D. Bonauenturae s.r.e. episcopi card. Albanensis, doctorisque Seraphici Ord. minorum. In primum °quartum librum sententiarum elaborata dilucidatio. Collectis vniuersis prioribus editionibus; quidquid aut elegantiae, aut eruditionis in illis anteà spa

발행: 1573년

분량: 1141페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

831쪽

Drs TINCTIO XXX. 3yx mentis agitur,de quo non es nobis facile iudicium, an unus idem motus sit erga amseum ct inimicum, sed erga amicum intensorean duo, unus erga inimicum, qui dicitur difficilior:alter erga amicum qui uidetur feruentior, nec incongrue putatur melior,qui est feruentior.Vel si unus id que est,idem potior πbi est ardentior,non improbe existimatur. Eugust.tamen sentire videtur maius esse diligere inia Ma A. micum quam amicum, quia perfectorum esse dicit diligere o.

inimicos,o benefacere eis , neque hoc a tanta multitudine impleri,quanta exauditur in oratione dominica, cum diciatur:Dimitte nobis debita nonra,sicut nos dimittimus

debitoribus nostris. Illam enimsponsionem dicit a multis impleri qui nondum diligunt inimicos. Ait enim sic , Ma-

gnum est erga eu, qui tibi nihil mali fecerit esse beneuolum beneficum: illud multo grandius O magnificenti maebon talis est,ut tuum quoque inimicum diligas, ei qui tibi malum uult,ct si potest facit:tusemper bonum ueἰis, sa auaub.ciasque quod poss audiens dicentem Ies/-.Diligite inimi- s.cos uestros, benefacite his qui odiunt uos , ct orate pro persequentibus oe calumniantibus uos. Sed quoniam perfectorum filiorum Dei es illucquo quidem se debet omnis

delis extendere, o humanum animum. ad hunc assectum borando Deum, ecumque agendo luctandoque perducercitamen quia hoc tam 1magnu bonum tantae multitudinis non est, quantam credimus exaudiri, cum dicitur in oratione:

Dimitte nobis debita nostra,'ut nos dimittimus debiatoribus nostris,proculdubio verba sponsonis huius implentur homo qui nondum ita profecit, ut etiam diligat iniamicum , tamen quando rogatur ab homine,qui peccauit ineunt,ut ei dimittat, dimittit ex corde, qui etia sibi roganti uult dimitti,cum orat dicit,sicut O nos dimittimus de bitoribus nostris.Quicunque uero rogat hominem,in quem P 'peccauit, si peccato suo mouetur ut roget, non est adhuc deputandus inimicus,ut eum diligere si di cile,sicut erat

quando inimicitias exercebat.Qisi quis uero roganti et poe

nitenti non dimittis,non existimet a Domino suo peccata di mitti, quia mentiri veritas non potest, qua cum docuisset

832쪽

LIBRI TERTIIM ι.ε orationem , hanc in ea positam sententiam eomistendi uit dicens. Si dimiseritis hominibus peccata eorum, dia mittet O vobis pater vener . Si vero non dimiseritu , nec pater v Her dimittet vobis peccata vectra. Ecce hic haberi Nidetur, quod edi prataxauimus , scilicet maioris virtutis esse diligere inimicum, O benefacere ei, quam

