장음표시 사용
971쪽
bulare eum domino Deo tuo: sed quanto maior est sollicitudo uitandi culpam, tanto maior est ti
Decrescit quidem quo ad Uum sili
cua tollit poena Econtra crescit,
quo ad usum, secundum quod pre se Ia charitaιι eonsonus est.
R E s P. Ad praedictorum intelligentiam est notandum, st hic, sicut in praecedentibus, diuersi diuersa sentiunt.Quidam enim uolunt dicere, quod est loqui de timore quantsi ad habitu,& quanta ad ultim. Si loquamur de ipso quantum ad habitum, uerum est Ocres te charitate,crescit: propter hoc,st habitus gratuiti lunt aequales.Si uero loquamur quantum ad usum, sic dixerunt cres ente charitate, decrescit timor: quia qliato magis uiget in nobis usus charitatis,tato minus uiget usus timoris,& illud per experietiam est manifestum. Nam homo in principio conuersionis multa ex timore iacit: sed eum gusta vit spiritum deuotionis,& dulcedinis,quae est in amore,approximans ad statum persectionis, iaad bene operandum magis trahitur liheralitate amoris, quam stimuletur poenalitate timoris.Sed in hoe modo uidentur duo opposita implicari. Si enim magnitudo habitus attenditur, & digno. scitur penes magnitudine actus, S ullis,decrescente dono quantuad usum,uidetur quod neceste sit ipsu in sic dera quatum ad habitum: aut si crescit quantum ad habitu, necesse est ipsum crestere quantum ad usum,& actum. PRopi ERLA est alius modus dl-
Maeliquod sicut prius dicta est,
timor gratuitus diuidi h, i ta
initiala,& filialem.Et cum quaeritur , utrum crescente charitate decrescat timor. hesponderi potest, i uerum eli de quodam ti more, & salsum de alio timore. De timore inquam initiali uera est,quia quodamodo comunicae
cum servili, in hoc quod sormidat poenam. De filiali uero nyneli uerum:quia quanto quis ma 'ioris charitatis eli, tanto magis refugit diu inam oti ensem,& cinnino sollicitius ambulat, iuxta illud Apostoli. Qui se extimat istare,uideat ne cadat. Sed adhuc illud non uidctur Dinnino fatissa cere,quoniam timor filialis,quo quis timet Deum offendere, pinnam habet, S multum ara gitur anima in illa formidine. Beatus autem Ioannes dicit ,st persecta charitas foras mittit timore propter annexam poenalitatem.
E et propterea potest adhue aliter dici,st duplex est usus ipsius timoris gratuiti.Vnus inquam)quo cor hominis sollicitatur ex consideratione suae fragilitatis. Alius uero, quo humiliatur ex consideratione suae paruitatis, &diuinae magnitudinis. Et primus usus minuitur, cum charitas perficitur, quia confidentia consum git ex persectione charitatis, ut
Roma. 8. Quis nos separabit acharitate Christi λ &c. Alius uero usus crescit charitate cresce te, sicut timoris habitus. Vnde
quanto aliquis plus habet de spiritu amoris, tanto plus habet despicitii timoris,quia tanto magis elongatur a spiritu sit perbiae, siue tumoris, secundum quod discit Aucustinus.
972쪽
E T per hoc patet responsio ad quae itionem propositam; patet etaim resimi isto ad obiecta. Hationes etiam ad utramque partem inductae uerum concludunt, quia quantum ad diuersas uias pcediit, ii ut patet de rationibus, quae ad primam partem inducu-tur,qitae Cistendunt timorem mi nui crescente charata te: procedunt enim de t:more quantu ad
usum, qui habet poenam : hoc est quatum ad illum usum, lito quisso ilicitatur, ne pro sua fragilitate cadat in culpam,& pro tua culpa deuciatur in poenam, sicut patet in discurrendo per singulas. BATio NEs autem, quae ad oppositum adducuntur, procedunt de timore secundum illum usum, secundum quem eii charitati perfectae consonus : & uerum est, lcrescit quantum ad illu, sicut patet in primis tribus rationibus. AD ILLUD tamen, quod ultinio obiicitur st crescente charitate,crescit sollicitudo. Dicendum, st no omnis sollicitudo est ex timore. Sollicitudo enim,qua quis suspenditur animo, ut semper placeat Deo,& faciat quae sunt Deo accepta, magis proce
d: t ex amore, quam ex timore.
