장음표시 사용
321쪽
. sis concedenda sit istae propos tio ChrisHH est creatura λIrca Ir. Dist. cons quenter qusritur de his uocabulis,qus vi dentur importate inceptionem. Et circa hoc tria sunt dubitabilia perquirenda. Primo
uaeritur, utro simpliciter conceed si sit,* Xps sit creatura. Scio Vtra c5ceded si sit stillelio coeperit esse. rtio quaeritur, utrum homo coeperit esse Deus.
UT K v M haec sit concedenda, Christus e creatura. Et sieosteditur multiplici auctoritate Rug. ad Dard. Qiod ad uerbum attinet,creator cli Christus, Nad hominem attinet, creatus est Xbs. ITEM. Leo Papa. Noua,& in audita conuentio: Deus qui est, ει qui erat,st creatura. Damasci expresse. Non stadali Zetur ad nomen creatur qui se seruum, aut vermen ut gransi natum de terra nominauit. IDEM etiam ipse. Quid mirabilius, et creatore creari, S plasmatorena plasmari. Et Rich. de San. Vi t. in quadam sc-quentia. Potestate non natura fit creator creatura. Ex his omnibus auctoritatibus, tanu una efficacirone concluditur, ' Xps sit creatura. ITEM. Auctoritate efficaciori ad Gal. . Misit Deus fili si fusi
factu ex muliere. Si Mi LITER ad Rom. Qui factus eli ex semine Dauit secundum carnem: sed oefactu ,est creatura; filius aute Dei 'est factu ,: ergo Sc. ITEM. Poe. in Chri lio est ueritas naturae creatae ct naturae increato: S Xps nomi
nathypostasim utriusq; naturae. Sed haec e uera isine diuins naturae, psc creator,& ille hoc creator;ergo pari ronc & haec, Christus est cicatura. ITEM. De quocunque praedicatur inferius,& superius, est necessaria consequentia; sed creatura est superius respectu hois,N aialis; sed haec est uera simpliciter, Christus est horct haec, Xps est aial: ergo & haee
necessario est uera, X p, est creatura. lTEM.Si Xps est h6,aut creatus,aut increatus. No increatus,
hoc costat; quia oppositio est in adiecto;crgo e lio creatus; sed hocreatus e creatura;ergo&c. ITEM
Sicut caro Xpi suit concepta, se aia Xpi fuit creata;ergo sicut rone carnis haec suit uera, xps e proles uirginis, & c6ceptus de uirgine; ita fisc erit uera,Xps e creatura dei uel creatus a deo. Si dicis stno est simile po repugnatia i tellectu u, jest in hac, Xps est creatura. tra.Maior est repugnatiaco oppositu pdicat de opposito,q qn pdicat creatura de Xpo; sed
hoc cit hera, Xps est impani bilis, est imortal is,c mortuus ergo &c. SED CON et RA. Ro. 8. Vanitati sit biecta est Ois creatura;scd Xpsca sit deus,n 6 cst vanitati subiectus: ergo,&c. ITEM. intellectus huiusnc is creaturassi de de nihilo;sed hoc repugnat X po,cum fuerit ab
aeterno; ergo no est concia edum Xpm esse creatum. IrEM.Oξ creatu incipit esse: sed Xps suit ab terno;qm ipse eduxit filios Israel de Aegypto; ergo Sc. lTEM. Christus si est creatura, aut hoc
est Gne naturae,aut rOnersonae.