illum qui nihil mali fecit nobis, vel amicum: Quod si

quis concederesimpliciter noluerit, dicens , intensius dilia gitur amicus quam inimicus, ct ideo illud potius isto, d terminat ina secundum praemissam intelligentiam, diacens ibi comparationem fabam inter dilet Iionem qua dili I gitur tantum amicus, ct illam qua amicus, ct inimicus Maiib. diligitur allud vero quod sequitur,magis nos mouet, quod scilicet dicit non esse tantae multitudinis diligere inimicos, quanta exauditur cum dicitur, Dimitte nobis debita nostra, c. ubi dat intelligi, quὸd alicui a Deo dimittuntur peccata non diligenti inimicum,si tamen fratri roganti qui in se peccauit, dimittit. Sed cum peccata non dimittantur alicui adulto, nisi charitatem habeat, sequitur ut chariatatem habeat qui non diligit inimicum.Quomodo ergo nomine proximi omnis homo intelligitur in illo mandato , L Diliges proximum tuum sicut teipsum e Si enim omnis ho--. s. nio proximus est, tunc edi inimicus: praecipimur ergo Oinimicos diligere. Et quia illud praeceptum generiles, omnibus praecipitur omnes homines diligere, etiam inimicos. Quidam quod hic dicitur simpliciter tenere volentes, illud praeceptum determinant dicentes, illic perfectis dari in praeceptum diligere omnem hominem, etiam inimiacum, minoribus vero in consilium. In praeceptum Nero eos diligere, qui nihil mali fecerunt eis, inimicos non odire. Sed melius es ut intelligatur omnibus illo mandato praeripi cunctos diligere, etiam inimicos uisensui attestantur superius posita authoritates, ct aliae multa. Illud vero

Augustini noui me positum de perfecta charitate dictum intelligitur, quae tantum est perfectorum, qui non solum V amicos, sed etiam inimicos perfecte diligunt, eisque bcn faciunt. Quae perfectio dilectionis non vi tanta multris

833쪽

-dinis quanta exauditur in oratione Dominica: hoc re ν

ra grande est, eximiae bonitatis, scilicet perfecte dilige . re i iimicum.Ita oecum dicit impleri verba illius sponsionis ab homine,qui non ita profecit,νt diligat inimicum, de dilectione perfecta accipiendum est.

Vpa Aegit Magister de

charitate qualitum adessentiam, diis uitionena,& quatum ad diligibilium dii linctione, A quantum adcrdinem Hiciem iit quarta pars, in qua agit de cade quatum ad meriti persectioncm Di. Diditur alite pars ista in duas partes. In quarum prima dotcrminat de persectione charitatis in merito 'litantum ad eius motus copararus adinvicem, utpote de dilectione amicorum,& inimicorum. In secunda uero agit de eadem in comparatione ad diligentem. ibi. Iliad uero quod uitur, magis Mormovet, c. Prima pars diuiditur in tres parto. in prima mouet quaestionem,S detet minat secundum suam opinionem. In secuda uero introducit auctoritate Augustini,qitae suae responsioni uidetur obviare. idii. sugustinus tamen sentire indetur,σαὶ in tertia uero praedictam auctoritatem explanat. ibi. Acce hic habui uid/tur,s od . prataxauim 1,Cre ) Similiter secuda pars tres habet partes. In quarum prima introducit quaestionem quae ex auctoritatibus August ini habet origine, tua quaeritur de dilectione mimicorum in comparatione ad diligentem in secunda uero ponit dctcrminationem quorundam. ibi. aduidam quod hic dicitur smplici-εre nere uolento, e in tertia

sibiungit determinatione suam. ibi. S d melius est ut intelligatur, σέ.

O c-ra est responsio,Cre. J Hoeuidetur elle simpliciter sal. sum, quia cum actus diuersificen, tur per obiecta, & amicus & inimiciis sint diuersa obiecta, & diuersa diligibilia, impossibile est

D anticii na,& inimicum quis diligat uno motu. item. Virtus sim.plex,& finita ad quaecuque se couertit, totaliter se conuertit: sed homo diligendo amicum couem tit se ad ipsum. ergo non uidetur' uno,& eodem motu simul, Ac

semel possit diligere amicum, Scinimicum Respon. Dicendum,Pquamuis illud,quod dich Magister hic,nsi sit iisquequaque bene

intelligibile,pomimus th utrunque exponere, S ipsum saluato dupliciter. Primo sic:conuenit. erga aliquem assici dupliciter, uel proprie,& diiuncte,& sua .ppria ratione, uel in quadam generalitate csi aliis. Sicut uerbigra. dupliciter pol quis assici in amando Petrum. Aut quia specialiter assicitur circa ipsum,aut gener liter cogitat omncm homine es dilipedii: & generaliter circa omnem hominem assicitur, stem in exigit ordo charitatis. Si primon 6 accipiat motus dilectionis in amicu, sic no potimus, Side motus,e e st i amico,esse in inimicu, sicut rone induta olledui. Si uero secudo modo, sic psit ese ide:

