장음표시 사용
221쪽
DIs TINCTIO VII. sssona. Sed haec nia ex talisensu dicta fore tradunt, ut utrunque dicatur esse Christus oe νna persona: quia in utroquemnas Christus νna persona subsistit. Ita etiam susceptu : cum suscipiente dicitur una persona ,quia susceptum fuscipienti est soriatum in vilitate personae,id est ita quod νnitas Sori dapersonae permasit,non ita ut caro ct anima sint unus deus: quia,ut ait Hieron.νerbum es Deus, non caro assumpta.
Et osmbro. in Lib. 3. de Spiritu sancto ait, Aliud eIi quod assumpsit,ct aliud quod assumptum es. . 6.i . t.
Auctoritas summopere aduersans sententiae huic. RER autem c altu quod huic sententiae plurimum videtur obviare. Ait enim Ogugust. in Lib. I .contra Maximum, Christus una persona eseleminae substantiae: quia oe Deus est O homo est:nec tamen Deus vel homo pars huius perso e -IO. nae dicipotest:alioquin filius Dei Deus,antequam susciperet formam serui,non erat totus creuit cum homo diuinitati eius accest.Ecce Deum dicit non esse partem illius personae. νnde Nidetur illa persona non constare Deo, o bomine. Ad quod etiam tui dicunt,illam personam non ita constare
ex Deo homine,quasi totum ex partibus. Ita enim partes alicuius totius conueniunt,ut ex illis quod non erat,cou φρ
siluatur. on autem se humana diuina natura in chri po νηiuntur.Inexplicabilis enim es istius dinionis, quae non 'MeE part iis, ratio.Quidam tamen nomine Dei ibi personam significari putant,quia de tribus agebat personis , quarum nullam trinitates partem esse dicebat,sicut pars istius persona non es Deus. uJodsi de persona inteligatur,manife- rsum est:quia de perIona non es pars personae.Posita est dili ' rgentei sententia si cunda,ineius explanatio: cui in nullo , Dei in modico obuiant auctoritates in tertia sententia indu Ei quae iam consederanda est. tertia sentciitia: citiae sit praemissirum propositionum intestigentia. In bac ergo sentcntia sic dicitrer, Deus factus es homo, hominem accepit: ic dicitur ise homo, quia tu minem
habet,vel quia cIl habens hominem: ct homo factus Deus, . quia esumptas ιΩ a Deo: O homo esse deus, quia habens
222쪽
hominem est Deus.Cum ergo dicitur,Deus est homo, vel babitus praedicatur,vel persona,sed humanata.Et quod perib iiii. -humanata raedicetur,Cassiodorus ostendere νidetur, dia. psa cens,Factus est cνt ita dixerim humanatus Deus , ut etiad stina in assumptione carnis Deus esse non destitit.QJod tamen πιε -ς -- accipi potes, ut dicatur Deus factus bum alus, Neth ,' ' Chrsus actus Deus humanatas, virumqtie enim sanὰ dici potest. Cum ergo dicitur factus est Deus homo, multiplex se
εian. 3. cundum Mos sit intelligentia:νt naturam humanam accei pisse, vel humanatum verbum esse incspisse intelligatur. itamen si incepit esse humanatum νerbum, ideo sequiaturqu)d increperit esse verbum:necs Detisfactuso humanatum verbum,sequitur quod factus sit verbum : sicut de aliquo dicitur, Hodie se cspit esse bonus homo, Nel factus est bonus hornec tamen hodie emit esse ιδ,vel factus est hο. Quo sensu secundu istos dicatur praedestinatus Christus . Secundum istos dicitur ChriHus, secundum quod homo , praedestinatus esse filius Dei, quia est praedestinatum a Deo ab aeterno, in tempore collatum cst ei per gratiam,vt irse res homo sit filius Dei:hoc enim non semper habuit,sed tu
tempore per gratiam accepit. ο uod Nidetur Auguaiotasse in Lib.ad Prosperum O Hilar.dicens, Proedestinatus est Issus,νt qui futurus erat secudum carnem filius David,esset in virtute filius Dei.Hi etiam,cum dicitur, Christus minor patre secundum quod homo,secundi habitum hoc intellia gunt dictum I. Lιbr.de Trin. Deus filius Deo patri naturata, . cn aequalis,babitu minor.In forma enim serui minor es ραελ. Ad. tre,informa Dei aequalis est patri: quia secuntam habia
3-ς - - tum accipienda est incarnationis ratio, ideo Deum humana tum,non hominem deificatum dici tradunt. de Ioan. Damasnon holem deificatum dicimres,sed Deu holem factum. Quod non debet dici homo dominicus.