Bone natur n6,qa natura no sidicat de Chri lici basione perso non;qa plana Christi Q est cidaT a radi
322쪽
ea, sed patri costerna; ergo nullo modo uerum est, quod Christis
sit creatura. REsoL UT ID. 2'Dinon parumscandali parit, peperiti: τε onda hic sermo: a Theologis orti, odoxi non nisi jub caudiit orae si ii quantum j somo a L
REPON. Dicundum, st praedictus se imo a doctoribus theologiae comuniter non recipit, Clitatius, siue filius Dei est creativa. Adha rent.ii. uerbis Magistri in lucra. BO aute quare noli rccipitur est: quia talis sermo cli,ppinquus errori. Errori aut appropinquat, Squia male ali in intellectus est ab
haereticis Arcianis, & ct quia de se malecitantelligibilis. Arrius nanq; dixit filium Dei esse creatu ram,& qii, Christus nominat personam filij dei, qui dicit Christucsse creaturam, no determinans, secundum quam naturam intelligat; uidet idem dicere quod Arrius impie scia sit. Eli ct male intelligibilis de se pῖ repugnantiam
intellectuum. Creatura. n. quatueli de ratione sui nois,dicit respectum ad creatore : dicit et aliqd, qa liabet esse post non este: dicit etiam quod hec esse aliunde P ii oluntatem procedens: ergo in tali locutione intellecti is pr. aedicati repugnare uidet itellectui ipsius subiecti secundum triplicem dis . sonanciam . Et proptcrea praedictus sermo est male uestigibilis:& fuit male intellectus: & p hoc
est errori propinquus. Et qua sermo theologicus debet e se catholicus,& usitatus, ab intellectu no dissonus, ct rei de qua loquimur, colonus. propterea praedictus scr. μ uon reciditur, nitidae mi-
netur: unde rationes concedendς sunt, i ollcndunt praedictu sermonem non esie admittendum. AD ILLUD crgo,qd primo obFi cotrarium de sanctotu auctoritatibus. Dicendum, u sancti aliqumultum expresse loquuntur amplius,quam admittat cois usus ob aliquid exprimendu; Ic tales se mone, non oportet cxtendi, sed potius magis lutat exponendi: Et sic est in praedicto I ermone, cu dicunt Xpm esse creatur anula aut dicunt secundum lunar. Maam naturam,& uete loqtiumuiri non in o .
portet sermonem isti: in trahi alcoem usum. AD iLLvD, la obiitur de uel bis Apostoli, quo dic tur, Factum demulere. Dicenuu, i, ipsa determinatio de muliere, di alia de terminatio qua dicit ad Eo m. i. Qui factus cli ex scini ne Dati id secundum carnem, trali ut hoc uocabulit in facti is ad ilandunt, si ac ponendum rem ilia circa naturam alluiupta: e ideo non sequiis P hυ cui tale, locutiones sint sine determinatione conceded T. AD ILL v D, quod ob P, ιγ haec conceditur sine determinatione, Chri ilus eii creator. Dicendum,l non est simile: l:n Cluillus nominat persollam uerbi, tuae eli mcreata,&increatae natui ae percs sentiam, di natura propria. Ideo no ita coirenicter attribuit: ei uocabulii creatur , sicut creatoris:
qa no est talis intellectuli dii senatia. Plaeterea : ille sermo non ita approximat tiencno e rori, , sicut
sermo Propositus:& ita patet qa. no est respite dias. AD i LL v D, qa Opponitur,s, de quocunq; praedicatur inscrtus, superius. Dicendum, P uetum est, litatuni est deuiita cc illatio vis. Vnde si est
323쪽
Dera, Petrus est homo,abs iue dubio uerum est, Pctriis est animal. Sic etiam concodi potest v, si ue re est homo, st uere est creantra: non ili oportet si aliqua locutione utendu est cum inferiori, tytitendum sit ea cum superiori propter diuersos modos signi scandi, in quorum uno intellectus inuenit consonat iam, in alio repugnatiam. Et quonia praedii tam locutione magis respuunt Doctores, propter hoc φ pol esse uia in fausitate, uel errore propter malum modi si intelligendi,qua ipsa de se sit salsa,vel erronea ideo patet ratio.ET per hoc patet responsio ad sequentem obiectione. uis.n.ula admittatur,& conctatur,Christus est homo creatus;nsita simpliciter cocedendum est lsit creatus,ne intelligatur ei tale praedicatum simpliciter attribui,& totaliter, hoc est r6neutriusq; naturq. AD iLLvD,quod obi, stest coceptus ratione carnis, & itas militer creatus roire animae. Dicendum,l non est simile: quia Sesi c6cept- dicat exitum rei i esse: non tamen ita repugnat persisnu Christi intelle ius illius uocabuli, sicut intellectus uerbi creandi. Et ratio huius eis: quia conceptio aliquid, praesupponit, εἰ naturae determinatione concernit mecd respectu Dei, sed respectu nulli eris,sive matris: dicit. u.exitum naturale:sed no sic creatio uel creatura. Nam creatio dicit actu, qui porcst in tota rei substantia: unde quod creatur, simpliciter incipit
esse. Nulla et determinatam natura concernit. Dicit etia respectu ipsius creantis,& exitum uoluntarium importat: hinc east miltomagis repugnat personae Christi
uocabilium creandi, quam concipiendi. Quod si obijcias, P no magis repugnat, quam si dicatur, immortalis est mortalis. Dicedum,s & si non magis repugnet 'itrantum a s exteriorem rationem: ta men magis repugnat repugnan tia ducente in errorem. Cum enadicitur immortalis , & mortalis; quia mortalis praesupponit creaturam itinentem,& ratione illius praedicatur, ideo ita no repugnat.