Sro si ulterius obi jciatur, Rarion solum talis est sollicitus,ut placeat, sed etiam eii ldllicitus ne offendat. Dicendum, quod illa sollicitudo est prouidentiae &diligentiae, quae & si habeat effectum timin is annexum , in uiris tamen persectis propter securitatem, quam ex persectione amoris concipiunt, non ita uiset, si
cui in imperfectis loquedo simpliciter nisi forte dispensatiue,
uiri persectissimi excosideratione diuinorum iudiciorum ex intimis uisceribus concutiuntur. Et ex hoe posset elici pter prae dictos modos alius modus dicea di,'usus alicuius habitus potetidici dupliciter crescere, uel deincrescere: uel motus intensione, uel actuum numelositate. Et cadicitur,s, crescente charitate tiamor decrescit quantum ad ultim licitudinis de casu, hoc non ii telligitur de intensione, sed magis de motuum numerositate. Rano adeo indiget uir persectus sollicitari, sicciriadiim quod imperfectus, quia habet unde magis ci meat tum ratione culpae praeteritae , ne sorte non sit indulgentia ei data,tum ratione futurς,ne exstagilitate,& desectu amorix cadat. In hoc ergo itat summa totius responsonas,qualitercumq; uarietur modus dicendi, quod timor gratuitus crescente charitate uno modo crescit, alio modo decrescit etiam quantu ad usum. Q U AE S T I o II l.
timor gratuitus tu patrsa maneat
DB timore gratuito quantuni ad euacuationem , & quaeritur,utrum in patria maneat, an evacuetur. Et quod maneat,uidetur per illud Psal. I 8.Timor Domini sanctus permanet in laculu
ssculi ; si ergo in siculum i culi
permanet: no ergo euacuatur adueniente beatitu cine.ITEM. Esa.
i i. diei ξ de Christo. Requiescet super eum spiritus timoris Domini.Si ergo Christius fuit persectissimus comprehensor,& in eo fuit timor,uidetur quod donum
973쪽
mere Deum Et post ibidem. Plenitudo sapientiae timor Domini. Si ergo omne bonu persectum,&maxime plenitudo sapientis erit in sumitia beatitudine, uidetur quod domina timoris nullo modo habeat euacitari. I iEM. Sicut
simms bonitati debetur summus timor,secitndum illud 'salach. i. Si ego Dominus, ubi eli timor meus p sed in patria exolvemus omnia Deo, ius debentus: si ergo ibi erit amor sumna. ae bonitatis, uidetur etia quod ibi sit i imor summae maiestatis. SED CONTRA .Tata,vel maiores persectio in spe, quanta est in
timore: sed spes evacuabitur in patria,sicut dictum est supra; ergo S timor. ITEM. Sicut spes est respectu saturi boni. sic timor estre ectu futuri mali: sed in patria
nec erit aliquod malum sutursi, nec poterit esse; ergo ibi nullus erit timor. ITEM. Sicut dicit Augustinus,super illud Ioan. x. Mercetiarius fugit,&c.Timor eli fuga antini,ne amittat quod an sit; sed in patria nullo mo erit huiusino.
di fuga, nec possibilitas ad amissionem boni ; ergo nullus erit ibi
timor. ITEM . Sicut paci opponitur inquietudo,sic securitati opponitur timor; ergo scut summa
est pax ubi nulla est inquietudo, scubi erit summa securitas, ibi nullus erit timor: sed hoc erit in
patria; ergo Sc. ITEM. Cum tri.