834쪽

eum dicit, quod potest esse unus

respectu utriusque. Aliter autem

potest sustinem. ut distinguamus, quod dupliciter contingit viam aliquam moueri in obiecisi. Aut motu simplici, oc absoluto, aut motu collativo, & quodam ocomposio. Si loquamur de m tu sim plici,& absoluto: sic no potest unus,& idem esse in amicum, de inimi utimo diuersi sunt,quorum unus est intensior di altet remissior. Si uero de motu collativo,quo quis asscitur circa aliqua duo, unum alteri praeponedo: sic potest esse motus unus secundust dicit Magi fierin secadum aliqd

sui intensior, secundum uero aliquid remissorSecundum hoc patet responsio ad ca,quae obij ciu-tur, nam illa duo procedunt de

actu simplici,ct absbluto, qui et

respectu unius obiecti tantum, actus uero collativus potest esse respectu duorum sub rone unius.

Ad illud quod obsicitur,st uirtus affectionis iasi potest simul c6

uerti, patet responsio. Ex hoc.n. non concluditur, st no possit es se unus motus collativus: luia in eo est reperireprius,& posterius. Preoldubio uerba sponsionis bis

im vnplentur,v c. J Contra. Si nos dimittit antequam rogetur, seruat iram proximo:& si seruat ira;

charitate non habet:eiso in Or tione sua non est dignus exauditione, necui deIur quod Oret recte. Item. Sicut in praecedentibus

probatum est, omnes tenentur

inimicos suos diligere, etiam inimicitias exorcentes: ergo omnes tenentur eis,etiam non rogati os . sensas dimittore. Eespon. Dicemdam,quod ei dimittere rancore, an dii nitore sthna rancoris. Di

mittere racorem necessitatis est,& ad hoc omnes obligantur,& ad hoc tenetur homo siue inimicus repugnet,sue ueniam petat. Dimittere autem non solum rancorem,sed S signa racoris,hoc persectionis est, nec ad hoc tenetur homo,nisi in casu:uidelicet, li Ddo deuoto, & humiliter uenia postulatur. Et de hac dimissione i quitu r August. Ubicctiones autecurrunt de alia: S per hoc parcitam litera, quam Obiecta. sevis quis inroroganta, cid Coua. Videtur secundum hoc, quod

omnis, qua scruat rancolem erga

proximum, quod contra seipsum oret: quia cum nolit alij dimittere, iam petit ex consequenti, Pnec Deus dimittat sibi. Et qui petit,qubd Deus non dimittat, peccat mortaliteriergo omnis, q est in rancore, Sc dicit orationem dominicam,uidetur mortaliter peccare. Respon. Dicendum, ς ominnis,qui orationem dominicam ex corde dicit,intendit per cam petrare collationem bonorum,&remissionem maloru: de qui hoc intendita domino mequi, comitans est,st aut poenitet , aut pro ponit aliquando poenitere: licet ergo aliquis odium habeat, tamedicendo orationem dominica noincurrit ostensam mortale: quia

non intendit petere, fiat sibi secundum malam voluntate sed bonam, quam S si tunc non habeat, intendit tamen Dei auxilio aliquando obtinere. Si quis aute illam orationem diceret, nunquaproponetis ab odio fratris recedere,quamuis non intenderet iram Petere, culpam tamen sua absq; dubio aggravaret. Aliter tame

posset dici,st istun orationem qn

835쪽

DIs T IN Caliquis dicit,non dici in per na

sua, sed in persona ecclesiae,cuius imit esse membrum.. st quantum ad hoc non petit contra seipsum, nec intentione principali,nec ex consequenti.

