D. Bonauenturae s.r.e. episcopi card. Albanensis, doctorisque Seraphici Ord. minorum. In primum °quartum librum sententiarum elaborata dilucidatio. Collectis vniuersis prioribus editionibus; quidquid aut elegantiae, aut eruditionis in illis anteà spa

발행: 1573년

분량: 1141페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

231쪽

cap. Ia

itia

er 8.

Schi propositio reduci habeat ad materiam it lam : sapit th aliquid

de materia naturali propter hoc; uia quamuis illa: naturae quantum est de se, sint ad inuicem disparaN: per gratiam tamen unionis sunt coniunctae, & quasi naturales factae. V AE s T I o II. An hae propositio admittenda sit. Deus factus est boni. ωT R v ra haec sit admittenda. V Deus factus eii homo. Et sic, uidetur Ioan. Verbum caro ractum est od caro ut dicit Aug. non stat ibi pro parte, sed pro toto homine: ergo si haec est uera, Verbum Dei factu est caro; multo mMis haec erit uera, Deus factus eii honio. Ita M. In symbolo Incarnatus, & homo factus est. ITEM. Aug. Tanta fuit illa unio, quod faceret hominem Deum,&Deum hominem:ergo si unio illa fecit Deum elle hominem , cuomnis activa inferat suam passi. Dambergo Deus factus cst homo. ITEM .l'ost incarnationem Deus est homo,& ante incarnationem non erat homo, sed quicunque modo est homo,& prius non erat homo, cil factus homo: ergo si Deus est homo, Deus est satius homo. ITEM. Idem est humanari quod hominem seri: & haec sim.pliciter conceditur,Deus est humanatus;ergo simplieiter concede lum eli,deus est homo factus. SED CONiRA . Mutatum esse est superius ad sactum esse; sed haec simpliciter est salsa, Deus est mutatus: ergo & illa, Deus factus .est homo. ITEM. Famam esse prP

sipponit serii & fieri ponit iminsectionem; ergo de quocunque T I O VII. t 'f

est dicere factum esse, est dicere imperfectionem : sed hoe dic re de Deo est falsum; ergo& ista est falsa , Deus factns est homo.

IrEM. andocunque dicitur, hoc fit illud : terminus factionis habet rationem complementi respectu eius, circa quod fit: ut cadicitur, homost albus, notatur albedo esse complementum ii minis; ergo cum dicitur, Deus fit homo, notatur fieri compi plementum Deir sed falsum est quod homo aliquod complemetum Deo tribuat: ergo praedi tirlocutio simpliciter erit falsa. ITEM. Adiectivum ponit rem sua circa suum subsilantiuum sed hoc adiectivum factus cum cadit circa Ilibiectum, S praedicatu ni, potius adiacet subiecto, qua praedicato: qiuod patet; quia dicitur, uerbum est sactum caro: ergo isset termiuiis factus ponit circa diuiniim suppositum rem suam; erisgo praedicta locutio nominat aliis quam factionem circa Deum;sed hoc est falsum, cum nulla circa deum possit esse factio, uel innovatio ergo falsa erat praedicta loci itio. Ia EM. Quandocunque praedicatur aliquid de aliquo cum determinatione no diminuente, potest praedicari simpliciter: sed iste terminus homo non diminuit de ratione eius,quod est factos ; ergo si haec eis uera, deus est faetii homo; haec erit uera, deus est s ctus, sed hoc est contra syna tu,qd dicit: e nec sit laetus, nec creatus, scd ge- '

MI es

232쪽

LIBRI

Gp , tum reisci potestimi ac propositio. Rr spoN. Dicendum, i cu quaeritur de hac locutione, Deus sa D'a - homo iuxta illud, conj u, vii pi Sdicta locutio mul- dii linguenda: ex hocii. di participium pol ponere rem l uper totu, uel circa alterum extremum absolute, uel ci senten- exti earun3 ili comparaiici sta 'ton' ad alterum. Si ponat re sua, is h. scilicet ipsam factionem super to. tu,uera est locutio: Reli sensiis. fodio, eii homo.i. factu cli,