Et licet dicatur homo Deus, non tamen congruὰ dicitur homo dominicus. Unde .August.in Lib. retract. Pon video
ue -rectὰ dicatur homo dominicus, qui est in diator Dei O hominem Chresus Icfus,cum sit νtiq; dominus: Cr hoc ε. quidem τι dicerem,apud quosdam legi catholicos tractato
223쪽
DIs TINCTIO VII. s' res.Ced ubicunque hoc dixi, dixisse me nollem. Ponea qui pe vidi non es e dicendum , quamuis nonnulla a me posset idem ratione defendi. Secundum istos etiam dicitur persona iij in duabus est ex duabus existere naturis secundum
adhaerentiam vel inhaerentiam. Altera enim inhaeret ei, aiatera aurem inst.
od praedicta non susscnint ad cognoscendam hane
Satis diligenter iuxta diuersorum sententiam f pposita absque assertione, ct praeiudicio tractauimus quaestionem.
Veruntamen nolo in tanta re laquam ad cognoce usum dis
sicili putare lectorem istam sibi nostram debere suscere di-
Dutationem sed legat oe alii forte melius considerata atque tractata,cst ea quae hic mouere possunt,vigilantiore atque intelligentioredi pote l, mente discutiat: hoc firmiter. tenens, quod Deus bominem assumpsit, homo in Deum transiuit , non naturae νisibilitate, sed Dei dignatio ner ut nec Deus mutaretur in humanam substantiam assumendo b minem,nec homo in diuinam glorificatus in Deum quia mutatio vel Nesibilitas naturae diminutionem O abolitionem
V p κ A narrauit Magister multorum Opiniones. in hac parte applicat ad principale
propolitiini uidelicet ad explicadas ambigua, locutiones. Diui datur autem pars illa in partes tres secunduin illas tres opiniones iam recitatas. In quarum prima explicat locutiones ambiguas secundum opinionem primam. In secunda uero explicat easdem
Iocutioncs secundum opinionem secund am ibi. In secunda uero sen- a tua Mius tradicionis cre. J in tertia uero secundum tertiam. ibi. In hac rex. Iententia se dici
pars diuiditur in duas. In quartim prima iuxta primam sententiam ambiguas locutiones exponit. In secunda uero Ca, quae praedictae opinioni uidentur contraria , dissoluit . ibi. Huis a tem sententiae opponitur Cre. I S cunda uero pars principalis diuiditur in partes tres. in quarum prima locvtiones praemissas e planat. in secunda ueris.aud ritares prius positas explanat.ibi. De terminant Et a boritates,qme priam. erc. J In tertia vero alias auis ctoritates, quo his videntur aduersari ,reducit ad concordia.ibi. Sed hie videmur aduersari erc. I
224쪽
di partes , sicut in litera patet. Similiter tertia pars principalis
diuiditur in partes tres. In quaru prima explicat locutiones prae missis secundum tertiam sententiam .in secunda tiero elicit ex p- missis Q uanda na aliam locutione non esse recipiendana. ibi. Et licet dicatur bomo Deus Cre. J In tertia
uerb,& ultima ostendit se in pretcedentibus opinionibus suspensam tenuit se sententiam; ita-ad nullam praedictarum opinionum declinauerit magis, quam ad altera ibi. Satis dii uter tu a dιueris forumsenten erc. JEt ex hoc patet quod non est imponendum Magistro, quod fuit ex opinione tertia. Nota ergo, quod in tota parte lita has duas locutiones explanant. Homo factus est Deus, Et,
Chri stus pr destinatus est esse fi
lius Dei. Prima enim opinio concedit, s Deus factus est homo , & econuerso;quia homo in Christo est quaedam substantia per naturam, quae coepit esse Deus per gratiam. Secunda vero opinio cocedit,l Deus factus eli homo,&econuerso: quia Deus coepit esse
subsiste; in duabus naturis; &ex hoc factu est .ut subsilens in duabus naturis sit Deus . Secundum tertiam opinionem dicitur, Deus factus est homo, & econuerso;qa Deus accepit hominem Ne ex hoe factum est v secundum hunc hominem cit Deus. Sitniliter prima
opinio concedit, ψ Chistus praedestina us est esse illi iis Dei. lilia ille honio est filius non per naturam, se,s per gratiam;& hoc qui- deni abaetcrito su i pretui sum. Secunda veris opinio dicit, o Chri stus est praedestinatus csse filius
homo, id est inquantum subsistes
in duabus naturis. anima se carne praedestinatus est:& ita ratione hunonitatis non diuinitatis.
