; sed non conceditur,l iuina natura est palla, telmortua; ergo nec illa debet co cedi, Diuma natura est caro facta. Irru. Quandoci inq; aliqua duo sic se ii al ent,qiiod formaliter suid illincta. si dicatur unum fieri ab
teruin, figia ficatur unum conuerinti in alteriam utpote si dicat aqua facta itinum: sed sic se habet carci& diuina natura; cum ergo diuina natura non sit in carnem conuem sa,videtur st haec non sit cocedenda, Divinatiatura est caro facta .
175쪽
Est ergo qo quare magis ista conceditur, Divina natura est incar-. nata, qua ista, Divina natura est calo facta. REsoLvT Io.. est huiusmodi locutiores pi ad bonώ
REspoN. Dicendum Q ista det,&Pot concedi, Diuina natura est incarnata,quia scripta legi : nec est simpliciter impropria. implice .n. facit intcllectum, quorsi unus est uetus,& catholicus, licet aliussit ambiguus.Vnus cum dr,oiuina natura est incamara. i.carni
nita,& hoc absq; dubio vers est; cu enim unis dicat relati nem,simul cum hoc notat natur distinctionem, & cxcludit confusione: Sideorsine illis intellectus potest cocedis Diuina natura est inomata. Psit etiam alius esse sensus, Divina natura in incarnata .i.caro facta. Et rone illius no adm tur comuniter a Doctorib. Haec n. non recipitur, Divina natura est caro facta:habet. n. hiplicem intel lectum, se in uno intellectu est falsa, & i alio intellectu es adeo expressinavi, pol deducere in Oroic: i5 nullo mo recipitur. Duplice aux hex intellectu praedicta locutio,ex eo st hoc, est Facta, psit cadere inter subiectu,& predicatu: pol ct referri ad totum. Si cadat inter si ibiectu, &praedicatum, tunc notat lactione circa diuina natura respectu sor-ms carnis. Et io sensus est,Druina natura est caro facta,id est conuersa in carnem : & haec simpliciter est falsa. Si autem respiciat totu, sic sensus est, Divina natura est caro sacta, id es factum est, ut diuina natura sit cato: haecquuic Pro-
pric loquendo est salsa; quia raro non praedicatur de d: uina natura. Si aut intelligatur synecdochice, ut sit sensus, d uina natura est caro. i. homo, & sic illud aliquomoposset concedi pῖ conuenientia in hypoliast, ius facit idiomatum communicationem, propter hocst haec est uera, Homo est diuina natura. i. ilic,q est ho:rpnimia
tamen expressionem tacenda est, ne uideatur natura praedicari de natura,vel naturarum fieri identitatem,aut colationem, quae omnia releganda sunt ab i ila excellutissima unione,&assinapitone. Concedendae sitnt ergo rones ostendentes locutionem praedicta non esse admittenda. licet nor multum cogant. 'AD rLLvD, qtiodoM,st diuina natura est incarnata, &c. Dicendum,'nsi est simile, sicut iam uisum est. AD 3LLvo,qa obiicitur; si pῖ humanae naturq assumptionem ista c editur, Veibu est factum caro. Dicendum, v non est
simile: quia verbum dicit ipsam hypostasim,cui innititur ipsa humana natura,S Q habet denominare. Et io no signatur ex hoc alia
qua naturarit m mutatio,vel confusio:scd solum uerbi ad humana natura deuominatio,ut dicat uerbum esse lio: Non sic aut est cumdξ, Diuina natura est facta caro: quia cum istae naturae sint distinis nec una habeat ab altera d notari, quis habeat alteri uniri, magis a Rprietate,& ueritate sidicta locutio recedit. AD uLvD .
