장음표시 사용
651쪽
D I s T I N C T I o XXIIII. 3ox Si Petrus habuit fidem passionis, in vidit holem illii pati. Si vero quaeritur, Vtrum Petrus dein passionis habuerit, in hominem ChriΠmn oc: lis pati cernebat. Dicimus eum fidem passionis habuisse,non in eo quod credebat hominem pati,quia hoc Nidebat: sed in eo quod credebat Deum esse, qui patiebatur. on enim virtus dei erat,quod credebatur homo pati O morti quod Iudaeus cernens credebat: sed quod credebatur Deus ese, qui patiebatur. Vnde Augu in is super illum psalmi locum. IVlpondit ei in via vim Eisarea tutissua: Laus Dei est, non quia credit hominem illum tisne in mortuum, quod:paganres credit: sed quia credit eum glorificatum uerrum Deum. Credit ergo des Deum mortuum, minean glorificatam. T seu e o fuit P tro i.ιο.8. des credere hominem illum mori,quod oculis cernebat: sed credere Deum esse, qui moriebatur. Nec nobis etiam mdes in hoc meretur , quod credimus hominem illum momtuum,quod Iudaeus credit: sed quia credimus hominem Deuum mortuum esse. Si aliqua sciuntur,quae non creduntur.
TOR haec quaeri solet,Cum fides sit de non apparentibus
non visis,xtrum etiam sit de incognitis tantum. Si eninude incognitis tantum est,de his uidetur esse latum quae ignis rantur.Sed sciendum est; quod cum visio alia sit interiorkalia exterior Inon est fides de subiectis exteriori uisioni, est tamen de his quae visu interiori utcumque capiuntur . Erquadamsic capiuntur,ut intelligantur, se non ut in futuro uaedam autem non: quia cum fides sit ex auditu non Io. 3 3. modo exteriorised etia interiori,nou potest esse de eo quod δε Tria omnino ignoratur quae ipsa ad sensum corporis non pertia ρ' 'net,ut ait Augustinus dicens,quamis ex auditu fides in nobis sit, Mon tamen ad eum senium corporis pertinet, qui να -- dicitur auditus,quia nῖ est sonus:nec ad ullum sensum iamirer
poris,quoniam cordis es res ista,non corporis. Quaedam ese' gome creduntur,quae intelliguntur naturali rationeHE dam uero,quae non intelliguntur. de Propheta, nisi cre' iis f.
dideritis,non intelligetis,auod ei u linus aperte di in-ahit liasin inqui qua nisi intelligamus,non credimus: 'M D
652쪽
sis ε' alia, quae nisi credamus, non intelli remus. Nemo tamen
Ps iiῖ potest credere in Deum, nisi aliquid intelligat, cum fide
s ex auditu praedicationis. Idem in lib.de Trinitate. Cer-i. - ta des Vtcumque inchoat cognitionem: cognitio uero cer s. m. ta non perficitur iis post hanc uitam Ambr. quoque ait, A nisui Vbi fides,nonflatim cognitio: ubi cognitio est des praecerim te . Ex his apparet aliqua credi, que non intelliguntur sciuntur, nisi prius credantur: quaedam uero inrelligiris a. d. aliquando etiam antequam credantur. 7 ec tamen sic in--ται. e. te liguntur modo,νt in futuro scientur: Onimc etiam per fidem qua munda itur corda, amplius intelliguntur : quia
nisi per fidem diligatur Deus, non mundatur cor ad Icien.υ . dum eum.Vnde August.Quid est Deumscire,nisi eum mente conspicere rinequepercipere Sed prius quam valeamus persyrcere, pero ere Deum cui percipitur a mundis cordibus,ui si per fidem diligatur,no i poterit cor m - . ciuis Videndam sit aptum. Ecce hic aperte ha- ,. O bes,quia non poten sciri Deus, nisi prios credendo dili innatur tur.Supra autem dicitum est, quod nemo potest credere hiq τορ- Deum,nisi aliquid intelligatur. Vnde colligitur non pos- ' sciri, intelligi credenda quaedam,nisi prius credantur, quaedam non credi, nisi prius intelligantur, Cr ipsa permem amplius inteli sti: nec ea quae prius creduntur quam intelligantaris enitus ignorantur,cum Messit ex auditu. Ignorantur tamen ex parte, quia non sciuntur. Creditur ergo quod ignoratur sed non penitus: sicut etiam amatur quod ignoratur Unde Aug.Sciri aliquid, ct non diligi ρο- test.Diligi vero quod nescitur,quaero virum possit. Si non potest,nemo diligit Deum,antequam sciat. Vbi autem funcula tria fides,lpes, aritas,uis in animo credente quod ii dum scit,c Jerante, amante quod credit' Amatur ergo
O qui d ignoratur ed tamen creditur.