Tertia vero opinio dicit,st Christus secundum ' homo est praedestinatus non quod ille sit praedestinatus, nec quod psona illa subsistens in duabus naturis sit prae
destinata; sed quia quod praedesti
natum est ei ab aeterno, collatum est ei in tempore per gratiam: usi enim linmanitatem nominis ab aeterno, sed per gratiam accepit ex tempore,secundum quod deus praeuiderat aeternaliter.
I Nexplicabile enim est G c. J Contra. Videtin. in nulla unione es Dub L se partem: quia super Levi. Decimam partem &c. Glo. Esicii, D. cima pars Ephi e humanitas xpi. φEphi autem mensura trium modiorum significat trinitatem. Et sicut se habet signum ad signum , ita signatum ad signatum : sed signum e si pars signi: ergo & signatum est pars signati:ergo humanitas est pars Christi. item in sym--χbolo dicitur. Sicut aia rationalis, 1 ηεἰ caro unus est homo, ita Deus, I '' & homo unus est Chrillus;sed a
ninaa,&cara sunt partes hominis: ergo humanaras,& diuinitas sunt partes Christi; cuius conir trium traditur ibidem. Respon. Dicendum, P pars mu itis modis diciLVno modo pars dicitur commugii ter omne, quod uenit in compositionem alicuis,sive secundum realem compositionem, siue secundum rationalem. Et hoc modo illa,quae eadunt in diis nitione, lia euntur esse partes rei notificatae.
Alio modo dicitur pars illud, qa
uenit in constitutionem alicuius secundum rem, di naturam, siue
225쪽
habeat quantitatem, sitie non: de hii ina nata.Si tu dicas, st denomihoc modo anima pars est rei alii natio debet fieri a notiora: hoc nomatae. Tertio modo dicitur pars soluit: quia denominatio non so- magis proprie, illud, quod uenit tum debet fieri a notiori,sed etiain constitutionc in alici inis secun a digniori. Si etiam dicas,2 este dum rem,& naturam, S secundu humanatum praedicat habitum,si quantitatem cotinuam, uel discre cui dicit tertia opimo: hoc non tam: sicut manus, S pes est pars soluit: quia non tantum dr humacorporis, Se binarius cli pars qua natus, sed dξ factu s litimo ergo si ternari jIbi arto modo dicit pars debemus dicere quod homo est megis proprie,quod uenit In con Deus,& Deus eli homo, vidct 'stitutioncm alicuius rea lem, uel nullum incomicn:ens sit dicere quantitatiuam seclidum certam, homine esse deificariim. Respon. ει determinatam mensuram, ita Dicendum,st hoc adiecti illim hau aliquotiens sumpta reddit sus matiatum non solum prςdicat hatorum. Et ista pars draliquanta, bitum sed etiam unionem. Vnde cui proprijssime conuenit inten- nihil aliud eli dicere Deum essetio partis.Cum ergo quaeritiir,u- humanatum,quam carni unitum.