ut Deus esset homo: Sc hoc iii idet actu fuit m opere incarnationis. Si a sit ponat rem suam circa altemna pro roosilii ο ς tremorum ablolute,utp . iisti. xo circa praedicatum tunc eli senia adiaciis sus. Deus satius eii homo. i. Dciisi i abso hQmo, qui quidem factus est, Li. e. productus: & hoc quidem uera est Ponat rem sua cir ε ο ut ca unum extrema in comparati

aut .st RQ d-lterum,siccst sensus. Deus d. , ad iactu virlaomo. i. Deus secit se De. i . mςxipsuin homine per hii manita. cis assumptionem, sicut homo sa- tu, DI rix semeti plum docta per doctri nae acquisitionem. Et primus qui

in dem sensus ei uertis,& consuetus secundum sensum commune: non tamen cli siccundum locutionum uirtute: luia hoci articipiu, quod est factus cum ni masculini generis,& adiecimum adiecti-ue tantum, no potest ponere rem suam circa copulatum: sed necessario Ponit, quantum est de u irtute sermonis,circa subicctum,uel circa praedicatum. Secundus autem

sensus est quidem uerus, di haberi pol per sermonis uirtutem, α

proprietatem: est th praeter usum

communem.Cum enim dicimus,

quod Deus factus eli homo, non voltimos dicere o deus sit homo, qui pductiis sit, ted uolumus exprimere ipsam incarnationem,siue unionem diuinae naturae ad humanam. sertius uero sensus habetur de fecitndum usum commune,&l ecundum locutionis proprietatem: habet tamen in se aliquid

sprietatis,& aliquid improprista is. Et hoc patet qacu dicitur, ille factus est,mus,uel huiusmodi, hoc participium factus) tria

importat, itidelicet alicessionem ex parte subiecti, & inceptionem ex parte praedicati, di transmutationem ex parte utriusque. Quatum ex ui sermonis, pro eo θ f ctum esse implicat fieri: in proposito autem est reperire' antecellionem ex parte sit biecti,& inceptionem ex parte praedicati, sed non ei treperire transmutationem in

supposito Dei dist ideo factus hic Redis. cadit a propria significatiost ktu uitur

ad tertiam conaitioncm nec in a Seon portat transmittatione,sed unio- M. D-ne: nec significat,st filius Dei sit pra.

suppositi. in transmutationis,cum Ibι. Tedicit ir Deus socius est homo,sed ali. st eli suppositum naturae factae,& qui δε- tibi unitae. Licet ergo praedictus cunt. sermo filiocunque modo accipiatur, aliquam licat improprietate: quia tamen ueritatem habet,mhilominu, recipitur z qa in expretasotie fidei nolitet magis consideratur sermonis veritas, q sermonis cong ilitas:ea. n. lue sui it fidei nos irae ut dicit Aug melius intelligimus u Proserati tis. Vii Greg. dicit,quod excelsa D i balbutiendo resonamus. Conced cndus csterso sermo Praecuctus,& rationes quae

233쪽

quae hoe ostendunt: quia neritatem astrarunt.

AD I LLvD,quod obiicitur primo in cotrariuin, quod mutatum esse est superius ad tactum esse. Dicedum, quod uerum eli secundum quod factum elle ,& feriaecipitiir proprie: hoc autem est,cudicit traiisimitatione circa ipsum supposi:vm: non sic autem eis in proposito,pro eo st in incarnationis opere factum est, ut Ucus sit homo, non secundum aliquam

tra tantationem factam in Deo, sed secundum transmutationem LMm in altero extremo. AD ILLvo,quod opponitur,.sactum esse praesupponit fieri, & fieri dicit imperfectionem. Dicendum, quod neri dicit imperfectionem circa illud, id dicit mutatione, i

praesenti aut non dicit circa Deumntationem,nec imperfectione, sed solum circa hominem mec circa illum ponit imperfectionem praecedentem tempore, sed natu

m csse. AD iLLvD,quod obiicitur, st terminus factionis est coplementum. Dicendum, st illud Merum est, quado illud,quod notatur seri circa principium, uel suppositum, facit aliquam innovationem secundum aliqua proprietatem absis lutam: non sic auistem est in proposito: quia sicutiam dictum est ex parte Dei non