Ad obp , φ uerbu fieri came non est aliud,si uerbu seri holem. Dicendum, ut uerus' est. Et qili ista est uera, ct propria, verbum est factum homo:figurativa locutio s. n. Lib.3. x quae
176쪽
quae in eam Immediate resolui ξ, non est uia ducendi in errorem, immo concedi potest satis catho licet haec autem, Diuinaestentia saeta est homo, luauis non sit omnino salsa, quia liypollatis prςdicatur de diuina natura per identitatem non tamen est adeo spria, siciit illa,Filus Dei saltu scit homo: immo nimiis est expressiua:& propterea locutio figurativa, in qua sumitur per synecdochen caro pro toto homine simpliciter respuitur,pro eo-magis recedita sermonis proprietate, & ab cx-pssione ueritatis :& approximat intellectui erroris: qua de ca mulis negantiri locutioncs a Doctoritus theologiae, ne paralogizent, S decipiantur simplices, qui nesciunt uocabulorum uirtutes.
Nd OK, EQUENTER quaeri-ritur de secundo principali,iuidelicet deas sumptione ex parte assumpti . Et circa hoc quaeriintur quinque. Primo, utrum personaiDei ai sumpsit humanam natura. Secundo, utrum assumpserit humanam personam.Tzrtio, utrum sit ponere persectam intent:one
Personalitatis circa animam separatam.Quarto, utrum ςoncedendum sit quod Deus alsum plerit hominem. Vatiato, & ultimo, in. trum concedendum sit,st allum-pser i humanitatem.
humana natura sit albimpta a deo.Et quod sic, itidetur. Phili. Semetirium exinanivit sormam
serui accipiens: sed iteritas naturae attenditur quantum ad pro priam sormam : ergo si assumpsit formam hominis,allum psit homi ni, naturam. II EM. Augii. de fide ad Petrum. Deus humanam natu iram in uuitatem persons accepit. . IrEM. Nullus cst uerus homo,ni- si uere habeat humana naturam ;sed Dei filius uerus homo est:ergo habet humanam natura in se: sed non habet eam per aeternam generationem ergo habet per assumptionem: ergo assumpsit humanam naturam. li EM. Sicunque est alicuius filius maturalis , communicat cu eo in natura : sed Dei filius est Viiginis naturalis filiu ,:ergo coicat cu ea in natura. Aut ergo illam natura habuit ab aeterno,uel ex tempore: constat 2 non ab sterno,sed ex tempore. Si ex tempore,aut ex propria uirtute,aut ex aliena; constat st ex uirtute propria; sed quod accipit quis uirtute propria dyassumere , rei latergo' humana natura sit a deo assumpca. SED CON r RA.Omne,quod ansumitur,est ante,quam sit assumptum: sed humana natura Christi non fuit ante unionem ipsius cuuerbo: ergo non uidctur,2 fuerit assumpta a uerbo. Iaε M. Omne,
quod assumitur ab aliquo; fit aliquo modo unum cum eo, a quo alsumitur: quia assumptio ordinatur ad unionem : ergo si humana natura assumitur a Deo, si unum cum deo;sed quae sunt eadem, unum potest praedicari de abero; ergo humana natura '; Deus,&cconuerso;sed hoc allum; erso & illud, ex quo sequitur, Chumana natura sit a Deo assum-PtUTEM. Omne, quod assumit. ab
177쪽
es, aliquo ad unione,acquiriti ricta tem aliquam eius, a quo assumitur,& cui unitur: sud humana natura non acquirit aliquam proprietatem ipsus uerbi: nulla enim proprietas Derbid F de humana natura: ergo risi uidetur, stipsa a uerbo Dci fuerit assumpta. ITEM. Boctius ponit quatuor dis snitiones natui ar, quarum nulla uidetur compet cre assinistioni diu in ergo si recte, & sum cienter disinu naturam, non uidetur esse concedendum, humana natura sit allumpta a Deo: quod patet discurrendo per singulas Do-tificationes. Quarum prima est. Natura est earum rerum, quaecusn quoquo modo intellectu capi possunt Hoc modo non potest accipi, clim dicitur humana naturaeste assumpta ; quia si unam Pprietatem, uel partem hominis assimpsi si et, uidetur assumpsisse