trum humana natura fit pars Xpi. Hoc autem st est deificatum Se Dic dum, si pars accipiatur si possit importare unionem: inicommuniter primo vi, pol con. portat tamen simul ordinem, Rcedi quod sit pars. Si enim quis antecessionem. Deificatum enim
uellet notiscare,qd sit Christus, componitur a deitate, & factum: diceret ipsum unam hypostasim unde deificatum, hoc est factum
an duabus naturis, diuinam. s.& Deum. Et quoniam humanitas di humanam.Si autem pars proprie uinitatem non antecedit, Io Da- accipiatur, sic humana natura no maf. hanc non concedit,Homine
dr pars Christi; & boc modo im esse deificatum. Vel dicendum, telligitur uerbum Magi: tri in li- Damastion negat simpliciter,sed tera. Et per hoc patri responsio quod est ita propria, Flomo est ad obiecta: in talibus enam no est deificatus, sicut haec, IDeus est fa- similitudo omnimoda. ctus homo. Nam ipse dicit in TerHyu hominem deificatum lio Libro . Oportet scire, ς non Videtur falsum dicere. Sicut.n.di secundum aestimatronem nature, uina natura humanae unita est,ita vel cofusionem caro deificata eii.& humana diuinae; ergo sicut dici Tanti ina enim ualci dicere carnεmus Deum humanatum,ita homi esse deificatam, quantum deitatinem deificatum. item. In unione esse coniunctam: ideo non negat diuinae nanirae ad humanam, diui piaedictam locutionem tanquamna natura non est minuta,sed hu- falsum simplici rer sed non eli itanaana est cxahata: ergo humana propria, sicut & eius conuersa. natura magis tracta eii ad consor Posset etiam uis fieri in hoc, qJmitatem diuinq, quam diuina ad dico homincna;quia cx parte su- consormita em hamatis: ergo po biccti ilat pro hy postasi, dc ex partius debet dici in Chrilio huma- te nero appositi pro forma: nonna natura deificata, quam diuina sic autem hypotasis huius homidia nis
226쪽
LIBRI TERTII inest deis cata, cum semper ως ARTICVLVs Ι
est Deus, sic est humanata , cum non semper fuerit homo:& sc patet utraque obiectio. Von tamen congrue G c. JCOntra. Videtur, quod sit concedenda per illud, quod habetur in Libro 83. Qusllionum. Monendum est,ut illa aeterna bona expectenm AE s T I o I.
An proposito hac, Deus est homo ,s erasi D intelligentiam hi ius partis incidit hie quaestio circa duo secundum duo generatur,quq suerunt in homine domi locutionum; quae tu litera cxi' nico: hoc cili intelligitur de Chri nuntur. 1'rimo quaeritur de locusto. Si tu dicas hoc retractatum esse : obiicitur contra hoc; quia super. I. Lib. Regum.dicit glo. Bedae Quis est ille homo nisi homo dominicus f ergo si hoc pol dici de aliis hominibus, multomagis de Christo. Respon. Dicendum, quod hoc nomen Dominicus
secundum communem usum dicitur dupliciter, scilicet pollessorie,& similitudinarie.Vnde dicitur homo dona:nicus , qui possidetur a domino,uel qui est similis domino. Et quia secundum
utranque comparationem, diuisioneni dicit, & disparationem eius,de quo dicitur, ad dominii, respectu cuius dicitur: cum Christus sit dominus, non est concedendum esse Christum hominem dominicum : eis enim ipse uere dominus. Et ideo hoc retractat Aug.ostendens, ς poteli malum generare intellectum. Posset i men sane intelligi ratione humanae naturs,quae a domino possidetur,& domino assimilat,& a domino causatur: & ideo sic retractat Aug. S hoc modo potest habere sanum intellectum. ADIL-Lvo uero,quod obiicitur de aliis hominibus. Dicendum,' non est similenion enim eis tanta disparatio illius holriinis ad Deum,quata est aliorum hominum. tionibus exprimentibus ipsam unionem. Secundo quaeritur de . locutionibus exprimetibus unionis praedellinationem. Circa primum quaeruntur tria. Primo quaeritur de hac locutione, Deus est homo,& homo eii Deus. Secundo uero queritur de hac, Deus factus est homo. Tertio qu ritur de hac, Homo factus est Deus.
ra, Deus est homo:& φ sit uera,videtur per illud, quod dicit in symbolo. Deus,& homo unus eli Christus . Christus et go vii Deus, & etiam est homo, & est unus: sed quscunque dicuntur de
uno,& eodem secundum num rum,dicuntur de seinuicem;ergo deus eii homo,& homo eii deus. ITEM. Bern. Tantam, S tam cx-
presiam uim unionis in in presertea persona,qua deus, homo senus est Chri lius, ut si duo de se praedices,non erres. ITEM. Sicut iii perius oliensium fuit, illa unio terminatur ad unitatem personalem,aut hypostasim: sed qui riescunque aliqua dito uniuntur in supposito, de seinuicem in concretione praedicantur: ergo sicut Dcus nominat diuinam naturam in concretione, & homo simi liter, uidetur quod ibi sit mutua praedicatio,ut dicatur Homo Deus
227쪽
Deus,& Deus homo. ITEM. Me dium st optime iungit extrema,
ad utrunque extremorum comparatur secundum habitudinem subiiciendi,& prsdicandi: si ergo Christus perfectus mediator et linter Deum, S hominem, ergo Deus,& homo talem habent habitudinem respectu eiusdem: sed 'uq talem habent habitudinem respectu eiusdem dicuntur necessario de seiniicem: ergo homo p- dicatur de Deo,& Deus de hole.