v PRA egit Magili de ne ian de his,quae sunt nsae cogni-side filiatu ad eius en tioni subiecta. Et qm duplex est sentiam. In hac parte coeni io,videlicet lensitiva,& i- agit de ea quanta ad te Ilectilia: i5 par, illa diuidi ξ in obiectum,& niateriam unde duas pies. in quaru prima inqricinoirirint in fides sit de his, q MMξ,uttii fides sit de his, i sensu solum taut BPra nostra cognitio percipiunt. Ia stea, utriun sit dux his
653쪽
intellectu cognoscuntur, 'aliae admodu ciri audanda, seu cibi . Post hac quaerisOiei; cum des, sit perbia intellectus est uituperao e. Pra pars diuiditur in tres da. Secudo,qa talis credulitas est partes. In quarum prima mouet a mera uolui Hate, non ab aliqua principalem quae ilionem, subiun necessitate. Nullus.n. cogitur cresens determinationem. ln secun derc, qd non uidet: quia laus, &da vero epilogat ad removcndu uituperium consistunt circa ope incidentem dubitationem, ibi. Lx ra uoluntaria. hinc cli qJAug. dibis aperi mulligitur, ci) Inter cit, D laus fidei eis credere, quod tia uero excmplificat in speciali non uides : non Pp priuationem ad maiorem explanationem, ibi. uisionis tantum, iud Pp positione
Si uero quaeritur,urru Pei rus, c. humilitatis,N libertatis. Humili
Secunda uero par, principalis po talis ex parte intellectus & liber test diuidi in tres partes, in qua- tatis ex parte uolutati . Et P hoc rtim prima movet quaestionem, patet responsio ad illud, lilod obta determinat. In secunda ait tori licitur primo. Ad illud, lilod obiitate Augia confirmat, ibi. Ait citiir iccundo de gloi is, patet si--August. c. Iri tertia ueris elicit militet rc sponsio; quia Aug. non quadam diuisioncm circa ipsa cre loquitur de laude quacumq;. seddibilia, ibi liis apparet,aliqua de laude meriti: & haec laus est incredi, cre.) statu uiae , iasi patriae,& circa aditis, et visee ε λ laus fidei, crc. Con- uiae, non circa actiis patriae. Simi- .Latra. Carere lumine potius est liter patet ultimum, quia hic tio ad uituperiuna,q ad laudem, secu dicitur de quacumque credulita- dum illum Psal. 8. Homo cum ic, sed de credulitate recta, & uela honore esset non intellexit, co ra,& non stulta,& salsa. paratus est, Sc. ergo uideriir st cum Yd.rplexa insitu,e c. Vpprii atro uisionis potius reddit si hoc inccuenientcr dici qa cu sendem uituperabilem , qcommcn- susu: ius plurimas rerum di isteredabilcm. Item. Si in hoc consiliit tias nobis ottendat, & nobilior laus fidei, quia credit, quod non sit, uidetur st magis fides debeat uidet, clim in gloria nihil creda- csse ex uisu, i ex auditu. Ite. Fi-tur,ut si illud quod uidetur, uide des Apollolo is fuit ex uisu ita situri laudabat tot si fides in via, cui ex alidi tu ergo si ois fides subu gloria in patria, quod absurdu sequetiti derivata fuit a fide Apocit dicere. Ium. Si in hoc colis iit ilo loro, uidetur st magis debeat laus fidei, quia credit, quod non dici ex uisu .u ex auditu. ite. Callidet: sed omnis,qui stulto,& sal sdes sit habitus insusus, uidetur se credit,credit quod non uidet: st nullo mo habeat ex auditu eri erro qui stulte credit, laudandus Resp. Diccd .m,' sicut dicit Phi- est. Resp. Dicendiim,e priuatio losophus, dupliciter contingit aliuisonis iacit ad laude ci edulita- quid scire, ii delicet per inuetiotis, prae lupposita tamen rc ii tudi nem,& per doctrinam. Et sensus
ne in ipsa credulitate: S hoc ex uisus maxime deseruit ille modo duplici causa. Primo, pr humilia sciendi,qui est per inuentionem rtione,&captiuatione Hellictus, sensus uero auditus itumhe est per