D intelligentiam huius partis incidit hic

qinestio de charitate quatum ad persectionem inci ici. Et circa hoc sex breviter possunt quaeri. Primum est, utrum quis ex quantulacunque charitate positi quant cunque tetationi resistere, an hoc sit solaus charitatis persectae. Secundu est, utrum homo in quantulacunque charitate constitutus teneaε mortem pro Christo subire. Tertium est,utrum liabens charitatem persectam icneatur ea, quae sunt persectionis implere. Quartum est,

amperfecti teneantur inimicos diligere quantum ad affectu. Quin

tumeit,utrum omnes tenezntur

inimicos diligere quatum ad effectum.Sextum est,quod si melius, ct maioris merita,utrum diligere amicum,an diligere inimicum. VTRVM cum quantulacunque charitate possit quis res stere quantaecunque tentationi. Et θsic uidetur.Super illud Psal. I i 3. Bonum mihi lex oris tui,&c. Auguli Plus diligit charitas Deum, quam cupiditas mi ilia auri,& aris genti .Hoc est uerum de quantulacunque charitate:& si hoc, charitas quatulacunque excedit ona.

neni cupiditate sua uirtute: si ergo magnitudo tentationis atteia .ditur secundum magnitudinem

cupiditatis,uid erui quod P qua ntulacunque charitatem possumus maximstctation: resistere. lTEM. .

Greg Debilis est hostis, qui non

uincit hi si uolentem med quantulacunque habet homo charitate, habet quo potest uelle non uin

ci: ergo si per nolle uinci resistit

omni tentationi,& tentatori. uim detur per quantulacunque charitatem posti homo superare omnem tentationem. ITEM. Potenistior est charitas in bonum,quam fit culpa in malum med peccatum

mortale quantumcunque parua sufficit ad expellendum niagnam gratiam: ergo charitas quantumcunqt e parua est,sufiicienses res stere tentationi maximς. ITEM. Charitas quantumcunque parua

sit, hominem iacit diligere Deupropter se.S super omniam facit homine in Deum cosdere plus,

quam in se: sed qui Deum py se,

& si per omnia amat, S: in lacumco fidit, habet Deum adiutorem,S qui habet Deum adiutore, Omni tutationi potest rcsistere: ergo

homo ex quantulacunque charitate superare potest omnem tentationem. ITEM.Gratia quantumcunque sit modica,potentior est, ct excellentior quam natura: sed homo in statu innocentiae in pu ris naturalibus constitutiis, pote rat quantφcunque tentationi resistere:ergo existens in gratia potquantaecunque tentationi renuere,quantulacunque habeat chara

tatem. ITEM. Esto st aliquis blat

modicam charitatem,& tentetur magna tentatione, aut potest illi

836쪽

LIBRI

Iropositum. Si non potest,& nulus peccat in eo, quod uitare non potest,ergo consentiendo tali tentationi non peccat: sed hoc est salsum:ergo εἰ illud, ex quo hoc sequitur: redit ergo id e qa prius.

lis Deus, qui non permittit uos tentari supra id, quod potestis: cosa tu, loquitur habentibus charitate:ergo si Deus Pmitteret,diabolus rint aret hominem habete charitate supra posse: ergo non uidetur 9, cum quantulacunq; charitate possit homo resistere tentationi maximae. I aEM. Super illud Psal. 13. Proba me dhe, de tenta me: dicit auctoritas. Prius uires nostras inspice, S pollea tentari permitte: sed hoc non peteret,nis posscet tentati super uires: ergo uideturq, al: qua tentatio sit, cuino susscit resistere uirtus charitatis modicae,& imperfectae. ITEM.Ambrosius in quodam sermone de consessoribus. Diuersa sunt genera inimicorum, qui secun muirium nostrarum quantitate c6- pensato nobiscum agone luctantur:sed maiores uires habet charitas persecta, quam impersectar ergo si illa habet luctam sui, uiribus proportionabile, uidetur, quod aliqua lucta sit supra uires