Et praeterea iste sermo prolatu S, ostendit se non debere intelligi nisi per unionem Sed cuiu dicit, Clitilliis est creatura, nec priri P ponit: nec sermo uidetur intelligi per unionem: immo uidet praedicatum dicere totum esse subiecti: &,ppter naturam talis actus, qui consueuit esse in totum. Et se patetra non est simile,& q, ualde rationabiliter Magister dicit praedictum sermonem non esse trahudum ad ustina: quamuis non pota sit c uinci faciliter ipsum simpliciter,&absolute esse salsum. Disficiliores enim,& efficaciores sol rationes ad oppositum.
VTκvM haec sit concedenda, Ille homo incepit esse, Christo demonstrato. Ei quod sic uidetur. Atigiast super Ioan. Antequam undus fieret, nec nos eramus, nec mediator Dei & homicum homo Christus Iesus. Si ergo uonerat ante mundi constitutionem rergo incepit esse. IT M. Nasci,
de generari est mutari secundum substantiam , & produci de non es le inester sed idem est omnino produci in elle post non esse ,
324쪽
& inc pere esse. Cum ergo huc ob aliud nisi quia per nome crea. sit vera, tile homi, nascitur : & tiirae importatur exitus de non ;hue, Ilae homo in esse produ- esse in ei se; ergo pari ratione uel citur: haec etiam erit uera, lite multo sorti oti hue est falsa, iste homo incepit esse. ITEM. λnte homo incepit et se. lTEM. Propria mundi constitutionem hecellite eli pronominis pro proprio nora, Nullus homo est:& haec est fal mine poni, & certa designare persa, Aliquis homo eii:ergo& haec sonam;ergo cum dicitiae. Iste ho- salsa, ille homo es , demonstrato mo,hoc pronome ille demostrat Christo:& haec modo est itera: er personam . Sed persona Christigo prςdicatum modo conuenit semper suit,& nunquam incepit subiecto,& prius non conue- esse; ergo haec eli falsa lle homoniebat: ergo incipit conuenrer incerit cffecit iudicas quodpe ergo haec est uera, lite homo ince sona ibi large accipitur. Adhuc pitelle. t EM. Bene sequitur, lite obiicitur,quod quicquid demon homo cli, ergo ille eit homo,pro strat,demonstrat sive suppositu , eo quod in propositione, in qua sue personam proprie,ergo vide. e lauditur implicatio, licet ipsam tur, ς adhuc falsa est locutio; implicationem inferre. Seqoitur quia expositio huius uerbi, inc enim, Homo aluus currit: ergo pit,el l lxve. Hoc tricipit esse: ers homo ell albus : ergo sequitur, hoc modo eli;sed prrus non fuit. Ille homo eis, uel fuit absterno: Si ergo est uera, Ille homo inc
ergo ille fuit ab ςterno homo sed pit esse ; haec est uera, Iste homo h celi salsa , Ille demonstrato modo eli, prius non fuit. Sed quo
Christo ab aeterno fuit homo. et cunque modo accipiatur, alia estgo,& haec, iste homo est, uel suit haec locutio, Iste homo prius non ab aeterno:& modo est uera: re- sint. Si enim pro persona eius opstat ergo i cepit esse uera: ergo posita est uera, Iste homo prius haec est uera, iste ho incepit esse. suit: similiter si pro supposito u