humanam naturam. Sechinda dissinitio naturae est. Natura cliuelqa agere,uel quod pati potest. Et adhuc itia notificatio n6 competit sibi, quia secundum illii modum sibi suis ceret assumpsisse lolam animam, ad hoc st diceretur assumpsisse humanam naturam. Tertia notificatio cli. Natura est principium motus,& quietis per se,& non secundum accidens. Adhuc nec ista competit: quia sui fi .ceret, si sotu corpus assumpsisset. Qii arta notiscatio lige est. Natura est unam quamque rem in sormas specifica differentia. Sed nec etiam isto modo uidetur assum pium competere, quia sicut dicit
Damas. Verbum incarnatum non eam, qua nuda contemplatione considera. ur;assumpsit naturam: non enim incarnatio haec esset,
C T I O V. sed fictio,& deceptio incarnationis;neque eam specie, quae consideratur, sed eam que est i atomo tergo nullo modo uiὸctur eis e coccd cndum, i Deus humanam naturam assumpsit. REsoLVTIo. Haturam humanam assumptam totam a Deo assi impiam, si ιδ' cedamus: nullum sequι-
Rε spoN. Dicendum, st uere & Pprie loquendo concedi potest, Adebet humanam naturam i Deo assiimptam esse, P eo quod sicut dicit Philosophu,, Natura accipitur & pro uera materia,& pro uera sorma:&de his dicitur secundum analogiam quadam.Qna ergo Deus assumpsit carnem,& animam humanam, & caro est principium homini S naateriale,aia uero sor male; hinc est quod non uere solum humanam naturam, sed
dicitur assumpsisse. Et ideo concedendae sunt rones ad hoc iductae. AD ILLUD,quod opponitur, lnihil assiimitur nisi ens. Dicendu ,
Q hoc dupliciter potest intelligi. Vno modo sic. Nihil assumitur ni si ens in ipsa assumptione: & hoc
quidem uerum est, nec habet instantiam in proposito;quia humana natura simul habui tesse,& ense assiimptum. Alio modo potest intelligi,tit nihil assii matur, nisi prius sit quam alsiimat; & fi lioe intelligatur de esse in potetia, ueritatem habet;qa assumpta natura prius est i materiae potetia,uelessicientis,quam uniatur ipsi assumenti. Si autem intelligatur quatum ad esse in actu, se non habet ueritatem in ca potetia maxim
quae simul pote ii rem savitat ο
178쪽
vestimetum in dorso stio facere, sinul esset uestimeti coin sitio, di uel timenti assumptio. Per liliena lim intelligendum est in proposito. AD ILL vD,quod opponiutur,2 assumptio unum facit, &c. Dicendum,st uerum est: non tamen omnimode facit unum, sed secundum i competit compar tioni assumentis ad assumptum. iasit in aliqua assumptione re- Peritur unio, potissime reperitur in assumptione hii manae naturq a uerbo:quia non tantum est ibi unitas per adiacentiam,l ed etiam est ibi unitas, quae est ipsius naturae ad hu postasim suam haec asit uni tas aliquo modo admittit disteretiam in omni creata natura: unde de nulla hyposta si,cuius sit natu-xa creata,conceditur,st sit sta entiantia, uel natura i abstractione, sed solum per modum concrctio. nis:unde non dξ α Petrus sit hu-nianitatis,sed clitus sit homo: per hunc modum intelligendum est in pioposito; quia quas Deus
non si humana natura:est tamen rhomo. Et propterea non cogit illa ratio, Vnum non prςdicatur de alicro in abstractione: ergo non habent identitatem,sive unitate, assumptioni copetentem. AD IL- xv D, quod obijcitur,s, omne qδassumitur ab aliquo,acquirit aliqproprietate. Dicendu , uerum