654쪽
per doctrinam.Qitoniam ergo ea quae prius creduntur,qu m intelquae fide nouimus, non cogito sci ligantur. Si cnim credere est cogi mus per inuentionem, sed magis tare cum assertione, & cogitare e per doctrinam per doctrinam in intelligere,uid tetur omne cre- quam osi solum praedicatoris io dere praecedat intelligere.Si tu diquentis per aurem corporis, scd cas,l Auguitinus intelligit de metiam spiritus sancti loquentis P te licetu, qui innittriui rationi: aurem cordis : hinc est e in lite- tunc uidetur st salsum dicat, si radicitur,v fides non tantum est quaedam sunt,quae prius intelli ex auditu exteriori, sed etiam in- guntur,quam credantur: quia dateriori. Et quamuis Apostoli mul citurEsa. .secundum alia translata didicerint uidendo Christum, tionem,Nisi credideritis,non in- multo tamen plura didicerunt au telligetis; ergo illud intelligerediendo ipsu,qloquerct exterius, semper sequitur ipsum credere.& qui loqueretur eis interius per Iuxta hoc etiam quaeritur, quae
spiritum sanctum: S per hoc pa- sunt illa credibilia, de quibus ditet responsio ad primum,& secun cit Augustinus, i creduntur, α dum obiectum. Ad il:ud uero qa nunquam intelligitiatur, cum ui- obiicitur, i sidcs est per infusio- deainus, quod omnia credibilianem,& non per auditum. Dicen- per rationes satis probabiles assirdum , V sdes quantum ad suum mentur. Resp. Dicendum, ' informale per infusionem est, non telligere dicitur dupliciter secunper auditum: sed quantum ad ma dum Q Magister innuit in litera. teriale, uidelicet quoad notitia Vno modo intelligere dicitur larillam, qua cognoscitur, quid cli geno seqdcii, quod dicitur per quod per nomen dicitur, est per nomen: & illud intelligere senia auditum :ita' unum est per audi per praecedit assensum ridet: nee tum cordis,& aliud per auditum aliquid creditur, quin illo modo corporis: ideo seneraliter dicit prius intelligatur. Alio modo in-Rpollo. fidem ex auditu esse, ma telligere, hoc est ratione praeuia. gis principaliter ratione auditus Iuxta quod dicit Augustinus, qainterioris, quam exterioris. Et intelligimus debemusrcni,quod sic dicit Giegorius, qubd inua- credimus auctoritati. Et de istonum laborat ternio praedicatoris, inteli ligit Augustinus,cum dicit,
nisi adsit illustratio doctoris, quod qusdam sunt, lus prius creinterioris. duntur,& pollea intelliguntur, si αλν inq*it c c.ὶ Primo cui sunt articuli fidei, qui sunt suuidetur, st ilia diuiso si insus5- pra rationem.Quaedam sunt, lusciens: quoniam ipse Augu. in ori non prius creduntur,quam intes ginali addit tertium membrum, ligantur, sicut sunt antecedentia uidelicet quaedam sunt, quae ad fidem Mea quae sunt de dicta crediitur,&nunquam intelligi in mine iuris naturalis , scut Deutur:og uidetur Magister inutis cite, Deum esse bonunt. Quaedam cienter onere diuisionem credi sunt quae creduntur,dc nunquam bilium. item. Videtur implicare intelliguntur, quia non Pollunt: quoniam quaedam sunt, rationurrobari, sicut vii historia
655쪽
huniana gesta percurrens. Nemo enim poteil probare per ratione,
ς Abraham genuit Isaac, sed solum per auctoritatem: Et sic patet, st intelligere aliquando praecedit fidem, aliquando sequitur secundum illum modum acci Iludi,quamuis secundum primu Iemper praecedat. Et per hoc patet rei ponsio ad omnia quaesita. Nam quod primo obiicitur,de inius5eientia diuisionis, Dicenduin , θMagi iter non intendit hic diuidere credibilia, scd ostendere quomodo fides, S intellectiis circa idem possitnt se compati,& qualiter circa idem habeant ordinari. Ad aliud simister patet responsio : quia procedit de intelligere secundum quod primo modo accipitur. Vlcimum similiter