dicit nisi habitudinem unionis. AD a LLv. , quod opponitur, st actus,eum sit participium, Ponit rem suam circa subiectum, utcudicitur, Verbum est sactum caro. Dicendum, st & si trahat nomen a supposito: tamen quia non respicit ipsum absolute, sed in relatione ad praedicatum: ideo non

est nec 'sse se ponat circa ipsum aliquod absolutum. ideo adueritateni sui scit, quod circa subiectum ponatur antecellio, di uniore spectu praedicati. Et hoc quidereperitur in proposito. AD iLL v D,quod obiicitur,st ille terminus homo,non diminuit de ratione huius, quod est factus. Dicendum,quod uerum est : no tamen licet inferre. Eli factus homo resego est factus: non propter dimi nutionem,sed propter denominationis mutationem. Non enim sequitur, Ille eli albus monachus, ergo eis albus: no quia diminuat de ratione eius, quod est albus sed quivaliter denominat albu, cum d tur cum adiuncto, aliter cum dicitur absolute; se etiamidis roposito intelligendum est, ni patet hoc inspicienti. in AE s T i o III.

An hae concedaenda sit. Homos. ctus Deus.

UT K v M haec sit concedenda. Homo factita eli Deus. Et ssie vidcε. Primo auctoritate Au guli. Talis suit illa unio,ut saceret Desi hominem, Se hominem Deu: ergo si fecit homine I cur lio ergo factus est Deus. ITEM.

Homo est Deus, ct ante incarna tionem non suit Deus, ct incarnatio est Dei operatio: ergo per incarnationcm ho factu, uti Deus. ITEM. Sicut ellucra. Deus factus eli homo ; ita eliis cola: ersa, Homb factus eli Deus: ergo pari ratione sicut haec est uera, Deus factus est homo rhaec erit uera, Homosa ius eii Deus. ITA M. Hominem te Deum, cli ii ei um, aut est

uerum ueritate aeterna, aut ueri

tate temporali. Si ueritate aeterna ego ab aeterno uerum fuit dicere

234쪽

LIBRI

rere hominem esse Deut sed hoe

est salsum: ergo &e. Si veritate teporali:ergo hominem esse Deum est temporale: & omne tale est factum: ergo factum est Deum hominem esse: ergo homo lactus

est Deus.

SED CONTRA . Subiectum seri se habet per modum substanti ficantis etia praecedentis ipsum terminum: sed homo respectu ibet neutro modo se habet: orgo haec est salia simpliciter, Homo est factus Deus. lTEM. Cum dicitur. Homo factus est Deus,aut homo tenetur ratione suppositi uel ratione sormae. Ratione formaeno: quia non praedicatur Deus de homine rone sormae: si ergo est uerum, intel ligitur ratione suppositi uel hypolia sis: sed hypostasis illa est hypostasis filii Dei S illa

est aeterna: ergo de illa cst salsum simpliciter dicere, 0 homo ratione illius sit sactus Deus. I r E M. Quia Deus factus e homo, Deus est homo nouus; ergo a simili si homo factus est Deus, homo est Deus nouus, siue recens; sed hoe est impossibile:ergo &c. ITEM. Communicatio est idiomatum:

ergo si homo tactus est Deus, Deus est factus Deus t sed haec est falsa: ergo & prinia.

REsνON. Disendum,quod praedim locutio, qua dicitur,ldomo fa

ctio est Deus,diiungui habet per

hunc modii,quo distincta est praedicta, Deus est tactus homo: ex eo quod res huius participi j factus poni potest circa totum,uel circa praedicatum, uel circa utra . que extremum. In primo sensu locutio est uera, & est sensus, Ho mo factus est Deus, idest factum est, ut homo esset Deus: & hoe quidem uerum est. Si autem determinat praedicatum, sensus est. Homo est lacus,qui factus est: αhoc quidem salsum est. Si autem