SED CONTRA . Ioan. 8. Ante- ra est, Iste homo prius fuit, ppter quam Abram fieret ego sum, pa communicationem idiomatii; sed xi ratione & antequam coelum se non licet negare de a liquo quod ret: ergo si idem demoni ratur P uere a stirmatur siue per proprie hoc pronomen ego, S per hoc P tatem naturae, siue per unionem . nomen ille,uidetur q, haec sit ue- Haec enim simpliciter est falsa , ra Iste homo fuit ante muniti con Homo non est deus;quia eius opstitutionen ergo haec est salsa, It posita est uera per unionem. Cale homo incepit ellis. ITEM. Magia ergo omni modo ista sit uera,Iste ster concedit hanc. Iste puer crea immo semper fuit; haec omni mouit stellas: sed cui uere attribui- do est salsa, iste homo incepi te iatur creare stellas, uere attribuit se. ITEM. Sicut supra habitu fuit semper esse: ergo ille puer seri P ille te, minus Homo, dictus de ori. sitit. ergo eli salia, ille pucr ince- Christo,quodam modo habet napit esse. Consimiliter haec mga- turam termini accidentalis; quia
tura Magistro, iste ho siue Chri intermino accidentali suppositastus cst creatura sed hoc non est praeexistate potest formae γ S
325쪽
in proposito est reperire; sed regula datur,quod terminus accidetalis supponens uerbo de praeteri to,potest supponere pro pr sentibus,uel pro praeteritis,ita indifferenter potest reddere locu- . tionem ueram pro his uel illis. Nec propter hoc dicitur locutio. Daulnplex: quia non comparatur ad illa tanquam ad signiscata,sed tanquam ad supposita; sed talis locutio dicitur habere plures causas ueritatis tantum o. Cum ergo dicitur, Iste homo sitit,se
ses esti iste, q est homo, suit;uel iste qui suit, homo fuit; sed haec simpliciter est uera, Iste qui est homo,ab stemo fuit;ergo &bse, iste homo ab aeterno suit; ergo haec est salsa simpliciter,iste homo incepit esse,& nullatenus distinguenda.
vat,falsa. RE s p o v. Ad intelligentiam hu. ius locutionis colideranda est responsio Magistri, Magister enim respondet cicens: quod ad hanc locutionem non est serenda responsio sine distinctione;ipse tamen non distinguit,sed determirrat quod incepit esse quatum adriaturam, licet non quantum ad personam. Incepit esse secundum iraturam humanam: sed non incepit esse inquantum uerbum Sed certe iste modus distinguendi nosufficit opponenti importuno; quaerer enim rationem multiplicitatis,& que sensum faciat praedicta locutio quantum est de uiuer rivii; & hoc non potest ha-C T I O XI. 148beri ex uerbis Magistri ad liquidum. Et propterea tentandu est distinguere, si quo modo possumus aptare pr dicis locutioni c5 uenientem distinguedi modum. Videtur autem praedicta Iocutio posse distingui, ex eo quod uerbum incipiendi potest notare i ceptionem respectu ueritatis totius dicti; uel potest importare inceptionem rei priedicars respectu subiecti.Si primo modo tunc est sensus. iste homo inc pit esse hoc e, locutio ista scilicet,ille homo est,icepit esse vera; & hoe absq; dubio uerum est. Si autem dicat inceptionem esse respectu eius, quod demonstrat per hoe pronomen iste,cum illud habeat esse sternum, uel per propria naturam,uel idiomatum communicationem, uidetur tunc locutio
falsa. Sed sic modus distinguendi calumniabilis est: tum quia n6 uidetur quod uerbum incipiendi habeat ferri super totum, cum nihil sit quod reddat sibi huppositu Tu ctiam quia non est q6, utra oratio illa incipiat esse uera ; sed est quaestio,iitrum res importata
per hoc quod dicitur, Ille homo incepit esse; & sic modus iste diis stinguendi non uidetur in se valere, nec et quaestione terminare.