est,p aliquam proprietate acquirit: bed hoc potest esse i recto, ueli obliquo, uel rone suppositi, uc lr5ne formae: &qua uis non uideatur humanae naturae acquiri pr praeias ex rone Mimae, acquiri iturone suppositi: quamuis. n. noconueniat ei proprietas in recto,
conuevit in in obliquo secudum
st natara abstractive sumit.Anit Lvo,quod obiicitur,secundum cillarum notificationsi accipitur iita natura. Dico st secundum oena potest accipi: maxime tamen secundum ultima:quia copletivam& specificam habuit hominis differentiam. Nec ualent illae instantiae: quia Christus non solum dc
assumpsisse humanam natura,sed totam humanam naturam: nec de
assumpsisse specificam differetia , secundum v, specifica disserentia sumitur per abstractionem a singularibus, sed sumpsit specificam
disterentiam in particulari ueraciter existentem. Et hoc modo datur intelligi note natur . In hoc enim distere essentia a naturar Messentia nominat rei formam in quadam abstractione,natura eam nominat entem in motu, & materia ut naturali operationum principium: & ideo Doctores inolici magis isto uerbo uti uoluerui, Deus assumpsit humatiam naturam,u hoc; Deus astunipsit humanam es lentiam: quamuis utraque
Deus assumpserit humanam personam λ
manam personam.Et si sic,νξ pra. Boetius diis niens personam dicit,u, est indiuidua substantia ronali, naturae: sed Christus assumiai sit indiuiduam substantiam rationalis naturae,ut dicit Damasic. assumpsit enim naturam in ato- L 1.3.de Orthod.
: ergo assiimpsit o sona. ITEM. Ortho
dignitate sngularis spectat, et illud singulare sit persona periona enim nomen est ii:
dignitatis ;sed riatura astiimpta in Christosque,vel masis nobilis est,quam sit
179쪽
st in aliquo alio homine: si ergo
an aliis non amittit rationem personae . sic quod in Christo tWbeat
potissime;ergo&c.lTEM. An marationalis unita carni facit pertis natu: sed cum Deus humanam carnem assumpsit, animam rationalem cami coiunxit: ergo si assuin psit animam carni coniunctam,uid ir cy assumpserit personam.
ITEM. Persona non gignit nisi persenam: sed dei filius assumpsit qa Virgo genuit: ergo si Virgo persona suit, uidetur φ Deus ex ea
personam assumpserit. SED CONrR A. Augii.de fide ad Petriam. Deus naturam hominis assumpsit, non personam. ITEM.
Hocipsum ostendit Boetius tali ratione.InChristo no est nisi una persena ergo si Dei filius assumpsit personam. idem assumpsisset seipsum,& hoc est salsum, & non intelligibile:ergo & illud ex quo sequitur. s. st persona suit a verisbo assumpta . Probat autem primam propositionem, scilicet 'Christas sit unus in persona: Omne,quod est;ideo est, quia unum numero est; si ergo Christiis es ,
necesse est unum esse: sed non est unum in natura: ergo necesse est Mnum esse in persona.ITEM. Hoc
ipsum ostenditur per nolarsine; rersona.n. dicito copletum, &distinctum ultima coplectione; sed se assumitur eoipso assumis ad completius ordinatur; er o up,st i se non habeat ronem Pinnae.1TEM. Si assumpsit,aut consumpsit,aut conseruauit.Constat quod non consumpsit: quia diutuna natura humanae naturae nihil nobilitatis abstulit.Si co seruauit: ergo cum assumens non sit assum
naturae,&due personae. shumana& diuina: ergo nec Deus est hornec homo est Deus; ergo non est ibi aliqua unio,ac per hoc nec asi
sumptio: si ergo eis ibi assumptio uera , mantistium est quod perm
'retur pro6.s diruinam presona sumanam persona assumpsis
θ:mulia .n. in comi da inde cosequeritur.