plex st dii ferentia timoris doni, videlicet seruilis, filialis,& initialis Seruilis non manet, quia expellitur a gratia. Initialis non,qa expellitur a charitate persecta. Filialis non, quia timet ne oculos patris offendat; ergo non uide
sui disseretiam nuneat in paria. ITEM. Plus excedic persectio gloriae ipsum timorem filialem, qua
excedat persectio charitatis ipsa timorem initialem: led tistior initialis non stat humeliaritate se secta,ut ollensum eli supra . ergo nec timor sitialis cum gloria: nec est alia disserentia timoris, quae ibi remaneat; ergo donum timoris simpliciter euacuabit in ptia.
R Espo MDEo. Dicendum, P sicut tactum fuit in praecedentibusὶ timoris e intueri tria,uidelicet pqnain ut fugiat,ostensionem
ut illam caueat,maiestatem summam,ut illi subiaceat exhibendo reuerentiam; & secundum hoc triplex est doni timoris disseren tia. Vnus,qui principaliter aspicit poenam; & iste est seruilis. Alius uerb,qui unum oculum habet ad penam,sed tamen principaliorem habet ad offensam uitandam ;& hic est initialis. Tertius
autem, qui unum oculum habet respectu offensae uitandae, alium uero respectu reuerentiae exhibEdae: &sic est filialis. Cuius & si
unus usus sit in refugiendo,ne separetur a Deo, alter tamen excellentior,& magis praecipuus est reuerendo summam matellate D mini , & restiendo a summa nimi estate eius in propriam paruita tem. Et hic quidem usus fuit iaCliristo, & etl in sanctis angelis,& erit in omnibus beatis: & quaa tum ad istum locum, & usiim ma net donu timoris in patria. Q rantum uero ad aliua laseriores collitur,
974쪽
tur,4 isti copetui ei scam statu tum viae,& non secundu oum stacim Psectionis: cia uero remanet et tum,sicut piactu eli. AD ILLvD, usus principalis,hinc est st non th quod obiacitur,.sicut paci op- evacuari, sed magis salua ponitur inquietudo, sic securitatiri. Vnde & rationes,quae hoc pro timor. Dicendii,st si hoc intelligabant, concedi possunt. turde timore separationis,uerita AD iLLvo ergo,qδprimo obr te habet: sed si intelligatur de ci- in cotrariu , t aeque nobilis e spes more reuerentiae, non habet iterii sicut timor. Dicedu,st versi est de late,quia reuerentia, & securitas timore qtu ad alique eius ussi, q nullatenus opponuntur. AD IL-
ude consillit in fuga mali, scam LuD, quod obiicitur,u, nulla diffeque modu timor,& spes habet ab rentia timoris manebit in patria, initice diuidi: & quantu ad hunc breuiter respondeo,st imo timor usum uersi est, qd in patria no ma filialis remanebit: Nec ualci qJnebit, sicut nec spes. Est & alius obiicit,st ibi no erit timor separa eius ut us,si est reuereri summam tionis,uel offensae. Na & si filialis maiestate Dei resiliedo i propria timor hoc intueat aliquo mo, a-
paruitate:& quanis ad hac timor liud in intuet magis pricipaliter. non ita opponitiar statui gloriae, si AD i Li v D, qδ obr,st placito glocut spes & io non oportet 'deua riar lus excedit timore filiale, sicuet in patria. inanisi . n.ad hunc charitas psecta initiale. Dicendo, sum magis reperitur excelletia maior excessus,& minor n6 H-
a timore, qua in spe,sia minus dis cit habito euacuari, sed potius Psinat statui gloriae. AD iLLvo, sci,&co summari : sed oppositio. 'a obr, ' sicut spes est respectu aliqua , q est reporta inter illud futuri boni, se timor respectu su qaeuacuat,& expellit;& illud qδturi mali, ia patet rhsio; quia r6 euacuatiir,& expellitur: io ro illa ista no*cedit de timore generali non ualet, qm S si persectio glo-ter, qui est respectu sumi boni ar riae plus excedit timore filialem, dui, sed quantu ad illu usum, que qcharitas ui et initialem. ih timor het in psenti te spectu mali. AD iL initialis rone eius quod habet o. xv D, qtobrde auctoritace Aug. culum ad poenam plus opponi-Dicendu , st similiter illa non est tur persessioni charitati, quam xhalis diffinitio timoris, sed solu timor reuerentiae opponastur per datur de timore scdm usu, & sta- sectioni beatitudinis.