Et Ppterea pol este alius modus dicedi, & hoe semper supposito, qtiod incipit)dicat inceptionem rei attributae, sue actus in praedicato respc tu si ibiecti.Sed hoc potest esse dupliciter, uel qa potest
notare inceptionem tespectu rei importatae per Pnomen secunduse: uel sub rone implicationis. implicatur enim forma humanitatis cum dicitur, iste h5. L iste quieta ho.Et si dicat inceptionem re-
326쪽
spectu subiecti, siue persona m- portatae P pronome falsu et est sermo:quia persona illa non hetesse post non et se. Si uero respectu i inplicationis, uera est locutior ei enim sensus, Dille incepit eise,n5ea iste,sed ciuia ho, siue sed in natura humana. Et pol poni exe-plum.Si scutu prius fuerit & postmoda dealbetur, haec eli duplex Scutum album incepit esse iuxta praedictum modum dii inguendi. Sed adhuc iste modus distinguendi non minus csi calumniabitis, lprscedens: Meo ς, haec locurio , scutum albis incepit cile, het exponi P has duas,Scutum alba all, Shaec noest duplex :& alia quae est, sicutum album prius no suit:& haec cli falsa: luia eius opposita est uera,Scutum albiam fuit. Albu.n .cum sit terminus accidentalis pol supponere .p praesentibus S praeteritis per indisserentiam , non P multiplicitate. Praeterea si dicatur, usi albus incipit currere, incipit,non pon: t quatili est de ui uocabuli inceptione circa a lbedine, ted circa cursu in. Et ita adhuc ille nividus distinguedi est calumniabilis non modicum. Est adhuc tertius niodus distinguedi.st hoc Inomen ille) pol dcmonstrarepsisnam uerbi,uel lingulate hOis. Et si demonstret singulare hois, sic oportet cocedere hac, ilic homo incepit ciso;& hanc, Ilic ho. mo est ab aeterno, sicut coirccoit, iste homo est illo tuu , di im mortalis: sed unum dicita coica, tionem idiom. itum, alterum vero per .pprietatem naturae. Si enim cum christus nas citur,aliqui, homo mutatur de non esse testeme-
cesse est st aliquis horno incipiat. esse: sed non eic uerum pro alio
homine quam fasto homine: itile ergo homo incipit esse per proprietatem naturae; sed thab aeterno dicitur esse: quia est Deus, et est ab aeterno. Si ergo iste homo demostret singulare hominis, rque dubio uera est praedicta locutio. Si autem dentonstret personam uerbi,falsa est: falsa inquam quantum ad proprietatε naturae: quia persona uel bi de sui naturaeli aeterna.Qnantum et ad coica tronem idiomatum non admitti
rur: quia tale idioma nou coic tur, propter hoc 3 claudit repugna tiam intellcctuum .Et hic mo Hoc indus distinguendi rationabilis est,sror t& minus calumniabiis et pdicti; R. M ,δε plus facit ad propositum,& ma bac. i. gis consonat uerbis Magistri, qui dat sensiam praedictae distincti
nis: quamuIs uerba non ponat, pi desei erct modum theologicum. Moderniores uero oportet aragis explicare propter importunitate qquaerentium. Determinat.n. Ma- crsister6iste homo incepit et se se s cundum P homo; non autem secundum s uerbum. Quid asit est aliud dicere, nisi st per illud pronome potest demonstrari si pii lare hominis, uel persona filii Dei λ Secundum hanc ergo distinctionem non omnino concedet da est i dicta locutio, nec omniano negada. Concedi enim potest secundiim unum senium, e nessi ri secundum alium. Eligiones,
quae probant praedictam locuti ne in aliquo sensu esse ueram,&aliae quae probat in aliquo se fael se fallam, a transiri possunt,qaper illam distinctionem s. Hunhsecundum enim diuola media utraq; uerum concludunt: sicut sunt duae primae rationes ad prismam
327쪽
nia parte, & primae duae ad parte
secundam. Ad illas uero quae ostedunt locutionem este ueram simpliciter,uel saliam simpliciter;respondendum est. AD ILLvD,quod obiicitur,st ante mundi conititutionem haec ellitera, Nullus homo ei Loiccdiim, uera est: sed tamen non oportet,st illa non sit vera. Nullus homo fuit: Et ratio huius ei l .ppter