Rrspov. Dicendum, quod Oino salsiim est, lubd persona persona assumpsit. Hoc. n. tripliciter psit intelligi. Aut quod ipsum assumptum suerit persona ante assumis prionem; aut ' fuerit persona in assumptione;aut quod fuerit persona post assumptionem. Quolibet istorum modorsi sumpta sententia praedicti sermonis est salsa. Nam primus repugnat ueritati conceptionis, secundus ueritati assumptionis tertius veritati unionis. Primus namq;.q hoc ponit, quod ante assumptione suerit persona;ueritati conceptioniqrUugnat: si .n. suit ante personaestet Deus, Virgo Maria non concepit Deum, sed holem purum ;quod est contra euangelia,& cohcepti is articulum.Secundus uero modus,qui ponit holem illum tempore dumptionis fuisse persona: ueritati assumptionis repugnat. Si enim in assumptione sui e persona,& post assumptionem desiit esse persona: potius in assun ptione ipsa psona consumebatur, si altumebatur; non ergo suit illa uera assumptio, sed na Miscosumptio,Tertius uero modus intelligendi,st fuerit persona post as,siptione, illud quod assumpid est 2 ueritati unionis repugnat. Si .n.
180쪽
assii mens differt ab assumpto ; de illud quod assumptum persona, qui assumptitii in iliter ostpcrsona: ergo in Chritio sunt diis personae,& duae sunt in eodem naturae. hoc conliat, ac P hoc nullaeit ibi unio: Se si hoc, nul la est ibi
incarnati O,nec humani generi, reparatio, quod adeo est absurdum, ut totius fidei Christianae simae fundamentum. In hunc autem errorem pessimum incidit Eutyces, ut dicit Boe.) pro eo st ne ictu ititiinguere inter personam,& naturam Pro eo. n. st uidit in Chriuo duplicem ei te naturam, intellexit duplicem esse ps iram. Ne
storsu fuero ex eadem ca errauit,
sed non eodem modo: quia enim nesciit it discernete inter personale naturam, S uidit et, in Christono poterat esse nisi una persona, cx hoc copulsus est ponere, st in Chrillo non est nisi una natura. Et ideo sicut duo fuerunt errores
eost nesciueriint diit inguere inter naturam,& personam sic duo fueruiu errores circa incarnationem Christi,uidelicet Eutycis,&Nestorii. Catholica uero ecclesia
transit dicens , in deitate plures esse perlbnas & unam naturam: S in Christo plures naturas,& unam permnam. Et ideo simp liciter concedi personam assumpsisse natura,& negat personam alliam-psisse per nam, sicut Magister dicit in litera. Vnderones sint cocedendae inductς .e ista parte. . AD ILLUD, quod opponitur, in contrari si,'psona eii ronalis naturae, indiuidua subflatia. Dicendo in indiuiduu in notificationersonae triplicem importat distin-
ctionem, uidelicet singularitatis incoicabilitatis, & supereminentis mi alis. lndiuiduli enim dE
i in in se indiuisum, & ab aliis
diuini tum Distinctio non lingulari suoco,st aliquid noli: Gmune ad Plura, sed dicat de uno solo prspter quod Sortet dξ indiuiduum,nomo uero nondρ india uiduuio Oi itinctionem iocomutabilitatis dico qua do aliquid noeil alicuius pars, siue ueniens incompo Stionem ieriij, unde pes uel manus hominis proprie i queudo non dicitur individuum. Diit victionem superenunctis 'diagnitatis intelligo illam, quae accupity a digniori pro practate. Hoc enim no.ne persona lumptum esta dignioribus: unde no reperitur nisi i indiuiduo nobilissimae creaturS: utpote rationalis .& rationesus nobilissimae proprietatis. Quoniam ergo natura humana assumpta a Christo ordinata est ad nobiliorem proprietatem eiusta personae secundum alteram naturam; hinc est ' non tenet ibi proprietatem personalitatis:cadit. n. ab una proprietate, quae quidemeit supereminentis dignitatis, aqua quidem no cadit pcrsona uerbi secundum diuitiam naturam.
Et sic patet si, distinctio perihoz,& ro illa non ualet, quia notificatio persone recte intellecta non conuenit liumanitati attumptatario iLLvo,quod opponitur secudo , iam patet insio ex hoc quod iam diei u eil, qa natura allum pia in Chritio eoipso est nobilior, Pin nobiliori peisona Eabilit,quia non in persona creata, sed in piona increata;unde ordinatio ad dignati, qu uis auferat rouem l up politionis,ssi non aufert dignita-