detur falsum . quia aut loquitur de conspectu mentis, qui est per speciem:aut de eo qui est per speculii,& in aenigmate. Si de eo qui est per speculii , uidetur falsum: quia hoc non eli scire, sed potius credere. Si de eo qui est per speciem, hoc uidetur similiter: falsam: quia tunc no sciretur Deus nisi in patria. Dama. autem dicit Φ cognitio existendi Deum omnibus est inccita. item.dscit Augii. i I.de Ciui. Dei, st quicquid scitur, scientis comprehensione finitur: ergo si Deus nullo modo scientis comprehensione finitur, uidetur st nullo modo possit sciri. Ite. Diony. dicit secuasi illud Pial. 1 7. st Deus posuit tenebras latibulum suum;ergo uidetur impossibile, Deum mente conspicere. Respon. Dicendum, ili Augii.
hie loquitur de cognitione expe
rimentali, quam quis habet de Deo siue in patria, siue in uia. In patria quidem perfecte, sed in
uia imperfecte;neutra tamen habetur nisi a mundis corde. Vnde;
haec scientia sapientia est; quia secum habet iunctum saporcni, &per hac illuminatur intellectus, ex stabilitur affectus. Et ideo dicit,4 Deum scire non cit aliud qua inente cospicere, firmiterq; percipere. Ad illud quod obiicitur,lli non potest intelligi nec cognitione uiae,nec patriae. Dicendii quod immo cognitione uis in telligi potest. Sed cognitio uiae multos habet gradus. Cognoscitur enim Deus in vestigio,cognoscitur in imagine, cognoscitur Rin essectii gratiar,cognoscitur etiaper intimam unionem Dei & animae. iuxta quod dicit Apost. Qui a. .s adhaeret Deo unus spiritus est cueo. Et haec est cognitio excellentissima, quam docet Dionysius, quae quidem est in extracto amore , & e leuat supra cognitionem fidei secundum statum communem:& de hac intelligit hic Augustinus, & Magister. Ad illud quod obiicitur, quod scire est
quod Augustinus .diis niti bi sciare, secundum quod competie Deo; S Deus quicquid scit, scit
scientia comprehensionis , quia totam rem plene cognoscit ; hoc
nobis . Ad illud similiter Dionysij patet responsio ; quia
non uu irdicere,quod Deus conspiciatur in uia in claritate suae
essentiae , sed quod conspiciatur in effectu gratiae , &expc- rienetia suauitatis suae per ipsam
656쪽
D intelligcntiam hii ius partis incidit hie quaestio de obiecto si dei. Et circa hoc quaeruntur tria. Primo quaeritur, de
obiecto fidei secundum rem.Secudo quaeriti ir de ipsis in comparatione ad nostram cognitione. Tertio quaeritur, de ipso obiecto secundum nominis rationem. Circa primum quaero tur tria. Primo quaeritur, utrum fides si circa ue
ergo habitus fidei quo illud eredebatur, falsificari potuit: potest eigo s dei subesse salsiim. ii EM. Simus in medio tepore post mortem Abrahae, & ante incarnati
nem Christi: in illo tempore necessarium est Abraham credidis se Christum esse passurum,possibile etiam erat Christum nun pati, sed possibile compatitur seca omni necessario: ergo illa duo poterat simul stare, uidelicet is Abraham credidissetChrillum esse passurum,& q, Christus non esset passurust & si hoc, tunc fidei subesset salsum: ergo cum possi-rum tantum, an fidei possit subes bile erat,tunc fidei subesse falsa
se falsum. Secundo quaeritiirutru uideturpari ratione, si & nunci fides sit circa uerum creatum, an circa increatum tantum. Tertio quaeritur, utrum sit circa complexum,an circa incomplexum.