De dono sapientiae, intellectus, & scientiae.
Ost tramissa diligenter considerandum est,in quo disserat sapientia a scientia. De hoc Augustata ait. Philosophi dissutantes desapientia definierunt eam dicentes, Sapientia es rerum diuinarum humanaramque scientia. Ego quoquo utrarumque re
975쪽
LIBRI TERTII rum cognitionem, id es,diuinarum Obumanarum, pientiam, scientiam dici posse non ne .Verum iuxta drasinctionem Aponoli qua dixit, iij datur sermosapietis, alis sernioscientis,illa definitio diuidenda est, ut rerum dia
vinarum cognitio sapientia propria nuncupetur: humana rum Nero rerum cognitio proprie scientiae nomen obtineat.
Necue Nero quicquid sciri ab homine potes in rebus humanis, ubi plurimum superuacuae uanitatis, noxia curios- tutis est lascientia tribuo , sed illud tantum quo fides sa iluberrima,quae ad veram beatitudinem ducit,gignitur,nu- tritur,defenditur,roboratur: qua sesentia non pollent f ih in se plurimi , quamuis polleant ipsa fide plurimum. Althd ebl enim scire tantummodo,quid homo credere debeat pro- pter adipiscendam vitam beatam: aliud ejs scire quomodo r. , hoc ipsum piis opituletur,vel contra impios defendatur, li quae proprio vocabitio appellatur stientia. De his quoque virtutibus idem Augusti. disserentiam inter ea; assignanssuper Hatait, Distat sapientia quodammodo ascrEiuxta tia,testante sanIIo Iob , qui quodammodo singula definiens
Q. ' ait,Sapientia est pietas, sesentia uero abstinere a malis.Pie p vero hoc loco posisit Dei cultum, que Grae dicitur
theosibia, qua est in cognitione ct dilectione eius quod sem-
per est,er incommutabiliter manet,quod Deus est. Abuinere Nero a malis est in medio prauae nationis prudeliter con- uersari. Idem quoque inter haec duo aperte distinguens ait in Lib. 12. de Trinita. Distat ab aeternorum contemptatis- i ne actio,qua bene νtimur temporalibus rebus, ct illa sa-
pientiae,haec sesentiae deputatur, quάuis illa quae sapien- tis est,possit nuncuparis entia,vtAposto. asserit:νb: dicit, i Nuncimo ex parte:quamstientiam profecto contemplationem Dei vult intelligi: in hoc ergo diserentia virquia ad 3 contemplationem sapientia,ad acilionem νero scientia per- itinet. Ecce aperid de monHratum est,in quo disseranti iri- itussapientis, Piritus sesentiae, stilicet xt sapientia diu nis ,scientia humanis attributa sit rebus.Et Ni docet Aug. utrumque agnos mus in Christo, scilicet rem diuinam, O rem humanam, ideo de ipso habemus sapientiam,
976쪽
νDIs TINCTIO XXXV. 4ς ς scientiam. Cum enim legitur , Verbum caro factum es in verbo intelligitur verus Dei filius, in carne agnosci- de Tri. ttir verus hominis filius,Item cum dicitur, Vidimus plenii ci s 3ο gratiae, veritatis ratiam referamus ad scientiam, es