charitatis post . Ir 2 M. Virtus charitatis maxime relucet in pugna,& tentationis uictoria. Si ergo quatulacunque chari tas P teli resistere maximae tentationi,

uidetur quod modica charitas sit maximi uirtutis,& persectionis. Quod si est manifeste falsum, restatu, S illud ,ex quo sequitur.

ITEM. Magnitudo coronae attenditur scdm magnitudine pugnae: ergo si modica charitas resistete

posset tentationi maximae, uε φmaxima corona debeatur charitati minime: sed hoc est salium niani seste: ergo Sc. ITEM. Quaedam est pugna, ex cuius uictoria purμscatur anima ab omnibus uenialibus,&statim evolat in coelum:

sicut est qua do pro iustitia mors

homini intentatur: ergo si modica charitas pollet resiliere quan- 'taecunque tentationi, modica charitas posset omnia vcniaria delere, de statim in coelum facere euolarc quod si hoc ab Ithidum est,resar idem quod prius.

REsrori. Ad pridictorum intelligentiam notandum, P cum quaeritur,utrum quantulacunque charrias psit risiilere qualitae citque tentationi, hoc dupliciter potest intelligi, aut loqii edo de potestate charitatis per coparatione ad ad adiit torium diuinae prouidemtiae gubernanais, aut per c Orata tione ad uires liberi arbitrii cooperantis: secundi in utroque ili rum modorii suit hic duplex modus dicendi. Si enim loquamur P comparationem ad dispositione

diuini rcriminis, se dixerunt aliqui,s ex quantulacunque chari. late pote ii quis resilete quant cunque tentationi. Alii verost non. Et utrique uerum dicere potuerunt nec sibi contradicunt, si recte intclligantur. Si n. loqua .

mi ir quatum ad tentationis exordium, quantulacuque charitas potes restiere 'litantaeci que tentationi, quia Dcus holem habente charitatem nunquam deserit nisi

837쪽

ille uolsitarie ab eo recedat: qum Potius secundu D augetur tentationis belli im, operat Deus charitatis augmentum. Unde qlian-xumcsique sit modica charitas in homine, nunquam potestinuitiis

ab adii ersario dei ici: quia secudus crescit bellum, crescit adiutorium,si tamen homo faciat, qliodin se est. Si autem loquamur detentatione quanr.im ad consummationem uictoriae, sic non potest esse, quod homo ex modica charitate resistat ientationi nati ximae: quia non patitur ordo diu uis iustitis,quin ex uictoria magni belli sat amplificatio merui. Vnde sicut illa duo non contradicunt,sed simul uera sunt: possib, te est quod ex parva charitate myrincipio tentationis, ct magnam fine,resistatur magnae tentationi.Et itertim possibile eli, quod ex parva charitate in principio tetationis,& in fine, non resistatur magnae tentationi. Sic nύ obniat sibi illae duae opiniones. Simili tersi loquamur de potentia charitatis per comparationem ad uixe, liberi arbitrij cooperantis duplex suit opinio. Nam quidam dixerunt,quod ex quantii lacunque charitate potest us resillere qua-taecunque tentationi, quidam non. Et rario huius est: quia de ui

ibus liberi arbitri j,&adimi gratia est loqui diti liciter,uel qua xuinod libertatem uolutatis, uel quantum ad uitium diis cultatis ad bonum,& pronitatis ad matu. Si ergo loquamur de gratia per comparationem ad libertatε uoluntatis, sc cum ipsa uoluntas de se sit libera ad consentiendium,&per gratiam sit liberata a seruitu