T R v v fidei obiectum sit ita Quod autem pro illo tepore possibile esset Chi illum n6 pati, manifestum eii : qii iac6tingens crateum pati,cum penderet ex uoluntate interficietium:& regula eii iuerum,st ei non possit subes stoppositu ni contingentis est cose salsum. Et st fidei possit suben tingens. Quod iterum necessaria se salsum,uidetur. Cuicumq; sub esset, st Abrahaa credidisset, maest contingens,potest subelie salsum, quia omne cotingens potest esse salsium: sed fidei subest uerum contingens: ergo fidei potest subesse falsum. Maior propositio pernisellum est: quia omne dictum assirinatiuum de praeterito, est necessarium. Si tu dicas quod hoc
uerum est,quando non pendet ectaturo, ostenditur sic esse in pro- se manifesta est. linor probatur: posito: quia credere n6 est aliud, Ita fides fuit de passione Chria et cogitare cum assensione:&posti,& in inatione, & utrumque qua: Abrahaa cogitauit de hoc disiit contingens. Non enim erat cto, Christum esse incarnandum, necessarium Christum interfici, necessarium suit de eo cogitasse et nec Dei filium incarnari, cu alio & poliquam assensit,necessariun modo posset genus humanum lia fuit ipsum assensiisse: & potiet exiberari:restat ergo st conclusio est uit in actum fidei, necessariu fuit uera. t M. Habitus formatur ipsem exisse: ergo uidetur st si subiecto suo circa quod uersatur: pliciter necessariu fuit ipsum cre uo habitus fidei uersatur cir- didissemecessarium ergo uidetur,
credibile,habet illi conforma ' fidei Abras potuerit subesse s lxi: sed aliquod credibile, utpo- sum. IT EM. Omne, quod subcii MChristum esse passurum, potuit spei, subest etia fidei : sed spei pocilliscari, cum edet contingens: O subesse fusum, ut patet cum aliquis
657쪽
*liquis pret scitus in gratia ex illes
speratic habiturum uita aeterna; ergo necestario sc luitur, st fidei ali ili subera falluna .lTh M.t, iusebamaris praesupponit actum fidei; sed actui charitatis potest iubessu falium: curo & actui sidui.Maior manite ita cit; minor probatur per hoc,quod Apostolus ex charitateuoluit ire ad Hispanos, quo tamen non ivit. Et ego ex charitate uolla proximum meum vile borium,qui tamen non esi bonus;&sic actui charitatas porcii subcise falsum. I iEM. rictus adorationis
est actus fideu ergo quod subiicrnitur adorationi. ivblternitur i psi fide sed contingit ali litando adorationi alicuius fdelis subesse falsum,sicut quando adorat hostiam
non consecratam pro consecrata;
adhibita uera,& debita diligetia;
de ratis adoratio meritoria eii, Scita ortum habet a fide, Occharitatricrgo si ei subest salsum, uidetur quod&fidei C et A. illius lius est fides in uia, cuius erit uisio in patria; sed uisioni in patria non potest subesse falsum; ergo nec fidei in
Dia I iEM.Si ut se habet charitas ad bonum, ita se habet fides ad uerum; sed charitas nunquam appetit nisi bonumzergo fides nunqua facit credere nisi uerum: ergo fidei n6 subest salsum ii EM. Fides Metriit primae ueritati aemur set,
ct super omnia in credendo: sed Prima non potest ei dicta uis uerum ergo ipsa no potestassentire nisi uero; ergo ipia non potest subesse nisi uerum. ITEM. Quicumque cognitioni subest falsim, illa cognitio potius est principiam deccptionis,quam illumi
i Aioata; sed fides csi illuminatio TIO XXIIII. 30s
mentis, sicile dicit Aug. ergo s- dei salium non pol sol, ite. I iEM.