cadat circa utrui ue extremum ,& dicat ordinem subiecti ad praedicatum; tunc est sensus. Homo iactus est Deus, idest , qui prius erat homo, factus est Deus posterius:& hoc quidem adhuc salsum est; luia et se hominem nunquam antecessit in illo supposito esse Deum,nec diuinum esse aliquatenus inchoatur. Et sic patet, quod si illa locutio aliquomodo posset concedi in primo sensu: in duobus tamen aliis concedi non pol est,nec debet, Homo si tus, est Deus. Vnde haec m. agis est improria, Homo factus est Deus, qua aec, Deus factus est homo: & rarius inuenitur scripta. Si tamen alicubi legatur, uel inueniatur; tunc secundu primum sensum est semper accipienda. ET PER HOC patent obiecta ad utranque partem inductita de rationes , quae ad primam partem inducuntur, procedunt secundum prima uiam:aliter enim non concluderent , sicut patet. RATION Es v ERO ad aliam partem inductae secundum alias duas uias procedunt; uidelicet prout participium catit inter extrema, uel prout determinat prae

dicatum . sicut patet aspicienti.

235쪽

A , it Livo tamen, quod ultimo obiicitur de communicatione idiomatum. Dicendum,quod cum dicitur , quod unio illa facit communicari idiomata; dicen. dum : lubd ab hac generalitate excipiuntur illa nomina, quae important unionem. Vnde non sequitur, Divina natura allumpsit

humanam naturam : ergo homo

assumpsit humanam naturam; sic nec S in proposito sequitur. Cuenim dico homi ncm esse factum Deum, dico hominem et se Deonnitum: S tale idion a Deo non communicatur per unionem; pro eo quod ipsa unio inter uni bilia importat diuersitatem, & distin .ctionem,& cam prisupponi oportet ad idiomatum cominu qicationem: & ideo talia idiomata unionem importantia, non sunt communicabilia. E i PER Ho Cre-Donderi potest ad ultimum obieoum,& ad consimilia.

An hae proposita admittenda D. . Alius Dei est prad stinatus '

quatum ad secundum articulum est agedum de locutionibus exprimentibus unionis pr destinatio. Dem. Et circa luaerunt tria. Primo , utrum hii sit concedenda,

Filius Dei est praedelimatus. Secundo quaeritur de hac, Filius Dei eli praedestinatus esse homo. Tertio uero, quaeritur de hac, Homo praedelli natus est esse filius Dei. Sci

stinatus. Et quod sic uidetur. Haec conceditur. Filius Dei est homo; sed omnis homo aut est praescitus, aut praedestinatus; sed filius Dei non est homo praestitiis, ergo praedestinatiis. II EM. Exceptis uocabit lis importantibu, unionem,necesse est esse idiomatum communicationem: sedliocabulum pr destinationis unionem non importat, quantum est

de se: ergo cum ille homo sit filius Dei; necessario sequitur, Pfilius Dei sit praedestinatust TEM.

Magis repugnat temporale aeter no , quam aeternum aeterno: sed

elle praedestinatum dicit quid aeternum,esse conceptum & natum

quid temporale: sed haec conceditur,Filius Dei est natus de uirgine: ergo & haec filius Dei est

praedestinatus. ITEM. Mittinsiconuenit alicui nisi ex tempore,

pro eo, quod este tum dicit temporalem: sed ista simpliciter conceditur, Filius Dei est in carnem missus: ergo multo magis ista cocedi debet. Filius Dei est praedestinatus. I T E M: Praedellinatio non cst aliud, quam praeparacio

gratiae in praesenti, di gloriae in futuror sed fi lio Dei C hristo collata fuit gratia, & gloria in tem Pore , S praeuisa sibi conserri ab

aeterno: sed cui cunque conuenit dissi uitio, conuenit,& diffinitum : ergo necesse est filium Dei conredere esse praedestinatum. ITEM. Haec est uera, Filius

Dei est praedestinatus secundum quod homo: sed ista determinatio homo non diminuit aliquid circa subiectum : ergo ipsa subtracta licet inserue filio Dei simpliciter est praedestinatu: cum ergo