test qliantecunque tentatIoni re. sillere.Si alite loquamur per c6- paratione ad uitium diisscultat it& pronitatis,siensi poteti resiliere impulsui tentationis sortis, nisi charitas adeo sortis sit,st suo ui

ore contra pron: tatem refraeneta malo Se contra dis scultate accedat ad bonum. Liberii enim arb. ex una parte adiutum adiutorio gratiae, ex alia parte corruptum uitio eoΛcupiscentis, quando excitatur in ipso per tentationem impetus concit piscentiae, secundum quod magis,& magis sortiter excitatur, per hoc indiget maiori impressione. Et sic diuersis cosiderationibus concedi potest de charitate per comparationem ad liberum arb. q, quantulacun que charitas psit resistere quatet cunque tentationi: & l pol quidem . si comparetur ad dominia libellatis, non potest si compare. tur ad uitium pronitatis,& dissicultatis. Et hoc melius patet, si quis consideret,& attEdat, ic experimeto cognoscat statum, de coflictum hominum tentatorum. Ex re is patet resposio ad questionem propositam. Patet etiamn:h: lominus responsio ad obie-Nam rationes quae probant, iquod quantulacuque charitas potest resistere quantaecsique tentationi,procedunt de ipsa charitate per comparationem ad Deum ipsam adiuuantem, & promoucte, de per comparationem aduoluntatis libertatem, sicut intuenti apparet. Veruntamen illa ratio,qu obi jcit de peccato non ualet QVOD enim dicitur, quatum. cunque peccatum paruum sussi cit ad expellendam quanticunque gratiam, hoc no est quia pe*

838쪽

Cnum agat in ipsiam gratiam, sed nes mortaliter peccent, qui sit qa facit liberii arbi. de Mere agra periculo mortis Umbestiit ipsun

tue complemento.Ex hoc autem dominum confiteri : et go omnes

non potest inferri propter hoc tenentur mortem pro Chri lio su quatulaeunque gratia suis ciat ad bire. ITEM. t. Ioan. 3. inoniam uincendum omnem impii lsum tε ille animam suam pro nobis potati Ois, quia facilius elidescere, suit, & nos debemus animas pro quam benefacere. Inferri tamen fratribus ponere. Si ergo claripsit,s quantulacunque gratia ex itiis pro omnibus in ima posuit, pellere potest omne peccatum. uidetur quod omnes tenentur,&AD RATIONEs uero, que ad op debent mortem pro ipse, & meni posita adducutur manifestet sunt bris eius subire, cum se obtulerit smiliter responsiones: scedunt oportunitas loci, & temporis. enim de ipsa charitate per copa- IiEM. Quilibet tenetur plus diliratione ad desectit proii itatis, Sc gere deum,quana omne creatum; dissicultatis,sicut patet de primis qitantii incunque sit imperfectus: tribus ronibus,uel per coparatio ergo quilibet tenetur pro hon ne ad termina, & consummatio. re de ii& gloria parvipendere se, ne uictoriae:cui tespondet perse- & sua. Cum igitur opportunitas

ctio meriti,' magnitudo praemii temporis se onere, uidetur quod

quatum ad excellentia uictoriae, quilibet teneatur morte p Chri-- &coronae :&hoemo concessum sto subire. ITEM. Incomparabili est,st non potesse,st modica cha ter plus diligorida sutit bona aeter ritas resistat tentationi magnae, na,si temporalia, sicut inco para

quia non patitur hoc ordo diuint biliter sunt meliora: sed unust': iustitiae:sicut prςditum est. Et se libenter dat illud, luod minus dicundum hanc uia procedunt tres ligit, pro eo,st magis diligit: si errationes ultimae: nec oportet am gooes tenentur ad diligendum

plius hic morari,quia rationes ii plus uita aeterna,qua temporale, lae per se satis manifestae sunt per uidetur stoes teneantur uelle litractanti ea . benter morti exponere praesen in Azs T ro II. tem uitam , ut lucrentur aeterna; An homo inquantulacunque chari sed quod homo leuetur uelle, late eonstitutus mortem pro loco Sc tempore tenetur sacere; christo subire teneatur ergo oportunitate se offerente,ut