Virtus cli certior omni arte, at
que scientia; ued scien tiae non poteti flabelle talium : si ergo fides utitus ell,uidetur Sc. ITEM. Fides quae innititur principii, scientiarum, non potuit falsificari; ergo multomagis illa, quae innititur
principio principio tu; & haec est fides catholica; ergo nullo modo potest ei subesse salsum.
REsPON. Dicendum, st cum habitus fidei ipsam mentem illuminci ad assciuienduin ueritati creditae secundum illustrationem diuinae praescientiae,& diuinae praescientiae non possit subesse salsum, quia ipsa non potest salsificari: nccese est ponere, quod ipsi habitui fidei nec salsum subsit, nec si besse possit. Quemadmodum enim diuina praescientia , quae ex rebus non pendet, certi Gsinae cognoscit non solum ea, quae ueritura sunt necessario, sed etiam contingentia, ita quod cir-'caea decipi non potest, siciit in , Primo Lib. ostensum fuit: sic &fidcs, quae cognitioni diuinae praescientiae innititur, a qua etiam illuminatur, & dirigitur: certam credulitatem, & illuminationem habet de futuris etiam contingentibus: ita quod illa quantum elide se possunt non euenire: fides tamen nec potest decipi, nee poteti errare. Sicut enim dc coquod praescitum est euenire a
Deo; concedi potest quod ipsum possibile sit non euenire in se,
658쪽
&absolute: non est tamen compossibile cum praeuitione sui oppositi: quia haec duo non possunt simul stare, luod Deus praeuiderit unum,& quod eueniat oppositum: tunc enim falleretur diuina praeicie uia. Per hunc modum intelligendum est in at sensu fidei, et
innititui diuinae prae uisioni. Via de filiamuis creditum continges in sae possit non euenire, haec tamen duo non poliunt simul state,
Τ non eueniat, εἰ st sit creditum. t propterea concedendu est, qδsdei no potest subesse salsum : qa non pollunt simul flare salsitas incredito & ueritas in credete, siue in fide. Et concedendae lunt rationes,quae sitiat ad litam partem. AD iLL , D ergo,quod obiicitur in contrarium , st cuicunque
subest contingens potest subelle fallam: quia omne contingens poteli elle salsum. Respondendu es per interemptionem: quia diutias praeuissoni subeste potest uerum contingens,fallum tamen subesse non potest: praeuido enim Deus uera contingentia: sed tamen illa, quae praeuidet,nunquam sunt saliasa: Et sicut hoc habet inflantiam in diuina praecognitione: sic & in illuminatione, quae ab ea procedit,qualis uil habitus fidei, sicut praedictum cit. AD ILLYD, quod obijcitur, i, habitus cognoscendi debet contormari ipsi cognoscibili. Dicendum, Q istud habet ueritate,quando habitus cognoscendi pendet ab ipso cognoscibili tecundum exigentiam in proprio senere,sicut cit scientia acquisita secudum causas , ct rationes inseri resesed de eo genere cognitionis quod no pendet ab ipsa te cognita,non cit necci se quod coulai me
tur ipsi cognoscibili secunda exigentiam sui in se, sed secundum ex gentiam sui in causa & talia
est cognitio fidei,& prophetiae,&cuius, ibet reuelationis diuinae, qnon pendet ab eo,quod creditur, uel quod reuelatur: led ab illo lumine, per quod ad hoc cognoscendum illuminatur: & quia illud lumen certum est etiam de re contingente: hinc est quod cum habitus sidei consor metur ei, a quo dependet, quod non potest falsificari, nec uacillare propter
quod obi jcitur,quod possibilero