236쪽

ad uerum non sequatur nisi veru, 6 2. uidetur q ibd locutio praedicta. l. Prio. e. Filius Dei est preta estinatus, tana. et ex quam uera sit concedenda. r.PosF. EO CONTRA .Otigenes, Prae-a8. destinatur, qui nondum est: haec iter ba dicuntur propter illos,qui in unigenitum Dei impietatem

crib. loquutitur. Putant enim eum inisne, sudi ter illUS connumerandum esse, qa. e. ad Rntequa fierent,pr destinati sol, 4 ut essent: ergo impium eis dicere filium Dei esse praedellinati l m. ITEM. Super illud.Rom. Et quos Festinauit,hos& uocauit, Glo. Praedestinauit non existentes; uocauit aute auersos si orso praedesinatio est no existentis,& filius Dei semper existit, nunquam uidetur praedesinatus esse. ITEM. Praedestinatio de ratione nominis dicit antecessionem prςdesiunantis ad praedestinatum: sed filium Dei nihil antecedit, cum staeternus; ergo nullo modo conuenit ei inter prςdestinatos connumerari.ITEM.Nullus semetipsum praedestinauit. Sicut enim alius est, qui creatur;alius est,q creat:

sic& qui praedestinat,& qui praedestinatur. Sed omnes quotquot praedeliinantur,a filio Dei praedehinantur ergo ista nullatenus quidem est concedenda , Filius Dei est praedestinatus.

Dis haec sit concedenda, Christus est praedestinatus,pro eo st Chrieus nominat bypostasim in dua-

TERTII

bus naturis:& lixe,Christum est Fdest natus inquantum homo ratione determ: nationis adiunctae a

haec tamen non recipitur coinnat

niter,Filius dei cst pr destinatus. Et ratio huius cst propter repugnantiam intellectitum, quae quidem inuenitur inter subicctum ,& praedicatum. Reperitur autem ibi triplex repugnantia. Nam uocabulum praedestinatus circa p-

destinatum tria importat, uideliacet habitudinem esiectuum respectu causae,acceptationem per donum gratiae,& inchoationem quatum ad cise naturae. Et primum intellecti im habet, quia descendit a uerbo passivo.Secnndiim uero intellectum habet,quia descendit ab actu,dicente ordinationem ad finem. Tertium intellectum habet,quia componitur a praepositione dicente antecessionem;sicut ab hac praepositione Prae. Ecotta filius dei dicit illam persona,

ut causam, non ut effectum: Dicit etiam illam personam,prout competit illi filiatio per naturam, nopergratiae donum. Dicit etiam illam personam, ut aeternam, non

iit habetem initi lim:& sic expres.se est repugnantia intellactuu inter subiectum,& praedicatum. Et potest illa repugia. antia reduci ad triplex genus oppositionis, uidelicet coiitradict:onis, contrarietatis, bc ictationis. Et propter hanc triplicem repugnantiam non admittit ni Magilii i praedictam locutionem Vnde cocedcndae sunt rationes,quae sunt ad parte illam. Ali ILL v D, id obiicitur incotrati lim. Primo quod liqc conceditur,Filius Dei est homo. Dicendum, q, non est ibi repugnatia intellectuu ; immo potius consona

237쪽

tia: homo enim nominat naturam habile ad unione : no sic aut hoc

Nicatu, Praedestinatum. Et ideo no sequitur ex hoc, quod si s lius Dei est homo; quod propter hoc sit praestitus, uel pr.edeliinatus; nisi addatur ei, secundum quod

homo. AD ILL v D, quod obiicitur: quod communicatio idiomatum est in Oibus, exceptis nominibus unione importantibus. Dicendum, quod non solu sunt illa excipienda nomina sed etiam uocabula illa, cx quibus co surgit in telectoum repugnatia: & tale est uocabulum Praedellinationis, &consimilia, sicut melius manifestabitur infra Diti in . ii. ubi aeritur, utrum haec sit concedenda: Fili iis Dei e creatur . AD ILLvD, uero, quod obiicitur; quod magis repugnat temporale aeterno, quam aeternum aeterno. Diccndum,l uerum est de eo, st eli pii