variationem supivisitionis termini.Nam sicut tacti im est iste terminus, homo in Christo hut modum supponendi termini accidentalis: sia illud argumentu non ualet:haec suit salsa, Album disgregat:emo haec e salsa,Albsi dis gregauit: uariatur enim modus supponendi ipsius termini. In prima enim habebat unicam suppositio ritem, in secunda duplice. Vnde quis ista sit salsa, Iste homo est ante mundi conititutionem; haec tamen est uera, Ille homo fuit ante γ mundi constitutionem: quia sensus potest esse talis . lite qui nunc est homo, ante mundi constitutionem fuit: ideo non ualet ro illa. AD iLLvo, quod obiicitur,l implicatio sequitiir ad propolitione, in qua implicatur. Dicedum, Otum elli mundum eam differentiam temporis,scam quam inalicatur. Vnde bene sequitur, Sisi albus currit,homo est albus. Sed hγ,cum implicatio eis respectu uerbi de praeterito,tunc habct
duplicem suppositione: quia supponit pro praesentibus & pro praeteritis.Et ideo non sequitur, Ille homo ab aeterno fuit:ergo ab sterno fuit homo: sicut non sequitur, Hoc album fuit.crgo hoc fuit album : quia regula cil st terminus apponem uerbo restringitur seca
dum consignificatum uetbi,cuiuscunq; temporis uerbo apponate non asit sic cli de tetmino ex par te subiccti. Et prsterea ro illa peccat ex mutatione lappositionis. . AD Dv Asauterones in oppositu non oportet respondere: quia 2 cedot secundum alium sensum .Lprout ille demsilirat personam. Praeterea non concludunt i praedicta locutio sit falsa:quia polsis haec simul ilare,' semper fuerit, S st inceperit este, secundum diuersas naturas. AD ILLUD, quod
obi citur tertio,quod pronomen demonstrat Psonam. Dicendum. D persona accipitur large oa ni quod reddit detetminatu ita Dpositum uerbo;potest enim dici, Haec albedo;& sic poteli bene demonstrare singulare suppositum hominis, id est athomum natura humanae, quod assumptu est a uerbo,uel ipsam hypostasim; facta demoliratione non ad sensum, sed
ad intellectu. Et si obiiciat 'id in utroq; sensu eli salsa , qa haec in
utroq; sensu est uera, ille ho semper suit. Dicendum, s, in talibus plus tollit negatio, q ponat animinatio opposita. Haec. n. simul itat .s.Chtalium cile mortalem immortalem. Sed illae diret locuti nes no simul stat,Ch tu ea est mortalis, Christusnoeli mortalis: qa negario magis nesat, & remouet significationem cius qcteli mortale,si immortale sibi xppositu. Per hunc et modum intelligendum, Uamplius negatur in hac,Ille homo non fuit, et in hac, Ille homo incepit esse,qu.aee affirmativa, li
cet claudat negationem. Haec em
simul pol sui it cilla uerae, lite hqmo est aeternus, & ille homo inca
rit ede ; sed uiae duae nunquam
328쪽
iste homo est aeternus, ille homo
non est aeternus, ea ratione qua
dictum eii:& ideo non potest c5- cludii locutio praedicta sit salsa simpliciter. AD rLLvo,quod obi jcitur ' homo in Chri do habet modii i upponedi termini accidetalis. Dicendum, si hoc pol concedi in comparatione ad persona
Christi,quae cit suppositum huis
nitatis in infinitum praecedes sermam humanitatis. Sed in comparatione ad singulare hominis, ueritate non habet. Vnde quado iste homo demonstrat singulare hominis, necessario ad id e lepus refertur suppositum importatum per pronomen, & sorma importata per nome. Et ideo haec est sausa, ille homo fuit ab aeterno, nisi intelligatur peridicinatu comunicatione. Nam per proprietatem naturae veru est dicere,st ille limmo exivit de non esse in elle per generationem. Et sic pater respouo ad totum. Huius ergo responsionis tota summa in tribus consilit:ut intelligatur qualiter pronomen demoniirare potest dupliciter, scilicet vel persona uel bi, uel singulare hominis. Intelligatur nihilominus quomodo disterentem supponendi modum habet terminus accidentalis, & su stantialis respectu iterbi depra .eterito quavis ex parte praedicatino sit differetia. Intelligatur etiast possibile est duo opposita a Trinari de eodein Chrillo,ua quod
unu dicitur per unione, alterum per proprietatem naturae, siue de Deo siue de homine: neutrum tamen illorum uere potest negari: plus enim tollit negatio, quam
Ionat allirmatio, sicut dicitur alii,& faciluci poset ostendi.