vcritatem ad sapicntiam, ruta in Christo sapientis,est smen ψ' ' ita fuit plenarie,est nos scientiam, sapientiam de eo habemus, qui est Deus O homo. Ita citio differat sapientia ab intellei tu.: Oriens diserentia inter scientiam O sapientiam, quid distet intersapientiam, intellection videamus. In hoc differunt illa duo,quia sapientia propria eIi de aeternis . quae
νeritati aeternae contemplando intendit. Intelligentia a ero non modo de aeternis es, sed etiam de rebus inuisbiliueses, spiritualibus temporaliter exortis. Per eam enim, natu-- fra summa,quae fecit omnes naturae,id in diuinas considera
tur:et quc post ipsamsunt Pititales,et inuisibiles naturn tu is
Ῥt angeli, ct omnes animὶ bona assectiones coliciunti, r. In hoc ergo disserentia est,qnia sapientia creator tantu con G D spicitur,intellectu Nero, ct creator , creatura qPaedam. Item intellectu intelligibilia capimus tantum, apisertia vero non modo capimus superiora, sed etiam incognitis delectamur. Sic ergo di ingui potest inter illa tria P scillare iu-tellectum, scientium, sapientiam. Scientia vaset ad rerum temporalium rectam administrationem,'ad bonam inter malos conuersationem. Intelligentia Nero ad creat ris, creaturaris inuisibilium speculatione.Sapienti vero adsolius aeternae veritatis contemplatione, delectationε. Quod intes lectus, & scientia, de quibus hic agitur ; non sunt illa,quae naturaliter habet homo. Et notandum,quod inteuectus,es scientia, quae dicuntur
dona spiritus sancti,alia sunt ab intellectu Oscientia, quae
naturaliter sunt in anima hominis: hae enim virtutesJunt sus per gratiam infunduntur animis sidcitum, ut per ea recte visant. Illa vero naturaliter habet homo ex beneficio creationis,a Deo tamen.PerhWs autem uirtutes,que dicit- . tur dona Dii itus sancti ,illa naturalia reformantor atque adiuuantur,xt verbi aratia. Intellcctus naturalis peccato
977쪽
obtenebratus,per Nirtutem quandam, gratiam, us dici 'tur spiritus intelligentiae, reformatur atque adiuuatur ad intelligendum. Ita per illam virtutem, quae diciturspiaritus spientiae, iuuatur atque erigitur mentis ratio ad contemplationem sapientia, iuuatur atque erigitur mentis ratio ad contemplationem et delectationem aeternae Neritatis.
Quod sapientia ista Dei est, nec est illa,quae Deus est. 1 ι etiam sciendum est,quod sapientia,de qua nunc dis .ia Tri. serimus, non es illa sapientia Dei cxt ait Aug.9 quae Deus
ea. r. in est,sed hominis sapientia.Verumtamen,quae secundum Desip est , ac verus o praecipuus cultus eius en . Si ergo colat mens hominis Deum, cuius ab eo capax facta est, O cuius
esse particeps poto, sapietis ipsa fit, ct non sua luce, sed
summs illius lucis participatione sapiens fit. IIIa ergo hominis sapientia etiam Dei est, νerum non ita Dei est, vi ea . . sapiens sit Deus. 2 n enim participatione fui sapiens in, sicut mens participatione Dei. Sic etiam dicitur iti litia ' Dei non solum illa qua ipse tulius est ,sed etiam illa,quam dat homini,cum luctificat impium.