re aeternum. De eo autem, quod

est sic aeternum, quod de suo primario intellectu dicit, & notat aliquid temporale, non habet ueritatem; maxime quando sic importat illud temporale, iliod directe habet oppositionem ad elernum, sicut est hoc participi u praedestinatus. AD iLLvD, quod o Acitur de missione, quod quavis sit temporale: tamen c6ceditur filius Dei esse missus. Dicendo, 'non est simile; auia & si mitti)dicat quid temporale: tamen illud temporale non dicitur poni circa diuinam personam, sed circa aliquid creatum. Circa uero diuina personam ponit solam emanationem. sed prqdestinatio circa ipsupraedestiatu triplicem ponit intellecti im; qui repugnat personς

set concedi Filius Dei est missu,t non tamen sane potest c6cedi, Filius Dei est praedestinatus. A DILLvD, quod opponitur, quod filio Dei praeparata filii gratia in praesunti,& gloria in fututo. Dicendum , quod & si Christo praeparata suit gratia ratione humanae nati arae, non tamen ratione diuinae. Et ideo sicut prima locutio, negatur cudici inr, Filii is Dei est praedelli natus, nisi addatur deter cminatio; secundum quam,& ra tione cuius attendatur ipsa prae deliinatio: sic neganda eii alia locutio, in qua ponitur praedestinationis distinitio, nisi addatur haee deternii natio, secundum quod homo. AD ILLUD uero, quod obiicitur,qubd haec determinatio si

cundum quod homo ) non diminuit. Dicendum, quod q iamuis non diminuat de ratione praed stinationis: facit tamen quod praedestinatio ponit rem suam circa

hypostasim Christi ratione humanae natutae,no ratione diuinae r &sc tollit repugnatia intellectu u. Cum aute simpliciter inscietur,lcdicitur, Filitis Dei est praedestinatus; cum filius Dei denominet Psonam Christi secudum diuinam naturam tantum, est ibi repugnatia intellectuum. Et ideo non tenet ille procellius: no quia ibi est paralogismus secundum quid, &simpliciter;sed quia ibi est par logismus secue si accidens. odenim conuenit Christo ratione humans nati irae,est extraneum ei ratione diu inae. Q V AE s T r o H.

hae vera sit. Filim Dei praedi natus est esse homo f

VTκν Μ illa si uera, Filius Dei predestinatus ei ho

238쪽

Et quod sit uera, uidetur. Primo ctu praedestinati: sed quamuli di per Magistrum in litera,qui dicit uina praeuisio praecesserit luima

eam secundum quamlibet ilium nam naturam: non tamen praece opinionum este concedendam, sit diuinam personam : ergo siue iITEM. Hoc ipsum uidetur ratio- dicatur absolute, siue respectu hune: Tantum repugnat. uel am- manae natiirae;negandum est filiuplius filio Dei homine fieri, qua Dei esse praedestinatum: crgo saltum praedestinari: sed haec conce fa est praedicta locucio, scilicet , ditur, Filius Dei est factiis homo: Filius Dei praedestinatus est esse ergo &haec, Filius Dei est praede homo: quare neganda, & reijstinatus esse homo. ITEM .Prophe cienda ella I T E M. iniicum-φ-7- tia illa, qua dicitur. Ecce uirgo que praedestinatur, ad aliquod concipiet ; dicitur esse prophetia donum gratuitu praeparatur : sed praedestinationis : ergo quod uer filius Dei cum factus est homo, hum caro fieret,sicut ex tempore nulla fuit facta gratia illi perso-

fuit prophetatum, & impletum; nae fili j Dei, sed solummodo ge-isa de ab aeterno praedestinatum : neri humano: ergo uidetur,quod ergo sicut ex tempore factus est nullo modo filio Dei competat homo; ita & ab aeterno praedesti ista praedestinatio. natus est esse homo. ITEM. Filius REsoLVTIO. Dei est homo aut per gratia, aut Iphac propositio, si importet ani