VTauri homo in quantulacsi- detur,quod omnes tenentur morque charitate constitutus te- tem pro Christo subire. neatur mortem pro Clit isto subi- SYD coNTRA Iohan. xv. Maiis re. Et qnod sic uidet. Luc. V. Qui rem charitalcm nemo habet, ut me erubuerit,& meos seritiones, alam suam ponat quis pio ami hunc si his hominis erubescet,esi cis suis; ergo morte pro Christo uenerit in maiestate sita: sed Chri subire tirpersectionis maximaestus neminem erubescet,cum ue- sed holes impersecti non tenen-nerit in maiestate, nisi pro morta tui ad opera psectionis; ergo n5li peccato: si igitur sententia ista oEs tenentur mortem pro Chri-zeneralis est, uictuit quod om- sto subire.iTEM. Rom. . sup iis

839쪽

lud, Munianum dico propter infirmitatem carnis nostrae Glo. Inueniuntur aliqui, qui praeponiit iustitiae dilectionem uoluptati bus carnis, pro iustitia tamen pinnas, mortemq; formidani; sed costat Q secundu auctoritatim Apostoli tui dicit Globi tales sunt serui iustitiae; ergo cum tales morte refugiant, uidetur quod non teneantur mortem pro Christo uelle subire. Irru. Ausuae dicit &habetur in sine praecedentis Dist.

persecta charitas haec est, ut quis paratus sit pro fratribus mori: Scapparet per hoc quod praelati tenemur ad maiorem persectionem quam subditi: & summa persectio,quae a praelato exigitur,est ut ponat animam pro subditis, secundum illud Ioan x. Bonus parnor animam suam ponit pro ovibus suis. Si ergo imperfecti non

tenentur ad opera charitatis persectae, uidetur quod non omnes teneatur pro Christo, & eius mebris mortem subire.ITEM. Maius

est mollem subire pro Christo,

quam omnibus temporalibus ab reminciare: sed non omnes tenenitur temporalia omnia relinque re, ergo no omne, tenentur mor

tem pro Christo subire. od au

tem maioris persectionis sit, patet per illud quod dicitGree. NO

magnum est abnegare quod habes, sed ualde magnum eii abnegare quod es. Et constans est smultomagis e abnegare seipsum quam sua: dare corporis uitam, quam terrenam sebit alitiam .

Vtique pro loco . tempora bi optio detur.

REsν. ad praedictorum intelligε tiam est notavduni, quod subire

mortem intentione placiat Deo hoc potest esse tripliciter. Vnomo qli adest necessitas uel deserendi iustitia,uel amittendi vita. Alio mo qn se offert oportunitas diuina gloria manisellandi,& discandi ecclesa.Tertio mo sotu ex hocst uita suam habet exόsam. Primu est iustitiae & necessitatis. Scam est persectionis, S superogationis. Tettiu severitatis, S credulitatis. Vnde Aug. illos et semetipsos praefocant S praecipitio collidunt py uitae praesentis odium dicit esse sceleratissimos bomicidas,tractans illud Ioa. xii. Qui odit anima suam in hoc mundo,in uirum sterna custodit eam. Cum ergo quaeritur, utrum Omnes teneantur mortem pro Christo subire. Dicendum,st pro loco S tempore,ubi talis optio detur, uel q, iustitia deseratur,uel quod uita perdatur,ibi omnes quatumcunque sint impersecti tenentur mortem subire & praeeligere magis Deo di lecto mori, quam ipso

offenso uiuere.Vbi uero talis necessitas non imminet, nee datur optio, tamen offert se oportuniatas manifestandi diuinam gloria,& aedificandi ecclesiam, si homo

se morti exponat,mortem subire

est perfectionis, & supererogationis, ad quam non omnes tenetur

pro Christo: & secundum istam

uiam procedunt rationes ostendentes, quod non omnes tenetur

mortem pro Christo subirei ει ideo sunt concedendae. AD ILL vo,st ultimo obF de abrensiciatione substatiae ipalis, it apessione mortis. Rudera pol, n, ita in casu necessitatis scepta est oia ipalia desererecuilibet ho