men ad illud quod subiungit, Poppositum alicuius articuli cli cotingens,sicut ante inc,rnationem
contingens erat Christum no incarnari ,& non pat respondet aliqui per interemptionem, pro eo et de incarnatrone, & passione nocti articulus quantum ad elientu,st ita even iat, sed quantum ad ordinem, quod ita congruat. Vnde Abraam non credidit Chiislsi incarnari, sed Christum esse inca nandum,ut stat uis in uerbo: quia incarnari dicit euentum, sed esse
incarnandum dicit ordinem comgruum: Et quamuis Chri istum incarnari sit contingens quanto ad
euentum,tamen quantum ad congruentia necessarium est: impossibile est. n.hoc non esse decens, &congruum. Sed hic modus dicedistare non pot: quia sic fideles credidei unt, sicut prophetae praedixerunt:& prophetae praedixerunt nosolum esse cogruum incarnari edetiam euentum futurum. Et tursus. Sicut nos credimus Chtillum
incarnatum de praeterito: ita ipsi
659쪽
erediderunt Christum incarnandum de futuro. Et ido aliter dicunt ali j quod licet ipsum creditum pollit esse coiitingens tu sis, tamen habito respectu ad diiuna praescientiam, quae immutabilitet puidit,necesse est ipsum euenire di ideo oppolitum unir, non
potest stare nec cum actu diuinae praescietiae, nec cum actu fidei nostrae. Sed nec illud soluit: quia noesi aliquod contingens, la Deus
non praeuiderat,si euenturii in cil, nec per praeuisionena litam austr-tur sibi aliquid de cotingetia sua: ergo quantuncunque Dcus praeuiderit aliquid ,necessu cli ponere quod contingens cum quolibet necessario possit ita te: si enim non posset stare cum ii eccilario, impossibile esset ipsum euenire. Et ,ppterca cit adhuc tertius niodus dicendi, tui concedit es, contingens potes illaic cum necestario, A quod oppositum alicuius articuli eli,uci fuit contingens. d illud quod opponitur terrio loco,ncgat, uidelicet quod necessariu sitit Abraa credidisse Chrisum esse palliini m. Et situ obiicias,st omne dictum de praeterito est necellarium. Respondenduad hoc uerum est de eo dicto, ruod tra sit omnino in praeteritu: ed illud dictum connotat laturo contingens: ex quia onine dictum quod claudit in se contingens, csi tingens cli: ideo illud totale diactum, Abraam credidisse Chii. Dum pasturum,contingens est. Licet enim principalior compotatio sit de prsterito, connotatu In tamen eli de futuro. Et hoc patetsc: quia credere dicit actum liberi arb.secundum directionem lumnis consormantis intellectum
nostrum diuinae praescientiae. Vnde sensus cit, Abraa credidit Chriit Lm csie passuist,hoc cit, Abraa
illuminatus sitit ut assentirct, &u deret hoc, quod Deus prae itiderat cuenire. Et quia in prae uisione euentus contingenti, clauditur, siue connotatur futurum contu gen rhinc cii quod illo dicto
de praetcrito clauditur euctus suturi contingentis: & ideo totum dictum iudicandum est cile conis
tingens . Et si tu obi jcias quod necessarium est simpliciter Abrahacognoiiislh de hoc,& assentis lehuic:ergo necestatium est simplici: er Abraam credidisse. Dicendum,quod uerum est,quod necessarium cst Abraha cognouitie de hoc: sed non est necollaritim ipsum allensiste huic credito contingenti, & hoc allcnsii fides. Fides
enim sic in eo assentiebat, sicut Deus praevidebat; sed diuina pretvisio sic praeuidct, quod quamuis actus diuinae prscogimionis fit in