Upis egit Magister de Similiter secunda pars principa
donis gnaliter,&de ii iis diuiditur in duas. in quaru primore lyecialiterra hae ma assignat differentiam ipsius in uero palle de aliis do- tellectus,& sciae prout suntacquinis iacterminat satis breuiter, ma sita. in scda uero assignat distere 'xime de donis, quae sunt ex parte tiam inter sapientiam donum , &cogniturae. s. de sapientia,intelle- sapientiam increatam, ibi. Iliadctu,&scientia: oliendens differen etiamscundum Diuisio-tiam inter se,& ad alia. Et io pars nes vero partium satis nianifeste ista diuiditur in duas In quarum sunt in litura. . prima astighat disterentiam inter c Aptentia est rerumhum. marum, dona tria praedicta. in sccunda ue ocre. in Contra. ini tam sicutro assignat disserentiam ipsorum dicit Philolbphus, icientiae secanad alia, quae non sunt dona, ibi. tur ut res,hoc est diuiduntur secaΣι quod inlesiem s, dum diuersitatem subiectorsi: sed scient ia,erc. ' Prima pars diuidi- res diuinae,& humana creatae, &tur in duas. in quarum prima assi increatae summa diuerstate diste, gnat dissetentiam inter sapientia, runt ; eigo nulla scientia,nulla sa& scientiam. In secunda uelo assi pientia limul potest ee de utrisq;. gnat disserentiam intellectus ad item. Res humanae in compara duo praedicta,ibi.*tensa dast rem tione rerum diuinat si quasi nihiltra rnter sapiensia,etscumis,erc. sunt, scut nec festum est aliquomodo
978쪽
moao eomparabile infinito: ergo cognitici tamen n6 excedit cognisicut puctus nihil ad ijcit supra li tionem in insinitum, pro eo quodnea, sic cognitio rerum humana- utraq; cognitio est finita, siue quarii iii nihil adijcit supra cognitio' cognoscimus diuina, siue qua coqne rerum diuinarum: ergo uξ, ' gnoscimus humana. Non enim cocognitio humanarsi rerum no sit gnoscimus diuina seclidum suam de integritate ipsius sapientis: no inimensitatem, nec quandiu su- ergo debet poni in eius dissinitio muς in via attingimus ad conspine. Resp. Dicendum,' sapientiae ciendam ipsam ueritatem in sei&nomen secsidum 'accipitur pro ideo necesse est eam in suis esse- cognitione, dupliciter consueuit ctibus cognoscere : & propterea accipi a philosophis, sicut S no- cognitio rerum humanarum ma men iustitiae dupliciter accipitur. Da pars est nolitae notitiae,quam
Est enim iustitia specialis,& iussi diu sumus in flatu viae, S pro tantia gnatis; iustitia specialis est uir in ponitur in dissinitione sapiat.
tus cardinalis distincta ab aliis; tu tribuo,Ge. Vide Dab. stitia uero generalis replectitur tur falsum dicere, quia cum dicit generaliter oes uirtutes. Sic S la fidem generari ex scientia, aut inpientia proprie dicta di cognitio telligit quantum ad habitum, aut , causarum altissimarum: sapientia quantum ad actum. Quantum ad vero coiter dicta comprehcndit, habitum non habet ueritate,quia S includit cognitionem olum. Et habitus fidei generatur ex ha- hoc modo dicit Philosophus, qJ bitu scientiae. Quantum ad acta capiens de qualibet re sicut est,in non, quia actus fidei praecedit a-quirit cogi oscere AEnem: & hoe ctu scientiae: ergo nullo modo hamodo sapietia ii ludit in se duas belueritatem. Item. Scientia uerscientias,& non solum illas, quae satur circa temporalia, fides au sunt de creaturis, uerum etiam it tem est de aeternis: ergo uidetur, Ias,quae sunt de creatore,& crea. quod donum scientiae nihil sa. turis. Et in nomine hominis i ciat ad ipsam fidem . IvxTA hoe intelligi 'is creatura,cum ipse cli etiam quaeritur de diuersitate inoibus edicet, sicut dicit Gregor. lorum quatuor actuum,quos enuhinc est, v d iriniens sapientiam merat. Respondeo. Dicendum, dicit ipsam scientiam esse rerum stlicet fides habeat ipsam sum- diuinarum, Sc humanarum. i. cste mam ueritalcm pro principali obrarum rerum creaturarum,in qui tecto,cui credit, & assentit: illud bus manifestatur summa sapietia tamen quod credit,uidet per spe Dei. Et per hoc patet explicatio culum creaturae: propterea,¬ificationis, & dira lutio pt, si speculum creaturae non sit eius inae obiectionis . Ad illud uero, principale obiectum , cognitio quod obiicitur, v scientia rerum tamen aeternors in subiecta crea. hiimanam nillil ad istis supra co- tura, S mundanae creaturae, &gnitionem rerum diuinarum. Di- intelligetia scripturae plurimum coidum,st licet res diuinae exce- conscit ad ipsius fidei promotio- dant humanas in infinitumi quia nem, siue in alio , siue in se .