VT κ v M haec sit concedenda. Homo incepit esse Deus. Et ' sic,uidetur. uia est vera.Petrias incepit esse homo: ergo a simplici conuersa , Homo incepit esse Deus. ITEM Haec est vera. Deus incepit esse ho propter unione, sed unio est,& reciproca & misetua quia sicut ho unitur Deo, de Deus homini: ergo si unio reciprocatur,& inceptio, quae super unione fundatur: ergo sicut hareest vera, Deus incepit esse homo, ita & haec, Ho incepit esse Deus. ITEM.Simus in instanti,in quo si lius Dei incarnatus est,hse est uera: Homo est deus,& ante hoc hono suit Deus: ergolisi incepit es se Deus: praemulae sitnt ueret: e go conclusio, quoniam praemissae
Antequa homo esset , nec homo erat homo, nec aliud: sed homo incepit esse homo ,&homo non potvit ante esse Deus quam esset homo: crgo si homo incepit esse homo, homo incepit elle Deus. SED ONTRA . Haec est uer ,
Iile homo fuit ab aeterno Deus, S ad ilium homi rem laquilo homo:ergo homo suit Deus ab aeterno:ergo haec cu salsa, Homo incupit esse Deus.ITEM. Si homo i cepit ei se Deus: aut ergo iste, aut
ille:& se de alijs:sed non est dare nisi de illo, di iste ho semper
ergo haec eli falsa, Honao incepit esse Deus. Ith M. Coicatio est in
idiomatibus: ergo si bo incepit eε Deus. vr ' haec iit c6cededa, Dei filius incepit esse Deus:sed haec e
salsa simpliciter: ergo & prima.
329쪽
Irrv. Estoin illius Dei deponeret holom,que assumpsit perim-rossibile tune quaero de hac, Illeomo delinit esse Deus: haee est salsarergo pari t6ne & haec est falsa, Homo inrepit esse Deus,cum assumpsit. Probatio minoris: nsic est unior ergo c6municatio est inicidinatibus;ergo si filius Dei s per erit filius Dei, & ho semper erit Deus, sequitur necessario sthae sit uera, lite homo erit semper Deus;& haee similiter, Filius Dei semper crit ho; ergo & haec est salsa, Homo desiniteile Deus;&haec, Deus desinit esse homo;
ui ratione & hae sunt salsae, ille
'omo incepit esse Deus,& Deus incepit ese homo.
RESPON. Dicendum, si absq; dubio haec conceditur. Deus incepit esse homo:sed de hac, Homo incepit esse Deus, duoiu est utru si,upliciter sit concedenda. laida .n. uoluerunt eam diiunguere,ex eost hoc uerbum,incepit,psit attribui huic termino,homo, ratione
suppositi, uel ratione formae. Si
attribuatur ratione formae, tunc
iste terminus homo) habet suppositione simplice,& tunc est sensus, Deus incepit praedicari de homine: quia modo praedicat, Syrius no praedicabatur,& sic locutio habet ueritate. Si uero respiciat ipsam rotae supposti,sic dixerunt st haec est falsa locutio, quiasipposito semper conuenit esse Deu . Huius aut simile assignant, sicut si dicatur,Albii incepit esse scutu, Uscutu primum fuit,&post deallatur. Si enim inceptio attribuatur huic termino album, ratione irimae, uera est locutio.