se necestamus, tanicia comparatio ipsitis ad futurum contingens nocii necessaria, sed contingens. Per hunc etiam modum intelligendacii, i licet nece arium sit postquam Abruam credidit, lib. arb. fuisse motum secundum regula,
di dictamen fidei, di necessariu se
illum motum suille meritorium: Ordinatio tamen ipsius ad sutura contingens,contingens fuit, sicut
est ordinatio diuinae praescietiae, cui est consormis. Et quia uocabulum crededi, Sallentiedi claudith se illam ordinatione secundum consorinitatem ad diuinam praeuisionem 1 hinc est quod sicut contingens est Deum piaeuidisse aliquod suturum contingens, sic contingens est Abraham credi-
660쪽
disse suturam contingens: conti ngens eli etiam ipsum asscnsille, cotingens est etiam ali piem propheram prophctalle. in omnisus. n. hi, inaesi responsio, quae sun da- tui super hoc, iucd licet actu, traseant in praetoriciam, dicunt tameordinationem ad contingens sui urum,de sic connot ant clientum suturi contingentis: & ex illa conotatione nec este cii totum dictum iudicare coni: nsens, siciae in I. Lib olfensum it pcrire, regulas insallibiles in quaeitione de
ob jcit, quod spei subest falsiim.
Uriendum, quod spei siccundu in si uirtus,& uirtu Ole molietur, salium non iubeti. Coin cnim i pessit certitudo proiicnicias ex Sratia,S meritis: nullus sperat se habiturum uitam aeternam nisi cum presupposicione iocritorsi:& quia efficacia meriti includit finalcmpciscueratniam: hinc cii quod in actu spei implicatur conditio Perseuerantiae nnalis. Onmis enim qrecte sperar, fic uitam aeterna expectat,s usque in fincm perseuerauerit in gratia: S hoc quid euerum est, & fides notira dictat. Et ita respondendum cst ad illam rationem per interemptionem minoris: quia praescitus non expectat uitam a ternam simpliciter,
sed sub c6ditionc:quod .u aliquis praeter diuina reuelatione absq; omni conditione sperat se habe.
re uitam aeternam,hic non est motus pertinens ad fidim,& si, sed ad salsam aestimationem. AOLLUD, quod obucitur,st actus charitatis praesi apponit actum fidei.
supponit actum fidei ut opulatis,ci dirigentis cius actum, sed non
oportetu praesupponat actum m dei ut cocurretis super illud obiectum. Omne enim, quod charitas appetit,sides dictat appetendum cile, & ita dirigit eius actum. Notamen o ne quod charitas appetit,fides credit: quia de pluribus contingit dicet e quod sunt bona: falsum tame est dicere, st sunt uera. Bonum enim dicit aput udine,& ordinationcm habitualem: sed uerum dicit inhaerentiam, exigentiam actualem. Vnde bonum crat Apollo tu ire ad Hispanos, quamur, non ellet uerum:& ideo crat appetibile, quamuis no cli et credibile Quamuis enim salsitas ponit liare cum obiecto charitatis, quod aliquid potest esse salsum,& bonum moti tamen potestilare cum obiecto fidei: quia non
potest idem simul esse salsum, Sc
quod ad orationi potestsi belle ibi sunt. Dicendum, lubd adorationisectae secundum dilectionem, α rcgulam fidei nunquam subest falsum, pro eo quod fides dicit nihil
adorandum ci se pro certo, nisi de quo habetur certa cognitio, de eo autem de quo non habetur certitudo,dicit adorandum csse piri supposita conditione. Vnde Omnis fidelis tecte adorans hostiam consucrata, adorat sub ea coditione si persccta sunt circa ipsam ea, quae ad conssecratione sunt necessam a secundum institutione diuiana:& sc nsiqua decipit,nec errat. Q VAEsT Io II.