i. laesuui infestae, di isae finitae . In se quidem quantum ad prose-N a a s ctum.
979쪽
ctum. In aliis autem non iesum uidetur D sit scientiae. Ite.
quantum ad profectum, sed etia Abstinere a malis respicit affe- quatum an inestoationem: homo ctum: sed ieientia respicit interuenim magnae scientiae,& lueratu- lectum , ergo abstinere a malis rae iacilius persuadet,ic melius in non cli actust pnus.1 v x T A Loeseruit uenientes ad finem, quam quaeritur, cum scientia non lota
ignoratis. sicut de beato Paulo ma sit ad declinandum a malo, sed liti fellum eii. Vnde quia scientia etiam ad faciendum bonum,pro- illa ualet ad fidei ituroductione, pter quid magis describitur per '. di intio luctae proucctioilem, ac actum declinandi a malis, quam 4
prouectar desciatisineni, Sec. en, per actum exercendi in bonis se conficinati Onena: hinc est Respondeo. Dicondum,P secun- l' quatuor actus assignat ei Aug. re dum st Magister exponit in lite spectu rplius iideri scens,quod P ra,abitinere a malis no solumi donum scietiae fides saluberrima eclligitur priuatiue,no facerem ug'gnitur, nutri'ur,defenditur,& lum,sed a malis abstinere, ioceli 4 roboratur: l primus actus re prudenter coueri ari in medio naspicit incipietes, duo intermedii iionis prauae,& peruersae. Vnde proiicientes fecundum progreisu aliter, & aliter abitinere a malis In bono, de repugnatia contra ina eii ipsius timoris, di ipsius sciemium: tu artus, oc ultimus iam per tiae.Timor enim reprimit interio secio,. Ad ill d, ergo quod obi j- ra incentiua , scientia uero docet citur in contrarii iii, st scietia n6 praecauere exteriora perico la, Agenerat iidcin, nec quantsi ad ha- occasiones,&ea quae sunt ad ma bitum, nec quatum ad actum. Di- tum inclinatia, in quibus magna cedam,st immo : sed generari ali eli di ilicii itas. Et per hoc patet quem habitum ab alio, poteti in ' resiponsio ad obiecta, quonia ab ielligi dupliciter . Vel rejectu itinere a malis aliter,eli timoris. eiusdem subiecti,uel respectit al- Praeterea non est scientiae ut exetcratis. Et rei pectu alterius dupli- quentis,sed tantum ut dirigentis. citer , uel euective,uel disponti- Postremo non cli ipsius scientiaeue. Cum ei go dicitur, quod i cien priuatiue tantum, sed etiam positia generat fidem,hoc non intelli liue, sicut supra suit tactum: ideo gitur respectu ei uidem subiecti, patent illa tria obiecta,quae pro sed respectu alterius: nec intelli cedunt secundum hoc.