840쪽

LIBRI TERTII s

multo sortius. Vnde hoc datur creaturam,quam diligit. intelligi per imum a minori: & homo simul seruare corporis ui ideo ratio illa, sicut&allat,noco tam &dci amicitia quiano oporgit, nisi prout simpliciter intelli- tet nec exigit hoc lex charitatis,gitur ias, homo mera uolunta- v propter dilectione Dei susti- . te promptus eis temporalia abne neat quis morte nisi incidat in sagare:& morte subire. AD ILLYD, pradicta neccilitate, qua scilicet uero st primo obiicitur in con- oporteat eo uel christu. gare, trarium, quod debemus in peri- uel morte sustinere. AD iLLvo, culo mortis nomen Christi consi obiicitur ultimo, st homo libε . teri. Dicendum,st iterum eis si is ter dat illud ,' minus diligit promus in ea necessitato positi,qubd eo,quod magis diligit. Dicendo, confiteri oporteat, uel negare. quod uerum est; si aluid aliter adi

Sed potest este mediu inter hoc, pisci non possit, & quoniam potquia imperfectus potest sulneris homo adipisci uitam etiam progere,&seipsum occultare: nece A martirii tolerantiam: ideo non hoc dicitur nomen Chri iti eru- sequitur quod omnes teneanturbescere, sed tunc erubescere dici uelle pro Christo mori simplicatur, quando timore mortis negat ter, sed sub conditione: uidelicet ipsum Christum. Ideo quamuis si aliter ei placere non possit, Scomnes teneantur ad hoc quod hoc solum est in articulo praedi

nullus neget: non tamen ex hoc et necessitatis . . . . .

potest concludi, quod omnes sim QIAEsTIo III. . ipliciter teneantur ad perferenda persectam charitate habentes,

mortem, nisi interueniente prae- teneantur, 'perfectionis It id icta necessitate. AD .aLLvo . sent:impliret .

obiicitur, quod quia posuit alam - TR v M persectam charitatem suam pro nobis , nos debemus a- V habentes teneamur ea, quae nimam pro fratribus ponere. Di- sunt persectionis implere. Et θcendum,quod est debitum neces, sic,uidetur. Matth. V. Estote persitatis, & est debitum congruita- secti,sicut S pater uester coelestistis, siue debitum, ad quod obliga- persectus est: hoc dicitur Apollo mur, Sc debitum ad quod admo-- lis,& apostolicis uiris: ergo ille nemur. Beatus autem Iohannes tur quod omnes uiri perfecti t no intelligit de debito primo mo neantur ad ea,quae sunt persectiodo, sed de debito secundo tuo, i nix iTEM. Greg. in quadam h magis spectat ad supererogati mi Cum augentur dona,rationes nem, quam ad necessariam, de ge ciescunt donorum. Vnde & auctoneralem obligationem. AD IL- ritas dicit, quod cui plus comitti Lud, quod obiicitur, quod quili tur, plus ab eo exigitur: ergo cui Bet tenetur plus diligere Deum, committitur perfecta charitas, '

quam omne creatu. Dicendum,st deus exigat acthim comi enietem

.uerum eis. uerumtame ex hoc no habitui,uist ille teneatur ad ope sequitur, quod modo teneatur P ra persectionis.ITEΜ.Sicut se Ii Christo descrere oe creat si, quia bet charitas imperfecta ad opera

potest habere simul Christum, di simplicia iussitis, sic se h*bet cha

ritas

SEARCH

MENU NAVIGATION