si rone suppositi, salsa est. Quia
quod ell albu,prius fuit scutu. Si aut quaeratur ratio huius multuplicitatis, dicut ea ex hoc prouenire:quia uerbu incipi edi claudit in se negatione,& illa pol intelligi praecedere terminu: & se facit ipsum habere simplicem suppositione,uel sequi: S sic respicit ipsum gratia suppositi. Vnde qua-uis respectu aliquorii adiuu, uel uer tu terminus subiecti determinare habeat su ppositione simplice, aut personale: th respectu huius uerbi incepit utroq; m do pol supponere: S hoc non ponit multiplicitate in supponente,
sed in tota locutione ex uaria ne gationis copa ratione. Haec aut distinctio satis eli rationabilis,si s ne intelligat simplex suppositio, ut dicat terminus habere simpliace suppositione, sub quo no licet descedere, sicut cu dicitur, Solus homo currit: uel simplice stippositione habere,qli praedicatum,uel aliquid in praedicato respicit ipsum gratia formae. Licet alit non sit pretdicta distinctio reprobada: tamen non dιssoluit plene ambiguita tu locutionis Spositae;qu nia si respicit ipsum ratione su positi,adhuc liabet locutio ueritate. Si enim haec est uera, Ille homo incepit ese, in aliquo sensu, ut prius probato est, absq; dubio veru est, ς incepit esse Deus. Etta hoc intelligedu, st adhuc pretdicta locutio habet ueritat c,lecudumst uerbum incipiendi respiscit tantum subicctum gratia su Dpositi. Vnde attendendum, st ille terminus homo respectu Christi partim habet naturam termini
accidentalis, partim naturam termies substatialis.Natura inqua f
330쪽
termini accidentaliς respectu P- tetulenda: luia ola c5icantur,liis son7, quae praeexistit. Natura termitii substat talis respectu singularis huis, si, simul cu ipso ince-Dlt, per quod i l le terminus ho nil priuere pro singulari homin- per is, pro Psona uerbi no: non nisi igitur gratia unionis. Et dumtaxat excepti , ' exprimund ipsam unionem, uel fili. ae claudiit intellectulina repugnanti am, ratione cuius errori appropinquat. Ratio aurem huius eis: quia communicatio idiomatum sundatur super ipsam unionem, & ordina- qin prosit 'posito singularis ho- tur ad fidei catholic. ae expressio- ininis, qd quidem est Iesus, hei neni Sc ideo non communicanturtieritat ira locu io, qtramuis non
habeat pro supposito laeti persona Chiilii: & hinc est praedicta locutio recipi potest ta litam
simpliciter uera. Et concedendae sui it rationes ad hoc.
AD iLLYD, quod obiicitur,' haec eii uera, Ille ho ab aeterno illa, quae important unionem. Vnde 'li iam iis haec sit uera, Fialius Dei cli incarnatus: haec tamen est fals i, Homo est incarnatus. Similiter intelligendum est de hi , qtiae repugnantiam i tellectuum important, sicut sunt esse creaturam, & esse praedestina
fuit Deus. Dicendum, a si siste tum,& si initia. Et quoniam cum
demon iret psonam , uera est: & dicitur, Homo incepit esse Deus, in illo sensu salsa est. Iste h6 in. importatur unio ideo talis idi cepit c: se I latis. Si uero sippositum hois rQpiciat, adhuc potest esse uera per unionem, siue idio.
matum coicationem sed tame ex malis non est communicatio. AD ILLYD. quod quaeritur, si perimpossibile dimitteretur homo a Deo,utrum haec esset uerat, Hohoe non sequitur st illa sit salsa, mo desinit esse Deus. Dicendum, Ille homo incepit esse Deus per st sice nec ualet, Homo semper proptietate suae naturς. CGuenit crit Deus e ergo non desinit elle enim sicut prius dictu fuit hunc Dcus. Sicut enim prius tactum holem dicere mortalem, & im Hir,iste duae simul sitiit nerς,Homortale sine cotradictione. ET P modesinit esse Deus, Sc homo hoc patet seques obiect5 qa si hoincepit esse deiis .aut ille, aut ille.
demonstrat Psonam, sed singulare hois, fictit prius dictum fuit. Viide non est simile si dicatur. Albu ilicipit esse sicut si qa alba non het nisi naturam termini accidentalis: nec hel stippositu , pro quo semper erit Deus: quia per idiomatum communicatione haec est uera, Homo semper crit Deus. &tInchii erit uota,quandiu durabit nitio. Si verbcras soluatur umor tunc nec per idiomatum communicationem, nec alio modo eli uorum dicere,st homo sit I eus. Et si tu obiicias, clii bd desinere imposset reddere locutionem laeta plicat non esse Nille non poliunt nisi ipsum scursi: non sic allicit in concedi simul de Christo, erit,Schoiere spe Christι. AD ILLUD, non erit. Dicendum, quod sicut id obiicitur de coicatione idio- di etiam suit plus negat negatiomarum. Di ndum, i in idioma- oxplicita et implicita: Pp hoc illatum cdicatione hic regula est at- coceditur tamu uera , lite homo