SED CONTRA . Maior est unitas personarum diuinarum in diuina natura, tuam sit naturarum in
Christo in una persona: quia si
Lib. eut dicit Bernar. Illa unitas ar- isd6- cem tenet super omnes unitates ron. sed ratione unitatis nature non conuenit dicere qubd una persona sit altera: ergo ratione unita. tis personae non conuenit dicere
quod Deus sit homo.& quod hoa. imo sit Deus. ITEM. Magis conue- . niunt ea, quae sunt eiusdem generis, & uniuntur in natura, ct persona, quam quae sunt diuersorum generum, & uniuntur in persona tantum: sed anima,& corpus sunt in genere substantiae, & utriuntur in uno homine, qui est eiusdem naturet,& unius persons: diuinitas autem & humanitas non sunt eiusdem generis,nec uniuntur in , unitatem naturq, sed solum in unitatempersonet:ergo cum hse sit salsa, Auima eli corpus, & econuerso: ergo & haec Η5 est Deus', ct Deus est homo.lTEM. Cum dicitur Deus est homo, aut homo praedicatur de Deo, S de Ilatro univoce, aut aequivoce.Si uni uoce: ergo aliquid est univocum creatori,& creaturae, quod est im
uidetur Christus homo ad genus hominum pertinere, ex quo homo de ipso, S aliis non dicitur uniformiter. ITEM. Cum dicitur Deus est homo, aut homo praedicatur per se, aut per accidens. Si per se:& quod predicatur per se, dicitur de quolibet supposito: ergo quolibet persona diuina est homo. Si per accidens: ergo uidetur quod aliquid accidat Deo, 'quod omnino falsum est,siciit .p-batum eli in Primo Lib. ITEM. Iriis. 16 Cu di Deus est h6,autho prςdi catur de Deo absolute, aut relative. Si absolute; ergo dicit de tribus,quia nomina absoluta dicuntur de tribus sicut uult Augii. & hse dicuntur substantiam.Si secsidum relationem; sed omne relatiuum dicitur respectu alicuisius ς ergo homo dicitur respectu alicuiust sed hoc est plane salsum ergo non uidetur,quod homo aliquo modo praedicetur de Deo . ITEM. Si homo praedicatur demo,aut est in plus, aut i minus , aut in eque. Si i minus: ergo quilibet fio est Deus, Se non conuertitur Si in plus ἰ ergo quilibet qui Deus est,h5 est. Si in etque: ergo
redit incoueniens. ITEM. Hoc nomen Deus) aut supponit P persona filii,aut . Si .ppsona filii supponit,eade rone S ap persona patris; ergo si haec est itera P psona filii, Deus est ho,& haec pro Psona patris , Deus non est h6. Si uero non supponit pro persona filii; ergo cu i illa persona facta sit
unio, praedicta locutio erit simpliciter falsa. lτε M. Plus distant Deus,& h5;quam h5.& non homo;sed Deus nunqua facit, P hosit non homo:ergo no uidetur, Ppossit sacere nec natura, nec
228쪽
miraculiim,st haec sit uera, Deus eiih5. ITEM. triplex est praedicadi modus. Qiiod enim prsdicatur dea itero , aut praedicatur pereia
sentiam, aut per inhqrentiam, aut Per caulam. Cum ergo dr, Deus
cst homo,aut praedicatur p essentia;&sic Deus, & homo urit eiusdem essentiae, quod dii impossibile. Aut per inhaerentiam; & tunc accidit Deo esse hominem. Aut pcausam: S tunc pari rat: one poterit dici,st Deus est lapis; luia ita est causa lapidis,sicut hominis: nullo ergo modo videtur posse concedi, hominem de Deo posse praedicari.