gitur effective, Ied dispositiite. PH. Ad illud ,quod obiicitur, st fides Videtur quod ilia nulla sit diffe-
est de aeternis, scientia de tempo rentia, pro eo quod eadem uir ratibus. Dicendum 2 illud no co tus, scilicet charitas simul habet git, quia temporalia bene manu- conuellari circa Deum, & proxiducunt ad aeterna, litandiu sumus naum :& similiter eadem fides: lin uia. ergo nulla uidetur per hoc assi
. Dal. t. - utre, c. Vi gnari donorum dissetentia. item. detur falsum dicere: quia diuer- intelligentia, quae est donu unu, forum dono iudiuersi si intactus: sicut dicitur intra, simul est dem cum ergo hoc fitdoni timoris, tonis,& temporalibus; ergo uidetur
980쪽
detur,quod Magister sibi ipsi con bum sapientis. Prouer. i. Airdiens
tradicat. Rei pondeo. Dicendum, sapiens sapientior erit: sed audi negotiari circa temporalia, & tus in nobis est uia ad acquiren. aeterna potest esse dupliciter, uel dum habitum cognitionis. Si erre secundum rationes easdem, uel go per auditum crescit in nobis secundum rationes alias,& alias. sapientia, secudum, quod dicitur Quando est secundum rationes in litera in uerbo proposito,&iueasdem tunc,non est soli immodo alijs pluribus eiusdem Libri audiuersitas materialis, immo etia ctoritatibus, uidetur stactus do-
est diuersitas sermalis: & sic est ni sapientis sit cognitivus. ITEM. in proposito reperire, sicut colli Hoc ipsum Ostenditur per Augu.
gi potest ex his, quae dicta sunt in in xiiij. Lib. de Trinit. ubi dim--,
praehabitarum. Quaestionsi deter niens lapientiam dicit, quod sa minatione r& propterea Magr pientia cist rerum diuinarum,hu disserentias satis recte assignat. manarumque cognitio: approbas 'x O TY notificationem philosophoru in '
dissinit sapientiam recte peractu εproprium, uidetur st actus ipsius doni sapientiae sit diuina, & humana cognoscere. ITEM. Gregor.
in Moral. tractans illud Iob. j. Vetus uehemens, &c. dicit, Q dona sapientiae datum, est in remedia contra stultitiam: ergo defectus --stultitiae,&donum sapientiae di dona ultra donum timoris, licet recte opponuntur ; opposita au- Magister in litera non tangat,ni- tem nata sunt fieri circa idem, sesi tria. Primo quaeritiar, quis sit cundum quod vult Philosophus. actus, ct obiectum proprium do - Cum ergo stultitia dicat desectuni sapientiae. Secundo quis sita- in actu cognoscedi, uidetur st a. ctus,&obiectum doni scientiae. ctus sapientiae doni sit potentiae ' Tertio, quis sit actus, Sobiectu cognitiuae. ITEM Hoc uidetur radoni intellectus. Q iarto quis sit tione, quoniam sapientia appro- actus, ct obiectum doni consilii. priatur filio: sed cum in imagine Quinto quis sit actus, Si obieetsi creata sit aliqua reperire ex parte doni sortitudinis. Sexto Sulti- intellectus,&aliqlia ex parte anmo, quis fit actus & obiectum do sectus,quaedunt allectionis approni pietatis. Priantur spiriti ii sancto, qui est D Eactu, scobiecto ipsius do- amor, quae uero cognitionis ap-ni lapientiae. Vtrum uideli- priantur filio : cum ergo sapien- .cet actus ipsius doni sapientiae at tia ei approprietur, uidetur Sc. tendatur penes cognitionem ue- ITEM. Nullus amans aliquid qliari, an Penes assectionena boni. Et tumcumque circa illud assiciatur quod actus eius attendatur in co sapiens dicitur ex hoc, nisi illud
gnoicedo uidetur. Primo Per uer cognoscat ue ergo actus doni sapie
in V AE s T I,o I. actus ddnisapientia attendatur
boni pD intelligentiam huius partis incidit hie quaestio circa sex, secundu quod sex sunt c