per naturam. Non per naturam: cessionem, mel rupe I. praedicati ergo pergratiam et sed omnis gra- mel totius comuncti, vera est :silia,quae datur alicui ex tempore 3 autem importet antecessionem repraeordinata fuit,& praeparata ab spectusebie ii, salsa est. aeterno: sed hoc non eii aliud B EspoΝ. Dicendum, quod cum praedestinari: ergo uidetur,quod hoc participium praedelli natusγDaec,Filius Dei eis praedestinatus dicat antecessionem, tripliciter esse homo, sit concedenda. poteli eam importare ; uel respeSEO CONrRA. Praedestinatio diu subiccti,uel respectu praedica est respectu gratiae,& gloriae,non ti, uel respectu totius copulati. respectu naturae: sed eise homine Si enim importat antecessionem dicit praedicatum naturale, non respectu subiecti,tunc est sensus, donum gratuitum: ergo respectu Filius Dei eii praedestinatus esse

illius nullus debet dici praedesti- homo, ideli filius Dei ante praeuinatus. ITEM. Necessario sequitur, lus eii esse homo, quam elicis

Iste praedestinatus est habere pra hus Dei: hoc modo falsa est tiam,& gloriam: ergo est praede- praedicta locutio. Si autem imporstinatus: ergo similiter seq iitur, tat antecessionem respectu prae-

Filius Dei est praedestinatus esse dicati tunc est sensus, Filius Dei homo:ergo est praedestinatus: sed preuisus est esse humo, idest co- lGim haec est negada,Filius Dei eli pret gnitiis, uel praeuisus suit esse ii

media- destinatus, i sicut ostensum est sit ino, non antequam filius Dei es-ιὸ pra- pra: ergo, &c. ITEM. Praedestina- set,sed antequam esset homo. Si dati rio dicit antecessionem non sol si autem importat antecessione r

239쪽

Fili Dei est praedestinatus esseh5, idest praedestinatum est, ut situs Dei sit homo.Sic ergo potest

esse triplax sensus praedictae locutionis: Si unus quidem salius est: duo autem sequentes sunt ueri: ει quantum isto duos sensis subseqnetes recipitur praedicta locutio ab omnibus opinionibus,tit Magister dicit in lit. Et ideo secudum hunc sensum concedendum est ipsam esse ueram. AD ILLUD uero, quod primo Mijcitur in contrarium,st pridesinatio in respectu gloriae,& gratiae,non respectis naturae. Dicen dum, P cum uocabulum praedestinationis per se pro sertur,claudit

in se intellectu gratiae, & gloriae: Miputa csi dicitur aliquis esse simi liciter praedestinatus: cum auteaddit ei determinatio exterior,

Ium retinet intella tum principaiis significati, uidelicet P rdinationis, siue praeuissonis. Vndeca dicitur, iste est praedestinatus habere gratiam, & gloriam: pr

destinatus. tantum ualet ibi, sicut praeuisus. Et est simile cu dicitur, cede per se tantum ualet quan

eum, locnm da: sed cum dicitur, Cede Iocum, cede habet solum antellectum asterius: & ideo .cs dicitur, Filius dei praedestinat is est esse homo,Pr destinatus soluta portat praeuisonem,uel ordi- rationem;&rdeo imporrat solute malum fgnificationem. Pos- et tamen dici, quod etsi ese hominem de filio det praedicet esse

naturale concernit tamen geat iam unionis: & ideo tale praedicatum non exit extra ratione prs destinationis. Ao iLLvo , quod,

opponitur. Si est praedestitia veteile homo, si est praedes': ius. T IO VII. IosDicendum,q, non inuitur; quia

cum Praedestinatus ponitur inter sit biectum,& praedicatum, potest dicere antecessionem tam respectu unius,quam respectu alterius

sed cum per se praedicatur , dicit antecessionem respcctu sub: ccti. Et ideo non sequitur, Filius dei est praedestina tus esse homo: ergo est prsdestinatus. Sicut non sequitur, Filius dei e sit praedestinatus secundum P homo: ergo est praedestinatus. Nec est simile