sola orthodoxorumsderium liuar. I mnenda. BEs P. Dicendum, qliod'secunducatholicam ueritatem, absq; dubio necesse est concedere hominem esse Deum ν & Deum hominem;pro eo duae naturq ibi uniret fiunt in una personam: quae aut
in uno lapponto uniuntur,necessario de se inuicem praedicatur,si accipiantur concrete, propter illam maximam,qua dr, inlaecunque uni,& eidem sent eadem,inter sesiam eadem: per quam etia
undari debet uirtus sylloetismi expositorij,quod probat Phaloso
Lib. i. phus in Libro Priorum,ea. s. quae Prior . dicuntur de uno,& codem praediirae. 3. cari de scinuice. Si ergo unus est
cap. i. Christus,qui est Deus, & homo,
necessario oportet cocedere,deuesse hominem, & hominem esse Deum . Et hoc quidem attestant
Sanctorum auctoritates, de communiter latentur doctores Theo
logici. De modo uerb praedicari
diuersimodesent iunt. .idam. dicere uoluerunt,quod haec praedicatio non sit in recto, scd in mbliquo, ut sit sensus. Deus est homo,id est, Deus habet hominem. Et hie modus dicendi relabitur ad tertiam opinione, quae dixit, hominem praedicari de Deo secundum habitum, quae etiam superius improbata est. Manifesta etiam est,st i lud non est suificienter dictum;quia si diceretur deus esse homo, id est habens homine,
eadem ratione diceretur caro; Phabet carnem: & pes, quia habet pedem. ideo alii dicere uoluci uti talis prSdicario est in rccto;
rumtamen nec in praedicatio sor coluranialis,nec causalis, nec acciderio hae Distis,sed per identitatem: & sensus faetitest. Deus ell ho.i. Deus est isse, Sco.
qui est homo: ille autem qui est praeia. homo:id est filius Dei,de Deo se q. r. ibi
dicatur per praedicationem iden- Tertio
litatis. Sed nec adhuc illud plene Miata soluit ε, quia quaelibet implicatio claudit in se praedicationem aliquam;& ideo cum dicitur Deus est ille,qiii est homo, adhuc contingit quaerere de il la implicatione, quae est ex parte praedicati,ad quam praedicationem habet reduci: & tunc uel oportet ire in infinitum implicando, uel oportebit recurrere ad alium modum proicandi. Et .ppterea eli tertius moindus dicendi ut cum duitiir, Dcus est homo, hic est singularis modus praedicandi. Non enim est talis praedicatio peressentiam, nec per causam, nec per inli retiam: siciit ollendebat ratio ultima,sed est praedicatio per una onem. ideo enim homo praedicatur de Deo:
quia unitur ei in unitatem post
229쪽
ret; si qssi haec unio est singu laris,mo est milli si singulare modii exiLit praedicandi; dc per hoc patet illud quod ultimo quaeiebatur: qaralis praedicatio non reducitur ad alios modo, pdicandi conflictos, habet tamen in se ueritatem: sicut ostendunt rationes ad hanc partem inductae. AD ILI. v D, tu Mero opponitur, ς propter umonem in natuis ra una persona nori praedicatur
de alia, quamuis illa unio sit excellentior; ergo sic A in proposito.Dicendiim, P non sequitur. Vnatas enim trinitatis maior est quantum ad rationem similitudinis,& consorinitati et, non autem
quantum ad rationem mutui prs dicationis: pro cost illia qtiae coueniunt in una natura, non praedicantur de se ita mutuo; sicut illa si commim in unam persisna: Peo quod natura dicit quid comune,hypostasis dieit stippositii mPrium. conseq-ntra autem affirmativa tenet ab inferiori ad superitis,non econuerso.Vnde cuicunque subi jcitiir iste terminus Homo, poteti subi jci & ille te i. nus Animat: sed econuerso no sequitur , de qtiocunq; praedicatur animal, praedicatur ει homo ; ibi est enim consequens. Ideo quando iura hypostasis sub icitur duobus, necesse est illa sesinuicem subiici, & sic per consequens praedicari. Quando autem una natura dξ de pluribus, non est necesse illa de seinuicem praedicari. AD ILLvD,quod obiicitur , ς aia, dccaro concurrunt in unam persona ct naturam, non tamen praedicantur de seinuicem mutua praedicatione. Dicendum,quod non est
dem quia concurrunt in unitate naturae, atque personae tanquam partes constitutivae, quarum non cli praedicati de toto,ncc per consequens de icinii ccm non se dis uina natura,& humana,sicut in stccdentibus uisum est. Alia est et ratio. quia ala ima, Scaro significant partes coitit mitias in abstractione: Deus autem,S homo non
in abit ractione , sed i cocretione significat: ct hac de ca possunt de se inuicem dictiquamuis in abstractione de seinuicem non praedicetur. Hςc enim est falsa: Deitas est humanitas,sicut lisc, ro est anima,quauis ista sit uera, Caro est animata. intelligatur tamen sane
quod dictu eli, homo significari
in concretione; concretioenin Sprie dicta repetitur in terminis accidentalibus. YD iLLYD, quod
opponitur,st si homo pridicatur de Deo, aut praedicatur de deo
dum, quod proprie nec uni uoce
ce; Liuia non est diuersa hominis significatio secundum quod diciis
tur oe Dco,& de Martino. Vniuoce non: quia & si liomo retineat eandem significationc m,cum dicitur de deo,& de Iriiro: alio tamemodo comparatur ad Petrum, &Paulum,alio modo ad deum. Ad Petrum comparatur praedicationcsor mali, ta essentiali; ad Deuuero in unione per nati; ideo ad neuti una praedictoium modorum possunt illae duae praedicationes plenarie rediici: licet aliquid poni Obi reperiri de uno predictorum modor ut aliquid de aliis. AD IILvD, cluod Obiicitur,quod cum dicitui, Dens eli homo, aut Praedicatur per se, aut P accidens.