de alijs, qui praedestinantur ad gratiam, S gloriam ; quia in eis

praedestinatio non tantumni Modicit antecessione respectu eius,

ad quod praedestinatur; sed etiarespectu eorum,qui pridestinantur; non sic aut est in propos o. AD ILLUD, quod tertio obiicitur ; quod pra stinatio dicit antecestionem respectu praedellinati. Dicendiim,st uetum cst quando simpliciter,& per se de alιquo dicitur. Sed quando in comparatione dicitur ad praedicatum aliquod; tunc potest dicere antecersionem respectu illius praedicati:& hoc inodo dicit in proposito r& ideo non cogit illa obiectio. AD ILIvD, quod obiicitur ultimo, P ciuicunque praedestinatus est,st aliqua gratia ei. Dicedum, predestinatio respectu eius importat gratiae collationem, respectu cuius importat antecessione ecum aute dicitur, Filius dei prε- destinatiis est esse homo,non conceditur secundum quod pridestinatio importat antecessionem respectu subieeti, scd solum secun dum st importat antece,sione respectu praedicati .Et ideo non notatur, aliqua gratia sat ipsi si

240쪽

LIBRI

quidem uerum est;& ideo illa ob

coeterae Praecedentes no

currunt ni si secundum illum sensum, secundum quem praedicta

locutio non recipitur. VAESTIO III. An haec concedendast,Homo praedemnati s s esse filivs Dei. HO M o praedestinatus est esse si lius dei, utrum sit concedenda. Et sic uidetur. Roman. nil praedellinavi, e filius dei in uirtute. Sed hoc dicitur, aut de fi

lio hominis,aut de filio dei ; sed non de stio dei ; ergo de filio ho

stinatus est Iesus, ut qui futurus erat in carne filius Dauid , esset in uirtute si ius dei; sed Iesus nominat illum hominem; ergo homo ille est prcdestinatus esie filius dei. ITEM. tanto maior eli gratia;tanto maior secundum

illam debet alte di prsdestinatio; sed gratia unionis. per quam homo ille factus est dei filius, maxima fuit,qus simul in se continuit gratiam,& gloriam; si ciso homo prquisus est si ius dei esse per gratiam illam, uidetur praedestinatus cst cile fit iis dei. 1 I E M. Praedestinatio non attribuit filio dei propter antecessionem, quae quidem non convcnir filio dei secundum deus; sed talis antecessio bene competit homini secuditio,

homo: ergo recte uidetur,l co

petat sibi praedestinatio ; ergo si non tantum datur illi homini gratia, per quam sit beatus, sed etiam per quam si istius dei,uidetur lnaee iit cocce iada. Horno est praedestinatus,ut sit si ius dei. SED CONTRA: Si homo est praedestinatus cssest ius dei;erro

fili dei est praedcuviatus csse s

TERTII

lius dei; sed lise est salsa: ergo

illa, ex qua sequitur;sequit auteex hac. Homo est praedestinatus esse filius devergo dcc. II EM. Prae . destinatio non est nisi personae rergo si homo est praedestinatus esse filius dei, aliqua psona est praedestinata esse filius dci. Aut ergo

persona creata,aut increata. Sed

non persona creata ; quia tale noest reperire in Christo: ergo inis creata: sed personae increatae non conuenit pi destinari: ergo uideturWno debeat recipi praedictus sermo,iste scilicet,Homo est praedestinatus esse filius dei. I T E Μ. .

iniicumque est prςdestinatus,antecedit illud,ad quod praedestinatur; tempore,aut natura: sed ho

mo,nec tempore, nec natura an

tecedit filium dei: ergo uidetur, sermo prqdictus noli debeat cocedi. ITEM. Cum dicitur homo est praedestinattis esse filius dei; aut hoc intelligitur secundum in homo,aut secundum.Deiis; nosecundum st deus, hoc constat; ergo intelligitur secundu 9, homo. Sed quicunque est nunc praedestinatis , ab aeterno suit prsdestinatus ; ergo secundum st homo suit ab aeterno praedestinatus csse filiusdei; sed iste terminus homo stipi ponincibo de pterito;ergo supponit pro sterito ; ergo si aliquis ab sterno fuit prsdestinatus esse filius dei , ab aeterno aliquis fuit homo; sed hoc est falsum ; ergo S primum.

REsoLVT Io. Si exponatur proposita enunciatio. Homo antequam esset, prauisus

est sis filius Dei ei praedestina-ιum est, hominem esse lium Dei:

mera est. Sin secus, nim ..

RESPON. Dicendum , illa locatio

SEARCH

MENU NAVIGATION