230쪽
Dicendum, P neutro modo acci 'piendo proprie per accidens. Perse inqua non prdicatur, cu non sit cilentialis habitudo unius ad
alterum. Per accidens non pridi catur, cluia unum non est accides
alterius. Nec illud dii inconue.niens; qu ia talis modus praedicandi sub praedicta diuisione non habet comprehendi. Pollet tamen dici st uniri hii mans naturae ex parte Dei non dicit accidens, sed ad haec ex parte natura assii inpiae. Vnde aliud x quod amodo talis praedicatio posoco. dii sci dici per se, quodammodo per accidens. Per se,comparando di uinana naturam ad personalia, in unio, de qua per se praedi md G catur. Per accidens posset dici, hum 3pt. nianam daturam comparando adsectinio persona, cui habet uniri P gξam AD ILLUD, Uqi s ritur,utrum honio praedicetur abiblute,uel relative. Dicendo, quod dici relative est dupliciter, ii et relatione im- . plicita,uel explicita . Cum ergo dicitur Deus est homo, homo p rq dicatur de Deo quodammodo absolute, quodammodo relative. R biblute quantum ad priuationem relationis intrinsecae: relatii ue quantum ad positionem relationis extrinsecae . Est enim sensus, Deus est homo id est Deusnsi humanae naturae unitus unita late personae, ratione cuius ho
mode deo, & deus habet dici de homine. AD 1LLvD, quod obiicitur, quod si praedicatur homo de
. deo, aut praedicatur ita plus, aut in minus,aut in aeque. Dicedum,
inionis, in quo prsdicatum, S simiectum se habent ut exceden&excessa. Vt cum dicitur ho
sito. Nact si homo dicatur de aliquo supposito dei; non tamen dicitur de quolibet, nec econuersis: sicut non omnis homo est albus , nec omne album est homo. AD ILL , D, quod opponitur, quod sicut iis ceti ueramper ibna filii, Deus cit homo,ita haec pio persona patris eii uera, Deus no est homo. Dicendum, quod non est simile; quia sicut in Primo Libro dictum suit, iste terminus deus)partim habet natura termini comunis propter suppositor u plural itatem, partim nato ram termini discreti propter formam immultiplicabilem, scilicet diuinitate. Et ideo quia naturam habet termini communis, locutionem potest reddere uera in pio uno su Dposito; quia uero naturam habet termini discreti ; ideo non re se si pis ponatur,uel postponatur pin gatio: unde in negativa negaz pro omnibus suppositis, quamuis inastirmativa positi reddere locutionem ueram pro uno solor& ideo hec est salsa, Deus noctu homo: quia pridicatum rem uetur non tantum pro patre, sed
etiam pro filio; x hoc necessarie sequitur, quod assirmativa sibi opposita sit uera , haec scilicet, Deus est homo. Vnde si quq ratur quanta est ista propositio, Deus Gest homo. Respondendum est, quod partem trabet nature indefinitS, partem naturς singu iaris; Rhoc propicr naturam termini subiecti. Si uero queratur, in qu*materia sit, utrum in nati itali, remota, uel in contingenti. Dicendum, quod in materia contingentu quia p: sdicatum,&subieciani se hunt, ut excedontia,S cxcesta,